(2005) 1 ΑΑΔ 64
[*64]18 Ιανουαρίου, 2005
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
1. XΡΙΣΤΑΚΗΣ ΜΙΧΑΗΛ,
2. ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ,
Εφεσείοντες,
v.
ΜΙΧΑΗΛ ΣΚΟΡΔΗ,
Εφεσιβλήτου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11905)
Πολιτική Δικονομία ― Αποπληρωμή εξ αποφάσεως χρέους με μηνιαίες δόσεις ― Αίτηση για διαφοροποίηση, αναστολή ή ακύρωση σχετικού διατάγματος ― Άρθρο 90(2) του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6 ― Προϋποθέσεις επιτυχίας της αίτησης.
Η παρούσα έφεση στρέφεται εναντίον της πρωτόδικης απόφασης με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του εφεσείοντος Χρ. Μιχαήλ για διαφοροποίηση, αναστολή ή ακύρωση διατάγματος μηνιαίων δόσεων που εκδόθηκε εναντίον του στις 14.3.97. Ο γιός του Στ. Μιχαηλίδης δεν ενομιμοποιείτο ως εφεσείων. Το πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι η αίτηση και η ένορκος δήλωση που τη συνόδευε δεν ικανοποιούσε τις απαιτήσεις του Άρθρου 90(2) του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6 όπως τροποποιήθηκε ήτοι ότι το Δικαστήριο πρέπει να ικανοποιηθεί ότι η οικονομική κατάσταση του χρεώστη έχει αλλάξει ουσιαστικά από την έκδοση του διατάγματος με αποτέλεσμα να μη έχει τη δυνατότητα να καταβάλει τις δόσεις που καθορίστηκαν στο διάταγμα. Το πρωτόδικο Δικαστήριο αρνήθηκε να συνυπολογίσει κάποιες μη αναγκαίες δαπάνες που προέκυπταν από τους ισχυρισμούς του εφεσείοντος, μεταξύ των οποίων ήταν η σύναψη οικειοθελούς δανεισμού προς εξόφληση χρέους του γιού του.
Αποφασίστηκε ότι:
Ο χρόνος που παρήλθε από την έκδοση του διατάγματος το 1997 ως την εκδίκαση της αίτησης το 2003 δεν είναι δηλωτικός κατ’ ανάγκη της αλλαγής της οικονομικής κατάστασης του εφεσείοντος. Ο [*65]ίδιος ο εφεσείων έφερε το βάρος να αποδείξει, κατά τρόπο συγκεκριμένο ουσιαστική αλλαγή, που να καθιστά αδύνατη πλέον την πληρωμή των δόσεων που καθορίσθηκαν. Η αναστολή εκτέλεσης του εντάλματος φυλάκισης που είχε εκδοθεί εναντίον του εφεσείοντος στις 14.3.97, ακριβώς λόγω της αδυναμίας του ενόψει του δανείου και της πληρωμής χρέους του γιού του, δεν αποτελεί αντίφαση προς την απόρριψη της αίτησής του για διαφοροποίηση του διατάγματος των μηνιαίων δόσεων. Δεν υπάρχει εδώ παράπονο από τους εφεσίβλητους ως προς την αναστολή του εντάλματος φυλάκισης και ως εκ τούτου δεν υπόκειται σε έλεγχο. Εκείνο που εγείρεται ενώπιον του Εφετείου είναι η σημασία του οικειοθελούς δανεισμού προς εξόφληση χρέους του γιού του εφεσείοντος και η επ’ αυτού προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου εναρμονίζεται με τις νομολογιακές αρχές.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων και εναντίον του εφεσείοντος.
Έφεση.
Έφεση από τους αιτητές-εναγόμενους κατά του μέρους της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 10/11/03 (Αρ. Αγωγής 9605/92) με την οποία απέρριψε την αίτηση του εφεσείοντα Χρ. Μιχαήλ για διαφοροποίηση, αναστολή ή ακύρωση του διατάγματος μηνιαίων δόσεων που εκδόθηκε εναντίον του στις 14.3.97.
Οι Εφεσείοντες εμφανίζονται αυτοπροσώπως.
Γ. Πετάση για Γ. Κορφιώτη, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Γ. Κωνσταντινίδη.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ: Το πρωτόδικο δικαστήριο, με την απόφασή του ημερομηνίας 10.11.03, απέρριψε την αίτηση του εφεσείοντα Χρ. Μιχαήλ για διαφοροποίηση, αναστολή ή ακύρωση του διατάγματος μηνιαίων δόσεων που εκδόθηκε εναντίον του στις 14.3.97. Ανέστειλε όμως την εκτέλεση εντάλματος φυλάκισης για περίοδο δυο μηνών δυνάμει των διατάξεων του άρθρου 91(2) του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου, Κεφ. 6, όπως τροποποποιήθηκε ειδικά από το Ν. 58(Ι)/03.
Ο Χρ. Μιχαήλ άσκησε την παρούσα έφεση σε σχέση με το πρώτο σκέλος αλλά προστέθηκε στην ειδοποίηση έφεσης, ως εφεσείων, και ο υιός του Στ. Μιχαηλίδης. Ο Στ. Μιχαηλίδης είχε υποβάλει όμοια αίτηση η οποία όμως απορρίφθηκε στις 15.10.03, όταν δεν εμφανίστηκε ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου. Το όποιο παράπονό του θα μπορούσε να διατυπωθεί με έφεση, τηρουμένων βέβαια των προβλεπόμενων προθεσμιών, κατ’ εκείνης της απόφασης. Η απόφαση της 10.11.03, που είναι το αντικείμενο της παρούσας έφεσης, και στην οποία αναφέρονται οι λόγοι έφεσης, δεν τον αφορά. Επομένως, δεν νομιμοποιείται ως εφεσείων.
Προβλήματα κατανόησης της φύσης της διαδικασίας εντοπίζονται και ως προς την αίτηση του Χρ. Μιχαήλ και τους λόγους της απόρριψής της. Ελαστικοί όσο και αν πρέπει να είμαστε αφού ο Χρ. Μιχαήλ χειρίστηκε την υπόθεσή του αυτοπροσώπως, δεν είναι δυνατό να εξέλθουμε από το δικαιοδοτικό πλαίσιο, όπως το καθορίζει ο Νόμος.
Υπέδειξε το πρωτόδικο δικαστήριο, και επ’ αυτού δεν υπάρχει άλλη άποψη, πως κατά το άρθρο 90(2) του Κεφ. 6, όπως τροποποιήθηκε ειδικά από το Νόμο 134(Ι)/99* είναι επιτρεπτή η έγκριση αίτησης ως η υποβληθείσα μόνο στην περίπτωση που το Δικαστήριο θα ικανοποιηθεί ότι η οικονομική κατάσταση του χρεώστη έχει αλλάξει ουσιαστικά από την ημερομηνία έκδοσης του διατάγματος, με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να καταβάλει τις δόσεις που καθορίστηκαν στο διάταγμα.
Εν τούτοις, η αίτηση και η ένορκος δήλωση που τη συνόδευε, δεν είχαν τέτοια στόχευση. Περιλάμβαναν ισχυρισμούς για την τωρινή οικονομική κατάσταση του Χρ. Μιχαήλ ως εάν να επρόκειτο για εξ αρχής αίτηση για καθορισμό μηνιαίων δόσεων και δεν θα μπορούσαμε να διακρίνουμε σφάλμα στη τελική διαπίστωση του πρωτόδικου δικαστηρίου πως “δεν υπάρχει ουσιαστική αλλαγή στην οικονομική κατάσταση...”.
Πολύ περισσότερο αφού και στη βάση των ίδιων των ισχυρισμών του εφεσείοντα, προέκυπταν μη αναγκαίες δαπάνες που ουσιαστικά κάλυπταν το ποσό των £150 μηνιαίως. Ειδικά οι £30 μηνιαίως για τσιγάρα, £18 μηνιαίως για τη χρήση κινητού τηλεφώνου και £150 για φάρμακα της συζύγου του για τα “νεύρα” της όπως ισχυρίστηκε ο εφεσείων, αλλά χωρίς οποιαδήποτε ιατρική στήριξη ως προς την αναγκαιότητά τους ή και το κόστος τους. Όπως και η υπερβολή στον ισχυρισμό πως ο εφεσείων, ηλικίας τώρα 71 ετών, χρειαζόταν £95 μηναίως για τη διακίνησή του. Ενώ, ταυτόχρονα, κατά την ίδια τη μαρτυρία του, οικειοθελώς συνήψε δάνειο για την αποπληρωμή χρέους του υιού του ύψους £2.482,85, περιλαμβάνοντας στα αναγκαία έξοδά του και το ποσό των £125 μηνιαίως για “δόση δανείου”. Το πρωτόδικο δικαστήριο εξήγησε συναφώς, αφού αναφέρθηκε σε έκταση στην εν γένει νομολογία*, πως αυτές οι νέες υποχρεώσεις δεν ήταν δυνατό να συνυπολογιστούν.
Ο εφεσείων, δικαίως θα λέγαμε, παραπονείται επειδή το πρωτόδικο δικαστήριο προχώρησε και σε υποθέσεις ως προς την αναγκαιότητα λήψης φαρμάκων από τη σύζυγό του και τις επιπτώσεις τους στην υγεία της αλλά αυτό δεν προσθέτει στην υπόθεσή του. Όπως και οι εν γένει ισχυρισμοί του, όπως τους ανέπτυξε στην ειδοποίηση έφεσης και στο περίγραμμα της αγόρευσής του. Σημειώνουμε ως προς αυτούς πως δεν αποδίδει ορθά την πρωτόδικη απόφαση όταν την εμφανίζει να του αρνείται, όπως το θέτει, “το δικαίωμα να χρησιμοποιώ αυτοκίνητο το οποίο δεν είναι δικό μου...., το δικαίωμα να έχω κινητό τηλέφωνο το οποίο δεν είναι δικό μου...., το δικαίωμα να τρώγω...., να πίνω..., να ντύνομαι... τα πάντα”. Και, περαιτέρω, η επεξήγηση πως το χρέος του γιού του οφειλόταν και εκείνο στους εφεσίβλητους. Αλλά και η αναφορά του στο χρονικό διάστημα που παρήλθε από την έκδοση του διατάγματος το 1997 ως την εκδίκαση της αίτησης το 2003 ως δηλωτικού κατ’ ανάγκην αλλαγής, παραγνωρίζοντας το βάρος που εκείνος έχει για απόδειξη, κατά τρόπο συγκεκριμένο, ουσιαστικής αλλαγής, που να καθιστά αδύνατη πλέον την πληρωμή των δόσεων που καθορίστηκαν. Ενώ, τελικά, η αναφορά του στην αναστολή της εκτέλεσης του εντάλματος φυλάκισης, ακριβώς λόγω της αδυναμίας του ενόψει του δανείου και της πληρωμής του χρέους του γιού του ως αντίφασης προς την απόρριψη της αίτησής του, παραγνωρίζει τη διαφορετικότητα των δυο. Δεν υπάρχει εδώ παράπονο από τους εφεσίβλητους ως προς την αναστολή του εντάλματος φυλάκισης και δεν μπορούμε να την ελέγξουμε. Εκείνο που εγείρεται ενώπιόν μας είναι η σημασία του [*68]οικειοθελούς δανεισμού προς εξόφληση χρέους του γιού του εφεσείοντα και, όπως σημειώσαμε, η επ’ αυτού προσέγγιση του πρωτόδικου δικαστηρίου εναρμονίζεται προς τις νομολογιακές αρχές.
Η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων και εναντίον του εφεσείοντα Χρ. Μιχαήλ. Καμιά άλλη διαταγή για έξοδα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων και εναντίον του εφεσείοντος.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο