(2012) 1 ΑΑΔ 320
[*320]8 Mαρτίου, 2012
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
1. IΩΑΝΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ,
2. ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΥΠΡΙΑΝΟΥ,
Εφεσείοντες-Εναγόμενοι,
v.
ΝΙΟΒΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΕΤΡΙΔΗ, ΩΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΡΙΑΣ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΤΟΥ ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΑ ΑΝΔΡΕΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΕΤΟΥΣΗ,
Εφεσίβλητης-Ενάγουσας.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 380/2008)
Απόδειξη ― Αξιολόγηση μαρτυρίας ― Πότε ελλείπει το ουσιαστικό στοιχείο της αξιολόγησης της προσαχθείσας μαρτυρίας ― Παραμερισμός πρωτόδικης απόφασης επί τω ότι δεν εντοπιζόταν ποιο μέρος της μαρτυρίας έγινε αποδεχτό και ποιο όχι ― Ανέφικτος ο δικαστικός έλεγχος επί των συμπερασμάτων ενόψει της απουσίας αξιολόγησης.
Απόδειξη ― Αξιολόγηση μαρτυρίας ― Θα πρέπει να διατυπώνεται με σαφήνεια η κατάληξη του δικαστή επί του ουσιαστικού στοιχείου της αξιολόγησης της προσαχθείσας μαρτυρίας, η οποία θα αποτελέσει τη βάση εξαγωγής συμπερασμάτων επί των πραγματικών γεγονότων της υπόθεσης.
[Πέραν των ως άνω αναφερομένων, η απόφαση διαβάζεται ως έχει]
Η έφεση πέτυχε με έξοδα και διετάχθη
επανεκδίκαση από άλλο δικαστή.
Έφεση.
Έφεση από τους εφεσείοντες εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Μεττούρης, Α.Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 865/05), ημερομηνίας 10/10/2008.
[*321]Γ. Χαραλαμπίδης, για τους Εφεσείοντες.
Κ. Μελάς, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Κ. Παμπαλλή, Δ..
ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ.: Η εφεσίβλητη, υπό την ιδιότητα της εκτελέστριας της διαθήκης του αποβιώσαντα Ανδρέα Γεωργίου Πετούση, επεδίωξε και πέτυχε την ακύρωση της μεταβίβασης ενός ακινήτου στη Λεμεσό, το οποίο μεταβιβάστηκε στο όνομα των εφεσειόντων, οι οποίοι, τη δοσμένη περίοδο, είχαν διοριστεί από τον αποβιώσαντα ως γενικοί πληρεξούσιοι του.
Η ύπαρξη κατά την ημερομηνία θανάτου του αποβιώσαντα, 31 Μαρτίου 2004, εν ισχύι διαθήκης που εκτελέστηκε την 7 Σεπτεμβρίου 2001, η οποία ουδέποτε ανακλήθηκε, προκαθόριζε, όπως αποφασίστηκε πρωτοδίκως την πραγματική βούληση του αποβιώσαντα, που εκφράστηκε μέσω της διαθήκης, και κληροδοτούσε το εν λόγω ακίνητο στην αδελφή του Αφροδίτη Γεωργίου.
Με την παρούσα έφεση οι εφεσείοντες παραπονούνται, με τον πρώτο λόγο έφεσης, για την ανυπαρξία αξιολόγησης της προσαχθείσας μαρτυρίας. Αν συνέβαινε αυτό, πρόσθεσε ο ευπαίδευτος συνήγορος θα έπρεπε το πρωτόδικο δικαστήριο να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η προσαχθείσα από την εφεσίβλητη μαρτυρία ήταν σε μεγάλο βαθμό αντιφατική και θα έπρεπε να οδηγήσει σε μη αποδοχή της απαίτησης της.
Αμφισβητείται περαιτέρω από τους εφεσείοντες η νομική ερμηνεία που δόθηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο στη μη ανακληθείσα διαθήκη, ως να ήταν το επίδικο θέμα ενώ, η αγωγή είχε τροχοδρομηθεί στηριζόμενη σε μεταβίβαση του ακινήτου, στο όνομα της εφεσίβλητης, που είχε επιτευχθεί δυνάμει απάτης, πλάνης ή ψευδών παραστάσεων.
Υπάρχουν τέλος, κατά την εισήγηση των εφεσειόντων, αυθαίρετα συμπεράσματα στην εκκαλούμενη απόφαση, όπως η αναφορά σε εν ισχύ νομοτύπως εκτελεσθέντος πληρεξούσιου εγγράφου και ταυτοχρόνως αποδοχή της απαίτησης της εφεσείουσας, που αντιστρατεύεται στη βούληση του αποβιώσαντα που εκδηλώθηκε με το γενικό πληρεξούσιο που εκτέλεσε και έδωσε στην εφεσίβλητη.
[*322]Από πλευράς εφεσίβλητης υποστηρίχθηκε ότι η αξιολόγηση της προσαχθείσας μαρτυρίας είναι έργο του πρωτόδικου δικαστηρίου και έτσι έγινε στην προκείμενη περίπτωση. Αποδέχεται ο ευπαίδευτος συνήγορος ότι έγινε με ένα, πρωτότυπο τρόπο, αλλά, ήταν όπως είπε ορθός.
Η απόφαση ήταν εύλογα επιτρεπτή, προτάθηκε από την εφεσίβλητη, αφού το δικαστήριο επικέντρωσε την προσοχή του στο ουσιώδες, που ήταν, η διακρίβωση της πραγματικής βούλησης του αποβιώσαντα.
Έχουμε διεξέλθει με μεγάλη προσοχή το κείμενο της πρωτόδικης απόφασης και διαπιστώσαμε ότι ελλείπει ένα ουσιαστικό στοιχείο. Αυτό της αξιολόγησης της προσαχθείσας μαρτυρίας.
Σημειώνεται ο αριθμός των μαρτύρων που κατέθεσαν και αμέσως μετά παρατίθενται μια σειρά από γεγονότα ως να ήταν το τελικό συμπέρασμα και το επιστέγασμα της νοητικής διεργασίας που εντάσσεται στην αξιολόγηση. Με τη θέση αυτή δεν επιδιώκουμε να καθορίσουμε στεγανά πλαίσια διαμόρφωσης της δικαστικής κρίσης αλλά θα πρέπει να διατυπώνεται με σαφήνεια η κατάληξη του δικαστή επί του ουσιαστικού στοιχείου της αξιολόγησης της προσαχθείσας μαρτυρίας, η οποία θα αποτελέσει τη βάση εξαγωγής συμπερασμάτων επί των πραγματικών γεγονότων της υπόθεσης.
Στην εκκαλούμενη απόφαση, πέραν από την αναφορά ότι «τα πιο κάτω γεγονότα συνιστούν την πραγματικότητα και την αληθή εξέλιξη των γεγονότων» όπου αρχικώς παρατίθενται συμπεράσματα, όταν ο δικαστής αναφέρεται στην εκδοχή των διαδίκων, παραθέτει αυτούσια τη δικογραφημένη θέση της εφεσίβλητης και των εφεσειόντων. Γίνεται ειδικότερα αναφορά στη δικογραφημένη θέση για τον κατ’ ισχυρισμό δόλο και καταγράφεται αυτούσιο το κείμενο της Υπεράσπισης των εφεσειόντων.
Μετά από το πιο πάνω κείμενο ασχολείται ο δικαστής με το νομικό ζήτημα, όπως το καθορίζει στην απόφαση του, που με όλο το σεβασμό είναι διάφορο από το ζητούμενο με την αγωγή.
Επανερχόμενοι στο θέμα της αξιολόγησης, πραγματικά αδυνατούμε να εντοπίσουμε ποιο μέρος της μαρτυρίας έγινε αποδεχτό και ποιο όχι. Το σημαντικότερο είναι ότι δεν είμαστε σε θέση να ασκήσουμε οποιοδήποτε δικαστικό έλεγχο επί των συμπερασμάτων ενόψει της απουσίας αξιολόγησης.
[*323]Η πιο πάνω διαπίστωση καθιστά την πρωτόδικη δικαστική κρίση ελλειμματική και ως εκ τούτου ο παραμερισμός της απόφασης καθίσταται αναπόφευκτος.
Η έφεση επιτυγχάνει. Η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Ενόψει της έλλειψης αξιολόγησης η επανεκδίκαση είναι επιβεβλημένη. Αυτή να γίνει το συντομότερο από άλλο επαρχιακό δικαστή.
Τα έξοδα της έφεσης επιδικάζονται υπέρ των εφεσειόντων. Τα έξοδα της πρωτόδικης υπόθεσης θα ακολουθήσουν το αποτέλεσμα της.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα και διετάσσεται επανεκδίκαση από άλλο δικαστή.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο