(2005) 1 ΑΑΔ 213
[*213]2 Φεβρουαρίου, 2005
[ΝΙΚΟΛΑOY, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11796)
INTER – GLOBAL (FINANCIAL SERVICES) LTD,
Εφεσείουσα-Ενάγουσα,
v.
ΧΡΙΣΤΟΦΗ ΠΕΠΠΗ,
Εφεσιβλήτου-Εναγομένου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11797)
INTER – GLOBAL (FINANCIAL SERVICES) LTD,
Εφεσείουσα-Ενάγουσα,
v.
1. YBE DEVELOPMENTS WORLDWIDE LTD,
2. ΧΡΙΣΤΟΦΗ ΠΕΠΠΗ,
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων.
(Συνεκδ. Πολιτικές Εφέσεις Αρ. 11796 και 11797)
Πολιτική Δικονομία ― Δικόγραφα ― Καθορίζουν τα επίδικα θέματα ― Το Δικαστήριο πρέπει να περιορίζεται στην εξέταση των επιδίκων και μόνο θεμάτων όπως αυτά προσδιορίζονται από τη δικογραφία και όχι να διευρύνει τα επίδικα θέματα εξ ιδίας πρωτοβουλίας.
Οι παρούσες εφέσεις, οι οποίες συνεκδικάστηκαν, στρέφονται κατά δύο αποφάσεων του Ε. Δ. Λευκωσίας με τις οποίες παραμερίστηκαν οι αποφάσεις που εκδόθηκαν εναντίον των εναγομένων-εφεσιβλήτων λόγω μη καταχώρησης εμφάνισης. Και στις δύο περιπτώσεις οι εναγόμενοι-εφεσίβλητοι υποστήριξαν ότι δεν έλαβαν γνώση των αγωγών για τους λόγους τους οποίους εξήγησαν και οι οποίοι δεν [*214]ανάγονται σε οποιοδήποτε ελάττωμα στην επίδοση των αγωγών.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο διέταξε τον παραμερισμό των δύο αποφάσεων, επειδή, όπως έκρινε, δεν υπήρξε καλή επίδοση του κλητηρίου εντάλματος ούτε στη μια ούτε στην άλλη αγωγή. Οι εφεσείοντες αμφισβητούν την ορθότητα της απόφασης.
Αποφασίστηκε ότι:
Το πρωτόδικο Δικαστήριο εξετάζοντας το θέμα της επίδοσης, επιλήφθηκε θεμάτων τα οποία δεν ήταν επίδικα, κατά παράβαση της νομολογίας σύμφωνα με την οποία το πολιτικό Δικαστήριο πρέπει να περιορίζεται στην εξέταση των επιδίκων και μόνο θεμάτων, όπως αυτά προσδιορίζονται από τη δικογραφία, εδώ τις αντίστοιχες ενόρκους δηλώσεις.
Οι εφέσεις επιτράπηκαν με έξοδα πρωτόδικα και κατ’ έφεση υπέρ της ενάγουσας-εφεσείουσας. Διατάχθηκε επανεκδίκαση των αιτήσεων για παραμερισμό.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Παφίτης ν. Κακουρή κ.ά. (1992) 1 Α.Α.Δ. 1154.
Εφέσεις.
Συνεκδικασθείσες εφέσεις από την ενάγουσα εταιρεία κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 4/8/03 (Αρ. Αγωγής 4339/02) με την οποία παραμερίστηκαν οι αποφάσεις του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας στις αγωγές 4339/02 και 4340/02 ημερ. 10/6/02 εναντίον των εναγομένων οι οποίες εκδόθηκαν λόγω μη καταχώρισης εμφάνισης εκ μέρους τους, επειδή κρίθηκε ότι δεν υπήρξε καλή επίδοση του κλητηρίου εντάλματος.
Δ. Καλλής, για την Εφεσείουσα.
Καμιά εμφάνιση, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑOY, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γαβριηλίδης, Δ..
[*215]
ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, Δ.: Με διάταγμά μας ημερομηνίας 22.11.2004 οι παρούσες εφέσεις συνεκδικάστηκαν λόγω ταυτότητας πραγματικού και νομικού υπόβαθρου. Η έφεση 11796 στρέφεται κατά της απόφασης του Ε.Δ. Λευκωσίας της 4.8.2003, με την οποία παραμερίστηκε η απόφαση στην αγωγή 4339/2002 Ε.Δ. Λευκωσίας, η οποία εκδόθηκε στις 10.6.2002 εναντίον του εναγόμενου/εφεσίβλητου λόγω μη καταχώρησης εμφάνισης. Η έφεση 11797 στρέφεται κατά της απόφασης του Ε.Δ. Λευκωσίας της 4.8.2003, με την οποία παραμερίστηκε η απόφαση στην αγωγή 4340/2002 Ε.Δ. Λευκωσίας, η οποία εκδόθηκε στις 10.6.2002 εναντίον των εναγομένων/εφεσιβλήτων 1 και 2 λόγω μη καταχώρησης εμφάνισης. Ήταν και στις δύο περιπτώσεις η θέση των εναγομένων/εφεσιβλήτων ότι δεν έλαβαν γνώση των αγωγών για τους λόγους τους οποίους εξήγησαν και οι οποίοι δεν ανάγονταν σε οποιοδήποτε ελάττωμα στην επίδοση των αγωγών.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο παραμέρισε την απόφαση στην αγωγή 4339/2002 με το ακόλουθο σκεπτικό:
“Η αίτηση συνοδεύεται από την ένορκη δήλωση του Εναγομένου. Έχω διαβάσει, τόσο την αίτηση, όσο και την ένορκη δήλωση που τη συνοδεύει. Στη παράγραφο 16 της ένορκης δήλωσης του αναφέρει ότι «τη 10/5/02 καταχωρήθηκε η αγωγή με αριθμό 4339/02 η οποία επιδόθηκε στις 13/5/02 στην υπάλληλο μου Άντρη Χρίστου η οποία δεν μου εδόθη από τη γραμματέα μου προσωπικά και η οποία αποχώρησε από την εργασία κατά ή περί το Σεπτέμβριο του 2002.» Στην παράγραφο 17 συνεχίζει «έτσι δεν καταχώρησα εμφάνιση στην αγωγή προσωπικά διότι δεν έλαβα γνώση δια την αγωγή και έτσι στις 10/6/02 εξεδόθη απόφαση χωρίς να γνωρίζω οτιδήποτε.»
Την 17/3/03 καταχωρήθηκε εκ μέρους των Καθ’ ων η Αίτηση/Εναγόντων ένσταση στην επίδικη αίτηση. Έχω διαβάσει προσεκτικά, τόσο την ένσταση, όσο και την ένορκη δήλωση που τη συνοδεύει. Σε σχέση με το θέμα της επίδοσης του κλητηρίου εντάλματος αρνούνται τα πιο πάνω αναφερόμενα του Εναγομένου.
Στο φάκελο του Δικαστηρίου υπάρχει η ένορκη δήλωση του επιδότη για την αμφισβητούμενη επίδοση. Εκεί αναφέρει ότι επέδωσε την αγωγή για τον Εναγόμενο σε κάποια Άντρη Χρίστου η οποία είναι «γραμματέας & υπεύθυνη παραλαβής εγγράφων στο χώρο εργασίας του».
[*216]
Στην εν λόγω ένορκη δήλωση του επιδότη δεν εμπεριέχονται όλα τα απαραίτητα στοιχεία που να δείχνουν ότι έγινε ορθή επίδοση. Η γραμματέας υπεύθυνη παραλαβής εγγράφων στο χώρο εργασίας του δεν μπορεί να θεωρηθεί ως υπεύθυνη του χώρου εργασίας του Εναγομένου (βλ. Δ.5, θ.2(ii) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας «with any person apparently of such age and in charge of the place of his employment.») [H υπογράμμιση είναι δική μου.]
Με βάση την ένορκη δήλωση του επιδότη θεωρώ ότι δεν υπήρξε καλή επίδοση οπότε δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυση.
Η αίτηση επιτυγχάνει. Η απόφαση ημερ. 10/6/02 παραμερίζεται ex debito justitiae.»
Το πρωτόδικο Δικαστήριο παραμέρισε την απόφαση στην αγωγή 4340/2002 με το ίδιο πιο πάνω σκεπτικό όσον αφορά τον εναγόμενο/εφεσίβλητο 2, με το ακόλουθο δε σκεπτικό όσον αφορά την εναγόμενη/εφεσίβλητη 1:
“Όσον αφορά την Εναγομένη 1 εταιρεία δεν διευκρινίζεται κατά πόσο πρόκειται για επίδοση σε γραμματέα αξιωματούχο εταιρείας. Αντίθετα, το γεγονός ότι με μια λέξη ο επιδότης αποδίδει την ιδιότητα της εν λόγω Άντρης Χρίστου ως γραμματέα, τόσο της Εναγομένης 1 εταιρείας, όσο και του Εναγομένου 2 (φυσικού προσώπου), λογικά δείχνει ότι δεν πρόκειται για αξιωματούχο γραμματέα της εταιρείας.
Με βάση την ένορκη δήλωση του επιδότη θεωρώ ότι δεν υπήρξε καλή επίδοση.
Ανεξαρτήτως των πιο πάνω, είναι φανερό από την ένορκη δήλωση του Εναγομένου 2 (ο οποίος δεν αντεξετάσθηκε) ότι η αγωγή επιδόθηκε σε απλή υπάλληλο. Η γενική άρνηση των Καθ’ ων η Αίτηση δεν αρκεί. Αν επρόκειτο για γραμματέα αξιωματούχο της εταιρείας τότε θα έπρεπε να υπήρχε ανάλογος ισχυρισμός στην ένσταση, οπότε ο Αιτητής ενδεχόμενα θα είχε το βάρος απόδειξης να αντικρούσει το συγκεκριμένο ισχυρισμό.
Η αίτηση επιτυγχάνει. Η απόφαση ημερ. 10/6/02 παραμερίζεται ex debito justitiae.”
Με τις δύο εφέσεις αμφισβητείται η ορθότητα της απόφασης του [*217]πρωτόδικου Δικαστηρίου για παραμερισμό επειδή, όπως έκρινε, δεν υπήρξε καλή επίδοση του κλητηρίου εντάλματος ούτε στη μια ούτε στην άλλη αγωγή.
Και οι δύο εφέσεις ευσταθούν.
Σύμφωνα με τη νομολογία, το πολιτικό δικαστήριο πρέπει να περιορίζεται στην εξέταση των επίδικων και μόνο θεμάτων, όπως αυτά προσδιορίζονται από τη δικογραφία, εδώ τις αντίστοιχες ενόρκους δηλώσεις. Το δικαστήριο δεν επιτρέπεται να διευρύνει τα επίδικα θέματα εξ ιδίας πρωτοβουλίας. (Βλ., μεταξύ άλλων, Παφίτης ν. Κακουρή κ.ά. (1992) 1 Α.Α.Δ. 1154). Στην προκείμενη περίπτωση ούτε ο εναγόμενος/εφεσίβλητος ούτε η εναγόμενη/εφεσίβλητη εταιρεία υποστήριξε ότι η επίδοση του κλητηρίου εντάλματος ήταν κακή. Ούτε και υποστήριξε ότι η Άντρη Χρίστου δεν είχε την ιδιότητα την οποία της απέδωσε ο επιδότης, ότι, δηλαδή, ήταν γραμματέας του εναγομένου/εφεσιβλήτου και/ή της εναγόμενης/εφεσίβλητης εταιρείας και υπεύθυνη/εξουσιοδοτημένη για την παραλαβή εγγράφων. Ο εναγόμενος/εφεσίβλητος ισχυρίστηκε απλώς ότι δεν καταχώρησε εμφάνιση στις αγωγές, είτε προσωπικά είτε ως Διευθυντής της εφεσίβλητης εταιρείας, διότι δεν έλαβε γνώση των αγωγών για τους λόγους τους οποίους εξήγησε. Το πρωτόδικο Δικαστήριο επιλήφθηκε, επομένως, θεμάτων τα οποία δεν ήταν επίδικα.
Συνακόλουθα, οι εκκαλούμενες αποφάσεις παραμερίζονται. Διατάσσεται η επανεκδίκαση των αιτήσεων για παραμερισμό, ημερομηνίας 7.2.2003, ώστε το πρωτόδικο Δικαστήριο εξετάσει και αποφανθεί, στη βάση των ενόρκων δηλώσεων των διαδίκων:
(α) κατά πόσο η δικαιολογία που έδωσε ο εναγόμενος/εφεσίβλητος και/ή εναγόμενη/εφεσίβλητη εταιρεία για τη μη καταχώρηση εμφάνισης συνιστά εύλογο λόγο για παραμερισμό των ερήμην αποφάσεων της 10.6.2003 στις δύο αγωγές και,
(β) κατά πόσο στις ενόρκους δηλώσεις του εναγομένου/εφεσιβλήτου και/ή της εναγόμενης/εφεσίβλητης εταιρείας αποκαλύπτεται εκ πρώτης όψεως υπεράσπιση επί της ουσίας των δύο αγωγών.
Τα έξοδα, πρωτόδικα και κατ’ έφεση, επιδικάζονται υπέρ της ενάγουσας/εφεσείουσας.
Οι εφέσεις επιτρέπονται με έξοδα πρωτόδικα και κατ’ έφεση υπέρ της [*218]ενάγουσας-εφεσείουσας. Διατάσσεται επανεκδίκαση των αιτήσεων για παραμερισμό.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο