ECLI:CY:AD:2016:A194
(2016) 1 ΑΑΔ 956
[*956]12 Απριλίου, 2016
[ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ, ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ/στές]
(Πολιτική Έφεση Αρ. Ε23/2013)
ALPHA BANK CYPRUS LTD,
Εφεσείοντες-Ενάγοντες-Αιτητές,
v.
1. SI SENH DAU,
2. ALPHA PANARETI PUBLIC LIMITED,
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων-Καθ’ ων η αίτηση.
(Πολιτική Έφεση Αρ. Ε24/2013)
ALPHA BANK CYPRUS LTD,
Εφεσείοντες-Ενάγοντες-Αιτητές,
v.
1. TOWSON SUSAN JANE,
2. ALPHA PANARETI PUBLIC LIMITED,
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων-Καθ’ ων η αίτηση.
(Πολιτική Έφεση Αρ. Ε25/2013)
ALPHA BANK CYPRUS LTD,
Εφεσείοντες-Ενάγοντες-Αιτητές,
v.
1. CRESSWELL STEWART CHARLES,
2. CRESSWELL GILLIAN,
3. ALPHA PANARETI PUBLIC LIMITED,
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων-Καθ’ ων η αίτηση.
[*957](Πολιτική Έφεση Αρ. Ε26/2013)
ALPHA BANK CYPRUS LTD,
Εφεσείοντες-Ενάγοντες-Αιτητές,
v.
1. GASKELL JULIE ANN,
2. GASKELL PETER,
3. ALPHA PANARETI PUBLIC LIMITED,
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων-Καθ’ ων η αίτηση.
(Πολιτική Έφεση Αρ. Ε27/2013)
ALPHA BANK CYPRUS LTD,
Εφεσείοντες-Ενάγοντες-Αιτητές,
v.
1. WERNHAM RICHARD DONALD,
2. WERNHAM TRACY,
3. ALPHA PANARETI PUBLIC LIMITED,
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων-Καθ’ ων η αίτηση.
(Πολιτική Έφεση Αρ. Ε28/2013)
ALPHA BANK CYPRUS LTD,
Εφεσείοντες-Ενάγοντες-Αιτητές,
v.
1. ΖORANI JOANNE LOUISE,
2. ALPHA PANARETI PUBLIC LIMITED,
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων-Καθ’ ων η αίτηση.
[*958](Πολιτική Έφεση Αρ. Ε29/2013)
ALPHA BANK CYPRUS LTD,
Εφεσείοντες-Ενάγοντες-Αιτητές,
v.
1. SIMPSON RICHARD WILLIAM,
2. ALPHA PANARETI PUBLIC LIMITED,
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων-Καθ’ ων η αίτηση.
(Πολιτικές Εφέσεις Αρ. Ε23/2013, Ε24/2013, Ε25/2013, Ε26/2013, Ε27/2013, Ε28/2013, Ε29/2013)
Πολιτική Δικονομία ― Επίδοση δικαστικών εγγράφων εκτός δικαιοδοσίας ― Ενωσιακό Δίκαιο ― Κανονισμός του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΕΚ 1393/2007 ― Κατά πόσον ήταν θεραπεύσιμες δύο δικονομικές παραλείψεις που αφορούσαν σε μη επίδοση της μετάφρασης διατάγματος που επιδόθηκε με βάση τον Κανονισμό ΕΚ 1393/2007 σε χώρα της Ε.Ε. και σε μη επίδοση της τυποποιημένης Βεβαίωσης, δυνάμει του ΕΚ 1393/2007 ― Καταφατική απάντηση ― Απόφαση Εφετείου εκδοθείσα κατ’ ακολουθία απόφασης του Δ.Ε.Ε. επί προδικαστικών ερωτημάτων τα οποία παραπέμφθηκαν προς αυτό.
Έξοδα ― Πολιτική Δικονομία ― Εμπίπτουν στη διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου η οποία κατά κανόνα ασκείται με βάση το αποτέλεσμα της δίκης ― Παρέκκλιση δικαιολογείται μόνο εφόσον συντρέχουν ικανοί λόγοι που ανάγονται στη γενεσιουργό αιτία της πρόκλησης των εξόδων της δίκης ή μέρος αυτής.
Με την απόφαση που εκδόθηκε στην υπόθεση Alpha Bank Cyprus Ltd v. Si Senh Dau κ.ά. (2013) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1935, αποφασίστηκαν όλα τα επίδικα θέματα εκτός από ένα, για το οποίο στάληκαν προδικαστικά ερωτήματα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ), το οποίο με απόφασή του ημερ. 16.9.2015 απάντησε στα ερωτήματά του Εφετείου.
Με την παρούσα, αποφασίστηκε και το εναπομείναν σημείο, υπό το φως της απόφασης του ΔΕΕ.
[*959]Οι Εφεσείοντες-Ενάγοντες, οι οποίοι ασκούν τραπεζικές εργασίες, ενήγαγαν τους Εφεσίβλητους-Εναγόμενους για το υπόλοιπο ενυπόθηκου δανείου. Επειδή οι Εφεσίβλητοι 1 ήταν μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού, εξασφάλισαν διάταγμα για επίδοση της σχετικής ειδοποίησης και αγωγής στο Ηνωμένο Βασίλειο, με βάση τον Κανονισμό του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΕΚ 1393/2007. Η επίδοση έγινε από τις αντίστοιχες αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου και ενημερώθηκαν οι Εφεσείοντες.
Στη συνέχεια, οι Εφεσίβλητοι 1 στην κάθε μια από τις επτά αγωγές καταχώρησαν σημείωμα εμφάνισης υπό διαμαρτυρία και ταυτόχρονα αίτηση, αιτούμενοι διάταγμα με το οποίο να ακυρώνεται ή να παραμερίζεται το διάταγμα του πρωτόδικου δικαστηρίου με το οποίο επετράπη η επίδοση των εγγράφων της αγωγής στο εξωτερικό, καθότι δεν υπήρξε συμμόρφωση με τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας και τον κανονισμό ΕΚ 1393/2007. Ήταν η θέση τους. ότι ενόψει των πολλών δικονομικών παραλείψεων, θα έπρεπε να ακυρωθεί η επίδοση που έγινε.
Το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε την αίτηση βάσιμη και ακύρωσε την επίδοση.
Οι Εφεσείοντες εφεσίβαλαν την ορθότητα της πρωτόδικης κρίσης.
Το Εφετείο ως προς το εθνικό δίκαιο έκρινε ότι:- (α) Η μη επίδοση σύμφωνα με τη Δ.48 θ.13 της μονομερούς αίτησης στη βάση της οποίας εξασφαλίστηκε το διάταγμα επίδοσης εκτός δικαιοδοσίας και (β) η μη επίδοση μετάφρασης του διατάγματος επίδοσης εκτός δικαιοδοσίας, σύμφωνα με τη Δ.48 θ.12, δεν ήταν παραλείψεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ακυρότητα της επίδοσης, αλλά ήταν παρατυπίες οι οποίες μπορούσαν να θεραπευθούν. Συγκεκριμένα έκρινε ότι η παράλειψη (α) πιο πάνω αυτοθεραπεύτηκε ενόψει του γεγονότος ότι η μονομερής αίτηση στο μεταξύ περιήλθε σε γνώση των Εφεσιβλήτων, ενώ η παράλειψη (β), ανωτέρω (μη επίδοση μετάφρασης του διατάγματος), είναι θεραπεύσιμη.
Ως προς την τρίτη παράλειψη, ότι δεν επιδόθηκε επεξηγηματική επιστολή μαζί με τα έγγραφα που επιδόθηκαν, το Εφετείο έκρινε ότι δεν υπήρξε καμιά παραπλάνηση, εφόσον οι Εφεσίβλητοι εμφανίστηκαν έστω και υπό διαμαρτυρία στο Δικαστήριο.
Ως προς το τέταρτο παράπονο, ότι δεν επιδόθηκε από τις αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου η σχετική Βεβαίωση, με την οποία θα πληροφορούνταν οι Εφεσίβλητοι σύμφωνα με τον ΕΚ 1393/2007 περί του [*960]δικαιώματός τους να αρνηθούν να παραλάβουν το Διάταγμα στα Ελληνικά, χωρίς αυτό να συνοδεύεται από την απαιτούμενη μετάφραση στα Αγγλικά, το Εφετείο ήταν της άποψης ότι η παράλειψη δεν θα έπρεπε σύμφωνα με το πνεύμα του ΕΚ 1393/2007 να οδηγήσει σε ακυρότητα. Όμως επειδή το θέμα αφορούσε ερμηνεία ευρωπαϊκού δικαίου, έκρινε ότι δεν μπορούσε να αποφασίσει το θέμα τελεσίδικα και παρέπεμψε προδικαστικό ερώτημα στο Δ.Ε.Ε. Στο μεταξύ, ανέστειλε τη διαδικασία της έφεσης εν αναμονή της απόφασης του ΔΕΕ.
Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την απόφασή του στην υπόθεση Alpha Bank Cyprus Ltd v. Dau Si Senh and Others, C-519/13, ημερ. 16.9.2015, απάντησε ότι ο Κανονισμός 1393/2007 σ’ ότι αφορά την προκειμένη περίπτωση έχει την έννοια ότι:-
«..η υπηρεσία παραλαβής υποχρεούται σε κάθε περίπτωση και χωρίς να διαθέτει συναφώς περιθώριο εκτιμήσεως να γνωστοποιεί στον παραλήπτη πράξεως ότι έχει το δικαίωμα να αρνηθεί την παραλαβή της πράξεως αυτής, χρησιμοποιώντας συστηματικά προς τούτο το τυποποιημένο έντυπο του παραρτήματος ΙΙ του κανονισμού 1393/2007.
..........................................................................................................................
..η εκ μέρους της υπηρεσίας παραλαβής επίδοση ή κοινοποίηση πράξεως στον παραλήπτη της χωρίς επισύναψη του τυποποιημένου εντύπου του παραρτήματος ΙΙ του κανονισμού 1393/2007 δεν συνιστά λόγο ακυρότητας της διαδικασίας, η παράλειψη δε αυτή μπορεί να θεραπευθεί κατά τις διατάξεις του εν λόγω κανονισμού.»
Αποφασίστηκε ότι:
1. Με βάση τα αποφασισθέντα στην απόφαση του παρόντος Εφετείου ημερ. 13.9.2013, καθώς και την απάντηση που έδωσε το ΔΕΕ στα προδικαστικά ερωτήματα που τέθηκαν, η πρωτόδικη απόφαση θα έπρεπε να παραμεριστεί, εφόσον καμιά από τις δικονομικές παραλείψεις δεν οδηγεί σε ακυρότητα, όπως εσφαλμένα έκρινε το πρωτόδικο δικαστήριο.
2. Παρέμεναν προς θεραπεία οι δύο διαπιστωθείσες παραλείψεις:- (α) Η μη επίδοση της μετάφρασης του επίδικου διατάγματος και (β) η επίδοση της προβλεπόμενης από τον ΕΚ 1393/2007 τυποποιημένης Βεβαίωσης.
3. Εναπόκειτο στους Εφεσείοντες να προωθήσουν τις κατάλληλες διαδικασίες ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου, ώστε να θεραπεύσουν τις δικονομικές παραλείψεις.
4. Αναφορικά με το θέμα των εξόδων τα οποία είχαν επιφυλαχθεί μέχρι να απαντηθούν τα προδικαστικά ερωτήματα, υπό αυτές τις περιστάσεις, συνέτρεχαν λόγοι για άσκηση της διακριτικής [*961]ευχέρειας κατά παρέκκλιση του γενικού κανόνα που επιτάσσει την επιδίκαση εξόδων στον επιτυχόντα διάδικο, που στην προκειμένη περίπτωση ήταν οι Εφεσείοντες.
5. Εκδόθηκε διαταγή όπως οι Εφεσείοντες ελάμβαναν εντός 30 ημερών όλα τα ενδεικνυόμενα δικονομικά μέτρα για να θεραπεύσουν τις δύο δικονομικές παραλείψεις που εντοπίστηκαν (τη μη επίδοση της μετάφρασης του διατάγματος και τη μη επίδοση της τυποποιημένης Βεβαίωσης, δυνάμει του ΕΚ 1393/2007).
Η έφεση επέτυχε. Κάθε πλευρά τα έξοδα της.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Alpha Bank Cyprus Ltd v. Si Senh Dau κ.ά. (2013) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1935,
Alpha Bank Cyprus Ltd v. Dau Si Senh and Others, C-519/13, ημερ. 16.9.2015,
Consortia Europe Ltd v. Fregata Holdings Ltd (2014) 1 Α.Α.Δ. 2308, ECLI:CY:AD:2014:A790,
Θρασυβούλου v. Arto Estates Ltd (1993) 1 A.A.Δ. 12,
Σωκράτους v. Σιβιτανίδη (1998) 1(Γ) Α.Α.Δ. 16.
Εφέσεις.
Εφέσεις από τους ενάγοντες εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Πούγιουρου, Π.Ε.Δ.), (Αγωγή Αρ. 1191/2012), ημερομηνίας 7/2/2013.
Π. Πολυβίου με Στ. Πολυβίου (κα), Α. Λιβέρα (κα) και Ε. Χαραλάμπους (κα), για τους Εφεσείοντες.
Γ. Κουκούνης με Κ. Κουκούνη, Χρ. Ζαντή (κα) και Ν. Κουκούνη, για τους Εφεσίβλητους.
Cur. adv. vult.
ΔικαστHριο: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ. Ερωτοκρίτου.
ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΥ, Δ.: Με την απόφαση που εκδόθηκε στην Alpha Bank Cyprus Ltd v. Si Senh Dau κ.ά. (2013) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1935, [*962]αποφασίστηκαν όλα τα επίδικα θέματα εκτός από ένα για το οποίο στάληκαν προδικαστικά ερωτήματα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ), το οποίο με απόφασή του ημερ. 16.9.2015 απάντησε στα ερωτήματά μας. Με την παρούσα, αποφασίζουμε και το εναπομείναν σημείο, υπό το φως της απόφασης του ΔΕΕ.
Για σκοπούς όμως πληρότητας, θα αναφερθούμε με συντομία στο ιστορικό της διαφοράς ώστε η παρούσα απόφασή μας να έχει αυτοτέλεια. Οι Εφεσείοντες-Ενάγοντες, οι οποίοι ασκούν τραπεζικές εργασίες, ενήγαγαν τους Εφεσίβλητους-Εναγόμενους για το υπόλοιπο ενυπόθηκου δανείου. Επειδή οι Εφεσίβλητοι 1 ήταν μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού, εξασφάλισαν διάταγμα για επίδοση της σχετικής ειδοποίησης και αγωγής στο Ηνωμένο Βασίλειο, με βάση τον Κανονισμό του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΕΚ 1393/2007. Η επίδοση έγινε από τις αντίστοιχες αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου και ενημερώθηκαν οι Εφεσείοντες.
Στη συνέχεια, οι Εφεσίβλητοι 1 στην κάθε μια από τις επτά αγωγές καταχώρησαν σημείωμα εμφάνισης υπό διαμαρτυρία και ταυτόχρονα αίτηση, αιτούμενοι διάταγμα με το οποίο να ακυρώνεται ή να παραμερίζεται το διάταγμα του πρωτόδικου δικαστηρίου με το οποίο επετράπη η επίδοση των εγγράφων της αγωγής στο εξωτερικό, καθότι δεν υπήρξε συμμόρφωση με τους Θεσμούς Πολιτικής Δικονομίας και τον κανονισμό ΕΚ 1393/2007. Ήταν η θέση τους ότι ενόψει των πολλών δικονομικών παραλείψεων, θα έπρεπε να ακυρωθεί η επίδοση που έγινε.
Το πρωτόδικο δικαστήριο έκρινε την αίτηση βάσιμη και ακύρωσε την επίδοση.
Οι Εφεσείοντες εφεσίβαλαν την ορθότητα της πρωτόδικης κρίσης.
Το Εφετείο ως προς το εθνικό δίκαιο έκρινε ότι:- (α) Η μη επίδοση σύμφωνα με τη Δ.48 θ.13 της μονομερούς αίτησης στη βάση της οποίας εξασφαλίστηκε το διάταγμα επίδοσης εκτός δικαιοδοσίας και (β) η μη επίδοση μετάφρασης του διατάγματος επίδοσης εκτός δικαιοδοσίας, σύμφωνα με τη Δ.48 θ.12, δεν ήταν παραλείψεις που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ακυρότητα της επίδοσης, αλλά ήταν παρατυπίες οι οποίες μπορούσαν να θεραπευθούν. Συγκεκριμένα έκρινε ότι η παράλειψη (α) πιο πάνω αυτοθεραπεύτηκε ενόψει του γεγονός ότι η μονομερής αίτηση στο μεταξύ περιήλθε σε γνώση των Εφεσιβλήτων, ενώ η παράλειψη (β), ανωτέρω (μη επίδοση μετάφρασης του διατάγματος), είναι θεραπεύσιμη.
[*963]Ως προς την τρίτη παράλειψη, ότι δεν επιδόθηκε επεξηγηματική επιστολή μαζί με τα έγγραφα που επιδόθηκαν, το Εφετείο έκρινε ότι δεν υπήρξε καμιά παραπλάνηση, εφόσον οι Εφεσίβλητοι εμφανίστηκαν έστω και υπό διαμαρτυρία στο Δικαστήριο.
Ως προς το τέταρτο παράπονο, ότι δεν επιδόθηκε από τις αρχές του Ηνωμένου Βασιλείου η σχετική Βεβαίωση, με την οποία θα πληροφορούνταν οι Εφεσίβλητοι σύμφωνα με τον ΕΚ 1393/2007 περί του δικαιώματός τους να αρνηθούν να παραλάβουν το Διάταγμα στα Ελληνικά, χωρίς αυτό να συνοδεύεται από την απαιτούμενη μετάφραση στα Αγγλικά, το Εφετείο ήταν της άποψης ότι η παράλειψη δεν θα έπρεπε σύμφωνα με το πνεύμα του ΕΚ 1393/2007 να οδηγήσει σε ακυρότητα. Όμως επειδή το θέμα αφορούσε ερμηνεία ευρωπαϊκού δικαίου, έκρινε ότι δεν μπορούσε να αποφασίσει το θέμα τελεσίδικα και παρέπεμψε προδικαστικό ερώτημα στο ΔΕΕ. Στο μεταξύ, ανέστειλε τη διαδικασία της έφεσης εν αναμονή της απόφασης του ΔΕΕ.
Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την απόφασή του στην υπόθεση Alpha Bank Cyprus Ltd v. Dau Si Senh and Others, C-519/13, ημερ. 16.9.2015, απάντησε ότι ο Κανονισμός 1393/2007 σ’ ότι αφορά την προκειμένη περίπτωση έχει την έννοια ότι:-
«….η υπηρεσία παραλαβής υποχρεούται σε κάθε περίπτωση και χωρίς να διαθέτει συναφώς περιθώριο εκτιμήσεως να γνωστοποιεί στον παραλήπτη πράξεως ότι έχει το δικαίωμα να αρνηθεί την παραλαβή της πράξεως αυτής, χρησιμοποιώντας συστηματικά προς τούτο το τυποποιημένο έντυπο του παραρτήματος ΙΙ του κανονισμού 1393/2007.
……………………………………………………………………
η εκ μέρους της υπηρεσίας παραλαβής επίδοση ή κοινοποίηση πράξεως στον παραλήπτη της χωρίς επισύναψη του τυποποιημένου εντύπου του παραρτήματος ΙΙ του κανονισμού 1393/2007 δεν συνιστά λόγο ακυρότητας της διαδικασίας, η παράλειψη δε αυτή μπορεί να θεραπευθεί κατά τις διατάξεις του εν λόγω κανονισμού.»
Η έφεση τέθηκε εκ νέου ενώπιον μας για να ολοκληρωθεί.
Ο ευπαίδευτος δικηγόρος των Εφεσειόντων υποστήριξε ότι το Ανώτατο Δικαστήριο θα πρέπει να αποδεχθεί την έφεση και να παραμερίσει την πρωτόδικη απόφαση με την οποία θεωρείτο άκυρη η επίδοση και σ’ ό,τι αφορά τις παρατυπίες, εναπόκειται σ’ αυτούς [*964]να αποφασίσουν πώς θα τις θεραπεύσουν.
Από την άλλη, ο ευπαίδευτος συνήγορος για τους Εφεσίβλητους προσπάθησε να δώσει άλλη έμφαση στην απόφασή μας, ημερ. 13.9.2013 και στην απόφαση του ΔΕΕ, το οποίο, όπως εισηγήθηκε, επιβεβαίωσε την παραβίαση του δικαιώματος των πελατών του για δίκαιη δίκη. Όπως μας εξήγησε στη γραπτή του αγόρευση:- «Το πρωτεύον και ουσιαστικό ζήτημα είναι το γεγονός ότι παραβιάστηκαν ουσιώδη δικαιώματα των εφεσίβλητων και ότι η επίδοση υπό τις περιστάσεις δεν είναι καλή και πάσχει. Συνεπώς οι εφεσίβλητοι δικαιούνται θεραπείας και της ανάλογης δικαστικής προστασίας. Η κατάσταση αυτή, ενόψει της απόφασης του ΔΕΕ, δεν διαφοροποιείται από αυτήν που εξετάστηκε πρωτοδίκως. Επομένως οι εφεσίβλητοι δικαιώνονται και δικαιολογούνται πλήρως για τη στάση που τήρησαν μέχρι σήμερα.».
Ο συνήγορος των Εφεσίβλητων έφτασε μέχρι σημείου να μας εισηγηθεί να αναθεωρήσουμε την απόφασή μας ημερ. 13.9.2013 ως προς το θεραπεύσιμο των παραλείψεων και να ακολουθήσουμε τη μεταγενέστερη απόφαση της πλειοψηφίας στην υπόθεση Consortia Europe Ltd v. Fregata Holdings Ltd (2014) 1 , ECLI:CY:AD:2014:A790Α.Α.Δ. 2308. Παρά δε την κρίση μας στην απόφαση ημερ. 13.9.2013 ότι η ακύρωση της επίδοσης από το πρωτόδικο δικαστήριο ήταν εσφαλμένη και ότι οι συγκεκριμένες δικονομικές παραλείψεις δεν μπορούσαν να οδηγήσουν σε ακυρότητα αλλά θα μπορούσαν να θεραπευθούν, ο συνήγορος των Εφεσίβλητων με τη γραπτή αγόρευση την θεωρεί ότι:- «Σε κάθε περίπτωση το εύρημα του Πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η επίδοση έπασχε και δεν ήταν καλή, ήταν και παραμένει ορθό. Περαιτέρω, η ακύρωση της επίδοσης και του διατάγματος είναι ορθή, αφού ακολουθούνται πιστά οι Θεσμοί Περί Πολιτικής Δικονομίας, το σκεπτικό του ΔΕΕ και η αυθεντία Consortia Europe Ltd (ανωτέρω).»
Δεν συμφωνούμε με τα όσα εισηγείται ο ευπαίδευτος συνήγορος των Εφεσίβλητων τα οποία ουσιαστικά αποδοκιμάζουν κατά τρόπο ανεπίτρεπτο τα όσα δικαστικώς αποφασίστηκαν από αυτό το Εφετείο και αποτελούν δεσμευτικό προηγούμενο. Δεν επιθυμούμε να σχολιάσουμε τα αποφασισθέντα στην Consortia, εφόσον σ’ εκείνη την υπόθεση δεν λήφθηκε υπόψη το δικαστικό προηγούμενο της απόφασης στην παρούσα έφεση (Alpha Bank Ltd v. Dau Si Senh κ.ά., ανωτέρω), προφανώς επειδή δεν τέθηκε ενώπιον του Εφετείου.
Έχοντας υπόψη τα όσα έχουν ήδη αποφασιστεί με την απόφα[*965]ση του παρόντος Εφετείου ημερ. 13.9.2013, καθώς και την απάντηση που έδωσε το ΔΕΕ στα προδικαστικά ερωτήματα που θέσαμε, καταλήγουμε ότι η πρωτόδικη απόφαση θα πρέπει να παραμεριστεί, εφόσον καμιά από τις δικονομικές παραλείψεις δεν οδηγεί σε ακυρότητα, όπως εσφαλμένα έκρινε το πρωτόδικο δικαστήριο. Διαπιστώνουμε ότι παραμένουν προς θεραπεία οι δύο διαπιστωθείσες παραλείψεις:- (α) Η μη επίδοση της μετάφρασης του επίδικου διατάγματος και (β) η επίδοση της προβλεπόμενης από τον ΕΚ 1393/2007 τυποποιημένης Βεβαίωσης.
Συμφωνούμε με το συνήγορο των Εφεσειόντων ότι δεν αποτελεί επίδικο θέμα ενώπιον μας ο τρόπος θεραπείας των δύο πιο πάνω δικονομικών παραλείψεων. Εναπόκειται πλέον στους Εφεσείοντες να προωθήσουν τις κατάλληλες διαδικασίες ενώπιον του πρωτόδικου δικαστηρίου, ώστε να θεραπεύσουν τις δικονομικές παραλείψεις.
Ερχόμαστε τώρα στο θέμα των εξόδων το οποίο μας προβλημάτισε. Στην απόφασή μας ημερ. 13.9.2013 επιφυλάξαμε τα έξοδα μέχρι να απαντηθούν τα προδικαστικά ερωτήματα. Το ΔΕΕ, σε ό,τι αφορά τα έξοδα για τη διαδικασία ενώπιον του, άφησε το παρόν Εφετείο να αποφασίσει.
Σύμφωνα με τη νομολογία και την πρακτική που έχει καθιερωθεί, τα έξοδα εμπίπτουν στη διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου η οποία κατά κανόνα ασκείται με βάση το αποτέλεσμα της δίκης, εκτός εάν υπάρχουν σοβαροί λόγοι που δικαιολογούν παρέκκλιση από τον γενικό κανόνα. Όπως αναφέρθηκε στη Θρασυβούλου v. Arto Estates Ltd (1993) 1 A.A.Δ. 12 και επιβεβαιώθηκε στη Σωκράτους v. Σιβιτανίδη (1998) 1(Γ) Α.Α.Δ. 16, παρέκκλιση «δικαιολογείται μόνο εφόσον συντρέχουν ικανοί λόγοι που ανάγονται στη γενεσιουργό αιτία της πρόκλησης των εξόδων της δίκης ή μέρος αυτής».
Στην προκειμένη περίπτωση οι Εφεσείοντες στην ουσία πέτυχαν στη διαδικασία της έφεσης υπό την έννοια ότι κατάφεραν να παραμερίσουν την πρωτόδικη απόφαση με την οποία θεωρείτο ότι οι διαπιστωθείσες δικονομικές παραλείψεις δεν ήταν θεραπεύσιμες, αλλά οδηγούσαν σε ακυρότητα της επίδοσης εκτός δικαιοδοσίας. Τόσο το παρόν Εφετείο, όσο και το ΔΕΕ, έκριναν ότι όλες οι δικονομικές παραλείψεις (εθνικού και ευρωπαϊκού δικαίου), είναι θεραπεύσιμες. Από την άλλη, οι Εφεσίβλητοι, οι οποίοι υποστήριξαν την πρωτόδικη κρίση, θα πρέπει να θεωρούνται ότι είναι οι αποτυχόντες διάδικοι στην Έφεση.
[*966]Όμως θα πρέπει να εξετάσουμε κατά πόσον οι Εφεσίβλητοι δικαιολογούνταν να διαμαρτυρηθούν για τον τρόπο που τους έγινε η επίδοση. Έχοντας υπόψη όλες τις περιστάσεις της υπόθεσης, κρίνουμε ότι ναι μεν είχαν το δικαίωμα να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους, έστω και εάν εμείς θεωρούμε ότι θα μπορούσαν να βρουν άλλους πιο απλούς τρόπους για να θεραπεύσουν τις παρατυπίες, παρά να εμμένουν τυπολατρικά στο γράμμα του Νόμου και των Κανονισμών που έγινε αιτία να καθυστερήσει για μερικά χρόνια η εκδίκαση των επτά υπό εκδίκαση υποθέσεων και εκατοντάδων άλλων αγωγών που εκκρεμούν στο Επαρχιακό Δικαστήριο Πάφου και αλλού.
Πέραν τούτου, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι τα νομικά ζητήματα που ηγέρθηκαν σε σχέση με την επίδοση της τυποποιημένης Βεβαίωσης δυνάμει του ΕΚ 1393/2007 ήταν καινοφανή, ακόμη και στο ευρωπαϊκό δίκαιο.
Υπό αυτές τις περιστάσεις, θεωρούμε ότι συντρέχουν λόγοι για να ασκήσουμε τη διακριτική μας ευχέρεια κατά παρέκκλιση του γενικού κανόνα που επιτάσσει την επιδίκαση εξόδων στον επιτυχόντα διάδικο, που στην προκειμένη περίπτωση είναι οι Εφεσείοντες. Κρίνουμε ότι είναι πιο δίκαιο να αφήσουμε την κάθε πλευρά να πληρώσει τα δικά της έξοδα.
Ενόψει των πιο πάνω, η έφεση επιτυγχάνει και η πρωτόδικη απόφαση παραμερίζεται. Η κάθε πλευρά να πληρώσει τα δικά της έξοδα τόσο πρωτοδίκως, όσο και κατ’ έφεση. Οι Εφεσείοντες μέσα σε 30 μέρες από σήμερα να λάβουν τα ενδεικνυόμενα δικονομικά μέτρα για να θεραπεύσουν τις δύο δικονομικές παραλείψεις που εντοπίσαμε πιο πάνω (μη επίδοση της μετάφρασης του διατάγματος και τη μη επίδοση της τυποποιημένης Βεβαίωσης, δυνάμει του ΕΚ 1393/2007).
Η έφεση επιτυγχάνει. Κάθε πλευρά τα έξοδα της.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο