ECLI:CY:AD:2015:A126
(2015) 1 ΑΑΔ 359
[*359]24 Φεβρουαρίου, 2015
[ΠΑΝΑΓΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στές]
FABER HOIST CHEMICALS LTD,
Εφεσείουσα,
ν.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΛΗΜΕΡΑ,
Εφεσιβλήτου.
(Πολιτική Έφεση Αρ. 190/2010)
Εργοδότης και Εργοδοτούμενος ― Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών ― Έφεση εναντίον απόφασης Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών σε υπόθεση τερματισμού απασχολήσεως ― Δεν είναι επιτρεπτή έφεση για ανατροπή των γεγονότων και των επ' αυτών ευρημάτων του πρωτόδικου Δικαστηρίου ― Έφεση μπορεί να ασκηθεί για λόγο που συνεπάγεται νομικό σημείο μόνο ― Λόγος έφεσης δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι επί νομικού σημείου όταν στρέφεται κατά των ευρημάτων του Δικαστηρίου ως προς τα γεγονότα που περιβάλλουν τον τερματισμό της απασχόλησης και όπου η αιτιολογία η οποία παρέχεται προς υποστήριξη λόγου έφεσης απολήγει σε αμφισβήτηση των ευρημάτων του Δικαστηρίου αναφορικά με τις περιβάλλουσες τον τερματισμό συνθήκης .
[Πέραν των ως άνω αναφερομένων τίτλων, η απόφαση διαβάζεται στο σύνολο της.]
Η έφεση απορρίφθηκε με έξοδα.
Αναφερόμενη Υπόθεση:
Αντέννα Λίμιτεδ ν. Κωνσταντίνου (2010) 1 Α.Α.Δ. 392.
Έφεση.
Έφεση από την Καθ’ ης η αίτηση εναντίον της απόφασης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών, (Zαμπακίδου-Μουρτουβάνη, Πρόεδρος), (Αίτηση Αρ. 114/08), ημερομηνίας 10/5/2010.
Μ. Ηλιάδης, για την Εφεσείουσα.
Χ. Καραπατάκης,για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΠΑΝΑΓΗ, Δ.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Τ.Θ. Οικονόμου.
ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.: Ο εφεσίβλητος ήταν υπάλληλος των εφεσειόντων μέχρι τον Μάϊο 2007 οπότε και σταμάτησε. Επικαλούμενος παράνομη απόλυση προσέφυγε στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών αξιώνοντας αποζημιώσεις. Το επίδικο θέμα ήταν κατά πόσο απολύθηκε, ως η εκδοχή του, ή παραιτήθηκε οικειοθελώς, ως η εκδοχή των εφεσειόντων.
Το Δικαστήριο άκουσε τον εφεσίβλητο αφενός και δύο μάρτυρες εκ μέρους των εφεσειόντων, αφετέρου, και αξιολογώντας την εκατέρωθεν μαρτυρία αποδέχθηκε, για τους λόγους που εξήγησε, την εκδοχή του εφεσίβλητου.
Με την παρούσα έφεση προσβάλλεται ευθέως η αξιολόγηση της μαρτυρίας από το πρωτόδικο δικαστήριο.
Όμως, αναθεώρηση απόφασης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών είναι παραδεκτή μόνο για το λόγο που συνεπάγεται νομικό σημείο* και όπως ελέχθη στην υπόθεση Αντέννα Λιμιτεδ ν. Κωνσταντίνου (2010) 1 Α.Α.Δ. 392:
«… λόγος έφεσης δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι επί νομικού σημείου όταν στρέφεται κατά των ευρημάτων του Δικαστηρίου ως προς τα γεγονότα που περιβάλλουν τον τερματισμό της απασχόλησης και όπου η αιτιολογία η οποία παρέχεται προς υποστήριξη λόγου έφεσης απολήγει σε αμφισβήτηση των ευρημάτων του Δικαστηρίου αναφορικά με τις περιβάλλουσες τον τερματισμό συνθήκης …»
Εν προκειμένω, ως άνω, ό,τι αμφισβητείται είναι η κρίση του πρωτόδικου δικαστηρίου ως προς την αξιοπιστία της μαρτυρίας.
Δεν παραβλέπουμε ότι ο λόγος έφεσης αρ. 4 αναφέρει ότι λαν[*361]θασμένα το πρωτόδικο δικαστήριο έλαβε υπ’ οψιν του τον περί Ενημέρωσης του Εργοδοτουμένου από τον Εργοδότη για τους Όρους που διέπουν τη Σύμβαση ή Σχέση Εργασίας Νόμο, Ν. 100(Ι)/2000. Η αναφορά όμως αυτή δεν άπτεται νομικού σημείου. Το τι έπραξε το δικαστήριο αναφερόμενο στο Νόμο εκείνο ήταν ότι, στα πλαίσια της αξιολόγησης της μαρτυρίας του διευθυντή της εφεσείουσας εταιρείας και σε συνάρτηση με τη διαπίστωση του ότι η εταιρεία δεν τηρούσε τις σωστές διαδικασίες όσον αφορά το προσωπικό, σημείωσε το γεγονός ότι ένας διευθυντής και σύμβουλος επιχειρήσεων, ως ο μάρτυρας, δεν έδιδε στους εργοδοτούμενους τούς όρους εργοδότησης, κατά παράβαση του εν λόγω Νόμου.
Η έφεση κρίνεται απαράδεκτη και απορρίπτεται με €1.500 έξοδα πλέον Φ.Π.Α. υπέρ του εφεσίβλητου.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο