ECLI:CY:AD:2016:D405
(2016) 1 ΑΑΔ 2016
[*2016]17 Αυγούστου, 2016
[ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 11, 30 ΚΑΙ 35 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 5 ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 16 ΚΑΙ 17 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΕΚΖΗΤΟΥΜΕΝΩΝ ΜΕΤΑΞΥ
ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
ΝΟΜΟΣ 133(Ι)/2004,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΠΟΥ ΕΞΕΔΩΣΕ
ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΤΗΝ 23.7.2016
ΓΙΑ ΣΥΛΛΗΨΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΤΗ,
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ ARTUR GARIBYAN
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΑΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΠΡΟΣ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI (ΑΡ. 1).
(Πολιτική Αίτηση Αρ. 92/2016)
Προνομιακά εντάλματα ― Certiorari ― Φυγόδικοι ― Ευρωπαϊκό Ένταλμα Σύλληψης ― Επιτρεπτική κατάληξη σε αίτηση παραχώρησης άδειας για καταχώρηση αίτησης έκδοσης προνομιακού εντάλματος της φύσεως Certiorari, προς ακύρωση έκδοσης εντάλματος σύλληψης εναντίον του αιτητή, ο οποίος συνελήφθη με βάση Ε.Ε.Σ. και καταζητείτο από τις ρωσικές αρχές ― H έκδοση Ε.Ε.Σ κατ’ ακολουθία των διαλαμβανομένων στο Νόμο 133(Ι)/2004 και με εμπλεκόμενο κράτος το οποίο δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εγείρει ζήτημα υπέρβασης ή έλλειψης δικαιοδοσίας ή έκδηλης πλάνης περί το νόμο.
[*2017]Στις 23.7.2016 το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας εξέδωσε ένταλμα σύλληψης εκζητουμένου προσώπου, ήτοι του Αιτητή, ο οποίος καταζητείτο από τις ρωσικές αρχές, για σκοπούς σύλληψης και παράδοσης, προκειμένου να εκτίσει ποινή φυλάκισης δύο χρόνων για αδίκημα για το οποίο καταδικάστηκε.
Με την αίτηση, επιδιώχθηκε η λήψη άδειας προς καταχώρηση αίτησης διά κλήσεως για την έκδοση προνομιακού εντάλματος της φύσεως Certiorari, με το οποίο να ακυρωνόταν το προαναφερθέν ένταλμα σύλληψης «ως δικαστική πράξη παράνομη ή/και αντίθετη στο Σύνταγμα ή/και στο Ευρωπαϊκό ή/και Διεθνές ανθρωπιστικό Δίκαιο».
Η αίτηση στηρίχθηκε στους κάτωθι λόγους:
α) Υπήρχε εξώφθαλμο νομικό σφάλμα, καθότι ο Αιτητής συνελήφθηκε με Ευρωπαϊκό ΄Ενταλμα Σύλληψης στη βάση των προνοιών του περί Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης και των Διαδικασιών Παράδοσης Εκζητουμένων Μεταξύ των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης Νόμου του 2004, Ν.133(Ι)/2004, ο οποίος όμως δεν εφαρμόζεται σε σχέση με τη Ρωσική Ομοσπονδία, η οποία ζήτησε και την παράδοσή του.
β) Κατά συνέπεια το Επαρχιακό Δικαστήριο εσφαλμένα, παράνομα, αναιτιολόγητα, καθ΄ υπέρβαση εξουσίας και υπό καθεστώς έκδηλης πλάνης του νόμου, εξέδωσε το επίδικο ένταλμα σύλληψης.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η νομολογία με βάση την οποία εξετάζονται προνομιακά εντάλματα από το Ανώτατο Δικαστήριο είναι πασίγνωστη. Όπως είναι καλά νομολογημένο, στο στάδιο αυτό εξετάζεται μόνο κατά πόσο υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση, χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερη εμβάθυνση και με γνώμονα ότι η διαδικασία λήψης εντάλματος Certiorari, κινείται γύρω από την υπέρβαση ή έλλειψη δικαιοδοσίας ή έκδηλη πλάνη περί το νόμο ή προκατάληψη ή συμφέρον από ψευδορκία ή παράβαση κανόνων φυσικής δικαιοσύνης.
2. Είναι επίσης καθιερωμένο, ότι άδεια δεν παρέχεται όπου υπάρχει ή προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή θεραπεία. Σε τέτοια περίπτωση θα πρέπει να καταδειχθεί ότι συντρέχουν επαρκείς εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν παρέκκλιση από τον κανόνα.
3. Στην υπόθεση Μιχαηλίδης v. Γεν. Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (2013) 1 Α.Α.Δ. 1764, το Ανώτατο Δικαστήριο προέβη σε εκτεταμένη αναφορά στους λόγους που οδήγησαν στη θέσπιση του Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης.
[*2018] 4. Η Κυπριακή Δημοκρατία υλοποίησε την υποχρέωσή της, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τη θέσπιση του Νόμου 133(Ι)/2004, σκοπός του οποίου «είναι η παροχή συνδρομής μεταξύ κρατών-μελών στην έκδοση προσώπων που αναζητούνται με σκοπό τη δίωξή τους, ή, που έχουν ήδη νόμιμα και αρμοδίως καταδικαστεί σε ένα κράτος μέλος, αλλά βρίσκονται σε άλλο κράτος μέλος».
5. Η νομολογιακή προσέγγιση, πλήρως εναρμονισμένη με τον πυρήνα των λόγων θέσπισης του Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης, καθόρισε, ως βασικό στόχο της όλης διαδικασίας, την παροχή δικαστικής συνδρομής μεταξύ των κρατών μελών, ώστε να παραδίδονται οι ύποπτοι χωρίς ιδιαίτερες, περίπλοκες ή αχρείαστες διαδικασίες και καθυστερήσεις.
6. Όπως εντοπιζόταν από την έκθεση που συνόδευε την αίτηση, καθώς επίσης και από την ένορκο δήλωση που κατατέθηκε εκ μέρους του Αιτητή, αλλά και όπως επιβεβαιωνόταν από τα τεκμήρια 1 και 2 που επισυνάπτονταν στην πιο πάνω ένορκο δήλωση - ήτοι το ένταλμα σύλληψης και τον όρκο του αστυνομικού προς υποστήριξη του αιτήματος για έκδοση του υπό αναφορά εντάλματος - ο Αιτητής αναζητείτο από τις ρωσικές αρχές προς εκτέλεση ποινής φυλάκισης που του επιβλήθηκε στις 8.6.2012.
7. Ζητήθηκε δε η σύλληψή του για σκοπούς έκδοσής του στις αρχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας με αίτημα για «την έκδοση εντάλματος σύλληψης με βάση το Άρθρο 16(2) του περί Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης και των Διαδικασιών Παράδοσης Εκζητουμένων Μεταξύ των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης Νόμου 133(Ι)/2004».
8. Το ίδιο το ένταλμα σύλληψης που κατατέθηκε ως σχετικό τεκμήριο, φέρει αντίστοιχη επικεφαλίδα στην οποία γίνεται επίκληση του Ε.Ε.Σ.
9. Με βάση τα πιο πάνω, εντοπίζονταν ικανά δεδομένα σε αυτό το στάδιο της διαδικασίας, τα οποία ικανοποιούσαν το Δικαστήριο ότι υπήρχε εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον συζητήσιμη υπόθεση για τη χορήγηση άδειας ως το αιτητικό Α της αίτησης.
10. Συγκεκριμένα, η έκδοση Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης κατ’ ακολουθία των διαλαμβανομένων στο Νόμο 133(Ι)/2004 και με εμπλεκόμενο κράτος το οποίο δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εγείρει ζήτημα υπέρβασης ή έλλειψης δικαιοδοσίας ή έκδηλης πλάνης περί το νόμο.
11. Η έκδοση προσωρινού εντάλματος σύλληψης από το Επαρχιακό Δικαστηρίου Λάρνακας παραπέμπει στα διαλαμβανόμενα στο Άρθρο 8(1)(β) του περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμου του 1970, Ν. 97/1970.
12. Σε αντίθεση με τις πρόνοιες του πιο πάνω άρθρου, το Άρθρο 16(2)(α) του Ν. 133(Ι)/2004, προβλέπει ότι σε περίπτωση επείγουσας φύσης η αρμόδια δικαστική αρχή του κράτους εκτέλεσης δύναται να εκδώσει προσωρινό ένταλμα σύλληψης εκζητούμενου προσώπου.
[*2019]13. Ως αρμόδια δικαστική αρχή καθορίζεται από το Άρθρο 11(1) του ίδιου νόμου ο αρμόδιος Επαρχιακός Δικαστής στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται ο εκζητούμενος.
14. Φαινόταν, εκ πρώτης τουλάχιστον όψεως, ότι στην προκειμένη περίπτωση υπήρχε σύγχυση των προνοιών και διαδικασιών που καλύπτουν οι πιο πάνω νομοθεσίες, ήτοι ο Ν. 97/1970 και Ν. 133(Ι)/2004.
15. Παρατηρείτο, επίσης, σύγχυση στην εφαρμογή του περί Ευρωπαϊκής Σύμβασης Εκδοσης Φυγοδίκων (Κυρωτικού) Νόμου του 1970, Ν. 95/1970.
16. Στον όρκο, που συνόδευε την αίτηση για έκδοση του επίδικου εντάλματος, ο ενόρκως δηλών αστυνομικός αναφερόταν σε σχετικό Πιστοποιητικό του Συμβουλίου της Ευρώπης, το οποίο και επισυνάπτετο, προς επιβεβαίωση της θέσης του ότι τόσο η Κύπρος όσο και η Ρωσία είναι συμβαλλόμενα μέρη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Έκδοσης Φυγοδίκων.
17. Σχετικό είναι το Άρθρο 41 του Ν. 133(Ι)/2004 το οποίο διέπει τη σχέση με άλλες νομικές πράξεις.
18. Με βάση τα πιο πάνω, με βάση τις σχετικές νομολογημένες αρχές και δεδομένου ότι δεν εντοπιζόταν υπαλλακτικό ένδικο μέσο ή θεραπεία, η αιτούμενη άδεια παραχωρήθηκε και εκδόθηκε διάταγμα αναστολής περαιτέρων ενεργειών μέχρι την αποπεράτωση της αίτησης δια κλήσεως. Ο δε Αιτητής θα παρέμενε στο μεταξύ υπό κράτηση.
Η αίτηση για άδεια επέτυχε με διαταγή όπως τα έξοδα παραμείνουν έξοδα στην αίτηση διά κλήσεως.
Αναφερόμενες Υποθέσεις:
Μιχαηλίδης v. Γεν. Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (2013) 1 Α.Α.Δ. 1764,
Κυριάκου v. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (2013) 1 Α.Α.Δ. 1546,
Πηγασίου v. Γενικού Εισαγγελέα (2009) 1 Α.Α.Δ. 519,
Hadjiametovic v. Γενικού Εισαγγελέα (2009) 1 Α.Α.Δ. 473.
Αίτηση.
Γ. Πολυχρόνης και Π. Λοϊζου, για τον Αιτητή.
Cur. adv. vult.
[*2020]ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Τις πρωινές ώρες της 23.7.2016 Πρόεδρος του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας εξέδωσε ένταλμα σύλληψης εκζητουμένου προσώπου, του Αιτητή, ο οποίος καταζητείται από τις ρωσικές αρχές, για σκοπούς σύλληψης και παράδοσης προκειμένου να εκτίσει ποινή φυλάκισης δύο χρόνων για αδίκημα για το οποίο καταδικάστηκε.
Η παρούσα διαδικασία αφορά αίτημα για λήψη άδειας προς καταχώρηση αίτησης διά κλήσεως για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari που να ακυρώνει ή και να παραμερίζει το προαναφερθέν ένταλμα σύλληψης «ως δικαστική πράξη παράνομη ή/και αντίθετη στο Σύνταγμα ή/και στο Ευρωπαϊκό ή/και Διεθνές ανθρωπιστικό Δίκαιο». Αξιώνεται επίσης ενδιάμεσο διάταγμα με το οποίο να αναστέλλεται η ακρόαση της διαδικασίας έκδοσης του Αιτητή, μέχρι αποπεράτωσης της εκδίκασης της παρούσας.
Τα δεδομένα που καλύπτουν την υπό κρίση περίπτωση έχουν τεθεί ενώπιον του Δικαστηρίου, τόσο υπό μορφή έκθεσης, που καθηκόντως συνοδεύει την αίτηση, όσο και υπό μορφή ενόρκου δηλώσεως εκ μέρους του Αιτητή. Είναι η ουσία των θέσεων της πλευράς του Αιτητή, όπως αυτές έχουν πλέον αποκρυσταλλωθεί και συνοψισθεί στα πλαίσια της ακρόασης της αίτησης, ότι προκύπτει εξόφθαλμο νομικό σφάλμα, καθότι ο Αιτητής συνελήφθηκε με Ευρωπαϊκό Ενταλμα Σύλληψης στη βάση των προνοιών του περί Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης και των Διαδικασιών Παράδοσης Εκζητουμένων Μεταξύ των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης Νόμου του 2004, Ν.133(Ι)/2004, ο οποίος όμως δεν εφαρμόζεται σε σχέση με τη Ρωσική Ομοσπονδία, η οποία ζήτησε και την παράδοσή του. Κατά συνέπεια, εισηγείται η πλευρά του Αιτητή, το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας εσφαλμένα, παράνομα, αναιτιολόγητα, καθ’ υπέρβαση εξουσίας και υπό καθεστώς έκδηλης πλάνης του νόμου εξέδωσε το επίδικο ένταλμα σύλληψης.
Η νομολογία με βάση την οποία εξετάζονται προνομιακά εντάλματα από το Ανώτατο Δικαστήριο είναι πασίγνωστη. Όπως είναι καλά νομολογημένο, στο στάδιο αυτό εξετάζεται μόνο κατά πόσο υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση, χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερη εμβάθυνση και με γνώμονα ότι η διαδικασία λήψης εντάλματος Certiorari κινείται γύρω από την υπέρβαση ή έλλειψη δικαιοδοσίας ή έκδηλη πλάνη περί το νόμο ή προκατάληψη ή συμφέρον από ψευδορκία ή παράβαση κανόνων φυσικής δικαιοσύνης. Είναι επίσης καθιερωμένο ότι άδεια [*2021]δεν παρέχεται όπου υπάρχει ή προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή θεραπεία. Σε τέτοια περίπτωση θα πρέπει να καταδειχθεί ότι συντρέχουν επαρκείς εξαιρετικές περιστάσεις που να δικαιολογούν παρέκκλιση από τον κανόνα.
Στην υπόθεση Μιχαηλίδης v. Γεν. Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (2013) 1 Α.Α.Δ. 1764, το Ανώτατο Δικαστήριο προέβη σε εκτεταμένη αναφορά στους λόγους που οδήγησαν στη θέσπιση του Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης, το οποίο αποτελεί «τη μετεξέλιξη των προσπαθειών των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να επιταχύνουν και ταυτόχρονα να απλοποιήσουν τους μηχανισμούς παράδοσης προσώπων από ένα κράτος μέλος σε άλλο για σκοπούς ποινικής δίωξης ή προς έκτιση ήδη επιβληθέντος ποινικού μέτρου». Η Κυπριακή Δημοκρατία υλοποίησε την υποχρέωσή της, ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τη θέσπιση του Νόμου 133(Ι)/2004, σκοπός του οποίου «είναι η παροχή συνδρομής μεταξύ κρατών-μελών στην έκδοση προσώπων που αναζητούνται με σκοπό τη δίωξή τους, ή, που έχουν ήδη νόμιμα και αρμοδίως καταδικαστεί σε ένα κράτος μέλος, αλλά βρίσκονται σε άλλο κράτος μέλος.» Η νομολογιακή προσέγγιση, πλήρως εναρμονισμένη με τον πυρήνα των λόγων θέσπισης του Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης, καθόρισε, ως βασικό στόχο της όλης διαδικασίας, την παροχή δικαστικής συνδρομής μεταξύ των κρατών μελών, ώστε να παραδίδονται οι ύποπτοι χωρίς ιδιαίτερες, περίπλοκες ή αχρείαστες διαδικασίες και καθυστερήσεις. Η όλη διαδικασία εκτέλεσης Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης εστιάζει στην απλοποίηση των διαδικασιών σύλληψης και παράδοσης και στην αποτελεσματική δικαστική συνδρομή μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Μιχαηλίδης (ανωτέρω), Κυριάκου v. Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας (2013) 1 Α.Α.Δ. 1546, Πηγασίου v. Γενικού Εισαγγελέα (2009) 1 Α.Α.Δ. 519 και Hadjiametovic v. Γενικού Εισαγγελέα (2009) 1 Α.Α.Δ. 473).
Κατ’ ακολουθία του Άρθρου 2(1) του Ν. 133(Ι)/2004:
«Οι προϋποθέσεις και η διαδικασία έκδοσης και εκτέλεσης ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης ρυθμίζονται από τις διατάξεις του παρόντος Νόμου.»
Σύμφωνα με τις ξεκάθαρες πρόνοιες του Άρθρου 3 του Ν. 133(Ι)/2004:
«Το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης είναι απόφαση ή Διά[*2022]ταγμα δικαστικής αρχής κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης που εκδίδεται με σκοπό τη σύλληψη και την παράδοση προσώπου, το οποίο ευρίσκεται στο έδαφος άλλου κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ζητείται από τις αρμόδιες αρχές του κράτους έκδοσης του εντάλματος:
(α) Για την άσκηση ποινικής δίωξης ή
(β) για την εκτέλεση ποινής ή μέτρου στερητικών της ελευθερίας»
Όπως εντοπίζεται από την έκθεση που συνοδεύει την αίτηση, καθώς επίσης και από την ένορκο δήλωση που κατατέθηκε εκ μέρους του Αιτητή, αλλά και όπως επιβεβαιώνεται από τα τεκμήρια 1 και 2 που επισυνάπτονται στην πιο πάνω ένορκο δήλωση - ήτοι το ένταλμα σύλληψης και τον όρκο του αστυνομικού προς υποστήριξη του αιτήματος για έκδοση του υπό αναφορά εντάλματος - ο Αιτητής αναζητείται από τις ρωσικές αρχές προς εκτέλεση ποινής φυλάκισης που του επιβλήθηκε στις 8.6.2012. Ζητήθηκε δε η σύλληψή του για σκοπούς έκδοσής του στις αρχές της Ρωσικής Ομοσπονδίας με αίτημα για «την έκδοση εντάλματος σύλληψης με βάση το Άρθρο 16(2) του περί Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης και των Διαδικασιών Παράδοσης Εκζητουμένων Μεταξύ των Κρατών Μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης Νόμου 133(Ι)/2004».
Το ίδιο το ένταλμα σύλληψης, τεκμήριο 1, έχει ως επικεφαλίδα:
«ΕΝΤΑΛΜΑ ΣΥΛΛΗΨΕΩΣ ΕΚΖΗΤΟΥΜΕΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 16(2) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΣΥΛΛΗΨΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΚΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΕΚΖΗΤΟΥΜΕΝΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΝΟΜΟΥ 133(Ι)/2004.»
Αναφέρεται, μάλιστα, στο ένταλμα σύλληψης «και προσαγάγετε αυτόν ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου πάραυτα το συντομότερο δυνατό εντός 24 ωρών από τη σύλληψη του σύμφωνα με το Άρθρο 17(1) του Ν. 133(Ι)/2004».
Με βάση τα πιο πάνω εντοπίζονται ικανά δεδομένα σε αυτό το στάδιο της διαδικασίας, τα οποία ικανοποιούν το Δικαστήριο ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον συζητήσιμη υπόθεση για τη χορήγηση άδειας ως το αιτητικό Α της αίτησης. Συγκεκριμένα, η έκδοση Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης κατ’ [*2023]ακολουθία των διαλαμβανομένων στο Νόμο 133(Ι)/2004 και με εμπλεκόμενο κράτος το οποίο δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, εγείρει ζήτημα υπέρβασης ή έλλειψης δικαιοδοσίας ή έκδηλης πλάνης περί το νόμο.
Παρεμβάλλω, ολοκληρώνοντας, ότι η έκδοση προσωρινού εντάλματος σύλληψης από τον Πρόεδρο του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας παραπέμπει στα διαλαμβανόμενα στο Άρθρο 8(1)(β) του περί Εκδόσεως Φυγοδίκων Νόμου του 1970, Ν. 97/1970. Σε αντίθεση με τις πρόνοιες του πιο πάνω άρθρου, το Άρθρο 16(2)(α) του Ν. 133(Ι)/2004, προβλέπει ότι σε περίπτωση επείγουσας φύσης η αρμόδια δικαστική αρχή του κράτους εκτέλεσης δύναται να εκδώσει προσωρινό ένταλμα σύλληψης εκζητούμενου προσώπου. Ως αρμόδια δικαστική αρχή καθορίζεται από το Άρθρο 11(1) του ίδιου νόμου ο αρμόδιος Επαρχιακός Δικαστής στην περιφέρεια του οποίου βρίσκεται ο εκζητούμενος. Φαίνεται, εκ πρώτης τουλάχιστον όψεως, ότι στην προκειμένη περίπτωση υπάρχει σύγχυση των προνοιών και διαδικασιών που καλύπτουν οι πιο πάνω νομοθεσίες, ήτοι ο Ν. 97/1970 και Ν. 133(Ι)/2004.
Παρατηρείται, επίσης, σύγχυση στην εφαρμογή του περί Ευρωπαϊκής Σύμβασης Εκδοσης Φυγοδίκων (Κυρωτικού) Νόμου του 1970, Ν. 95/1970. Στον όρκο, τεκμήριο 2, που συνοδεύει την αίτηση για έκδοση του επίδικου εντάλματος, ο ενόρκως δηλών αστυνομικός αναφέρεται σε σχετικό Πιστοποιητικό του Συμβουλίου της Ευρώπης, το οποίο και επισυνάπτεται, προς επιβεβαίωση της θέσης του ότι τόσο η Κύπρος όσο και η Ρωσία είναι συμβαλλόμενα μέρη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Εκδοσης Φυγοδίκων. Ας σημειωθεί ότι το Άρθρο 41 του Ν. 133(Ι)/2004 διέπει τη σχέση με άλλες νομικές πράξεις, προβλέποντας ότι:
«41. Με την επιφύλαξη της εφαρμογής τους στις σχέσεις μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και τρίτων κρατών, ο παρών νόμος αντικαθιστά τις αντίστοιχες διατάξεις των ακόλουθων συμβάσεων που ισχύουν όσον αφορά την έκδοση στις σχέσεις μεταξύ των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης νοουμένου ότι η Απόφαση Πλαίσιο έχει χωρίς επιφυλάξεις ενσωματωθεί στο δίκαιο του κράτους μέλους:
(α) Ευρωπαϊκή Σύμβαση Εκδόσεως της 13ης Δεκεμβρίου 1957, πρόσθετο πρωτόκολλο της 15ης Οκτωβρίου 1975, δεύτερο πρόσθετο πρωτόκολλο της 17ης Μαρτίου 1978 και Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Καταστολή της Τρομοκρα[*2024]τίας της 27ης Ιανουαρίου 1977, στο μέτρο που αφορά την έκδοση.
……………………………………………………………...………………………………………………………………….»
Η Ευρωπαϊκή Σύμβαση Εκδόσεως της 13ης Δεκεμβρίου 1957, είναι η Σύμβαση Εκδόσεως Φυγοδίκων η οποία κυρώθηκε από την Κυπριακή Δημοκρατία με τον προαναφερθέντα νόμο 95/1970. Κατ’ ακολουθία του πιο πάνω Άρθρου 41 του Ν. 133(Ι)/2004, οι σχετικές διατάξεις της εν λόγω σύμβασης εξακολουθούν να εφαρμόζονται στις σχέσεις μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και τρίτων κρατών, μεταξύ των οποίων και η Ρωσική Ομοσπονδία ως συμβαλλόμενο μέρος στην υπό αναφορά Ευρωπαϊκή Σύμβαση Εκδοσης Φυγοδίκων. Αυτό όμως δεν επιδρά στο πεδίο εφαρμογής του Ευρωπαϊκού Εντάλματος Σύλληψης, που αφορά στην απλοποίηση των μηχανισμών παράδοσης προσώπων μεταξύ και μόνο κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Υπό το φως των πιο πάνω, έχοντας πάντα κατά νου τη φύση αυτής της διαδικασίας και τις αρχές που καλύπτουν το ζήτημα της παροχής άδειας για καταχώρηση αίτησης διά κλήσεως και δεδομένου ότι δεν εντοπίζεται υπαλλακτικό ένδικο μέσο ή θεραπεία, δίδεται άδεια ως η παράγραφος Α της αίτησης. Σχετική αίτηση για την έκδοση εντάλματος Certiorari να καταχωρηθεί εντός 7 ημερών από σήμερα. Η αίτηση να οριστεί από το αρμόδιο Πρωτοκολλητείο για επίδοση σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη και πρώτη εμφάνιση στις 30.8.2016 και ώρα 9.00 π.μ., ενώπιον αυτού του Δικαστηρίου. Εκδίδεται επίσης διάταγμα αναστολής περαιτέρω ενεργειών σε σχέση με τη διαδικασία έκδοσης του Αιτητή, ως η παράγραφος Β της αίτησης διαλαμβάνει, μέχρι δηλαδή της αποπεράτωσης της διά κλήσεως διαδικασίας για την έκδοση εντάλματος Certiorari και έκδοσης απόφασης επί αυτού. Εν τω μεταξύ και μέχρι τυχόν έκδοσης άλλης διαταγής του Δικαστηρίου ο Αιτητής θα εξακολουθεί να παραμένει υπό κράτηση.
Τα έξοδα της παρούσας διαδικασίας θα είναι έξοδα στη διαδικασία διά κλήσεως.
Η αίτηση για άδεια επιτυγχάνει με διαταγή όπως τα έξοδα παραμείνουν έξοδα στην αίτηση διά κλήσεως.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο