(2005) 1 ΑΑΔ 1144
[*1144]22 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ, 2005
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ ΦΟΥΛΗ,
Εφεσείων,
v.
ΑΝΔΡΕΑ ΜΙΧΑΗΛ,
Εφεσιβλήτου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 11989)
Γραμμάτιο συνήθους τύπου ― Εντός της εννοίας του Άρθρου 78 του περί Συμβάσεων Νόμου, Κεφ.149 ― Χρόνος πληρωμής ― Εφόσον ο χρόνος πληρωμής καθορίζεται, ασχέτως του αν η πληρωμή θα γίνεται με δόσεις, ικανοποιείται η πρόνοια πληρωμής σε ορισμένο ή προσδιορίσιμο μέλλοντα χρόνο.
Γραμμάτιο συνήθους τύπου ― Άρθρο 78 του περί Συμβάσεων Νόμου, Κεφ. 149 ― Πρέπει να υπογράφεται από τον εκδότη στην παρουσία δυο τουλάχιστον μαρτύρων ― Οι τυπικότητες του Άρθρου 78 πρέπει να τηρούνται απόλυτα.
Ο εφεσείων αμφισβητεί με την έφεση αυτή την ορθότητα συνοπτικής απόφασης η οποία είχε εκδοθεί εναντίον του για ποσό £11.046,15 πλέον τόκο μέχρι εξόφλησης, δυνάμει γραμματίου συνήθους τύπου. Υποστήριξε ότι:
1. Το έγγραφο δεν είναι γραμμάτιο συνήθους τύπου γιατί δεν εκδόθηκε από τον ίδιο στον εφεσίβλητο, αλλά εις διαταγή του.
2. Το έγγραφο δεν ικανοποιούσε τις προϋποθέσεις του Άρθρου 78 του περί Συμβάσεων Νόμου, Κεφ. 149 επειδή περιείχε πρόνοια ότι σε περίπτωση καθυστέρησης πληρωμής οποιασδήποτε δόσης περισσότερο από τρεις ημέρες από τη λήξη της, το γραμμάτιο θα καθίσταται ληξιπρόθεσμο και κάθε οφειλόμενο ποσό του γραμματίου αμέσως απαιτητό.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η διαφορά μεταξύ της διατύπωσης «χρωστώ να πληρώσω σε δια[*1145]ταγή του κ. Αντρέα Μιχαήλ» και της διατύπωσης «να πληρώσω τον κ. Αντρέα Μιχαήλ» δεν επηρεάζει το γραμμάτιο σε σημείο μάλιστα που να μπορεί να θεωρηθεί ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του Άρθρου 78 του Κεφ. 149. Η ουσία που παραμένει δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι ο εφεσείων οφείλει προς τον εφεσίβλητο το συγκεκριμένο ποσό το οποίο είναι και υποχρεωμένος να το καταβάλει.
2. Εφ’όσον η χρονική στιγμή πληρωμής καθορίζεται, ασχέτως του αν η πληρωμή θα γίνεται με δόσεις, ικανοποιείται η πρόνοια για πληρωμή σε «ορισμένο χρόνο» ή σε «προσδιορισμένο μέλλοντα χρόνο». Το ποσό δεν καθίσταται αβέβαιο, αλλά ούτε και η υποχρέωση του χρεώστη μη συγκεκριμένη.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Papastratis v. Economou (1970) 1 C.L.R. 11,
Παύλου κ.ά. ν. Ελληνικής Τράπεζας Λτδ (1990) 1 Α.Α.Δ.483,
Χαραλάμπους κ.ά. ν. Χρηματοδοτήσεις Πάνθηρας Λτδ (2000) 1 Α.Α.Δ. 733.
Έφεση.
Έφεση από τον εναγόμενο κατά της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, που δόθηκε στις 22/3/04 (Αρ. Αγωγής 2683/03) με την οποία εξέδωσε συνοπτική απόφαση εναντίον του για ποσό £11.046,15, πλέον τόκο μέχρι εξόφλησης ως οφειλόμενο προς τον ενάγοντα δυνάμει γραμματίου συνήθους τύπου.
Α. Μαθηκολώνης, για τον Εφεσείοντα.
Α. Ταλιαδώρος, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει ο Δικαστής Νικολαΐδης.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας εξέδωσε στις 22.3.2004 συνοπτική απόφαση εναντίον του εφεσείοντος [*1146]για ποσό £11.046,15, πλέον τόκο μέχρι εξόφλησης, δυνάμει γραμματίου συνήθους τύπου. Η απόφαση αμφισβητήθηκε με έφεση.
Είναι η θέση του εφεσείοντα ότι η κατάληξη του δικαστηρίου ότι το επίδικο έγγραφο αποτελεί έγκυρο γραμμάτιο συνήθους τύπου, είναι εσφαλμένη. Η επιχειρηματολογία του στηρίζεται βασικά σε δύο λόγους. Κατ’ αρχάς, υποστηρίκτηκε ότι το έγγραφο δεν είναι γραμμάτιο συνήθους τύπου γιατί δεν εκδόθηκε από τον εφεσείοντα στον εφεσίβλητο, αλλά εις διαταγή του. Ισχυρίζεται ακόμα ο εφεσείων πως η πρόνοια του εγγράφου ότι σε περίπτωση καθυστέρησης πληρωμής οποιασδήποτε δόσης περισσότερο από τρεις ημέρες από τη λήξη της, το γραμμάτιο θα καθίσταται ληξιπρόθεσμο και κάθε οφειλόμενο ποσό του γραμματίου αμέσως απαιτητό, θέτει το έγγραφο εκτός των προϋποθέσεων που χρειάζονται για να θεωρηθεί ως γραμμάτιο συνήθους τύπου, σύμφωνα με το άρθρο 78 του περί Συμβάσεων Νόμου, Κεφ.149.
Η καταγραφή αυτούσιου του κειμένου του επίδικου εγγράφου (τεκμήριο Α), νομίζουμε ότι θα είναι χρήσιμη:
«ΓΡΑΜΜΑΤΙΟ ΣΥΝΗΘΟΥΣ ΤΥΠΟΥ ΓΙΑ ΛΚ 11.046,15 ΠΛΕΟΝ ΤΟΚΟΙ
Ο υπογεγραμμένος Θεόδουλος Φουλή, Αριθμός Δελτίου Ταυτότητας 675738, από την Λάρνακα, χρωστώ να πληρώσω σε διαταγή του κ. Ανδρέα Μιχαήλ, από την Λακατάμεια, το ποσό των Λιρών Κύπρου έντεκα χιλιάδων, σαράντα έξι και 15 σεντ (ΛΚ 11.046,15) η αξία του οποίου προέρχεται από μετρητά.
Επίσης, οφείλω να πληρώσω τόκον προς 9% το χρόνο επί του πιο πάνω ποσού των ΛΚ 11.046,15 από της ημερομηνίας υπογραφής του παρόντος γραμματίου μέχρι τελικής εξόφλησης.
Το πιο πάνω ποσό και τόκους αναλαμβάνω να εξοφλήσω με μηνιαίες δόσεις των Λιρών Κύπρου πεντακοσίων (ΛΚ500,00) η κάθε μια. Η πρώτη δόση θα είναι πληρωτέα την 1.6.2003 και οι επόμενες την πρώτη ημέρα κάθε επόμενου μήνα μέχρι τελικής εξόφλησης.
Σε περίπτωση καθυστέρησης πληρωμής οοιασδήποτε δόσης ή μέρους αυτής περισσότερο από τρεις (3) ημέρες από τη λήξη της, το γραμμάτιο αυτό θα καθίσταται ληξιπρόθεσμο, κάθε οφειλόμενο ποσό του αμέσως απαιτητό και σε περίπτωση αγωγής θα υποχρεούμαι να καταβάλω όλα τα δικαστικά και δικηγορικά έξοδα.
[*1147]
Έγινε στις 5 Μαΐου, 2003, στη Λάρνακα.
(Υπ.) ...............................................
Ο ΧΡΕΩΣΤΗΣ
(ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ ΦΟΥΛΗ)
ΜΑΡΤΥΡΕΣ:
1. Μιαούλη Παναγιώτης
2. Μιαούλη Ανδρούλλα»
Σύμφωνα με το άρθρο 78 του Κεφ. 149, «γραμμάτιο συνήθους τύπου» είναι γραπτή υπόσχεση που παρέχεται από ένα πρόσωπο σε άλλο, υπογράφεται από το πρόσωπο που την παρέχει στην παρουσία δύο τουλάχιστον μαρτύρων ικανών προς το συμβάλλεσθαι, για πληρωμή, σε πρώτη ζήτηση ή σε ορισμένο χρόνο ή σε προσδιορίσιμο μέλλοντα χρόνο, προς πρόσωπο το οποίο ορίζεται στο γραμμάτιο, ποσού χρημάτων, πλέον τόκο που ορίζεται σ’ αυτό κατ’ ανώτατο όριο προς 9% κατ’ έτος και σε περίπτωση λήψης δικαστικών μέτρων επ’ αυτού, τα συναφή έξοδα και αναφέρει την αντιπαροχή για την οποία παρέχεται η υπόσχεση.
Το γραμμάτιο συνήθους τύπου έχει πολλά πλεονεκτήματα. Για παράδειγμα σε κάθε δικαστική διαδικασία το περιεχόμενό του αποτελεί αμάχητη απόδειξη των γεγονότων που αναφέρονται σ’ αυτό. Ακόμα, από τον περί Παραγραφής Νόμο, Κεφ. 15, παρεχόταν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ισχύος για σκοπούς αγωγής πάνω σ’ αυτό, παρά στα συνήθη γραμμάτια. Αυτά τα πλεονεκτήματα έφεραν την ανάγκη όπως οι τυπικότητες που αφορούν την έκδοση γραμματίου συνήθους τύπου να τηρούνται απόλυτα (Papastratis v. Economou (1970) 1 C.L.R. 11, Παύλου κ.ά. ν. Ελληνικής Τράπεζας Λτδ (1990) 1 Α.Α.Δ. 483. Βλέπε ακόμα άρθρα 79 και 80 του Κεφ. 149).
Δεν βλέπουμε πως η διαφορά μεταξύ της διατύπωσης «χρωστώ να πληρώσω σε διαταγή του κ. Αντρέα Μιχαήλ» και της διατύπωσης «να πληρώσω τον κ. Αντρέα Μιχαήλ» επιδρά καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή επηρεάζει το γραμμάτιο, σε σημείο μάλιστα που να μπορεί να θεωρηθεί ότι δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις του άρθρου 78 (βλέπε Παύλου κ.ά. ν. Ελληνικής Τράπεζας Λτδ, ανωτέρω, όπου γραμμάτιο με παρόμοια διατύπωση κρίθηκε ως γραμμάτιο συνήθους τύπου, παρ’ όλον ότι στην υπόθεση εκείνη το συγκεκριμένο σημείο δεν είχε εγερθεί).
[*1148]Η ουσία που παραμένει δεν είναι άλλη από το γεγονός ότι ο εφεσείων οφείλει προς τον εφεσίβλητο το συγκεκριμένο ποσό το οποίο είναι και υποχρεωμένος να του καταβάλει.
Το δεύτερο επιχείρημα του εφεσείοντα εστιάζεται στο γεγονός ότι ενώ στο άρθρο 78 προβλέπεται η πληρωμή σε πρώτη ζήτηση ή σε ορισμένο χρόνο ή σε προσδιορίσιμο μέλλοντα χρόνο, στην παρούσα περίπτωση προβλεπόταν η εξόφληση του οφειλόμενου ποσού σε μηνιαίες δόσεις £500 η κάθε μια, ενώ σε περίπτωση καθυστέρησης πληρωμής οποιασδήποτε δόσης, το γραμμάτιο θα καθίστατο ληξιπρόθεσμο και κάθε οφειλόμενο ποσό του αμέσως απαιτητό.
Ούτε το επιχείρημα αυτό μπορεί να επιτύχει. Όπως υιοθετήθηκε και στην υπόθεση Χαραλάμπους κ.ά. ν. Χρηματοδοτήσεις Πάνθηρας Λτδ (2000) 1 Α.Α.Δ. 733, ο λόγος ύπαρξης της προθεσμίας για πληρωμή του ποσού του γραμματίου σε πρώτη ζήτηση ή σε καθορισμένη μελλοντική στιγμή είναι η αποτροπή της αβεβαιότητας ως προς τι ακριβώς καλείται ο χρεώστης να πληρώσει και πότε. Εφ’ όσον η χρονική στιγμή πληρωμής καθορίζεται, δεν μπορεί να έχει σχέση το γεγονός ότι πληρώνεται με δόσεις. Το ποσό δεν καθίσταται αβέβαιο, αλλά ούτε και η υποχρέωση του χρεώστη μη συγκεκριμένη. Εφ’ όσον ο χρόνος πληρωμής καθορίζεται, ασχέτως του αν η πληρωμή θα γίνεται με δόσεις, ικανοποιείται η πρόνοια για πληρωμή σε «ορισμένο χρόνο» ή σε «προσδιορισμένο μέλλοντα χρόνο».
Η έφεση απορρίπτεται, με έξοδα εναντίον του εφεσείοντα.
Η έφεση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο