ECLI:CY:AD:2021:A239
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΦΕΣΗ ΑΡ. 7/20
7 Ιουνίου, 2021
[Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ,
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, ΔΔ]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟ ΚΕΦ.113
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΩΝ XXX ΣΙΑΚΟΛΑ, XXX ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΚΑΙ XXX ΝΕΟΦΥΤΟΥ ΕΚ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ Α.Ε.Δ. Σ. ΤΣΙΒΙΤΑΝΙΔΟΥ-ΚΙΖΗ ΗΜΕΡ.31/10/19 ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗΣ ΑΡ. 116/15 ΤΟΥ Ε.Δ. ΛΑΡΝΑΚΟΣ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΗΜΕΡ. 03/09/18, ECLI:CY:AD:2018:B430 ΚΑΤΑΧΩΡΗΘΕΙΣΑ ΥΠΟ ΤΟΥ XXXXX ΠΑΤΣΑΛΙΔΗ
…………….
Α. Γεωργίου, για Φοίβος Χρίστος Κληρίδης & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, για τους Εφεσείοντες/Αιτητές.
Γ. Κυριάκου, για Δημήτρης Ι. Ηλιάδης & Σία ΔΕΠΕ, για Εφεσίβλητο/Καθ’ ου η αίτηση Β. Πατσαλίδη ως Προσωρινού Εκκαθαριστή της Agromarkets Ltd.
Γ. Ζαχαρίου (κα) για Αντρέας Β. Ζαχαρίου & Σία ΔΕΠΕ, για Εφεσίβλητο/Ενδιαφερόμενο Πρόσωπο GDL Trading Ltd.
ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από τον Ν.Γ. ΣΑΝΤΗ, Δ.:
A Π Ο Φ Α Σ Η
Ν. Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ: Την 20.11.19 δόθηκε άδεια από το Ανώτατο Δικαστήριο, υπό πρωτοβάθμια δικαιοδοσία του («το Πρωτόδικο Δικαστήριο») προς τους Εφεσείοντες/Αιτητές («οι Εφεσείοντες») για την καταχώριση αίτησης με κλήση προς έκδοση προνομιακού εντάλματος certiorari για προσαγωγή ενώπιον του (για σκοπούς ακύρωσης), της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας («το Κατώτερο Δικαστήριο») στην αίτηση εκκαθάρισης 116/15 ημερομηνίας 31.10.19. Το Πρωτόδικο Δικαστήριο, για λόγους που θα αναφερθούν, απέρριψε τελικώς την αίτηση των Εφεσειόντων την 23.12.19 («η Πρωτόδικη Απόφαση»).
Οι Εφεσείοντες προσβάλλουν την Πρωτόδικη Απόφαση με τρείς λόγους έφεσης, ενώ το ίδιο πράττει διά αντέφεσης (και τρείς λόγους αντέφεσης), το Ενδιαφερόμενο Πρόσωπο GDL Trading Ltd.
Θα επανέλθουμε στους λόγους έφεσης και αντέφεσης αφού πρώτα παραθέσουμε συνοπτικώς το διαδικαστικό ιστορικό. Αυτό, έχει τη σημασία του ένεκα και του αριθμού των δικαστικών διαδικασιών ανάμεσα στα μέρη. Θα επιδιώξουμε να καταγράψουμε το ιστορικό αυτό, με σημείο αναφοράς τα όσα σχετικώς επέλεξε να αναδείξει επί τούτω το Πρωτόδικο Δικαστήριο, μια που θεωρούμε ότι η επιλογή μας θα βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση των όσων έπονται.
Το πράττουμε αμέσως.
Οι Εφεσείοντες είναι τρεις από τους διευθυντές της Agromarkets Ltd, με τους Εφεσείοντες 1 και 2 να είναι και μέτοχοι της εταιρείας σε ποσοστό 25% ο καθένας. Την 30.10.14 ο εφεσείων 1 καταχώρισε την αίτηση εκκαθάρισης 802/14 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας εναντίον της Agromarkets Ltd. H αίτηση απευθύνθηκε και προς το Ενδιαφερόμενο Πρόσωπο GDL Trading Ltd (που είναι μέτοχος του υπολοίπου 50% του μετοχικού κεφαλαίου της Agromarkets Ltd), αλλά και προς τους υπόλοιπους Διοικητικούς Συμβούλους της Agromarkets Ltd (xxx Λόρδο, xxx Λόρδο και xxx Γεωργίου που φέρεται να ελέγχουν το Ενδιαφερόμενο Πρόσωπο GDL Trading Ltd), προς μια εταιρεία υπηρεσιών γραμματέως και προς τον Έφορο Εταιρειών. Το Ενδιαφερόμενο Πρόσωπο GDL Trading Ltd καταχώρισε ένσταση και ανταπαίτηση, την δε 7.10.15 καταχώρισε την αίτηση εκκαθάρισης 116/15 εναντίον της Agromarkets Ltd στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λάρνακας. Η αίτηση στράφηκε προσθέτως προς τους Εφεσείοντες και προς τον Έφορο Εταιρειών. Στο πλαίσιο της αίτησης εκκαθάρισης 116/15, οι Εφεσείοντες καταχώρισαν την 30.10.15 αίτηση για αναστολή τής εκεί διαδικασίας μέχρι αποπεράτωσης της αίτησης εκκαθάρισης 802/14 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας. Εκκρεμούσης της αίτησης για αναστολή στην αίτηση εκκαθάρισης 116/15, το Ενδιαφερόμενο Πρόσωπο GDL Trading Ltd καταχώρισε αίτηση την 9.3.17 (που δεν επέδωσε στους Εφεσείοντες), εξασφαλίζοντας την 3.4.17 διάταγμα διορισμού του Εφεσίβλητου/Καθ’ ου η αίτηση ΧΧΧΧΧ Πατσαλίδη ως Προσωρινού Εκκαθαριστή της Agromarkets Ltd. Aντιδρώντας και πάλιν, οι Εφεσείοντες ζήτησαν (με αίτηση ημερομηνίας 25.4.17), ακύρωση και παραμερισμό του διορισμού τού Εφεσίβλητου/Καθ’ ου η αίτηση XXXXX Πατσαλίδη ως Προσωρινού Εκκαθαριστή της Agromarkets Ltd. To Κατώτερο Δικαστήριο έκρινε πρόσφορο να εκδικάσει πρώτα την αίτηση αναστολής. Στην ακρόαση, οι Εφεσείοντες και ο Εφεσίβλητος/Καθ’ ου η αίτηση XXXXX Πατσαλίδης, εκπροσωπούνταν από δικηγόρους. Την 9.7.18 το Κατώτερο Δικαστήριο εξέδωσε διάταγμα για αναστολή της αίτησης εκκαθάρισης 116/15 (εξαιτίας κατάχρησης των διαδικασιών), μέχρι την αποπεράτωση της αίτησης εκκαθάρισης 802/14 ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας. Ενώ το διάταγμα τούτο ήταν σε ισχύ (και η διαδικασία υπό αναστολήν), ο Εφεσίβλητος/Καθ’ ου η αίτηση XXXXX Πατσαλίδης αποτάθηκε στο Κατώτερο Δικαστήριο με αίτηση ημερομηνίας 3.9.18 ζητώντας οδηγίες για το κατά πόσον ίσχυε ο διορισμός του. Οι Εφεσείοντες, των οποίων οι δικηγόροι τυχαίως (ως ισχυρίστηκαν), πληροφορήθηκαν για την αίτηση ημερομηνίας 3.9.18, ζήτησαν όπως τους επιδοθεί η εν λόγω αίτηση και αφού έλαβαν οδηγίες καταχώρισαν ένσταση. Το Κατώτερο Δικαστήριο την 31.10.19 εξέδωσε την (επίδικη εδώ) ενδιάμεση απόφαση του στην αίτηση ημερομηνίας 3.9.18, αποφαινόμενο πως «… αφ’ ης στιγμής η Αίτηση αρ. 116/15 δεν απερρίφθη, το διάταγμα διορισμού του προσωρινού εκκαθαριστή δεν ακυρώθηκε, ούτε και ανεστάλη η ισχύς του, τούτο εξακολουθεί να παραμένει σε ισχύ».
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο, σημείωσε και τα ακόλουθα για το πραγματικό υπόβαθρο που συνέθεσε το θεμέλιο τής διαδικασίας ενώπιον (και της επακόλουθης νομικής επιχειρηματολογίας των μερών), τα οποία έχουν τη δική τους σημασία, αφού θα μπορούσαν να βοηθήσουν εδώ στην καλύτερη κατανόηση της Πρωτόδικης Απόφασης αλλά και του δικού μας σκεπτικού (με τη μεταφορά της περικοπής που ακολουθεί να είναι αυτούσια, όπως συμβαίνει και με τα άλλα αποσπάσματα στην απόφαση):
«……………………………………………………………………………………………………………
Στη παρούσα διαδικασία, ο Καθ΄ου η Αίτηση και το Ενδιαφερόμενο Πρόσωπο καταχώρησαν ξεχωριστή ειδοποίηση πρόθεσης ένστασης. Η ένσταση του Καθ΄ου η Αίτηση υποστηρίζεται με δική του ένορκη δήλωση ημερ. 10.12.2019, ενώ η ένσταση του Ενδιαφερόμενου Προσώπου με ένορκη δήλωση ημερ. 11.12.2019 του Γεωργίου. Το διαδικαστικό ιστορικό των δύο αιτήσεων εκκαθάρισης, όπως παρουσιάστηκε με την Αίτηση, δεν αμφισβητήθηκε.
Αναφέρεται στην ένορκη δήλωση του Καθ΄ου η Αίτηση ότι η αίτηση ημερ. 3.9.2018 καταχωρίστηκε από τον ίδιο χωρίς να εκπροσωπείται από δικηγόρο και με μοναδικό σκοπό την καθοδήγηση του από το Δικαστήριο ως προς την ενάσκηση των εξουσιών που του είχαν παραχωρηθεί με το διορισμό του ως προσωρινού εκκαθαριστή. Αποκλειστικός σκοπός της αίτησης ήταν η προστασία των πιστωτών της Agromarkets αφού, όπως αναφέρει, σε περίπτωση ανάκλησης του διορισμού του η εταιρεία θα παρέμενε απροστάτευτη αφού αντιμετωπίζει 55 και πλέον νομικές διαδικασίες, καθ΄ ον χρόνο η διαμάχη των μετόχων και των διευθυντών της και ενόψει προνοιών του καταστατικού της, δεν επιτρέπει το διορισμό δικηγόρου υπεράσπισης. Ο τρόπος που ο ίδιος χειρίζεται πλείστες των υποθέσεων, σημειώνει, είναι με το να καταχωρεί αιτήσεις για αναστολή των διαδικασιών μέχρι την εκδίκαση και αποπεράτωση της αίτησης εκκαθάρισης της.
Από την υπό έλεγχο απόφαση προκύπτει ότι το ζήτημα της ισχύος του διορισμού του προσωρινού εκκαθαριστή κυριάρχησε στις αγορεύσεις των δικηγόρων του Καθ΄ου η Αίτηση και των Αιτητών ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου. Εκτενής επιχειρηματολογία για το ζήτημα εμπεριέχεται και στα περιγράμματα που καταχωρίστηκαν στην παρούσα διαδικασία από τους δικηγόρους όλων των μερών. Οι δικηγόροι των Αιτητών υποστήριξαν ότι με την αναστολή που διατάχθηκε ο διορισμός του προσωρινού εκκαθαριστή έπαψε να ισχύει. Είναι η θέση τους ότι εάν το Δικαστήριο που έκδωσε το διάταγμα αναστολής είχε κρίνει σκόπιμο να αφήσει σε ισχύ τον διορισμό του, αυτό θα αναφερόταν ρητά στην απόφαση του. Οι δικηγόροι του Καθ' ου η Αίτηση και του Ενδιαφερομένου Προσώπου υποστήριξαν ότι ο διορισμός του είχε γίνει στη βάση του άρθρου 227 του περί Εταιρειών Νόμου, δεν συνιστούσε προσωρινό διάταγμα και δεν επηρεάστηκε από το διάταγμα αναστολής.
Το κατώτερο Δικαστήριο έκρινε πως δεν εναπόκειτο στο ίδιο να ερμηνεύσει την απόφαση που εμπεριέχει το διάταγμα αναστολής, ωστόσο αυτό φαίνεται να έπραξε. Στη βάση ότι η διαδικασία της αίτησης εκκαθάρισης δεν απορρίφθηκε αλλά αναστάληκε, δηλαδή, όπως το έθεσε, η εκδίκαση της μετατέθηκε χρονικά, καταγράφει ότι «Το Διάταγμα διορισμού του δεν ακυρώθηκε ούτε και ανεστάλη η ισχύς του».
Είναι η κατάληξη αυτή που ουσιαστικά ενοχλεί τους Αιτητές, όμως, δεν είναι η ορθότητα της απόφασης που τίθεται υπό έλεγχο με την παρούσα διαδικασία. Η παρούσα Αίτηση έχει ως υπόβαθρο την, κατά τους Αιτητές, υπέρβαση εξουσίας από το κατώτερο Δικαστήριο να επιληφθεί της αίτησης ημερ. 3.9.2018, ενώ ίσχυε διάταγμα αναστολής της διαδικασίας στην αίτηση εκκαθάρισης. Πέραν της ύπαρξης του διατάγματος αναστολής, δεν προβάλλεται άλλος λόγος αμφισβήτησης της εξουσίας του κατώτερου Δικαστηρίου, που έκδωσε το διάταγμα διορισμού, να εκδώσει και οδηγίες προς τον προσωρινό εκκαθαριστή.
Στους Halsbury´s Laws of England, 4η Έκδ., παρ.926-927, αναφέρεται ότι γενικά η αναστολή της διαδικασίας που διατάσσεται από το δικαστήριο βάζει ένα τέλος ή αναστέλλει τον περαιτέρω χειρισμό της διαδικασίας σε εκείνο το δικαστήριο στο σημείο όπου έχει φτάσει, έτσι που οι διάδικοι αποκλείονται, από το χρονικό εκείνο σημείο, από του να λάβουν οποιοδήποτε διάβημα στη διαδικασία. Και πως το αποτέλεσμα της αναστολής της διαδικασίας είναι ότι η εκκρεμοδικία συνεχίζεται και η αναστολή μπορεί να αρθεί εάν καταδειχθούν οι κατάλληλοι λόγοι. Ακόμα πως το διάταγμα αναστολής μπορεί να καθορίσει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες θα αρθεί η αναστολή.
Με την αγόρευση των ενιστάμενων δεν υποστηρίζεται πως η διαταγή για την αναστολή της διαδικασίας έχει άλλο αποτέλεσμα. Γίνεται από τους δικηγόρους του Ενδιαφερόμενου Προσώπου παραπομπή στο σύγγραμμα Zuckerman on Civil Procedure Principles of Practice, 2η Εκδ., σελ 535, παρ.13.21, όπου αναφέρεται ότι η αναστολή των διαδικασιών βάζει ένα τέλος στον περαιτέρω χειρισμό των διαδικασιών ενώπιον του δικαστηρίου στο στάδιο κατά το οποίο ευρίσκονται.
Εισηγούνται ωστόσο ότι εφόσον το διάταγμα διορισμού δεν είχε ανασταλεί και ίσχυε, τότε ούτε και οποιαδήποτε διαδικασία που σχετίζεται με τη λήψη οδηγιών σε σχέση με τον τρόπο διεκπεραίωσης των καθηκόντων του προσωρινού εκκαθαριστή μπορούσε να θεωρηθεί ότι απαιτούσε την προηγούμενη λήψη διαβήματος άρσης της αναστολής. Αν όχι, η αίτηση του Καθ΄ου η Αίτηση για οδηγίες μπορούσε να θεωρηθεί και ως αίτημα για άρση της αναστολής προς το σκοπό εκδίκασης της και έκδοσης σχετικών οδηγιών.
…………………………………………………………………………………………………………...».
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο απέρριψε τις ως άνω εισηγήσεις των Εφεσειόντων, απολήγοντας πως η «… ξεκάθαρη νομική θέση ως προς τις συνέπειες της αναστολής δεν αφήνει περιθώριο για τέτοιες ερμηνείες. Συνεπώς, το αντικείμενο της αίτησης ημερ. 3.9.2018 δεν ενδιαφέρει, πέραν του ότι δεν επρόκειτο για αίτημα για την άρση του διατάγματος αναστολής, που και οι Αιτητές αποδέχονται ότι θα μπορούσε να απασχολήσει το Δικαστήριο που το εξέδωσε». Επιπροσθέτως, το Πρωτόδικο Δικαστήριο υπογράμμισε πως, δοσμένου ότι το διάταγμα αναστολής προνοούσε πως θα ίσχυε μέχρι την εκδίκαση και αποπεράτωση της αίτησης εκκαθάρισης 802/14 στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, η διαδικασία τελούσε σε αναστολή τόσον κατά την καταχώριση και εκδίκαση της αίτησης του Εφεσίβλητου/Καθ’ ου η αίτηση XXXXX Πατσαλίδη ημερομηνίας 3.9.18, όσον «…και σήμερα».
Αρχίζουμε με τα της έφεσης.
Θα επιληφθούμε με τη σειρά τους τρεις λόγους έφεσης.
Προτού το πράξουμε επιβάλλεται να επισημάνουμε το εξής.
Υπάρχει, ως παρατηρούμε, κάποια αλληλοεπικάλυψη μεταξύ των πρώτων δύο λόγων έφεσης (ιδιαίτερα στην αιτιολογία που τους συνοδεύει). Μια από τις κοινές αυτές συνισταμένες (στη βασική της μορφή), άπτεται των αρχών που περιστοιχίζουν τη γενικότερη εξουσία του Δικαστηρίου να επιλαμβάνεται και αποφασίζει επί αιτημάτων για προνομιακά εντάλματα certiorari (προπαντός σε ό,τι αφορά στους προϋποθετικούς όρους έκδοσης τους).
Ως εκ τούτου, επιλέγουμε να υπενθυμίσουμε σε αυτό το στάδιο - και προτού αναλύσουμε εξειδικευμένως τους λόγους έφεσης 1 και 2 - το εφαρμοζόμενο πεδίο αρχών εντός του οποίου λειτούργησε το Πρωτόδικο Δικαστήριο (ως συνάγεται και από την απόφαση του), διότι με αυτό τον τρόπο θα καταστεί, ίσως, πιο καθαρή η υπό αναφοράν διασύνδεση πτυχών που συναπαρτίζουν τους λόγους έφεσης 1 και 2.
Το πράττουμε αμέσως δίχως να χρειάζεται να πούμε τίποτε περισσότερο (για ό,τι προς το παρόν ενδιαφέρει) από τα όσα συνόψισε το Ανώτατο Δικαστήριο (υπό Πενταμελή Σύνθεση) στην Αναφορικά με την Bank of Cyprus Public Company Ltd, ΠΕ 12/21, ημ. 6.4.21:
«…………………………………………………………………………………………………………….Η χορήγηση άδειας για καταχώρηση αίτησης για certiorari ανάγεται στη διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου, η οποία ασκείται μεν δικαστικά αλλά με πολλή φειδώ. Χορηγείται μόνο όταν καταδεικνύεται από τον αιτητή ότι υπάρχει «εκ πρώτης όψεως υπόθεση» και/ή «συζητήσιμη υπόθεση.» Αν όμως στον αιτητή προσφέρεται άλλο ένδικο μέσο ή θεραπεία, τότε ανεξάρτητα από το λόγο για τον οποίο επιδιώκεται το διάταγμα, περιθώρια για επιτυχία της αίτησης δεν υπάρχουν, εκτός και αν ο αιτητής ικανοποιήσει για την ύπαρξη εξαιρετικών περιστάσεων
Η διαδικασία για την έκδοση εντάλματος certiorari δεν έχει ως αντικείμενο την αναθεώρηση της ορθότητας της πρωτόδικης απόφασης, η οποία ελέγχεται στο πλαίσιο της δευτεροβάθμιας δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου, αλλά της νομιμότητας της απόφασης (βλ. Μιτέλλα, Πολιτική Έφεση Αρ. 43/2019, ημερομηνίας 2/4/2019 και Αυγουστή, Πολιτική Έφεση Αρ.133/2019, ημερομηνίας 12/2/2020), ECLI:CY:AD:2020:A56.
Περαιτέρω πρέπει να σημειωθεί ότι η δικαιοδοσία έκδοσης προνομιακού εντάλματος τύπου certiorari δεν αποτελεί εποπτικό μέσο και ούτε παρέχεται η δυνατότητα εξέτασης του κατά πόσο to πρωτόδικο Δικαστήριο αντιλήφθηκε ορθά ή όχι ένα νομικό ζήτημα. Η δικαιοδοσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου για χορήγηση άδειας για certiorari ασκείται μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις για συγκεκριμένους λόγους (βλ. Ανδρέου Πολιτική Έφεση Αρ. 348/2015, ημερομηνίας 9/6/2017, ECLI:CY:AD:2017:A216 και Πετρίδου Πολιτική Έφεση Αρ. 133/2019, ημερομηνίας 12/2/2020), ECLI:CY:AD:2020:A56.
Το νοηματικό εύρος των εννοιών «συζητήσιμη υπόθεση» και «εκ πρώτης όψεως υπόθεση» οριοθετήθηκε στην υπόθεση In Re Kakos (ανωτέρω) με αναφορά στη Sidnell v. Wilson and Others (1966) 1 All Ε.R 681, στην οποίαν μας παρέπεμψε ο εκ των δικηγόρων της εφεσείουσας κ. Πολυβίου, εισηγούμενος ότι απλά σε διαδικασία παροχής άδειας για προνομιακό ένταλμα το επίπεδο απόδειξης ύπαρξης συζητήσιμης υπόθεσης είναι χαμηλό, αρκεί ο Δικαστής να ικανοποιηθεί ότι ο Αιτητής παρουσιάζει ένα θέμα που κεντρίζει την προσοχή του.
Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα από τη σελίδα 686 της πιο πάνω Αγγλικής υπόθεσης:
"I agree with my brethren that the Court must be satisfied that there is material on which, if it were accepted as accurate, an arguable case can be put forward that the conditions set out in the subsection are fulfilled. I use the expression 'arguable case' rather than the expression 'prima facie case', because the difficulty of the latter expression seems to me to be that it invites an enquiry at the hearing of the application itself into evidence contradicting what in the first in- stance is a prima facie case and therefore would lead to a complete trial of the action or is capable of leading to a complete trial of the action on, the application for leave. It is sufficient that the landlord should show that there is a bona fide arguable case that the conditions or one or other of them set out in the paragraphs of the subsection are fulfilled, and that if he does that, it is no function of the county Court Judge on the application for leave to go into the merits of the matter and hear rebutting evidence, as if the trial were taking place then."
……………………………………………………………………………………………………...».
Με αυτά ως υπόστρωμα, προχωρούμε στην κρίση μας επί των λόγων έφεσης.
Με τον πρώτο λόγο έφεσης, οι Εφεσείοντες ισχυρίζονται πως η Πρωτόδικη Απόφαση είναι εσφαλμένη και αντιφατική «… εφόσον αφ’ ης στιγμής ήτο ξεκάθαρο ότι η υπό εξέταση απόφαση ήτο αποτέλεσμα πλήρους έλλειψης εξουσίας ή δικαιοδοσίας του επαρχιακού δικαστηρίου, ουδέν θέμα εφέσιμου ή μη μπορούσε να απασχολήσει το Δικαστήριο».
Δεν συμφωνούμε.
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο, έχοντας κατά νουν τις σχετικές για το ζήτημα αρχές, έκρινε ότι η δικονομική συμπεριφορά των αιτητών - με την καταχώριση ένστασης στην αίτηση ημερομηνίας 3.9.18 και της συμμετοχής τους στην διαδικασία εκδίκασης αλλά και το αίτημα τους (μετά από την εκφώνηση της απόφασης), να οριστεί από το Δικαστήριο η δική τους αίτηση για παραμερισμό του διατάγματος διορισμού που ορίστηκε για ακρόαση την 26.3.20 - δεν θα μπορούσε να προσδώσει αναγνώριση, νομιμότητα ή ορθότητα στην ενώπιον τού Κατώτερου Δικαστηρίου διαδικασία, αν αυτό δεν είχε δικαιοδοσία να εκδικάσει την αίτηση. Το Πρωτόδικο Δικαστήριο, επιρρώνοντας τη διαπίστωση του, τόνισε:
«……………………………………………………………………………………………………………Στην Αναφορικά με την Αίτηση της Tolkacheva, Π.Ε. Αρ. 151/2019, ημερ. 6.9.2019, αναφέρεται (σελ.4) ότι η ακυρότητα που εξ' υπαρχής επέφερε στο ένταλμα που είχε εκδοθεί η έλλειψη δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου που το εξέδωσε «δεν µπορούσε να επηρεαστεί καθ' οιονδήποτε τρόπο από τη στάση της Αιτήτριας - Εφεσείουσας, η οποία δεν ήγειρε ένσταση και συµµετείχε στη διαδικασία ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου. Η έλλειψη δικαιοδοσίας δεν είναι κάτι το οποίο θεραπεύεται από τη µη υποβολή ένστασης ή ακόµα και τη συγκατάθεση του επηρεαζοµένου».
Ούτε υπήρξε απόκρυψη της συμμετοχής των Αιτητών στη διαδικασία της αίτησης ημερ. 3.9.2018. Όπως δε προκύπτει από την ένσταση που καταχώρησαν την 3.10.2018, είχαν εγείρει με το λόγο ένστασης 13 ζήτημα ότι η αίτηση δεν μπορούσε να ακουστεί εφόσον η διαδικασία είχε ανασταλεί. Υποδείκνυαν ακόμα ότι το μόνο ένδικο μέσο το οποίο μπορούσε να ληφθεί ήταν αίτηση για άρση της αναστολής, επισημαίνοντας ότι η αίτηση ημερ. 3.9.2018 δεν ήταν τέτοιας φύσης. Επίσης δεν απόκρυψαν ότι η δική τους αίτηση ημερ. 25.4.2017, για παραμερισμό του διατάγματος διορισμού, είχε οριστεί για ακρόαση.
……………………………………………………………………………………………………………».
Η προσέγγιση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου βρίσκεται τετραγωνισμένως εντός των παραμέτρων τής αφορώσας (διαχρονικής) και καλώς εμπεδωμένης νομολογίας - την οποία αναφέρουμε σε κάποια μικρή έκταση (και με ημερολογιακή σειρά) ώστε να αναδείξουμε έτι περισσότερον τη σταθερότητα των νομολογιακών πραγμάτων επί του ζητήματος - που ορίζει αδρομερώς ότι η αρχή συνδρομής των εξαιρετικών περιστάσεων ισχύει γενικώς, ανεξαρτήτως τού αν ο λόγος που επιδιώκεται η ακύρωση διατάγματος, σχετίζεται με την έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας και πως η αρχή για αναζήτηση εξαιρετικών περιστάσεων, όπου εντοπίζεται η ύπαρξη άλλου ένδικου μέσου (ως διαπίστωσε εν προκειμένω το Πρωτόδικο Δικαστήριο), δεν μεταβάλλεται ούτε στις περιπτώσεις όπου προβάλλεται από επηρεαζόμενο διάδικο η έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας (βλ. Αναφορικά με την Αίτηση της Tricor Ltd, ΠΕ 117/20, ημ. 7.4.21, ECLI:CY:AD:2021:A131, Αναφορικά με την Αίτηση της Πετρίδου, ΠΕ 133/19, 12.2.20, ECLI:CY:AD:2020:A56, Blue Ribbon Shipping Ltd και Άλλων ν Ελληνική Τράπεζα Δημόσια Εταιρεία Λτδ, ΠΕ 108/18, ημ. 16.5.19, ECLI:CY:AD:2019:A187, Αναφορικά με την Erin Resources SA και Άλλων (2014) 1(Α) ΑΑΔ 55, ECLI:CY:AD:2014:A10, 65-66, Αναφορικά με την Αίτηση της Τράπεζας Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ και Άλλων (2012) 1(Α) ΑΑΔ 878, 887-890, Base Metal Trading Ltd v Fastact Developments Ltd και Άλλων (2004) 1(Γ) ΑΑΔ 1535, 1541-1542, Επί Τοις Αφορώσι την Hellenger Trading Ltd (2000) 1(Γ) ΑΑΔ 1965, 1970-1975).
Ο πρώτος λόγος έφεσης απορρίπτεται.
Με τον δεύτερο λόγο έφεσης, οι Εφεσείοντες θέτουν πως «… το εύρημα του δικαστηρίου ότι η υπέρβαση εξουσίας του επαρχιακού δικαστηρίου έλαβε χώρα 13 μήνες πριν την επίμαχη του ημερ. 28/10/19 και τα γεγονότα που αυτής προηγήθηκαν ή και εξελίχθηκαν κατεδείκνυε έλλειψη εξαιρετικών περιστάσεων, είναι εσφαλμένο αλλά και αδικαιολόγητο».
Μήτε και με αυτή τη θέση των Εφεσειόντων συμφωνούμε.
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο υπήρξε λεπτομερές και διεξοδικό στην ανάλυση του εν σχέσει προς την ύπαρξη ή όχι εξαιρετικών περιστάσεων, προβαίνοντας μάλιστα (ως είδαμε και πιο πάνω σε περικοπές της Πρωτόδικης Απόφασης) και σε εύστοχες διαφοροποιήσεις μεταξύ της ενώπιον του υπόθεσης και των όσων συνέθεταν ως γεγονότα ή αρχές τα νομολογιακά προηγούμενα στα οποία είχε παραπεμφθεί από τους Εφεσείοντες.
Το διασαφηνίζουμε.
Το Πρωτόδικο Δικαστήριο είπε ότι εγειρόταν στην προκειμένη περίπτωση ζήτημα ύπαρξης υπαλλακτικής θεραπείας, κάτι που καθιστούσε την επιδίωξη προνομιακού εντάλματος ατελέσφορη. Το Πρωτόδικο Δικαστήριο, πραγματεύθηκε το θέμα κατά τα εξής (αναφερόμενο ταυτοχρόνως και στις θέσεις των μερών):
«…………………………………………………………………………………………………………….
Η υπό έλεγχο απόφαση εκδόθηκε δεκατρείς και πλέον μήνες μετά την καταχώρηση της σχετικής αίτησης. Οι Αιτητές είχαν από 3.10.2018 καταχωρήσει την ένσταση τους, μετά που, όπως αναφέρουν, έλαβαν σχετικές οδηγίες από το Δικαστήριο. Έχοντας προβάλει τον προαναφερθέντα λόγο ένστασης, αντιλαμβάνονταν ότι το Ε.Δ. Λάρνακας επιλαμβανόταν δευτερογενούς αιτήσεως σε μια διαδικασία που το ίδιο είχε αναστείλει και χωρίς στο ενδιάμεσο να έχει αρθεί η αναστολή. Συνεπώς, ότι το Ε.Δ. Λάρνακας επιλαμβανόταν της αίτησης καθ' υπέρβαση, όπως το θέτουν, εξουσίας το γνώριζαν από τότε και εντούτοις δεν επιδίωξαν να αποτρέψουν την εκδίκαση της με προνομιακό ένταλμα αλλά συμμετείχαν σε αυτή.
Σε αυτή τη βάση, οι δικηγόροι του Ενδιαφερομένου Προσώπου επιχειρηματολόγησαν ότι αν η διαδικασία του προνομιακού εντάλματος ήταν πρόσφορη, η αίτηση θα έπρεπε να είχε καταχωριστεί όταν οι Αιτητές πληροφορήθηκαν για την αίτηση.
Είναι η περαιτέρω θέση των ενιστάμενων ότι ακόμα και μετά την έκδοση της υπό έλεγχο απόφασης ημερ. 31.10.2019 οι Αιτητές είχαν τη δυνατότητα να την προσβάλουν με την καταχώρηση έφεσης.
Η δικαιοδοσία είναι προαπαιτούμενο για κάθε έγκυρη δικαστική απόφαση, που εξυπακούει την κρίση του Δικαστηρίου ότι έχει δικαιοδοσία να επιληφθεί του ενώπιον του ζητήματος. Όταν είναι πρόδηλο ότι το Δικαστήριο έχει δικαιοδοσία και τέτοιο ζήτημα δεν εγείρεται από τους διαδίκους, συνήθως δεν γίνεται ρητή αναφορά. Στην προκειμένη περίπτωση το ζήτημα ηγέρθηκε, ωστόσο φαίνεται ότι δεν ήταν το κύριο θέμα συζήτησης, γεγονός που αντανακλάται και στην υπό έλεγχο απόφαση με την απουσία ρητής διαπίστωσης δικαιοδοσίας. Ωστόσο η έκδοση της υπό έλεγχο απόφασης είχε ως απαραίτητη προϋπόθεση την ανάληψη δικαιοδοσίας και τη κατάληξη του κατώτερου Δικαστηρίου ότι είχε δικαιοδοσία, κρίση που θα μπορούσε να προσβληθεί με την καταχώρηση έφεσης.
Η προσβολή της απόφασης του κατώτερου Δικαστηρίου να αναλάβει δικαιοδοσία μόλις οι Αιτητές πληροφορήθηκαν για την αίτηση ημερ. 3.9.2018, θα μπορούσε να αποτρέψει την εκδίκαση της, θεραπεία συνυφασμένη με την φύση του προνομιακού εντάλματος certiorari. Η εκ των υστέρων προσβολή τη απόφασης για την εξάλειψη του αποτελέσματος της, είναι θεραπεία που μπορεί να επιτευχθεί και με το ένδικο μέσο της έφεσης και οι Αιτητές θα μπορούσαν να εφεσιβάλουν την υπό έλεγχο απόφαση του κατώτερου Δικαστηρίου.
……………………………………………………………………………………………………………...
Το γεγονός ότι η έφεση που οι Αιτητές θα μπορούσαν να καταχωρήσουν δεν θα εκδικαζόταν το ίδιο σύντομα, δεν επιτρέπει χαλάρωση του κανόνα, εφόσον η δικαιοδοσία του Δικαστηρίου στην έκδοση προνοµιακών ενταλµάτων δεν είναι υποκατάστατη της δικαιοδοσίας της έφεσης, ούτε µπορεί να χρησιµοποιείται ως έφεση υπό µεταµφίεση (βλ. Πατσαλίδης (2010) 1Β Α.Α.Δ. 1350 και Καμηλάρης (2013) 1Β Α.Α.Δ. 1001,1006). Είχε άλλωστε επισημανθεί από πολύ πιο νωρίς στη Μεστάνας (2000) 1Γ Α.Α.Δ. 1469, 1478, πως, ακόμα και αν η διαδικασία του προνομιακού διατάγματος ήταν πιο γρήγορη, αυτό θα ίσχυε για κάθε περίπτωση και πως εάν επρόκειτο ο χρόνος εκδίκασης να είχε σημασία αυτός θα πρέπει να συσχετίζεται προς τις ιδιαίτερες ανάγκες της κάθε περίπτωσης, στο πλαίσιο των κριτηρίων που διέπουν το θέμα.
Οι δικηγόροι των Αιτητών κάλεσαν το Δικαστήριο να ακολουθήσει την Αναφορικά με την αίτηση για έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari, μεταξύ Λοιζίδη Παραλήπτη και Διαχειριστή της Κ.Χ. Περατικός Λίμιτεδ κ.ά. ν. Περατικού κ.ά., Πολ. ECLI:CY:AD:2019:D149, Αίτ. Αρ. 32/2019, ημερ. 17.4.2019, ECLI:CY:AD:2019:D149, όπου αδελφός Δικαστής ακύρωσε απόφαση με την οποία είχαν ακυρωθεί εντάλματα παράδοσης κινητών και ανάκτησης ακινήτων που εξέδωσε το Επαρχιακό Δικαστήριο με άλλη σύνθεση στην ίδια αγωγή. Κρίθηκε πως το Δικαστήριο είχε ενεργήσει ως εφετείο του εαυτού του. Με αναφορά στην Νικόλα Σιδέρη κ.ά. (2010) 1 Α.Α.Δ. 286 σημειώθηκε ότι η αναίρεση της προηγούµενης απόφασης από ισόβαθµο δικαστήριο, συνιστά έλλειψη ή υπέρβαση δικαιοδοσίας πράγµα που θα εξουδετέρωνε την αποτελεσµατικότητα της απονοµής της δικαιοσύνης. Στην Περατικός επαναλήφθηκαν οι νομολογιακές αρχές για την ανάγκη ύπαρξης εξαιρετικών περιστάσεων όταν το ένδικο μέτρο της έφεσης είναι διαθέσιμο. Οι καθ' ων η αίτηση είχαν και εκεί προβάλει ότι το ορθό µέτρο για αµφισβήτηση της απόφασης του κατώτερου Δικαστηρίου ήταν η καταχώρηση έφεσης και όχι µέσω προνοµιακού εντάλµατος. Το Δικαστήριο αποφάσισε ότι αυτό δεν ήταν ορθό διότι η υπέρβαση εξουσίας αποτελεί κλασσικό παράγοντα έκδοσης προνοµιακού εντάλµατος. Προκύπτει ότι θεωρήθηκε πως συνέτρεχαν εξαιρετικές περιστάσεις.
Η Περατικός διακρίνεται ουσιωδώς από την παρούσα. Εκεί η υπέρβαση εξουσίας συνίστατο στο αποτέλεσμα που προέκυπτε από την υπό έλεγχο απόφαση με την οποία ρητά και ευθέως ανατράπηκε η προηγούμενη απόφαση, ενώ στην παρούσα η υπέρβαση εξουσίας είχε σηματοδοτηθεί δεκατρείς μήνες πριν την έκδοση της απόφασης με την ανάληψη δικαιοδοσίας και χωρίς το διάταγμα αναστολής να έχει ρητά αμφισβητηθεί. Ήταν δε περίπτωση που εφόσον η άρση της αναστολής ζητείτο ήταν στην εξουσία του κατώτερου Δικαστηρίου να αποφασίσει το ζήτημα.
Είναι η κατάληξη του Δικαστηρίου πως όπως εξελίχθηκαν τα γεγονότα και την ολοκλήρωση της εκδίκασης της αίτησης, δεν συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις ώστε, με δεδομένη την ευχέρεια να είχε εφεσιβληθεί η υπό έλεγχο απόφαση, να χορηγηθεί προνομιακό ένταλμα.
……………………………………………………………………………………………………………».
Η Πρωτόδικη Απόφαση είναι εναρμονισμένη με την εδραιωμένη επί του θέματος νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου (βλ. Αναφορικά με την Content Union SA, Πολ. Αίτ 64/18, ημ. 11.6.18, ECLI:CY:AD:2018:D286, Αναφορικά με την Easygroup Holdings Limited, ΠΕ 61/14, ημ. 28.6.16, ECLI:CY:AD:2016:A309, Αναφορικά με την SNK Exclusive Properties Ltd, ΠΕ 132/14, ημ. 16.7.15, ECLI:CY:AD:2015:A523, Αναφορικά με την Amsteco Ltd, ΠΕ 64/15, ημ. 10.7.15, Prime International Alliance Inc v Erin Resources SA και Άλλων (2014) 1(Α) ΑΑΔ 55, ECLI:CY:AD:2014:A10, 65, Αναφορικά με την Χρίστου (2011) 1(Γ) ΑΑΔ 2085, 2090).
Ουδέν περιθώριο επέμβασης υπάρχει.
Ο δεύτερος λόγος έφεσης απορρίπτεται.
Με τον τρίτο λόγο έφεσης, οι Εφεσείοντες παραπονούνται πως το Πρωτόδικο Δικαστήριο παραγνώρισε πλήρως «… ότι λόγω καθυστέρησης του επαρχιακού δικαστηρίου στην παράδοση αντιγράφου της απόφασης του, χάθηκε ή και επηρεάστηκε δυσμενώς η προθεσμία δια καταχώριση έφεσης».
Μηδέ και με αυτή την άποψη των Εφεσειόντων συγκλίνουμε.
Επεξηγούμε.
Κατ’ αρχάς, το ζήτημα που εγείρεται διά του λόγου έφεσης 2, δεν τέθηκε ποτέ στο Πρωτόδικο Δικαστήριο υπό τη συγκεκριμένη μορφή που τίθεται εδώ. Ως εκ τούτου - και στην απουσία άλλων λόγων που ενδεχομένως να επέτρεπαν διάφορη μεταχείριση, όπως την ταξινόμηση του εγειρόμενου ζητήματος ως νομικού σημείου επί παραδεκτών γεγονότων (βλ. Κyriakides and Others v Kkaffa and Others (1985) 1 CLR 465, 468-469) - o λόγος έφεσης 2 δεν μπορεί (βάσει διαχρονικών και σταθερών αρχών να εξεταστεί κατ’ έφεσιν, ιδίως κιόλας αν αναλογιστεί κανείς πως το παράπονο των Εφεσειόντων εδώ, κάλλιστα θα μπορούσε να είχε αναπτυχθεί ενώπιον του Πρωτόδικου Δικαστηρίου, το οποίο θα άδραχνε έτσι και την ευκαιρία να αποφανθεί καταλλήλως (βλ. ΧΣ ν ΒΣ, Έφεση 9/19, ημ. 8.9.20, Vourna Limited και Άλλων ν Τράπεζα Κύπρου Δημόσια Εταιρεία Λτδ, ΠΕ 295/13, ημ. 24.10.19, ECLI:CY:AD:2019:A439, Σάουρος και Άλλου ν Φιλίππου (2009) 1(Α) ΑΑΔ 203, 215-216, Μοuskita Aluminium Industries Ltd και Άλλων ν Αlsako Aluminium Ltd και Άλλων (2009) 1(Α) ΑΑΔ 59, 65, Saint Nicholas Shipping Co Ltd v Nissho-Ιwai: Ltd (1984) 1 CLR 604, 608-610).
Οι Εφεσείοντες δεν διαχειρίστηκαν την κατάσταση με τρόπο που θα επέτρεπε άλλη θεώρηση από το Εφετείο.
Ούτως ή άλλως, η αντιμετώπιση των πραγμάτων εκ πλευράς Εφεσειόντων δεν αμβλύνει, υπό τις περιστάσεις, το δεδομένο ύπαρξης εναλλακτικού μέτρου για εφετειακή αμφισβήτηση της επίμαχης απόφασης του Κατώτερου Δικαστηρίου και ό,τι άλλο θα μπορούσε να θεωρηθεί πως συνοδεύει την ετυμηγορία του.
Ο τρίτος λόγος έφεσης απορρίπτεται.
Το ίδιο και η έφεση.
Περνούμε στην αντέφεση.
Το Ενδιαφερόμενο Πρόσωπο GDL Trading Ltd, με τρεις λόγους αντέφεσης, ισχυρίζεται πως, το Πρωτόδικο Δικαστήριο «… λανθασμένα έκρινε ότι η δικονομική συμπεριφορά των αιτητών/εφεσειόντων και η χωρίς επιφύλαξη συμμετοχή τους στη διαδικασία, δεν τους αποστερούσε το δικαίωμα να αμφισβητούν τη δυνατότητα εκδίκασης της παρούσας αίτησης από το Δικαστήριο αφότου εκδόθηκε απόφαση, το αποτέλεσμα της οποίας δεν τους ευνοούσε» (λόγος αντέφεσης 1), ότι (εξίσου λανθασμένως) το Πρωτόδικο Δικαστήριο έκρινε πως το Κατώτερο Δικαστήριο δεν μπορούσε να εκδικάσει την αίτηση ημερομηνίας 3.9.18 «… λόγω της αναστολής που διατάχθηκε στην ακρόαση της αίτησης Διάλυσης με την απόφαση 09/07/2018, λόγω ελλείψεως δικαιοδοσίας …» (λόγος αντέφεσης 2), και πως (το Πρωτόδικο Δικαστήριο) λαθεμένως δεν επιδίκασε έξοδα «… στους εφεσίβλητους - GDL TRADING LTD αν και ήταν επιτυχόντες διάδικοι, αποκλίνοντας από το κανόνα ότι τα έξοδα ακολουθούν το αποτέλεσμα, χωρίς να δώσει οποιαδήποτε εξήγηση ή και δικαιολογία προς τούτο» (λόγος αντέφεσης 3).
Δεν χρειάζεται να πούμε πολλά.
Στη βάση των διαπιστώσεων του Πρωτόδικου Δικαστηρίου (ως τις αναπτύξαμε πιο πάνω) - και των όσων βεβαίως αποτέλεσαν ήδη το απορριπτικό σκεπτικό μας σε σχέση προς την έφεση - θεωρούμε πως δεν υφίσταται περιθώριο παρεμβολής στον τρόπο με τον οποίο το Πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στην κρίση του επί των ζητημάτων που συγκροτούν το αντικείμενο των λόγων αντέφεσης 1 και 2.
Οι λόγοι αντέφεσης 1 και 2 απορρίπτονται.
Αναφορικώς προς τον λόγο αντέφεσης 3, καταλήγουμε πως τούτος είναι δικαιολογημένος αφού, χωρίς να παρέχεται οποιαδήποτε δικαιολογία και αιτιολογία (πόσω δε μάλλον επαρκής) από το Πρωτόδικο Δικαστήριο, και κατά παρέκκλισιν του καθιερωμένου κανόνα πρακτικής ότι τα έξοδα ακολουθούν το αποτέλεσμα (βλ. Torgut και Άλλων v Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, ΠΕ 79/15, ημ. 10.6.20, ECLI:CY:AD:2020:A186, Αναφορικά με την Αίτηση της Παναγίδου (1991) 1 ΑΑΔ 837, 847), αυτό δεν επιδίκασε έξοδα υπέρ του Ενδιαφερόμενου Προσώπου GDL Trading Ltd μολονότι οι εναντιώσεις του - με την αντέφεση να μην αφορά μόνον στα έξοδα ώστε τα πράγματα να ενταχθούν υπό τη διαφορετική γωνία που συζήτησαν οι Εφεσείοντες με παραπομπή στην Αναφορικά με την Αίτηση της Μετζίτη (2010) 1(Β) ΑΑΔ 891 και στην Δ.35Θ20 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών (βλ. Αναφορικά με την Αίτηση του Ζαμπά, Πολ. Αίτ. 99/20, ημ. 5.3.21, ECLI:CY:AD:2021:B79, Διγενής Ακρίτας Μόρφου ν Τυπογραφεία Κ Γιαλλούρης & Υιοί Λτδ, Πολ. Αίτ. 36/19, ημ. 31.5.19, ECLI:CY:AD:2019:B209, Χωματένου ν Γεωργίου, Πολ. Αίτ 6/18, ημ. 4.5.18) - είχαν γίνει αποδεκτές, έχοντας (το Ενδιαφερόμενο Πρόσωπο GDL Trading Ltd), πρωτύτερα καταχωρίσει σημείωμα εμφάνισης (την 2.12.19), ένσταση (την 11.12.19) και γραπτή αγόρευση (την 19.12.19).
Τούτο, δικαιολογεί την παρέμβαση μας στην, κατά τα άλλα, άρτια απόφαση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου.
Ο λόγος αντέφεσης 3 γίνεται αποδεκτός.
Η απόφαση του Πρωτόδικου Δικαστηρίου για τα έξοδα του Ενδιαφερόμενου Προσώπου GDL Trading Ltd, αντικαθίσταται με διαταγή για επιδίκαση εξόδων (πλέον ΦΠΑ αν υπάρχει) υπέρ του και εναντίον των Εφεσειόντων/Αιτητών στη διαδικασία ενώπιον του Πρωτόδικου Δικαστηρίου, ως τούτα θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Εν κατακλείδι.
Η έφεση απορρίπτεται με έξοδα (συν τον ΦΠΑ αν υπάρχει), εναντίον των Εφεσειόντων και υπέρ του Εφεσίβλητου/Καθ’ ου η Αίτηση ΧΧΧΧΧ Πατσαλίδη και του Ενδιαφερόμενου Προσώπου GDL Trading Ltd, ως τούτα θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και θα εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Η αντέφεση επιτυγχάνει μερικώς (ως ανωτέρω), χωρίς όμως - υπό τις περιστάσεις - διαταγή για έξοδα, αφού τα ζητήματα που συζητήθηκαν εκεί (πλην των αφορώντων στα έξοδα του Ενδιαφερόμενου Προσώπου GDL Trading Ltd έναντι των Εφεσειόντων/Αιτητών), άπτονταν εν πολλοίς των όσων απασχόλησαν στην έφεση.
Α.Ρ. ΛΙΑΤΣΟΣ, Δ.
Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.
Δ. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.
/κβπ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο