(2005) 1 ΑΑΔ 253
[*253]14 Φεβρουαρίου, 2005
[ΑΡΤΕΜΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, Δ/στές]
ΑNTONIUS H.F.M. VRAETS,
Εφεσείων-Ενάγων,
v.
ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ,
Εφεσιβλήτου-Εναγομένου 1.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11674)
Έφεση ― Δεν χωρεί έφεση εναντίον ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου η οποία δεν είναι καθοριστική αφ’ εαυτής για τα δικαιώματα των διαδίκων, όπως είναι η ενδιάμεση απόφαση παροχής άδειας τροποποίησης της υπεράσπισης του εφεσίβλητου-εναγόμενου.
Με την έφεσή του ο εφεσείων-ενάγων προσβάλλει την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, με την οποία δόθηκε άδεια τροποποίησης της υπεράσπισης του εφεσίβλητου-εναγόμενου 1.
Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι ετίθετο θέμα κατά πόσο η πιο πάνω απόφαση ήταν εφέσιμη, παρόλο ότι το θέμα αυτό δεν ηγέρθη ενώπιον του από τους διαδίκους.
Το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάνθηκε ότι:
Ενόψει των αρχών που διατυπώθηκαν στις υποθέσεις Χάσικος κ.ά. ν. Χαραλαμπίδη (1990) 1 Α.Α.Δ. 389 και των μεταγενέστερων αποφάσεων που είναι στοιχειοθετημένες στον ίδιο λόγο που καθορίζουν ποιες ενδιάμεσες αποφάσεις υπόκεινται σε έφεση, Χαρούς ν. Χαρούς (2003) 1 Α.Α.Δ. 1530 (απόφαση πλειοψηφίας) και Κυπριακές Αερογραμμές Λτδ ν. Γεωργίου (2004) 1 Α.Α.Δ. 1621, η υπό έφεση απόφαση δεν είναι καθοριστική των δικαιωμάτων των διαδίκων και ούτε έχει άμεσες επιπτώσεις στα δικαιώματά τους και ως εκ τούτου η έφεση θα πρέπει να απορριφθεί.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα εναντίον του εφεσείοντος.
[*254]Αναφερόμενες υποθέσεις:
Χαρούς ν. Χαρούς (2003) 1 Α.Α.Δ. 1530,
Christofidou v. Nemitsas a.ο. (1963) 2 C.L.R. 269,
Apak Agro v. Union des Cooperatives (Αρ. 1) (1992) 1 Α.Α.Δ. 116,
Evand Promotions Ltd κ.ά. ν. Rutman (1997) 1 Α.Α.Δ. 1787,
Χάσικος κ.ά. ν. Χαραλαμπίδη (1990) 1 Α.Α.Δ. 389,
Price v. Gray (2002) 1 Α.Α.Δ. 424,
Κυπριακές Αερογραμμές Λτδ ν. Γεωργίου (2004) 1 Α.Α.Δ. 1621.
Έφεση.
Έφεση από τον ενάγοντα κατά της ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που δόθηκε στις 2/11/02 (Αρ. Αγωγής 15874/97) με την οποία δόθηκε άδεια τροποποίησης της υπεράσπισης του εφεσίβλητου-εναγομένου 1 η οποία αφορούσε ουσιαστικά την προσθήκη λεπτομερειών αλλοδαπού δικαίου, αφού εγειρόταν στην υπεράσπιση θέμα παρανομίας, που αφορούσε συναλλαγή με βάση την οποία απαιτούνταν γενικές και ειδικές αποζημιώσεις, καθώς και αποζημιώσεις για δόλο, απάτη, συνομωσία, κ.λ.π.
Ν. Αβρααμίδης, για τον Εφεσείοντα.
Χ. Σταυράκης, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙO: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Π. Αρτέμη, Δ..
ΑΡΤΕΜΗΣ, Δ.: Με την έφεσή του ο εφεσείων-ενάγων προσβάλλει την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, με την οποία δόθηκε άδεια τροποποίησης της υπεράσπισης του εφεσίβλητου-εναγομένου 1. Η τροποποίηση αφορούσε ουσιαστικά την προσθήκη λεπτομερειών αλλοδαπού δικαίου, αφού εγειρόταν στην υπεράσπιση θέμα παρανομίας, που αφορούσε συναλλαγή με βάση την οποία απαιτούνταν γενικές και ειδικές αποζημιώσεις, καθώς και αποζημιώσεις για δόλο, απάτη, συνομωσία, κ.λ.π.
[*255]Παρόλο ότι δεν ηγέρθη από τους διαδίκους ενώπιον μας, τίθεται κατά την κρίση μας θέμα κατά πόσο η απόφαση του Δικαστηρίου να δώσει άδεια για τροποποίηση είναι εφέσιμη.
Στην υπόθεση Χαρούς ν. Χαρούς (2003) 1 Α.Α.Δ. 1530, ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου Γ. Πικής, εκδίδοντας την απόφαση της πλειοψηφίας, αφού αναφέρθηκε στην νομολογία (δέστε Christofidou v. Nemitsas and 3 Others (1963) 2 C.L.R. 269, Apak Agro v. Union des Coοperatives (Αρ.1) (1992) 1 Α.Α.Δ. 116, Evand Promotions Ltd κ.ά. ν. Rutman (1997) 1 A.A.Δ 1787 κ.λ.π.), υιοθέτησε τις αρχές που εκφράστηκαν στην υπόθεση Χάσικος κ.ά. ν. Χαραλαμπίδη (1990) 1 Α.Α.Δ. 389, καθώς και τις μεταγενέστερες αποφάσεις και κατέληξε πως «μόνο ενδιάμεσες αποφάσεις που έχουν άμεσες επιπτώσεις στα δικαιώματα των διαδίκων μπορεί να αποτελέσουν το αντικείμενο έφεσης». Έτσι, η Ολομέλεια έκρινε ότι απόφαση απορριπτική αιτήματος για παροχή περαιτέρω και καλύτερων λεπτομερειών στην έκθεση απαίτησης δεν ήταν εφέσιμη, αφού δεν ήταν καθοριστική των δικαιωμάτων των διαδίκων.
Στην απόφαση, περαιτέρω, κρίθηκε ότι η υπόθεση Price v. Grαy (2002) 1 Α.Α.Δ. 424, όπου θεωρήθηκε πως απόφαση για απόρριψη αίτησης παροχής ασφάλειας εξόδων ήταν εφέσιμη, συνιστά απόκλιση από τις πιο πάνω αρχές και ότι ως ζήτημα νομολογιακής δέσμευσης και ως θέμα αρχής είναι η υπόθεση Χάσικος και οι μεταγενέστερες αποφάσεις που είναι στοιχειοθετημένες στον ίδιο λόγο που καθορίζουν ποιες ενδιάμεσες αποφάσεις υπόκεινται σε έφεση.
Περαιτέρω, στην Κυπριακές Αερογραμμές Λτδ ν. Γεωργίου (2004) 1 Α.Α.Δ. 1621, εφαρμόζοντας τις πιο πάνω αρχές, το Εφετείο έκρινε ότι, ενδιάμεση απόφαση, με την οποία επιτράπηκε στην εφεσίβλητη η τροποποίηση της εκθέσεως απαιτήσεώς της, δεν ήταν εφέσιμη.
Με βάση τις πιο πάνω αρχές, καταλήγουμε πως η υπό έφεση απόφαση δεν είναι καθοριστική των δικαιωμάτων των διαδίκων και ούτε έχει άμεσες επιπτώσεις στα δικαιώματά τους και ως εκ τούτου η έφεση θα πρέπει να απορριφθεί.
Η έφεση απορρίπτεται. Εκδίδεται διαταγή για έξοδα εναντίον του εφεσείοντα.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα εναντίον του εφεσείοντος.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο