(2008) 1 ΑΑΔ 180
[*180]20 Φεβρουαρίου, 2008
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στές]
ΛΟΥΚΗΣ ΠΑΠΑΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ,
Εφεσείων - Εναγόμενος 2,
ν.
ΡΕΪΝΜΠΟΟΥ ΠΛΗΤΣΙΓΚ ΚΑΙ ΝΤΑΪΓΚ ΚΟ ΛΤΔ,
Εφεσιβλήτων - Εναγόντων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 90/2006)
Δικαστική απόφαση ― Αίτηση για δήλωση του Δικαστηρίου πως δεν προέκυπτε υποχρέωση πληρωμής νόμιμου τόκου δυνάμει εκδοθείσας δικαστικής απόφασης και ανάλογη διόρθωση της απόφασης, όπως αυτή είχε συνταχθεί ― Κατά πόσο, ενόψει των δεδομένων της υπόθεσης, η αίτηση είχε δυνατότητα επιτυχίας.
Ο εφεσείων, εξ αποφάσεως χρεώστης, καταχώρησε αίτηση ζητώντας δήλωση πως δυνάμει της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου ημερομηνίας 15.12.1998, δεν προέκυπτε υποχρέωση πληρωμής τόκου και ανάλογη διόρθωση της απόφασης, όπως αυτή έχει συνταχθεί. Η θέση που προέβαλε ήταν πως η υποχρέωση πληρωμής τόκου προς 8% ετησίως από την ημερομηνία καταχώρησης της αγωγής στη βάση του Άρθρου 33 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν.14/60 όπως τροποποιήθηκε), δεν ίσχυε, εν προκειμένω, ενόψει της διαφορετικής πρόβλεψης από το Δικαστήριο. Αυτό επειδή στην πιο πάνω απόφαση περιλαμβάνεται, στο μέρος της παράθεσης των δεδομένων, η φράση «απαίτηση για τόκο επί τούτων τελικά απεσύρθη». Κατά την εισήγηση των εφεσειόντων, αυτό πρέπει να θεωρηθεί ότι σημαίνει ότι αποσύρθηκε ολόκληρη η αξίωση για τόκο, ακόμα και νόμιμο, εξ ου και το Δικαστήριο στο τέλος δεν αναφέρεται σε τόκους.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση.
Ο εφεσείων εφεσίβαλε την απόφαση.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Από το κείμενο της απόφασης προκύπτει σαφώς πως η πιο πάνω [*181]αναφορά στους τόκους δεν αφορούσε στο σύνολο των τόκων αλλά σε εκείνους τους επιπρόσθετους για τις συναλλαγματικές στις οποίες αμέσως προηγουμένως γίνεται αναφορά.
2. Το συμπέρασμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου πως η πιο πάνω αναφορά περί απόσυρσης δεν μπορεί να θεωρηθεί ως άλλη πρόβλεψη επί του θέματος, είναι ορθό. Αυτή αναφερόταν στους επιπρόσθετους τόκους που εν είδει αποζημίωσης αξίωναν οι εφεσίβλητοι με την έκθεση απαίτησής τους.
Η έφεση απορρίφθηκε με €1.200 περιλαμβανομένου του Φ.Π.Α.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Ζωμενής, Α.Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 10565/93), ημερομ. 23.2.06.
Κ. Ξυδά για Σ. Δράκο για τον Eφεσείοντα.
Δ. Παπαχρυσοστόμου, για τους Eφεσίβλητους.
Ο εφεσείων είναι παρών.
Ex tempore
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Κωνσταντινίδης.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Στις 15 Δεκεμβρίου 1998 εκδόθηκε απόφαση εναντίον των εναγομένων 1 για £81.148,96 και εναντίον των ιδίων και του εναγομένου 2, αλληλεγγύως και κεχωρισμένως, για £10.250. Επίσης η ανταπαίτηση απορρίφθηκε στο σύνολό της. Και ενώ η έφεση που ασκήθηκε απορρίφθηκε, προέκυψε ζήτημα σε σχέση με το περιεχόμενο της απόφασης αναφορικά με τους τόκους. Επειδή στην απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου, όπως αυτή είχε συνταχθεί, αναφερόταν και νόμιμος τόκος επί του επιδικασθέντος ποσού, δηλαδή προς 8% ετησίως από της ημερομηνίας καταχώρησης της αγωγής, με αίτημά του ο εφεσείων ζήτησε από το Δικαστήριο δήλωση πως δυνάμει της απόφασης δεν προέκυπτε υποχρέωση πληρωμής νόμιμου τόκου και ανάλογη διόρθωση της απόφασης, όπως αυτή είχε συνταχθεί.
Δεύτερο σημείο της αίτησης που υποβλήθηκε και που αφορού[*182]σε στο λάθος της αναφοράς στη συνταχθείσα απόφαση σε εκ συμφώνου απόφαση, δεν απασχολεί πλέον. Το λάθος εκείνο διαπιστώθηκε και, βεβαίως, διορθώθηκε με την εφεσιβαλλόμενη απόφαση, ημερομηνίας 23.2.2006.
Συμφωνούν οι δυο πλευρές πως στη βάση του Άρθρου 33 του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960 (Ν. 14/60 όπως τροποποιήθηκε), πράγματι η απόφαση θα πρέπει να θεωρείται πως φέρει τόκο προς 8% ετησίως από την ημερομηνία καταχώρησης της αγωγής εκτός αν έχει γίνει άλλη πρόβλεψη. Και ακριβώς είναι η θέση του εφεσείοντα πως, εν προκειμένω, είχε γίνει άλλη πρόβλεψη. Αυτό επειδή στην απόφαση ημερομηνίας 15.12.98 περιλαμβάνεται, στο μέρος της παράθεσης των δεδομένων, η φράση «απαίτηση για τόκο επί τούτων τελικά απεσύρθη». Κατά την εισήγηση των εφεσειόντων, αυτό πρέπει να θεωρηθεί ότι σημαίνει ότι αποσύρθηκε ολόκληρη η αξίωση για τόκο, ακόμα και νόμιμο, εξ ου και το Δικαστήριο στο τέλος δεν αναφέρεται σε τόκους.
Το πρωτόδικο δικαστήριο δεν δέχθηκε αυτή τη λογική και αφού εξετάσαμε τα δεδομένα συμφωνούμε με την απόφασή του. Με την έκθεση απαίτησης αξιωνόταν τόκος πέραν του νόμιμου και από το κείμενο της απόφασης ημερομηνίας 15.12.1998 προκύπτει σαφώς πως η πιο πάνω αναφορά στους τόκους δεν αφορούσε στο σύνολο των τόκων αλλά σε εκείνους τους επιπρόσθετους για τις συναλλαγματικές, στις οποίες αμέσως προηγουμένως γίνεται αναφορά. Το πρακτικό του Δικαστηρίου σε σχέση με τη δήλωση που έγινε, όπως αυτή είχε τεθεί ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου, εναρμονίζεται με την πιο πάνω θεώρηση του πράγματος. Το συμπέρασμα είναι πως, όπως ορθά σημείωσε το πρωτόδικο δικαστήριο, η πιο πάνω αναφορά περί απόσυρσης δεν μπορεί να θεωρηθεί ως άλλη πρόβλεψη επί του θέματος. Αυτή αναφερόταν στους επιπρόσθετους τόκους που εν είδει αποζημίωσης αξίωναν οι εφεσίβλητοι με την έκθεση απαίτησής τους.
Η έφεση απορρίπτεται με €1.200 περιλαμβανομένου του Φ.Π.Α..
Η έφεση απορρίπτεται με €1.200 περιλαμβανομένου του Φ.Π.Α..
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο