ECLI:CY:AD:2014:A168
(2014) 1 ΑΑΔ 549
[*549]7 Μαρτίου, 2014
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
INVESTYLIA PUBLIC COMPANY LIMITED,
Εφεσείουσα-Εναγόμενη,
v.
ΒΑΣΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΗΒΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΑΤΖΗΠΑΝΤΕΛΑ,
ΩΣ διαχειριστΕΣ τηΣ ΠεριουσΙΑΣ του αΠοβιΩσαντα
ΜΙΧΑΛΗ ΙΩΑΝΝΟΥ,
Εφεσιβλήτων-Εναγόντων.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 231/2011)
Πολιτική Δικονομία ― Έφεση ― Αίτηση τροποποίησης λόγων έφεσης ― Επιτράπηκε με επισήμανση Εφετείου, ότι δεν μπορούσε να αποδοθεί στην καθυστέρηση ιδιαίτερη βαρύτητα με απομόνωση των λοιπών παραγόντων.
Πολιτική Δικονομία ― Έφεση ― Τροποποίηση λόγων έφεσης ― Εφαρμοστέες αρχές ― Εκεί όπου πρόκειται για διασαφήνιση υφισταμένων λόγων έφεσης, η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ασκείται υπέρ της χορήγησης της αιτούμενης άδειας ― Το Δικαστήριο σε κάθε περίπτωση εξασκεί τη δική του κρίση συνεκτιμώντας όλα τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης.
Πολιτική Δικονομία ― Έφεση ― Τροποποίηση λόγων έφεσης ― Ο χρόνος της υποβολής της σκοπούμενης τροποποίησης, αποτελεί σχετικό κριτήριο και τα Δικαστήρια αρνούνται κατά κανόνα διερεύνηση θεμάτων όταν η ακρόαση ήδη έχει αρχίσει ― Η καθυστέρηση στην υποβολή αίτησης για τροποποίηση δεν εξετάζεται κατ’ απομόνωση ως ορισμένης σημασίας και μάλιστα αποφασιστικής.
Μαρτυρία ― Ώμνυση ένορκης δήλωσης από δικηγόρο ― Πότε θεωρείται ασυμβίβαστος.
Η εφεσείουσα υπέβαλε αίτημα για τροποποίηση της ειδοποίησης έφεσης, δύο σχεδόν χρόνια μετά την καταχώρηση της. Επεδίωξε την προσθήκη ενός νέου λόγου έφεσης και την τροποποίηση ενός ήδη [*550]υπάρχοντος.
Με τον νέο προτεινόμενο λόγο έφεσης, η εφεσείουσα θα αμφισβητούσε την πρωτόδικη απόρριψη της θέσης της που προώθησε με την αγωγή της, σύμφωνα με την οποία, η μακρά καθυστέρηση από μέρους του εφεσίβλητου στην υποβολή αίτησης για επιστροφή των χρημάτων που είχε πληρώσει για αγορά μετοχών, ισοδυναμούσε με απεμπόληση του δικαιώματος του (waiver) που οδηγούσε σε απόρριψη της αγωγής η οποία είχε εγερθεί σχετικά.
Ο εφεσίβλητος – καθ’ ου η αίτηση, συγκατένευσε στην τροποποίηση του υφιστάμενου λόγου έφεσης και ενέστη στην προσθήκη νέου, υποστηρίζοντας ότι ο νέος λόγος εισάγει μετά από παρέλευση μεγάλου χρονικού διαστήματος από την καταχώριση της έφεσης και από την εκπνοή της προθεσμίας για υποβολή της, νέο θέμα το οποίο ουδέποτε είχε εγερθεί στο δικόγραφο υπεράσπισης της εφεσείουσας και ουδέποτε είχε αποτελέσει επίδικο θέμα ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Τυχόν αποδοχή της έφεσης θα διεύρυνε, κατά την εισήγηση του, σε μεγάλο βαθμό την υπάρχουσα βάση της έφεσης. Η μη συμπερίληψη του νέου λόγου έφεσης στην ειδοποίηση, προέβαλε περαιτέρω, δεν δικαιολογείτo ικανοποιητικά, ούτε και η καθυστέρηση στην καταχώριση της αίτησης τροποποίησης.
Προεβλήθη ακόμα ως λόγος ένστασης, εισήγηση περί παράτυπου και αντικανονικότητας της ένορκης δήλωσης της δικηγόρου που υποστήριζε την αίτηση.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Σε ότι αφορούσε στο παράτυπο της ένορκης δήλωσης εκ μέρους δικηγόρου, η νομολογιακή απαγόρευση αφορά στην όμνυση ένορκης δήλωσης από δικηγόρο, ο οποίος είναι, ή στη συνέχεια της διαδικασίας, καθίσταται μάρτυρας γεγονότων οπότε και θεωρείται ασυμβίβαστος ο περαιτέρω εκ μέρους του χειρισμός της υπόθεσης.
2. Ο χρόνος υποβολής της σκοπούμενης τροποποίησης, αποτελεί σχετικό κριτήριο και τα Δικαστήρια αρνούνται κατά κανόνα διερεύνηση θεμάτων όταν η ακρόαση ήδη έχει αρχίσει. Η έκταση της τροποποίησης έχει τη δική της αυτοτελή σημασία εφόσον έχει επιπτώσεις στην τροχοδρόμηση του προγραμματισμού της ακρόασης. Στην υπό κρίση αίτηση, δόθηκαν οδηγίες για περιγράμματα, αλλά η έφεση δεν είχε ακόμη οριστεί για ακρόαση.
[*551]3. Στην ένορκη δήλωση που υποστήριζε την αίτηση, προβλήθηκε ότι ο δικηγόρος της εφεσείουσας ενισχύθηκε στην πεποίθηση του περί λάθους του πρωτόδικου Δικαστηρίου, λόγω πρόσφατης νομολογίας σε παρόμοια υπόθεση και συγκεκριμένα σε απόφαση Επαρχιακού Δικαστηρίου.
4. Η έφεση καταχωρίστηκε στις 10.6.2011. Ενώ όπως φανέρωναν τα πρακτικά, δόθηκαν οδηγίες για καταχώριση περιγραμμάτων αγόρευσης σύμφωνα με τους Θεσμούς στις 2.4.2013, η αίτηση για τροποποίηση καταχωρίστηκε στις 17.4.2013 και μετά από το διορισμό επιπρόσθετου δικηγόρου στις 22.5.2012.
5. Η καθυστέρηση που είχε παρατηρηθεί όντως δεν είχε δικαιολογηθεί επαρκώς. Η αναφορά σε έκδοση απόφασης Επαρχιακού Δικαστηρίου δεν μπορούσε να δικαιολογήσει ικανοποιητικά το ζήτημα. Τα δεδομένα της υπόθεσης και τα του υπόβαθρου των δικογράφων ήσαν κατά πάντα ουσιώδη χρόνο γνωστά στο δικηγόρο της εφεσείουσας.
6. Ήταν όμως γεγονός ότι δεν μπορούσε να αποδοθεί στην καθυστέρηση ιδιαίτερη βαρύτητα με απομόνωση των λοιπών παραγόντων, λαμβανομένου υπόψη ότι ο λόγος που επιχειρείτο να εισαχθεί ήταν δικογραφημένος, έστω και ατελώς.
7. Το ζήτημα δεν μπορούσε να κριθεί ως μη επίδικο, το δε συμφέρον της δικαιοσύνης υπό τις περιστάσεις θα εξυπηρετείτο καλύτερα και με τον πλέον άρτιο τρόπο αν επιτρεπόταν η τροποποίηση.
Η αίτηση επιτράπηκε με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Αντωνίου ν. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 580,
Σκάρου ν. Χριστοδούλου κ.ά. (1996) 1 Α.Α.Δ. 1333,
Flecha Contracting Ltd ν. M.C. Michael Development Ltd (2001) 1 A.A.Δ. 495,
Ιωάννου ν. Θεοδούλου κ.ά. (Αρ. 1) (2000) 1 Α.Α.Δ. 7,
Φακοντής ν. Βρυώνη (2003) 1 Α.Α.Δ. 1714,
Panayiotis Georghiou (Catering) Ltd κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1996) 3 [*552]Α.Α.Δ. 323,
F. Kassab Golf Solair France Ltd v. Δ. Βασιλείου & Συνεργάτες κ.ά. (1995) 1 Α.Α.Δ. 552,
Καμένος v. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 24,
Ματθαιοπούλου κ.ά. v. Κουπεπίδου (2001) 3 Α.Α.Δ. 751,
F.H.K. Hotels Holdings Ltd v. A.S. Air Control Ltd (1999) 1 A.A.Δ. 2159,
Αδαμίδη ν. Κουκουρίδη κ.ά. (2001) 1 Α.Α.Δ. 640,
Οικονόμου Αρχιτέκτονες και Μηχανικοί ν. Δημητρίου (2000) 1 Α.Α.Δ. 853,
Pentaliotis & Papapetrou Estates v. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (1998) 1 Α.Α.Δ. 1931,
Επίσημος Παραλήπτης ν. Nicantony Trading Co. Ltd (1998) 1 Α.Α.Δ. 1653,
Investylia Public Company Ltd v. Γαβριηλίδου (2013) 1 A.A.Δ. 1202,
Ryboloviev v. Rybolovieva (2010) 1 A.A.Δ. 82,
Investylia Public Company Ltd v. Παπαδόπουλου (2013) 1 Α.Α.Δ. 2505,
Παπακόκκινου κ.ά. ν. Τράπεζας Κύπρου Δημόσιας Εταιρείας Λτδ (Αρ. 2) (2012) 1 Α.Α.Δ. 1705.
Έφεση.
Έφεση από την εναγόμενη εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας (Θωμά, Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 4106/05), ημερομηνίας 25/5/2011.
Λ. Λουκαΐδης, για την Εφεσείουσα-Αιτήτρια
Τ. Κουκούνης, για τους Εφεσίβλητους-Καθ’ ων η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου
[*553]θα δώσει η Δικαστής Μιχαηλίδου.
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: H Έφεση καταχωρίστηκε στις 10.6.2011. Σε αυτή προβάλλονται 19 λόγοι έφεσης για τον παραμερισμό της πρωτόδικης απόφασης. Στις 17.4.2013 η εφεσείουσα υπέβαλε αίτηση για τροποποίηση της ειδοποίησης έφεσης επιδιώκοντας:
- Προσθήκη ενός νέου λόγου έφεσης
- Τροποποίηση του 14ου λόγου έφεσης.
Ο εφεσίβλητος-καθ’ ου η αίτηση συγκατένευσε στην τροποποίηση του 14ου λόγου έφεσης, έτσι εκείνο που μένει να μας απασχολήσει είναι το αίτημα για προσθήκη νέου λόγου εφέσεως που αμφισβητεί ως εσφαλμένη την απόρριψη της θέσης της εφεσείουσας σύμφωνα με την οποία η μακρά καθυστέρηση από μέρους του εφεσίβλητου στην υποβολή της αίτησης στις 27.4.2004 για επιστροφή των χρημάτων που είχε πληρώσει για αγορά μετοχών ισοδυναμούσε με απεμπόληση του δικαιώματος του (waiver) που οδηγούσε σε απόρριψη της αγωγής.
Υποστήριξαν οι εφεσίβλητοι, ότι ο νέος λόγος εισάγει μετά από παρέλευση μεγάλου χρονικού διαστήματος από την καταχώριση της έφεσης και από την εκπνοή της προθεσμίας για υποβολή της, νέο θέμα το οποίο ουδέποτε είχε εγερθεί στο δικόγραφο υπεράσπισης της εφεσείουσας και ουδέποτε είχε αποτελέσει επίδικο θέμα ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου κατά την ακροαματική διαδικασία της αγωγής, κατά τρόπο αυθαίρετο και καταχρηστικό. Παραχώρηση άδειας για τροποποίηση θα συνεπάγεται, είναι η εισήγηση τους, την προσθήκη νέου λόγου ο οποίος και διευρύνει σε μεγάλο βαθμό την υπάρχουσα βάση της έφεσης. Η μη συμπερίληψη του νέου λόγου έφεσης στην ειδοποίηση δεν δικαιολογείται ικανοποιητικά, ούτε και δικαιολογείται η καθυστέρηση στην καταχώριση της αίτησης τροποποίησης. Το παράτυπο και αντικανονικό της ένορκης δήλωσης της δικηγόρου που υποστηρίζει την αίτηση προβάλλει επίσης ως ένας ακόμη λόγος που συνηγορεί στην απόρριψη της.
Η εφεσείουσα αντιτείνει κατ’ ουσίαν ότι ο λόγος είναι άμεσα συναρτώμενος με θέματα που είχαν εγερθεί και συζητήθηκαν πρωτοδίκως οπότε είναι παραδεκτή η εισαγωγή του.
Η χορήγηση άδειας για τροποποίηση λόγων έφεσης αποτελεί θέμα που εμπίπτει στην διακριτική ευχέρεια του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Το συμφέρον της δικαιοσύνης όπως αποτιμάται κάτω από το πρίσμα των σκοπών της έφεσης και των εκατέρωθεν δικαι[*554]ωμάτων των μερών ως προς το τελέσφορο της δικαστικής διαδικασίας, αποτελεί βασική αρχή η οποία διέπει την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου (Αντωνίου ν. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 580, Σκάρου ν. Χριστοδούλου κ.ά. (1996) 1 Α.Α.Δ. 1333, Flecha Contracting Ltd ν. M.C. Michael Development Ltd (2001) 1 A.A.Δ. 495, Ιωάννου ν. Θεοδούλου κ.ά. (Αρ. 1) (2000) 1 Α.Α.Δ. 7 και Φακοντής ν. Βρυώνη (2003) 1 Α.Α.Δ. 1714).
Η στοιχειοθέτηση των λόγων έφεσης κατά τον καλύτερο και πλέον άρτιο τρόπο είναι προς το συμφέρον της απονομής της δικαιοσύνης. Η καθυστέρηση δεν μπορεί να αντικριστεί μεμονωμένα και μάλιστα να της αποδοθεί σε κάθε περίπτωση αποφασιστική σημασία (Panayiotis Georghiou (Catering) Ltd κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.ΑΔ. 323, 343).
Εκεί όπου πρόκειται για διασαφήνιση υφισταμένων λόγων έφεσης η διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου ασκείται υπέρ της χορήγησης της αιτούμενης άδειας (Flecha (ανωτέρω)).
Το Δικαστήριο κατά κανόνα αρνείται τροποποίηση των λόγων έφεσης αν αυτή συνεπάγεται την προσθήκη νέων λόγων οι οποίοι διευρύνουν σε μεγάλο βαθμό την υπάρχουσα βάση της έφεσης, και ιδιαιτέρως κατά το στάδιο της ακρόασης. Στην απουσία ικανοποιητικής εξήγησης για τη μη συμπερίληψη νέου λόγου στην ειδοποίηση έφεσης και δικαιολόγηση της καθυστέρησης στη βάση των γεγονότων της ένορκης δήλωσης (F. Kassab Golf Solair France Ltd v. Δ. Βασιλείου & Συνεργάτες κ.ά. (1995) 1 Α.Α.Δ. 552) δεν γίνεται δεκτή η εισαγωγή του με την έγκριση της τροποποίησης (Καμένος ν. Δημοκρατίας (1996) 3 Α.Α.Δ. 24, 26). Το Δικαστήριο σε κάθε περίπτωση εξασκεί τη δική του κρίση συνεκτιμώντας όλα τα γεγονότα της συγκεκριμένης υπόθεσης. Θέμα το οποίο δεν έχει εγερθεί πρωτοδίκως και δεν ήταν επίδικο στην πρωτόδικη διαδικασία δεν εγκρίνεται και δεν μπορεί να εξεταστεί κατ’ έφεση (Ματθαιοπούλου κ.ά. ν. Κουπεπίδου, (2001) 3 Α.Α.Δ. 751, F.H.K. Hotels Holdings Ltd ν. A.S. Air Control Ltd (1999) 1 A.A.Δ. 2159, Αδαμίδη ν. Κουκουρίδη κ.ά. (2001) 1 Α.Α.Δ. 640, Οικονόμου Αρχιτέκτονες και Μηχανικοί ν. Δημητρίου (2000) 1 Α.Α.Δ. 853, Pentaliotis & Papapetrou Estates v. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (1998) 1 Α.Α.Δ. 1931, Επίσημος Παραλήπτης ν. Nicantony Trading Co. Ltd (1998) 1 Α.Α.Δ. 1653).
Σε ότι αφορά στο παράτυπο της ένορκης δήλωσης εκ μέρους δικηγόρου επαναλαμβάνουμε και υιοθετούμε τα όσα λέχθηκαν στις πρόσφατες αποφάσεις του Εφετείου Ιnvestylia Public Company [*555]Ltd ν. Γαβριηλίδου (2013) 1 Α.Α.Δ. 1202, Ryboloviev v. Rybolovieva (2010) 1 A.A.Δ. 82, Investylia Public Company Ltd ν. Παπαδόπουλου (2013) 1 Α.Α.Δ. 2505. Στην πρώτη από τις πιο πάνω υποθέσεις αναφέρθηκε ότι:
«…η νομολογία έχει κατ’ επανάληψη επισημάνει το ανεπιθύμητο της πρακτικής αυτής, αλλά δεν έχει φθάσει στο σημείο της απαγόρευσης ώστε να αγνοείται ή να απορρίπτεται η ένορκη αυτή δήλωση, (Dmitry Rybolovlev v. Elena Rybolovleva (2010) 1 A.A.Δ. 82). Η απαγόρευση αφορά την όμνυση ένορκης δήλωσης από δικηγόρο, ο οποίος είναι ή στη συνέχεια της διαδικασίας, καθίσταται μάρτυρας γεγονότων οπότε και θεωρείται ασυμβίβαστος ο περαιτέρω εκ μέρους του χειρισμός της υπόθεσης, …»
Εξετάσαμε με προσοχή τα δικόγραφα, ιδιαιτέρως την υπεράσπιση της εφεσείουσας. Είναι διαπίστωση μας ότι το θέμα που επιχειρείται να εισαχθεί δικογραφείται «ως καθυστέρηση» με όποια εμβέλεια μπορεί και ήθελε να της αποδώσει η υπεράσπιση:
«7. ………………………………………………
Εν πάση περιπτώσει και άνευ βλάβης της πιο πάνω άρνησης, η επιστολή ημερ. 27/7/2004 που ισχυρίζονται οι ενάγοντες ότι απέστειλε ο αποβιώσαντας αποστάληκε με μεγάλη καθυστέρηση και συγκεκριμένα τέσσερα (4) ολόκληρα χρόνια από την ημερομηνία που η αίτηση των εναγομένων για εισαγωγή των τίτλων τους στο Χρηματιστήριο είχε απορριφθεί, χωρίς να δίδεται καμία απολύτως εύλογη ή μη δικαιολογία η οποία να δικαιολογεί την τόσο μεγάλη καθυστέρηση και/ή εν πάση περιπτώσει τίθεται ως καταχρηστική στερώντας το δικαίωμα προώθησης της αγωγής ταύτης αφού άτομα με καλό και βάσιμο δικαίωμα θα πρέπει να προωθούν την οποιαδήποτε απαίτηση τους με εύλογη επιμέλεια και το ενωρίτερο δυνατό.
………………………………………………….»
Αλλά και το ίδιο το Δικαστήριο αναφερόμενο σε ζήτημα «που εγείρεται με τη γραπτή αγόρευση της εφεσείουσας εναγομένης» χωρίς αναφορά στην υπεράσπιση, το εξέτασε και το απέρριψε συνοπτικά για τους λόγους που προβάλλονται στην απόφαση του.
Πανομοιότυπο όπως και στην υπό κρίση αίτηση ζήτημα είχε εγερθεί στην Investylia Public v. Γαβριηλίδου (ανωτέρω) όπου το Δικαστήριο εγκρίνοντας την αίτηση τροποποίησης δέχθηκε ότι το [*556]θέμα της καθυστέρησης μπορεί να μην ηγέρθηκε δικογραφικά με τον «πλέον καλύτερο τρόπο», αλλά αποτέλεσε και αντικείμενο της αγόρευσης της εφεσείουσας πρωτοδίκως.
Αναμφίβολα η τροποποίηση σε περίπτωση που η αίτηση υποβάλλεται εγκαίρως και δεν επηρεάζει δυσμενώς τα συμφέροντα της άλλης πλευράς γίνεται αποδεκτή με περισσότερη ευκολία. Ο χρόνος της υποβολής της σκοπούμενης τροποποίησης αποτελεί σχετικό κριτήριο και τα Δικαστήρια αρνούνται κατά κανόνα διερεύνηση θεμάτων όταν η ακρόαση ήδη έχει αρχίσει. Η έκταση της τροποποίησης έχει τη δική της αυτοτελή σημασία εφόσον έχει επιπτώσεις στην τροχιοδρόμηση του προγραμματισμού της ακρόασης (Παπακόκκινου κ.ά. ν. Τράπεζας Κύπρου Δημόσιας Εταιρείας Λτδ (Αρ. 2) (2012) 1 Α.Α.Δ. 1705). Στην υπό κρίση αίτηση δόθηκαν οδηγίες για περιγράμματα αλλά η έφεση δεν έχει ακόμη οριστεί για ακρόαση.
Όπως δε υποδείχθηκε στην Panayiotis Georghiou (Catering) Ltd (ανωτέρω) αλλά και στην Flecha Contracting Ltd (ανωτέρω) η καθυστέρηση στην υποβολή αίτησης για τροποποίηση δεν εξετάζεται κατ’ απομόνωση ως ορισμένης σημασίας και μάλιστα αποφασιστικής.
Στην ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την αίτηση προβάλλεται ότι ο δικηγόρος της εφεσείουσας ενισχύθηκε στην πεποίθηση του περί λάθους του πρωτόδικου Δικαστηρίου λόγω πρόσφατης νομολογίας σε παρόμοια υπόθεση και συγκεκριμένα σε απόφαση Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας ημερ. 30.3.2012, στην Αγωγή υπ’ αρ. 642/08, GPH Ioannides Finance Investment Ltd v. Investylia Public Company Ltd, η οποία παρόλο που δεν είναι δεσμευτική για το Ανώτατο Δικαστήριο εμπεριέχει αιτιολογία και νομολογία «που είναι πειστικές και γι’ αυτό χρήσιμες για την πλήρη εξέταση της έφεσης». Σημειώνουμε ότι η έφεση καταχωρίστηκε στις 10.6.2011. Ενώ όπως φανερώνουν τα πρακτικά δόθηκαν οδηγίες για καταχώριση περιγραμμάτων αγόρευσης σύμφωνα με τους Θεσμούς στις 2.4.2013, η αίτηση για τροποποίηση καταχωρίστηκε στις 17.4.2013 και μετά από το διορισμό επιπρόσθετου δικηγόρου στις 22.5.2012.
Είναι γεγονός ότι η καθυστέρηση που έχει επιδειχθεί δεν έχει δικαιολογηθεί επαρκώς. Η αναφορά σε έκδοση απόφασης Επαρχιακού Δικαστηρίου δεν μπορεί να δικαιολογήσει ικανοποιητικά το ζήτημα. Τα δεδομένα της υπόθεσης και τα του υπόβαθρου των δικογράφων ήσαν κατά πάντα ουσιώδη χρόνο γνωστά στο δικηγό[*557]ρο της εφεσείουσας. Είναι όμως γεγονός ότι δεν μπορεί να αποδοθεί στην καθυστέρηση ιδιαίτερη βαρύτητα με απομόνωση των λοιπών παραγόντων, λαμβανομένου υπόψη ότι ο λόγος που επιχειρείται να εισαχθεί ήταν δικογραφημένος, έστω και ατελώς, βρισκόταν κατά πάντα χρόνο ενώπιον του Δικαστηρίου και είχε εγερθεί κατά την τελική αγόρευση από τον τότε δικηγόρο της εφεσείουσας. Το ζήτημα δεν μπορεί να κριθεί ως μη επίδικο, το δε συμφέρον της δικαιοσύνης υπό τις περιστάσεις κρίνουμε ότι θα εξυπηρετηθεί καλύτερα και με τον πλέον άρτιο τρόπο αν επιτραπεί η τροποποίηση. Με όλα τα ενώπιον μας δεδομένα καταλήγουμε να επιτρέψουμε την τροποποίηση, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη το στάδιο στο οποίο βρίσκεται η έφεση.
Η αίτηση εγκρίνεται. Τα έξοδα της αίτησης τροποποίησης και όσα προκύπτουν από την τροποποίηση, θα βαρύνουν την εφεσείουσα όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο, πληρωτέα στο τέλος της έφεσης.
Η αίτηση επιτρέπεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο