ECLI:CY:AD:2018:D65
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική αίτηση αρ.148/17
7 Φεβρουαρίου, 2018
[Τ.ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (ΑΡ. 33/64)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ UNIBRAND SECRETARIAL SERVICES LIMITED ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΩΣ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ /RULING ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 12/4/2016, ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ TΡΑΠΕΖΑΣ EUROBANK CYPRUS LIMITED ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 18/3/2016 ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΟΣ ΣΥΝΕΧΙΣΗΣ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ 3498/12 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΕΠΙΣΗΜΟΥ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ ΩΣ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ TRICOR LIMITED, ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ TRICOR LIMITED HE 9769 ME ΑΡΙΘΜΟ ΑΙΤΗΣΗΣ 310/13 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ TOY ΑΡΘΡΟΥ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6.1 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ 48(3) ΚΑΙ 48 (4)2 ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ 220, 233(3) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟΥ
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ/RULING ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 12/4/2016 ΓΙΑ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ UNIBRAND SECRETARIAL SERVICES LIMITED ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 5/4/2016 ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΤΗΣ TΡΑΠΕΖΑΣ EUROBANK CYPRUS LIMITED ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 18/3/2016, ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ TRICOR LIMITED ME ΑΡΙΘΜΟ ΑΙΤΗΣΗΣ 310/13 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ TOY ΑΡΘΡΟΥ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6.1 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΗΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ 48 (4)2 ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 233 (3) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟΥ
KAI
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ/RULING ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 12/4/2016, ΔΙΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΑΠΕΡΡΙΦΘΗΚΑΝ ΟΙ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 28/8/2015, 2/12/2015, 29/2/2016 ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΩΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 15/9/2015 ΚΑΙ 14/12/2015, ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ TRICOR LIMITED ME ΑΡΙΘΜΟ ΑΙΤΗΣΗΣ 310/13 ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ, ΚΑΤΑ ΠΑΡΑΒΑΣΗ TOY ΑΡΘΡΟΥ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 6.1 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ 48(3) ΚΑΙ 48 (4)2 ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 233 (3) ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟΥ
----------------------
Xρ.Νεοφύτου για Νεοφύτου & Νεοφύτου ΔΕΠΕ, για τους αιτητές
Γ.Καραμανλή, (κα), για Χ.Κυριακίδη εκ μέρους της Eurobank, για τoυς καθ΄ων η αίτηση.
---------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Τ.ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.: Δια της αιτήσεως της ημερ. 16.10.2017 η αιτήτρια ζητά:
1. Ένταλμα της φύσης Certiorari για ακύρωση του διατάγματος ημερομηνίας 12/4/2016 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας για συνέχιση της αγωγής 3498/12 Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας εναντίον του Επίσημου Παραλήπτη ως Εκκαθαριστή της περιουσίας της εταιρείας TRICOR LIMITED, με αριθμό Αίτησης Εκκαθάρισης 310/13.
2. Ένταλμα της φύσης Certiorari για ακύρωση της απόφασης/ruling του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερομηνίας 12/4/2016, με την οποία απορρίφθηκε ως άνευ αντικειμένου η Αίτηση της εταιρείας UNIBRAND SECRETARIAL SERVICES LIMITED ημερομηνίας 5/4/2016 για διαγραφή της Αίτησης της Τράπεζας EUROBANK CYPRUS LIMITED ημερομηνίας 18/3/2016 που αφορά τη συνέχιση της αγωγής 3498/12 Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας εναντίον του Επίσημου Παραλήπτη ως Εκκαθαριστή της περιουσίας της εταιρείας TRICOR LIMITED, με αριθμό Αίτησης Εκκαθάρισης 310/13.
3. ΄Ενταλμα της φύσης Certiorari με το οποίο να ακυρώνεται η απόφαση/ruling του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας ημερομηνίας 12/4/2016, διά της οποίας απορρίφθηκαν οι Αιτήσεις ημερομηνίας 28/8/2015, 2/12/2015, και 29/2/2016, το διάταγμα ημερομηνίας 15/9/2015 για συνέχιση της αγωγής 3498/12 Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας εναντίον του Επίσημου Παραλήπτη ως Προσωρινού Εκκαθαριστή της περιουσίας της εταιρείας TRICOR LIMITED και το διάταγμα ημερομηνίας 14/12/2015 για αναστολή της ισχύος του διατάγματος ημερομηνίας 15/9/2015 μέχρι την εκδίκαση της Αίτησης ημερομηνίας 28/8/2015 και επαναορισμός των προαναφερόμενων Αιτήσεων, με αριθμό Αίτησης Εκκαθάρισης 310/13.
4. Οποιαδήποτε άλλη θεραπεία το Δικαστήριο ήθελε κρίνει ορθή και δίκαια υπό τας περιστάσεις.
5. Έξοδα, πλέον Φ.Π.Α.
Η αίτηση βασίζεται στο Άρθρο 155.4 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας και στα Άρθρα 3 και 9 του Περί Απονομής της Δικαιοσύνης (Ποικίλες Διατάξεις) Νόμου του 1964 Ν.33/64 όπως τροποποιήθηκε και στη Διαταγή 53, Θεσμοί 1-14 των Θεσμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Αγγλίας του 1965 (Rules of Supreme Court 1965) που αντιστοιχεί με την Δ.59 , Θεσμοί 3-8 των Θεσμών του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Αγγλίας του 1883 (Rules of Supreme Court 1883), επίσης στο Άρθρο 30 του Συντάγματος και στο Άρθρο 6.1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στις Διατάξεις 48(3) και 48 (4)2 των Θεσμών της Πολιτικής Δικονομίας και των Άρθρων 220 και 233(3) του Περί Εταιρειών Νόμου.
Οι λόγοι που παρατίθενται για την έκδοση των αιτουμένων θεραπειών έχουν ως εξής και προσδιορίζουν τα προβαλλόμενα ολισθήματα του Επαρχιακού Δικαστηρίου:
«α. ….καθ' υπέρβαση εξουσίας και δικαιοδοσίας, εμπόδισε και αφαίρεσε το δικαίωμα της Αιτήτριας, παραβιάζοντας το Άρθρο 30 του Κυπριακού Συντάγματος, του Άρθρου 6.1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, τις σχετικές διατάξεις Δ.48(3) και Δ.48 Θ4 (2) των θεσμών της Πολιτικής Δικονομίας και του ΄Αρθρου 233(3) του περί εταιρειών Νόμου, να ακουστεί και απόρριψε ως άνευ αντικειμένου, με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς αιτιολογία, τις Αιτήσεις ημερομηνίας 28/8/2015, 2/12/2015, 29/2/2016 και 5/4/2016, των οποίων, η ακρόαση διεξάγεται στη βάση των γεγονότων που αναφέρονται στις αιτήσεις ή στις ένορκες δηλώσεις τηρούμενης της δυνατότητας αντεξέτασης που προνοείται από τη Διαταγή 39 και εμπόδισε την Αιτήτρια Εταιρεία- UNIBRAND SECRETARIAL SERVICES LIMITED να προωθήσει τις Αιτήσεις της ημερομηνίας 2/12/2015, 29/2/2016 και ειδικά την Αίτηση της ημερομηνίας 5/4/2016 ως λεπτομερώς αναφέρεται πιο κάτω.
β. ……. λανθασμένα και κατά παράβαση του Άρθρου 30 του Συντάγματος, του Άρθρου 6.1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και του Άρθρου 233 (3) του περί εταιρειών Νόμου, Κεφ.113 εμπόδισε και αφαίρεσε το δικαίωμα της Αιτήτριας Εταιρείας- UNIBRAND SECRETARIAL SERVICES LIMITED στη προώθηση της Αίτησης της ημερομηνίας 5/4/2016 για διαγραφή της Αίτησης της Τράπεζας ημερομηνίας 18/3/2016, ενώ, εδικαιούτο να προωθήσει την Αίτηση της αναφορικά με τη προτεινόμενη άσκηση των εξουσιών του Εκκαθαριστή σύμφωνα με το ‘Αρθρο 233(1), ήτοι, στη περίπτωση που ο Εκκαθαριστής υπερασπίζεται οποιαδήποτε αγωγή ή άλλη νομική διαδικασία στο όνομα και εκ μέρους της εταιρείας και απέρριψε την Αίτηση ημερομηνίας 5/4/2016 ως άνευ αντικειμένου στις 12/4/2016, ενώ με δικές της οδηγίες είχε επιδοθεί και στον Επίσημο Παραλήπτη και ενώ δεν καταχωρήθηκαν ενστάσεις στις 12/4/2016, την απέρριψε ως άνευ αντικείμενου.
γ. ………. λανθασμένα και κατά παράβαση του Άρθρου 30 του Συντάγματος, του Άρθρου 6.1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, της διάταξης Δ.48 θ.3 των θεσμών της Πολιτικής Δικονομίας και του Άρθρου 233(3) του Περί εταιρειών Νόμου, απεφάσισε ότι η UNIBRAND SECRETARIAL SERVICES LIMITED ως Πιστωτής της εταιρείας TRICOR LIMITED, ενδιαφερόμενο και επηρεαζόμενο πρόσωπο και Αιτήτρια στην Αίτηση Εκκαθάρισης 310/13 Ε.Δ. Λευκωσίας, δεν πρέπει να συμμετέχει ως διάδικο μέρος ή/ και να εμφανίζεται στην Αίτηση ημερομηνίας 18/3/2016 της Τράπεζας EUROBANK CYPRUS LIMITED για συνέχιση της αγωγής 3498/12 Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας εναντίον του Επίσημου Παραλήπτη ως Εκκαθαριστή της περιουσίας της εταιρείας TRICOR LIMITED.
δ. …… κατά παράβαση του Άρθρου 220 του περί Εταιρειών Νόμου και της σχετικής Νομολογίας και κατά παράβαση του Άρθρου 30 του Συντάγματος του Άρθρου 6.1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καθώς και των διατάξεων Δ.48 θ.3 και Δ.48 Θ4 (2) των θεσμών της Πολιτικής Δικονομίας εξέδωσε στις 12/4/2016 διάταγμα για συνέχιση της αγωγής με αριθμό 3498/12 Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας εναντίον του Επίσημου Παραλήπτη ως Εκκαθαριστή της περιουσίας της εταιρείας TRICOR LIMITED, χωρίς προηγούμενη σχετική τροποποίηση του τίτλου της αγωγής 3498/12 Ε.Δ. Λάρνακας με αντικατάσταση της υπό εκκαθάρισης εταιρείας από τον Εκκαθαριστή, δηλαδή εξέδωσε διάταγμα για συνέχιση αγωγής εναντίον διάδικου, ο οποίος δεν αναφερόταν στο τίτλο της αγωγής 3498/12 Ε.Δ. Λάρνακας, καθ' υπέρβαση δικαιοδοσίας, με σκοπό να βοηθήσει την ενάγουσα στην αγωγή 3498/12 Ε.Δ. Λάρνακας Τράπεζα Eurobank Cyprus Ltd, να εξασφαλίσει διάταγμα τροποποίησης του τίτλου της αγωγής 3498/12 Ε.Δ. Λάρνακας».
Στη βάση της ογκώδους δικογραφίας της αίτησης και των αγορεύσεων της αιτήτριας διατυπώθηκε η σθεναρή θέση της ότι η διαδικασία ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου πάσχει και συντρέχουν εν προκειμένω εξαιρετικές και σοβαρές περιστάσεις ώστε το Ανώτατο Δικαστήριο να πρέπει να αποδώσει τις αιτούμενες θεραπείες. Το κύριο παράπονο της αιτήτριας είναι ότι της αφαιρέθη από το Επαρχιακό Δικαστήριο το δικαίωμα να ακουστεί ως ανεξασφάλιστος πιστωτής άμεσα ενδιαφερόμενο, συμβαλλόμενο και επηρεαζόμενο πρόσωπο στη διαδικασία κατά παράβαση του Συντάγματος και των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης αλλά και κατά παράβαση του περί Εταιρειών Νόμου. Αποτέλεσε την κύρια θέση της αιτήτριας ότι το Επαρχιακό Δικαστήριο «συνένωσε ξαφνικά και χωρίς καμία λογική προειδοποίηση» όλες τις αιτήσεις και διαδικασίες οι οποίες ήταν ενώπιον του σε μια διαδικασία που δεν ήταν ακρόαση, μη εκδίδοντας αιτιολογημένη απόφαση, αλλά ruling, ως να αφορούσε το όλο θέμα, απλώς ρύθμιση της όλης διαδικασίας συμπεριλαμβάνοντας αιτήσεις, διατάγματα και διαδικασίες οι οποίες αφορούσαν εμβέλεια θεμάτων συμπεριλαμβανομένου και του διατάγματος διορισμού προσωρινού εκκαθαριστή και του διαστήματος πριν από το διορισμό του, με τρόπο ισοπεδωτικό, αφού αυτό επηρέαζε αναπόφευκτα και όλες τις μετέπειτα διαδικασίες.
Όπως έχω ήδη διαπιστώσει στην Πολ.Αιτ.αριθ. 56/16 ημερ. 8.6.2016 Αναφορικά με την αίτηση της εταιρείας UNIBRAND SECRETARIAL SERVICES LIMITED (πρωτόδικη απόφαση) είναι σχετικές τρεις κύριες διαδικασίες:
1. Η Διαδικασία Εκκαθάρισης
Η αιτήτρια εταιρεία (Unibrand) καταχώρησε και πέτυχε μετά από μακρά δικαστική διαμάχη – την έκδοση διατάγματος εκκαθάρισης εναντίον της Tricor Ltd στις 13.1.2016. Η αίτηση είχε καταχωρηθεί στις 25.4.2013 και στα πλαίσια της είχε εκδοθεί ενδιάμεσο διάταγμα διορισμού προσωρινού Εκκαθαριστή (Διαδικασία Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας).
2. Η Αγωγή
H Tricor Ltd υπήρξε διάδικος στην αγωγή υπ΄αρ.3498/12 Ε.Δ. Λάρνακας. Ενάγοντες σ΄αυτή την αγωγή είναι η Eurobank Cyprus Ltd («η Eurobank») και η Tricor ενάγεται ομού με άλλους εναγόμενους. Ειδικά εναντίον της Tricor αξιώνεται ποσό €216.000 δυνάμει δανείου και εκποίηση υποθήκης Υ3695/08.
3. ΄Αδεια για συνέχιση της αγωγής (και παρεπόμενες αιτήσεις)
Πριν την έκδοση του διατάγματος εκκαθάρισης η Eurobank επιδίωξε (και πέτυχε) άδεια για συνέχιση της πιο πάνω αγωγής εναντίον της Tricor μέσω του προσωρινού Εκκαθαριστή αυτής. Η άδεια αυτή δόθηκε στις 15.9.2015 στη βάση αίτησης της Eurobank.
Ενόψει της έκδοσης διατάγματος εκκαθάρισης στις 13.2.2016 η Eurobank επανήλθε με νέα αίτηση ημερ. 18.3.2016 στο Ε.Δ. (στο φάκελο της εκκαθάρισης 310/13) ζητώντας «άδεια για συνέχιση της πιο πάνω αγωγής εναντίον του Επίσημου Παραλήπτη ως εκκαθαριστή της Tricor». Τόσο η «πρώτη» άδεια όσο και η «δεύτερη» άδεια αμφισβητήθηκαν σφοδρά από την Unibrand με αιτήσεις παραμερισμού, αναστολής του αποτελέσματος και άλλες παρεπόμενες αιτήσεις. Το αποτέλεσμα ήταν το Δικαστήριο να εμπλακεί σε μια συστάδα πολλαπλών αιτήσεων.
Πιο εκτενές ιστορικό των διαδικασιών καταγράφεται στην απόφαση της Ολομέλειας (απόφαση πλειοψηφίας υπό Παναγή, Δ.) με την οποία ανατράπηκε η απόφαση μου στην ως άνω Πολ.Αιτ.56/16 να μην παραχωρήσω άδεια για καταχώρηση αίτησης δηλαδή την Πολ.έφεση 214/16, Αναφορικά με την αίτηση της εταιρείας UNIBRAND SECRETARIAL SERVICES LIMITED ημερ. 2.10.2017. Ως εκ τούτου δεν χρειάζεται να επαναληφθεί το πλήρες ιστορικό των διαδικασιών. Σημασία κυρίως έχει ο τρόπος χειρισμού των αιτήσεων από το Επαρχιακό Δικαστήριο στις 12.4.2016, ενώ έχει και σημασία η αναφορά στο προηγούμενο πρακτικό του Δικαστηρίου 8.4.2016.
Στις 8.4.2016, ήταν ορισμένες ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου η αίτηση της Eurobank ημερ. 18.3.2016 για συνέχιση της αγωγής ως άνω και η αίτηση της αιτήτριας Unibrand ημερ. 5.4.2016 για παραμερισμό της αίτησης 18.3.2016 στη βάση του ότι συνιστούσε πολλαπλότητα και κατάχρηση της διαδικασίας λόγω της ύπαρξης του διατάγματος ημερ. 15.9.2015. Ο συνήγορος της αιτήτριας ζήτησε την κατά προτεραιότητα εκδίκαση της τελευταίας αίτησης. Δόθηκαν οδηγίες για καταχώρηση της γραπτής ένστασης από την Eurobank και τον Επίσημο Παραλήπτη (εάν επιθυμούσε) μέχρι 12.4.2016, ημερομηνία κατά την οποία ήταν ορισμένη αίτηση για συμπληρωματική ένορκη δήλωση της αιτήτριας.
Η δε αίτηση της Eurobank ημερ. 18.3.2016 για άδεια συνέχισης της αγωγής αναβλήθηκε για οδηγίες ομοίως στις 12.4.2016.
Για να καταδειχθεί το πώς λειτούργησε το Επαρχιακό Δικαστήριο στις 12.4.2016 θα πρέπει να παρατεθεί το τέλος του πολυσέλιδου πρακτικού του Δικαστηρίου εκείνης της ημερομηνίας.
«Στην προηγούμενη δικάσιμο είχα πει, "έχετε ένσταση κυρία Κουρουζίδου να καταχωρηθεί η ένσταση... (διαβάζει)... θα μείνει για οδηγίες δηλαδή 12/04/2016, έξοδα στην πορεία όλων" αυτά τα διάβασα από το πρακτικό 08/04/2016. Σήμερα ενώπιον μου εμφανίστηκαν τα πρόσωπα που καταγράφηκαν στην έναρξη του πρακτικού. Η εισήγηση του κυρίου Κυριακίδη, αιτούντος στην αίτηση 18/03/16, είναι η δική του να εκδικαστεί κατά προτεραιότητα εφόσον όλα τα μέρη που εμπλέκονται σε εκείνην την αίτηση είναι παρόντα και ο επίσημος παραλήπτης δηλώνει ότι δεν έχει ένσταση στην έκδοση του διατάγματος. Ο κύριος Νεοφύτου επιμένει όπως η δική του αίτηση 05/04/2016 εκδικαστεί κατά προτεραιότητα. Το Δικαστήριο έχει εισαγωγικά κατά τη σημερινή δικάσιμο προβεί σε ανάλυση της νομοθεσίας και νομολογίας με σκοπό να εξασφάλιζε μια συμβιβαστική επίλυση όλων ανεξαιρέτως των αιτήσεων, με το ζητούμενο να κρίνεται ρεαλιστικά, ότι έχει το ίδιο και το αυτό αντικείμενο κάθε αίτηση ανεξαιρέτως, δηλαδή την αίτηση για χορήγηση άδειας συνέχισης της αγωγής 3498/12 ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας. Η εν λόγω αγωγή δεν έχει ακόμη αρχίσει για ακρόαση, είναι ορισμένη εξ' όσων πληροφορήθηκα σήμερα στις 19/04/2016 για έναρξη ακρόασης. Είχε εκδοθεί όπως είπα προηγουμένως από το παρόν Δικαστήριο στις 15/09/2015 ένα διάταγμα για άδεια συνέχισης της, ενόψει του ότι είχε διοριστεί προσωρινός εκκαθαριστής. Το ίδιο διάταγμα αναστάληκε με απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου και ως εκ τούτου εκείνη η άδεια τελούσε σε αναστολή εκκρεμούσης της αίτησης παραμερισμού που έκανε η Unibrand. Το ζήτημα είναι κατά πόσο το παρόν Δικαστήριο κωλύεται να εκδώσει νέο διάταγμα για άδεια συνέχισης, για τον λόγο ότι εκκρεμεί η δικαστική διαδικασία στο πλαίσιο της αίτησης παραμερισμού που καταχώρησε η Unibrand. Θέλω να αντιμετωπίσω το ζήτημα όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται με βάση τα πραγματικά γεγονότα της διαδικασίας εκκαθάρισης και της αγωγής στον βαθμό που αυτά αποτυπώνονται στον δικαστικό φάκελο που έχω ενώπιον μου στην αίτηση εκκαθάρισης 310/13. Λαμβάνω λοιπόν υπόψη ότι η αίτηση για συνέχιση της αγωγής ημερομηνίας 18/03/2016, δεν προσκρούει σε οποιανδήποτε ένσταση από πλευράς του επίσημου παραλήπτη, δεν υπάρχει ουδείς λόγος στην όψη της εν λόγω αίτησης για να μην δοθεί από το Δικαστήριο η άδεια. Είχα εξηγήσει προηγουμένως ότι το Δικαστήριο συχνά δίδει τέτοιου είδους άδεια, όταν ο πιστωτής ο οποίος την αιτείται είναι εξασφαλισμένος και με βάση τη μέχρι σήμερα δικογραφία στην αίτηση εκκαθάρισης αλλά και την ίδια την απόφαση μου με την οποία εξέδωσα το διάταγμα εκκαθάρισης, είχα δεχτεί το status της Eurobank ως πιστωτή εξασφαλισμένου διά υποθήκης που δόθηκε από την εταιρεία Tricor επί περιουσίας της. Ως εκ τούτου, η διακριτική ευχέρεια του παρόντος Δικαστηρίου, το οποίο ζυγίζει τον κίνδυνο να επηρεαστούν τα δικαιώματα των υπολοίπων πιστωτών εάν δοθεί η άδεια συνέχισης της αγωγής στην Eurobank, κρίνω πως θα πρέπει να ασκηθεί υπέρ της αίτησης της Eurobank, ενόψει του ότι η ίδια είναι εξασφαλισμένος πιστωτής και εκδίδω τέτοια άδεια ως η αίτηση ημερομηνίας 18/03/2016.
Ενόψει τούτου κρίνω πως είναι πλέον άνευ αντικειμένου η οποία συζήτηση της αίτησης παραμερισμού και οποιασδήποτε ενδιάμεσης διαδικασίας σε αυτήν ως είναι η αίτηση ημερομηνίας 29/02/2016 για συμπληρωματική ένορκη δήλωση, υπό την έννοια ότι η διαδικασία εκείνη αφορούσε σε προγενέστερη άδεια για συνέχιση της αγωγής, η οποία όμως δεν θα μπορούσε να είχε μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από εκείνην της ισχύος του διατάγματος διορισμού προσωρινού εκκαθαριστή, του οποίου η ζωή τερματίστηκε με την ίδια την έκδοση διατάγματος εκκαθάρισης της εταιρείας Tricor.
Ως εκ τούτου θεωρώ ότι και η αίτηση ημερομηνίας 05/04/2016 είναι επίσης άνευ αντικειμένου, καθότι ουδεμία πολλαπλότητα διαδικασιών κρίνω ότι παραμένει ή υφίσταται, εφόσον έχει επιλυθεί το ζήτημα της άδειας συνέχισης της αγωγής, με την έκδοση σήμερα νέας άδειας ενόψει του νέου δεδομένου της εκκαθάρισης της εταιρείας Tricor. Ως εκ τούτου η αίτηση παραμερισμού ως επίσης η αίτηση για συμπληρωματική ένορκη δήλωση υπόκεινται σε απόρριψη από το παρόν Δικαστήριο ως άνευ αντικειμένου και προς τούτο και το διάταγμα αναστολής της προγενέστερης άδειας συνέχισης της αγωγής, το οποίο είχε εκδοθεί στις 14/12/2015 και εκείνο παύει να υφίσταται και να ισχύει ως άνευ αντικειμένου πλέον η ύπαρξη του. Λοιπόν, όσον αφορά τα έξοδα στην αίτηση ημερομηνίας 18/03/2016, η πλευρά του επίσημου παραλήπτη ζητά έξοδα;
Κα Εφραίμ: Θα ζητήσω ναι, είναι θεσμοθετημένα στα €50.
Δικαστήριο: ΄Οσον αφορά την αίτηση ημερομηνίας 18.3.2016, τα έξοδα επιδικάζονται υπέρ του επίσημου παραλήπτη και εναντίον της Eurobank €50 έξοδα χωρίς ΦΠΑ. ΄Οσον αφορά την αίτηση ημερομηνίας 05.04.2016 ενόψει του ότι δεν είχε καταχωρηθεί ένσταση από την Eurobank ή από τον επίσημο παραλήπτη, αυτή απορρίπτεται ως άνευ αντικειμένου χωρίς διαταγή για έξοδα εναντίον των αιτητών της, όσον αφορά τις αιτήσεις ημερομηνίας 29.02.2016 για συμπληρωματική ένορκη δήλωση και όσον αφορά την αίτηση παραμερισμού η οποία ήταν 02.12.2015, αμφότερες απορρίπτονται ως άνω αντικειμένου και τα έξοδα αυτών θεωρώ ότι θα ήταν κατάλληλο να επιδικαστούν ως κάθε πλευρά τα έξοδα της».
Σημειώνεται ότι προηγουμένως είχε μεσολαβήσει ένας «ανοικτός διάλογος» του Δικαστηρίου με τους συνηγόρους, όπου γινόταν ανταλλαγή απόψεων και εισηγήσεων.
Στην απόφαση της Ολομέλειας στην πολ.εφ.214/16 (ανωτέρω), επί της ανατροπής δηλαδή της αρχικά μη παραχωρηθείσης αδείας στην αιτήτρια για την καταχώρηση της παρούσας, αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
“Δεν βρήκε σύμφωνο το πρωτόδικο Δικαστήριο η θέση του ευπαίδευτου συνηγόρου της εφεσείουσας ότι τα παρουσιασθέντα ως ολισθήματα του Επαρχιακού Δικαστηρίου μπορούν να ενταχθούν στην έννοια είτε της έκδηλης πλάνης περί το νόμο είτε της παραβίασης των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης, ή της έλλειψης δικαιοδοσίας. Επεσήμανε ότι το κύριο ζητούμενο ήταν η ερμηνεία των άρθρων 220[2] και 233(3)[3] του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ.113, και δεν υπήρξε παραβίαση του άρθρου 220 από το Επαρχιακό Δικαστήριο αφού εκείνος που έπρεπε να ακουστεί σε συνάρτηση με το αίτημα της Eurobank για άδεια συνέχισης της αγωγής ήταν μόνο ο Επίσημος Παραλήπτης ως εκκαθαριστής και όχι ο οποιοσδήποτε πιστωτής. Εν προκειμένω, το Επαρχιακό Δικαστήριο «άκουσε σφαιρικά τους εμπλεκόμενους κατά αίτηση συνηγόρους στην πράξη» και δεν οδηγήθηκε σε όποια παραβίαση δικαιώματος φυσικής δικαιοσύνης ούτε φαίνεται να λειτούργησε υπό καθεστώς νομικής πλάνης, όπως υποστήριζε η εφεσείουσα. Παρόλο δε που ο συνήγορος της εφεσείουσας είχε εν μέρει δίκαιο για το εύρος του διαλόγου του Επαρχιακού Δικαστηρίου με τους εμπλεκόμενους δικηγόρους και για τις αλλεπάλληλα εκφραζόμενες θέσεις του ως προς τον προβληματισμό του:
«…ήταν μέσα στα όρια της ευχέρειας του, εφόσον έδιδε αιτιολογία, να κρίνει ότι κάποια διαβήματα παρέμεναν άνευ αντικειμένου εκ των πραγμάτων και εκ της συνάφειας των διαδικασιών οι οποίες υπήρξαν καταιγιστικές και χρονοβόρες. Η αρχική έκφραση οποιονδήποτε αμφιβολιών και προβληματισμού του Επαρχιακού Δικαστηρίου, όσο αδόκιμη και να ήταν, δεν επηρέασε εντέλει την εφαρμογή του Νόμου ώστε να μη θεμελιώνεται στο αποτέλεσμα των πραγμάτων νομική πλάνη. Δεν θα διαφωνήσω περαιτέρω ότι ο μακρύς αυτός διάλογος δεν ήταν ακρόαση και σε αυτόν παρατηρήθησαν λανθασμένες πρακτικές, όπως έχω ήδη αναφέρει. Δεν κρίνω ωστόσο ότι εκτροχιάζεται το θεμέλιο της δικαιοσύνης επειδή θεωρήθηκε ότι ένας πιστωτής δεν είχε αυτόνομο δικαίωμα εμφάνισης όταν ο εκκαθαριστής είναι παρών και έχει θέση.»
Κατά το πρωτόδικο Δικαστήριο, το άρθρο 220 του Κεφ.113 ορίζει σαφώς ότι ο Εκκαθαριστής και όχι μεμονωμένος πιστωτής, έχει λόγο στο αν θα εκπροσωπηθεί και πώς η εταιρεία σε μια διαμάχη. Ούτε, κατά το πρωτόδικο Δικαστήριο, υπήρξε εκτροπή και παραβίαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης επειδή δεν ενεργοποιήθηκε το άρθρο 210(3) του Κεφ.113 για γνωμάτευση από το Ανώτατο Δικαστήριο.
Η πρωτόδικη απόφαση προσβάλλεται με πέντε λόγους έφεσης. Δεν χρειάζεται να γίνει ιδιαίτερη αναφορά στον καθένα και στην αιτιολογία που τον υποστηρίζει. Αναδύεται, από όσα διατυπώνει η εφεσείουσα ότι το κύριο παράπονο της αφορά στο συμπέρασμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι με τους χειρισμούς του Επαρχιακού Δικαστηρίου δεν παραβιάστηκαν οι κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης, το οποίο θεωρεί εσφαλμένο για λόγους που αναπτύσσονται εκτενώς στη γραπτή αγόρευση του ευπαίδευτου συνηγόρου της.
Εξετάσαμε με προσοχή όλα τα ενώπιον μας στοιχεία και, με όλον τον προσήκοντα σεβασμό, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι η πρωτόδικη απόφαση είναι εσφαλμένη στο βαθμό και έκταση που αναφέρεται κατωτέρω. Το πρωτόδικο Δικαστήριο οδηγήθηκε στην παραπάνω κατάληξη του αφού υπεισήλθε στην ουσία του ζητήματος της νομιμοποίησης της εφεσείουσας να προωθεί ή να συμμετέχει στις ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου διαδικασίες, συμπεριλαμβανομένης της αίτησης της Eurobank ημερομηνίας 18.3.2016, ερμηνεύοντας προς τούτο τα άρθρα 220 και 233(3) του Κεφ. 113. Και εδώ είναι που εντοπίζεται η λανθασμένη, κατά την άποψη μας, προσέγγιση του πρωτόδικου Δικαστηρίου, αφού στο στάδιο εξέτασης της αίτησης της εφεσείουσας για άδεια, το ζητούμενο δεν ήταν κατά πόσο η εφεσείουσα όντως νομιμοποιείτο ή όχι αλλά κατά πόσο τα ενώπιον του Δικαστηρίου τεθέντα στοιχεία θεμελίωναν εκ πρώτης όψεως συζητήσιμο θέμα παραβίασης του δικαιώματος της για ακρόαση σε σχέση, πρωτίστως, με το ζήτημα της νομιμοποίησης της και εν πάση περιπτώσει προτού απορριφθούν από το Επαρχιακό Δικαστήριο οι αιτήσεις που η εφεσείουσα είχε καταχωρήσει και εκκρεμούσαν ενώπιον του, μία εκ των οποίων, αφορούσε στην αίτηση της Eurobank ημερομηνίας 18.3.2016 την οποία ενέκρινε το Δικαστήριο με την απόφαση του ημερομηνίας 12.4.2016. Από την παράθεση των γεγονότων στην επίδικη υπόθεση αναδεικνυόταν «εκ πρώτης όψεως», «συζητήσιμο θέμα» παραβίασης του δικαιώματος της εφεσείουσας να ακουστεί, όπως προσδιορίζεται στη νομολογία [4]. Αυτό, σε αντίθεση με το ζήτημα της μη ενεργοποίησης από το Επαρχιακό Δικαστήριο των προνοιών του άρθρου 210(3) του Κεφ.113, στη βάση προφορικού αιτήματος του ευπαίδευτου συνηγόρου της εφεσείουσας, για το οποίο δεν διαπιστώνεται εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση παραβίασης των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης.”
(ο τονισμός είναι του παρόντος Δικαστηρίου)
Mε δεδομένη την πιο πάνω προσέγγιση της Ολομέλειας, εκείνο που πρέπει να εξετασθεί είναι αν υπήρξε παράβαση της φυσικής δικαιοσύνης στον αποκλεισμό της αιτήτριας να ακουστεί στις συγκεκριμένες αιτήσεις ενώ μάλιστα κάποιες δεν ήταν ορισμένες για ακρόαση. Συνάγεται ακόμη από την ίδια την ως άνω απόφαση της Ολομέλειας ότι η νομιμοποίηση της αιτήτριας ή το locus standi αυτής έπρεπε να κριθεί αφού θα ακούετο θεσμοθετημένα και όχι υπό την μορφή ανταλλαγής απόψεων και επιχειρημάτων. Η παροχή της άδειας που σηματοδοτεί τη δυνατότητα έγερσης της παρούσας αίτησης, δεν είχε σκοπό την απόφανση επί της ουσίας των θέσεων της αιτήτριας, εάν νομιμοποιείται ή όχι στην ένσταση επί της αιτήσεως των καθ΄ων η αίτηση να συνεχίζουν την αγωγή 3498/12 Ε.Δ. Λάρνακος και γενικά σε όλες τις αιτήσεις, αλλά να καθορίσει την εκτροπή που παρουσιάστηκε στο Επαρχιακό Δικαστήριο κατά την ενασχόληση του Δικαστηρίου με τις εν λόγω αιτήσεις – και ειδικά με την αίτηση 18.3.2016 - με τρόπο που στη πράξη αποκλείστηκε η αιτήτρια από το να ακουστεί δεόντως υπό του Δικαστηρίου για το δικαίωμα της να ενστεί. Και συνακόλουθα να τεθεί το κατάλληλο πλαίσιο ώστε το Επαρχιακό Δικαστήριο να κρίνει το locus standi αυτής ταύτης της αιτήτριας.
Το παρόν Δικαστήριο είναι βεβαίως δεσμευμένο με την πιο πάνω θεώρηση της απόφασης της Ολομέλειας. Συνεπώς δεν τίθεται θέμα εξέτασης των θέσεων και των δύο πλευρών επί της ουσίας της νομιμοποίησης της αιτήτριας να λάβει μέρος και να ακουστεί στην αίτηση για συνέχιση της διαδικασίας και την ερμηνεία που δίδεται στις σχετικές διατάξεις του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ.113.
Οι καθ΄ων η αίτηση δεν προσέφεραν ο,τιδήποτε ουσιαστικό στο να ανατρέψουν την εκ πρώτης όψεως διαπίστωση ότι υπήρξε παραβίαση της φυσικής δικαιοσύνης με τις ενέργειες του Επαρχιακού Δικαστηρίου στην αντιμετώπιση της αίτησης τη συγκεκριμένη ημέρα που είχε ως αποτέλεσμα, μεταξύ άλλων, το ruling του ημερ.12.4.2016. Βασικά αυτά που αναφέρουν δεν διαφοροποιούν τα γεγονότα στην ουσία τους, όπως ήταν ενώπιον του Δικαστηρίου, στην αίτηση για παροχή αδείας και αποτέλεσαν το έρεισμα για την απόφαση της Ολομέλειας.
Η δε προβαλλόμενη θέση των καθ΄ων η αίτηση για καθυστέρηση στην καταχώρηση της αίτησης για άδεια δεν έχει βάση, αφού μετά τις 12.4.2016 οι αιτητές επιδίωξαν τη λήψη των σχετικών πρακτικών, οπότε η καταχώρηση της αίτησης ενώπιον μου στις 23.5.2016 δεν μπορούσε να θεωρηθεί ότι έπασχε από αδικαιολόγητη καθυστέρηση. Σε συνάρτηση δε με την επίκληση της θέσης εκ μέρους των καθ΄ων η αίτηση πως υπάρχει εναλλακτική θεραπεία και δεν συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες δικαιολογούν την έκδοση των αιτουμένων ενταλμάτων, παρά την ύπαρξη εναλλακτικής θεραπείας, πρέπει να αναφέρω ότι με απασχόλησε η διάσταση αυτή ιδιαιτέρως. Η εκτροπή της διαδικασίας η οποία παρουσιαζόμενη, ως άνω, παρέσυρε σωρηδόν πολλές αιτήσεις στο αποτέλεσμα είτε απόρριψης είτε έκδοσης διαταγής, επέφερε ουσιαστικά και άμεσα αποτελέσματα που επηρέασαν τις ως άνω διαδικασίες και φαίνεται ότι τις επηρεάζουν ακόμη. Συνεπώς και αν ακόμη θεωρηθεί ότι υπήρχε δικαίωμα έφεσης της αιτήτριας ειδικά επί της αίτησης 18.3.2016, συντρέχουν συνολικά εξαιρετικές περιστάσεις που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι, υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες, η αρμόζουσα διαδικασία είναι η παρούσα. Ειδικά ως προς την επίδραση επί της ως άνω αγωγής.
Για τους λόγους που έχω εξηγήσει, ο όλος χειρισμός του Επαρχιακού Δικαστηρίου στις 12.4.2016 κρίνεται ότι παραβιάζει τις αρχές της φυσικής δικαιοσύνης διότι ενώπιον του Δικαστηρίου ακούστηκαν οι συνήγοροι εκτός των θεσμικών πλαισίων της ακρόασης με αποτέλεσμα όλες οι σχετικές ενέργειες του Επαρχιακού Δικαστηρίου τη συγκεκριμένη μέρα να πρέπει να ακυρωθούν.
Ο προσδιορισμός των λόγων για τους οποίους επιζητείται η έκδοση προνομιακού εντάλματος συνιστά το ουσιωδέστερο στοιχείο της αίτησης (βλ. Προνομιακά Εντάλματα, Π.Αρτέμη, σελ.45 και 109-115). Είναι φανερό ότι η άδεια είχε δοθεί επί του θέματος της παράβασης της φυσικής δικαιοσύνης. Όπως έχει λεχθεί είναι κλασσική περίπτωση τέτοιας παράβασης η μη παροχή στον επηρεαζόμενο της ευκαιρίας να ακουστεί όταν από τη φύση της διαδικασίας αναγνωρίζεται τέτοιο δικαίωμα. (Βλ. Ιn re Philippou (1986) 1 C.L.R. 568). Εν προκειμένω, εφόσον εκρίθη ότι υπήρχε συζητήσιμη υπόθεση παράβασης των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης υπό το πρίσμα των διαδικασιών που εξελίχθηκαν στις 12.4.2016, με όλο το σεβασμό θα πρέπει να είχε τεθεί ενώπιον μου από τους ενιστάμενους καθ΄ων η αίτηση, δεδομένα που δεν ήσαν γνωστά κατά το χρόνο παροχής της αδείας ή να τίθεντο ουσιαστικά και πειστικά επιχειρήματα ότι δεν υπήρξε τέτοια παραβίαση. Αυτό δεν επετεύχθη, όπως αναφέρεται πιο πάνω.
Συνεπώς εκδίδονται τα αιτούμενα εντάλματα 1-3, ως άνω. Τα έξοδα της παρούσας αιτήσεως επιδικάζονται υπέρ της αιτήτριας, ως θα υπολογιστούν από τον πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Τ. Ψαρά-Μιλτιάδου, Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο