(2005) 1 ΑΑΔ 486
[*486]31 Μαρτίου, 2005
[ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
ΑΓΓΕΛΑ ΙΩΣΗΦ ΛΑΠΕΡΤΑ,
Εφεσείουσα,
v.
MAVROUDIS-MICHAEL & CO CONSTRUCTION LTD,
Εφεσιβλήτων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11767)
―――――――――――――-
Έφεση ― Καταχώρηση περιγραμμάτων αγορεύσεων ― Αίτηση για παράταση προθεσμίας για υποβολή περιγραμμάτων αγορεύσεων ― Κανονισμός 13 του περί Εφέσεων Διαδικαστικού Κανονισμού του 1996 ― Ποίο είναι το βασικό κριτήριο για αποδοχή της αίτησης.
Στην υπόθεση αυτή, το Ανώτατο Δικαστήριο αποδέχθηκε αίτημα των εφεσιβλήτων για παράταση του χρόνου καταχώρησης του περιγράμματος αγόρευσής τους για δύο ημέρες και αποφάνθηκε ότι:
1. Το βασικό κριτήριο για παράταση του χρόνου καταχώρησης του περιγράμματος αγόρευσης των εφεσιβλήτων είναι το κατά πόσο οι εφεσίβλητοι αδράνησαν ή επέδειξαν ουσιαστική αδιαφορία και αυτό δεν συνέβηκε στην παρούσα υπόθεση.
2. Το ότι το ζήτημα της παράτασης επιδρούσε κρίσιμα και στον χρόνο διεξαγωγής της ακρόασης της έφεσης δεν αποτελεί αφ’ εαυτού λόγο για στέρηση του δικαιώματος των εφεσιβλήτων να ακουστούν.
3. Το Εφετείο δεν στερείται δικαιοδοσίας να παρατείνει τον χρόνο από τη στιγμή που ορίζει την έφεση για ακρόαση. Ο Κανονισμός 13 καθορίζει τις αντίστοιχες εξελίξεις ανάλογα με το πως εμφανίζεται άνευ ετέρου η κατάσταση.
4. Δεν δικαιολογείται η έκδοση διαταγής εξόδων ενόψει της αδικαιολόγητης ένστασης της εφεσείουσας στην αίτηση των εφεσιβλήτων για παράταση του χρόνου.
[*487]Η αίτηση επιτράπηκε. Δεν εκδόθηκε διαταγή για έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Δήμος Στροβόλου v. Γιασεμίδου (1997) 3 Α.Α.Δ. 104,
Δημοκρατία ν. Χριστοδούλου (1997) 3 Α.Α.Δ. 241,
Πισσουρίου ν. Golden Hand Co Limited (1999) 1 A.A.Δ. 257,
Μαυρομούστακου κ.ά. ν. Συμβουλίου Εγγραφής Επιστημόνων Τροφίμων (2001) 3 (Β) Α.Α.Δ. 850,
Latifundia Properties Ltd v. Ψακής κ.ά. (2002) 1 Α.Α.Δ. 397,
Κολλάτου ν. Παναγιώτου (2003) 1 (Β) Α.Α.Δ. 895,
Χριστοδούλου ν. Laser Plastics Industry Ltd (2004) 1 A.A.Δ. 808.
Αίτηση.
Αίτηση από τους εφεσίβλητους, στα πλαίσια της πιο πάνω έφεσης, εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου, Υπ. Αρ. 3566/02, ημερ. 3/7/03, για παράταση κατά δύο ημέρες του χρόνου κατάθεσης του περιγράμματος αγόρευσης λόγω παράλειψης του συνηγόρου τους να καταθέσει περίγραμμα εντός της προβλεπόμενης από τον Κανονισμό προθεσμίας των 45 ημερών, σύμφωνα με τις προθεσμίες οι οποίες τάσσονται από τον περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του Χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων) Διαδικαστικό Κανονισμό του 1996.
Μ. Μιχαηλίδης, για τους Αιτητές-Εφεσίβλητους.
Χ. Λαπέρτας, για την Καθ’ ης η αίτηση-Εφεσείουσα.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου δίδεται από τον Δικαστή Γ. Νικολάου.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Στις 17 Δεκεμβρίου 2003, που η έφεση ήταν ορισμένη για προδικασία, το Εφετείο έδωσε οδηγίες για την κατά[*488]θεση περιγραμμάτων εντός των προθεσμιών που τάσσονται από τον περί Εφέσεων (Προδικασία, Περιγράμματα Αγορεύσεων, Περιορισμός του Χρόνου των Προφορικών Αγορεύσεων και Συνοπτική Διαδικασία για την Απόρριψη Προδήλως Αβάσιμων Εφέσεων) Διαδικαστικό Κανονισμό του 1996. Ο συνήγορος της εφεσείουσας κατέθεσε εμπρόθεσμα το δικό του αλλά ο συνήγορος των εφεσιβλήτων παρέλειψε να καταθέσει περίγραμμα εντός της προβλεπόμενης εν συνεχεία προθεσμίας των 45 ημερών. Σύμφωνα με τον Κανονισμό 13:
«13(α) Μετά την καταχώρηση των περιγραμμάτων αγορεύσεων, η έφεση και αντέφεση (αν υπάρχει) ορίζονται για ακρόαση. Εκτός αν το Εφετείο διατάξει διαφορετικά, η έφεση και η αντέφεση ακούονται συγχρόνως.
(β) Αν ο εφεσείων παραλείψει να υποβάλει περίγραμμα αγόρευσης, η έφεση απορρίπτεται. Αν υπάρχει αντέφεση, εφόσον έχει καταχωρηθεί περίγραμμα αγόρευσης για την αντέφεση, αυτή ορίζεται για ακρόαση.
(γ) Αν ο εφεσίβλητος παραλείψει να καταχωρήσει περίγραμμα αγόρευσης, η έφεση ορίζεται για ακρόαση και ο εφεσίβλητος δε δικαιούται να ακουστεί κατά την ακρόαση της έφεσης.»
Η έφεση ορίστηκε λοιπόν για ακρόαση. Δόθηκε ως ημερομηνία η 22 Νοεμβρίου 2004 και ειδοποιήθηκαν περί τούτου οι διάδικοι. Στο συνήγορο των εφεσιβλήτων η ειδοποίηση επιδόθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου 2004.
Στις 18 Νοεμβρίου οι εφεσίβλητοι υπέβαλαν αίτηση με την οποία ζήτησαν παράταση χρόνου δύο ημερών για να καταθέσουν περίγραμμα. Με ένορκη δήλωση της ίδιας ημερομηνίας εξήγησαν ότι το περίγραμμα είχε ετοιμαστεί έγκαιρα αλλά εκ παραδρομής δεν κατατέθηκε και ότι αυτό έγινε αντιληπτό την τελευταία στιγμή όταν ο συνήγορος, μελετώντας για την ακρόαση, διαπίστωσε πως το πρωτότυπο βρισκόταν ακόμα στο φάκελο του.
Η εφεσείουσα υπέβαλε ένσταση στο αίτημα. Εισηγήθηκε ότι πρέπει να απορριφθεί επειδή, καθώς προέβαλε: (α) υπήρξε υπέρμετρη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση τόσο σε σχέση με τον χρόνο που δόθηκαν οι οδηγίες για περιγράμματα όσο και σε σχέση με τον χρόνο που επιδόθηκε η ειδοποίηση ορισμού της έφεσης· (β) ο Κανονισμός 13(γ), ορθά ερμηνευόμενος, δεν παρέχει δικαιοδοσία παράτασης του χρόνου μετά που η έφεση ορίζεται για ακρόαση, αλλιώς θα [*489]αντίκειτο στην αρχή της ισότητας ή της ίσης μεταχείρισης των διαδίκων αφού, αν καθυστερούσε σε τέτοια έκταση ο εφεσείων, η έφεση στο μεταξύ θα απορρίπτετο χωρίς, σύμφωνα με τη νομολογία, ουσιαστική δυνατότητα επαναφοράς. Προστίθεται στην ένσταση και ένα παρεμφερές σημείο, ήτοι, ότι το περίγραμμα που συνόδευε την αίτηση φαίνεται να απευθύνεται σε άλλο δικηγόρο. Το τελευταίο είναι λάθος τυπικό. Η διόρθωση του αποτελεί ζήτημα εντελώς πρακτικό και δεν αξίζει να μας απασχολήσει περαιτέρω.
Η σημειωθείσα καθυστέρηση αντικρίζεται με δεδομένη την εξήγηση, η οποία δεν αμφισβητήθηκε, ότι ο συνήγορος των εφεσιβλήτων τελούσε υπό την εσφαλμένη αντίληψη ότι το περίγραμμα είχε κατατεθεί έγκαιρα. Το βασικό κριτήριο είναι το κατά πόσο οι εφεσίβλητοι αδράνησαν ή επέδειξαν ουσιαστική αδιαφορία και αυτό δεν συνέβηκε εδώ: βλ. Δήμος Στροβόλου ν. Γιασεμίδου (1997) 3 Α.Α.Δ. 104 και άλλες που ακολούθησαν, μεταξύ των οποίων Δημοκρατία ν. Χριστοδούλου (1997) 3 Α.Α.Δ. 241, Ονούφριος Πισσουρίου ν. Golden Hand Co Limited (1999) 1 Α.Α.Δ. 257, Μαρία Μαυρομούστακου κ.ά. ν. Συμβουλίου Εγγραφής Επιστημόνων Τροφίμων (2001) 3(Β) Α.Α.Δ. 850, Latifundia Properties Ltd v. 1. Ανδρέας Μιχαήλ Ψακής κ.ά. (2002) 1 Α.Α.Δ. 397, Σταυρινή Κολλάτου ν. Κυριάκου Παναγιώτου (2003) 1(Β) Α.Α.Δ. 895, και Φάνος Χριστοδούλου ν. Laser Plastics Industry Ltd (2004) 1 Α.Α.Δ. 808. Το ότι, βέβαια, στην προκείμενη περίπτωση το ζήτημα της παράτασης επιδρούσε κρίσιμα και στον χρόνο διεξαγωγής της ακρόασης της έφεσης δεν αποτελεί αφ’ εαυτού λόγο για στέρηση του δικαιώματος των εφεσιβλήτων να ακουστούν. Θεωρούμε επ’ αυτού χρήσιμο το ακόλουθο απόσπασμα από την Κολλάτου ν. Παναγιώτου (ανωτέρω):
«Στην αποτίμηση των συμφερόντων της δικαιοσύνης, προέχει η διασφάλιση δικαίας δίκης, η οποία συναρτάται τόσο με το δικαίωμα εκατέρου των διαδίκων να ακουστεί στην υπόθεσή του, όσο και με τη διεκπεραίωση της δίκης μέσα σε εύλογο χρόνο. Οι Θεσμοί έχουν ως κύριο αντικείμενο την καθιέρωση του θεσμικού πλαισίου για τη διασφάλιση δικαίας δίκης. Κάθε απόκλιση από αυτούς πρέπει να δικαιολογείται. Γίνεται δεκτή, εφόσον δεν αντιστρατεύεται τα θέσμια της δικαίας δίκης, ως η περίπτωση της ηθελημένης αδιαφορίας για την τήρησή τους. Τα συμφέροντα του αντιδίκου, του διαδίκου που εξαιτείται την παράταση, λαμβάνονται υπόψη, όλως ιδιαίτερα, ο πιθανός επηρεασμός των ουσιαστικών, καθώς και των δικονομικών του δικαιωμάτων. Η τήρηση των διαδικαστικών κανόνων δεν αποτελεί αυτοσκοπό αλλά το μέσο για την επίτευξη δικαίας δίκης. Εφόσον παρέκ[*490]κλιση από τα θέσμια δεν αναιρεί το σκοπό, αυτή αντιμετωπίζεται θετικά. Αντιμετωπίζεται αρνητικά, όταν αντιστρατεύεται τη διασφάλιση δικαίας δίκης, που εξυπακούει και την προστασία των δικαιωμάτων του αντιδίκου.»
Την άποψη της εφεσείουσας ότι το Εφετείο στερείται δικαιοδοσίας να παρατείνει τον χρόνο από τη στιγμή που ορίζει την έφεση για ακρόαση δεν τη συμμεριζόμαστε. Ο Κανονισμός 13 καθορίζει τις αντίστοιχες εξελίξεις ανάλογα με το πώς εμφανίζεται άνευ ετέρου η κατάσταση. Δεν προορίζεται να περιορίσει τη δικαιοδοσία η εξουσία του Εφετείου.
Η αίτηση εγκρίνεται. Παρατείνεται ο χρόνος κατάθεσης του περιγράμματος του συνηγόρου των εφεσιβλήτων κατά δύο ημέρες από σήμερα. Ως προς τα έξοδα, θα ακολουθήσουμε την Κολλάτου (ανωτέρω) όπου, αφού επισημάνθηκε ότι η αιτήτρια ήταν υπόλογη για τα έξοδα της διαδικασίας για την παράταση του χρόνου αλλά και ότι ο καθ’ ου προκάλεσε τα υπόλοιπα έξοδα με την αδικαιολόγητη ένσταση του, κρίθηκε πως δεν δικαιολογείτο οποιαδήποτε διαταγή. Το ίδιο και εμείς τώρα δεν εκδίδουμε οποιαδήποτε διαταγή.
Η αίτηση επιτρέπεται. Δεν εκδίδεται διαταγή για έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο