(2011) 1 ΑΑΔ 779
[*779]5 Μαΐου, 2011
[ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ PAUL KYTHREOTIS (ΑΡ. 2)
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ
ΤΥΠΟΥ CERTIORARI,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ/ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ
ΗΜΕΡΟΜ. 27/01/2011 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟ
ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΜΕΣΟΥ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ 42/2011,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ (ΕΚ) ΑΡ. 44/2001
ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
ΤΗΣ 22ας ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ, 2000 ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ, ΤΗΝ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ
ΣΕ ΑΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΚΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. HC10C02462
ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ
ΑΓΓΛΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΥΑΛΙΑΣ (HIGH COURT OF JUSTICE
Η ΟΠΟΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΕΝ ΛΟΓΩ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
ΣΤΙΣ 28/07/2010 ΜΕΤΑΞΥ ΤΗΣ JSC BTA BANK
ΩΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ (CLAIMANT) ΚΑΙ ΤΩΝ
(1) VLADIMIROVICH SOLΟDCHENKOM
(2) PAUL KYTHREOTIS, (3) JASON CHRISTIAN HERCULES,
(4) CELINA HOLDING INVESTMENTS (ΤΕΩΣ ΓΝΩΣΤΗΣ
ΩΣ BUBRIS INVESTMENTS LIMITED),
(5) SHORELINE INVESTMENT HOLDINGS LIMITED (ΤΕΩΣ ΓΝΩΣΤΗΣ ΩΣ GRANTA INVESTMENT HOLDINGS LIMITED),
(6) NAFAZCO INVESTMENTS LIMITED,
[*780](7) OLOFU INVESTMENTS LIMITED, (8) MYMAN
(10) CALERNEN FINANCE INC, (11) ASTROGOLD CORP. ΚΑΙ
(12) GRUNDBERG INC. ΩΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΩΝ (DEFENDANTS),
ΜΕΤΑΞΥ:
JSC BTA BANK,
Αιτήτριας,
v.
PAUL KYTHREOTIS,
Καθ’ ου η αίτηση.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 19/2011)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Δικαιοδοσία Δικαστηρίου ― Κατά πόσο το Ανώτατο Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία να εκδώσει διάταγμα αναστολής απορριπτικής απόφασης για την έκδοση εντάλματος Certiorari, δυνάμει της Διαταγής 35, θ.18 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Πολιτική Δικονομία ― Αναστολή εκτέλεσης δικαστικής απόφασης εκκρεμούσης εφέσεως δυνάμει της Διαταγής 35, θ.18 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας ― Δεν καλύπτει εφέσεις εναντίον απορριπτικών αποφάσεων για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων.
Σύμφυτη εξουσία του Δικαστηρίου ― Επιδίωξη επέκτασης της συμφυούς εξουσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου για σκοπούς αναστολής της διαδικασίας άλλου Δικαστηρίου ― Η σύμφυτη εξουσία δεν συνιστά ανεξάρτητη πηγή εξουσίας, αλλά εξουσίας η οποία ενυπάρχει λόγω της ταύτισής της με το Δικαστήριο.
Ο αιτητής, μετά την εξασφάλιση της σχετικής άδειας, καταχώρησε αίτηση Certiorari με στόχο την ακύρωση αριθμού διαταγμάτων τύπου Anton Piller, που είχαν εκδοθεί εναντίον του από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, σε μονομερή αίτηση που είχε καταχωρηθεί στα πλαίσια Πρωτογενούς Αίτησης.
Η αίτηση για έκδοση Certiorari απορρίφθηκε λόγω, μεταξύ άλλων, της δυνατότητας άσκησης του εναλλακτικού ένδικου μέσου της έφεσης.
Εναντίον της προαναφερθείσας απορριπτικής απόφασης και ενώ ακόμα δεν είχε ολοκληρωθεί ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού η ακρόαση της ενδιάμεσης αίτησης, στα πλαίσια [*781]της οποίας εκδόθηκαν τα προαναφερθέντα διατάγματα, ο αιτητής καταχώρησε έφεση, αμφισβητώντας την ορθότητά της.
Ο αιτητής καταχώρησε την παρούσα μονομερή αίτηση στηριζόμενη στη Δ.35, θ.18 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και στις συμφυείς εξουσίες του Δικαστηρίου, επιδιώκοντας την έκδοση διατάγματος αναστολής της διαδικασίας ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ή οποιουδήποτε άλλου μέτρου στην Πρωτογενή Αίτηση μέχρι την πλήρη εκδίκαση της έφεσης. Η ένορκη δήλωση η οποία συνοδεύει την αίτηση διατυπώνει τη θέση ότι εάν δεν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα η διαδικασία πρωτοδίκως θα προχωρήσει και θα ολοκληρωθεί και η έφεσή του θα καταστεί άνευ αντικειμένου.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Αντικείμενο της αναστολής στην, υπό κρίση διαδικασία, δεν είναι η απορριπτική απόφαση της αίτησης του αιτητή για Certiorari, αλλά η αναστολή της ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού διαδικασίας στην Πρωτογενή Αίτηση περιλαμβανομένης της ενδιάμεσης διαδικασίας στα πλαίσια της οποίας εξετάζεται η ορθότητα των εκδοθέντων διαταγμάτων, ενδιάμεση διαδικασία η οποία δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί με την επίκληση της Δ.35, θ.18, αλλά μόνο με την έκδοση εντάλματος Prohibition, βάσει του Άρθρου 155.4 του Συντάγματος. Το μέτρο αναστολής της διαδικασίας ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου είχε νόημα ενόσω εκκρεμούσε ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου η διαδικασία της αίτησης.
2. Η σύμφυτη εξουσία του Δικαστηρίου δεν αφορά ανεξάρτητη πηγή εξουσίας, αλλά εξουσίας η οποία ενυπάρχει λόγω της ταύτισής της με το Δικαστήριο. Η ύπαρξή της είναι αναγκαία για τη λειτουργία του Δικαστηρίου σαν Δικαστηρίου δικαίου, η επίκλησή της όμως πρέπει να γίνεται με εξαιρετική φειδώ.
3. Στην παρούσα περίπτωση εκείνο που ουσιαστικά επιδιώκεται είναι η επέκταση της συμφυούς εξουσίας για σκοπούς αναστολής διαδικασίας άλλου δικαστηρίου. Κάτι τέτοιο «θα ήταν ουσιαστικά αδιανόητο».
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Θαλασσινός (Αρ. 2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 290,
[*782]Εμπεδοκλής κ.ά. (Αρ. 3) (2009) 1 Α.Α.Δ. 529,
Christophi v. Iacovidou (1985) 1 C.L.R. 713,
Χριστοδουλίδης (Αρ. 2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 225,
Siberia Airlines κ.ά. (Aρ. 3) (2001) 1 Α.Α.Δ. 1501,
Ρόπας (2009) 2 Α.Α.Δ. 235.
Aίτηση.
Γ. Ζ. Γεωργίου με Ν. Τρυφωνίδου (κα), για τον Αιτητή.
Cur. adv. vult.
ΠΑΣΧΑΛΙΔΗΣ, Δ.: Ο αιτητής, αφού εξασφάλισε τη σχετική προς τούτο άδεια, καταχώρισε αίτηση Certiorari με στόχο την ακύρωση αριθμού διαταγμάτων τύπου Anton Piller, που είχαν εκδοθεί εναντίον του από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού, σε μονομερή αίτηση που είχε καταχωρηθεί στα πλαίσια Πρωτογενούς Αίτησης με Αριθμό 42/2011. Παράλληλα, με τη χορήγηση της άδειας για καταχώριση της αίτησης Certiorari, διατάχθηκε η αναστολή της ισχύος των διαταγμάτων μέχρι πλήρους εκδίκασης της αίτησης.
Κατόπιν ακροαματικής διαδικασίας, η αίτηση για έκδοση Certiorari απορρίφθηκε στις 18/3/2011, βασικά γιατί η ορθότητα των εκδοθέντων διαταγμάτων, εφόσον αυτά είχαν εκδοθεί μονομερώς και ως εκ τούτου είχαν καταστεί επιστρεπτέα, θα μπορούσε να αμφισβητηθεί στα πλαίσια της πρωτόδικης διαδικασίας και γιατί ο αιτητής είχε στη διάθεση του και το ένδικο μέσο της έφεσης, σε περίπτωση που η κατάληξη της πρωτόδικης διαδικασίας δεν θα τον εύρισκε σύμφωνο. Θα πρέπει να λεχθεί ότι η ακρόαση της ενδιάμεσης αίτησης, στα πλαίσια της οποίας εκδόθηκαν τα διατάγματα, δεν έχει ολοκληρωθεί ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου.
Εναντίον της απόφασης που εξέδωσα στις 18/3/2011, ο αιτητής καταχώρισε έφεση, με την οποία αμφισβητείται η ορθότητα της εν λόγω απόφασης.
Με μονομερή αίτησή του (την παρούσα αίτηση) που καταχωρήθηκε στις 28/4/2011, ο αιτητής επιδιώκει την έκδοση διατάγματος, με το οποίο να διατάσσεται «η αναστολή της διαδικασίας ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ή οποιουδήπο[*783]τε άλλου μέτρου εις την ως άνω αναφερόμενη Πρωτογενή Αίτηση με αριθμό 42/2011 μέχρι την πλήρη εκδίκαση της έφεσης που καταχωρήθηκε 28/4/2011 στην απόφαση του Δικαστηρίου στην παρούσα πολιτική αίτηση».
Η παρούσα αίτηση βασικά εδράζεται επί της Δ.35, θ.18 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και στις συμφυείς εξουσίες του Δικαστηρίου, συνοδεύεται δε από ένορκη δήλωση του αιτητή στην οποία διατυπώνεται η θέση ότι «εάν δεν εκδοθεί το αιτούμενο διάταγμα .... η διαδικασία πρωτοδίκως θα προχωρήσει και θα ολοκληρωθεί και η έφεση που έχει καταχωρηθεί κατά της απόφασης ημερομηνίας 18/3/2011 στην Πολιτική Αίτηση Aρ. 19/2011, θα καταστεί άνευ αντικειμένου». Στην ίδια ένορκη δήλωση διατυπώνεται επίσης η θέση ότι, «.... η Έφεση στην διαδικασία Certiorari είναι η καλύτερή μου δυνατή νομική επιλογή, καθ’ ότι (εάν είναι επιτυχής) θα ακυρώσει όλη την διαδικασία εξ’ υπαρχής. Αντιθέτως έστω και εάν είμαι επιτυχής σε εκδίκαση του επιστρεπτέου Διατάγματος ημερομηνίας 27/01/2011 στην Πρωτογενή Αίτηση Aρ. 42/2011 μπορεί να υπόκειμαι υπό ορισμένες προϋποθέσεις σε διαδικασία καταφρόνησης του Δικαστηρίου λόγω παρακοής με τα εκδοθέντα Διατάγματα με καταστροφικές συνέπειες για μένα προσωπικά και κίνδυνο φυλάκισής μου». Γύρω από τις εν λόγω δύο θέσεις περιστράφηκε βασικά η επιχειρηματολογία του ευπαίδευτου συνηγόρου του αιτητή.
Είναι προφανές ότι αντικείμενο της αναστολής στην υπό κρίση διαδικασία, δεν είναι η απόφαση μου ημερομηνίας 18/3/2011, με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση Certiorari που ο αιτητής είχε καταχωρίσει, αλλά η αναστολή της ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού διαδικασίας στη Πρωτογενή Αίτηση με αριθμό 42/2011 περιλαμβανομένης της ενδιάμεσης διαδικασίας στα πλαίσια της οποίας εξετάζεται η ορθότητα των εκδοθέντων διαταγμάτων, ενδιάμεση διαδικασία η οποία δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Έχω την άποψη ότι αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί με την επίκληση της Δ.35, θ.18, αλλά μόνο με την έκδοση εντάλματος Prohibition, βάσει του Άρθρου 155.4 του Συντάγματος. Εκείνο που στην ουσία επιδιώκεται με την παρούσα αίτηση, είναι η παραγνώριση της απόφασής μου με την οποία απορρίφθηκε η αίτηση για έκδοση εντάλματος Certiorari και η αναβίωση του διατάγματος αναστολής της ισχύος των διαταγμάτων, διάταγμα το οποίο έπαυσε να ισχύει με την έκδοση της απορριπτικής απόφασής μου. Κάτι τέτοιο θα ήταν, όπως πολύ εύστοχα, με αναφορά στη Θαλασσινός (Αρ. 2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 290, η Ολομέλεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου επισημαίνει στη σχετικά πρόσφατη απόφαση της στην υπόθεση Εμπεδοκλής κ.ά. (Αρ. 3) (2009) 1 Α.Α.Δ. 529, «αντινομικό». Το μέτρο αναστολής της διαδικασίας [*784]ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου είχε νόημα ενόσω εκκρεμούσε ενώπιον μου η διαδικασία της αίτησης. (Βλ. επίσης Christophi v. Iacovidou (1985) 1 C.L.R. 713, Χριστοδουλίδης (Αρ. 2) (1995) 1 Α.Α.Δ. 225 και Siberia Airlines κ.ά. (Aρ. 3) (2001) 1 Α.Α.Δ. 1501).
Η αίτηση εδράζεται και επί των συμφυών εξουσιών του Δικαστηρίου. Η σύμφυτη εξουσία του Δικαστηρίου και οι προεκτάσεις της εξετάστηκαν σε σωρεία υποθέσεων. Αυτό που προκύπτει από τη σχετική νομολογία είναι πως δεν πρόκειται για ανεξάρτητη πηγή εξουσίας, αλλά εξουσίας η οποία ενυπάρχει λόγω της ταύτισης της με το Δικαστήριο. Η ύπαρξη της είναι αναγκαία για τη λειτουργία του Δικαστηρίου σαν Δικαστηρίου δικαίου, η επίκληση της όμως πρέπει να γίνεται με εξαιρετική φειδώ. Ενδεικτικό της επί του προκειμένου θέσης της νομολογίας μας, συνιστά το πιο κάτω απόσπασμα από την υπόθεση Ρόπας (2009) 2 Α.Α.Δ. 235, στο οποίο αναφέρθηκε με επιδοκιμασία η Ολομέλεια στην απόφασή της στην υπόθεση Εμπεδοκλής (πιο πάνω):
“Η σύμφυτη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου έρχεται αρωγός εκεί όπου η χρήση της είναι αναγκαία για αυτή ταύτη τη λειτουργία του ίδιου του συστήματος και της αποτελεσματικής άσκησης των δικαιοδοσιών του, εντός των υφισταμένων και γνωστών δικαιϊκών αρχών, απορρέουσες και πλαισιούμενες, ως στυλοβάτες, από το Σύνταγμα και τους Νόμους της πολιτείας. (Σχετικές είναι οι υποθέσεις A. Αντωνίου v. Δημοκρατίας (1998) 3 Α.Α.Δ. 339 και Aχιλλέας Κορέλλης (1999) 1 Α.Α.Δ. 1122).”
Στην περίπτωση μας εκείνο που ουσιαστικά επιδιώκεται είναι η επέκταση της συμφυούς εξουσίας για σκοπούς αναστολής διαδικασίας άλλου δικαστηρίου. Κάτι τέτοιο «θα ήταν ουσιαστικά αδιανόητο». (Βλ. Εμπεδοκλής (πιο πάνω)).
Για τους πιο πάνω λόγους η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί.
Αναφορικά με την ουσία της αίτησης, υπενθυμίζω τους λόγους για τους οποίους η αίτηση για Certiorari δεν έγινε δεκτή και απορρίφθηκε. Για σκοπούς της παρούσας απόφασης μου περιορίζομαι να αναφέρω ότι στον αιτητή παρέχεται η δυνατότητα προώθησης των θέσεων του κατά τη διαδικασία ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Ενόψει όλων των πιο πάνω η αίτηση απορρίπτεται.
Η αίτηση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο