(2011) 1 ΑΑΔ 1478
[*1478]18 Ιουλίου, 2011
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΦΩΤΙΟΥ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ Δ/στές]
1. ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ,
2. ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ,
3. JONCH ESTATES LTD,
Εφεσείοντες-Eναγόμενοι,
v.
ALPHA BANK LTD,
Eφεσιβλήτων-Eναγόντων.
(Πολιτική Έφεση Aρ. 149/2009)
Δικαστική απόφαση ― Αίτηση τροποποίησης δικαστικής απόφασης ― Παραμερισμός απόφασης με την οποία έγινε δεκτή αίτηση τροποποίησης δικαστικής απόφασης προς το σκοπό διόρθωσης γραμματικών λαθών ― Απόφανση εφετείου ότι η περίπτωση δεν ήταν τέτοια που οι διορθώσεις που επετράπησαν να ενέπιπταν στη Δ.25, θ.6 και ότι το πρωτόδικο δικαστήριο που επέτρεψε την διόρθωση, ουσιαστικά συνέταξε νέα απόφαση.
Πολιτική Δικονομία ― Αίτηση τροποποίησης δικαστικής απόφασης ― Πότε είναι επιτρεπτή και σε ποια έκταση ― Εφαρμοστέες αρχές ― Δ.25, θ. 6 ― Η εξουσία για διόρθωση απόφασης, από το ίδιο το δικαστήριο που την εξέδωσε, περιορίζεται σε γραμματικά λάθη και παραλείψεις και έχει ως αντικείμενο την προσαρμογή ενός ατελούς κειμένου (απόφασης ή διατάγματος) στην έκδηλη, κατά τα άλλα, πρόθεση του δικαστηρίου.
Με απόφαση Επαρχιακού Δικαστηρίου επετράπη ύστερα από σχετική αίτηση των εφεσιβλήτων, τροποποίηση απόφασης προς το σκοπό διόρθωσης γραμματικών λαθών.
Εκ παραδρομής η εν λόγω απορριπτική απόφαση (που εκδόθηκε σε αίτηση παράτασης χρόνου για καταχώρηση αίτησης παραμερισμού εκδοθείσας απόφασης) και της οποίας ζητήθηκε η διόρθωση, περιείχε ημερομηνίες και δεδομένα άλλης σχετικής αγωγής με ίδιους διαδίκους, στην οποία είχε υποβληθεί πανομοιότυπη αίτηση και είχε επίσης απορ[*1479]ριφθεί από το ίδιο Δικαστήριο με άλλη απόφαση ιδίας ημερομηνίας.
Οι εφεσίβλητοι έκαναν διαβήματα για διόρθωση του λάθους και καταχώρησαν αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο, στη βάση της Δ.25, θ. 6 με την οποία ζήτησαν όπως η σχετική απόφαση τροποποιηθεί λόγω γραμματικών λαθών (clerical mistakes) και τυχαία διολίσθηση (accidental slip). Οι εφεσείοντες ενέστησαν υποστηρίζοντας κυρίως ότι οι ζητούμενες τροποποιήσεις ήταν εκτεταμένες.
Η αίτηση τροποποίησης της δικαστικής απόφασης έγινε αποδεκτή και σύμφωνα με την πρωτόδικη κρίση, παρά το ότι η νομολογία, αναφέρεται σε χαρακτηριστικά δείγματα τα οποία αναφέρονται σε περιορισμένες μάλλον διορθώσεις ως λ.χ. διόρθωση ενός ποσού, μιας ημερομηνίας, ενός ονόματος ή μιας φράσης ή η προσθήκη ενός ποσού, μιας οδηγίας ή μιας διαταγής, το κριτήριο ωστόσο δεν είναι ποσοτικό και στην προκειμένη δεν επρόκειτο περί της ουσίας.
Απεφάνθη δε , ότι όσο εκτεταμένα και αν ήταν τα εκ παραδρομής σφάλματα, ήταν φανερό ότι για κάποιο λόγο που προφανώς σχετιζόταν με την κοινή πορεία της διαδικασίας, το δικαστήριο σε μια τυχαία διολίσθηση χρησιμοποίησε εκ λάθους στοιχεία από την άλλη αγωγή τα οποία δεν συσχετίζονταν με την ουσία και το αποτέλεσμα.
Ασκήθηκε έφεση με την οποία υποστηρίχθηκε ότι:
α) Λανθασμένα το πρωτόδικο δικαστήριο έκανε δεκτή την αίτηση των εφεσιβλήτων και επέτρεψε την τροποποίηση απόφασης με τρόπο που δεν καλυπτόταν από τη Δ.25, θ. 6.
β) Η τροποποίηση ήταν τόσο εκτεταμένη που ουσιαστικά ισοδυναμούσε με νέα απόφαση και επηρέαζε και τους λόγους έφεσης κατά της απόφασης που εκδόθηκε ερήμην των εφεσειόντων.
Αποφασίστηκε ότι:
α) Η περίπτωση δεν ήταν τέτοια που οι διορθώσεις που είχαν επιτραπεί να ενέπιπταν στη Δ.25, θ.6. Το λάθος που είχε γίνει ήταν ότι ολόκληρη η απόφαση (με εξαίρεση τον τίτλο) όπως ήταν στην απόφαση ημερ. 4/5/2007 στην Αγωγή Αρ. 334/2001 (που όσον αφορά τα γεγονότα είναι σύμφωνη με την ένορκη δήλωση που την υποστήριζε), είχε ενσωματωθεί στην 3964/2001 της οποίας όμως τα γεγονότα, όπως περιγράφονταν στην ένορκη δήλωση που υποστήριζε την αίτηση, ήταν σε αρκετούς τομείς διαφορετικά.
[*1480]β) Το πρωτόδικο δικαστήριο που επέτρεψε την διόρθωση ουσιαστικά συνέταξε νέα απόφαση παίρνοντας τα ορθά γεγονότα από την ένορκη δήλωση που υποστήριζε την αίτηση στην 3964/2001 ενώ το δικαστήριο που είχε αρχικά εκδώσει την απόφαση βασίστηκε (εκ παραδρομής) στα γεγονότα της ένορκης δήλωσης που υποστήριζε την αίτηση στην Αγωγή Αρ. 334/2001. Για να γίνει τούτο κατορθωτό όχι μόνο διορθώθηκαν λάθη αλλά σε άλλα σημεία διαγράφηκε μέρος του κειμένου της απόφασης και σε άλλα μέρη προστέθηκαν ολόκληρες φράσεις.
γ) Από το κείμενο των δυο αποφάσεων (της 334/2001 το κείμενο της οποίας ενσωματώθηκε στην 3964/2001) προέκυπτε ότι η προφανής πρόθεση του δικαστή ήταν να απορρίψει και τις δυο αιτήσεις. Όμως το δικαιολογητικό στην κάθε μια από άποψης γεγονότων ήταν διαφορετικό, με την έννοια ότι τα γεγονότα αναφέρονταν σε διαφορετικές ημερομηνίες και περιστάσεις.
Η έφεση επιτράπηκε με έξοδα υπέρ των εφεσειόντων.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Σοφοκλέους κ.ά. v. Alpha Bank Ltd (2009) 1 (Β) Α.Α.Δ. 818,
Σιβιτανίδης v. Χαραλάμπους (1993) 1 Α.Α.Δ. 179,
E.G.Falekkos Ltd v. Reana Manufacturers Ltd. (1999) 1 A.A.Δ. 443,
Γεωργίου v. Κυπριακές Αερογραμμές (1999) 1 Α.Α.Δ. 1043,
Μ. Μονιάτη & Υιοί Λτδ. v. Νεοφύτου (2009) 1 Α.Α.Δ. 557.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Oικονόμου, Π.E.Δ.), (Aγωγή Aρ. 3964/2001), ημερ. 11.5.2009.
Α. Θ. Μαθηκολώνης, για τους Εφεσείοντες-Εναγόμενους.
Γιολ. Ζαχαρίου (κα) για τους Εφεσίβλητους-Ενάγοντες.
Cur. adv. vult.
[*1481]ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Φωτίου.
ΦΩΤΙΟΥ, Δ.: Η παρούσα έφεση στρέφεται κατά της ενδιάμεσης απόφασης ημερ. 11/5/2009 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας που εκδόθηκε στην Αγωγή Aρ. 3964/2001 με την οποία έκανε δεκτή την αίτηση των εφεσιβλήτων ημερ. 24/3/2009 και επέτρεψε την τροποποίηση απόφασης που είχε εκδοθεί στις 4/5/2007.
Τα γεγονότα και η πρωτόδικη απόφαση
Στις 19/12/2006 οι εφεσίβλητοι εξασφάλισαν, στην απουσία των εφεσειόντων, απόφαση στην Αγωγή Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας Αρ. 3964/2001 για το ποσό των £317.820,04 πλέον τόκο και έξοδα με την επιφύλαξη όπως «οιονδήποτε ποσό εισπραχθεί από τους εφεσίβλητους κατ’ εκτέλεση της απόφασης και των διαταγμάτων στην Αγωγή Aρ. 334/2001 ημερ. 10/11/2006 (εξαιρουμένων των εξόδων), θα αφαιρείται και/ή δεν θα εισπράττεται κατ’ εκτέλεση της απόφασης στην παρούσα αγωγή».
Διευκρινίζεται ότι η απόφαση που εκδόθηκε στην Αγωγή Aρ. 334/2001 στις 10/11/2006 ήταν επίσης στην απουσία των εφεσειόντων αφού και στις δυο αγωγές παρέλειψαν να εμφανιστούν κατά τις ημέρες που ήσαν ορισμένες για ακρόαση.
Οι εφεσείοντες/εναγόμενοι με πανομοιότυπες αιτήσεις τους ημερ. 15/2/2007 που καταχωρήθηκαν και στις 2 αγωγές, αποτάθηκαν για παράταση της προθεσμίας για καταχώρηση αίτησης παραμερισμού των αποφάσεων που λήφθηκαν εναντίον τους, στην απουσία τους. Το δικαστήριο (Κ. Κληρίδης, Π.Ε.Δ., όπως ήταν τότε) με αποφάσεις του ημερ. 4/5/2007 απέρριψε την αίτηση στην κάθε υπόθεση, ούτως ώστε παράμεινε άθικτη η απόφαση εναντίον των εφεσειόντων.
Εναντίον των αποφάσεων ημερ. 4/5/2007 καταχωρήθηκε η Πολ. Έφεση Aρ. 109/2007 όσον αφορά την Υπόθεση Aρ. 334/2001 και η Πολ. Έφεση Αρ. 109Α/2007 όσον αφορά την Υπόθεση Aρ. 3964/2001. Η Πολ. Έφεση Aρ. 109/2007 εκδικάστηκε και απορρίφθηκε. (Βλ. Γεώργιος Σοφοκλέους κ.ά. v. Alpha Bank Ltd (2009) 1(Β) Α.Α.Δ. 818).
Κατά την εξέταση της Έφεσης Aρ. 109Α/2007 διαφάνηκαν λάθη στην απόφαση που εκδόθηκε στην Αγωγή Aρ. 3964/2001. Δηλαδή εκ παραδρομής η απόφαση ημερ. 4/5/2007 στην 3964/2001 περι[*1482]είχε ημερομηνίες και δεδομένα της 334/2001. Έτσι αναβλήθηκε η έφεση για να λάβουν οι εφεσίβλητοι διαβήματα για διόρθωση του λάθους.
Ως αποτέλεσμα, στις 24/3/2009 οι εφεσίβλητοι καταχώρησαν αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας στην Αγωγή Aρ. 3964/2001, βασιζόμενοι ουσιαστικά στην Δ.25, Κ.6 των περί Πολιτικής Δικονομίας Διαδικαστικών Κανονισμών με την οποία ζήτησαν όπως η απόφαση ημερ. 4/5/2007 τροποποιηθεί λόγω γραμματικών λαθών (clerical mistakes) και τυχαία διολίσθηση (accidental slip) η οποία και έγινε αποδεκτή στις 11/5/2009 από άλλο τώρα δικαστή (Τ.Θ. Οικονόμου, Π.Ε.Δ.), με αποτέλεσμα την καταχώρηση της παρούσας έφεσης.
Λόγοι έφεσης
Με την εγκατάλειψη του πρώτου λόγου έφεσης (ότι δηλαδή η απόφαση δεν εκδόθηκε από το φυσικό δικαστή), παρέμεινε ο δεύτερος λόγος που έχει ως εξής: Ότι λανθασμένα και/ή αυθαίρετα και/ή αδικαιολόγητα και/ή τελώντας υπό πλάνη ως προς το νόμο, τη νομολογία και τα γεγονότα της υπόθεσης και αγνοώντας τη θέση των εφεσειόντων, το πρωτόδικο δικαστήριο έκανε δεκτή την αίτηση των εφεσιβλήτων και επέτρεψε την τροποποίηση απόφασης με τρόπο που δεν καλύπτεται από τη Δ.25, Κ.6. Αντίθετα η τροποποίηση ήταν τόσο εκτεταμένη που ουσιαστικά ισοδυναμούσε με νέα απόφαση και επηρεάζει και τους λόγους έφεσης κατά της απόφασης που εκδόθηκε ερήμην των εφεσειόντων. Είναι περαιτέρω ο ισχυρισμός του ευπαιδεύτου δικηγόρου των εφεσειόντων ότι το πρωτόδικο δικαστήριο δεν μπορούσε χωρίς να έχει ενώπιον του τα πρακτικά της διαδικασίας, να διαπιστώσει αν πρόκειτο περί γραμματικού λάθους ή όχι. Επίσης η αίτηση έγινε σε πολύ καθυστερημένο χρόνο χωρίς να αιτιολογείται η καθυστέρηση. Κατά την ακρόαση της έφεσης ο ισχυρισμός περί καθυστέρησης εγκαταλείφθηκε.
Από πλευράς εφεσιβλήτων προωθήθηκε η θέση ότι η τροποποίηση που έχει επιτραπεί αφορά γραμματικό λάθος με την έννοια της Δ.25, Κ.6. Αυτό που ουσιαστικά συνέβηκε είναι ότι το πρωτόδικο δικαστήριο (Κ. Κληρίδης, Π.Ε.Δ.), είχε δυο πανομοιότυπες αιτήσεις για παράταση χρόνου, μιά στην Αγωγή Aρ. 3964/2001 και μια στην Αγωγή Aρ. 334/2001 και ότι στην απόφαση της 4/5/2007 που αφορά την Aγωγή Aρ. 3964/2001, έβαλε το ίδιο κείμενο που ανήκε στην 334/2001. Παρόλο που οι τροποποιήσεις που επιτράπηκαν ήσαν εκτεταμένες από άποψης μεγέθους, εντούτοις δεν άπτονταν της ουσίας της απόφασης. Το λάθος έγινε γιατί η πορεία των δυο υποθέ[*1483]σεων (αιτήσεων για παράταση χρόνου) ήταν η ίδια, η πρόθεση του δικαστηρίου ήταν κοινή για απόρριψη των αιτήσεων και απλώς από λάθος έγραψε το κείμενο της μιας απόφασης, αυτής της Aγωγής Aρ. 334/2001, στο κείμενο της άλλης Αγωγής Aρ. 3964/2001.
Εξέταση λόγων έφεσης
Η Δ.25, Κ. 6 διαλαμβάνει ως εξής:
«Clerical mistakes in judgements or orders, or errors arising therein from any accidental slip or omission may, at any time, be corrected by the Court or a judge on application without an appeal.”
Στην υπόθεση Σιβιτανίδης v. Χαραλάμπους (1993) 1 Α.Α.Δ. 179, που έτυχε εξέτασης ο πιο πάνω κανόνας, αυτός διατυπώθηκε στα ελληνικά ως ακολούθως:
«Γραμματικά λάθη σε αποφάσεις ή διατάγματα, ή λάθη τα οποία προκύπτουν από τυχαία διολίσθηση ή παράλειψη, μπορεί, καθ’ οιονδήποτε χρόνο, να διορθωθούν από το Δικαστήριο ή δικαστή κατόπιν αιτήσεως, χωρίς έφεση.»
Η Δ.25, Κ.6 έτυχε εξέτασης από το Ανώτατο Δικαστήριο σε αριθμό αποφάσεων. (Βλ. μεταξύ άλλων E.G.Falekkos Ltd v. Reana Manufacturers Ltd. (1999) 1 A.A.Δ. 443, Γεωργίου v. Κυπριακές Αερογραμμές Λτδ (1999) 1 Α.Α.Δ. 1043 και Μ. Μονιάτη & Υιοί Λτδ. v. Νεοφύτου (2009) 1 Α.Α.Δ. 557).
Στη Σιβιτανίδης v. Χαραλάμπους, πιο πάνω, σελ. 183-184 διαβάζουμε σχετικά τα ακόλουθα:
«Ο όρος «γραμματικό λάθος» ενέχει την ίδια έννοια σε σχέση με δικαστικές αποφάσεις και σκοπεί στην εναρμόνιση του κειμένου της απόφασης με την καταφανή πρόθεση του δικαστηρίου. Στην προκείμενη περίπτωση δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με την απόφαση του το δικαστήριο επεδίκασε στην Αγωγή Αρ. 739/84 έξοδα υπέρ της ενάγουσας και εναντίον του εναγομένου. Στη Sofocli v. Leondiou (1988) 1 C.L.R. 573, 587, εξηγείται ότι τόσο η εξουσία η οποία παρέχεται από τη Δ.25, θ.6, όσο και η σύμφυτη δικαιοδοσία του δικαστηρίου για τη διόρθωση λαθών περιορίζεται σε λάθη τα οποία προκύπτουν από παράλειψη του δικαστηρίου να δώσει σωστή λεκτική έκφραση στην εξ συμφώνου αναντίλεκτη πρόθεση του (βλ. επίσης R. v. Cripps [1983] 3 All E.R. 72 (C.A.)].
[*1484]Μετά την τελειοποίηση απόφασης με την υπογραφή της από το δικαστή ή δικαστές που την έχουν εκδώσει, ο μόνος τρόπος διόρθωσης σφάλματος που περιέχεται σ’ αυτή είναι μέσω της άσκησης έφεσης. Μόνο το δευτεροβάθμιο δικαστήριο έχει εξουσία να αναθεωρήσει εκδοθείσα απόφαση. Η εξουσία για διόρθωση απόφασης από το ίδιο το δικαστήριο που την εξέδωσε, περιορίζεται σε γραμματικά λάθη και παραλείψεις και έχει ως αντικείμενο την προσαρμογή ατελούς κειμένου στην έκδηλη κατά τα άλλα πρόθεση του δικαστηρίου. Στην προκείμενη περίπτωση το πρωτόδικο δικαστήριο δεν προέβη στη διόρθωση λάθους αλλά στην αναμόρφωση της προηγούμενης απόφασής του, υπερβαίνοντας τις εξουσίες του.»
Στην προαναφερθείσα υπόθεση Μ. Μονιάτη & Υιοί Λτδ. v. Νεοφύτου, στη σελ. 561, το Ανώτατο Δικαστήριο συνόψισε τις αρχές που διέπουν το θέμα ως ακολούθως:
«Σύμφωνα με τη Δ.25, θ.6 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, η οποία είναι ουσιαστικά πανομοιότυπη με την παλιά αγγλική Ο.28, r.11, το δικαστήριο έχει εξουσία διόρθωσης τόσο γραμματικών λαθών, σε αποφάσεις ή διατάγματα των δικαστηρίων, όσο και λαθών που πηγάζουν από τυχαία αβλεψία (accidental slip) ή παράλειψη. Η εξουσία δηλαδή για διόρθωση απόφασης, από το ίδιο το δικαστήριο που την εξέδωσε, περιορίζεται σε γραμματικά λάθη και παραλείψεις και έχει ως αντικείμενο την προσαρμογή ενός ατελούς κειμένου (απόφασης ή διατάγματος) στην έκδηλη, κατά τα άλλα, πρόθεση του δικαστηρίου (δέστε: Σιβιτανίδης (ανωτέρω)).
Η αντίστοιχη αγγλική πρόνοια (O.28, r.11) αλλά και η συμφυής εξουσία του δικαστηρίου να διαφοροποιεί τα δικά του διατάγματα με σκοπό την περαιτέρω διευκρίνηση της έννοιας τους ώστε να καθίστανται απόλυτα σαφή, χρησιμοποιήθηκαν από τα αγγλικά δικαστήρια σε σειρά αποφάσεων τους. Χρήσιμη αναφορά, σε υποθέσεις όπου ασκήθηκε αυτή η εξουσία, μπορεί να γίνει, στις εξής αποφάσεις: Re Roper, 45 Ch. D. 226, η οποία αφορούσε οδηγίες ως προς έξοδα, Re Inchcape [1942] Ch. 394, η οποία επίσης αφορούσε οδηγίες ως προς τα έξοδα, Armitage v. Parsons [1908] 2 K.B. 410, η οποία αφορούσε στη διόρθωση υπερβολικού ποσού εξόδων και Doswell v. Norton, 18 T.L.R. 228, η οποία αφορούσε στη διόρθωση της κλίμακας των εξόδων.»
Στρεφόμενοι στα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης είναι σημαντικό να δούμε την απόφαση ημερ. 4/5/2007 που εκδόθηκε [*1485]στην 3964/2001 της οποίας το δικαστήριο με την υπό έφεση απόφαση ημερ. 11/5/2009 επέτρεψε τη διόρθωση.
Η απόφαση όπως είχε αρχικά εκδοθεί αποτελείτο από 13 σελίδες. Την ίδια ημέρα 4/5/2007 το πρωτόδικο δικαστήριο (Κ. Κληρίδης, Π.Ε.Δ., όπως ήταν τότε) εξέδωσε απόφαση επίσης 13 σελίδες στην πανομοιότυπη αίτηση της ίδιας ημερομηνίας (15/2/2007) για παράταση χρόνου στην Αγωγή Aρ. 334/2001. Οι αιτήσεις και στις δυο υποθέσεις υποστηρίζονταν από ένορκες δηλώσεις, 10 σελίδες η κάθε μια, ημερ. 15/2/2007 του Χρίστου Γεωργίου (εναγόμενου 2 στην 3964/2001) που είναι γιος του εναγόμενου 1 και ένας από τους διευθυντές της εναγόμενης 3, στην ίδια αγωγή.
Η ουσία των 2 ενόρκων δηλώσεων είναι ότι αναφέρονται στα γεγονότα της κάθε αγωγής και τις συνθήκες που εκδόθηκε η απόφαση εναντίον των εφεσειόντων στην απουσία τους, ότι δηλαδή αρχικά υπήρχε εμφάνιση στις αγωγές και υπεράσπιση από άλλο δικηγόρο, υπήρξε αλλαγή δικηγόρου και εξηγούνται οι λόγοι γιατί δεν εμφανίστηκαν κατά την ημέρα της ακρόασης στην κάθε υπόθεση. Δηλαδή στις 9/11/2006 όσον αφορά την Αγωγή Aρ. 334/2001 και στις 15/12/2006 όσον αφορά την Αγωγή Aρ. 3964/2001. Οι λόγοι αυτοί είναι βασικά οι ίδιοι και στις δυο ένορκες δηλώσεις και αναφέρονται στην ασθένεια του εναγόμενου 1 και την απουσία του για αρκετό καιρό στην Κίνα και ότι οι νέοι δικηγόροι τους, παρά το ότι δήλωσαν στο δικαστήριο ότι τους ειδοποίησαν για την ημέρα ακρόασης και τους δόθηκε άδεια να αποσυρθούν, στην πραγματικότητα δεν τους ειδοποίησαν αφού οι επιστολές στάληκαν σε άλλη διεύθυνση.
Η απόφαση ημερ. 4/5/2007 στην Αγωγή Aρ. 3964/2001 της οποίας ζητήθηκε η τροποποίηση και επιτράπηκε με την υπό έφεση απόφαση ημερ. 11/5/2009, είναι πανομοιότυπη με αυτή της Υπόθεσης Aρ. 334/2001 με τη μόνη διαφορά στον τίτλο. Δηλαδή το κείμενο της 334/2001 έχει ενσωματωθεί (κατά λάθος) στην απόφαση της Αγωγής Aρ. 3964/2001. Γι’ αυτό άλλωστε είναι 13 σελίδες η κάθε μια. Τα λάθη των οποίων επιτράπηκε η τροποποίηση αφορούν ουσιαστικά ημερομηνίες όπως για παράδειγμα την ημερομηνία έκδοσης απόφασης στην 3964/01 που εκ παραδρομής αναφέρεται η 10/11/2006 (που είναι ορθή για την 334/2001) αντί η 19/12/2006, στην ημερομηνία που αποσύρθηκε ο δικηγόρος στην κάθε υπόθεση καθώς και στην ημερομηνία που ειδοποιήθηκαν οι εναγόμενοι για τη νέα ημερομηνία ακρόασης.
Ενόψει του ότι οι τροποποιήσεις είναι εκτεταμένες το κρίνουμε ορθό όπως παραθέσουμε αυτές αυτούσιες, όπως ζητήθηκαν με [*1486]την αίτηση διόρθωσης της απόφασης. Αυτές έχουν ως ακολούθως:
«Α1) Τροποποίηση της 1ης γραμμής της απόφασης ημερομηνίας 4/5/2007 διά της αντικατάστασης της ημερομηνίας 10/11/2006 με την ημερομηνία 19/12/2006.
Α2) Τροποποίηση της 4ης γραμμής της απόφασης ημερομηνίας 4/5/2007 διά της αντικατάστασης της φράσης «την προηγούμενη μέρα» με τη φράση «την 15/12/2006».
Α3) Τροποποίηση της απόφασης ημερομηνίας 4/5/2007 με την προσθήκη στην 5η γραμμή της απόφασης μετά τη λέξη «δόθηκε» των ακολούθων «και οι ενάγοντες προχώρησαν σε απόδειξη υπόθεσης και κατόπιν άδειας για καταχώρηση συμπληρωματικής ένορκης δήλωσης, η υπόθεση ορίστηκε για περαιτέρω απόδειξη στις 19/12/2006 οπότε και εκδόθηκε απόφαση» και διά της διαγραφής της υπόλοιπης πρότασης της 1ης παραγράφου.
Α4) Τροποποίηση της απόφασης ημερομηνίας 4/5/2007 στη σελίδα 8 με τη διαγραφή από την 5η γραμμή της εν λόγω σελίδας της φράσης «την αγωγή είχε καταχωρήσει το δικηγορικό γραφείο Α.Σ. Αγγελίδη κατά το 2001» και την αντικατάσταση της με την ακόλουθη φράση «Όταν καταχωρήθηκε η αγωγή οι εναγόμενοι εκπροσωπούνταν από το δικηγορικό γραφείο Α.Σ. Αγγελίδη».
Α5) Τροποποίηση της απόφασης ημερομηνίας 4/5/2007 στη σελίδα 8 με την αντικατάσταση της ημερομηνίας «10/10/2002» στην 6η γραμμή με την ημερομηνία «3/10/2002».
Α6) Τροποποίηση της απόφασης ημερομηνίας 4/5/2007 στη σελίδα 8 με την αντικατάσταση της ημερομηνίας «4/2/2004» στην 8η γραμμή με την ημερομηνία «2/3/2004».
Α7) Τροποποίηση της απόφασης ημερομηνίας 4/5/2007 στη σελίδα 8 με τη διαγραφή από την γραμμή 11 της ακόλουθης φράσης: «...... άρχισε, με λήψη μαρτυρίας της Μ.Ε.1 ενώπιον του αδελφού Προέδρου κ. Γιασεμή πλην όμως η συνέχιση».
Α8) Τροποποίηση της απόφασης ημερομηνίας 4/5/2007 στη σελίδα 8 στην 14η γραμμή με την αντικατάσταση της ημερομηνίας 2/9/2005 με την ημερομηνία 27/9/2005 και τη διαγραφή μετά τη λέξη «αποσύρθηκε» της φράσης «επειδή .......... στο Δικαστήριο»
Α9) Τροποποίηση της απόφασης ημερομηνίας 4/5/2007 στη [*1487]σελίδα 8 στην 4η γραμμή από το τέλος της ημερομηνίας 3/11/2005 με την ημερομηνία 8/11/2005.
Α10) Τροποποίηση της απόφασης ημερομηνίας 4/5/2007 στη σελίδα 8 στην τελευταία γραμμή με αντικατάσταση της ημερομηνίας 3/11/2005 με την ημερομηνία 8/11/2005.
Α11) Τροποποίηση των ημερομηνιών που αναφέρονται στην σελίδα 9 ως ακολούθως: η ημερομηνία 2/2/2006 που αναφέρεται στην πρώτη γραμμή της σελίδας 9 να αντικατασταθεί με την ημερομηνία 2/12/2005, η ημερομηνία 6/4/2006 στην 1η γραμμή της σελίδας 9 να αντικατασταθεί με τη ημερομηνία 12/4/2006, η ημερομηνία 18/5/2006 στη 2η γραμμή της σελίδας 9 να ανατικατασταθεί με την ημερομηνία 20/6/2006, η ημερομηνία 6/7/2006 στη 2η γραμμή να αντικατασταθεί με την ημερομηνία 21/9/2006, η ημερομηνία 14/7/2006 στη 3η γραμμή να αντικατασταθεί με την ημερομηνία 15/12/2006 και να διαγραφεί η φράση «και από τις 14/7/2006 στις 31/7/2006».
Α12) Τροποποίηση της απόφασης ημερομηνίας 4/5/2007 με τη διαγραφή από την 6η γραμμή της σελίδας 9 των ακολούθων: «Στις 28/8/2006 λόγω της προηγηθείσας μετάθεσης του κυρίου Γιασεμή Π.Ε.Δ. από το Δικαστήριο Λάρνακος και του διορισμού του σαν προέδρου του κακουργιοδικείου Λευκωσίας και επειδή πολύ μικρό μέρος μαρτυρίας είχε ληφθεί, διατάχθηκε, με τη συγκατάθεση των διαδίκων η εκ νέου, εξ υπαρχής (de novo) εκδίκαση της αγωγής ενώπιον του Δικαστηρίου με την παρούσα σύνθεση. Το παρόν Δικαστήριο επιλήφθηκε της υπόθεσης στις 12/9/2006. Κατ’ εκείνη την ημέρα ο συνήγορος που εκπροσωπούσε τους ενάγοντες κ. Τεουλίδης για τον κ. Αλ. Μαρκίδη, δήλωσε ότι δυστυχώς παρά τις προηγούμενες διαβεβαιώσεις που είχαν δοθεί στο Δικαστήριο ο εναγόμενος 1 δεν είχε αφιχθεί στην Κύπρο. Είχε δε νέες διαβεβαιώσεις όπως είπε, ότι θα επανέκαμπτε στις 30/10/2006 και ζήτησε για τελευταία φορά, όπως ανέφερε, να οριστεί ξανά για ακρόαση η αγωγή μετά την ημερομηνία αυτή. Βασιζόμενο σ’ αυτές τις νέες διαβεβαιώσεις, το Δικαστήριο όρισε για ακόμα μια φορά την αγωγή για ακρόαση στις 9/11/2006».
Α13) Τροποποίηση της απόφασης ημερομηνίας 4/5/2007 με την αντικατάσταση στη σελίδα 9 στη γραμμή 27 της ημερομηνίας 12/9/2006 με την ημερομηνία 21/9/2006, και της ημερομηνίας 9/11/2006 με την ημερομηνία 15/12/2006.
Α14) Τροποποίηση της απόφασης ημερομηνίας 4/5/2007 με [*1488]την αντικατάσταση στη σελίδα 10 της απόφασης στην 3η γραμμή της ημερομηνίας 9/11/2006 με την ημερομηνία 15/12/2006 και της ημερομηνίας 12/9/2006 στη 4η γραμμή της εν λόγω σελίδας με την ημερομηνία 21/9/2006.
Α15) Τροποποίηση της απόφασης ημερομηνίας 4/5/2007 με την αντικατάσταση στη σελίδα 10 στην 7η γραμμή της ημερομηνίας 9/11/2006 με την ημερομηνία 15/12/2006.
Α16) Τροποποίηση της απόφασης ημερομηνίας 4/5/2007 με την αντικατάσταση στη σελίδα 11, γραμμή 16 και γραμμή 20 της ημερομηνίας 12/9/2006 με την ημερομηνία 21/9/2006.»
Το πρωτόδικο δικαστήριο αφού αναφέρθηκε στις νομικές αρχές που διέπουν το θέμα, κατέληξε ως εξής:
«Οι διορθώσεις βέβαια που ζητούνται είναι εκτεταμένες. Οι καθ’ ων η αίτηση ισχυρίζονται ότι δεν πρόκειται για περίπτωση διόρθωσης, αλλά για προσπάθεια αναδόμησης της απόφασης επί ουσιαστικών σημείων προς το συμφέρον των αιτητών. Για το ότι δεν πρόκειται περί της ουσίας έχω ήδη αποφασίσει. Για το εκτεταμένο των διορθώσεων σημειώνονται τα εξής:
Η νομολογία, χαρακτηριστικά δείγματα της οποίας παρατίθενται ως άνω στο Annual Practice, αναφέρονται συνήθως σε περιορισμένες μάλλον διορθώσεις ως λ.χ. διόρθωση ενός ποσού, μιας ημερομηνίας, ενός ονόματος ή μιας φράσης ή η προσθήκη ενός ποσού, μιας οδηγίας ή μιας διαταγής. Το κριτήριο όμως δεν είναι ποσοτικό. Εν προκειμένω, όσο εκτεταμένα και αν είναι τα σφάλματα, είναι φανερό ότι για κάποιο λόγο που προφανώς σχετίζεται με την κοινή πορεία της διαδικασίας, το δικαστήριο σε μια τυχαία διολίσθηση χρησιμοποίησε εκ λάθους στοιχεία από την άλλη αγωγή τα οποία δεν συσχετίζονται με την ουσία και το αποτέλεσμα.»
Έχουμε εξετάσει με προσοχή όλα τα πιο πάνω και έχουμε καταλήξει, για τους λόγους που εξηγούμε στη συνέχεια, ότι η περίπτωση δεν ήταν τέτοια που οι διορθώσεις που έχουν επιτραπεί να εμπίπτουν στη Δ.25, Κ.6. Βασικά το λάθος που έχει γίνει είναι ότι ολόκληρη η απόφαση (με εξαίρεση τον τίτλο) όπως ήταν στην απόφαση ημερ. 4/5/2007 στην Αγωγή Aρ. 334/2001 (που όσον αφορά τα γεγονότα είναι σύμφωνη με την ένορκη δήλωση που την υποστήριζε), έχει ενσωματωθεί στην 3964/2001 της οποίας όμως τα γεγονότα, όπως περιγράφονταν στην ένορκη δήλωση που υπο[*1489]στήριζε την αίτηση, ήταν σε αρκετούς τομείς διαφορετικά. Μάλιστα στην παρούσα υπόθεση σε αντίθεση με την 334/2001, η αγωγή ακούστηκε μερικώς και μετά διατάχθηκε όπως ακουστεί de novo λόγω του ότι ο Πρόεδρος του Δικαστηρίου ενώπιον του οποίου άρχισε η ακρόαση είχε μετατεθεί σε άλλη πόλη.
Το πρωτόδικο δικαστήριο που επέτρεψε την διόρθωση ουσιαστικά συνέταξε νέα απόφαση παίρνοντας τα ορθά γεγονότα από την ένορκη δήλωση που υποστήριζε την αίτηση στην 3964/2001 ενώ το δικαστήριο που είχε αρχικά εκδώσει την απόφαση βασίστηκε (εκ παραδρομής) στα γεγονότα της ένορκης δήλωσης που υποστήριζε την αίτηση στην Αγωγή Aρ. 334/2001. Για να γίνει τούτο κατορθωτό όχι μόνο διορθώθηκαν λάθη αλλά σε άλλα σημεία διαγράφηκε μέρος του κειμένου της απόφασης και σε άλλα μέρη προστέθηκαν ολόκληρες φράσεις.
Είναι γεγονός ότι από το κείμενο των δυο αποφάσεων (της 334/2001 το κείμενο της οποίας ενσωματώθηκε στην 3964/2001) προκύπτει ότι η προφανής πρόθεση του δικαστή ήταν να απορρίψει και τις δυο αιτήσεις. Όμως το δικαιολογητικό στην κάθε μια από άποψης γεγονότων ήταν διαφορετικό, με την έννοια ότι τα γεγονότα αναφέρονταν σε διαφορετικές ημερομηνίες και περιστάσεις.
Ενόψει των πιο πάνω η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα υπέρ των εφεσειόντων και εναντίον των εφεσιβλήτων όπως αυτά υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το δικαστήριο.
Η έφεση επιτρέπεται με έξοδα υπέρ των εφεσειόντων.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο