ECLI:CY:AD:2021:A168
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 92/14
22 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2021
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗ Δ/ΣΤΕΣ
XXX ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
Εφεσείουσα/Καθ' ης η Αίτηση
ΚΑΙ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΙΣΤΩΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑΣ-ΑΝΑΓΥΙΑΣ
Εφεσίβλητης/Αιτήτριας
--------------------
Α. Ευσταθίου (κα) για Ευστάθιο Κ. Ευσταθίου ΔΕΠΕ, για την Εφεσείουσα
Κ. Βαρνάβα για Γεωργιάδης & Πελίδης ΔΕΠΕ, για την Εφεσίβλητη
-------------------------------------
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Παρπαρίνο, Δ.
---------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ. Το πρωτόδικο Δικαστήριο στις 21.3.2014 ενέγραψε τελεσίδικη Διαιτητική απόφαση ημερ. 17.12.2003.
Η Εφεσείουσα/Καθ' ης η Αίτηση 1 εφεσιβάλλει την πρωτόδικη απόφαση ως εσφαλμένη με τέσσερις λόγους Έφεσης. Προβάλλεται με τον πρώτο λόγο έφεσης ότι εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο περιόρισε την απόφαση του στις προϋποθέσεις του Άρθρου 52 του Περί Συνεργατικών Εταιρειών Νόμου, Ν.22/85 και στην επιπλέον προϋπόθεση ότι η αίτηση για εγγραφή και εκτέλεση της στην διαιτητική απόφαση γίνεται δια Κλήσεως με αποτέλεσμα αυτό να καταλήξει σε εσφαλμένο συμπέρασμα. Προβάλλεται επίσης με τον δεύτερο λόγο ότι εσφαλμένα προέβη σε εγγραφή της διαιτητικής απόφασης προσδίδοντας σ' αυτήν εκτελεστότητα ενώ αυτή έληξε έξι χρόνια μετά την έκδοση της ως οι Δικαστικές αποφάσεις σύμφωνα με την Δ.40 θ.8 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Με τον τρίτο λόγο προσβάλλεται η κρίση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι η Δ.40 θ.8 αφορά τις ήδη εκδοθείσες δικαστικές αποφάσεις που χρήζουν ανανέωσης λόγω παρέλευσης 10ετίας και όχι τις διαιτητικές αποφάσεις. Τέλος, με τον τέταρτο λόγο, προβάλλεται ότι εσφαλμένα θεωρήθηκε από το πρωτόδικο Δικαστήριο ότι η Εφεσείουσα επιχείρησε να υπεισέλθει σε θέματα ουσίας της Διαιτητικής απόφασης με την αναφορά της στην οικονομική της κατάσταση.
Η ευπαίδευτος συνήγορος για την Εφεσείουσα προώθησε ενώπιον μας την θέση ότι και στην υπό εξέταση υπόθεση που αφορά εγγραφή Διαιτητικής απόφασης, τυγχάνει εφαρμογής η Δ.40 θ.8 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και δεδομένης της παρέλευσης εννέα ετών από την έκδοση της επίδικης Διαιτητικής απόφασης η Αίτηση θα έπρεπε να απορριφθεί. Προσπάθησε περαιτέρω, και εκτός των λόγων έφεσης τρία και τέσσερα, να προωθήσει την θέση ότι το στάδιο των προσπαθειών εκτέλεσης μιας απόφασης, εντάσσεται στην έννοια της δίκης με αποτέλεσμα η παρατηρούμενη καθυστέρηση στην προώθηση μέτρων εκτέλεσης να παραβιάζει το δικαίωμα της Εφεσείουσας να τύχει "δίκαιης δίκης εντός εύλογου χρόνου" όπως κατοχυρώνεται από το Άρθρο 30(2) του Συντάγματος.
Σχετικά με την τελευταία εισήγηση θα πρέπει να λεχθεί ότι είναι ανεπίτρεπτη η εισαγωγή νέου λόγου έφεσης χωρίς άδεια του Δικαστηρίου. Το πλαίσιο το οποίο αποτελεί την Έφεση καθορίζει την πρωτόδικη απόφαση ή διάταγμα που προσβάλλεται όπως και τους λόγους επί των οποίων βασίζεται η Έφεση. Το πλαίσιο αυτό είναι περιοριστικό και δεν επιτρέπεται παρέκκλιση από αυτό. (Βλ. Mairoza Estates Ltd v. The Performing Rights Society Ltd (1997) 1 A.A.Δ. 1) Επίσης θέματα τα οποία δεν τέθηκαν ενώπιον του πρωτόδικου Δικαστηρίου δεν εξετάζονται κατ’ έφεση (βλ. Επίσημος Παραλήπτης ν. Nicantony Trading Co Ltd (1998) 1 A.A.Δ. 1653).
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για την Εφεσίβλητη υπεστήριξε την πρωτόδικη απόφαση ως ορθή.
Η πρωτόδικη απόφαση είναι καθ' όλα ορθή. Το πρωτόδικο Δικαστήριο εξέτασε την Αίτηση της Εφεσίβλητης ως αίτηση που επιζητούσε την εγγραφή της Διαιτητικής απόφασης ημερ. 17.12.03 και αφού εξέτασε όλες τις παραμέτρους της Νομοθεσίας και νομολογίας κατέληξε ως ακολούθως:
"……..Ως εκ τούτου εκδίδεται διάταγμα εγγραφής της Διαιτητικής απόφασης όσον αφορά την Καθ' ης η Αίτηση 1 με έξοδα …………………….."
Αυτό έγινε κατ' εφαρμογή της Δ.47 θ.1 που δίδει εξουσία εγγραφής της Διαιτητικής απόφασης στο μητρώο του Δικαστηρίου. Αφού η απόφαση εγγραφεί, τότε, σύμφωνα με την Δ.47 θ.3, μπορεί να εκτελεστεί ως απόφαση του Δικαστηρίου, εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις που την καθιστούν εκτελεστή. Συνεπώς, αυτό θα ήτο το επόμενο βήμα εάν η Εφεσίβλητη επιθυμούσε να προχωρήσει σε διαδικασία εκτέλεσης της απόφασης. Τότε θα ετίθετο θέμα χρόνου έκδοσης της απόφασης. Σχετικά με εγγραφή διαιτητικής απόφασης δεν υπάρχει χρονικός περιορισμός. Βασική προϋπόθεση εγγραφής της είναι η διαπίστωση ότι η εν λόγω απόφαση φέρει τα απαραίτητα χαρακτηριστικά στοιχεία έγκυρης διαιτητικής απόφασης και ότι γνωστοποιήθηκε στο πρόσωπο εναντίον του οποίου στρέφεται. Η αίτηση για εγγραφή επιδίδεται στο πρόσωπο αυτό ώστε να έχει την ευκαιρία να προβάλει οτιδήποτε το οποίο ενδεχομένως έχει σχέση μόνο με το επίδικο θέμα που είναι η εγγραφή της Διαιτητικής απόφασης χωρίς το Δικαστήριο να υπεισέρχεται σε άλλα θέματα αναγόμενα στην ουσία κ.λ.π. της διαφοράς αναφορικά με την οποία εκδόθηκε η Διαιτητική απόφαση (βλ. σχετικά την XXX XXX Νικολάου ν. Νέας Συνεργατικής Πιστωτικής Εταιρείας Αγλαντζιάς (2012) 1(Α) Α.Α.Δ. 707, 711 και Ζαμπά ν. Συνεργατική Κυπριακή Τράπεζα Λτδ κ.λ.π. Π.Ε. 96/12 ημερ. 6.6.2018, ECLI:CY:AD:2018:A277).
Η Δ.40 θ.8 στην οποία στηρίζεται η Εφεσείουσα δεν τυγχάνει εφαρμογής στην παρούσα περίπτωση που αφορά εγγραφή. Εφαρμογής τυγχάνει το Άρθρο 52(5) του Περί Συνεργατικών Εταιρειών Νόμου του 1985 έως 2001, Ν.22/1985 (βλ. Παπαγεωργίου ν. Συνεργατικής Πιστωτικής Εταιρείας Κοκκινοτριμιθιάς Π.Ε. αρ. 192/2013, ημερ. 19.7.2019, ECLI:CY:AD:2019:A327) σε συνδυασμό με τη Δ.47 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας.
Εδώ το πρωτόδικο Δικαστήριο ενήργησε ορθά σύμφωνα με την Νομοθεσία και δεν ενυπάρχει οποιοσδήποτε βάσιμος λόγος ανατροπής της. Η Έφεση απορρίπτεται με €1.500 έξοδα εις βάρος της Εφεσείουσας.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
Τ.Θ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ, Δ.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
γκ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο