ECLI:CY:AD:2020:D185
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Aίτηση Αρ. 61/2020)
5 ΙΟΥΝΙΟΥ 2020
[Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ RESOCOT PROPERTIES LIMITED ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΗ ΑΙΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΩΝ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΤΥΠΟΥ CERTIORARI ΚΑΙ MANDAMUS
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΩΝ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 27.2.2020 (ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΤΟΥ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ ΑΝΑΚΤΗΣΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΥΠ΄ΑΡΙΘΜΟΝ 210/2019) ΚΑΤΟΠΙΝ ΑΙΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΗΤΗ ΓΙΑ ΟΔΗΓΙΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΗΣ Δ.40 Θ.15 ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 06.06.2019
--------------
κ. Α. Παπαλλής για Αντώνης Παπαλλής & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για την Αιτήτρια.
------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ. : Η Αιτήτρια ζητά την άδεια του Δικαστηρίου για την καταχώρηση αίτησης με κλήση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari που να ακυρώνει τις οδηγίες που δόθηκαν από το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων Λάρνακας-Αμμοχώστου την 27.2.2020 κατόπιν αίτησης του Πρωτοκολλητή για την παροχή οδηγιών αναφορικά με την εκτέλεση του εντάλματος ανάκτησης κατοχής υπ’ αριθμό 210/2019 που εκδόθηκε την 21.3.2019, και προνομιακού εντάλματος mandamus για να διαταχθεί το ίδιο Δικαστήριο να δώσει οδηγίες για την άμεση εκτέλεση του εντάλματος κατοχής για την ανάκτηση της κατοχής αποθήκης που περιγράφεται. Η Αίτηση υποστηρίζεται με ένορκη δήλωση ημερ.1.6.2020 κάποιου xxx Ξιούρου, εκ των διευθυντών της Αιτήτριας.
Την 18.12.2018, στα πλαίσια της Αίτησης αρ. Ε24/2018, εκδόθηκε από το Δικαστήριο Ελέγχου Ενοικιάσεων Λάρνακας-Αμμοχώστου, στη συνέχεια το κατώτερο Δικαστήριο απόφαση υπέρ της Αιτήτριας και εναντίον της Καθ΄ης η Αίτηση, ερήμην της τελευταίας, με την οποία διατάχθηκε μεταξύ άλλων η «ανάκτηση κατοχής των υποστατικών που βρίσκονται επί της Λεωφόρου Μακαρίου Γ’ 42-44 στη Λάρνακα». Η αίτηση που είχε καταχωριστεί δεν έχει τεθεί υπόψη του Δικαστηρίου, προκύπτει όμως από το περιεχόμενο της απόφασης με τις οδηγίες του κατώτερου Δικαστηρίου ότι η περιγραφή του υποστατικού του οποίου ζητείτο η ανάκτηση ήταν όπως πιο πάνω. Άλλωστε έτσι περιγράφτηκε και στις δύο ένορκες δηλώσεις του πληρεξουσίου της Αιτήτριας xxx Κουρσάρη, ημερ. 29.11.2018 και 18.12.2018, που καταχωρίστηκαν προς απόδειξη της αίτησης. Σημειώνεται πως το σχετικό ενοικιαστήριο έγγραφο που τέθηκε ενώπιον του εκδικάζοντος Δικαστηρίου, επισυναπτόμενο στην πρώτη ένορκη δήλωση Κουρσάρη, περιέγραφε το ενοικιαζόμενο υποστατικό ως «Αποθήκες στην οδό Γεωργίου Σεφέρη, Λάρνακα».
Στη συνέχεια, την 28..2.2019 η Αιτήτρια αιτήθηκε την έκδοση διατάγματος που να επιτρέπει την έκδοση εντάλματος κατοχής «των υποστατικών που βρίσκονται επί της Λεωφόρου Μακαρίου Γ’ 42-44 στη Λάρνακα», όπως αναφέρεται στην ένορκη δήλωση Ξιούρου και την 21.3.2019 εκδόθηκε διάταγμα με το οποίο παραχωρήθηκε άδεια για την έκδοση εντάλματος κατοχής «των υποστατικών που βρίσκονται επί της Λεωφόρου Μακαρίου Γ’ 42-44 στη Λάρνακα» και εκδόθηκε το ένταλμα ανάκτησης κατοχής υπ’ αριθμό 210/2019.
Ο δικαστικός επιδότης στον οποίο ανατέθηκε η εκτέλεση του εντάλματος αντιμετώπισε δυσκολία κατά την εκτέλεση του. Περιέγραψε τα σχετικά σε ένορκη του δήλωση ημερ.6.6.2019 στη βάση της οποίας ο αρμόδιος Πρωτοκολλητής του Δικαστηρίου, ο προϊστάμενος του Τμήματος Δικαστικών Επιδοτών, απευθύνθηκε αυθημερόν προς το κατώτερο Δικαστήριο για οδηγίες αναφορικά με την εκτέλεση του, δυνάμει της Δ.40, Θ.15 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και του Καν.12Α των περί Ενοικιοστασίου Διαδικαστικών Κανονισμών. Η δυσκολία την οποία αντιμετώπισε ο δικαστικός επιδότης ήταν ότι επί της Λεωφόρου Μακαρίου Γ’ 42-44 βρίσκονταν καταστήματα που ήταν κενά και η πλευρά της Αιτήτριας του ζητούσε να εκτελέσει το ένταλμα σε σχέση με αποθήκη που βρισκόταν στην πίσω μεριά των καταστημάτων.
Προκύπτει ότι η αποθήκη, την οποία κατέχει η Καθ’ης η Αίτηση, βρίσκεται μέσα στο ίδιο τεμάχιο που βρίσκεται κτίριο με καταστήματα και που καλύπτεται από τον αριθμό εγγραφής 4/1934, ιδιοκτησίας της Αιτήτριας και περιγράφεται ως οικόπεδο με διώροφο κτίριο και υπόγειο. Ως διεύθυνση αναφέρεται «Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ’». Στις σημειώσεις του τίτλου αναφέρεται ότι υπάρχουν κτίρια που δεν αναφέρονται στην εγγραφή και ενδεχομένως να πρόκειται για την αποθήκη αυτή. Το τεμάχιο είναι διαμπερές και ενώ στην πλευρά που βρίσκεται το κτίριο με τα καταστήματα εφάπτεται της Λεωφόρου Μακαρίου Γ΄, στο πίσω μέρος, όπου βρίσκεται η αποθήκη, εφάπτεται της οδού Γεωργίου Σεφέρη, όπου και η είσοδος της αποθήκης. Σύμφωνα με την επιτόπου κατάσταση, όπως την παρατήρησε ο δικαστικός επιδότης, τα καταστήματα δεν συγκοινωνούν με την αποθήκη.
Το κατώτερο Δικαστήριο έκρινε σκόπιμο, προτού δώσει οδηγίες να καλέσει τους δικηγόρους της Αιτήτριας να τοποθετηθούν, όπως και έγινε και εφόσον επέμεναν όπως το ένταλμα εκτελεστεί σε σχέση με την αποθήκη κάλεσε και την κάτοχο της, την Καθ’ης η Αίτηση, από την οποία ζήτησε, εφόσον ενίστατο, να καταχωρίσει ένορκη δήλωση. Την 3.7.2019 καταχωρίστηκε ένορκη δήλωση από τον διευθυντής της Καθ’ης η Αίτηση xxx Παραλιμνίτη.
Υπενθυμίζεται πως η απόφαση εναντίον της Καθ΄ης η Αίτηση και το εκδοθέν διάταγμα ανάκτησης κατοχής εκδόθηκαν ερήμην της. Αυτή είχε καταχωρήσει σημείωμα εμφάνισης, αλλά δεν καταχώρησε απάντηση στην αίτηση. Αφότου εκδόθηκε η απόφαση, την 26.2.2019 η Καθ΄ης η Αίτηση καταχώρησε αίτηση για τον παραμερισμό της, που ωστόσο απέσυρε, άνευ βλάβης, την 23.5.2019. Στην ένορκη δήλωση Παραλιμνίτη υποστηρίζεται ότι η αίτηση παραμερισμού αποσύρθηκε γιατί η Καθ΄ης η Αίτηση δεν είχε καμία σχέση με το υποστατικό της Λεωφόρου Μακαρίου Γ’ 42-44.
Η Δ.40, Θ.15 προνοεί ότι:
«If either the deputy sheriff executing a writ or any person interested in or affected by the execution thereof wishes to have the Court's directions in any matter relating to it, he may apply to the Court out of which the writ issued or to a Judge thereof, for directions to the deputy sheriff; and the Court or Judge may, either ex parte or upon notice given to such person as the Court or Judge may think fit, give such directions as may be just. Directions given to the deputy sheriff on his own application need not be entered as an order. In other cases any person interested in or affected thereby may require the directions to be entered as an order and deliver an office copy of the order to the deputy sheriff for compliance therewith, or may appeal therefrom if dissatisfied:
Provided that where the application is made by a person claiming property seized under a writ of execution, directions shall not be given ex parte.»
Το κατώτερο Δικαστήριο κατέληξε πως: «οποιεσδήποτε οδηγίες δοθούν είτε προς τον Πρωτοκολλητή είτε προς τον αρμόδιο Δικαστικό Επιδότη για εκτέλεση του εντάλματος σε σχέση με την αποθήκη επί της οδού Γεωργίου Σεφέρη θα συνιστούσε, υπό τις περιστάσεις, αδικαιολόγητη καταπίεση και αλλότριο σκοπό σε σχέση με τη δέουσα ικανοποίηση της επίδικης Δικαστικής απόφασης. Ως εκ τούτου, δεν μπορούν να δοθούν τέτοιες οδηγίες. Κατά συνέπεια, δεν επιτρέπεται στον Πρωτοκολλητή και ή στον αρμόδιο Δικαστικό Επιδότη να προχωρήσουν στην εκτέλεση του εντάλματος ανάκτησης κατοχής υπ' αριθμό 210/2019 σε σχέση με την αποθήκη που βρίσκεται επί της οδού Γεωργίου Σεφέρη.»
Η Αιτήτρια δεν ικανοποιήθηκε από την εξέλιξη. Δεν έχει πληροφορήσει κατά πόσο οι οδηγίες έχουν καταχωριστεί ως διάταγμα και δεν αναφέρθηκε να έχει εφεσιβάλει την απόφαση. Εκτιμώντας ότι η ενέργεια του κατώτερου Δικαστηρίου συνιστούσε υπέρβαση της εξουσίας του, καταχώρησε την παρούσα Αίτηση για άδεια για την καταχώριση αίτησης για την έκδοση προνομιακών ενταλμάτων. Στις Δημητρίου (1990) 1 Α.Α.Δ. 256 και Α.Κ. Ποχτζελιάν & Υιοί (Διανομείς) Λτδ, Πολιτική Αίτηση Αρ.212/2014, ημερ.30.1.2015, ECLI:CY:AD:2015:D42, στις οποίες παρέπεμψε ο δικηγόρος της, διαπιστώθηκε υπέρβαση εξουσίας του Δικαστηρίου Ελέγχου Ενοικιάσεων που είχε διατάξει την αναστολή της εκτέλεση διατάγματος ανάκτησης κατοχής και οι σχετικές αποφάσεις ακυρώθηκαν με προνομιακά εντάλματα, ενώ η Ευαγόρου (Αρ.2) (1997) 1 Α.Α.Δ. 267, στην οποία επίσης παρέπεμψε, αφορούσε υπέρβαση εξουσίας από το Επαρχιακό Δικαστήριο που ακύρωσε ένταλμα κατάσχεσης κινητών μετά από μονομερή αίτηση τρίτου ενδιαφερόμενου προσώπου. Η βασική επιχειρηματολογία του δικηγόρου της Αιτήτριας ήταν ότι και στην παρούσα υπόθεση το κατώτερο Δικαστήριο απαγόρευσε ή ανέστειλε την εκτέλεση του εντάλματος ανάκτησης κατοχής και προσπάθησε να παραλληλίσει τις περιπτώσεις.
Το ζήτημα εδώ είναι διαφορετικό. Και ενώ αναμφίβολα το κατώτερο Δικαστήριο δεν είχε εξουσία στα πλαίσια αιτήματος για οδηγίες δυνάμει της Δ.40, Θ.15 να απαγορεύσει ή αναστείλει την εκτέλεση του εντάλματος, το ερώτημα είναι κατά πόσο ενήργησε έτσι.
Προκύπτει πως το κατώτερο Δικαστήριο δεν ακύρωσε το επίδικο ένταλμα όπως του καταλογίζεται από την Αιτήτρια, ούτε απαγόρευσε την εκτέλεση του και δεν έχει συνεπώς υπερβεί κατ’ αυτό τον τρόπο την εξουσία του. Έχοντας ενώπιον του όλα τα δεδομένα, κατέληξε πως το επίδικο ένταλμα, στη μορφή που είχε ζητηθεί, χορηγηθεί και παρουσιαζόταν, δεν εξουσιοδοτούσε την ανάκτηση της κατοχής της αποθήκης που ήθελε η Αιτήτρια. Ότι με τις οδηγίες που δόθηκαν ως προς τον τρόπο εκτέλεσης του δεν ικανοποιήθηκαν οι προσδοκίες της Αιτήτριας, με κανένα τρόπο δεν εξυπακούει ότι αυτό αναστάλθηκε ή ακυρώθηκε. Το ένταλμα παρέμεινε ισχυρό εξουσιοδοτώντας την ανάκτηση κατοχής των υποστατικών που βρίσκονται στη Λεωφόρο Μακαρίου Γ’ 42-44, ωστόσο δεν εξυπηρετεί την Αιτήτρια.
Το κατώτερο Δικαστήριο είχε κατανοήσει ποιο ήταν το καθήκον και ποια η εξουσία του στα πλαίσια του ζητήματος που είχε τεθεί ενώπιον του και κατέγραψε στην απόφαση του ότι: «Κατ’αρχάς, επισημαίνεται πως η παρούσα διαδικασία δυνάμει της Δ.40 θ. 15 δεν είναι αίτηση ακύρωσης του εντάλματος ανάκτησης κατοχής δυνάμει της Δ.48, θ. 8(4), αλλά πρόκειται για διαδικασία με την οποία προσδιορίζεται ο τρόπος εκτέλεσης του εκδοθέντος διατάγματος μέσω σχετικών οδηγιών (directions) του Δικαστηρίου προς τον αρμόδιο δικαστικό λειτουργό, με σκοπό, όπως στην προπαρατεθείσα νομολογία υποδεικνύεται, η εκτέλεση να μην απολήγει είτε σε αδικαιολόγητη καταπίεση ή οποιοδήποτε άλλο σκοπό αλλότριο προς τη δέουσα ικανοποίηση της δικαστικής απόφασης.»
Η ουσία των οδηγιών του ήταν ότι ο δικαστικός επιδότης δεν μπορούσε να εκτελέσει το ένταλμα σε σχέση με την αποθήκη, όπως του ζητούσε η Αιτήτρια, γιατί το ένταλμα αφορούσε άλλα υποστατικά και δεν επέτρεπε κάτι τέτοιο. Δεν απαγόρευσε την εκτέλεση του για τα υποστατικά που αναφέρονταν σε αυτό. Ενεργώντας μέσα στα πλαίσια της δικαιοδοσίας του αποφάνθηκε ποιο υποστατικό αφορούσε το ένταλμα ανάκτησης κατοχής υπ’ αριθμό 210/2019 και έδωσε τις ανάλογες οδηγίες. Η ορθότητα της κατάληξης αυτής του κατώτερου Δικαστηρίου δεν ελέγχεται με προνομιακό ένταλμα, αλλά μόνο με έφεση.
Από την ένορκη δήλωση που υποστηρίζει την Αίτηση αναδύεται η περαιτέρω θέση πως εφόσον κατά την έκδοση της απόφασης την 18.12.2018 η μαρτυρία, μέσα από το ενοικιαστήριο έγγραφο που είχε παρουσιαστεί, ήταν ότι το ενοικιαζόμενο υποστατικό ήταν «Αποθήκες στην οδό Γεωργίου Σεφέρη, Λάρνακα» το Δικαστήριο που εκδίκασε την αίτηση πρέπει να είχε αποδεχτεί πως ουσιαστικά αμφότερες οι περιγραφές αναφέρονταν στην αποθήκη. Η αναφορά όχι μόνο στην εφαπτόμενη λεωφόρο, αλλά και στους αριθμούς ξεχωριστών μονάδων (42-44) δεν φαίνεται να παραπέμπει σε υποστατικό που έχει την είσοδο του σε άλλη οδό και σε κάθε περίπτωση δεν επιχειρήθηκε η όποια τροποποίηση, αν ήταν δυνατή, ώστε το προς εκτέλεση ένταλμα να καταλήξει να αναφέρεται στην αποθήκη της οδού Γεωργίου Σεφέρη.
Το Δικαστήριο δεν έχει ικανοποιηθεί ότι υπάρχει εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση, ώστε να δοθεί άδεια για την καταχώρηση αίτησης με κλήση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari ή mandamus.
Η Αίτηση απορρίπτεται.
Χ. Μαλαχτός, Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο