ECLI:CY:AD:2014:A207
(2014) 1 ΑΑΔ 651
[*651]20 Mαρτίου, 2014
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, Δ/στές]
1. C & S ΒΕΤΟΝ LTD,
2. ΚΥΡΙΑΚΗ (ΚΟΥΛΛΑ) ΣΥΜΕΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
3. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΝΔΡΕΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ,
4. ΣΙΜΟΣ ΑΝΔΡΕΟΥ,
5. D & Μ YIOUKKA LIMITED,
6. ΚΑΛΟΜΟΙΡΑ ΣΑΒΒΑ ΑΒΡΑΑΜ,
Εφεσείοντες,
v.
ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΛΤΔ,
Εφεσιβλήτων
(Πολιτική Έφεση Αρ. 74/2011)
Πολιτική Δικονομία ― Αίτηση συνένωσης αγωγών ― Διάταξη 14 ― Επικύρωση πρωτόδικης απόφασης περί μη ύπαρξης των παραγόντων που θα επέτρεπαν την άσκηση της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου προς την κατεύθυνση έκδοσης διατάγματος συνένωσης αγωγών.
Πολιτική Δικονομία ― Αίτηση συνένωσης αγωγών ― Εφαρμοστέες αρχές ― Ένα διάταγμα συνένωσης αγωγών εκδίδεται μόνο εκεί όπου προκύπτει όφελος από τη συνεκδίκαση των αγωγών, σε δικαστικά έξοδα και γρήγορη απονομή της δικαιοσύνης.
Η έφεση στράφηκε εναντίον πρωτόδικης απορριπτικής απόφασης σε αίτηση συνένωσης τριών αγωγών, με μία άλλη.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε το αίτημα κρίνοντας μεταξύ άλλων, ότι δεν υπήρχε ομοιότητα νομικών και πραγματικών γεγονότων μεταξύ των υποθέσεων και περαιτέρω, κάποιες από τις αγωγές αφορούσαν τρεχούμενους λογαριασμούς και δανειοδότηση των εναγομένων ενώ άλλες αφορούσαν συμβάσεις ενοικιαγοράς. Περαιτέρω, δεν ήσαν όλοι οι εναγόμενοι σε όλες τις αγωγές οι ίδιοι.
Έκρινε ακόμη, ότι από τη μελέτη των εγγράφων ήταν ολοφάνερο ότι για να αποδεικνυόταν η απαίτηση σε κάθε αγωγή, θα έπρεπε να παρουσιαστούν διαφορετικά έγγραφα αλλά και άλλη μαρτυρία κα[*652]θώς και ότι οι εναγόμενοι για να αποδείκνυαν την ανταπαίτηση τους που είχαν καταχωρίσει σε όλες τις αγωγές, θα έπρεπε να στηριχθούν σε διαφορετικά γεγονότα.
Με την έφεση υποστηρίχθηκε ότι η περίπτωση ήταν τέτοια ούτως ώστε το πρωτόδικο Δικαστήριο, θα έπρεπε να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια υπέρ των αιτητών.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Επρόκειτο για κλασσική περίπτωση μη συνένωσης των υποθέσεων για τους λόγους που το πρωτόδικο Δικαστήριο επεσήμανε. Διαφορετικά έγγραφα, άλλα ενοικιαγοράς και άλλα δανειοδότησης, άλλη μαρτυρία και διαφορετικοί διάδικοι, εναγόμενοι στην παρούσα περίπτωση.
2. Το γεγονός δε, ότι καταχωρίστηκαν σε όλες τις αγωγές πανομοιότυπες εκθέσεις υπεράσπισης με πανομοιότυπες ανταξιώσεις αυτό δεν αποτελούσε επιχείρημα το οποίο συνηγορούσε προς την κατεύθυνση της έγκρισης της αίτησης συνένωσης, αλλά αντιθέτως θα μπορούσε και να χαρακτηρισθεί εκ πρώτης όψεως και ως κατάχρηση της διαδικασίας.
3. Σε μια άλλη παράμετρο, οι διάδικοι και ιδιαίτερα οι εναγόμενοι, θα έπρεπε να προωθήσουν την εκδίκαση των αγωγών που φαίνονταν ιδιαιτέρως καθυστερημένες.
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Μακρίδης v. Μιχαηλίδου (Αρ.1) (1990) 1 Α.Α.Δ. 416.
Έφεση.
Έφεση από τους Αιτητές εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Χαραλάμπους, Π.Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 2145/09), ημερομηνίας 13/1/2011.
Α. Δημητριάδης, για Εφεσείοντες.
Ι. Παπαζαχαρία, για Εφεσίβλητους.
Ex tempore
[*653]EΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει η Δικαστής Δ. Μιχαηλίδου.
ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ.: Το Επαρχιακό Δικαστήριο, το οποίο επιλήφθηκε της αίτησης για συνένωση τριών άλλων αγωγών με την αγωγή 2145/09, εξετάζοντας τα ζητήματα που ηγέρθησαν στα πλαίσια της Δ.14 και στη βάση των ενστάσεων που είχε καταχωρήσει η άλλη πλευρά απόρριψε το αίτημα κρίνοντας ότι κάποιες από τις αγωγές αφορούσαν τρεχούμενους λογαριασμούς και δανειοδότηση των εναγομένων ενώ άλλες αφορούσαν συμβάσεις ενοικιαγοράς.
Προκύπτει επίσης αβίαστα από το ενώπιον μας υλικό, όπως ήταν και η διαπίστωση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ότι δεν ήσαν όλοι οι εναγόμενοι σε όλες τις αγωγές οι ίδιοι. Υπήρχαν διαφορετικά πρόσωπα αναλόγως της κάθε μιας από αυτές, ενώ μόνο στη μία αγωγή υπήρχαν οι πέντε εναγόμενοι. Έκρινε ακόμη ότι από τη μελέτη των εγγράφων ήταν ολοφάνερο ότι για να αποδειχθεί η απαίτηση σε κάθε αγωγή θα έπρεπε να παρουσιαστούν διαφορετικά έγγραφα αλλά και άλλη μαρτυρία καθώς και ότι οι εναγόμενοι για να αποδείξουν την ανταπαίτηση τους που είχαν καταχωρίσει σε όλες τις αγωγές, θα έπρεπε να στηριχθούν σε διαφορετικά γεγονότα.
Προχώρησε το πρωτόδικο Δικαστήριο να αναλύσει περαιτέρω κάθε μία από τις αγωγές αυτές για να καταλήξει ότι είναι ξεκάθαρο ότι δεν υπήρχε ομοιότητα νομικών και πραγματικών γεγονότων μεταξύ των υποθέσεων ούτως ώστε το Δικαστήριο να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια προς όφελος των εναγομένων-αιτητών παραπέμποντας στην Μακρίδης ν. Μιχαηλίδου, (Αρ.1) (1990) 1 Α.Α.Δ. 416 όπου κρίθηκε ότι ένα διάταγμα συνένωσης αγωγών εκδίδεται μόνο εκεί όπου προκύπτει όφελος από τη συνεκδίκαση των αγωγών, σε δικαστικά έξοδα και γρήγορη απονομή της δικαιοσύνης.
Όντως μια σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δικαστηρίου συνοψίζει όλα όσα και το πρωτόδικο Δικαστήριο επεσήμανε. Η έκδοση διατάγματος συνένωσης αγωγών προς εκδίκαση ανάγεται στη διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου, η άσκηση της οποίας εξαρτάται από τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης. Το Δικαστήριο ενασκώντας τη διακριτική του ευχέρεια εξετάζει κατά πόσο η συνεκδίκαση των αγωγών θα εξυπηρετήσει το συμφέρον των διαδίκων και την καλύτερη απονομή της δικαιοσύνης. Η αποφυγή πολλαπλότητας των διαδικασιών, ο περιορισμός των εξόδων καθώς [*654]και η οικονομία του δικαστικού χρόνου είναι παράγοντες που προσμετρούν στην κρίση του Δικαστηρίου επί του θέματος.
Έχουμε ακούσει και λάβαμε υπόψη τις εισηγήσεις του συνηγόρου των εφεσειόντων ο οποίος επικαλέστηκε ότι η περίπτωση είναι τέτοια ούτως ώστε το Δικαστήριο αντιθέτως θα έπρεπε να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια υπέρ των αιτητών. Δεν θα συμφωνήσουμε με την πιο πάνω εισήγηση. Κατά την κρίση μας ορθά το Δικαστήριο κατέληξε στο εύρημα του ενασκώντας τη διακριτική του ευχέρεια σε βάρος της αίτησης. Πρόκειται κατά την κρίση μας για κλασσική περίπτωση μη συνένωσης των υποθέσεων για τους λόγους που το πρωτόδικο Δικαστήριο επεσήμανε. Διαφορετικά έγγραφα, άλλα ενοικιαγοράς και άλλα δανειοδότησης, άλλη μαρτυρία και τέλος διαφορετικοί διάδικοι, εναγόμενοι στην παρούσα περίπτωση. Το γεγονός δε ότι καταχωρίστηκαν σε όλες τις αγωγές πανομοιότυπες εκθέσεις υπεράσπισης με πανομοιότυπες ανταξιώσεις αυτό δεν είναι επιχείρημα το οποίο συνηγορεί προς την κατεύθυνση της έγκρισης της αίτησης συνένωσης, αλλά αντιθέτως θα λέγαμε ότι μπορεί και να χαρακτηρισθεί εκ πρώτης όψεως και ως κατάχρηση της διαδικασίας.
Τέλος, θα προτρέπαμε τους διαδίκους και ιδιαίτερα τους εναγομένους να προωθήσουν την εκδίκαση των αγωγών που φαίνονται ιδιαιτέρως καθυστερημένες.
Η έφεση για τους λόγους που έχουμε αναφέρει απορρίπτεται με έξοδα σε βάρος του εφεσείοντα και υπέρ των εφεσιβλήτων τα οποία θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο