(2008) 1 ΑΑΔ 1011
[*1011]10 Οκτωβρίου, 2008
[ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ
ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
(ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 9,11,12,15,16,17,35, 146 ΚΑΙ 172 ΤΟΥ
ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΑ ΑΡΘΡΑ 8,9,10,16,18,19,28,29,32,33 ΚΑΙ 34 ΤΗΣ ΠΟΙΝΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ, ΚΕΦ. 155 ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 8 ΤΗΣ
ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ
ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ (AP. 2)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΠΟΥ ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟ
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΤΗΝ 6/5/2005 ΚΑΙ ΤΑ
ΕΝΤΑΛΜΑΤΑ ΕΡΕΥΝΗΣ ΚΑΙ/ Ή ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝ ΠΟΥ
ΕΞΕΔΩΣΕ ΤΟ Ε.Δ. ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΚΑΤΑ ΚΑΙ/ Ή ΠΕΡΙ ΤΗΝ 25/4/2005
ΚΑΙ/ Ή ΤΗΝ 17/4/2005 ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 2005 ΚΑΙ/ Ή ΣΕ ΑΛΛΗΝ ΑΓΝΩΣΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΝ ΣΤΟΝ ΑΙΤΗΤΗ ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΙΝΗΤΗ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ 101 ΚΑΙ 102 ΕΠΙ ΤΗΣ
ΛΕΩΦΟΡΟΥ ΚΕΝΝΕΝΤΥ 26, 1087 ΛΕΥΚΩΣΙΑ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΔΗΛΩΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΤΟΥΤΟΥ ΩΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ
ΑΡΘΡΟΥ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΗΣ ΤΟΥ
ΚΑΝ. 3 ΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΩΝ
(ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΟΥ 1960).
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 54/2008)
[*1012]Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Αίτηση για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari προς ακύρωση διαταγμάτων έρευνας και σύλληψης του αιτητή ― Απόρριψη αίτησης, λόγω μη συμμόρφωσής της με τους δικονομικούς κανόνες οι οποίοι διέπουν την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων και επίσης λόγω της αδικαιολόγητης καθυστέρησης η οποία σημειώθηκε από την έκδοση των διαταγμάτων έρευνας και σύλληψης μέχρι την καταχώρηση της αίτησης.
Τρία χρόνια μετά την έκδοση διαταγμάτων έρευνας και σύλληψης εναντίον του αιτητή, ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα αίτηση ζητώντας την έκδοση εντάλματος Certiorari για (α) ακύρωση του διατάγματος σύλληψής του και (β) μεταφορά στο Ανώτατο Δικαστήριο των ενταλμάτων έρευνας και κράτησης των αντικειμένων που αφορούν την περιουσία του.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η μη επισύναψη των διαταγμάτων έρευνας και σύλληψης στην ένορκη δήλωση του αιτητή η οποία συνοδεύει την παρούσα αίτησή του οδηγεί αναπόφευκτα στην απόρριψη της αίτησης.
2. Ανεξάρτητα από τα ανωτέρω, η καθυστέρηση των τριών χρόνων που σημειώθηκε μεταξύ της έκδοσης διαταγμάτων έρευνας και σύλληψης και της καταχώρησης της παρούσας αίτησης, η οποία και δεν δικαιολογήθηκε , μπορεί από μόνη της να οδηγήσει στην απόρριψη της αίτησης.
Η αίτηση απορρίφθηκε με €1.000 έξοδα σε βάρος του αιτητή.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Aeroporos a.o. (1988) 1 C.L.R. 302,
Αναφορικά με το Ένταλμα Έρευνας που εξέδωσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, ημερομηνίας 13/10/2000 (2002) 1 Α.Α.Δ. 571,
Μήλιος (2002) 1 Α.Α.Δ. 787,
Αδαμίδης (2002) 1 Α.Α.Δ. 760.
Αίτηση.
Ο Αιτητής εμφανίζεται προσωπικά.
[*1013]Χρ. Κυθραιώτου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για τους Καθ’ ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Στις 25/4/2005 εκδόθηκε ένταλμα έρευνας του διαμερίσματος του αιτητή, ενώ ο τελευταίος βρισκόταν στο εξωτερικό. Έντεκα μέρες αργότερα και πιο συγκεκριμένα στις 6/5/2005, εκδόθηκε εναντίον του αιτητή ένταλμα σύλληψης, ως αποτέλεσμα του οποίου κρατήθηκε (σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του) για 10 ώρες στον αστυνομικό σταθμό Πύλης Πάφου. Στην Ποινική Έφεση 236/2006 που άσκησε ο αιτητής κρίθηκε ότι η έρευνα που είχε γίνει στο διαμέρισμα του ήταν παράνομη και συνακόλουθα τα αντικείμενα που είχαν εντοπιστεί δεν μπορούσαν να παρουσιαστούν για να αποδείξουν κατηγορίες,
(α) παράνομης κατοχής περιουσίας,
(β) παράνομης κατοχής αρχαιοτήτων και
(γ) απόπειρας εξασφάλισης χρημάτων με ψευδείς παραστάσεις.
Με την παρούσα αίτηση, που καταχωρήθηκε στις 22/7/2008, τρία χρόνια αργότερα μετά την έκδοση των διαταγμάτων έρευνας και σύλληψης, ο αιτητής ζητά την έκδοση εντάλματος Certiorari για την (α) ακύρωση του διατάγματος σύλληψης του της 6/5/2005 και (β) για τη μεταφορά στο Ανώτατο Δικαστήριο των ενταλμάτων έρευνας και κράτησης των αντικειμένων που αφορούν την περιουσία του.
Η αίτηση είναι ανεδαφική.
Στην ένορκη δήλωση που συνοδεύει την αίτηση ο αιτητής δεν έχει επισυνάψει αντίγραφα των επίδικων ενταλμάτων έρευνας και σύλληψης. Κρίνω σκόπιμο να αναφερθώ στο πιο κάτω μέρος της απόφασης του Δικαστή Σ. Νικήτα που έχει εκδοθεί πριν από οκτώ χρόνια (σε αίτηση που υποβλήθηκε από τον ίδιο αιτητή για την ακύρωση απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερομηνίας 19/5/1991 για να συνεχιστεί η ακρόαση στην ποινική υπόθεση 17716/95 στην οποία ο αιτητής ήταν συγκατηγορούμενος με άλλο πρόσωπο), που αντικατοπτρίζει με γλαφυρό τρόπο τις νομικές αρχές πάνω στο θέμα.
“Δεν προσκομίστηκε η απόφαση ή το διάταγμα του δικαστηρίου ημερ. 19/5/91 σε σχέση με το οποίο υποβάλλεται η αίτηση. Ό,τι επισυνάφθηκε στην ένορκη δήλωση του αιτητή είναι άσχετο. Σύμφωνα με την απόφαση στην υπόθεση Aeroporos a.o. (1988) [*1014]1 C.L.R. 302, πιστοποιημένα αντίγραφα των ενταλμάτων ερεύνης ή σύλληψης, που ήταν το αντικείμενο στην υπόθεση εκείνη, αποτελούσαν απαραίτητη προϋπόθεση για την άσκηση των εξουσιών του δικαστηρίου για την έκδοση προνομιακών διαταγμάτων με βάση τις διατάξεις του Άρθρου 155.4 του Συντάγματος. Η αρχή ωστόσο είναι ευρύτερης εφαρμογής και περιλαμβάνει, όπως επικροτήθηκε και σε άλλες περιπτώσεις, απόφαση ή διάταγμα του δικαστηρίου. Είναι απαραίτητο το αντικείμενο της αίτησης να προσδιορίζεται επακριβώς. Ο ενδεδειγμένος τρόπος είναι η προσκομιδή κεκυρωμένου αντιγράφου τέτοιου διατάγματος ή απόφασης των οποίων επιζητείται η αναθεώρηση. Διαφορετικά το δικαστήριο, σε μια τόσο αυστηρή και φειδωλή διαδικασία, θα ενεργούσε, ανεπίτρεπτα, στη βάση υποθέσεων ή πιθανολογιών.”
Υιοθετώ πλήρως την πιο πάνω προσέγγιση και καταλήγω στο συμπέρασμα ότι η μη επισύναψη των πιο πάνω διαταγμάτων οδηγεί αναπόφευκτα στην απόρριψη της αίτησης.
Ανεξάρτητα από τα πιο πάνω, η αίτηση θα μπορούσε να απορριφθεί και για την καθυστέρηση που έχει σημειωθεί στην καταχώριση της. Το ένταλμα έρευνας εκδόθηκε στις 25/4/2005, το ένταλμα σύλληψης στις 6/5/2005 και η παρούσα αίτηση καταχωρήθηκε τρία χρόνια αργότερα, στις 22/7/2008. Για την καθυστέρηση αυτή δεν έχει προβληθεί οποιοσδήποτε ικανοποιητικός λόγος που θα μπορούσε να δικαιολογήσει τη μη έγκαιρη λήψη των δικαστικών μέτρων που επιζητούνται σήμερα. Το Ανώτατο Δικαστήριο έχει τονίσει σε αριθμό αποφάσεων του ότι η καθυστέρηση στην καταχώριση ενταλμάτων προνομιακής φύσης δεν μπορεί να παραγνωριστεί, ιδιαίτερα όταν δεν προσφέρεται μια ικανοποιητική εξήγηση. Όπως έχει τονιστεί από τον Πική, Δ. (όπως ήταν τότε) στην υπόθεση Aeroporos a.o. (1988) 1 C.L.R. 302,
“An order of certiorari is a discretionary remedy. Delay to apply is a valid reason for refusing review of the legality of the order challenged. The time element is so essential as to have caused the English legislator to rule out judicial review for the issue of an order of certiorari after the lapse of six months from the communication of the impugned order. In the absence of proper justification of the delay or more appropriately in the absence of any wish on the part of the applicants to challenge the legality of the orders prior to 7th December, 1987, and the reasons for so wishing to challenge it thereafter, I find the delay to apply inexcusable and on that account I would dismiss the application.”
[*1015]Μέσα στα πιο πάνω πλαίσια καθυστερήσεις 3½ μηνών (Αναφορικά με το Ένταλμα Έρευνας που εξέδωσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, ημερομηνίας 13/10/2000 (2002) 1 Α.Α.Δ. 571), 4 μηνών (Μήλιος (2002) 1 Α.Α.Δ. 787) και 4 μηνών (Αδαμίδης (2002) 1 Α.Α.Δ. 760) κρίθηκαν ότι δεν μπορούσαν παρά να οδηγήσουν στην απόρριψη της αίτησης.
Στην παρούσα περίπτωση παρατηρείται μια καθυστέρηση τριών χρόνων στην καταχώριση της αίτησης, χωρίς να προσφερθεί οποιοσδήποτε πειστικός λόγος που θα μπορούσε να αιτιολογήσει την καθυστέρηση. Η καθυστέρηση αυτή μπορεί και από μόνη της να οδηγήσει στην απόρριψη της αίτησης.
Η αίτηση απορρίπτεται με €1.000 έξοδα σε βάρος του αιτητή.
Η αίτηση απορρίπτεται με €1.000 έξοδα σε βάρος του αιτητή.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο