(2010) 1 ΑΑΔ 392
[*392]19 Μαρτίου, 2010
[ΚΡΑΜΒΗΣ, ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΤΕΝΝΑ ΛΤΔ,
Εφεσείοντες,
v.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ,
Εφεσιβλήτου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 297/2007)
Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών ― Έφεση εναντίον απόφασης Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών σε υπόθεση τερματισμού απασχολήσεως ― Δεν είναι επιτρεπτή έφεση για ανατροπή των γεγονότων και των επ’ αυτών ευρημάτων του πρωτόδικου Δικαστηρίου ― Έφεση μπορεί να ασκηθεί για λόγο «που συνεπάγεται νομικό σημείο μόνο» ― Άρθρο 12 του περί Ετησίων Αδειών μετ’ Απολαβών Νόμου του 1967 (Ν. 8/67) όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 110(Ι)/1999.
Εργοδότης και εργοδοτούμενος ― Τερματισμός απασχολήσεως ― Παροχή υπηρεσιών σε ανταγωνιστική επιχείρηση κατά τρόπο που συγκρούεται με συμφέροντα του εργοδότη ― Θα συνιστούσε δικαιολογημένο και νόμιμο λόγο απόλυσης.
Ο εφεσίβλητος εργοδοτείτο από την εφεσείουσα εταιρεία ως Τεχνικός Τηλεόρασης και Ραδιοζεύξεων. Στις 6.9.2006 η εφεσείουσα εταιρεία τερμάτισε τις υπηρεσίες του λόγω του ότι ο εφεσίβλητος συνέχισε να παρέχει τις υπηρεσίες του σε τρίτους, μεταξύ των οποίων και σε ανταγωνιστικό τηλεοπτικό σταθμό, παρά τις σαφείς οδηγίες και τις συνεχείς προειδοποιήσεις της. Επιπλέον, επειδή δεν υπήρξε καλυτέρευση της απόδοσής του σε σχέση με την εκτέλεση των καθηκόντων του.
Ο εφεσίβλητος καταχώρησε αίτηση στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών (το πρωτόδικο Δικαστήριο), το οποίο τον δικαίωσε αποφασίζοντας ότι η εφεσείουσα εταιρεία δεν απέσεισε το βάρος απόδειξης των λόγων που επικαλείτο και δεν ανέτρεψε το τεκμήριο της παράνομης απόλυσής του. Το πρωτόδικο Δικαστήριο επεδίκασε υπέρ του εφεσίβλητου ποσό ίσο προς 40 εβδομαδιαίους μισθούς ως αποζημίωση και προειδοποίηση (£11.000), πλέον £500 συν Φ.Π.Α. έξοδα.
[*393]Η εφεσείουσα εταιρεία εφεσίβαλε την απόφαση προβάλλοντας προς τούτο τέσσερις λόγους έφεσης:
1. Το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα και πεπλανημένα αποφάσισε ότι δε δόθηκε στον εφεσίβλητο ο χρόνος που ζήτησε για να απαντήσει αν θα συνέχιζε τη συνεργασία του με άλλο σταθμό ή όχι.
2. Το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα και πεπλανημένα αποφάσισε ότι η συνεργασία που ζητήθηκε από τον εφεσίβλητο να τερματίσει ήταν με την Ina News Services.
3. Το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα και πεπλανημένα αποφάσισε ότι οι εφεσείοντες δεν ανέτρεψαν το τεκμήριο της μη νομιμότητας της απόλυσης του εφεσίβλητου.
4. Το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα και πεπλανημένα αποφάσισε ότι ο εφεσίβλητος δεν παρείχε υπηρεσίες σε ανταγωνιστικό σταθμό και συγκεκριμένα στο CNC PLUS TV.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Ο λόγος έφεσης 1 δεν μπορεί να εξεταστεί, αφού αυτός αφορά στον τρόπο προσέγγισης και αξιολόγησης της μαρτυρίας και επομένως εμπίπτει καθαρά στον περιορισμό που τίθεται από τον ίδιο τον οικείο νόμο.
2. Ο λόγος έφεσης 2 και αυτός φαίνεται να εμπίπτει στον περιορισμό σύμφωνα με τον οποίο μόνο επί νομικών σημείων μπορεί να εγερθεί λόγος έφεσης. Πέραν όμως αυτού δεν ευσταθεί ο ισχυρισμός της εφεσείουσας εταιρείας ότι το στοιχείο της δοθείσας μαρτυρίας στο οποίο ο λόγος αυτός αναφέρεται, δεν έχει ληφθεί υπόψη από το πρωτόδικο Δικαστήριο.
3. Το συμπέρασμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, σύμφωνα με το οποίο οι εφεσείοντες δεν κατάφεραν να ανατρέψουν το τεκμήριο μη νομιμότητας της απόλυσης του εφεσίβλητου, ήταν αιτιολογημένο και απότοκο της υπ’ αυτού αξιολόγησης της δοθείσας μαρτυρίας και εξαγωγής ευρημάτων και συμπερασμάτων ως προς τα γεγονότα. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, ο λόγος έφεσης 3 δεν θα μπορούσε να επιτύχει, παρά μόνο με την ανατροπή της αξιολόγησης της μαρτυρίας και της εξαγωγής των ευρημάτων, κάτι όμως που σίγουρα δεν εμπίπτει μέσα στις εξουσίες του Εφετείου όπως πράξει ή όπως ασχοληθεί.
4. Αναμφίβολα, η παροχή υπηρεσιών σε ανταγωνιστική επιχείρηση κα[*394]τά τρόπο που συγκρούεται με τα συμφέροντα της εταιρείας, θα συνιστούσε δικαιολογημένο και νόμιμο λόγο απόλυσης. Όμως από τη μαρτυρία που δόθηκε από πλευράς εφεσειόντων, δεν δόθηκαν συγκεκριμένα και ικανοποιητικά στοιχεία από τα οποία να αποδεικνυόταν η παροχή τέτοιων υπηρεσιών από τον εφεσίβλητο, ενώ το Δικαστήριο αποδέχτηκε την δική του εκδοχή ως προς το θέμα τούτο. Επομένως, ισχύουν και εδώ τα όσα έχουν αναφερθεί προηγουμένως.
Η έφεση απορρίφθηκε με €2.000 έξοδα εναντίον των εφεσειόντων, πλέον Φ.Π.Α..
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Galatariotis Telecommunications Ltd v. Σωτήρη Βασιλείου (2003) 1(Α) Α.Α.Δ. 318,
In re HjiCostas (1984) 1 C.L.R. 513,
Παναγιώτης Κουντουρίδης Λτδ v. Γεωργίου (2003) 1(Β) Α.Α.Δ. 980,
Spinneys Cyprus Ltd v. Χρίστου (2004) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1833,
Χρίστου v. Fairways (Larnaca) Ltd (2005) 1(Α) Α.Α.Δ. 300.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου Eργατικών Διαφορών Λευκωσίας (Zαμπακίδου - Mουρτουβάνη, Πρ.), (Yπόθ. Aρ. 534/06), ημερομ. 12.11.2007.
Χρ. Χριστοφίδης, για τους Εφεσείοντες.
Α. Χάσικος, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Κληρίδης, Δ..
ΚΛΗΡΙΔΗΣ, Δ.: Με επιστολή της ημερομηνίας 6.9.2006 η εφεσείουσα εταιρεία τερμάτισε πάραυτα την εργοδοσία του εφεσίβλητου, ο οποίος τελούσε στην υπηρεσία της ως Τεχνικός Τηλεόρασης και Ραδιοζεύξεων. Ως λόγος της απόλυσης αναφερόταν στην επιστολή ότι, παρά τις σαφείς οδηγίες και τις συνεχείς προειδοποιήσεις ότι δεν ήταν αποδεκτό να απασχολείτο ο εφεσίβλητος οπου[*395]δήποτε πλην της εφεσείουσας ΑΝΤΕΝΝΑ ΛΤΔ, αυτός συνέχιζε να παρέχει υπηρεσίες σε τρίτους, μεταξύ των οποίων και σε ανταγωνιστικό τηλεοπτικό σταθμό. Επιπλέον, τονιζόταν στην επιστολή, δεν υπήρξε καλυτέρευση της απόδοσης του εφεσίβλητου σε σειρά παρατηρήσεων για τη μη ικανοποιητική εκτέλεση των καθηκόντων του, τα οποία τελευταίως είχε παραμελήσει.
Ο εφεσίβλητος προσέφυγε στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών το οποίο, κατόπιν διεξαχθείσας δίκης, τον δικαίωσε αποφασίζοντας ότι η εφεσείουσα εταιρεία δεν απέσεισε το βάρος απόδειξης των λόγων που επικαλείται και δεν ανέτρεψε το τεκμήριο της παράνομης απόλυσης του εφεσίβλητου. Ως εκ τούτου, επεδίκασε υπέρ του εφεσίβλητου ποσό ίσο προς 40 εβδομαδιαίους μισθούς ως αποζημίωση και προειδοποίηση (£11.000), πλέον £500 συν Φ.Π.Α. έξοδα.
Με την παρούσα έφεσή της η εφεσείουσα προσβάλλει την ορθότητα της απόφασης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών προβάλλοντας προς τούτο τέσσερις συνολικά λόγους έφεσης, τους οποίους θα εξετάσουμε στη συνέχεια.
1ος Λόγος Έφεσης.
Με αυτό το λόγο έφεσης, η εφεσείουσα εισηγείται ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα και πεπλανημένα απεφάσισε ότι δε δόθηκε στον εφεσίβλητο ο χρόνος που ζήτησε για να απαντήσει αν θα συνέχιζε τη συνεργασία του με άλλο σταθμό ή όχι.
Σε σχέση με αυτό το θέμα, η εφεσείουσα παραπέμπει σε εκτενή αποσπάσματα από το κείμενο των τηρηθέντων πρακτικών για να καταλήξει στην εισήγηση και να καλέσει το Εφετείο να συμπεράνει ότι λανθασμένα και πεπλανημένα απεφάσισε το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι δεν είχε δοθεί στον εφεσίβλητο ο χρόνος που ζήτησε. Όπως επεξηγείται στην Αιτιολογία αυτού του Λόγου Έφεσης, “το πιο πάνω εύρημα ή/και απόφαση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι εσφαλμένο γιατί δεν λήφθηκε υπόψη ή/και δεν αξιολογήθηκε ορθά η μαρτυρία των μαρτύρων των Καθ’ ων η Αίτηση και ειδικά του Μάρτυρα αρ. 1 Μάριου Ευαγγέλου ο οποίος κατάθεσε μεταξύ άλλων ότι …………….”.
Η πλευρά του εφεσίβλητου αντιτείνει ότι με αυτό το λόγο έφεσης δεν εγείρεται κατ’ έφεση “νομικό σημείο” όπως περιοριστικά προνοείται στη σχετική νομοθεσία και, επομένως, δεν μπορεί αυτός να εξετασθεί από το Εφετείο. Αυτή η εισήγηση βρίσκει έρεισμα στον περί Ετησίων Αδειών μετ’ Απολαβών Νόμο. Όπως ορθά εντοπίστηκε, [*396]μεταξύ άλλων, και στην απόφαση του Εφετείου στην Galatariotis Telecommunications Ltd v. Σωτήρη Βασιλείου (2003) 1(Α) Α.Α.Δ. 318, μετά την τροποποίηση του Αρθρου 12 του περί Ετησίων Αδειών μετ’ Απολαβών Νόμου του 1967 (N. 8/1967) όπως τροποποιήθηκε από το Νόμο 110(Ι)/1999, ο μόνος παραδεκτός τρόπος αναθεώρησης απόφασης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών είναι με το ένδικο μέσο της έφεσης, η οποία όμως μπορεί να ασκηθεί για οποιοδήποτε λόγο “που συνεπάγεται νομικό σημείο μόνο”. (Βλ. Αρθρο 12 (11Α) του Νόμου 8/1967, όπως τροποποιήθηκε από το Αρθρο 2 του Νόμου 110(Ι)/1999).
Όπως είχε επεξηγηθεί και στην παλαιότερη απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου στην υπόθεση In re HjiCostas (1984) 1 C.L.R. 513, λόγος έφεσης δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι επί νομικού σημείου όταν στρέφεται κατά των ευρημάτων του Δικαστηρίου ως προς τα γεγονότα που περιβάλλουν τον τερματισμό της απασχόλησης και όπου η αιτιολογία η οποία παρέχεται προς υποστήριξη λόγου έφεσης, απολήγει σε αμφισβήτηση των ευρημάτων του Δικαστηρίου αναφορικά με τις περιβάλλουσες τον τερματισμό συνθήκες. Αυτή η αρχή επαναβεβαιώθηκε και στην Παναγιώτης Κουντουρίδης Λτδ v. Γεωργίου (2003) 1(Β) Α.Α.Δ. 980, στην οποία τονίστηκε ότι είναι πάγια καθιερωμένο από τη νομολογία, αλλά και τον οικείο νόμο, ότι δεν είναι επιτρεπτή έφεση για ανατροπή των γεγονότων και των επ’ αυτών ευρημάτων του πρωτόδικου Δικαστηρίου. (Βλ. επίσης Spinneys Cyprus Ltd v. Χρ. Χρίστου (2004) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1833).
Επανερχόμενοι στα ιδιαίτερα περιστατικά της παρούσας έφεσης, παρατηρούμε ότι εκείνο το οποίο σκοπείται με τον πρώτο λόγο έφεσης αφορά στον τρόπο προσέγγισης και αξιολόγησης δοθείσας μαρτυρίας από το πρωτόδικο Δικαστήριο και επομένως καθαρά εμπίπτει στον πιο πάνω περιορισμό που τίθεται από τον ίδιο τον οικείο νόμο. Συνακόλουθα, αυτός ο λόγος έφεσης δεν μπορεί να εξετασθεί.
2ος Λόγος Έφεσης.
Σύμφωνα με τους εφεσείοντες, το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα και πεπλανημένα απεφάσισε ότι η συνεργασία που ζητήθηκε από τον αιτητή να τερματίσει ήταν με την Ina News Services. Όπως αναφέρεται στην αγόρευση των εφεσειόντων, με παραπομπή στη σελίδα 8 της πρωτόδικης απόφασης, το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών “δεν έλαβε υπόψη ή/και δεν αξιολόγησε ορθά την μαρτυρία των μαρτύρων των εφεσσειόντων – καθ’ων η αί[*397]τηση σύμφωνα με την οποία φαίνεται ότι ξεκάθαρα ζητήθηκε από τον Εφεσίβλητο-Αιτητή να σταματήσει την όποια συνεργασία του με τον οποιοδήποτε συμπεριλαμβανομένου της Ina Services, του CNC PLUS ΤV και οποιουδήποτε άλλου.”
Παρά το ότι και αυτός ο λόγος έφεσης μας φαίνεται να εμπίπτει στον προαναφερθέντα περιορισμό σύμφωνα με τον οποίο μόνο επί νομικών σημείων μπορεί να εγερθεί λόγος έφεσης, εν τούτοις, παρατηρούμε επιπρόσθετα τα εξής: Δεν συμφωνούμε ότι στη σελίδα 8 της προσβαλλόμενης απόφασης το πρωτόδικο Δικαστήριο έλαβε υπόψη του μόνο τη μαρτυρία σύμφωνα με την οποία ζήτησαν οι εφεσείοντες από τον εφεσίβλητο όπως τερματίσει μόνο τη συνεργασία του που είχε με την Ina News Services. Θα πρέπει, εν προκειμένω, να διαβαστεί ολόκληρη η πρώτη παράγραφος στη σελίδα 8, της Απόφασης όπου αναφέρονται τα εξής:
“Τότε ο Πρόεδρος του εξήγησε ότι δεν του παρέχεται άδεια ούτε συγκατάθεση συνεργασίας με την Ina Services και ότι πρέπει να σταματήσει άμεσα. Του έδωσε χρόνο μέχρι τη Δευτέρα για να αποφασίσει τι θα κάμει. Η απάντηση του αιτητή ήταν ότι η συνεργασία δεν έβλαπτε κανένα και επεφυλάχθη να απαντήσει τη Δευτέρα. Ήταν ξεκάθαρος ο Πρόεδρος ότι ο σταθμός δεν επέτρεπε συνεργασία με το CNC PLUS TV το οποίο τις συγκεκριμένες μέρες θα εξέπεμπε δοκιμαστικά στον αέρα.”
Ενώ, δηλαδή, πράγματι στην αρχή της παραγράφου, εκείνο το οποίο παρουσιάζεται να είχε ζητηθεί από τον εφεσίβλητο ήταν να τερματίσει τη συνεργασία του με την Ina News Services, αργότερα όμως στην ίδια παράγραφο προστίθεται και το ότι ξεκάθαρα ο Πρόεδρος των εφεσειόντων του δήλωσε πως δεν επέτρεπε ο σταθμός συνεργασία ούτε με το CNC PLUS TV.
Επομένως, και εκείνο το στοιχείο δοθείσας μαρτυρίας, όποια βαρύτητα και αν είχε, λήφθηκε υπόψη από το Δικαστήριο και ο λόγος τούτος έφεσης δεν φαίνεται εν πάση περιπτώσει να είχε έρεισμα.
3ος Λόγος Έφεσης.
Με αυτό το λόγο έφεσης οι εφεσείοντες ισχυρίζονται ότι εσφαλμένα και πεπλανημένα απεφάσισε το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι οι εφεσείοντες δεν ανέτρεψαν το τεκμήριο της παράνομης απόλυσης, παρά το εύρημα ή/και απόφασή του ότι ένας εργοδοτούμενος στον ελεύθερό του χρόνο μπορούσε να ασχολείτο με οτιδήποτε δεν συγκρούεται με τα συμφέροντα του εργοδότη, εκτός και αν [*398]υπάρχει προς τούτο ρητή απαγόρευση από τον εργοδότη. Όπως ανέπτυξαν το λόγο τούτο έφεσης οι εφεσείοντες, το πιο πάνω εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου είναι εσφαλμένο γιατί δεν λήφθηκε υπόψη ή/και δεν αξιολογήθηκε ορθά η μαρτυρία των μαρτύρων των εφεσειόντων σύμφωνα με την οποία από τον εφεσίβλητο ζητήθηκε ρητά να μην παρέχει προς οποιονδήποτε οποιανδήποτε υπηρεσία, αλλά να ασχολείται αποκλειστικά με τις υπηρεσίες του στους εφεσείοντες.
Η πλευρά του εφεσίβλητου από την άλλη, ισχυρίζεται ότι ορθό ήταν το συμπέρασμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι με την προσκομισθείσα μαρτυρία οι εφεσείοντες δεν απέσεισαν το βάρος απόδειξης του μη νόμιμου της απόλυσής του.
Σε σχέση με το θέμα τούτο, είναι γεγονός ότι στη σελίδα 15 της προσβαλλόμενης απόφασης, το πρωτόδικο Δικαστήριο είχε πει και τα εξής:
“Το ότι ο αιτητής ανέφερε ότι στον ελεύθερο του χρόνο θα μπορεί να κάνει ότι θέλει εφόσον αυτό δεν παραβλάπτει τα συμφέροντα της Εταιρείας αυτό από μόνο του δεν συνιστά λόγο απόλυσης. Αντίθετα στον ελεύθερο του χρόνο εργοδοτούμενος μπορεί να ασχολείται με οτιδήποτε δεν συγκρούεται με τα συμφέροντα του εργοδότου εκτός κι αν υπάρχει προς τούτο ρητή απαγόρευση από τον εργοδότη του.”
Αυτή είναι βέβαια η ορθή νομική αντίκρυση του θέματος με την οποία συμφωνούν και οι εφεσείοντες. Εκείνο το οποίο όμως ισχυρίζονται είναι ότι εφαρμοζομένης της πιο πάνω αρχής στη δοθείσα μαρτυρία, εσφαλμένα οδηγήθηκε το Δικαστήριο στο συμπέρασμα ότι οι εφεσείοντες δεν ανέτρεψαν το τεκμήριο της μη νομιμότητας της απόλυσης. Ισχυρίζονται δηλαδή οι εφεσείοντες ότι από την προσκομισθείσα μαρτυρία αποδεικνυόταν ότι είτε συγκρουόταν είτε όχι με τα συμφέροντα της εταιρείας, οτιδήποτε ο εφεσίβλητος έκανε στον ελεύθερό του χρόνο, δεν του επιτρεπόταν να το κάνει, διότι υπήρχε προς τούτο ρητή απαγόρευση από τον εργοδότη του, τους εφεσείοντες. Όμως, το προαναφερθέν απόσπασμα από την πρωτόδικη απόφαση δεν ήταν αυθαίρετο, αλλά βασιζόταν στα ευρήματα στα οποία είχε το Δικαστήριο προβεί νωρίτερα στην ίδια απόφασή του, ως αποτέλεσμα της αξιολόγησης της δοθείσας μαρτυρίας. Όπως δε αναφερόταν στη σελίδα 14 της ίδιας Απόφασης, κανένας από τους τρεις λόγους απόλυσης που είχαν δώσει οι εφεσείοντες στην επιστολή απόλυσης του εφεσίβλητου είχε τεκμηριωθεί. Όσον αφορά την απόδειξη του λόγου που αφορούσε σε μη ικανοποιητική [*399]εκτέλεση των καθηκόντων του, το πρωτόδικο Δικαστήριο παρέπεμψε σε μαρτυρία προερχόμενη από τους εφεσείοντες, σύμφωνα με την οποία προϊστάμενοί του στην εταιρεία τον θεωρούσαν εξαιρετικά καλό στην εργασία του και μάλιστα, όταν είχε υποβάλει προς την εταιρεία την παραίτησή του λίγο πριν την απόλυσή του, του προσφέρθηκε αύξηση για να παραμείνει. Αυτή η μαρτυρία, κατά το Δικαστήριο, δεν συνάδει με μη ικανοποιητική επιτέλεση των καθηκόντων του, αλλ’ ούτε και με την κατ’ ισχυρισμό έλλειψη ενδιαφέροντος για καλυτέρευσή του, όπως αναφερόταν στην επιστολή απόλυσης. Ως προς το ζήτημα του αν ο εφεσίβλητος παρείχε ή όχι υπηρεσίες σε ανταγωνιστικό σταθμό, το πρωτόδικο Δικαστήριο, αξιολογώντας την εκατέρωθεν δοθείσα μαρτυρία, έκρινε αληθή τη μαρτυρία του εφεσίβλητου την οποία αποδέχθηκε ως ειλικρινή, σύμφωνα με την οποία, το μόνο που έκανε ήταν να παράσχει βοήθεια λύνοντας κάποιες απορίες που είχε συνάδελφος του από άλλο τηλεοπτικό κανάλι. Αυτή η μαρτυρία, την οποία αποδέχτηκε το Δικαστήριο, κατά την άποψή του δεν αποδείκνυε ότι παραβλάπτονταν τα συμφέροντα των εφεσειόντων-εργοδοτών του εφεσίβλητου, ούτε ότι συνιστούσε ανταγωνιστική εργασία. Όπως δε επίσης προέβηκε σε εύρημα το Δικαστήριο, εν πάση περιπτώσει, μετά από την παρατήρηση που δέχθηκε ο εφεσίβλητος από τον Πρόεδρο των εφεσειόντων, ο πρώτος απάντησε ότι το θέμα εθεωρείτο λήξαν και δεν υπήρξε μαρτυρία περί επανάληψής του. Αναφορικά δε με τη συνεργασία του εφεσίβλητου με την Ina News Services, ήταν το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι από τη μαρτυρία την οποία είχε αποδεχθεί και αξιολογήσει, δεν προέκυπτε ότι εκείνη η συνεργασία του εφεσίβλητου ήταν ανταγωνιστική, ενώ υπήρχε περαιτέρω και η συγκατάθεση του Προέδρου των εφεσειόντων για αυτήν. Όταν δε αργότερα η εν λόγω συγκατάθεση ανακλήθηκε από τον Πρόεδρο, δεν δόθηκε στον εφεσίβλητο ο χρόνος που ζήτησε για ν’ απαντήσει αν θα συνέχιζε ή όχι τη συνεργασία εκείνη, αφού στάληκε εν τω μεταξύ η επιστολή τερματισμού.
Διαπιστώνεται, επομένως, ότι το συμπέρασμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, σύμφωνα με το οποίο οι εφεσείοντες δεν κατάφεραν να ανατρέψουν το τεκμήριο μη νομιμότητας της απόλυσης του εφεσίβλητου, ήταν αιτιολογημένο και απότοκο της υπ’ αυτού αξιολόγησης της δοθείσας μαρτυρίας και εξαγωγής ευρημάτων και συμπερασμάτων ως προς τα γεγονότα. Υπ’ αυτές τις συνθήκες, ο υπό εξέταση Λόγος Έφεσης δεν θα μπορούσε να επιτύχει, παρά μόνο με την ανατροπή της αξιολόγησης της μαρτυρίας και της εξαγωγής των ευρημάτων, κάτι όμως που σίγουρα δεν εμπίπτει μέσα στις εξουσίες του Εφετείου όπως πράξει ή όπως ασχοληθεί.
[*400]Για τούτο αναπόφευκτα και αυτός ο λόγος έφεσης δεν μπορεί να επιτύχει.
4ος Λόγος Έφεσης.
Με αυτό το λόγο έφεσης, οι εφεσείοντες ισχυρίζονται ότι πεπλανημένα και εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο απεφάσισε ότι ο εφεσίβλητος δεν παρείχε υπηρεσίες σε ανταγωνιστικό σταθμό και συγκεκριμένα στο CNC PLUS TV.
Όπως διαφαίνεται, αυτός ο λόγος έφεσης καλύπτεται από τα όσα έχουμε αναφέρει σε σχέση με τον προηγούμενο λόγο έφεσης. Η απόφανση του πρωτόδικου Δικαστηρίου επί του θέματος τούτου ήταν απότοκο της αξιολόγησης της μαρτυρίας στην οποία είχε προβεί και της εξαγωγής των αναγκαίων συμπερασμάτων που προέκυψαν από αυτήν. Χωρίς αμφιβολία, η παροχή υπηρεσιών σε ανταγωνιστική επιχείρηση κατά τρόπο που συγκρούεται με τα συμφέροντα της εταιρείας, θα συνιστούσε δικαιολογημένο και νόμιμο λόγο απόλυσης. (Αλέξης Χρίστου v. Fairways (Larnaca) Ltd (2005) 1(Α) Α.Α.Δ. 300). Όμως, από τη μαρτυρία που δόθηκε από πλευράς εφεσειόντων, όπως παρατήρησε το πρωτόδικο Δικαστήριο, δε δόθηκαν συγκεκριμένα και ικανοποιητικά στοιχεία από τα οποία να αποδεικνυόταν η παροχή τέτοιων υπηρεσιών από τον εφεσίβλητο, ενώ το Δικαστήριο αποδέχτηκε την προαναφερθείσα δική του εκδοχή ως προς το θέμα τούτο. Επομένως, ισχύουν και εδώ τα όσα έχουν αναφερθεί προηγουμένως.
Αναπόφευκτα, η έφεση απορρίπτεται με €2.000 έξοδα εναντίον των εφεσειόντων, πλέον Φ.Π.Α..
Η έφεση απορρίπτεται με €2.000 έξοδα εναντίον των εφεσειόντων, πλέον Φ.Π.Α..
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο