(2007) 1 ΑΑΔ 477
[*477]20 Απριλίου, 2007
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ)
ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΚΛΗ Ε. ΝΕΟΚΛΕΟΥΣ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ ΗΜΕΡ. 15.3.2000 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΗΣ Δ.59 ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΡΡΙΦΘΗΚΕ
Η ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ κ. ΝΕΟΚΛΗ Ε. ΝΕΟΚΛΕΟΥΣ ΟΠΩΣ ΓΙΝΕΙ ΕΠΙΨΗΦΙΣΗ (ΤΑΧΑΤΙΟΝ) ΤΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΤΟΥ ΕΞΟΔΩΝ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΕΛΑΤΗ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΚΟΥΜΟΥΡΟΥ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΚΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΠΑΦΟΥ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 20/04.
(Αίτηση Αρ. 18/2007)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Αίτηση για άδεια καταχώρησης αίτησης Certiorari για ακύρωση απόφασης του Πρωτοκολλητή του Οικογενειακού Δικαστηρίου Πάφου με την οποία απορρίφθηκε αίτηση δικηγόρου για επιψήφιση (taxation) των δικηγορικών του εξόδων εναντίον του πελάτη του ― Απόρριψη αίτησης, η απόφαση του Πρωτοκολλητή αναγόταν στην άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας η οποία δεν ελέγχεται με τη διαδικασία των προνομιακών ενταλμάτων.
Έξοδα ― Απόρριψη αίτησης για επιψήφιση (taxation) των δικηγορικών εξόδων σε υπόθεση περιουσιακών διαφορών ― Διακριτική ευχέρεια Πρωτοκολλητή ― Κατά πόσο ασκήθηκε ορθά.
Ο αιτητής, ο οποίος είναι δικηγόρος και χειρίσθηκε υπόθεση πελάτη του στο Οικογενειακό Δικαστήριο Πάφου, καταχώρησε αίτηση [*478]για επιψήφιση (taxation) των δικηγορικών εξόδων του εναντίον του πελάτη του. Ο Πρωτοκολλητής του Οικογενειακού Δικαστηρίου Πάφου, αφού άκουσε και τις δύο πλευρές, αποφάσισε ότι δεν είχε εξουσία να αποφασίσει και ερμηνεύσει τη μεταξύ δικηγόρου και πελάτη συμφωνία έστω και αν αυτή αφορούσε σε δικηγορικά έξοδα, διότι αρμόδιο, γι’ αυτό το σκοπό, είναι δικαστήριο όπως καθορίζεται στον περί Δικαστηρίων Νόμο.
Ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα αίτηση, η οποία βασίζεται, μεταξύ άλλων, στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, Δ.59, θ.θ14, 15, 17, 18, 21, 25 και 28(ii)(β), για άδεια καταχώρησης αίτησης δια κλήσεως με στόχο την έκδοση εντάλματος Certiorari που να ακυρώνει την προαναφερθείσα απόφαση του Πρωτοκολλητή.
Αποφασίστηκε ότι:
1 Στη βάση της Δ.59, θ.25 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, η οποία είναι η μόνη σχετική από αυτές που αναγράφονται στην υπό εξέταση αίτηση, ο Πρωτοκολλητής έχει διακριτική ευχέρεια κατά πόσο θα ερμηνεύσει τα γεγονότα και θα εκδώσει πιστοποιητικό για χρήση του δικαστηρίου ή όχι. Είναι θεμελιωμένο ότι η διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου και στην περίπτωση αυτή του Πρωτοκολλητή ασκούντος οιωνεί δικαστική λειτουργία, δεν ελέγχεται με προνομιακό ένταλμα της φύσεως Certiorari εφόσον με το προνομιακό ένταλμα είναι η νομιμότητα και όχι η ορθότητα της απόφασης που ελέγχεται. Ως εκ τούτου δεν μπορεί η απόφαση του Πρωτοκολλητή να ελεχθεί με την παρούσα διαδικασία.
2 Οι ίδιες αρχές ισχύουν και σε σχέση με την απόφαση του Πρωτοκολλητή για μη κατακερματισμό της αποτίμησης της αμοιβής του αιτητή, αφού και αυτή η απόφασή του λήφθηκε κατά την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας. Εν πάση περιπτώσει και πέραν των προαναφερομένων, ο Πρωτοκολλητής άσκησε ορθά τη διακριτική του ευχέρεια.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Παναγίδου (2006) 1 Α.Α.Δ. 165,
Καλαβάς κ.ά., Αίτηση Αρ. 3/99, ημερ. 5/2/99,
Evand Promotions Ltd κ.ά., Αίτηση Αρ. 62/98, ημερ. 15/7/98,
[*479]Smith v. Paphos Stone C. Estates Ltd a.o. (1989) 1(Ε) C.L.R. 499,
Μαγκάκης (1990) 1 Α.Α.Δ. 1068.
Αίτηση.
Αλ. Α. Φυλακτού, για τον Αιτητή.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Με την αίτηση του ο αιτητής ζητά την άδεια του Δικαστηρίου για την καταχώριση αίτησης δια κλήσεως με σκοπό την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari που να ακυρώνει και να παραμερίζει την απόφαση του Πρωτοκολλητή του Οικογενειακού Δικαστηρίου Πάφου με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση του αιτητή όπως γίνει επιψήφιση (taxation) των δικηγορικών εξόδων του αιτητή (ο οποίος είναι δικηγόρος) εναντίον του πελάτη του, στα πλαίσια της αίτησης περιουσιακών διαφορών του Οικογενειακού Δικαστηρίου Πάφου με αρ. 20/04.
Η αίτηση αναφέρει ότι βασίζεται, μεταξύ άλλων, στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας, Δ.59, θ.θ. 14, 15, 17, 18, 21, 25 και 28 (ii)(β).
Για τους σκοπούς της παρούσας διαδικασίας θα θεωρήσω ότι η προσβαλλόμενη απόφαση του Πρωτοκολλητή, ημερ. 15.3.2007, με την οποία ο Πρωτοκολλητής απέρριψε την αίτηση του αιτητή, συνιστά οιωνεί δικαστική λειτουργία η οποία ελέγχεται με προνομιακό ένταλμα (Δέστε: Ρίτσα Παναγίδου (2006) 1 Α.Α.Δ. 165, Καλαβάς κ.ά., Αίτηση Αρ. 3/99, ημερ. 5.2.99, Evand Promotions Ltd κ.ά. Αίτηση Αρ 62/98, ημερ. 15/7/98.
Σύμφωνα με τα ενώπιον μου στοιχεία ο αιτητής, μετά τη διεκπεραίωση της Υπόθεσης 20/04 μεταξύ Μαριάννας Κούμουρου και Ανδρέα Κούμουρου, ενώπιον του Οικογενειακού Δικαστηρίου Πάφου, στις 24.10.06 καταχώρισε κατάλογο εξόδων για ψήφιση από τον Πρωτοκολλητή εναντίον του πελάτη του κ. Κούμουρου. Ο κατάλογος συνοδευόταν από επιστολή του αιτητή, ημερ. 17.10.06, στην οποία ήταν επισυνημμένα τα εξής έγγραφα: ένορκη δήλωση του αιτητή ημερ. 24.10.06, τύπος διορισμού δικηγόρου από τον καθ’ ου η αίτηση κ. Κούμουρο, καθώς και συμφωνία διορισμού δικηγόρου. Κατά την ακρόαση της υπόθεσης ενώπιον του Πρωτοκολλητή ο καθ’ ου η αίτηση κ. Κούμουρος εμφανίστηκε μαζί με τον νέο του δικηγόρο αφού προηγουμένως καταχώρισε ένσταση με πάμπολλους λόγους για μη ψήφιση του καταλόγου εξόδων. Οι κυ[*480]ριότεροι λόγοι ενστάσεως ήταν ότι η συμφωνία και ο τύπος διορισμού δικηγόρου ήταν άκυρα λόγω παραπλάνησης του πελάτη, ότι στη συμφωνία υπήρχαν όροι και προϋποθέσεις που δεν ικανοποιήθηκαν από το δικηγόρο, και ότι το θέμα της αμοιβής δικηγόρου, με βάση ειδική συμφωνία με τον πελάτη του, δεν μπορεί να κριθεί στο πλαίσιο αίτησης ψήφισης καταλόγου εξόδων από τον Πρωτοκολλητή αλλά μόνο με διαδικασία ενώπιον αρμοδίου δικαστηρίου.
Ο Πρωτοκολλητής, αφού άκουσε τις δύο πλευρές και απέρριψε κάποιους τυπικούς λόγους ενστάσεως, αποφάσισε τελικά ότι δεν είχε εξουσία να αποφασίσει και να ερμηνεύσει τη μεταξύ δικηγόρου και πελάτη συμφωνία έστω και αν αυτή αφορούσε σε δικηγορικά έξοδα, διότι αρμόδιο, γι’ αυτό το σκοπό, είναι δικαστήριο όπως καθορίζεται στον περί Δικαστηρίων Νόμο. Στη συνέχεια ο Πρωτοκολλητής προβληματίστηκε αναφορικά με το κατά πόσο θα μπορούσε να προχωρήσει σε ψήφιση μέρους του καταλόγου εξόδων, με βάση τους περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικούς Κανονισμούς, αλλά να μην επιληφθεί του ζητήματος της συμφωνίας μεταξύ των διαδίκων. Ως προς αυτό το θέμα ο Πρωτοκολλητής κατέληξε ότι η συμφωνία ήταν ενιαία και το κατά πόσο ήταν δίκαιη και εύλογη (fair and reasonable) θα έπρεπε να κριθεί ως σύνολο και ενιαία, από το Δικαστήριο. Επομένως ο Πρωτοκολλητής απέρριψε την αίτηση του αιτητή για ψήφιση εξόδων χωρίς να δώσει οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα της αιτήσεως έχοντας υπόψη το πρωτότυπο του θέματος, όπως είπε.
Εξέτασα τις ουσιαστικές και δικονομικές πρόνοιες στις οποίες βασίζεται η παρούσα αίτηση και βρίσκω ότι μόνον η Δ.59, θ.25 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας είναι στην πραγματικότητα σχετική. Η Δ.59, θ.25 προνοεί ότι όταν σε περίπτωση ψήφισης ή επιψήφισης εξόδων μεταξύ δικηγόρου και πελάτη, ο δικηγόρος βασίζεται σε συμφωνία και ο πελάτης ενίσταται για το λόγο ότι η συμφωνία είναι άδικη και παράλογη (unfair and unreasonable), ο Πρωτοκολλητής μπορεί (may) να ερευνήσει τα γεγονότα και να τα πιστοποιήσει στο δικαστήριο. Και αν, στη βάση του πιστοποιητικού (του Πρωτοκολλητή) φανεί στο δικαστήριο ότι έχει καταδειχθεί αιτία είτε για την ακύρωση της συμφωνίας, είτε για τη μείωση του πληρωτέου ποσού δυνάμει της συμφωνίας, το δικαστήριο έχει την εξουσία να διατάξει τέτοια ακύρωση ή μείωση και να δώσει όλες τις αναγκαίες ή αρμόζουσες οδηγίες με σκοπό την υλοποίηση του διατάγματος του.
Από την προαναφερόμενη δικονομική διάταξη, που όπως ανέφερα είναι η μόνη σχετική απ’ αυτές που αναγράφονται στην υπό [*481]εξέταση αίτηση, προκύπτει σαφώς κατά την κρίση μου ότι η εξουσία που δίδεται στον Πρωτοκολλητή είναι δυνητική και όχι προστακτική. Δηλαδή ο Πρωτοκολλητής έχει διακριτική ευχέρεια κατά πόσο θα ερευνήσει τα γεγονότα και θα εκδώσει σχετικό πιστοποιητικό για χρήση του δικαστηρίου ή όχι. Είναι θεμελιωμένο ότι η διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου, και στην περίπτωση αυτή του Πρωτοκολλητή ασκούντος οιωνεί δικαστική λειτουργία, δεν ελέγχεται με προνομιακό ένταλμα της φύσεως Certiorari εφόσον με το προνομιακό ένταλμα είναι η νομιμότητα και όχι η ορθότητα της απόφασης που ελέγχεται (Δέστε: Marie Therese Smith v. Paphos Stone C. Estates Ltd and 2 Others (1989) 1(Ε) C.L.R. 499 και Μιχάλης Μαγκάκης (1990) 1 Α.Α.Δ. 1068). Έχοντας κατά νου τα προαναφερόμενα θεωρώ πως η προσβαλλόμενη απόφαση του Πρωτοκολλητή δεν μπορεί να ελεγχθεί με την παρούσα διαδικασία.
Ως προς το θέμα του ότι ο Πρωτοκολλητής απέρριψε το αίτημα ψήφισης κάποιων επί μέρους εξόδων (που πιθανόν να μην εξαρτώνταν άμεσα από την αμφισβητούμενη συμφωνία μεταξύ των διαδίκων) για την αμοιβή του δικηγόρου-αιτητή και πάλι θεωρώ ότι το θέμα ήταν ζήτημα άσκησης διακριτικής ευχέρειας του Πρωτοκολλητή, ο οποίος άσκησε τη διακριτική του ευχέρεια υπέρ του μη κατακερματισμού της αποτίμησης της αμοιβής, και ως εκ τούτου επίσης δεν μπορεί να ελεγχθεί με την παρούσα διαδικασία. Εν πάση περιπτώσει και πέραν των προαναφερόμενων, εκτιμώ ότι ο Πρωτοκολλητής άσκησε τη διακριτική του ευχέρεια ορθά.
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο