(2009) 1 ΑΑΔ 502
11 Μαΐου, 2009
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
ΡΑΤΙΣΛΑΒ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ,
Εφεσείων-Εναγόμενος,
v.
ΙΩΑΝΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ,
Εφεσιβλήτου-Ενάγοντος.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 144/2007)
Πολιτική Δικονομία ― Αίτηση για παραμερισμό απόφασης που εκδόθηκε ερήμην ― Διακριτική εξουσία του πρωτόδικου Δικαστηρίου ― Θεσμοί Πολιτικής Δικονομίας Δ.17, θ.10 ― Ο αιτητής οφείλει να ικανοποιήσει το Δικαστήριο ότι έχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπεράσπιση και επίσης ότι η καθυστέρηση στην υποβολή της αίτησης για παραμερισμό, ήταν, υπό τις περιστάσεις δικαιολογημένη.
Στις 12.5.2006 το Επαρχιακό Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση εναντίον του εφεσείοντος λόγω παράλειψής του να καταχωρήσει υπεράσπιση στο ειδικά οπισθογραφημένο κλητήριο ένταλμα το οποίο του είχε επιδοθεί εμπρόθεσμα στις 25.1.2005. Ο εφεσείων καταχώρησε αίτηση για παραμερισμό της απόφασης, η οποία δεν έγινε αποδεκτή από το Δικαστήριο, με αποτέλεσμα να προχωρήσει στην καταχώρηση της παρούσας έφεσης. Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, δεν γνώριζε για την αίτηση για απόφαση. Αυτή δεν του είχε επιδοθεί, η δε επίδοση με τηλεομοιότυπο είναι αντικανονική. Πληροφορήθηκε για την έκδοση της απόφασης, από το δικαστικό επιδότη, μερικές μέρες πριν από την καταχώρηση της αίτησης για παραμερισμό, λόγω της έκδοσης εναντίον του εντάλματος κατάσχεσης κινητής περιουσίας. Ως υπεράσπισή του, προβάλλει ότι δεν είχε, καθ’ οιονδήποτε χρόνο, οποιαδήποτε διαφορά με τον εφεσίβλητο, τον οποίο βρήκε τραυματισμένο και τον μετέφερε στο νοσοκομείο. Ο ίδιος δεν του προκάλεσε οποιαδήποτε σωματική βλάβη.
Αποφασίστηκε ότι:
Η στάση του εφεσείοντος, από της καταχώρησης του σημειώματος εμφάνισης μέχρι και την έκδοση της απόφασης αλλά και, στη συνέχεια, μέχρι την έκδοση εντάλματος εκποίησης κινητής περιουσίας, φανερώνει έλλειψη ενδιαφέροντος και σεβασμού για την πορεία της δικαστικής διαδικασίας, για την οποία ήταν πλήρως ενήμερος. Το πρωτόδικο Δικαστήριο στάθμισε ορθά τον παράγοντα αυτό, όπως ορθά στάθμισε και όσα ο εφεσείων έθεσε σε σχέση με την ύπαρξη εκ πρώτης όψεως υπεράσπισης. Η διαπίστωση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι ο εφεσείων δεν ικανοποίησε το Δικαστήριο ότι προέκυπτε συζητήσιμη υπόθεση είναι ορθή, ώστε να μην παρέχεται δυνατότητα επέμβασης του Εφετείου.
Η έφεση απορρίφθηκε με €1.200 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., εναντίον του εφεσείοντος.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Christoforou v. Kyriacoulli (1963) 2 C.L.R. 159,
Phylactou v. Michael (1982) 1 C.L.R. 204,
Milouca Motor Tr. Ltd v. Κούρτη (1997) 1 Α.Α.Δ. 941,
Φιλική Ασφαλιστική Εταιρεία Λτδ v. Μαλιετζή (2004) 1 Α.Α.Δ. 1616.
Έφεση.
Έφεση από τον εφεσείοντα εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Παπαδήμα, Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 3398/04), ημερομ. 31.5.2007.
Χ. Φωτίου, για τον Εφεσείοντα.
Ε. Νικολαΐδου για Χ. Ζόππο, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Δικαστής Ε. Παπαδοπούλου.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, Δ.: Η απόρριψη της αίτησης του εφεσείοντα - εναγομένου για παραμερισμό απόφασης, η οποία εκδόθηκε εναντίον του λόγω παράλειψης καταχώρισης Υπεράσπισης, οδήγησε στην καταχώριση της παρούσας έφεσης.
Ο εφεσείων, στον οποίο εμπρόθεσμα, στις 25/1/2005, επιδόθηκε προσωπικά ειδικά οπισθογραφημένο Κλητήριο Ένταλμα, καταχώρισε με συνήγορό του τον κ. Α. Αλεξάνδρου σημείωμα εμφάνισης, παρέλειψε, όμως, να καταχωρίσει Υπεράσπιση μέχρι τις 22/11/2005, ημερομηνία κατά την οποία ο εφεσίβλητος καταχώρισε αίτηση για απόφαση.
Στις 7/12/2005, που η αίτηση του εφεσίβλητου για απόφαση ήταν ορισμένη, εμφανίστηκε για τον εφεσείοντα η συνήγορος κ. Μ. Πιερή και ζήτησε χρόνο για καταχώριση Υπεράσπισης. Δόθηκε χρόνος μέχρι 15/1/2006 και η υπόθεση ορίστηκε για απόδειξη στις 20/1/2006, ημερομηνία κατά την οποία για τον εφεσείοντα δεν υπήρξε εμφάνιση, ζητήθηκε όμως από το συνήγορο του εφεσίβλητου νέα ημερομηνία για απόδειξη και η αγωγή επαναορίστηκε για τον ίδιο σκοπό στις 10/2/2006. Ούτε αυτήν την ημερομηνία ο συνήγορος του εφεσίβλητου ήταν έτοιμος να προχωρήσει σε απόδειξη της υπόθεσης, εμφανίστηκε, όμως, εκείνη την ημέρα, εκ μέρους του εφεσείοντα, ο συνήγορος κ. Σιαηλής και ζήτησε περαιτέρω χρόνο για καταχώριση Υπεράσπισης. Το αίτημά του εγκρίθηκε και η αγωγή ορίστηκε εκ νέου για απόδειξη στις 24/2/2006. Μέχρι τότε δεν καταχωρήθηκε Υπεράσπιση, ούτε και υπήρξε εμφάνιση για τον εφεσείοντα. Με αίτημα του συνηγόρου του εφεσίβλητου, δόθηκε άδεια για καταχώριση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης, η υπόθεση προχώρησε σε απόδειξη στις 7/3/2006 και η απόφαση εκδόθηκε στις 12/5/2006.
Ο εφεσείων, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, δε γνώριζε για την αίτηση για απόφαση. Αυτή δεν είχε επιδοθεί, σε οποιοδήποτε στάδιο, είτε στον ίδιο είτε στο συνήγορό του, η δε επίδοση με τηλεομοιότυπο είναι αντικανονική. Πληροφορήθηκε για την έκδοση της απόφασης, από το δικαστικό επιδότη, μερικές ημέρες πριν από την καταχώριση της αίτησης για παραμερισμό, λόγω της έκδοσης εναντίον του εντάλματος κατάσχεσης κινητής περιουσίας. Ως υπεράσπισή του, προβάλλει ότι δεν είχε, καθ’ οιονδήποτε χρόνο, οποιαδήποτε διαφορά με τον εφεσίβλητο, τον οποίο βρήκε τραυματισμένο και τον μετέφερε στο νοσοκομείο. Ο ίδιος δεν του προκάλεσε οποιαδήποτε σωματική βλάβη.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο, αφού καθοδηγήθηκε από τη νομολογία*, σε σχέση με τη δυνατότητα παραμερισμού της απόφασης, που εκδόθηκε στην απουσία του εφεσείοντα σύμφωνα με τη Δ.17, θ.10 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, απέρριψε την αίτηση. Θεώρησε την παράλειψη του εφεσείοντα να καταχωρίσει Υπεράσπιση και, γενικά, τη στάση του κατά την πορεία της υπόθεσης περιφρόνηση των δικαστικών διαδικασιών. Απέρριψε τους ισχυρισμούς του για μη επίδοση της αίτησης για απόφαση ή για αντικανονικότητα στην επίδοσή της, αφού έκρινε ότι και αντικανονικότητα να υπήρχε αυτή θεραπεύθηκε με την εμφάνιση, εκ μέρους του, συνηγόρου και την υποβολή αιτήματος για παράταση του χρόνου καταχώρισης Υπεράσπισης.
Η ορθότητα της πρωτόδικης απόφασης αμφισβητείται με δύο λόγους έφεσης. Εισηγείται ο συνήγορος του εφεσείοντα ότι εσφαλμένα διαπιστώθηκε διάσταση μεταξύ των ισχυρισμών του εφεσείοντα στην ένορκη δήλωσή του προς υποστήριξη της αίτησης και των όσων ο συνήγορός του προώθησε στο Δικαστήριο, για να καταδείξει το δικαιολογημένο της αίτησης, όπως και ότι η επίδοση της αίτησης, η οποία έγινε με τηλεομοιότυπο, θεραπεύτηκε. Εισηγείται, επίσης, ότι δεν αξιολογήθηκαν ορθά τα όσα ο εφεσείων προώθησε για να καταδείξει καλή υπεράσπιση.
Κατά την ενώπιόν μας συζήτηση της υπόθεσης, έγινε προσπάθεια από το συνήγορο του εφεσείοντα να προωθηθούν ισχυρισμοί πέραν αυτών που, με τις ένορκες δηλώσεις, τέθηκαν ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Όπως και προφορικά υποδείξαμε, η ορθότητα της απόφασης κρίνεται στη βάση όλων όσα τέθηκαν ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Η πρώτη εισήγηση του συνηγόρου του εφεσείοντα δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Όπως ορθά κρίθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο, το οποίο σε αιτήσεις αυτής της φύσης έχει να εξισορροπήσει το δικαίωμα του διαδίκου να ακουστεί και την ανάγκη για γρήγορη και τελεσίδικη απονομή της δικαιοσύνης από τα δικαστήρια, η όποια αντικανονικότητα - και να υπήρχε - στην επίδοση θεραπεύτηκε με την εμφάνιση συνηγόρου και την υποβολή αιτήματος για καταχώριση Υπεράσπισης από τον εφεσείοντα. Τόσο κατά την ημερομηνία που η αίτηση ήταν για πρώτη φορά ορισμένη όσο και αργότερα οι συνήγοροι που εμφανίστηκαν για τον εφεσείοντα το μόνο θέμα που έθεταν ήταν της παράτασης του χρόνου για καταχώριση της Υπεράσπισης. Γνώριζαν τα της αίτησης και της καθυστέρησης στην καταχώριση της Υπεράσπισης. Ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου δεν τέθηκε οτιδήποτε, με το οποίο να αμφισβητείται ότι οι συνήγοροι που εμφανίστηκαν και ζήτησαν χρόνο για καταχώριση Υπεράσπισης, ενεργούσαν χωρίς σχετική εξουσιοδότηση. Η στάση του εφεσείοντα, από της καταχώρισης από το συνήγορό του του σημειώματος εμφάνισης μέχρι και την έκδοση της απόφασης αλλά και, στη συνέχεια, μέχρι την έκδοση εντάλματος εκποίησης κινητής περιουσίας, κάθε άλλο παρά φανερώνει ενδιαφέρον και σεβασμό για την πορεία της δικαστικής διαδικασίας, για την οποία ήταν πλήρως ενήμερος. Θεωρούμε ότι ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο στάθμισε τον παράγοντα αυτό, όπως ορθά στάθμισε και όσα ο εφεσείων έθεσε σε σχέση με την ύπαρξη εκ πρώτης όψεως Υπεράσπισης. Καμιά λεπτομέρεια των στοιχείων από τα οποία να προέκυπτε συζητήσιμη υπόθεση δεν εξέθεσε, ώστε να παρέχεται δυνατότητα επέμβασής μας.
Η έφεση απορρίπτεται, με €1.200 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., εναντίον του εφεσείοντα.
Η έφεση απορρίπτεται με €1.200 έξοδα, πλέον Φ.Π.Α., εναντίον του εφεσείοντος.
*Costas Christoforou v. Kyriacoullis A. Kyriacoulli (1963) 2 C.L.R. 159· Phylactou v. Michael (1982) 1 C.L.R. 204· Milouca Motor Tr. Ltd v. Κούρτη (1997) 1 Α.Α.Δ. 941· Φιλική Ασφαλιστική Εταιρεία Λτδ v. Μαλιετζή (2004) 1 Α.Α.Δ. 1616.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο