ECLI:CY:AD:2020:D19
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 217/2019
20 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2020
[Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ xxx xxx ABYZOV ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΩΝ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ CERTIORARI ΚΑΙ/Η PROHIBITION ΚΑΙ/Η MANDAMUS ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΕΝΔΙΑΜΕΣΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 5.8.2019 ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ 1522/2019 ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΜΕΣΟΥ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 28.11.219
------------------------------
Αίτηση ημερ. 10.12.2019
κ. Στ. Παύλου, με Ελ. Χριστοφή (κα) και Θ. Συμεωνίδη, για τον Αιτητή
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ. Στις 30.7.19 καταχωρήθηκε από αλλοδαπή εταιρεία γενικώς οπισθογραφημένο κλητήριο με το οποίο αιτείται διάφορες θεραπείες/Διατάγματα ήτοι (α) αποκάλυψης τύπου Norwich Pharmacal, (β) Φίμωσης με το οποίο να απαγορεύεται η πληροφόρηση στον Αιτητή και δύο έτερα πρόσωπα, (γ) απαγόρευσης απόκρυψης ή καταστροφής στοιχείων και (δ) να επιτρέπεται η χρήση των πληροφοριών που θα συλλέγοντο ως αποτέλεσμα, σε δικαστικές διαδικασίες εναντίον του Αιτητή και των έτερων δύο προσώπων και εταιρειών που σχετίζονται με αυτούς. Παράλληλα η ως άνω αλλοδαπή εταιρεία καταχώρησε μονομερή αίτηση αιτούμενη τα ίδια ως άνω διατάγματα. Το πρωτόδικο Δικαστήριο την 1.8.19 εξέδωσε προσωρινά διατάγματα φίμωσης και μη καταστροφής ενώ για τα άλλα αιτούμενα διατάγματα διέταξε την επίδοση της μονομερούς αίτησης. Σημειώνεται ότι το εκδοθέν διάταγμα φίμωσης απαγόρευε στους Εναγόμενους/Καθ΄ ων η Αίτηση να πληροφορήσουν μεταξύ άλλων τον Αιτητή για τη διαδικασία της μονομερούς αιτήσεως και αγωγής μέχρι την αποκάλυψη των αιτούμενων πληροφοριών. Παρ' όλα ταύτα και ενώ το Διάταγμα Φίμωσης βρισκόταν σε ισχύ, η όλη δικαστική διαδικασία υπό εξέταση, περιήλθε σε γνώση του Αιτητή ο οποίος καταχώρησε Αίτηση στις 10.10.19 με αίτημα να λάβει άδεια να παρέμβει στην άνω αγωγή με σκοπό να καταχωρήσει ένσταση στην μονομερή αίτηση ημερ. 30.7.19 και/ή να καταχωρήσει υπεράσπιση στην αγωγή και/ή όπως καταστεί διάδικος.
Μετά από ακροαματική διαδικασία της Αίτησης του, το πρωτόδικο Δικαστήριο με αιτιολογημένη απόφαση του ημερ. 28.11.19 την απέρριψε.
Ο Αιτητής με την υπό εξέταση αίτηση του αιτείται:
(α) Άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση ακυρωτικού προνομιακού εντάλματος Certiorari για ακύρωση της απορριπτικής ενδιάμεσης απόφασης του Ε.Δ. Λεμεσού ημερ. 8.11.2019.
(β) Άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση απαγορευτικού προνομιακού εντάλματος τύπου Prohibition για απαγόρευση προώθησης της αγωγής του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού και/ή της διαδικασίας εξέτασης της αίτησης της Ενάγουσας ημερ. 30.7.2019.
(γ) Άδεια για μεταφορά του φακέλου της αγωγής του Ε.Δ. Λεμεσού στο Ανώτατο Δικαστήριο με σκοπό την εξέταση της αίτησης Certiorari.
(δ) Άδεια η οποία να επιτρέπει στον Αιτητή να καταχωρήσει αίτηση για έκδοση προστατευτικού προνομιακού εντάλματος τύπου Mandamus για να διαταχθεί το Ε.Δ. Λεμεσού να προβεί σε έκδοση άδειας και/ή επιτρέψει στον Αιτητή να παρέμβει στην αγωγή ως Εναγόμενος/Ενδιαφερόμενο μέρος με πλήρη δικαιώματα συμμετοχής σε κάθε διαδικασία της πιο πάνω αγωγής.
(ε) Διάταγμα αναστέλλον κάθε διαδικασία στο Ε.Δ. Λεμεσού αναφορικά με την πιο πάνω αγωγή εκκρεμούσης της παρούσας αίτησης κτλ.
Οι νομικοί λόγοι επί των οποίων στηρίζεται η αίτηση είναι οι ακόλουθοι:
"Α. Κατά παράβαση των κανόνων φυσικής δικαιοσύνης και/ή στη βάση προφανούς νομικού σφάλματος (error of law on the face of the record) και/ή νομικής πλάνης.
Β. Καθ' υπέρβαση εξουσίας και/ή εκτός των πλαισίων της διακριτικής ευχέρειας του Δικαστηρίου και της ορθής διαδικασίας και/ή κατά παράβαση των Άρθρων 15, 17, 28 και 30 του Συντάγματος και των Άρθρων 6 και 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, αφού λανθασμένα και/ή αντινομικά απόρριψε την αίτηση του Αιτητή ημερομηνίας 10/10/2019 με την οποία αιτείτο άδεια παρέμβασης στην Αγωγή με τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο με σκοπό να καταχωρήσει ειδοποίηση περί πρόθεσης ένστασης στην Μονομερή Αίτηση ημερομηνίας 30/07/2019 για έκδοση, μεταξύ άλλων διαταγμάτων αποκάλυψης τύπου Norwich Pharmacαl και/ή για να καταχωρήσει υπεράσπιση στην αγωγή με τον πιο πάνω αριθμό και τίτλο με την οποία ζητείται, μεταξύ άλλων, ως τελική Θεραπεία η έκδοση διαταγμάτων αποκάλυψης τύπου Norwich Pharmacal και/ή όπως καταστεί διάδικος για τον σκοπό που αναφέρεται ανωτέρω και/ή άλλως πώς να παρέμβει ως το Δικαστήριο ήθελε διατάξει υπό τις περιστάσεις.
Γ. Το Δικαστήριο λανθασμένα απέκλεισε τον Αιτητή από τη συμμετοχή του στη διαδικασία της αγωγής και στην ακρόαση της αίτησης για ενδιάμεσα διατάγματα ενώ αυτή τον αφορά άμεσα και ενώ σαφέστατα επηρεάζει τα συμφέροντα και δικαιώματα του ιδιαίτερα τα δικαιώματα του για προστασία της αλληλογραφίας και της ιδιωτικής του ζωής καθώς και των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης που επέβαλλαν να γίνει αποδεχτή η αίτηση του Αιτητή. Από τη στιγμή που ο Αιτητής απέδειξε ότι η διαδικασία στην οποία ζητεί να παρέμβει τον αφορά και επηρεάζει τα δικαιώματα του, το Δικαστήριο δεν έχει ουσιαστικά διακριτική ευχέρεια να τον αποκλείσει όπως έκαμε.
Δ. Κατά παράβαση των Άρθρων 15, 17, 28 και 30 του Συντάγματος και των Άρθρων 6 και 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, αφού η ύπαρξη του ενδιάμεσου διατάγματος φίμωσης ημερομηνίας 05/08/2019 σε συνδυασμό με την απόφαση του σεβαστού Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ημερομηνίας 28/11/2019, εμποδίζει την οποιαδήποτε αντιμετώπιση των ισχυρισμών της Αιτήτριας που περιέχονται στην Αίτηση της και αποκλείει τον Αιτητή από του να ακουστεί σε σχέση με διατάγματα που τον αφορούν και επηρεάζουν τόσο το δικαίωμα του σε σεβασμό της αλληλογραφίας και των επικοινωνιών του όσο και το δικαίωμα του για ιδιωτική ζωή. Επιπρόσθετα αποκλείεται ο Αιτητής από του να ενημερώσει οποιοδήποτε από τους Εναγόμενους για τις θέσεις του και ή να επικοινωνήσει με αυτούς ώστε να συντάξουν αποτελεσματικά οποιαδήποτε ένσταση από τη στιγμή που ο αποκλεισμός του από τη διαδικασία συνοδεύεται και με διάταγμα φίμωσης που απαγορεύει στους Εναγόμενους να επικοινωνούν μαζί με τον Αιτητή και/ή τους αντιπροσώπους του."
Την αίτηση υποστηρίζει ένορκη δήλωση δικηγόρου στη δικηγορική εταιρεία των δικηγόρων του Αιτητή. Σε αυτήν η ομνύουσα αναφέρεται, πλην του ιστορικού της πρωτόδικης διαδικασίας, και εις προβολή νομικών θέσεων και επιχειρηματολογία περί του λανθασμένου της προσβαλλόμενης πρωτόδικης απόφασης. Περαιτέρω, προβάλλει ότι η έκδοση των αιτουμένων διαταγμάτων είναι επειγούσης φύσεως και υπό τις εξαιρετικές περιστάσεις που αφορούν την υπόθεση, η παρούσα διαδικασία είναι το πιο κατάλληλο και πρόσφορο διαδικαστικό διάβημα και ότι εάν δεν δοθεί άδεια η ακρόαση της αίτησης που είναι ορισμένη στις 23.1.2020 θα προχωρήσει χωρίς να ακουστεί ο Αιτητής. Δεν υπάρχει δυνατότητα μέσω έφεσης, λόγω χρόνου που απαιτείται για εκδίκαση της, να αποτραπεί η παραβίαση των δικαιωμάτων που θα υποστεί. Η ακρόαση της πιο πάνω αίτησης θα διεξαχθεί χωρίς οι εναγόμενοι να γνωρίζουν τα πραγματικά γεγονότα της υπόθεσης και συνεπώς θα έχουν αδυναμία υπεράσπισης.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή αγόρευσε ενώπιον του Δικαστηρίου τόσο προφορικά όσο και δια μέσω γραπτού κειμένου που παρέδωσε. Με αναφορά στην κυπριακή νομολογία αλλά και αυτή του Ηνωμένου Βασιλείου και συγγράμματα προώθησε τους λόγους επί των οποίων στηρίζεται η αίτηση υπό εξέταση.
Εξέτασα με προσοχή όλα όσα έχουν τεθεί ενώπιον μου με όλες τις παραμέτρους που προώθησε ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή.
Οι αρχές βάσει των οποίων παρέχεται άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος είναι καλά θεμελιωμένες. Στην Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ. ν. Παντελίδου, Πολ. Έφ. 2/2009, ημερ. 14/5/12 λέχθηκαν τ' ακόλουθα σχετικά:
«Σύμφωνα με πάγια νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, άδεια για καταχώρηση αίτησης για έκδοση προνομιακού εντάλματος παρέχεται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει, στην ουσία, συζητήσιμο ζήτημα και, περαιτέρω, στην περίπτωση όπου προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ότι συντρέχουν επαρκώς εξαιρετικές περιστάσεις οι οποίες να καθιστούν συζητήσιμο το ότι πρέπει να γίνει παρέκκλιση από τον κανόνα ότι, εφόσον προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή άλλη θεραπεία, ο αιτητής δεν θεωρείται ότι απέδειξε συζητήσιμο ζήτημα. (Βλ., μεταξύ άλλων, R. v. Secretary of State (1986) 1 All E.R. 717, Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, Στ. Μεστάνας (2000) 1 Α.Α.Δ. 1469 και Χρ. Μιχαήλ και Στ. Μιχαηλιδη (2001) 1 Α.Α.Δ. 247). Στη Hellenger Trading Ltd (2000) 1 Α.Α.Δ. 1965, διευκρινίστηκε, ορθά, ότι η αρχή αυτή «ισχύει γενικά, ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα». Έστω, δηλαδή, και αν ο προβαλλόμενος λόγος είναι έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας. (Βλ. επίσης, Σ. Μαρκίδης κ.α. (2004) 1 Α.Α.Δ. 552). Αν δε, παρά τη μη ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων, χορηγηθεί άδεια για καταχώρηση αίτησης για certiorari, η μη ύπαρξη τέτοιων περιστάσεων συνιστά, a fortiori, λόγο απόρριψης της αίτησης.»
(βλ. Base Metal Trading Ltd. v. Fastact Developments Ltd. κ.α. (2004) 1 Α.Α.Δ. 1535, ERIN RESOURCES S.A. κ.α. ν. Prime Int. Alliance Inc., Πολ. Έφεση 104/2013 και 124/2013, ημερ. 10/1/14).
Περαιτέρω σύμφωνα με τη νομολογία, βλ. Αναφορικά με την Αίτηση της Marewave Shipping & Trading Company Ltd. (1992) 1 A.A.Δ 116, αντικείμενο της διαδικασίας όπως η παρούσα δεν είναι ο έλεγχος της ορθότητας της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου αλλά της νομιμότητας της. Εκεί όπου εκ πρώτης όψεως προκύπτει ότι το Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία και ότι η διαδικασία εξελίχθηκε κανονικά το Ανώτατο Δικαστήριο δεν προχωρεί στην έκδοση προνομιακού διατάγματος επειδή ενδεχομένως το πρωτόδικο δικαστήριο αντιλήφθηκε λανθασμένα ένα νομικό σημείο (βλ. Αναφορικά με το Μάριο Χρίστου (1996) 1 Α.Α.Δ. 398). Το ίδιο συμβαίνει εκεί όπου το πρωτόδικο Δικαστήριο κέκτηται δικαιοδοσίας, δεν είναι δυνατό να θεωρηθεί ότι έχει υπερβεί ή ότι καταχράστηκε τη δικαιοδοσία του απλώς και μόνο επειδή ερμήνευσε λανθασμένα ένα νομοθέτημα. Δεν τίθεται θέμα αντικατάστασης, της κρίσης που διαμόρφωσε κατώτερο δικαστήριο αναφορικά με ζήτημα που αποφάσισε στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του, με την κρίση του Ανωτάτου Δικαστηρίου. Στο σύγγραμμα «Προνομιακά Εντάλματα του Πέτρου Αρτέμη, σελ. 127-128, αναφέρεται ότι ο έλεγχος των κατωτέρων Δικαστηρίων με εντάλματα της φύσεως certiorari ή mandamus δεν περιλαμβάνει νομικά εσφαλμένες αποφάσεις ή λανθασμένη ερμηνεία νόμου.
Η απόφαση ως προς το αν βρίσκονται όλοι οι αναγκαίοι διάδικοι ενώπιον του Δικαστηρίου είναι συναρτημένη προς τα επίδικα θέματα όπως αυτά προσδιορίζονται στις γραπτές προτάσεις (βλ. Παπαχριστοφόρου κ.α. ν. Χαραλάμπους (1991) 1 Α.Α.Δ. 906, Χριστόδουλος Μιχαήλ Χ' Δαυίδ, διαχειριστής της περιουσίας του αποβιώσαντος Μιχαήλ Χ' Δαυίδ τέως από την Πέγεια ν. Χριστόδουλου Χ' Δαυίδ κ.α. (1992) 1 Α.Α.Δ. 1176). Η επιλογή των Εναγομένων προσώπων σε μια αγωγή είναι δικαίωμα το οποίο ανήκει βασικά στον Ενάγοντα (βλ. Supreme Court Practice 1982, σελ. 210). Το Δικαστήριο έχει ωστόσο την εξουσία (βλ. Κανόνες Πολιτικής Δικονομίας – Διαταγή 9 θ. 10) να διατάξει σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας, είτε κατόπιν αιτήσεως είτε χωρίς αίτηση, την προσθήκη οποιουδήποτε προσώπου ως διαδίκου την παρουσία του οποίου θεωρεί αναγκαία για την πλήρη και αποτελεσματική επίλυση όλων των θεμάτων που εγείρονται στην αγωγή. Είναι αυτόδηλο ότι το ζήτημα εμπίπτει στη διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου (βλ. Οδυσσέως ν. Λαϊκή Κυπριακή Τράπεζα Λτδ (2001) 1 Α.Α.Δ. 1372).
Θα πρέπει επίσης να υπομνησθεί ότι διαδικασίες τύπου Norwich Pharmacal δεν είναι συνηθισμένη διαδικασία αντιπαλότητας αλλά διαδικασία που έχει ως σκοπό την αποκάλυψη σχετικών στοιχείων, με το ποιος θα εναχθεί, την αιτία αγωγής, την διαμόρφωση της τελικής θεραπείας εναντίον του αδικοπραγούντος, την τυχόν έκδοση προσωρινών θεραπειών (ενδιάμεσο διάταγμα) και ακόμη σε σχέση με την εφαρμογή/εκτέλεση τυχόν μελλοντικής απόφασης. Χωρίς αυτήν την αποκάλυψη δεν θα υπάρξει δίκη. Αυτούς τους σκοπούς εξυπηρετεί η καταχώρηση της επίδικης αγωγής ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού απ' ότι φαίνεται από το υλικό που τέθηκε ενώπιον μου, (βλ. μεταξύ άλλων το Γενικώς Οπισθογραφημένο Κλητήριο, τεκμ. 4 στην ένορκη δήλωση Λαμπριανού ημερ. 10.12.19). Θα πρέπει επίσης να λεχθεί ότι το Δικαστήριο όταν εκδίδει Διάταγμα Φίμωσης (gagging order) όπως συνέβηκε εδώ, εξετάζει μεταξύ άλλων, κατά πόσο ενυπάρχει οιαδήποτε προσβολή εμπιστευτικότητας ή ιδιωτικής ζωής στην κλήση προς τους τρίτους να αποκαλύψουν τα ζητούμενα στοιχεία. Θα πρέπει δε το Δικαστήριο να ισοζυγίζει τα δικαιώματα του Αιτητή και την όποια δυνατή βλάβη στους τρίτους στους οποίους απευθύνεται το Διάταγμα (βλ. Arab Monetary Fund v. Hashim (No.5) (1992) 2 All E.R. 911, 919).
Το Διάταγμα Φίμωσης εμποδίζει τον "αδικοπραγούντα" από του να γνωρίζει τι συμβαίνει ευρισκόμενος σε κατάσταση άγνοιας ώστε να προφυλαχθούν και διατηρηθούν τα αποδεικτικά στοιχεία ή η περιουσία.
Στην παρούσα υπόθεση παρατηρώ ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο είχε δικαιοδοσία να επιληφθεί της αίτησης που οδήγησε στην προσβαλλόμενη απόφαση ημερ. 28.11.2019, η διαδικασία ενώπιον του εξελίχθηκε κανονικά, δεν υπερέβη αλλά ούτε καταχράστηκε την δικαιοδοσία του, αντίθετα άσκησε αυτή μέσα στα πλαίσια που καθορίζει ο Νόμος, Κανόνες Πολιτικής Δικονομίας, Νομολογία και ασκώντας την διακριτική του ευχέρεια, όπως η Νομολογία ορίζει κατέληξε στα όσα αναφέρονται στην πιο πάνω απόφαση του. Η ορθότητα ή μη της απόφασης του δεν μπορεί να είναι αντικείμενο της παρούσας διαδικασίας. Για το Ανώτατο Δικαστήριο, μέσα στα πλαίσια της εξέτασης αιτήσεως για προνομιακό ένταλμα, δεν τίθεται θέμα αντικατάστασης της κρίσης που διαμόρφωσε το πρωτόδικο Δικαστήριο με δική του κρίση. Ούτε κατά την γνώμη μου επηρεάστηκαν συνταγματικά άλλα δικαιώματα του Αιτητή ή παραβιάστηκαν οι αρχές της φυσικής δικαιοσύνης, λαμβάνοντας υπόψιν τη φύση της διαδικασίας και ιδιαίτερα ότι πρόκειται για διαδικασία προσωρινών Διαταγμάτων.
Εις την Apis a.s. v. Slovakia (2000) 29 E.H.R.R. CD 105 λέχθηκαν τα ακόλουθα:
"The Court notes that the alleged violation occurred in the course of interlocutory proceedings relating to an interim injunction. The decision of the Supreme Court of 30 May 1997 was only an interim order and it did not involve a decision on the merits of the case which was at that time dealt with by the Bratislava City Court. In these circumstances, the Court finds that the interlocutory proceedings complained of did not involve a "determination" of the applicant company's civil rights or obligations within the meaning of Article 6 § 1 of the Convention (see Eur. Comm. HR., No. 7990/77, Dec. 11.5.81, D.R. 24, pp.57, 61 and also No. 17200/90, ¨Οsterreichische Schutzgemeinschaft fur Nichtraucher and Robert Rockenbauer v. Austria, Dec. 2.12.91, unpublished)."
Ο Αιτητής προσέφυγε στο Δικαστήριο, όπως είχε κάθε δικαίωμα, υπέβαλε τα αιτήματα που επιθυμούσε να υποβάλλει και το Δικαστήριο, πρωτόδικα έκρινε ότι αυτά δεν μπορούσαν να επιτύχουν. Ο Αιτητής έχει στη διάθεση του το δικαίωμα προσβολής της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου. Ενδεχόμενη καθυστέρηση εκδίκασης της Έφεσης του δεν μπορεί να αποτελέσει λόγο για ενεργοποίηση της διαδικασίας εξασφάλισης προνομιακού εντάλματος.
Είναι η κατάληξη μου ότι ο Αιτητής απέτυχε να καταδείξει συζητήσιμο ζήτημα.
Η αίτηση απορρίπτεται.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
/γκ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο