ECLI:CY:AD:2021:A105
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
Πολιτική Έφεση Αρ. 191/13
29 Μαρτίου, 2021
[Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Α. ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Ν.Γ. ΣΑΝΤΗ Δ/ΣΤΩΝ]
ΜΕΤΑΞΥ:
xxx ΑΝΔΡΕΟΥ
Εφεσείοντα/Αιτητή
ΚΑΙ
ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΝ,
ΤΜΗΜΑ ΠΛΕΟΝΑΖΟΝΤΟΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ
Εφεσίβλητων/Καθ’ ων η αίτηση
…………..
Εφεσείων, παρών προσωπικώς.
Α. Χριστοφόρου μαζί με Ε. Τζιόρταν (κα), για Εφεσίβλητους.
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Δικαστή Ν.Γ. Σάντη.
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Δοθείσα Αυθημερόν)
Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.: Ο Εφεσείων/Αιτητής («ο Εφεσείων»), προσβάλλει την απόφαση του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών («το Πρωτόδικο Δικαστήριο») ημερομηνίας 31.5.13 διά της οποίας απορρίφθηκε Αίτηση του ημερομηνίας 12.7.12 («η Αίτηση»), με την οποία διεκδικούσε από τους Εφεσίβλητους/Καθ’ ων η αίτηση («οι Εφεσίβλητοι»), πρόσθετη πληρωμή για την περίοδο από 1.11.03 μέχρι 31.12.06 - με την απασχόληση του να τερματίζεται την 25.6.10 από την CTO Public Co Ltd για λόγους πλεονασμού, με προειδοποίηση τεσσάρων εβδομάδων - ισχυριζόμενος πως η απασχόληση του από την AK Charalambides Distributors Ltd (και έπειτα από την Κυριάκος Ηρακλέους Λτδ), ήταν συνεχής με εκείνη στην CTO Public Co Ltd, καθότι όλες οι εταιρείες αυτές ήσαν αντιπρόσωποι της ίδιας εταιρείας και ως εκ τούτου η εργασία του Εφεσείοντα, η ίδια και συνεχής.
Ο Εφεσείων, μετά τον τερματισμό της απασχόλησης του, είχε υποβάλει σχετική αίτηση προς το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού, το οποίο την 9.9.11 κατέβαλε προς αυτόν πληρωμή €2.365,52, που αντιστοιχούσε στην περίοδο απασχόλησης του από 1.1.07 μέχρι 23.7.10.
Ο Εφεσείων προβάλλει δύο λόγους έφεσης, μολονότι ενώπιον μας σήμερα - αλλά και στο περίγραμμα αγόρευσης του - ανέπτυξε τρεις λόγους έφεσης, διαχωρίζοντας, ως φαίνεται, τον λόγο έφεσης 2 σε δύο μέρη, με το ένα εξ αυτών να απαρτίζει, κατά τον ίδιον, τον λόγο έφεσης 3 (ο οποίος φυσικά δεν υφίσταται).
Σύμφωνα με τον λόγο έφεσης 1, το Πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένως απέρριψε την Αίτηση «… για τον λόγο πως ήταν εκπρόθεσμη. Δηλαδή είχε καθυστέρηση ένα (1) μήνα και τρεις (3) μέρες …» αφού το ίδιο λαθεμένα «… δεν έλαβε υπόψη του, ποιος ευθύνεται για την καθυστέρηση του ενός μηνός και 3 ημερών».
Ως αιτιολογία για τον λόγο έφεσης 1, ο Εφεσείων προτάσσει τα εξής:
«Το γεγονός είναι ότι, όταν έλαβα την πληρωμή πλεονάζοντος από την 1/1/2007 μέχρι τις 23/7/2010, πήγα και διαμαρτυρήθηκα και ζήτησα εξηγήσεις για το λόγο που δεν με πλήρωσαν από την 1/11/2003. Μου είπαν ότι ο λόγος είναι διότι πιστεύουν ότι από την 1/9/2006 μέχρι τις 31/12/2006 δεν εργαζόμουν και έτσι δεν την θεωρούν συνεχιζόμενη. Τους είπα ότι έχω στοιχεία που αποδεικνύουν ότι αυτές τις ημερομηνίες εργαζόμουν και η εργασία μου ήταν συνεχιζόμενη από την 1/11/2003 μέχρι τις 23/7/2010. Τους έδωσα τα στοιχεία που μου ζήτησαν. Επίσης τους έδωσα και τα στοιχεία των φακέλων των άλλων δύο συναδέλφων μου και τους είπα ότι περιέχουν στοιχεία που δείχνουν ότι η εργασία μας ήταν συνεχιζόμενη. Ως επίσης το γεγονός ότι κατά τις ημερομηνίες που ισχυρίζονται ότι δεν εργαζόμουν, ουδέποτε είχα εγγραφεί ως άνεργος, ως επίσης ουδέποτε έκανα τότε αίτηση για πληρωμή πλεονασμού, διότι εργαζόμουν και η εργασία μου ήταν συνεχιζόμενη. Μου είπαν ότι θα εξετάσουν ξανά την αίτηση μου και θα με ειδοποιήσουν.
Το γεγονός είναι ότι είχα ζητήσει 2-3 φορές να μου πουν τι γίνεται και μου είπαν να περιμένω. Είναι λυπηρό που το λέω αυτό, ότι το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού για κάποιο λόγο αμέλησε να μου απαντήσει. Αυτός είναι ο λόγος καθυστέρησης της αίτησης μου για ένα (1) μήνα και τρεις (3) μέρες.
Πιστεύω ότι είναι άδικο να γίνω εγώ θύμα για το λάθος ή αμέλεια κάποιου άλλου. Το βάρος της ευθύνης για την καθυστέρηση καταχώρησης αίτησης στο Δικαστήριο πιστεύω το φέρει το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού».
Κατά τον λόγο έφεσης 2, το Πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένως «… δεν αποδέχθηκε τα τεκμήρια 1 και 5 για την απόδειξη συνεχούς απασχόλησης από την 1/11/2003 μέχρι τις 27/7/2010» και τούτο διότι, συμφώνως της παρατιθέμενης αιτιολογίας:
«Το Τεκμήριο 1 είναι βεβαίωση ότι ο Κυριάκος Ηρακλέους Λτδ εξαγόρασε τις δραστηριότητες της Εταιρείας A.K.CHARALAMBIDES DISTRIBUTIONS LTD και οι υπάλληλοι της μεταφέρονται στην εταιρεία Κυριάκος Ηρακλέους Λτδ με τους ίδιους όρους εργασίας. Στην βεβαίωση αυτή περιέχει τα τρία ονόματα των υπαλλήλων, ανάμεσα και το δικό μου.
Επίσης το Τεκμήριο 3, που είναι επιστολή από LEMECO SILVEX προς το Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεως, Κλάδος Πλεονασμού, μεταξύ άλλων αναφέρει και επιβεβαιώνει ότι ο Κυριάκος Ηρακλέους Λτδ εξαγόρασε την εταιρεία A.K.CHARALAMBIDES DISTRIBUTORS LTD τον Σεπτέμβριο του 2006, γεγονός που ενισχύει τη βεβαίωση Τεκμήριο 1.
Επίσης το Τεκμήριο 5 βεβαιώνει ότι κατά τις ημερομηνίες 1/9/2006 - 31/12/2006 εργαζόμουν. Το Τεκμήριο 5 είναι Block Αποδείξεων (Original της εταιρείας) τις οποίες συμπλήρωνα και έδινα στους πελάτες όταν με πλήρωναν. Σε αυτό το Block Αποδείξεων περιέχονται και αποδείξεις που εξέδωσα στις ημερομηνίες που ισχυρίζονται ότι δεν εργαζόμουν και πως η εργασία μου διεκόπη.
Είναι γεγονός ότι, όταν έδωσα την αίτηση μου για πληρωμή πλεονασμού, μετά από 2-3 μέρες το Λογιστήριο της εταιρείας μου είπε ότι έκαναν λάθος στην ημερομηνία που πρέπει να πληρωθώ το πλεονάζον. Δηλαδή αντί να αρχίσει από 1/1 1/2003, στην αίτηση έβαλαν 1/1/2007. Μου είπαν να πάω αμέσως και να δώσω άλλη αίτηση με την πραγματική ημερομηνία. Έτσι πήρα στο Ταμείο Πλεονασμού και τους παρέδωσα την διορθωμένη αίτηση. Μου είπαν ότι θα βγάλουν την λανθασμένη αίτηση από τον φάκελο και θα βάλουν την κανονική αίτηση.
Φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν πέταξαν την πρώτη αίτηση μου, αλλά αντίθετα την χρησιμοποίησαν για την πληρωμή του πλεονασμού. Πιστεύω αυτός είναι ο λόγος που δεν με πλήρωσαν από την 1/1/2003 και τώρα με διάφορα τεχνάσματα προσπαθούν να αποφύγουν να με πληρώσουν από την
1/11/2003.
Ζητώ από το Σεβαστό Δικαστήριο τον παραμερισμό της Απόφασης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών καινά εκδώσει μια δίκαιη απόφαση».
Μελετήσαμε με δέουσα προσοχή τα περιγράμματα αγόρευσης των διαδίκων, τους οποίους και ακούσαμε πριν από λίγο κατά τις προφορικές τους αγορεύσεις. Σε αυτές, ο Εφεσείων επέλεξε, πρωτίστως, να αναφερθεί στον λόγο έφεσης 2 επιχειρώντας ταυτοχρόνως να αναμείξει στο εγχείρημα του αυτό και μέρος του συνοδευτικού αιτιολογικού εν σχέσει προς τον λόγο έφεσης 1.
Ο ευπαίδευτος εκπρόσωπος των Εφεσίβλητων υιοθέτησε το περίγραμμα αγόρευσης του, διευκρινίζοντας πως, τωόντι, η έφεση αφορά σε δύο λόγους έφεσης και όχι σε τρεις.
Κρίνουμε πως το Πρωτόδικο Δικαστήριο ήταν ορθό στην κρίση του επί της προδικαστικής ένστασης που είχε πρωτοδίκως προταχθεί (διά της παραγράφου 1(β) της Ένστασης των Εφεσίβλητων), ότι δηλαδή η Αίτηση ήταν εκπρόθεσμη.
Αναφορικώς προς τούτη τη θεματική - η οποία συγκροτεί κατ’ ουσίαν το αντικείμενο του λόγου έφεσης 1 - το Πρωτόδικο Δικαστήριο κατέγραψε πως κατά την αντεξέταση είχε υποβληθεί στον Εφεσείοντα πως η Αίτηση ήταν εκπρόθεσμη, με αυτόν να ισχυρίζεται ότι ο λόγος που καθυστέρησε να την καταχωρίσει «… οφείλετο στο γεγονός ότι είχε εφοδιάσει το Ταμείο με νέα στοιχεία και ανέμενε να τον ειδοποιήσουν χωρίς ωστόσο να λάβει ποτέ οποιαδήποτε απάντηση. Ακολούθως αφού ανεγνώρισε την «αίτηση για πληρωμή λόγω πλεονασμού» που ο ίδιος υπέγραψε και κοινοποίησε στο Ταμείο (Τεκ.7), και αφού του υποδείχθηκε η περίοδος απασχόλησης που ο ίδιος ενέγραψε σ' αυτή και ήταν από 31.12.2007 μέχρι 23.7.2010, ο Αιτητής διαφώνησε λέγοντας ότι είχε κοινοποιήσει νέα αίτηση στην οποία αναφέρονταν τα σωστά στοιχεία τα οποία καθώς είπε προκύπτουν από τα διάφορα έγγραφα και ξεκάθαρα δείχνουν το συνεχές της απασχόλησης του από 1.11.2003».
Στη βάση αυτή - αλλά και των όσων άλλων στοιχείων είχαν προσηκόντως τεθεί και επιτρεπτώς ληφθεί υπόψιν - το Πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε, σωστά, ότι προείχε η εξέταση της προδικαστικής ένστασης, περί της οποίας αποφάνθηκε ως ακολούθως:
«Νομικό υπόβαθρο της προδικαστικής ένστασης είναι το άρθρο 12(1 OA) του περί Ετησίων Αδειών Μετ' Απολαβών Νόμου του 1967 (Ν. 8/67) όπως έχει τροποποιηθεί με τον Νόμο 169(Ι)/02 και το οποίο προνοεί τα ακόλουθα:
«(10Α) Αίτηση στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών υποβάλλεται εντός δώδεκα μηνών από την ημερομηνία κατά την οποία ανέκυψε το προς υποβολήν αιτήσεως δικαίωμα ή εντός εννέα μηνών από την απάντηση του Ταμείου για πλεονάζον προσωπικό:
Νοείται ότι στις περιπτώσεις όπου το προς υποβολήν αιτήσεως στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών δικαίωμα ανέκυψε μετά την 21η Μαΐου 1999, η δυνάμει του εδαφίου (1) του παρόντος άρθρου καθοριζόμενη προθεσμία για την καταχώρηση αίτησης, αρχίζει από την ημερομηνία δημοσίευσης του παρόντος Νόμου στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.»
Από τα γεγονότα της υπόθεσης καθίσταται φανερό ότι στις 9.9.2011 το Ταμείο κατέβαλε πληρωμή στον Αιτητή ύψους €2.365,52 για την περίοδο απασχόλησης του από 1.1.2007 μέχρι 23.7.2010 και ότι ο Αιτητής υπέβαλε την παρούσα Αίτηση στο Δικαστήριο στις 12.7.2012 ήτοι δέκα και πλέον μήνες μετά την απάντηση του Ταμείου.
Είναι η θέση της κας Σκούρου ότι ενόψει της πιο πάνω διατάξεως το Δικαστήριο τούτο στερείται δικαιοδοσίας να επιληφθεί της παρούσας Αίτησης, η οποία υποβλήθηκε μετά το πέρας των εννέα μηνών από της λήψεως και κοινοποιήσεως της αποφάσεως του Ταμείου προς τον Αιτητή, οπότε ανέκυψε και το δικαίωμα του να υποβάλει αίτηση στο Δικαστήριο.
Ενώ ο Αιτητής παραδέχεται ότι καθυστερημένα υπέβαλε την Αίτηση του, εν τούτοις κατά την αντεξέταοη του ισχυρίστηκε ότι η καθυστέρηση οφείλετο στο γεγονός ότι είχε εφοδιάσει το Ταμείο με νέα στοιχεία και ανέμενε να τον ειδοποιήσουν, χωρίς ωστόσο να λάβει οποιαδήποτε απάντηση.
Το ζήτημα της παραγραφής, όπως έχει αναφερθεί στην απόφαση Χατζηστυλλής ν. Papadema κ.ά. (2000) 1(A) ΑΛΛ. 551, 560 άπτεται τούτης της εξουσίας ή της δικαιοδοσίας του δικαστηρίου να επιληφθεί μίας υπόθεσης και εφόσον τίθεται στα δικόγραφο είναι το πρώτο που θα πρέπει να εξεταστεί. Για να δανειστούμε από τις, επί του προκειμένου, αρχές που εφαρμόζονται στην Αναθεωρητική Δικαιοδοσία υπενθυμίζουμε ότι αυτές υπαγορεύουν ότι οι προθεσμίες πρέπει να τηρούνται σε όλες τις περιπτώσεις σαν θέμα δημοσίου συμφέροντος (Moran ν, Republic, 1 R.S.C.C. 10, 13).
Με τον τροποποιητικό Νόμο 169(Ι)/2002, ο νομοθέτης έθεσε αποσβεστική προθεσμία ως προς το δικαίωμα υποβολής αίτησης ενώπιον του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών. Από τις 9.8.2002 που δημοσιεύθηκε ο νόμος, οποιαδήποτε αίτηση στο εν λόγω Δικαστήριο υποβάλλεται μέσα σε 12 μήνες από την ημερομηνία που ανέκυψε το προς υποβολή αίτησης δικαίωμα ή μέσα σε 9 μήνες από την απάντηση του Ταμείου για πλεονάζον προσωπικό.
Με την επιφύλαξη της εν λόγω διατάξεως, διευκρινίζεται ότι στις περιπτώσεις που το δικαίωμα για υποβολή αιτήσεως ανέκυψε μετά την 21.5.1999, που είναι η ημερομηνία που δημοσιεύθηκαν οι νέοι διαδικαστικοί κανονισμοί του Δικαστηρίου τούτου, η καθοριζόμενη προθεσμία για καταχώρηση αίτησης ίσχυε για ένα έτος από της δημοσιεύσεως του παρόντος Νόμου, ήτοι μέχρι τις 8.8.2003.
Οι διατάξεις του παρόντος Νόμου δεν παρέχουν οποιαδήποτε διακριτική ευχέρεια στο Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών να παρατείνει τον χρόνο πέραν των 12 ή 9 μηνών αντίστοιχα από την ημερομηνία που ανέκυψε το προς υποβολή αίτησης δικαίωμα. Επομένως με την πάροδο του χρόνου των 12 ή 9 μηνών αντίστοιχα, το δικαίωμα του εργοδοτούμενου να υποβάλει αίτηση παραγράφεται και το Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών στερείται δικαιοδοσίας να επιληφθεί μιας τέτοιας αίτησης. Όπως αναφέρθηκε από τον Lord Denning MR στην υπόθεση Dedman v. British Building & Engineering Appliances Ltd [1974] ICR S3, 'If [an application] arrives a minute after midnight on the last day the clerks must throw it out; the tribunal is not competent to hear it'.
Σε μία τέτοια περίπτωση όπου υπάρχει εξειδικευμένη περίοδος παραγραφής θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η λεκτική διατύπωση και ο σκοπός που θα εξυπηρετήσει ο συγκεκριμένος νόμος. (Chitty on Contracts 25th edition, par.1900).
Στον HALSBURY'S Laws of England, fourth Edition, 2000 Reissue, Volume 16, p.629 κάτω από τον τίτλο (2) PROCEEDINGS BEFORE EMPLOYMENT TRIBUNALS (i) Time Limits, αναφέρονται τα ακόλουθα:
«685. Time limits for presenting complaints...................................................................................................... .......................
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….........
(1)…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
(2)…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
(3) .................................................................................................................................................................................. …….
(4) awaiting the outcome of other proceedings, including criminal proceedings, is not normally a good ground nor is delaying a claim because of utilising an internal right to appeal under the employer's disciplinary procedure;
………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………...……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………….
n.11........................................................................................................................................................................... …….. in such cases, the employee is, therefore, advised to present an originating application but ask for the matter to be adjourned pending completion of the internal proceedings. »
Ελεύθερη μετάφραση:
«Διαδικασία ενώπιον Εργατικών Δικαστηρίων
(ι) Χρονικά όρια
635. Χρονικά όρια για παρουσίαση παραπόνου................................................................................................. ……………….
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………......
(1) ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
(2) ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
(3) ………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
(4) περιμένοντας το αποτέλεσμα Λλλων διαδικασιών, συμπεριλαμβανομένων ποινικών διαδικασιών, υπό τις περιστάσεις δεν είναι καλός λόγος [επέκταση του χρόνου] όπως δεν είναι καλός λόγος η καθυστέρηση για καταχώρηση μιας απαίτησης επειδή χρησιμοποιείται μια εσωτερική διαδικασία ή ένα εσωτερικό δικαίωμα έφεσης στο πλαίσιο πειθαρχικής διαδικασίας του εργοδότη.
Σημ.11............................................................................................................................................................ Ως εκ τούτου, σε τέτοιες περιπτώσεις συνίσταται όπως ο εργοδοτουμενος καταχωρήσει εναρκτήρια αίτηση και αιτείται αναβολής μέχρι την ολοκλήρωση της εσωτερικής διαδικασίας.»
Επίσης στο Bower on Employment Law, sixth edition, σελ. 286 αναφέρονται τα ακόλουθα:
"(f) The courts have generally rejected attempts to extend the effective date of termination to cover periods during which an appeal is being heard under an internal disciplinary procedure. In J. Sainsbury Ltd ν Savage [1980] IRLR 109, this refusal was notwithstanding that the internal disciplinary procedure provided for 'suspension without pay' pending appeal.
The same result was reached in Board of Governors, National Heart and Chest Hospital ν Nambiar [1981] IRLR 196, even though in that case the employee was paid for a 10-month period while his appeal was pending. The principle does not depend on any express term being included in the particular contract (Howgate ν Fane Acoustics Ltd [1981] IRLR 161) instead resting on the policy reason of the uncertainty of any other course, and the desirability that speed be of the essence in enforcing employment rights."
Ελεύθερη μετάφραση:
«(f) Τα δικαστήρια κατά γενικό κανόνα έχουν απορρίψει προσπάθειες για επέκταση της πραγματικής ημερομηνίας τερματισμού της απασχόλησης για κάλυψη περιόδων στη διάρκεια των οποίων γίνεται η ακρόασης μιας έφεσης βάση μιας εσωτερικής πειθαρχικής διαδικασίας. Στην υπόθεση J. Sainsbury Ltd ν Savage [1980] IRLR 109 υπήρξε μια τέτοια άρνηση παρόλο που στην εσωτερική πειθαρχική διαδικασία προβλεπόταν 'διαθεσιμότητα χωρίς πληρωμή' εν αναμονή του αποτελέσματος της έφεσης.
Στο ίδιο αποτέλεσμα κατέληξε το δικαστήριο και στην Board of Governors, National Heart and Chest Hospital ν Nambiar [1981] IRLR 196, έστω κι αν ο εργοδοτούμενος συνέχισε να πληρώνεται για μια περίοδο 10 μηνών, εκκρεμούσης της εφέσεως. Η βασική αρχή δεν βασίζεται σε οποιοδήποτε ρητό όρο που περιλαμβάνεται στη συγκεκριμένη σύμβαση (Howgate ν Fane Acoustics Ltd [1981] IRLR 161) αλλά αντί αυτού βασίζεται σε λόγο δημοσίας πολιτικής λόγω της αβεβαιότητας οποιασδήποτε άλλης πορείας και της επιθυμίας όπως η ταχύτητα είναι ο καθοριστικός παράγοντας στην επιβολή των εργατικών δικαιωμάτων.»
Συνεπώς η δικαιολογία που προέβαλε ο Αιτητής ότι μετά την απάντηση του Ταμείου υπέβαλε νέα στοιχεία προς εξέταση και ανέμενε νέα απάντηση από το Ταμείο, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποτελέσει βάση για επέκταση του χρόνου καταχώρησης της αιτήσεως στο Δικαστήριο.
Ως επακόλουθο των πιο πάνω καταλήγουμε ότι η προδικαστική ένσταση ευσταθεί και κατά συνέπεια το δικαίωμα του Αιτητή να υποβάλει αίτηση στο παρόν Δικαστήριο έχει παραγραφεί».
Δεν διακρίναμε κάτι από όσα αναπτύχθηκαν από τον Εφεσείοντα που να καταδεικνύει πως η προσέγγιση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου υπήρξε, ως τούτος διατείνεται, εσφαλμένη.
Απεναντίας.
Το σκεπτικό του Πρωτόδικου Δικαστηρίου διαμορφώθηκε και διαρθρώθηκε με αναφορά σε καλώς εμπεδωμένες νομολογιακές αρχές, με σημείο αναφοράς και την ερμηνευτική του άρθρου 12(10Α) του Περί Ετησίων Αδειών Μετ’ Απολαβών Νόμου 8/67.
Δεν χρειάζεται να προσθέσουμε οτιδήποτε άλλο σε όσα εύστοχα παρέθεσε το Πρωτόδικο Δικαστήριο, παρά μόνον, ότι η αποσβεστική προθεσμία που τίθεται στο άρθρο 12(10Α) του Περί Ετησίων Αδειών Μετ’ Απολαβών Νόμου 8/67 αποσκοπεί όχι μόνον στο να επιβάλει στον επηρεαζόμενο και προτιθέμενο αιτητή όπως ενεργήσει εντός του χρόνου που καθορίζεται εκεί (έτσι ώστε να εξακριβωθεί αν ευσταθεί το αίτημα του), αλλά και να διασφαλίσει συν τω χρόνω το δημόσιο συμφέρον για τήρηση των νομοθετικώς τιθέμενων προθεσμιών (βλ. γενικώς και κατ’ αναλογίαν, Σταματίου ν Κυπριακή Δημοκρατία, ΠΕ 467/12, ημ. 26.6.19).
Ο λόγος έφεσης 1 απορρίπτεται.
Δοσμένης τής ως άνω κατάληξης, δεν παρίσταται, αυτονοήτως, ανάγκη για εξέταση του λόγου έφεσης 2.
Η έφεση απορρίπτεται.
Καμμιά διαταγή για τα έξοδα (μια που δεν ζητηθήκαν από τους Εφεσίβλητους).
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.
Α. ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, Δ.
Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.
/κβπ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο