ECLI:CY:AD:2017:A348

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 373/2016)

 

10 Οκτωβρίου, 2017

 

 

[ΠΑΝΑΓΗ, ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ/στές]

 

 

1.  ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΥΛΟΥ,

2.  ΓΙΑΝΝΟΣ ΠΑΥΛΟΥ & ΥΙΟΣ ΛΙΜΙΤΕΔ,

 

Εφεσείοντες-Καθ’ ων η Αίτηση,

 

ν.

 

 

1.  ΜΑΡΟΥΛΛΑΣ ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ,

2.  ΣΤΕΛΛΑΣ ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΗ,

3.  MELPOMENI HOTEL APTS LIMITED,

4.  ANTIA HOTEL APTS LIMITED, 

 

Εφεσιβλήτων-Αιτητών.

________________________

 

ΑΙΤΗΣΗ ΔΙΑ ΚΛΗΣΕΩΣ, ΥΠΟ ΤΟΥ

ΕΦΕΣΕΙΟΝΤΟΣ ΑΡ.  1, ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 29.11.2016,

ΓΙΑ ΑΝΑΣΤΟΛΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ

 

Ανδρέας Δημητρίου, για Ανδρέα Μαθηκολώνη, για τον Αιτητή - Εφεσείοντα Αρ. 1.

Μιλτιάδης Βιολάρης, για Κλεόπα & Κλεόπα, για τους Καθ’ ων η Αίτηση - Εφεσίβλητους.

________________________

 

 

ΠΑΝΑΓΗ, Δ.:  Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Δικαστής Γ.Ν. Γιασεμής.

________________________

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.:  Ο εφεσείων 1, (ο «εφεσείων), αιτητής στην παρούσα αίτηση, διαταχθείσας της έξωσής του από το υποστατικό το οποίο αυτός ενοικίαζε από τους εφεσίβλητους, καθ’ ων η αίτηση, στην Αγία Νάπα, αιτήθηκε ανεπιτυχώς την αναστολή της σχετικής απόφασης, ημερομηνίας 29.9.2016.  Τα ανωτέρω έλαβαν χώρα ενώπιον του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων Λάρνακας - Αμμοχώστου, στην αίτηση αρ. Ε16/2012, δεδομένης της καταχώρισης έφεσης κατά της εν λόγω πρωτόδικης απόφασης.  Ακολούθησε η καταχώριση της υπό εξέταση αίτησης, δυνάμει του Κ. 18 της Δ.35 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας, επί του οποίου είχε στηριχθεί και πρωτοδίκως η αίτηση για αναστολή, καθώς, επίσης, του Κ. 19[1] της ίδιας Διαταγής.

 

Αίτηση ενώπιον του Εφετείου για αναστολή πρωτόδικης απόφασης, εκκρεμούσης έφεσης εναντίον της, αντικρίζεται ως ανεξάρτητο και αυτοτελές δικονομικό μέτρο και εξετάζεται εξ υπαρχής.  Με βάση την αρχή ότι η καταχώριση έφεσης δεν επενεργεί προς αναστολή τέτοιας απόφασης, η διακριτική εξουσία του Εφετείου δυνάμει του Κ. 18 της Δ.35 ασκείται με γνώμονα τη διατήρηση μιας δίκαιης, υπό τις περιστάσεις, ισορροπίας μεταξύ των αντικρουόμενων δικαιωμάτων των διαδίκων∙ του δικαιώματος, από τη μια, του επιτυχόντος διαδίκου να δρέψει τους καρπούς της υπέρ του δικαστικής απόφασης και του δικαιώματος, από την άλλη, του αποτυχόντος διαδίκου να καταχωρίσει έφεση, προς ανατροπή της.  Δεδομένων των αντίστοιχων προσδοκιών της κάθε πλευράς για τελική δικαίωση των θέσεών της, η προαναφερθείσα εξουσία ασκείται υπό το φως των επιπτώσεων, προς την κάθε μια, από την αναστολή, καθώς, επίσης, της πιθανότητας επιτυχίας της έφεσης. 

 

Ο τελευταίος παράγοντας, ανωτέρω, λόγω, ακριβώς, του θέματος, στο οποίο αυτός αφορά, δεν είναι, κατά κανόνα, αποφασιστικής σημασίας, εκτός «όπου μπορεί να γίνει με βεβαιότητα πρόγνωση ως προς την επιτυχία ή αποτυχία της έφεσης».  Τα πιο πάνω λέχθηκαν στην υπόθεση Παπά ν. Οικονομίδου κ.ά. (2010) 1 Α.Α.Δ. 58, στη σελίδα 61, με αναφορά και στην καθοδηγητική αυθεντία Ναυτικός ΄Ομιλος Πάφου ν. Αρχής Λιμένων (1991) 1 Α.Α.Δ. 1147. 

 

Στην προκειμένη περίπτωση, ο εφεσείων εγείρει, ως πρωτεύοντα λόγο έφεσης, ότι η διαταχθείσα έξωσή του από το εν λόγω υποστατικό, στη βάση της πρωτόδικης κρίσης περί ύπαρξης οφειλόμενων και νομίμως ζητηθέντων ενοικίων, δε δικαιολογείται από την ενώπιον του εκδικάσαντος Δικαστηρίου μαρτυρία.  Δευτερευόντως, με άλλο λόγο, προβάλλει, επίσης, ότι, κατά την καταχώριση της αίτησης για έξωσή του, ο ίδιος δεν όφειλε στους εφεσίβλητους οποιαδήποτε ενοίκια.  Η εξέταση των λόγων αυτών απαιτεί διεξοδική μελέτη της δοθείσας, σχετικά, μαρτυρίας και των ανάλογων ευρημάτων του εκδικάσαντος Δικαστηρίου, άσκηση η οποία δεν είναι, ασφαλώς, επιτρεπτή, στο πλαίσιο της εξεταζόμενης, εδώ, αίτησης για αναστολή.  Εν ολίγοις, σε σχέση με τους προαναφερθέντες λόγους, δεν είναι δυνατό να διαπιστωθεί, με οποιοδήποτε βαθμό βεβαιότητας και, δη, του υποδειχθέντος από τη σχετική νομολογία, ότι αυτοί θα επιτύχουν.    

 

Οι επιπτώσεις από άμεση έξωση του εφεσείοντος από το υπό αναφορά υποστατικό, σε περίπτωση μη παραχώρησης της αιτουμένης αναστολής, εκτίθενται στη σχετική ένορκη δήλωσή του.  Ισχυρίζεται, ο εφεσείων, ότι, στο εν λόγω υποστατικό, λειτουργεί επιχείρηση souvenir από το 1990, από την οποία αντλούν η οικογένειά του το εισόδημά της και τα παιδιά του απασχόληση.  Επιπρόσθετα, προβάλλει την ύπαρξη αντικειμενικής δυσκολίας στην εξεύρεση, άμεσα, κατάλληλου υποστατικού, για μετακόμιση της επιχείρησής του, καθώς, επίσης, την ύπαρξη σοβαρής οικονομικής αδυναμίας, εκ μέρους του, για κάλυψη των εξόδων τέτοιας μετακόμισης.  Εντούτοις, δηλώνει ότι είναι «διατεθειμένος» να πληρώνει το ποσό των ενδιάμεσων οφελών μηνιαίως, το οποίο ανέρχεται σε €6.600,00.  Προφανώς, δεν έχει πληρώσει, ως η σχετική διαταγή του εκδικάσαντος Δικαστηρίου, από την 1.11.2012 μέχρι την καταχώριση της υπό εξέταση αίτησης στις 29.11.2016, ενδιάμεσα οφέλη, τα οποία, σύμφωνα με τον ίδιο, ανέρχονται στο ποσό των €316.000,00.  Χαρακτηρίζει δε το ποσό αυτό ως «υπέρογκο για τα δεδομένα της επιχείρησής» του και δηλώνει πραγματική αδυναμία να προβεί στην πληρωμή του. 

 

Οι εφεσίβλητοι αμφισβητούν την αλήθεια των πιο πάνω ισχυρισμών του εφεσείοντος αναφορικά με την ανάγκη που ο ίδιος προβάλλει για διατήρηση της κατοχής του υπό αναφορά υποστατικού.  Συγχρόνως, παραπέμπουν στο γεγονός ότι αυτός το κατέχει, χωρίς να έχει καταβάλει, τουλάχιστο, τα ενδιάμεσα οφέλη, από 1.11.2012.  Το οφειλόμενο, σχετικά, ποσό ανέρχεται, περίπου, σε €316.000.00.

 

Το παρόν Δικαστήριο πρέπει να ασκήσει τη διακριτική του εξουσία στη βάση των ισχυρισμών και των δεδομένων που αναφέρονται πιο πάνω.  ΄Ενα σημαντικό στοιχείο, το οποίο προβάλλει έντονα στο πλαίσιο αυτό, επισκιάζοντας τους λοιπούς ισχυρισμούς του εφεσείοντος, είναι η αδιαμφισβήτητη οφειλή του για το πολύ μεγάλο ποσό των ενδιάμεσων οφελών.  Γίνεται, έτσι, άμεσα αντιληπτή η ύπαρξη, εκ μέρους του, ουσιαστικής αδυναμίας για τη διατήρηση του υπό αναφορά υποστατικού, αφού αυτός δεν έχει, συγχρόνως, τη δυνατότητα να καταβάλλει το μηνιαίο ενοίκιο και τα, ήδη, προκύψαντα ενδιάμεσα οφέλη.  Η δεδηλωμένη αυτή ανικανότητά του να πληρώσει την οφειλή του προς τους εφεσίβλητους δε δικαιολογεί την εμμονή του να διατηρήσει την κατοχή του υποστατικού.  Συγχρόνως, εξουδετερώνει τη σημασία των περιστάσεων, που ο ίδιος έχει, πιο πάνω, επικαλεστεί, προκειμένου να καταδείξει την ανάγκη διατήρησης της επιχείρησής του σε αυτό.

 

Υπό το φως, λοιπόν, των περιστάσεων, ανωτέρω, και των παρατηρήσεων, συναφώς, του Δικαστηρίου, δε δικαιολογείται η άσκηση της προαναφερθείσας διακριτικής εξουσίας υπέρ του εφεσείοντος, έστω υπό όρους.  Επομένως, η αίτησή του για αναστολή της πρωτόδικης απόφασης, εκκρεμούσης της έφεσης, δεν είναι δυνατό να επιτύχει.

 

Για τους λόγους, ανωτέρω, η αίτηση απορρίπτεται, με έξοδα υπέρ των εφεσιβλήτων και εναντίον του εφεσείοντος, πλέον Φ.Π.Α., τα οποία να υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και να εγκριθούν από το Δικαστήριο.

   

             

 

 

 

                                                             Π. Παναγή, Δ.

 

 

 

 

 

                                                             Γ.Ν. Γιασεμής, Δ.

 

 

 

 

 

                                                             Τ.Θ. Οικονόμου, Δ.

 

 

 

 

 

/ΜΠ