(2012) 1 ΑΑΔ 1086
[*1086]31 Μαΐου, 2012
[ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ ΔΙΑ ΤΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ ΤΗΣ ΑΝΔΡΕΑ ΜΟΥΖΟΥΡΙΔΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΤΥΠΟΥ
CERTIORARI,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ/Ή ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 3.2.2012 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΑΡ. 156/11 ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΟΝΟΜΕΡΗ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ΤΑΚΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ & ΣΙΑ ΛΤΔ,
ΧΩΡΙΣ ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ: ΑΘΛΗΤΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΛΕΜΕΣΟΥ.
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 29/2012)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Αίτηση για ακύρωση διατάγματος το οποίο εκδόθηκε μονομερώς και ορίστηκε επιστρεπτέο 33 ημέρες μετά την έκδοση του ― Απόρριψη αίτησης επί τω ότι δεν ετύγχανε εφαρμογής το Άρθρο 9(3) του Κεφ. 6 αφού δεν επρόκειτο για ενδιάμεσο διάταγμα εκκρεμούσης της αγωγής αλλά για διάταγμα με σκοπό την εκτέλεση απόφασης που ήδη είχε εξασφαλιστεί.
Ύστερα από την εξασφάλιση σχετικής άδειας, καταχωρήθηκε αίτηση με την οποία ζητήθηκε από την αιτήτρια προνομιακό ένταλμα Certiorari με το οποίο να ακυρώνεται μονομερές διάταγμα που εξέδωσε το Επαρχιακό Δικαστήριο σε αγωγή και το οποίο ορίστηκε επιστρεπτέο στις 7.3.2012, δηλαδή 33 μέρες μετά την έκδοση του.
Οι αιτητές ισχυρίστηκαν μεταξύ άλλων ότι το πρωτόδικο δικαστήριο ενήργησε με πλάνη περί το Νόμο, και/ ή ότι υπερέβη την εξου[*1087]σία του.
Στηρίχθηκαν στο Άρθρο 9(3) του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 6, σύμφωνα με το οποίο κανένα διάταγμα το οποίο εκδόθηκε χωρίς ειδοποίηση δεν θα παραμένει σε ισχύ για χρόνο μεγαλύτερο από τον αναγκαίο για επίδοση ειδοποίησης, αναφορικά με αυτό, σε όλους όσους επηρεάζονται απ’ αυτό, και για την παροχή δυνατότητας σ’ αυτούς να εμφανιστούν ενώπιον του δικαστηρίου και να ενστούν σ’ αυτό.
Οι καθ’ ων η αίτηση διαφώνησαν με την πιο πάνω θέση, προβάλλοντας ότι με τη διαδικασία που ακολούθησαν ζήτησαν διάταγμα κατάσχεσης εις χείρας τρίτου και βασίστηκαν στις ορθές νομικές και δικονομικές πρόνοιες.
Ισχυρίστηκαν περαιτέρω ότι το Άρθρο 9(3) του Κεφ. 6 δεν ίσχυε στην προκείμενη περίπτωση διότι το διάταγμα που εκδόθηκε μονομερώς δεν ήταν ενδιάμεσο διάταγμα εκκρεμούσης της αγωγής αλλά διάταγμα με σκοπό την εκτέλεση απόφασης που ήδη είχε εξασφαλιστεί από τους ενάγοντες, εναντίον των εναγομένων-αιτητών στην παρούσα διαδικασία.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το Άρθρο 9(3) του Κεφ. 6 δεν μπορούσε να θεωρηθεί ότι ίσχυε στην προκείμενη περίπτωση όπου οι ενάγοντες στην προαναφερόμενη αγωγή επιχείρησαν, με τον προαναφερόμενο τρόπο, να εκτελέσουν την υπέρ τους απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου.
2. Το Άρθρο 9(3) του Κεφ. 6 έχει εφαρμογή στις περιπτώσεις μονομερών ενδιάμεσων διαταγμάτων, τύπου παρεμπιπτόντων διαταγμάτων, τα οποία εκδίδονται στα πλαίσια μιας εκκρεμούσης αγωγής.
3. Όσον αφορά την παρατυπία που, κατά τον ισχυρισμό των αιτητών, διαπράχθηκε, δεν ήταν ορθή η εισήγηση των αιτητών ότι σύμφωνα με το Άρθρο 73 του Κεφ. 6 θα έπρεπε να είχε υποβληθεί εκ των προτέρων αίτηση για διάταγμα του δικαστηρίου με το οποίο να επιτρέπεται η κατάσχεση εις χείρας τρίτου.
4. Δεν αποδείχθηκε, στην προκείμενη περίπτωση, ότι υπήρχε έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, ή έκδηλη νομική πλάνη, η οποία να ήταν καταφανής από τα πρακτικά.
[*1088]5. Εάν έχει γίνει κάποια παρατυπία αυτή θα πρέπει να αφορά σε διαδικαστικό θέμα που δεν επηρεάζει τα δικαιώματα των ενδιαφερομένων στην ουσία της υπόθεσης και αποφάσεις που αφορούν σε τέτοια διαδικαστικά θέματα, δεν αναθεωρούνται με ένταλμα Certiorari.
6. Δεν αποδείχθηκε υπέρβαση εξουσίας και έκδηλη πλάνη νόμου, ενώ περαιτέρω υπήρχε άλλο ένδικο μέσο στη διάθεση των αιτητών, εκείνο της δια κλήσεως αίτησης, δυνάμει της Δ.48(8) (4) των Θεσμών, για παραμερισμό του διατάγματος που εκδόθηκε μονομερώς.
7. Στην προκείμενη περίπτωση οι αιτητές δεν επικαλέστηκαν οποιεσδήποτε εξαιρετικές συνθήκες ή περιστάσεις.
Η αίτηση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 442,
R. v. Chief Constable of Merseyside [1986] 1 All E.R. 257,
R. v. Epping and Harlow General Commissioners [1983] 3 All E.R. 257,
R. v. Secretary of State [1986] 1 All E.R. 717.
Αίτηση.
Α. Χ"Χαραλάμπους (κα.), για τους Αιτητές.
Π. Πετράκης, για τους Καθ’ ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, Δ.: Η παρούσα αίτηση καταχωρήθηκε, μετά από άδεια του δικαστηρίου, από την Αθλητική Ένωση Λεμεσού. Με την αίτηση αυτή ζητείται προνομιακό ένταλμα Certiorari με το οποίο να ακυρώνεται μονομερές διάταγμα που εξέδωσε το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στην Αγωγή 156/11, στις 3.2.2012 και το οποίο ορίστηκε επιστρεπτέο στις 7.3.2012, δηλαδή 33 μέρες μετά την έκδοση του.
Οι αιτητές ζητούν ακύρωση του προαναφερόμενου διατάγμα[*1089]τος για δύο λόγους:
(α) Καθότι το πρωτόδικο δικαστήριο ενήργησε με πλάνη περί το Νόμο, και
(β) Διότι, διαζευκτικά, υπερέβη την εξουσία του.
Οι αιτητές βασίζονται συγκεκριμένα στο Άρθρο 9(3) του περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 6, σύμφωνα με το οποίο κανένα διάταγμα το οποίο εκδόθηκε χωρίς ειδοποίηση δεν θα παραμένει σε ισχύ για χρόνο μεγαλύτερο από τον αναγκαίο για επίδοση ειδοποίησης, αναφορικά με αυτό, σε όλους όσους επηρεάζονται απ’ αυτό, και για την παροχή δυνατότητας σ’ αυτούς να εμφανιστούν ενώπιον του δικαστηρίου και να ενστούν σ’ αυτό. Κάθε τέτοιο διάταγμα παύει να ισχύει μετά την λήξη της προαναφερόμενης περιόδου εκτός αν το δικαστήριο, αφού ακούσει τους διαδίκους ή οποιοδήποτε απ’ αυτούς, διατάξει διαφορετικά.
Στις 3.2.2012, στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, στα πλαίσια της Αγωγής 156/11, καταχωρήθηκε αίτηση δια κλήσεως από τους ενάγοντες, δηλαδή την εταιρεία Τάκης Χαραλάμπους και Σία Λτδ (σημερινούς καθ’ ων η αίτηση). Στον τίτλο της αγωγής οι σημερινοί αιτητές, δηλαδή η Αθλητική Ένωση Λεμεσού (ΑΕΛ), αναφέρονται ως εναγόμενοι, και το Σωματείο ΑΠΟΕΛ αναφέρεται ως μεσεγγυούχος. Με τη διά κλήσεως αίτηση, η οποία ορίστηκε για ακρόαση την 1.3.2012, ζητείτο διάταγμα κατάσχεσης το οποίο να καλεί το Σωματείο ΑΠΟΕΛ, από τη Λευκωσία, να εξεταστεί σχετικά με το ποσό το οποίο οφείλει στους εναγομένους και/ή ως προς οποιοδήποτε ποσό οι εναγόμενοι έχουν λαμβάνειν και/ή δικαιούνται από τους μεσεγγυούχους. Με την ίδια αίτηση ζητείτο επίσης διάταγμα του δικαστηρίου με το οποίο να διατάσσονται οι μεσεγγυούχοι να πληρώσουν, από το ποσό που οφείλουν στους εναγομένους, το ποσόν που οι εναγόμενοι οφείλουν στους ενάγοντες, δυνάμει απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας που εκδόθηκε στην πιο πάνω αγωγή.
Η δια κλήσεως αίτηση αναφέρει ότι βασίζεται στον περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμο Κεφ. 6, μέρος 7, Άρθρα 73-76 και στους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας Δ.43, 43Α και 48(2) και (9).
Την ίδια ημερομηνία που καταχωρήθηκε η προαναφερόμενη δια κλήσεως αίτηση, δηλαδή στις 3.2.2012, καταχωρήθηκε και μονομερής αίτηση, από τους ενάγοντες με την οποία ζητείτο διάταγμα του δικαστηρίου το οποίο να διατάσσει τον μεσεγγυούχο, δη[*1090]λαδή το Σωματείο ΑΠΟΕΛ, από τη Λευκωσία, να μην αποχωριστεί το ποσό των €25.861.- με τόκο 5½% από 7.1.2011 πλέον €135,45 Φ.Π.Α., πλέον €165 έξοδα ριτ και επιδόσεως, το οποίο (ο μεσεγγυούχος) οφείλει στους εναγόμενους, μέχρι την τελική αποπεράτωση της παρούσας αίτησης και/ή μέχρι την τελική αποπεράτωση της αίτησης με ειδοποίηση και/ή μέχρις άλλης διαταγής του δικαστηρίου. Η μονομερής αίτηση βασίζεται στις ίδιες νομικές και δικονομικές πρόνοιες στις οποίες βασίζεται και η δια κλήσεως αίτηση.
Στις 3.2.2012 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας εξέδωσε το διάταγμα που ζητείτο με τη μονομερή αίτηση το οποίον όρισε επιστρεπτέο στις 7.3.2012 με πρόνοια ότι οι μεσεγγυούχοι μπορούν να εμφανιστούν ενώπιον του δικαστηρίου στις 7.3.2012 και να δείξουν λόγο γιατί το διάταγμα να μη συνεχίσει να ισχύει. Ουδεμία πρόνοια γίνεται στο μονομερές διάταγμα αναφορικά με τους εναγόμενους, αιτητές στην παρούσα διαδικασία.
Τα παράπονα των αιτητών είναι: (α) Ότι το προαναφερόμενο διάταγμα, παρόλο που εκδόθηκε μονομερώς, ορίστηκε επιστρεπτέο μετά από 33 μέρες, χρόνο πολύ μεγαλύτερο από όσος ήταν αναγκαίος για την επίδοση του διατάγματος στους εναγόμενους και τους μεσεγγυούχους. Επομένως, κατά τους αιτητές, υπάρχει παράβαση των προνοιών του Άρθρου 9(3) του Κεφ. 6. Επιπρόσθετα (β) σύμφωνα με τους αιτητές, το μονομερές διάταγμα πάσχει επειδή σ’ αυτό δεν αναγράφεται ότι πρέπει να επιδοθεί και στους εναγόμενους-αιτητές στην παρούσα διαδικασία, αλλά και (γ) επειδή δεν ακολουθήθηκε η ορθή διαδικασία που προβλέπεται από το Άρθρο 73 του Κεφ. 6 σύμφωνα με το οποίο, κατά τους αιτητές, θα έπρεπε να είχε ζητηθεί πρώτα, από τους ενάγοντες, στην προαναφερόμενη αγωγή, διάταγμα του δικαστηρίου με το οποίο να επιτρέπεται η έκδοση εντάλματος κατάσχεσης εις χείρας τρίτου. Δεν ακολουθήθηκε η ορθή διαδικασία, στην προκείμενη περίπτωση, δεν ζητήθηκε και δεν εξασφαλίστηκε ένταλμα κατάσχεσης εις χείρας τρίτου, αλλά εκείνο που ζητήθηκε και εξασφαλίστηκε ήταν ένα μονομερές ενδιάμεσο διάταγμα μέχρι την εκδίκαση της δια κλήσεως αίτησης στην Αγωγή 156/11.
Οι καθ’ ων η αίτηση διαφωνούν πλήρως με τους αιτητές και ισχυρίζονται ότι με τη διαδικασία που ακολούθησαν ζήτησαν διάταγμα κατάσχεσης εις χείρας τρίτου, βασίστηκαν στις ορθές νομικές και δικονομικές πρόνοιες και επομένως καμιά υπέρβαση εξουσίας δεν έχει συμβεί. Επίσης ισχυρίζονται, οι καθ’ ων η αίτηση ότι το Άρθρο 9(3) του Κεφ. 6 δεν ισχύει στην προκείμενη περίπτωση διότι το διάταγμα που εκδόθηκε μονομερώς δεν είναι ενδιάμεσο διάταγ[*1091]μα εκκρεμούσης της αγωγής αλλά διάταγμα με σκοπό την εκτέλεση απόφασης που ήδη εξασφαλίστηκε από τους ενάγοντες, εναντίον των εναγομένων-αιτητών στην παρούσα διαδικασία, στην προαναφερόμενη αγωγή. Όπως ανέφερε ο ευπαίδευτος συνήγορος των καθ’ ων η αίτηση η πρόνοια του Άρθρου 9(3) του Κεφ. 6 δεν ισχύει στην παρούσα περίπτωση που οι εναγόμενοι γνωρίζουν κάλλιστα την ύπαρξη απόφασης εναντίον τους, της οποίας εκκρεμεί η εκτέλεση. Επιπρόσθετα ο κ. Πετράκης εισηγήθηκε ότι, εν πάση περιπτώσει, το δικαστήριο θα πρέπει να αρνηθεί την έκδοση του ζητούμενου προνομιακού εντάλματος επειδή οι αιτητές είχαν στη διάθεση τους άλλο ένδικο μέσο και συγκεκριμένα εκείνο της αίτησης δια κλήσεως, δυνάμει της Δ.48(8) (4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, δυνάμει της οποίας θα μπορούσαν να είχαν εξασφαλίσει τον παραμερισμό του μονομερούς διατάγματος, ημερ. 3.2.2012.
Εξέτασα με προσοχή όλα τα ενώπιον μου στοιχεία και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι καθ’ ων η αίτηση έχουν δίκαιο. Συμφωνώ με τους καθ’ ων η αίτηση ότι το Άρθρο 9(3) του Κεφ. 6 δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι ισχύει στην προκείμενη περίπτωση όπου οι ενάγοντες στην προαναφερόμενη αγωγή επιχείρησαν, με τον προαναφερόμενο τρόπο, να εκτελέσουν την υπέρ τους απόφαση του πρωτόδικου δικαστηρίου. Κατά την αντίληψη μου το Άρθρο 9(3) του Κεφ. 6 έχει εφαρμογή στις περιπτώσεις μονομερών ενδιάμεσων διαταγμάτων, τύπου παρεμπιπτόντων διαταγμάτων, τα οποία εκδίδονται στα πλαίσια μιας εκκρεμούσης αγωγής.
Όσον αφορά την παρατυπία που, κατά τον ισχυρισμό των αιτητών, διαπράχθηκε, δεν έχω πειστεί ότι σύμφωνα με το Άρθρο 73 του Κεφ. 6 θα έπρεπε να είχε υποβληθεί εκ των προτέρων αίτηση για διάταγμα του δικαστηρίου με το οποίο να επιτρέπεται η κατάσχεση εις χείρας τρίτου. Το Άρθρο 73 αναφέρει ότι, με αίτηση του εξ αποφάσεως πιστωτή, μπορεί να εκδοθεί ένταλμα κατάσχεσης στα χέρια τρίτου με το οποίο ο τρίτος να καλείται να εμφανιστεί ενώπιον του δικαστηρίου και να εξεταστεί σχετικά με την ιδιοκτησία που έχει στα χέρια του και η οποία αναφέρεται στο ένταλμα. Άλλο παράπονο, για παρατυπία, των αιτητών είναι ότι το μονομερές διάταγμα δεν απευθύνεται και στους ίδιους. Οι ίδιοι οι αιτητές είναι οι εναγόμενοι και όχι οι μεσεγγυούχοι, στους οποίους πρέπει να επιδοθεί κατά προτεραιότητα το διάταγμα. Όμως, είναι παραδεκτό ότι επιδόθηκε και σ’ αυτούς (τους αιτητές) το προαναφερόμενο διάταγμα, όπως και η δια κλήσεως αίτηση. Επομένως θεωρώ ότι η οποιαδήποτε παρατυπία, σ’ αυτό το θέμα, έχει θεραπευθεί. Επίσης στη Δ.43 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας η οποία αφορά σε εκτέλεση δια κατασχέσεως δεν αναγράφεται οτι[*1092]δήποτε περί εξασφάλισης αδείας ή διατάγματος του δικαστηρίου πριν προχωρήσει ένας εξ αποφάσεως πιστωτής σε αίτηση για κατάσχεση εις χείρας τρίτου.
Οι λόγοι για τους οποίους εκδίδεται προνομιακό ένταλμα της φύσεως Certiorari εξηγούνται στο σύγγραμμα Πέτρος Αρτέμης, Προνομιακά Εντάλματα, στις σελ. 122 κ.επ. Οι λόγοι έκδοσης του είναι: (α) η έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, (β) η έκδηλη πλάνη νόμου, (γ) η προκατάληψη ή το συμφέρον από τα πρόσωπα που λαμβάνουν την απόφαση, (δ) ο δόλος ή η ψευδορκία στη λήψη της απόφασης και (ε) η παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης. Δεν έχω ικανοποιηθεί, στην προκείμενη περίπτωση, ότι υπάρχει έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας, ή έκδηλη νομική πλάνη, η οποία πρέπει είναι καταφανής από τα πρακτικά.
Εάν έχει γίνει κάποια παρατυπία αυτή θα πρέπει να αφορά σε διαδικαστικό θέμα που δεν επηρεάζει τα δικαιώματα των ενδιαφερομένων στην ουσία της υπόθεσης και αποφάσεις που αφορούν σε τέτοια διαδικαστικά θέματα, δεν αναθεωρούνται με ένταλμα Certiorari (Δέστε: Αρτέμης, ανωτέρω, παρ. 4.50, σελ. 144 και Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 3) (1993) 1 Α.Α.Δ. 442).
Ένας επιπρόσθετος λόγος για τον οποίο θεωρώ ορθό και δίκαιο να απορρίψω την αίτηση, εκτός από το ότι δεν έχω ικανοποιηθεί για υπέρβαση εξουσίας και έκδηλη πλάνη νόμου, είναι και το ότι υπάρχει άλλο ένδικο μέσο στη διάθεση των αιτητών, εκείνο της δια κλήσεως αίτησης, δυνάμει της Δ.48(8) (4) των Θεσμών, για παραμερισμό του διατάγματος που εκδόθηκε μονομερώς. Σε τέτοιες περιπτώσεις πολύ σπάνια και κάτω από εξαιρετικές συνθήκες εκδίδεται ένταλμα Certiorari (Δέστε: R. v. Chief Constable of Merseyside [1986] 1 All E.R. 257, R. v. Epping and Harlow General Commissioners [1983] 3 All E.R. 257, R. v. Secretary of State [1986] 1 All E.R. 717 και Αρτέμης, ανωτέρω, παρ. 4.66 και 4.67, σελ. 166-167). Στην προκείμενη περίπτωση οι αιτητές δεν επικαλέστηκαν οποιεσδήποτε εξαιρετικές συνθήκες ή περιστάσεις.
Για τους λόγους που προσπάθησα να εξηγήσω η αίτηση απορρίπτεται, με έξοδα εις βάρος των αιτητών, τα οποία να υπολογιστούν από τον αρμόδιο Πρωτοκολλητή και να υποβληθούν για έγκριση από το δικαστήριο.
Η αίτηση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο