(2007) 1 ΑΑΔ 650
[*650]31 Μαΐου, 2007
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΑΤΖΗΧΡΙΣΤΟΥ & YIOI ΛΤΔ,
Εφεσείοντες - Ενάγοντες,
ν.
ORALIA TRAVEL & TOURS LTD,
Εφεσιβλήτων - Εναγομένων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 293/2005)
Πολιτική Δικονομία ? Δικόγραφα ? Τροποποίηση δικογράφων ? Αίτηση για τροποποίηση της έκθεσης υπεράσπισης σε προχωρημένο στάδιο της δίκης, για να συνάδει με την προσαχθείσα μαρτυρία ? Αρχές που εφαρμόζονται.
Συμβάσεις ? Αντιπροσωπεία ? Αποκάλυψη από συμβαλλόμενο ότι ενεργεί σαν αντιπρόσωπος άλλου ? Ο εν λόγω συμβαλλόμενος δεν υπέχει προσωπική ευθύνη έναντι του ????συμβαλλομένου του.
Οι εφεσείοντες-ενάγοντες αξίωσαν από τους εφεσίβλητους-εναγόμενους το ποσό των £1.490.- ως τη χρέωσή τους για τη διαμονή αριθμού περιηγητών από την Πολωνία σε συγκρότημα οργανωμένων διαμερισμάτων τους στην Αγία Νάπα. Οι εφεσίβλητοι αρνήθηκαν ότι όφειλαν το ποσό αφού, καθώς ισχυρίστηκαν, ως τουριστικό γραφείο, εν γνώσει των εφεσειόντων, ενεργούσαν ως αντιπρόσωποι της Πολωνικής εταιρείας Majlen Co., που θα ήταν και η υπόλογη.
Όταν έκλεισε η υπόθεση και για τους εφεσίβλητους, αυτοί υπέβαλαν αίτηση για τροποποίηση της υπεράσπισης, ώστε στη θέση της Majlen Co. να αναφέρεται η El-Greco και αυτό εν όψει της μαρτυρίας που δόθηκε τόσο από τους εφεσείοντες όσο και από τους εφεσίβλητους ότι η συμφωνία για τις κρατήσει? έγινε μεταξύ των εφεσειόντων και της El-Greco της οποίας οι εφεσίβλητοι ήταν μόνο αντιπρόσωποι. Οι εφεσείοντες ενέστησαν. Το πρωτόδικο Δικαστήριο ενέκρινε την αίτηση με το σκεπτικό ότι εκείνο που επιδιώκετο ουσιαστικά ήταν η αντικατάσταση του ονόματος της εταιρείας Majlen Co. με την El-Greco και ότι δεν υπήρχε αλλαγή πλεύσης στη γραμμή της υπεράσπισης.
[*651]Σε σχέση με την ουσία της υπόθεσης, το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε πως οι εφεσίβλητοι δεν υπείχαν ευθύνη πληρωμής, αφού «είχαν αποκαλύψει την αντιπροσωπευτική τους ιδιότητα κατά τον ουσιώδη για την αγωγή χρόνο, με αποτέλεσμα οι ενάγοντες να γνωρίζουν ότι οι εναγόμενοι δεν ενεργούσαν υπό την προσωπική τους ιδιότητα αλλά ως αντιπρόσωποι της Πολωνικής εταιρείας El-Greco S. P. ZO. O».
Οι εφεσείοντες εφεσίβαλαν την ενδιάμεση απόφαση όσο και την τελική απόφαση του Δικαστηρίου επί της ουσίας.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Οι εφεσείοντες, αν και είχαν δει τη διάσταση μεταξύ της υπεράσπισης και της μαρτυρίας, δεν την ανέδειξαν κατά τη διαδικασία και δεν ενέστησαν στην αναφορά και στη συνέχεια στην προσαγωγή της μαρτυρίας που έφερε στο προσκήνιο την El-Greco. Ανέσυραν τη διάσταση στο τέλος ως καταλυτική.
2. Σύμφωνα με τη Δ.25, θ.1 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, η δυνατότητα τροποποίησης δικογράφων μπορεί να γίνει σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας και η κάθε περίπτωση αποφασίζεται ανάλογα με τα ιδιαίτερα περιστατικά της και τους συσχετισμούς που προκύπτουν. Το πρωτόδικο Δικαστήριο κινήθηκε εντός των ορθών πλαισίων και δεν είχε τεκμηριωθεί λόγος για επέμβαση του Εφετείου στον τρόπο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
3. Οι όποιες αντιφάσεις σημειώθηκαν στη μαρτυρία δεν αφορούσαν ουσιώδη θέματα της υπόθεσης ώστε να δικαιολογείται η επέμβαση του Εφετείου.
4. Κατά το χρόνο της συμφωνίας, οι εφεσίβλητοι λειτουργούσαν υπό αντιπροσωπευτική ιδιότητα και, στη βάση του Νόμου και της νομολογίας ασφαλώς δεν είχαν, κάτω από τις περιστάσεις, οι ίδιοι ευθύνη.
Η έφεση απορρίφθηκε με £700 έξοδα.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Χρίστου ν. Στυλιανού Αζά (1992) 1 Α.Α.Δ. 704,
SABA & Co (T.M.P) v. T.M.P. Agents (1994) 1 Α.Α.Δ. 426,
[*652]Ταξί Κυριάκος Λτδ ν. Παύλου (1995) 1 Α.Α.Δ. 560,
Astor Co. ?.?. v. A. & G. Leventis Ltd κ.?. (1993) 1 Α.Α.Δ. 726,
Χριστοδούλου ν. Χριστοδούλου ?.?. (1991) 1 A.A.Δ. 934,
Federal Bank of Lebanon ν. Σιακόλα (1999) 1 Α.Α.Δ. 44,
Γεωργιάδης ν. Bernoulli Trad. Ltd (1994) 1 A.A.Δ. 629,
Naser El Din v. Fereos Ltd (1983) 1 C.L.R. 298,
Ευθυμίου ν. Philippides Spring Co Ltd (1996) 1 A.A.Δ. 1107.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Αμμοχώστου (Υπόθ. Αρ. 356/05), ημερομ. 22.6.05.
Γ. Φ. Πιττάτζιης, για τους Εφεσείοντες.
Α. Α. Κουμής, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Οι εφεσείοντες αξίωσαν από τους εφεσίβλητους το ποσό των £1.490,-, ως τη χρέωσή τους για τη διαμονή αριθμού περιηγητών από την Πολωνία στο συγκρότημα οργανωμένων διαμερισμάτων τους Famagusta Hotel Apartments στην Αγία Νάπα, κατά την περίοδο του καλοκαιριού του 2002. Οι εφεσίβλητοι αρνήθηκαν ότι όφειλαν το ποσό αφού, όπως ήταν ο ισχυρισμός τους, ως τουριστικό γραφείο, εν γνώσει των εφεσειόντων, ενεργούσαν ως αντιπρόσωποι Πολωνικής εταιρείας που θα ήταν και η υπόλογη.
Κλήθηκε ως πρώτος μάρτυρας των εφεσειόντων αρμόδιος υπάλληλός τους ο οποίος, αναφερόμενος στις περιστάσεις της κράτησης, κατέθεσε τηλεομοιότυπα που τους στάληκαν από τους εφεσίβλητους. Αυτά αναφέρονταν στις διάφορες λεπτομέρειες της διαμονής των περιηγητών στα καθοριζόμενα δωμάτια αλλά περιλάμβανε και ένδειξη που έμελλε να προσλάβει ιδιαίτερη σημασία. Αναφερόταν σ’ αυτά πως η κράτηση γινόταν εκ μέρους της El-Greco S.P. ZO.O* (στο εξής η El-Greco). Αυτή ήταν διαφορετική από την Πολωνική εταιρεία Majlen Co που οι εφεσίβλητοι κατονόμαζαν στην Υπεράσπισή τους και θα συνοψίσουμε όσα ακολούθησαν αφού, πλέον, είναι εν τέλει ενόψει τούτου που διατυπώθηκε ο κύριος λόγος έφεσης.
Ο μάρτυρας των εφεσειόντων αντεξετάστηκε ως προς το περιεχόμενο των τηλεομοιοτύπων, ιδιαιτέρως ως προς το ότι εμφάνιζαν την κράτηση να έγινε μεν από τους εφεσίβλητους αλλά εκ μέρους άλλης κατονομαζόμενης εταιρείας. Χωρίς να είχε απασχολήσει η πιο πάνω διαφορά στο όνομα. Έτσι, υποβλήθηκε, χωρίς ένσταση από τους εφεσείοντες, αρχικά πως η «Εl-Greco» είναι η Tour Operator της Majlen Co της Πολωνίας και η Oralia Trading ήταν οι αντιπρόσωποί τους στην Κύπρο. Για να ακολουθήσει η πιο συγκεκριμένη θέση πως η συμφωνία για τις κρατήσεις έγινε μεταξύ των εφεσειόντων και της El-Greco της οποίας οι εφεσίβλητοι ήταν μόνο αντιπρόσωποι. Τα ίδια και κατά τη μαρτυρία του δεύτερου μάρτυρα για τους εφεσείοντες, του διευθυντή τους. Αλλά, στη συνέχεια, και του διευθυντή των εφεσιβλήτων που ήταν ο μόνος τους μάρτυρας. Διεξάχθηκε, λοιπόν, η δίκη, ουσιαστικά από την αρχή μέχρι το τέλος, με αναφορά στην El-Greco ως της εταιρείας εκ μέρους της οποίας, κατά τον ισχυρισμό των εφεσιβλήτων, έγινε η κράτηση. Με σημείο τριβής το ποιοι μάρτυρες έλεγαν την αλήθεια αναφορικά με το κατά πόσο οι εφεσίβλητοι πράγματι εμφανίστηκαν και ενήργησαν ως αντιπρόσωποι.
Έκλεισε η υπόθεση και για τους εφεσίβλητους όταν, ενόψει της διαφοράς στο όνομα, υποβλήθηκε αίτηση για τροποποίηση της υπεράσπισης ώστε στη θέση της Majlen Co να αναφέρεται η El-Greco, για να συνάδουν οι αναφορές με τη δοθείσα μαρτυρία και για να εξηγηθεί με σαφήνεια η υπεράσπιση των εφεσιβλήτων. Εξήγησαν συναφώς πως από παραδρομή ή λάθος δεν είχε ενημερωθεί εξ αρχής ο δικηγόρος τους. Οι εφεσείοντες ενέστησαν αλλά το πρωτόδικο δικαστήριο είχε άλλη άποψη. Με παραπομπή στη νομολογία ως προς τις αρχές που διέπουν την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας, ιδιαιτέρως στην Χρίστου ν. Στυλιανού Αζά (1992) 1 Α.Α.Δ. 704, στην οποία κρίθηκε πως «δεν είναι εκ προοιμίου νομικά επιλήψιμη η επιδίωξη τροποποίησης για να συνάδει η προσαχθείσα μαρτυρία με το δικόγραφο του διαδίκου».
Όπως και στις επισημάνσεις σε σειρά άλλων υποθέσεων* πως ο χρόνος υποβολής του αιτήματος ενώ είναι σχετικός παράγοντας, συνυπολογίζεται στο πλαίσιο των ιδιαιτεροτήτων της κάθε υπόθεσης. Μαζί και με την εξήγηση γι΄αυτόν, σε συσχετισμό και με τη γνησιότητα ή καλοπιστία του αιτητή. Αλλά και τη χρησιμότητα της τροποποίησης, πάντοτε σε συνάρτηση και προς πιθανή βλάβη στον αντίδικο. Κατέληξε, λοιπόν, το πρωτόδικο δικαστήριο ως ακολούθως:
«Παρατηρώ ότι εκείνο που επιζητούν οι εναγόμενοι δεν είναι η αντικατάσταση των ισχυρισμών τους που προβάλλονται στην Έκθεση Υπεράσπισης. Θα έλεγα ότι με την αιτουμένη τροποποίηση, επιδιώκεται η διευκρίνιση των θεμάτων που ήδη βρίσκονται ενώπιον του Δικαστηρίου. Η προτεινόμενη τροποποίηση βασίζεται και περιστρέφεται γύρω από τον άξονα της ήδη καταχωρηθείσας υπεράσπισης και ο άξονας αυτός δεν είναι άλλος παρά η προβαλλόμενη θέση ότι οι εναγόμενοι δεν ενεργούσαν προς ίδιον όφελος αλλά ως αντιπρόσωποι μιας άλλης εταιρείας. Εκείνο που επιδιώκεται ουσιαστικά είναι η αντικατάσταση του ονόματος της εν λόγω εταιρείας. Δεν έχω διαπιστώσει να υπάρχει αλλαγή πλεύσης στη γραμμή της υπεράσπισης. Υπενθυμίζω ότι σύμφωνα με τις πρόνοιες της Δ.25, θ.1, το Δικαστήριο μπορεί να επιτρέψει τέτοιες τροποποιήσεις δικογράφων οι οποίες να είναι αναγκαίες προς τον σκοπό της διακρίβωσης των πραγματικών ζητημάτων για τα οποία υπάρχει διαφωνία μεταξύ των μερών».
Αφού έκρινε δε και πως η αίτηση υποβλήθηκε χωρίς καθυστέρηση μετά τη διαπίστωση ή τη συνειδητοποίηση της ανάγκης γι’ αυτή και, περαιτέρω, πως δεν ήταν κακόπιστη ενώ από την άλλη δεν θα προκαλείτο αδικία στους εφεσείοντες που δεν θα μπορούσε να αποζημιωθεί χρηματικά, την ενέκρινε. Χωρίς όμως και να αφήσει το θέμα μέχρις εκεί. Ζήτησε να πληροφορηθεί αν υπήρχε επιθυμία για την επανάκληση οποιουδήποτε μάρτυρα και εκ μέρους των εφεσιβλήτων δηλώθηκε πως ήδη ήταν παρών ο μάρτυρας τους στη διάθεση της άλλης πλευράς για αντεξέταση ενόψει της τροποποίησης. Η αντίδραση των εφεσειόντων ήταν αρνητική. Δεν ήθελαν να αντεξετάσουν το μάρτυρα και οι δυο πλευρές προχώρησαν με τελικές αγορεύσεις.
Το πρωτόδικο δικαστήριο αξιολόγησε τη μαρτυρία που προσάχθηκε και, για λόγους που εξήγησε, δέχθηκε ως αξιόπιστη τη μαρτυρία του Διευθυντή των εφεσιβλήτων. Κατέληξε, επομένως, πως οι κρατήσεις έγιναν για λογαριασμό της El-Greco και όχι για τους ίδιους τους εφεσίβλητους «προσωπικά». Και πως, ενόψει του άρθρου 190 του περί Συμβάσεων Νόμου Κεφ. 149 και της σύνοψης των αρχών που διέπουν το θέμα της ευθύνης αντιπροσώπου στους Halsbury’s Laws of England 4η έκδοση, Πρώτος Τόμος §§ 853 και 854 την οποία παραθέτει αλλά και αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου*, δεν υπείχαν ευθύνη πληρωμής οι εφεσίβλητοι. Αφού «είχαν αποκαλύψει την αντιπροσωπευτική τους ιδιότητα κατά τον ουσιώδη για την αγωγή χρόνο, με αποτέλεσμα οι ενάγοντες να γνωρίζουν ότι οι εναγόμενοι δεν ενεργούσαν υπό την προσωπική τους ιδιότητα αλλά ως αντιπρόσωποι της Πολωνικής εταιρείας El-Greco S.P. ΖΟ.Ο».
O πρώτος λόγος έφεσης αφορά στην ενδιάμεση απόφαση με την οποία εγκρίθηκε η τροποποίηση. Οι εφεσείοντες θεωρούν ότι ήταν πλέον αργά, πως «ο κύβος ερρίφθη» και πως δεν παρεχόταν περιθώριο για τροποποίηση. Οι ίδιοι χειρίστηκαν την υπόθεσή τους με βάση τις θέσεις της άλλης πλευράς. Από τη μια το περιεχόμενο της Υπεράσπισης και από την άλλη τη μαρτυρία που προσάχθηκε και που δεν συνήδε προς αυτή. Αν γνώριζαν εξ αρχής την τελική θέση των εφεσιβλήτων, θα έκαμναν διαφορετικό χειρισμό. Θα ερευνούσαν τα αφορώντα στη νέα εταιρεία. Τα της υπόστασής της, τη διεύθυνσή της ακόμα και τα περί τη δυνατότητα να θεωρούντο οι εφεσίβλητοι αδειούχοι αντιπρόσωποί της ενόψει του Ν. 41(Ι)/95. Περαιτέρω, θα προσήγαγαν ίσως και περαιτέρω μαρτυρία, ακόμα και αξιωματούχων της νέας εταιρείας, την οποία ενδεχομένως θα επιχειρούσαν και να προσθέσουν ως διάδικο. Αυτά, βεβαίως, δεν προκύπτει ότι τα έκαμαν σε σχέση με την Majlen Co και θα μπορούσε κάποιος να διερωτηθεί αναφορικά με το λόγο για τον οποίο η αναφορά σε άλλη, κατ’ ισχυρισμό αντιπροσωπευομένη, επίσης από την Πολωνία, θα έκαμνε διαφορά. Η εξήγησή τους ήταν, όπως διευκρινίστηκε, πως ενόψει της αντίφασης ή ίσως καλύτερα της προσαγωγής μαρτυρίας που δεν προωθούσε το δικογραφημένο ισχυρισμό, δεν χρειαζόταν. Αυτό ήταν αρκετό αφού νομολογιακά θα οδηγούσε στην απόρριψη της υπεράσπισης και στην επιτυχία της αγωγής. Ως εάν, παρατηρούμε, οι χειρισμοί προς τις πιο πάνω κατευθύνσεις δεν θα αναμενόταν να είχαν γίνει εξ αρχής, [*656]οπωσδήποτε πριν την ακρόαση. Σε ένα δεύτερο επίπεδο, ασχολούνται με την επάρκεια της ένορκης δήλωσης που στήριξε την αίτηση για τροποποίηση. Δεν εξηγεί, εισηγούνται, το χρόνο παροχής των αρχικών οδηγιών στο δικηγόρο των εφεσιβλήτων ή το λόγο στον οποίο οφειλόταν το λάθος ή η παραδρομή ή το λόγο της καθυστέρησης, ως ενδεικτικών και της καλοπιστίας τους.
Είναι προφανές και από όσα ενώπιόν μας υποστήριξαν οι εφεσείοντες πως οι ίδιοι είχαν δει τη διάσταση μεταξύ της υπεράσπισης και της μαρτυρίας. Δεν την ανέδειξαν όμως κατά τη διαδικασία και δεν ενέστησαν στην αναφορά και στη συνέχεια στην προσαγωγή της μαρτυρίας που έφερνε στο προσκήνιο την El-Greco. Άφησαν, λοιπόν, τη διαδικασία να εξελιχτεί, με τη μαρτυρία να εμφανίζει ως την αντιπροσωπευόμενη που εξ αρχής αποκαλύφθηκε, την El-Greco. Εμφανώς για να ανασύρουν τη διάσταση στο τέλος, ως καταλυτική. Ενώ, προδήλως, έγκαιρη επισήμανση θα έδειχνε την ανάγκη για τροποποίηση ήδη από τη στιγμή που κατέθετε ο πρώτος τους μάρτυρας. Οι εφεσίβλητοι υποστήριξαν πως ήταν εκ των υστέρων που συνειδοτοποίησαν τη διαφορά και σημειώνουμε πως τα ερωτήματα που τώρα υποβάλλουν οι εφεσείοντες αναφορικά με την ένορκή τους δήλωση, δεν εξωτερικεύθηκαν πρωτοδίκως αφού οι εφεσείοντες επέλεξαν να μην αντεξετάσουν το διευθυντή των εφεσιβλήτων που την υπέγραψε. Όπως δεν έθεσαν καν, με τη δική τους ένορκη δήλωση που υποστήριζε την ένστασή τους, οτιδήποτε αναφορικά με επιπτώσεις της φύσης που τώρα επικαλούνται, που θα εξυπάκουε και τεκμηρίωσή τους. Ώστε και η άλλη πλευρά να τοποθετηθεί αλλά και το πρωτόδικο δικαστήριο να δει τι δυνατότητα παρεχόταν, στο πλαίσιο της σαφούς διάθεσής του να μην επηρεάσει η τροποποίηση τους εφεσείοντες. Με τη δική τους ένορκο δήλωση, οι εφεσείοντες, ως προς το θέμα της βλάβης που έλεγαν ότι θα υφίσταντο, αναφέρθηκαν στη μη «εξαντλητική αντεξέταση» στην οποία υπέβαλαν το μάρτυρα των εφεσιβλήτων, ακριβώς ενόψει του γεγονότος ότι, όπως εκτιμήθηκε, η μαρτυρία δεν ήταν σχετική εξ αιτίας της διάστασής της προς την υπεράσπιση. Οπότε δεν κρίθηκε σκόπιμο να του υποβληθούν οι «εκατοντάδες άλλες ερωτήσεις» που άλλως θα υποβάλλονταν για να αντλήσουν ψεύδη και αντιφάσεις. Για να αρνηθούν όμως στο τέλος τη δυνατότητα επανάκλησης μαρτύρων και, βεβαίως, περαιτέρω αντεξέτασης του διευθυντή των εφεσιβλήτων.
Η δυνατότητα τροποποίησης δικογράφων δεν υπόκειται σε χρονικό περιορισμό. Σύμφωνα με τη Δ.25(1) μπορεί να γίνει σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας στο βαθμό που είναι απαραίτητη για την απόφανση επί των πραγματικών ζητημάτων που [*657]χωρίζουν τους διαδίκους. Η περίπτωση ήταν, βεβαίως, ακραία και είναι γεγονός πως μόνο ενόψει ιδιαίτερα ισχυρών λόγων, πάντοτε συνυπολογιζόμενης και της πιθανής βλάβης της άλλης πλευράς, δικαιολογείται τροποποίηση σε τόσο προχωρημένο στάδιο της δίκης. Ακόμα και υπό το δεδομένο πως δεν αποκλείεται, ως θέμα αρχής, τροποποίηση με στόχο να συνάδει η μαρτυρία προς τις έγγραφες προτάσεις. Η νομολογία που αναφέρθηκε είναι σχετική αλλά είναι και πολλές άλλες οι περιπτώσεις που αιτήσεις τέτοιας μορφής εγκρίθηκαν ή απορρίφθηκαν, ανάλογα με τα ιδιαίτερα περιστατικά τους και τους συσχετισμούς που προέκυπταν. Το πρωτόδικο δικαστήριο ενήργησε εν γνώσει όλων των παραμέτρων και δεν λειτούργησε υπό πλάνη αναφορικά με τους παράγοντες που θα έπρεπε να συνυπολογίσει. Είδε την ουσία του πράγματος. Πως το κυρίως αμφισβητούμενο, ως ο άξονας της υπεράσπισης, αφορούσε στο αν αποκάλυψαν ή όχι οι εφεσίβλητοι ότι ενεργούσαν υπό αντιπροσωπευτική ιδιότητα. Και πως, σ’ αυτό το πλαίσιο, ενόψει όλων των δεδομένων, το όνομά του πράγματι, κατά την εκδοχή των εφεσιβλήτων, αντιπροσωπευομένου, ήταν λεπτομέρεια. Στην οποία δεν θα ήταν δίκαιο να εγκλωβιστούν, ενόψει και των χειρισμών που έγιναν, όταν μάλιστα ο όποιος επηρεασμός της άλλης πλευράς, μπορούσε να αντιμετωπιστεί. Δεν έχουμε ικανοποιηθεί ότι κινήθηκε έξω από τα όρια και πως βρισκόμαστε μπροστά σε περίπτωση κατά την οποία δικαιολογείται να παρέμβουμε σε σχέση με τον τρόπο με τον οποίο άσκησε τη διακριτική του εξουσία.
Οι επόμενοι λόγοι έφεσης αφορούν στην αξιολόγηση της μαρτυρίας. Όχι όμως με αναφορά σε κάποιο στοιχείο της και στη συναφή αιτιολόγηση πρωτοδίκως. Ό,τι τόνισαν ήταν η αντίφαση, όπως τη χαρακτηρίζουν, της αρχικής θέσης των εφεσιβλήτων ότι η El-Greco ήταν η Τour Οperator της Majlen Co και η Oralia Travel ήταν οι αντιπρόσωποί τους στην Κύπρο και της μεταγενέστερης πως αντιπροσωπευόμενος στην περίπτωση ήταν η El-Greco. Κατά τα άλλα, και σε αυτή την περίπτωση, τα επιχειρήματα δομήθηκαν με αναφορά σε ισχυρισμούς που περιλαμβάνονταν στην αρχική υπεράσπιση, χωρίς να διαφοροποιηθούν με την τροποποίηση που έγινε. Ένας από αυτούς εμφάνιζε τη συνεργασία των εφεσιβλήτων με τους κατ’ ισχυρισμό αντιπροσωπευομένους να είχε τερματισθεί από το 2000 και άλλος αναφερόταν σε προβλήματα κατά τη διάρκεια της διαμονής των περιηγητών που οδήγησαν τους αντιπροσωπευομένους σε μη πληρωμή. Ασφαλώς ανέκυπταν εξ αυτών, ειδικά του πρώτου, ζητήματα προς διευκρίνιση αφού ρητώς η βασική θέση των εφεσιβλήτων ήταν πως ενεργούσαν για τις συγκεκριμένες κρατήσεις του 2002 υπό την αναφερθείσα αντιπροσωπευτική ιδιότητα. Δεν αντεξετάστηκε, όμως, επ’ αυτών ο μάρ[*658]τυρας των εφεσιβλήτων ώστε να είχε και την ευκαιρία να εξηγήσει. Ακόμα και όταν απαντώντας σε άλλη ερώτηση, προς άλλη κατεύθυνση, κατέθεσε πως η Majlen Co χρεοκόπησε από το 2000. Τελικά, ούτε επί της όποιας σχέσης μεταξύ των δυο ώστε αναλόγως να προκύπτει ζήτημα. Δεν μπορούμε να συμμεριστούμε, λοιπόν, την εισήγηση των εφεσειόντων πως, τέτοια ζητήματα, που και ο ευπαίδευτος συνήγορος τους αναγνώρισε πως δεν ήταν η «λυδία λίθος» της υπόθεσης, δικαιολογούν να παρέμβουμε.
Η τελευταία εισήγηση των εφεσειόντων αφορά στην τελική κρίση ενόψει της μαρτυρίας, όπως αυτή είχε αξιολογηθεί. Υποστηρίζουν πως δεν θα έπρεπε να είχε θεωρηθεί ότι οι εφεσίβλητοι δεν υπέχουν οι ίδιοι ευθύνη αφού δεν είχαν αποκαλύψει πλήρεις λεπτομέρειες αναφορικά με την ταυτότητα ή ακόμα και τη διεύθυνση των αναφερθέντων ως αντιπροσωπευομένων. Όταν, μάλιστα, αυτοί, κατά τη μαρτυρία, όταν γινόταν η ακρόαση, είχαν διαλυθεί. Ουσιώδης ήταν ο χρόνος της συμφωνίας, η συναντίληψη τότε ήταν, σύμφωνα με τις διαπιστώσεις του πρωτόδικου δικαστηρίου, πως οι εφεσίβλητοι λειτουργούσαν υπό αντιπροσωπευτική ιδιότητα και, στη βάση του Νόμου και της νομολογίας, ασφαλώς δεν είχαν, κάτω από τις περιστάσεις, οι ίδιοι ευθύνη.
Η έφεση απορρίπτεται με £700.- έξοδα.
Η�έφεση απορρίπτεται με £700 έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο