(2011) 1 ΑΑΔ 773
[*773]5 Μαΐου, 2011
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
[ΚΡΑΜΒΗΣ, ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΣΟΦΟΚΛΗΣ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ,
Αιτητής,
v.
ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΣΕΣΜΕΛΟΓΛΟΥ (ΑΡ. 1),
Καθ’ ης η αίτηση.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 16/2011)
Έφεση ― Καταχώρηση στο Εφετείο αίτησης για παράταση της προθεσμίας καταχώρησης έφεσης εναντίον ενδιάμεσης απόφασης του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ― Καταχώρηση αίτησης παρόμοιας με την πιο πάνω αίτηση, και στο Οικογενειακό Δικαστήριο ― Κατά πόσο το Εφετείο είχε τη δυνατότητα να αποφασίσει στα πλαίσια της ενώπιόν του αίτησης την ταξινόμηση της απόφασης του Οικογενειακού Δικαστηρίου ως ενδιάμεσης ή τελικής, με ανάλογες προεκτάσεις ως προς το χρονικό ορόσημο της προθεσμίας για έφεση ― Κατά πόσο ετύγχανε εφαρμογής στην υπό εξέταση υπόθεση η Δ.57, θ.2 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών.
Κατάχρηση δικαστικής διαδικασίας ― Αίτηση για παράταση προθεσμίας καταχώρησης έφεσης εναντίον ενδιάμεσης απόφασης του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, καταχωρήθηκε μετά την καταχώρηση της έφεσης και εκτός των πλαισίων της ― Κατά πόσο συνιστούσε κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας.
Στις 2.3.04 το Οικογενειακό Δικαστήριο Λευκωσίας εξέδωσε διάταγμα ρυθμίζοντας την επικοινωνία των πρώην συζύγων με το ανήλικο παιδί τους. Στα πλαίσια του διατάγματος αυτού αποφασίστηκε επίσης όπως η πρώην σύζυγος και το παιδί εγκατασταθούν μόνιμα στη Νάντη της Γαλλίας και όπως η φύλαξη και η φροντίδα του ανηλίκου ανατεθούν στην πρώην σύζυγο με δικαίωμα επικοινωνίας του πατέρα – αιτητή στην Κύπρο και Γαλλία. Στις 9.7.09 ο αιτητής επεδίωξε την τιμωρία της καθ’ ης η αίτηση λόγω κατ’ ισχυρισμόν παρά[*774]βασης των όρων του πιο πάνω διατάγματος. Η πρώην σύζυγος υπέβαλε «Ενδιάμεση Αίτηση ημερ.29.1.10» για παραμερισμό του διατάγματος που λήφθηκε από άλλο Δικαστήριο για επίδοση εκτός δικαιοδοσίας της αίτησης παρακοής που υποβλήθηκε από τον αιτητή στις 9.7.09. Το Οικογενειακό Δικαστήριο εξέδωσε απόφαση ημερ. 14.9.10, αποδεχόμενο την αίτηση παραμερισμού με το βασικό σκεπτικό ότι ο μεν Κανονισμός (ΕΚ) 2201/2003 της 27.11.03, για τη διεθνή δικαιοδοσία για την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας, δεν είχε εφαρμογή εφόσον το διάταγμα επικοινωνίας είχε εκδοθεί πριν την έναρξη ισχύος του Κανονισμού, η δε τοπική αρμοδιότητα του Οικογενειακού Δικαστηρίου όταν αφορά ανήλικο, κατά το Άρθρο 12(1)(β) του περί Οικογενειακού Δικαστηρίου Νόμου αρ. 23/90, ως τροποποιήθηκε, δεν ήταν δυνατό να επεκταθεί ώστε να καλύψει και την αλλοδαπή, εφόσον τόσο η μητέρα, όσο και ο ανήλικος διαμένουν στη Γαλλία. Στα πλαίσια του παραμερισμού του διατάγματος για επίδοση στο εξωτερικό της αίτησης παρακοής, το Δικαστήριο απέρριψε και την ίδια την αίτηση παρακοής για τους προαναφερθέντες λόγους.
Με την παρούσα αίτησή του ο αιτητής επιδιώκει την παράταση της προθεσμίας καταχώρησης έφεσης εναντίον της απόφασης του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερ. 14.9.10, κατά πέντε ημέρες μετά την έκδοση του σχετικού διατάγματος.
Ο αιτητής καταχώρησε στις 7.10.10 αίτηση παρόμοια με την παρούσα για παράταση του χρόνου καταχώρησης έφεσης στο Οικογενειακό Δικαστήριο στη βάση του ότι ο δικηγόρος του θεώρησε ότι είχε περιθώριο 42 ημερών για την καταχώρηση της έφεσης από την ημερομηνία έκδοσης της απορριπτικής απόφασης ημερ. 14.9.10. Όταν όμως ο συνήγορος εμφανίστηκε για καταχώρηση της έφεσης στο Πρωτοκολλητείο στις 6.10.10, εκφράστηκε η άποψη από το Πρωτοκολλητείο ότι η προθεσμία ήταν μόνο 14 ημέρες εφόσον πρόκειτο για ενδιάμεση απόφαση ή διάταγμα. Η καθ’ ης η αίτηση καταχώρησε ένσταση. Το Δικαστήριο απέρριψε με απόφασή του ημερ. 20.1.11 την αίτηση. Το Δικαστήριο έκρινε ότι εφόσον μεταξύ της καταχώρησης της αίτησης και της ακρόασής της και συγκεκριμένα στις 20.10.10, ο αιτητής καταχώρησε εν τέλει την έφεση εναντίον της απόφασης ημερ. 14.9.10, η αίτηση για παράταση χρόνου παρέμεινε άνευ αντικειμένου.
Ο συνήγορος του αιτητή υποστήριξε ότι η έγκριση της υπό κρίση ενώπιον του παρόντος Εφετείου αίτησης, αποτελεί θέμα δικαιοσύνης, καλύπτοντας την ήδη καταχωρηθείσα έφεση, σε περίπτωση που θα ήθελε θεωρηθεί ότι η προθεσμία ήταν πράγματι 14 ημέρες, [*775]παρόλο που ο ίδιος εξακολουθεί να πιστεύει ότι το ορθό χρονικό περιθώριο είναι 42 ημέρες.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το εμπρόθεσμο ή εκπρόθεσμο της καταχωρηθείσας έφεσης θα εξετασθεί από το Εφετείο που θα αναλάβει την εκδίκασή της. Με δεδομένο ότι η έφεση καταχωρήθηκε μετά τις 14 ημέρες, αλλά πριν τη λήξη της προθεσμίας των 42 ημερών θα τεθεί προς εξέταση το κατά πόσο η απορριπτική απόφαση του Οικογενειακού Δικαστηρίου ημερ. 14.9.10 είναι τελική ή ενδιάμεση, με ανάλογες προεκτάσεις ως προς το χρονικό ορόσημο της προθεσμίας για έφεση. Δεν είναι δυνατό επομένως να αποφασίσει το παρόν Εφετείο στα πλαίσια της ενώπιόν του αίτησης, το σημείο αυτό το οποίο φυσιολογικά εγείρεται και αποφασίζεται, όπως κάθε άλλο σημείο, στα πλαίσια της ίδιας της έφεσης.
2. Δεν είναι νοητό να αναζητείται εκ των προτέρων καλυπτική άδεια χωρίς την πλήρη και σε βάθος ανάλυση του θέματος υπό το φως και της ισχύουσας νομολογίας.
3. Η παρούσα αίτηση πρέπει να απορριφθεί και για τον πρόσθετο λόγο ότι αποτελεί κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας ενόψει του ότι ενσυνείδητα καταχωρήθηκε μετά την καταχώρηση της έφεσης και εκτός των πλαισίων της. Η Δ.57, θ.2, δεν χρησιμοποιείται για την εκ των υστέρων προώθηση αιτήματος επέκτασης χρόνου όταν το διαδικαστικό διάβημα έχει ήδη ληφθεί. Η διάταξη αυτή θα είχε εφαρμογή εάν η υπό κρίση αίτηση εισαγόταν πριν την καταχώρηση της έφεσης. Η καταχώρησή της καθιστά την αίτηση άνευ αντικειμένου και χωρίς οποιοδήποτε υπόβαθρο.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα υπέρ
της καθ’ ης, πλέον Φ.Π.Α., και εναντίον του αιτητή, όπως θα υπολογιστούν από το Πρωτοκολλητείο και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Aίτηση.
Aίτηση από τον Aιτητή για παράταση της προθεσμίας καταχώρησης έφεσης εναντίον της απόφασης του Oικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Kούσιου, Δ.) (Aίτηση Γονικής Mέριμνας Aρ. 197/2001), ημερ. 14.9.2010.
[*776]Λ. Γ. Λουκαΐδης, για τον Αιτητή.
Λ. Βραχίμης, για την Καθ’ ης η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Ναθαναήλ.
ΝΑΘΑΝΑΗΛ, Δ.: Ο αιτητής επιδιώκει την παράταση της προθεσμίας καταχώρησης έφεσης εναντίον της απόφασης του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερ. 14.9.10, κατά πέντε ημέρες μετά την έκδοση του σχετικού διατάγματος. Οι λόγοι που υποστηρίζουν την αίτηση προσδιορίζονται στην υποστηρικτική ένορκη δήλωση του ιδίου του αιτητή.
Συνοπτικά, αφαιρώντας οτιδήποτε δεν είναι ευθέως σχετικό με την ουσία της παρούσας αίτησης, δύναται να λεχθεί ότι ο αιτητής στα πλαίσια οικογενειακών διαφορών με την τέως σύζυγο του, επιδίωξε στα πλαίσια της υπ’ αρ. 197/01 αίτησης γονικής μέριμνας, την τιμωρία της λόγω κατ’ ισχυρισμόν παράβασης των όρων διατάγματος ημερ. 2.3.04 που εκδόθηκε από το Οικογενειακό Δικαστήριο Λευκωσίας ρυθμίζοντας την μεταξύ τους επικοινωνία με το ανήλικο τους παιδί. Το Οικογενειακό Δικαστήριο με απόφαση του ημερ. 14.9.10, στην «Ενδιάμεση Αίτηση ημερ. 29.1.10», η οποία ήταν αίτηση υποβληθείσα εκ μέρους της πρώην συζύγου για παραμερισμό του διατάγματος που λήφθηκε από άλλο Δικαστήριο για επίδοση εκτός δικαιοδοσίας της αίτησης παρακοής που υποβλήθηκε από τον αιτητή στις 9.7.09, αποδέχθηκε την αίτηση παραμερισμού με το βασικό σκεπτικό ότι ο μεν Κανονισμός (ΕΚ) 2201/2003 της 27.11.03, για τη διεθνή δικαιοδοσία για την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας, δεν είχε εφαρμογή εφόσον το διάταγμα επικοινωνίας είχε εκδοθεί πριν την έναρξη ισχύος του Κανονισμού, η δε τοπική αρμοδιότητα του Οικογενειακού Δικαστηρίου όταν αφορά ανήλικο, κατά το Αρθρο 12(1)(β) του περί Οικογενειακού Δικαστηρίου Νόμου αρ. 23/90, ως τροποποιήθηκε, δεν ήταν δυνατό να επεκταθεί ώστε να καλύψει και την αλλοδαπή, εφόσον τόσο η μητέρα, όσο και ο ανήλικος διαμένουν στη Γαλλία. Να σημειωθεί ότι η διαμονή στη Νάντη της Γαλλίας είχε αποφασιστεί στα πλαίσια του εκδοθέντος στις 2.3.04 διατάγματος, με το οποίο είχε ανατεθεί στην πρώην σύζυγο η φύλαξη και η φροντίδα του ανηλίκου με δικαίωμα όπως η ίδια και το παιδί εγκατασταθούν μονίμως εκεί. Είχε ρυθμιστεί επίσης το δικαίωμα επικοινωνίας του πατέρα-αιτητή [*777]στην Κύπρο και Γαλλία. Στα πλαίσια του παραμερισμού του διατάγματος για επίδοση στο εξωτερικό της αίτησης παρακοής, το Δικαστήριο απέρριψε και την ίδια την αίτηση παρακοής για τους προαναφερθέντες λόγους.
Ο αιτητής εισήγαγε στις 7.10.10 παρόμοια με την παρούσα αίτηση για επέκταση του χρόνου καταχώρησης της έφεσης και στο Οικογενειακό Δικαστήριο στη βάση του ότι ο δικηγόρος του αιτητή, κ. Λουκαΐδης, θεώρησε ότι είχε περιθώριο 42 ημερών για την καταχώρηση της έφεσης από την ημερομηνία έκδοσης της απορριπτικής απόφασης ημερ. 14.9.10. Όταν όμως ο συνήγορος εμφανίστηκε για καταχώρηση της έφεσης στο Πρωτοκολλητείο στις 6.10.10, εκφράστηκε η άποψη από το Πρωτοκολλητείο ότι η προθεσμία ήταν μόνο 14 ημέρες εφόσον πρόκειτο για ενδιάμεση απόφαση ή διάταγμα. Υπό το φως και της ένστασης που αναχαίτισε την απρόσκοπτη προώθηση του αιτήματος, το Δικαστήριο απέρριψε με απόφαση του ημερ. 20.1.11, την αίτηση, κρίνοντας ότι εφόσον μεταξύ της καταχώρησης της αίτησης και της ακρόασης της και συγκεκριμένα στις 20.10.10, ο αιτητής καταχώρησε εν τέλει την έφεση εναντίον της απόφασης ημερ. 14.9.10, η αίτηση για παράταση χρόνου παρέμεινε άνευ αντικειμένου. Ιδιαιτέρως, εφόσον το θέμα του εμπροθέσμου ή μη της καταχωρηθείσας έφεσης θα ήταν ζήτημα που θα τίθετο και θα αποφασίζετο από το Εφετείο.
Ο συνήγορος του αιτητή υπεστήριξε ότι η έγκριση της υπό κρίση ενώπιον του παρόντος Εφετείου αίτησης, αποτελεί θέμα δικαιοσύνης, καλύπτοντας την ήδη καταχωρηθείσα έφεση, σε περίπτωση που θα ήθελε θεωρηθεί ότι η προθεσμία ήταν πράγματι 14 ημέρες, παρόλο που ο ίδιος εξακολουθεί να πιστεύει ότι το ορθό χρονικό περιθώριο είναι 42 ημέρες.
Η αίτηση δεν μπορεί να επιτύχει. Ορθά η πλευρά της καθ’ ης ενέστη, μεταξύ άλλων, και διότι το Εφετείο αυτό στα πλαίσια εξέτασης της αίτησης δεν θα καταστεί γνωμοδοτικό όργανο ώστε να προκαταλάβει την εξέταση του εμπροθέσμου ή μη της καθαυτής έφεσης που καταχωρήθηκε επί της ουσίας. Όπως αναφέρεται και στην ένσταση, ο αιτητής ήδη καταχώρησε έφεση στις 20.10.10, η δε καθ’ ης έχει κάθε δικαίωμα να ισχυριστεί και να θεωρήσει ότι με την πάροδο της λήξης της προθεσμίας της έφεσης, η διαδικασία έλαβε τέλος. Το εμπρόθεσμο ή εκπρόθεσμο της καταχωρηθείσας έφεσης, που όπως ο αιτητής αναφέρει στην παρ. 7 της ένορκης δήλωσής του, έλαβε αριθμό 30/10, θα τεθεί όπως ρητά δήλωσε ο κ. Βραχίμης προς εξέταση ενώπιον του Εφετείου που θα αναλάβει την εκδίκασή της. Με δεδομένο ότι η έφεση καταχωρήθηκε μετά τις [*778]14 ημέρες, αλλά πριν τη λήξη της προθεσμίας των 42 ημερών, θα τεθεί επί τάπητος προς απόφαση η ταξινόμηση της απορριπτικής απόφασης του Οικογενειακού Δικαστηρίου ημερ. 14.9.10, κατά πόσο είναι ενδιάμεση ή τελική, με ανάλογες βέβαια προεκτάσεις ως προς το χρονικό ορόσημο της προθεσμίας για έφεση. Δεν είναι δυνατό επομένως να αποφασίσει το παρόν Εφετείο στα πλαίσια της ενώπιον του αίτησης, το σημείο αυτό το οποίο φυσιολογικά εγείρεται και αποφασίζεται, όπως κάθε άλλο σημείο, στα πλαίσια της ίδιας της έφεσης.
Δεν είναι νοητό να αναζητείται εκ των προτέρων καλυπτική άδεια χωρίς την πλήρη και σε βάθος ανάλυση του θέματος υπό το φως και της ισχύουσας νομολογίας.
Η παρούσα αίτηση αποτελεί και κατάχρηση της δικαστικής διαδικασίας ενόψει του ότι ενσυνείδητα καταχωρήθηκε μετά την καταχώρηση της έφεσης και έξω από τα πλαίσια της. Η Δ.57, θ.2, την οποία επικαλέστηκε ο αιτητής διά του συνηγόρου του, δεν χρησιμοποιείται για την εκ των υστέρων προώθηση αιτήματος επέκτασης χρόνου όταν το διαδικαστικό διάβημα έχει ήδη ληφθεί. Η διάταξη αυτή θα είχε εφαρμογή εάν η υπό κρίση αίτηση εισαγόταν πριν την καταχώρηση της έφεσης. Η καταχώρηση της καθιστά την αίτηση άνευ αντικειμένου και χωρίς οποιοδήποτε υπόβαθρο.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ της καθ’ ης, πλέον Φ.Π.Α. και εναντίον του αιτητή, όπως θα υπολογιστούν από το Πρωτοκολλητείο και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα υπέρ της καθ’ ης, πλέον Φ.Π.Α., και εναντίον του αιτητή, όπως θα υπολογιστούν από το Πρωτοκολλητείο και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο