ECLI:CY:AD:2021:A6
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική Έφεση Αρ. Ε197/2019
15 Ιανουαρίου, 2021
[Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗ, Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Ν.Γ. ΣΑΝΤΗ Δ/ΣΤΩΝ]
ΜΕΤΑΞΥ:
xxx MASLENIKOVA
Εφεσείουσας/Αιτήτριας
ΚΑΙ
Μ. ΧΑΤΖΗΧΑΝΝΑ ΩΣ ΠΑΡΑΛΗΠΤΗ/ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ
ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ REALBACK MANAGEMENT LIMITED
(ΥΠΟ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ)
Εφεσίβλητων/Καθ΄ ων η αίτηση
…………..
Στ. Σταύρου για Αντωνάκης Σωτηρίου & Συνεργάτες Δ.Ε.Π.Ε., για
την Eφεσείουσα/Αιτήτρια.
Α. Κοζάκος για Γιώργος Γ. Γιάγκου Δ.Ε.Π.Ε., για τους
Εφεσίβλητους/Καθ’ ων η Αίτηση.
………………….
ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Ν.Γ. Σάντη.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.: Η Εφεσείουσα προσβάλλει την πρωτόδικη απόφαση, που εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας την 4.9.19 («η πρωτόδικη απόφαση»), διά της οποίας απορρίφθηκε αίτηση της για παραμερισμό απόφασης που είχε εκδοθεί ερήμην εναντίον της την 29.3.18 από τους Εφεσίβλητους/ενάγοντες («η ερήμην απόφαση»). Το Πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε - σε αντιστοιχία των βασικότερων λόγων που προτάχθηκαν ενώπιον του ως υποστηρικτικών του αιτήματος - πως η επίδοση του Κλητηρίου Εντάλματος «... ήταν σύμφωνη με τους Θεσμούς …» και ότι, μ’ όλο που η Εφεσείουσα (Εναγόμενη) κατέδειξε συζητήσιμη υπεράσπιση, η αδιαφορία που «… επέδειξε μετά που έλαβε γνώση για την έκδοση της Απόφασης είναι υπέρμετρη και τέτοια ώστε να προσλαμβάνει τη μορφή της περιφρόνησης τόσο της δικαστικής διαδικασίας όσο και των δικαιωμάτων του αντιδίκου».
Για την επίδοση του Κλητηρίου Εντάλματος - θεματική που απαρτίζει και το αντικείμενο του πρώτου εκ των δύο λόγων έφεσης - το Πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε ότι το Κλητήριο Ένταλμα επιδόθηκε κανονικώς και νομοτύπως την 28.12.17 συμφώνως των προνοιών της Δ.5Θ2 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών, από τον ιδιώτη επιδότη Χατζηδαυίδ («ο επιδότης»), σε άτομο που βρισκόταν σε συγκεκριμένη κατοικία συγκροτήματος οικιών στην περιοχή Ορόκλινης (ύστερα από υπόδειξη των δικηγόρων των Εφεσίβλητων). Η επίδοση έγινε προς τον Maslennikov, τον αλλοδαπό σύζυγο της Εφεσείουσας («ο Maslennikov»). Πριν από την επίδοση, υπήρξε συνομιλία στην αγγλική γλώσσα μεταξύ επιδότη και Maslennikov, κατά την οποία, αν και αμφότεροι δεν μιλούσαν απταίστως την αγγλική, κατάφεραν να συνεννοηθούν. Κατά τη συνομιλία, ο επιδότης είχε ρωτήσει τον Maslennikov αν διέμενε εκεί η Εφεσείουσα, καθώς και για τη σχέση που είχαν μεταξύ τους. Ο Maslennikov είπε στον επιδότη πως ήταν σύζυγος και συγκάτοικός της Εφεσείουσας. Σε καμιά περίπτωση ο Maslennikov δεν δήλωσε στον επιδότη ότι η Εφεσείουσα είχε μετακομίσει (από την κατοικία στην Ορόκλινη), ή πως βρίσκονταν τότε σε διάσταση μεταξύ τους. Οι ισχυρισμοί αυτοί, ως έκρινε το Πρωτόδικο Δικαστήριο, δεν είχαν αμφισβητηθεί εκ πλευράς Εφεσείουσας.
Η Εφεσείουσα, διά του πρώτου λόγου έφεσης, προτάσσει πως το Πρωτόδικο Δικαστήριο «… λανθασμένα και/ή αβάσιμα αποφάσισε ότι η επίδοση του Κλητηρίου Εντάλματος στην Εφεσείουσα/Αιτήτρια ήταν σύμφωνη με τους Θεσμούς και ειδικότερα με τις πρόνοιες της Διαταγής 5 Θεσμός 2 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας …», διότι, ανάμεσα σε άλλα, κατά τη συνοδευτική του πρώτου λόγου έφεσης αιτιολογία, το Πρωτόδικο Δικαστήριο «… αγνόησε και δεν σχολίασε καθόλου το «ΤΕΚΜΗΡΙΟ Β» που συνοδεύει την ένορκη δήλωση της Αίτησης της Εφεσείουσας και ειδικότερα την ένορκη δήλωση του Κ. Σπιταλιώτη ημερομηνίας 05/04/2019 η οποία προηγήθηκε της ένορκης δήλωσης του ιδιώτη επιδότη, ο οποίος αναφέρει ότι η Εφεσείουσα από την 01/09/2017 μέχρι και την ημερομηνία της ένορκης δήλωσης διέμενε και εξακολουθούσε να διαμένει στην οδό Αιτωλοακαρνανίας ΧΧΧ, Διαμέρισμα ΧΧΧ, Τουριστική Περιοχή Πύλας στην Λάρνακα και καμιά σχέση δεν είχε κατά τον ουσιώδη χρόνο με την διεύθυνση στην οποία επιδόθηκε το Κλητήριο Ένταλμα».
Ο δικηγόρος της Εφεσείουσας έψεξε τη φερόμενη αστοχία αξιολόγησης ουσιώδους μαρτυρίας από το Πρωτόδικο Δικαστήριο, εστιάζοντας στη μαρτυρία Σπιταλιώτη, όπως και σε άλλες παραφυάδες της πρωτοδίκης αξιολογικής διεργασίας.
Ο δικηγόρος των Εφεσίβλητων υποστήριξε την ορθότητα της πρωτόδικης αξιολόγησης και ενδιάμεσης απόφασης, αναπτύσσοντας επιχειρήματα εκπορευόμενα από τη δοθείσα μαρτυρία για να δείξει ότι οι θέσεις της Εφεσείουσας, ως αναπτύχθηκαν στα περιγράμματα αγόρευσης, υπολείπονται πειστικότητας. Είπε, για παράδειγμα, ο συνήγορος πως σε σχέση προς «… τον ισχυρισμό της Εφεσείουσας ότι αποχώρησε από τον Σεπτέμβριο του 2017 από την επίδικη Οικία και την Έ.Δ. του κ. Σπηταλιώτη που φέρεται να επιβεβαιώνει αυτόν τον ισχυρισμό, αφού της παραχώρησε διαμέρισμα στην Πύλα, πρέπει να αναφερθεί ότι δεν υπάρχει ίχνος μαρτυρίας πέραν αυτών των ισχυρισμών που να επιβεβαιώνει την ημερομηνία διάστασης και αποχώρησης της Εφεσείουσας από την επίδικη Οικία. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι ο κ. Σπηταλιώτης ισχυρίζεται ότι η Εφεσείουσα ανέλαβε να πληρώνει όλους τους λογαριασμούς που αφορούν το ακίνητο. Είναι η θέση μου ότι εσκεμμένα δεν επαρουσιάστηκε ούτε και ένας λογαριασμός που να επιβεβαιώνει ότι η Εφεσείουσα χρησιμοποιούσε το εν λόγω διαμέρισμα από την 01/09/2017».
Μελετήσαμε τις ευσύνοπτες αγορεύσεις και την επιμελή πρωτόδικη απόφαση.
Συμφωνούμε με όσα υποστηρίζει η Εφεσείουσα.
Εξηγούμε.
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο, όντως, δεν αξιολόγησε τη μαρτυρία του Σπιταλιώτη, η οποία βρισκόταν συνημμένη υπό μορφή ένορκης δήλωσης/Τεκμήριο Β («η ένορκη δήλωση Σπιταλιώτη»), στην ένορκη δήλωση της Εφεσείουσας που συνόδευε την αίτηση παραμερισμού («η ένορκη δήλωση της Εφεσείουσας»). Η ένορκη δήλωση Σπιταλιώτη θα μπορούσε να έχει, αν τύγχανε αξιολόγησης από το Πρωτόδικο Δικαστήριο, αποφασιστική πιθανόν σημασία για την περί του τόπου διαμονής της Εφεσείουσας κατά τους κρίσιμους χρόνους προβληματική, αλλά και κατ’ επέκτασιν, για το γενικότερο θέμα της υποτιθέμενης συγκατοίκησης της με τον Maslennikov. Τα διαμειφθέντα μεταξύ Maslennikov και επιδότη αξιολογήθηκαν από το Πρωτόδικο Δικαστήριο. Μολαταύτα, η αξιολόγηση αυτή δεν θα μπορούσε να ταξινομηθεί ως πλήρης χωρίς συνεκτίμηση της ένορκης δήλωσης Σπιταλιώτη και ιδιαίτερα (ως ο ίδιος ο Σπιταλιώτης είπε στην παράγραφο 3), του ότι κατόπιν παράκλησης της Εφεσείουσας «… της παραχωρήσαμε το εν λόγω διαμέρισμα χαριστικώς με σκοπό την διαμονή της από 01/09/2017 χωρίς να λαμβάνουμε οποιοδήποτε χρηματικό ποσό για την χρήση αυτού …» αλλά και του ότι η Εφεσείουσα «… ανάλαβε να πληρώνει όλους τους λογαριασμούς που αφορούν το ακίνητο όπως κατανάλωση νερού και ηλεκτρικού ρεύματος», ως και της τελικής του τοποθέτησης (στην παράγραφο 4), ότι η Εφεσείουσα «… διαμένει στο εν λόγω διαμέρισμα μέχρι και σήμερα και το χρησιμοποιεί σαν κατοικία». Οι θέσεις αυτές του Σπιταλιώτη - και το λέμε αυτό με κάθε σεβασμό προς το Πρωτόδικο Δικαστήριο - θα έπρεπε να είχαν αντιπαραβληθεί και αποτιμηθεί με τη θέση στην ένορκη δήλωση της Εφεσείουσας ότι το Κλητήριο Ένταλμα (που είχε καταχωρισθεί την 30.1.17), αφέθηκε από τον επιδότη στον Maslennikov την 28.12.17 (στην Ορόκλινη), σε χρόνο εν άλλοις λόγοις που η Εφεσείουσα, συμφώνως της δικής της μαρτυρίας και εκδοχής, διαβιούσε σε διαμέρισμα στην Πύλα από τον Σεπτέμβριο 2017, με τον Σπιταλιώτη να λέγει πως η Εφεσείουσα έμενε εκεί «… μέχρι και σήμερα και το χρησιμοποιεί σαν κατοικία». Ως ευστόχως υπέδειξε ο δικηγόρος της Εφεσείουσας, το Πρωτόδικο Δικαστήριο ενώ αποδέχθηκε την ένορκη δήλωση του επιδότη ο οποίος ισχυρίστηκε ότι επέδωσε το Κλητήριο Ένταλμα στον Maslennikov (σύζυγο της Εφεσείουσας), στη συνέχεια δέχθηκε και τη θέση της Εφεσείουσας πως ο Maslennikov είναι πρώην σύζυγος της Εφεσείουσας και ότι η ίδια, από τον Σεπτέμβριο 2017, δεν διέμενε στην Ορόκλινη (όπου συντελέστηκε η επίδοση του Κλητηρίου Εντάλματος), λόγω του ότι η Εφεσείουσα είχε εκδιωχθεί απ’ εκεί από τον πρώην σύζυγο της (Maslennikov). Παραθέτουμε τη σχετική περικοπή από την πρωτόδικη απόφαση (σελίδες 14-15), ώστε να καταστεί ακόμη πιο εναργής η αναδειχθείσα από τον ευπαίδευτο δικηγόρο της Εφεσείουσας αξιολογική ανακολουθία:
«…………………………………………………………………………………………………………….......................
Όπως ήδη αναφέρθηκε στο στάδιο που σκιαγραφήσαμε τη νομική πτυχή, σε αιτήσεις αυτού του είδους η παράλειψη εμφάνισης πρέπει να εξηγηθεί όπως και η όποια καθυστέρηση στην υποβολή αιτήματος για παραμερισμό της εκδοθείσας απόφασης.
Σε σχέση με αυτό το θέμα η εκδοχή της Αιτήτριας είναι ότι η πρώτη φορά που έλαβε γνώση για την παρούσα υπόθεση και το Κλητήριο που είχε καταχωρηθεί εναντίον της ήταν περί τα τέλη Απριλίου του 2018 όταν, σε τυχαία συνάντηση που είχε με τον πρώην σύζυγο της, έμαθε ότι αυτός είχε παραλάβει το εν λόγω Κλητήριο της παρούσας Αγωγής. Από έρευνα δε που έγινε σε μεταγενέστερο στάδιο, προέκυψε ότι το Κλητήριο Ένταλμα της παρούσας Αγωγής είχε αφεθεί από τον ιδιώτη επιδότη xxx Χατζηδαυίδ στον πρώην σύζυγο της Αιτήτριας xxx Maslennikov στις 28/12/2017. Η θέση της είναι ότι αφενός η ίδια από τον Σεπτέμβριο του 2017 δεν διαμένει στην κατοικία στην οδό Ωκεανίας ΧΧΧ, Palm Beach Villa ΧΧΧ, στην Ορόκλινη λόγω του ότι εκδιώχθηκε από τον πρώην σύζυγο της και αφετέρου ότι ο τελευταίος ουδέποτε την είχε ενημερώσει σχετικά με την παραλαβή του Κλητηρίου από τον ίδιο παρά μόνο στο πλαίσιο της τυχαίας συνάντησης που αναφέρθηκε ανωτέρω.
Στην προκειμένη περίπτωση δεν εντοπίζω κανένα λόγο για να μην αποδεχθώ την βασιμότητα του λόγου που προβλήθηκε και της εξήγησης που δόθηκε για το πιο πάνω ζήτημα από μέρους της Αιτήτριας/Εναγόμενης.
…………………………………………………………………………………………………………………………….».
Η απλή (και έμμεση) καταγραφή από το Πρωτόδικο Δικαστήριο της ουσίας της ένορκης δήλωσης Σπιταλιώτη, μέσω αποτύπωσης της μαρτυρίας και εκδοχής της Εφεσείουσας στην ένορκη της δήλωση (στην παράγραφο 5 αυτής), ότι (ως έγραψε εν είδει σύνοψης το Πρωτόδικο Δικαστήριο δίχως εξειδικευμένη μνεία στο Τεκμήριο Β, στο οποίο γίνεται παραπομπή στην ένορκη δήλωση της Εφεσείουσας) - ήτοι ότι η Εφεσείουσα «... διαμένει από το Σεπτέμβριο του 2017 σε διαμέρισμα του οποίου της παραχωρήθηκε η χρήση και η κατοχή από τον ιδιοκτήτη του με τον οποίο διατηρεί εδώ και πολλά χρόνια οικογενειακές σχέσεις» - δεν αμβλύνει την παράλειψη άμεσης αξιολόγησης της ένορκης δήλωσης Σπιταλιώτη, αλλά και (περαιτέρω) των επί τούτω αναφορών στην ένορκη δήλωση της Εφεσείουσας και των συναφών δηλώσεων του επιδότη στη δική του ένορκη δήλωση. Το Πρωτόδικο Δικαστήριο συνόψισε τη μαρτυρία του επιδότη, ως ακολούθως (στις σελίδες 6-7 της πρωτόδικης απόφασης):
«……………………………………………………………………………………………………………………………..
Στις 28/12/2017 ο Ομνύων επισκέφθηκε την πιο πάνω διεύθυνση και στο σπίτι βρισκόταν ο xxx Maslennikovo οποίος του ανέφερε ότι ήταν ο σύζυγος της Αιτήτριας καθώς και συγκάτοικος της. Σε καμία περίπτωση δεν του ανέφερε ότι η Αιτήτρια είχε μετακομίσει από την υπό αναφορά οικία ή ότι τότε βρίσκονταν σε διάσταση. Ένεκα τούτου του επέδωσε το Κλητήριο Ένταλμα της Αγωγής. Το πρωτότυπο της Ένορκης Δήλωσης Επίδοσης του Κλητηρίου βρίσκεται καταχωρημένο στο φάκελο του Δικαστηρίου.
……………………………………………………………………………………………………………………………….
Στις 18/4/2018 ο Ομνύων κατόπιν νέων οδηγιών των δικηγόρων των Εναγόντων προσπάθησε να επιδώσει στην Αιτήτρια την Απόφαση ημερομηνίας 29/3/2018 η οποία εκδόθηκε στο πλαίσιο της παρούσας Αγωγής. Ως εκ τούτου, ο Ομνύων επισκέφθηκε ξανά την ως άνω αναφερόμενη οικία. Εκεί βρισκόταν και πάλι ο xxx Maslennikov, όμως αυτή τη φορά του ανέφερε ότι η Αιτήτρια βρισκόταν εκτός Κύπρου και συγκεκριμένα στην Αγγλία για επίσκεψη στη θυγατέρα τους. Για το λόγο αυτό ο Ομνύων θεώρησε ορθό να μην επιδώσει την Απόφαση ημερομηνίας 29/3/2018 αφού η Αιτήτρια βρισκόταν εκτός Κύπρου και ο xxx Maslennikov δεν γνώριζε ακριβώς πότε θα επιστρέψει. Σε μεταγενέστερη ημερομηνία οι δικηγόροι των Εναγόντων του ανέφεραν ότι εντόπισαν την Αιτήτρια σε νέα διεύθυνση και συγκεκριμένα στην οδό Αιτωλοακαρνανίας xxx, Διαμέρισμα xxx, Πύλα στη Λάρνακα και, ως εκ τούτου, στις 27/9/2018 επέδωσε την Απόφαση ημερομηνίας 29/3/2018 προσωπικά στην Αιτήτρια. Το πρωτότυπο της Ένορκης Δήλωσης Απόφασης βρίσκεται καταχωρημένο στο φάκελο του Δικαστηρίου.
…………………………………………………………………………………………………………………………….».
Ωστόσο, παρ’ όλη την περιγραφική έκθεση της εκατέρωθεν μαρτυρίας από το Πρωτόδικο Δικαστήριο, τούτη η μαρτυρία - όπως και οι εκδοχές των διαδίκων - εξακολουθούσε να παραμένει αλληλοσυγκρουόμενη και ως τέτοια καλούσε σε αξιολόγηση (βλ. κατ’ αναλογίαν, Δανιήλ ν Ελληνικής Τράπεζας Λτδ, ΠΕ 340/10, ημ. 17.1.17, Νέμιτσας ν Chaparian (2011) 1(Β) ΑΑΔ 806, 813-815).
Υπό αυτό το πρίσμα είναι που θα αξιολογούνταν (ίσως) και τα όσα ξεδιπλώθηκαν στα περιγράμματα αγόρευσης των ευπαίδευτων δικηγόρων (και μέρος αυτών το μεταφέραμε αυτούσιο ανωτέρω), όπως λόγου χάριν, το κατά πόσον από την ένορκη δήλωση Σπιταλιώτη συνάγεται πως η Εφεσείουσα διέμενε τωόντι στην Πύλα από τον Σεπτέμβριο 2017 και το αν το στοιχείο τούτο θα μπορούσε να συναπαρτίσει εν τίνι τρόπω υποστηρικτική μαρτυρία των όσων αναπτύσσονται σχετικώς στην ένορκη δήλωση της Εφεσείουσας, ή το αν υπήρχε ή όχι μαρτυρία που να επιβεβαιώνει την ημερομηνία διάστασης και αποχώρησης της Εφεσείουσας από την κατοικία στην Ορόκλινη, ή μαρτυρία εν σχέσει προς την όποια πληρωμή λογαριασμών από την Εφεσείουσα οι οποίοι αφορούσαν στο διαμέρισμα στην Πύλα, ή για την όποια επίδραση θα μπορούσε, σε τελευταία ανάλυση, να έχει η παράλειψη προσαγωγής τέτοιας μαρτυρίας από την Εφεσείουσα.
Τούτα δεν επράχθησαν στην πρωτόδικη απόφαση.
Κατ’ ακολουθίαν, η πρωτόδικη αιτιολογία (περί καλής και νομότυπης επίδοσης του Κλητηρίου Εντάλματος), πλήγηκε συθέμελα (βλ. κατ’ αναλογίαν, Wunderlich και Άλλων ν Παναγιώτου (1999) 1(Α) ΑΑΔ 366, 382-383, AN Stasis Estates Co Ltd v GMP Katsambas Ltd (1998) 1(Δ) ΑΑΔ 2195, 2201, Βίκα Πίκα Ντίσκο Λτδ και Άλλων ν Χάπυ Στρήτς Ντίσκο Λτδ (1997) 1(Α) ΑΑΔ 28, 31).
Η επίδοση του Κλητηρίου Εντάλματος έγινε κατά παράβασιν της Δ.5Θ2 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών, γεγονός που δικαιολογούσε, τον ex debito justitiae παραμερισμό της ερήμην απόφασης, δικαιωματικώς για την Εφεσείουσα/Εναγόμενη ως οφειλόμενο χρέος προς τη Δικαιοσύνη (βλ. κατ’ αναλογίαν, Cyprus Popular Bank Public Co Limited v Πιτσιλλίδης, ΠΕ 245/18, ημ. 17.7.20, Γιωργαλλίδης ν Χρίστου (1997) 1 ΑΑΔ 247, 250).
Το διασαφηνίζουμε.
Στην Μανώλη ν Ελληνικής Τράπεζας (Χρηματοδοτήσεις) Λτδ, ΠΕ 423/11, ημ. 3.2.17 - όπου έτυχε παραμερισμού ερήμην εκδοθείσα απόφαση εναντίον του εφεσείοντα κατά τις προβλέψεις της Δ.17Θ10 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών (καθότι το κλητήριο ένταλμα είχε επιδοθεί στον πατέρα του σε χώρο που δεν κατοικούσε ο εφεσείων κατά την επίδοση, με τον πατέρα να μην τον ενημερώνει) - το Εφετείο (διά του Οικονόμου Δ.), απέγραψε και τα εξής:
«…………………………………………………………………………………………………………………………….
«Παράδειγμα πρόκλησης ακυρότητας ως εκ της μη επίδοσης της διαδικασίας, η οποία ως εκ τούτου δεν περιέρχεται σε γνώση του εναγομένου, παρέχει η υπόθεση Craig v. Kanssen [1943] K.B. 256, [1943] 1 All ER 108, στην οποία εξηγήθηκε ως κατωτέρω ο λόγος που η παράλειψη επίδοσης εγείρει θεμελιακό ζήτημα:
«. it is beyond question that failure to serve process where service of process is required goes to the root of our conceptions of the proper procedure in litigation. Apart from proper ex parte proceedings, the idea that an order can validly be made against a man who has had no notification of any intention to apply for it has never been adopted in this country. »
Όπως εξηγήθηκε στην υπόθεση Pritchard η φράση ex debito justitiae δεν ταυτίζεται κατ΄ανάγκη με περιπτώσεις ακυρότητας, όπως αφέθηκε να νοηθεί στην υπόθεση Craig, αλλά καλύπτει κάθε περίπτωση που ο εναγόμενος νομιμοποιείται δικαιωματικά σε παραμερισμό. Όπως το έθεσε ο Upjohn, L.J.:
«The phrase means that the [defendant] is entitled as a matter of right to have it set aside ... This means no more than that, in accordance with settled practice, the court can only exercise its discretion in one way, namely by granting the order sought. »
Εν πάση περιπτώσει, σε ότι αφορά την παράλειψη δέουσας επίδοσης, στην υπόθεση White v. Weston [1968] 2 W.L.R. 1459, που αφορούσε ακριβώς παράλειψη επίδοσης με συνεπακόλουθη έλλειψη γνώσης της διαδικασίας από τον εναγόμενο, ελέχθη ότι υπό τέτοιες περιστάσεις η απόφαση θα έπρεπε να παραμεριστεί ex debito justitiae και ότι η περαιτέρω συζήτηση ως προς το κατά πόσο θα μπορούσε η περίπτωση να χαρακτηριστεί ως ακυρότητα ή ως αντικανονικότητα, θα είχε μόνο ακαδημαϊκή σημασία.
Η προαναφερθείσα κυπριακή νομολογία υιοθέτησε την αντίληψη του αγγλικού δικαίου πως κακή επίδοση συνιστά θεμελιακό ελάττωμα (fundamental vice) που δημιουργεί υποχρέωση για ex debito justitiae παραμερισμό μιας ερήμην απόφασης. Έτι περαιτέρω μάλιστα, η νομολογία μας προσέδωσε στο ζήτημα τη συνταγματική διάσταση που προκύπτει από το Άρθρο 30.3(α) και (β) του Συντάγματος, υποδεικνύοντας ότι η δέουσα επίδοση συνδέεται αναπόφευκτα με τη δυνατότητα του ενδιαφερομένου να γνωρίζει τους λόγους για τους οποίους εγκαλείται στο Δικαστήριο και τη δυνατότητά του, ως θεμελιώδες ατομικό δικαίωμα, να προβάλει την υπεράσπισή του.
……………………………………………………………………………………………………………….».
Τέτοια είναι και η παρούσα περίπτωση.
Ο πρώτος λόγος έφεσης γίνεται αποδεκτός.
Δοσμένου τούτου - και ως εκ των θεμελιακών επιπτώσεων αποδοχής του πρώτου λόγου έφεσης - παρέλκει η ενασχόληση με τον δεύτερο λόγο έφεσης (βλ. κατ’ αναλογίαν, Ευσταθίου και Άλλης ν Ηellenic Bank Public Company Ltd, ΠΕ 130/12, ημ. 10.10.17).
Η έφεση επιτυγχάνει.
Η πρωτόδικη απόφαση, περιλαμβανομένης και της διαταγής για τα έξοδα, παραμερίζεται. Το ίδιο και η ερήμην απόφαση. Έξοδα της πρωτόδικης διαδικασίας και έξοδα της έφεσης, υπέρ της Εφεσείουσας, όπως θα υπολογιστούν, πλέον ΦΠΑ, αν υπάρχει. Η Εφεσείουσα να καταχωρίσει εμφάνιση στο Κλητήριο Ένταλμα εντός δέκα (10) ημερών από σήμερα.
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗ, Δ.
Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.
/κβπ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο