ECLI:CY:DOD:2016:4
(2016) 1 ΑΑΔ 1366
[*1366]7 Ιουνίου, 2016
[ΝΑΘΑΝΑΗΛ, ΠΑΝΑΓΗ, ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ, Δ/στές]
ΜΑΡΙΑ ΜΑΥΡΟΝΙΚΟΛΑ,
Εφεσείουσα,
v.
ΑΝΤΗ ΞΑΝΘΟΥ,
Εφεσιβλήτου.
(Έφεση Αρ. 9/2014)
Έξοδα ― Έφεση εναντίον ενδιάμεσης απόφασης πρωτόδικου Δικαστηρίου ως προς το σκέλος μη έκδοσης διαταγής για έξοδα παρά την ύπαρξη επιτυχόντος διαδίκου ― Επέμβαση Εφετείου ― Κατά πόσον η σχετική διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, ασκήθηκε λανθασμένα ― Δεν αποκαλύπτονταν στο σκεπτικό του πρωτόδικου Δικαστηρίου, ικανοί ή αποχρώντες λόγοι που να ανάγονται στη γενεσιουργό αιτία πρόκλησης των εξόδων ― Οι λόγοι που παρέθεσε το πρωτόδικο Δικαστήριο ήταν άσχετοι με την ουσία του αποτελέσματος της αίτησης και ουδόλως δικαιολογούσαν τη στέρηση των εξόδων της εφεσείουσας στη σχετική διαδικασία.
Έξοδα ― Ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, η οποία πρέπει να ασκείται δικαστικά και όχι αυθαίρετα ― Απόκλιση από τον κανόνα, δικαιολογείται μόνο εφόσον συντρέχουν ικανοί λόγοι, οι οποίοι ανάγονται στη γενεσιουργό αιτία της πρόκλησης του συνόλου ή μέρους των εξόδων της δίκης, όπως, για παράδειγμα, στην περίπτωση που διάδικος συνέβαλε αδικαιολόγητα στη διόγκωση των εξόδων της δίκης για λόγους που δεν σχετίζονταν με το αποτέλεσμα.
[Πέραν των ως άνω αναφερομένων τίτλων, η απόφαση διαβάζεται στο σύνολο της.]
Η έφεση επέτυχε με έξοδα.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Δημοκρατία v. Milouca Motor Trading Ltd (2000) 1 A.A.Δ. 630,
[*1367]Spinneys Cyprus Ltd v. Χρίστου κ.ά (2004) 1 Α.Α.Δ. 1833,
Θρασυβούλου v. Arto Estates Ltd (1993) 1 A.A.Δ. 12,
Χρυσοστόμου v. Συνεργατικό Ταμιευτήριο Λεμεσού Λτδ (2015) 1 Α.Α.Δ. 2221, ECLI:CY:AD:2015:A685.
Έφεση.
Έφεση από την Καθ’ ης η αίτηση εναντίον της απόφασης του Οικογενειακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Δημητρίου, Δικαστής), (Αίτηση Αρ. 287/2004), ημερομηνίας 7/2/2014.
Α. Στ. Ταμάσιος, για την Εφεσείουσα.
Α. Μερακλής, για τον Εφεσίβλητο.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τη Δικαστή Παναγή.
ΠΑΝΑΓΗ, Δ.: Αποδεχόμενο την ένσταση της εφεσείουσας, ότι το διάταγμα του Δικαστηρίου ημερομηνίας 21.4.2005 «είναι αναγνωριστικής και όχι αναγκαστικής φύσεως», το πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση του εφεσίβλητου, με την οποία ζητούσε την έκδοση διατάγματος σύλληψης, φυλάκισης, της επιβολής προστίμου ή κατάσχεσης της περιουσίας της εφεσείουσας λόγω περιφρόνησης του Δικαστηρίου και/ή παράλειψης της να συμμορφωθεί με το εν λόγω διάταγμα.
Παρά την επιτυχία της εφεσείουσας, το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν εξέδωσε οποιαδήποτε διαταγή για τα έξοδα με το ακόλουθο σκεπτικό:
«Το παρόν δικαστήριο έχοντας υπόψη τη φύση της αίτησης καθώς και τα ιδιαίτερα γεγονότα της υπόθεσης, το ότι το διάταγμα ημ.21.4.2005 εκδόθηκε εκ συμφώνου, ως οι ίδιοι οι διάδικοι επιθυμούσαν και το γεγονός ότι η άσκηση της γονικής μέριμνας παραμένει και στους δύο διαδίκους, ασκεί τη διακριτική του ευχέρεια που πηγάζει από το Άρθρο 43 του Ν.14/60, τη Δ.59 θ.1 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και τη σχετική νομολογία (Θρασυβούλου v. Arto Estates Ltd (1993) 1 Α.Α.Δ. 12, Χαψή κ.ά. v. Γενικού Εισαγγελέα της [*1368]Δημοκρατίας (1997) 1 Α.Α.Δ. 1403), και δεν εκδίδει διαταγή αναφορικά με τα έξοδα.»
Η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με τα έξοδα αποτελεί το αντικείμενο της παρούσας έφεσης. Ένας είναι ο λόγος έφεσης, ότι η διακριτική εξουσία του πρωτόδικου Δικαστηρίου για τα έξοδα ασκήθηκε λανθασμένα, με αποτέλεσμα η απόφαση του, στην έκταση που δεν επιδικάστηκαν έξοδα στην εφεσείουσα ως επιτυχούσα διάδικο, να είναι εσφαλμένη. Υποστηρίχθηκε συναφώς, ότι τα όσα σημείωσε το πρωτόδικο Δικαστήριο ως λόγους που αιτιολογούν απόκλιση από τον συνήθη κανόνα, σύμφωνα με τον οποίο τα έξοδα ακολουθούν το αποτέλεσμα της δίκης, δεν αποτελούν ουσιαστικούς ή αποχρώντες λόγους για αποσυνάρτηση των εξόδων από το αποτέλεσμα της αίτησης του εφεσίβλητου. Από την άλλη, ο εφεσίβλητος υπεραμύνθηκε της ορθότητας της άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του πρωτόδικου Δικαστηρίου, υποστηρίζοντας παράλληλα ως δικαιολογημένη την καταχώριση της αίτησης, δεδομένου μάλιστα ότι η εφεσείουσα είχε κριθεί στο παρελθόν ένοχη ηθελημένης παρακοής του ιδίου διατάγματος, τόσο από το πρωτόδικο Δικαστήριο, όσο και από το Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο.
Το θέμα των εξόδων ανάγεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, η οποία πρέπει να ασκείται δικαστικά και όχι αυθαίρετα. Ο κανόνας ότι τα έξοδα ακολουθούν το αποτέλεσμα της δίκης, τυγχάνει εφαρμογής και σε ενδιάμεσες αποφάσεις, όπως αυτή του πρωτόδικου Δικαστηρίου, η οποία επέλυσε οριστικά το ζήτημα της παρακοής στο διάταγμα του Δικαστηρίου που τέθηκε με την αίτηση του εφεσίβλητου (βλ. Δημοκρατία v. Milouca Motor Trading Ltd (2000) 1 A.A.Δ. 630). Απόκλιση από τον κανόνα δικαιολογείται μόνο εφόσον συντρέχουν ικανοί λόγοι, οι οποίοι ανάγονται στη γενεσιουργό αιτία της πρόκλησης του συνόλου ή μέρους των εξόδων της δίκης, όπως, για παράδειγμα, στην περίπτωση που διάδικος συνέβαλε αδικαιολόγητα στη διόγκωση των εξόδων της δίκης για λόγους που δεν σχετίζονταν με το αποτέλεσμα (βλ. Spinneys Cyprus Ltd v. Χρίστου κ.ά (2004) 1 Α.Α.Δ. 1833, Θρασυβούλου v. Arto Estates Ltd (1993) 1 A.A.Δ. 12 και Χρυσοστόμου v. Συνεργατικό Ταμιευτήριο Λεμεσού Λτδ (2015) 1 Α.Α.Δ. 2221, ECLI:CY:AD:2015:A685).
Στην προκειμένη περίπτωση, αναγνωρίζοντας τον κανόνα το πρωτόδικο Δικαστήριο, κατά την άσκηση της διακριτικής του ευχέρειας ως προς τα έξοδα, δικαιολόγησε την απόκλιση του από τον κανόνα με το σκεπτικό που έχουμε παραθέσει πιο πά[*1369]νω. Η θέση του συνηγόρου της εφεσείουσας ότι δεν αποκαλύπτονται στο σκεπτικό του πρωτόδικου Δικαστηρίου ικανοί ή αποχρώντες λόγοι που να ανάγονται στη γενεσιουργό αιτία πρόκλησης των εξόδων, είναι ορθή. Εάν τέτοιοι λόγοι αναφύονται από το ιστορικό της μεταξύ των διαδίκων διαφοράς ενώπιον του Οικογενειακού Δικαστηρίου, όπως αφήνεται να νοηθεί από την πλευρά του εφεσιβλήτου, δεν συμπεριλαμβάνονται στους παράγοντες που προσμέτρησαν στη σκέψη του Δικαστηρίου για να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια αναφορικά με το θέμα των εξόδων και οι οποίοι ορθά καταγράφονται στην απόφαση του. Ούτε είναι επιτρεπτό, βέβαια, να προβεί το Δευτεροβάθμιο Οικογενειακό Δικαστήριο σε εικασίες. Οι δε λόγοι που παραθέτει το πρωτόδικο Δικαστήριο είναι άσχετοι με την ουσία του αποτελέσματος της αίτησης παρακοής και ουδόλως δικαιολογούν τη στέρηση των εξόδων της εφεσείουσας στην υπό αναφορά διαδικασία.
Για τους πιο πάνω λόγους, θεωρούμε ότι δικαιολογείται η επέμβαση μας προς ανατροπή της κρίσης του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με τα έξοδα.
Ως εκ τούτου, η έφεση επιτυγχάνει. Η διαταγή του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με τα έξοδα παραμερίζεται και υποκαθίσταται με διαταγή για την καταβολή των εξόδων από τον εφεσίβλητο. Τα έξοδα της έφεσης επιδικάζονται υπέρ της εφεσείουσας και εναντίον του εφεσίβλητου, όπως θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και υποβληθούν στο Δικαστήριο για έγκριση.
Η έφεση επιτυγχάνει με έξοδα.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο