ECLI:CY:AD:2021:D391
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΙΤΗΣΗ ΑΡ. 112/2021
10 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2021
[ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ/στής]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΚΑΙ 30 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964 (33/1964)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ 2018 (5/2018)
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΔΕΛΦΟΙ ΑΝΔΡΕΑΣ & ΣΤΑΥΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ (ΕΜΠΟΡΟΙ) ΛΙΜΙΤΕΔ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΩΝ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΤΥΠΟΥ CERTIORARI Η/ΚΑΙ PROHIBITION
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 20.2.2018 ΣΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ/ΕΦΕΣΗ ΑΡ.13/2018 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΑΡΝΑΚΑΣ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ Μ.Α. CHRISTODOULOU INVESTMENTS LTD HE 156611 ΑΠΟ ΠΕΡΑ ΧΩΡΙΟΥ ΝΗΣΟΥ ΑΙΤΗΤΡΙΑΣ ΚΑΙ TOIS CONSTRUCTIONS LTD HE 109760 ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΔΥΝΑΜΕΙ ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΩΛΗΣΕΩΣ ΑΚΙΝΗΤΩΝ (ΕΙΔΙΚΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ) ΝΟΜΟΥ 8(1)/2011
Δρ Α. Ποιητής με Ειρ. Μιχαήλ (κα) για την Αιτήτρια
Γ. Ιωάννου, για την Καθ’ ης η Αίτηση αρ. 1
Καμία εμφάνιση, για την Καθ’ ης η Αίτηση 2
Μαρ. Τσαγγάρη (κα) για τους Καθ’ ων η Αίτηση 3 και 4
--------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ. Τα γεγονότα της παρούσας υπόθεσης, όπως αυτά παρουσιάστηκαν από την Αιτήτρια εταιρεία και δεν αμφισβητήθηκαν από τους Καθ’ ων η Αίτηση είναι τα ακόλουθα:
Η Αιτήτρια στις 10.7.2014 ενέγραψε το εμπράγματο βάρος (ΜΕΜΟ) ΕΒ1508/2014 στο Επαρχιακό Κτηματολογικό Γραφείο Λάρνακας, επί του ακινήτου υπ’ αρ. εγγρ. 5/304 Φ/Σχ 40/560603, Τεμ. 6, Χρυσοπολίτισσα Λάρνακας, ιδιοκτησίας της TOIS Constructions Ltd. Κατά το χρόνο εγγραφής του ΜΕΜΟ το ακίνητο, ως ανωτέρω, ήτο ελεύθερο παντός εμπράγματος βάρους ή επιβάρυνσης. Το ΜΕΜΟ ήτο ως αποτέλεσμα Δικαστικής απόφασης ημερ. 15.1.2014 στην αγωγή αρ. 3588/2013 Ε.Δ. Λάρνακας για €9.819,81 εντόκως προς 8.5% από 24.2.2012 πλέον δικηγορικά έξοδα. Ουδέν ποσό πληρώθηκε έκτοτε.
Στις 12.4.21 η Αιτήτρια εταιρεία έλαβε ειδοποίηση «ΤΥΠΟΣ Ι.Ε.» από το Κτηματολογικό Γραφείο Λάρνακας με την οποία πληροφορήθηκε ότι προτίθεται να μεταβιβάσει το ως άνω ακίνητο επ’ ονόματι της εταιρείας M.A. Christodoulou Investments Ltd δυνάμει σύμβασης η οποία κατετέθη στο Κτηματολόγιο με αρ. ΠΩΕ 236/2018 στις 3.3.2018 δυνάμει Διατάγματος του Ε.Δ. Λάρνακας το οποίο εξεδόθηκε στα πλαίσια της Αίτησης/Έφεσης 13/2018. Μετά από έρευνα από την Αιτήτρια στις 20.5.2021 στο Κτηματολόγιο Λάρνακας διαπιστώθηκε ότι ως αποτέλεσμα του άνω Διατάγματος η M.A. Christodoulou Investments Ltd κατάθεσε στο Κτηματολόγιο για σκοπούς ειδικής εκτέλεσης την Συμφωνία Πώλησης ημερ. 16.9.2011. Ακολούθησε από τους Αιτητές έρευνα περί την 21.5.2021 στον φάκελο της Αίτησης/Έφεσης 13/2018 και διαπιστώθηκε ότι ουδέποτε τους επιδόθηκε οποιοδήποτε σχετικό έγγραφο. Επεδόθηκε μόνο στο Κτηματολόγιο και TOIS Constructions Ltd. Σημειώνεται ότι Διευθυντής τόσο της M.A. Christodoulou Investments Ltd όσο και της TOIS Constructions Ltd είναι το ίδιο πρόσωπο και είναι το πρόσωπο προς το οποίο έγινε επίδοση για λογαριασμό της TOIS Constructions Ltd. Η Αιτήτρια εταιρεία κατεχώρησε ένσταση πλην όμως τους λέχθηκε από το Κτηματολόγιο ότι «ενστάσεις σε τέτοιου είδους διαδικασίες δεν επιτυγχάνουν». Στις 19.3.2021 καταχωρήθηκε από την Αιτήτρια αίτηση πώλησης του επίδικου ακινήτου και εκκρεμεί. Παράλληλα διαπιστώθηκε ότι στις 13.2.2015 εξεδόθη Διάταγμα Εκκαθάρισης της TOIS Constructions Ltd. Είναι ο ισχυρισμός της Αιτήτριας ότι το Κτηματολόγιο θα προχωρήσει σε μεταβίβαση του ακινήτου σε άλλο πρόσωπο και η Αιτήτρια θα απωλέσει την εξασφάλιση της.
Στις 7.6.2021 δόθηκε από εμένα Άδεια για καταχώρηση της υπό εξέταση Αίτησης δια Κλήσεως για έκδοση προνομιακών ενταλμάτων Certiorari και Prohibition με Διαταγή να επιδοθεί η Αίτηση σε όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη. Εμφανίστηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου από το Γραφείo το Έντιμου Γενικού Εισαγγελέα για το Κτηματολόγιο με δήλωση ότι το τελευταίο θα δεσμευτεί με όποια απόφαση του Δικαστηρίου. Εμφανίστηκε επίσης η M.A. Christodoulou Investments Ltd (εν τοις εφ’ εξής ‘η Καθ’ ης η Αίτηση’) η οποία κατεχώρησε ένσταση προβάλλοντας τους ακόλουθους λόγους.
«1. Η Αίτηση καταστρατηγεί τις πρόνοιες του άρθρου 12 του Νόμου 81(Ι)/2011.
2. Η αίτηση είναι παράτυπη ή και δεν πληροί τις νομολογιακά καθιερωμένες αρχές δικαίου.
3. Η άδεια καταχώρησης της παρούσας αίτησης δόθηκε χωρίς να ζητηθεί από το Δικαστήριο άδεια για επέκταση της προθεσμίας καταχώρησης της αίτησης που προβλέπεται από τον Διαδικαστικό Κανονισμό 5 του 2018.
4. Το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν ενήργησε καθ’ υπέρβαση της δικαιοδοσίας του.
5. Η επιβάρυνση της αιτήτριας είναι χρηματικά πολύ μικρότερη της αξίας του επίδικου ακινήτου και ως εκ τούτου τυχόν ακύρωση του διατάγματος ημερομηνίας 20.2.2018 θα προκαλέσει δυσανάλογη ζημιά στην καθ’ ης η Αίτηση 1.
6. Η έκδοση του διατάγματος ημερομηνίας 8.6.2018 δεν καταστρατηγεί τις αρχές της φυσικής δικαιοσύνης, αντίθετα η ερμηνεία του τροποποιητικού Νόμου 81(Ι)/2011 ως τροποποιήθηκε από τον Νόμο 48(Ι)/2017 που δίδει η αιτήτρια είναι αυτή που καταστρατηγεί τις αρχές της φυσικής δικαιοσύνης.
7. Η αιτήτρια πέραν την επίδικης εξασφάλισης έχει εγγράψει ή και έχει καταχωρήσει περαιτέρω εξασφαλίσεις ή και εμπράγματα βάρη επί της περιουσίας της TOIS CONSTRUCTIONS LTD HE 109760, είναι δε πλήρως εξασφαλισμένη αναφορικά με την απαίτηση της δυνάμει δικαστικής αποφάσεως.
8. Το επίδικο πωλητήριο έγγραφο ημερομηνίας 16/9/2011 είναι προγενέστερο του ΜΕΜΟ 1508/2014 και ως εκ τούτου εάν αυτό καταχωρείτο εμπρόθεσμα θα προηγείτο της επίδικης εξασφάλισης.
9. Η αιτήτρια δεν έρχεται στο Δικαστήριο με καθαρά χέρια.
10. Η αίτηση της αιτήτριας για την καταχώρηση αίτησης για την έκδοση των προνομιακών διαταγμάτων certiorari και prohibition είναι παράτυπη.
11. Η καθ’ ης η αίτηση βασίζεται στην αρχή της διαφορετικής προσωπικότητας/οντότητας (corporate legal personality) μεταξύ εταιρειών ή και εταιρειών από τους μετόχους της ή και τους αξιωματούχους της.»
Η ένσταση υποστηρίζεται από Ένορκη Δήλωση του κ. Χριστοδούλου, Διευθυντή της Καθ΄ ης η Αίτηση. Σ’ αυτήν προβάλλονται διάφοροι ισχυρισμοί προς υποστήριξη των λόγων ένστασης.
Το πρώτο θέμα που πρέπει να εξεταστεί είναι ο ισχυρισμός περί του εκπροθέσμου της αιτήσεως για Άδεια. Η αίτηση για Άδεια καταχωρήθηκε στις 26.5.2021 και το προσβαλλόμενο Διάταγμα του πρωτόδικου Δικαστηρίου, στην Αίτηση αρ. 13/2018 Ε.Δ. Λάρνακας, δόθηκε στις 20.2.2018.
Ο Καν. 5 του Περί Ανωτάτου Δικαστηρίου (Δικαιοδοσία Έκδοσης Ενταλμάτων Προνομιακής Φύσεως) Διαδικαστικός Κανονισμός του 2018 προβλέπει:
«ΠΡΟΘΕΣΜΙΕΣ
5.(1) Αίτηση για άδεια καταχωρείται το συντομότερο από την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, διατάγματος ή πράξης. Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να υπερβαίνει τις 45 μέρες από την έκδοση της προσβαλλόμενης απόφασης, διατάγματος ή πράξης.
(2) Το Δικαστήριο δύναται να επεκτείνει την προθεσμία που αναφέρεται στην παράγραφο (1) του παρόντος Κανονισμού εάν καταδειχθούν εξαιρετικές περιστάσεις που παρεμπόδισαν τον αιτητή να καταχωρήσει την αίτηση του εντός της προβλεπόμενης προθεσμίας.»
Η Καθ’ ης η Αίτηση με βάση τον άνω Κανονισμό προβάλλει ότι η Αίτηση για Άδεια κατεχωρήθη πολύ αργότερα των 45 ημερών από της έκδοσης του προσβαλλόμενου διατάγματος χωρίς η Αιτήτρια να καταχωρήσει σχετική αίτηση και λάβει άδεια περί τούτου όπως προνοείται από τον Καν. 5(2). Η παρατήρηση είναι ορθή πλην όμως το θέμα δεν εξαντλείται κατά τη γνώμη μου μέχρι εδώ. Στους Κανονισμούς 14 και 15 παρέχεται ευχέρεια στο Δικαστήριο αυτεπάγγελτα σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας να δώσει οδηγίες που απαιτεί το συμφέρον της δικαιοσύνης και να ρυθμίζει την διαδικασία λαμβάνοντας υπόψιν την εξαιρετική φύση των προνομιακών ενταλμάτων και τις ανάγκες της υπόθεσης.
«ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ
14. Σε οποιοδήποτε στάδιο της διαδικασίας, είτε αυτή αφορά μονομερή αίτηση για άδεια είτε αίτηση δια κλήσεως, το Δικαστήριο, μπορεί είτε αυτεπαγγέλτως είτε έπειτα από αίτηση οποιουδήποτε διαδίκου να δώσει τις οδηγίες που απαιτεί το συμφέρον της δικαιοσύνης.
15. Το Δικαστήριο δύναται να ρυθμίζει την ενώπιον του διαδικασία λαμβάντοντας υπόψη την εξαιρετική φύση των προνομιακών ενταλμάτων και τις ανάγκες της υπόθεσης.»
Στην παρούσα υπόθεση σύμφωνα με τα όσα σχετικά έχουν παρουσιαστεί στο Δικαστήριο και δεν αμφισβητήθηκαν από την Καθ’ ης η Αίτηση το προσβαλλόμενο Διάταγμα εξεδόθη στις 20.2.2018 και η Αιτήτρια πληροφορήθηκε για την έκδοση του για πρώτη φορά στις 12.4.2021, χωρίς όμως να έχει πλήρη γνώση των γεγονότων που περιέβαλλαν το θέμα. Αυτό έγινε στις 20 και 21.5.2021 αφού κατεχώρησε αιτήσεις στο Κτηματολόγιο και Ε.Δ. Λάρνακας κα επιθεώρησε τους σχετικούς φακέλους. Πέντε μέρες μετά κατεχώρησε την Αίτηση για Άδεια. Πιστεύω ότι κάτω από τις εξαιρετικές αυτές περιστάσεις η καταχώρηση Αίτησης για παράταση χρόνου θα ήταν μια γραφειοκρατική ενέργεια η οποία το μόνο που θα επιτύγχανε θα ήταν η σπατάλη χρόνου και εξόδων. Είμαι της γνώμης ότι οι Καν. 14 και 15 παρέχουν την εξουσία στο Δικαστήριο στις κατάλληλες περιπτώσεις και για καλό λόγο να παρακάμψουν την διαδικασία που προνοείται στον Καν.5(2), χωρίς βεβαίως αυτό να αποτελεί τον κανόνα.
Το επόμενο θέμα το οποίο χρήζει εξέτασης είναι ο ισχυρισμός της Καθ’ ης η Αίτηση ότι η Αιτήτρια δεν προσήλθε στο Δικαστήριο με καθαρά χέρια. Στηρίζει τον ισχυρισμό αυτό στο ότι η έρευνα ακίνητου ιδιοκτησίας (Τεκμ. 3 στην Ένορκη Δήλωση που συνοδεύει την Αίτηση ημερ. 8.6.2021) φαίνεται ότι έγινε το 2016 και σε αυτή κανένα εμπράγματο βάρος φαίνεται επί του επίδικου ακινήτου αλλά ούτε και το ΕΒ1508/2014 της Αιτήτριας. Η έρευνα αυτή έγινε το 2016 και όχι το 2014 ως ισχυρίζεται η αιτήτρια».
Η Αίτηση για Άδεια ημερ. 26.5.2021 είναι μονομερής αίτηση και συνεπώς η αιτήτρια βαρύνετο να αποκαλύψει με ειλικρινή και δίκαιο τρόπο όλα τα ουσιώδη γεγονότα και σε περίπτωση αποτυχίας εκπλήρωσης του καθήκοντος αυτού έχει ως συνέπεια την απόρριψη της αίτησης, συμπαρασύροντας και οποιαδήποτε δοθείσα θεραπεία.
Στην CommerzBank AuslandsBanken Holding A.G. κ.a. ν. Adeona Holdings Limited, Π.Ε. Ε6/2014, ημερ. 27.2.2015 λέχθηκαν τα ακόλουθα σχετικά με την υποχρέωση πλήρους αποκάλυψης σε μονομερείς αιτήσεις:
«Η υποχρέωση κάθε διαδίκου που ζητά μονομερώς διάταγμα να προβαίνει σε πλήρη και ειλικρινή αποκάλυψη, είναι δεδομένη. Σχετική είναι η νομολογία που προκύπτει μεταξύ άλλων και από τις υποθέσεις Global Cruises SA κ.α. ν. Metro Shipping & Travel Ltd (1989) 1 ΑΑΔ 607, 616-8, Γρηγορίου ν. Χριστοφόρου (1995) 1 ΑΑΔ 248, 264-267, Resola (Cyprus) Ltd v. Χρίστου (1998) 1 ΑΑΔ 598 και Χαραλάμπους ν. Petros Michael Exclusif Ltd κ.α. (2004) 1Γ ΑΑΔ 1953, 1956. Όπως αναφέρεται, σε μονομερείς αιτήσεις ο αιτητής υποχρεούται να προβεί σε πλήρη και ειλικρινή αποκάλυψη και να ενεργήσει με καλή πίστη. Αυτό ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις που ζητείται θεραπεία του δικαίου της επιείκειας, οπότε ο Αιτητής έχει υποχρέωση να προσέλθει με «καθαρά χέρια». Η μη αποκάλυψη είτε αθώα, είτε εσκεμμένη, θεωρείται είδος εξαπάτησης γι' αυτό και προκαλεί τόσο σοβαρές συνέπειες, όπως την ακύρωση του διατάγματος, χωρίς την περαιτέρω εξέταση της ουσίας της αίτησης. Η υποχρέωση αποκάλυψης εκτείνεται σε όλα τα ουσιώδη γεγονότα τα οποία ήταν γνωστά ή τα οποία θα μπορούσαν να γίνουν γνωστά μετά από εύλογη έρευνα και τα οποία ενδεχομένως θα μπορούσαν να επηρεάσουν την κρίση του δικαστηρίου. Όσο πιο δραστικό είναι το διάταγμα που ζητείται, τόσο μεγαλύτερη είναι η υποχρέωση πλήρους και ειλικρινούς αποκάλυψης.
Η υποχρέωση αποκάλυψης δεν περιορίζεται μόνο σε γεγονότα, αλλά εκτείνεται και στο νόμο και νομικές αρχές, καθώς και σε σημεία τα οποία ενδεχομένως να μην είναι υπέρ των Αιτητών (βλ. Swift Fortune Ltd (The Capaz Duckling) v. Magnifica Marine SA [2008] 1 Lloyd´s Rep. 54). Επίσης, περιλαμβάνει και την αποκάλυψη άνευ βλάβης αλληλογραφίας (βλ. Linsen International Ltd v. Humpuss Sea Transport Pte Ltd (2010) EWHC 303 (Comm)). Αυτό υποβοηθά το δικαστήριο στο να αντιληφθεί όλα τα σχετικά σημεία, προτού αποφασίσει. Σχετικές είναι οι Siporex Trade S.A. v. Comdel Commodities Ltd [1986] 2 Lloyd´s Rep 428 QBD και Global Cruises S.A. κ.α. v. Metro Shipping & Travel Ltd, ανωτέρω.
Κριτής του τι είναι ουσιώδες, είναι ο δικαστής ο οποίος έχει ευρεία διακριτική ευχέρεια και δεν διστάζει να ακυρώσει το ήδη εκδοθέν μονομερές διάταγμα, ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που διαπιστώνει κακοπιστία και πρόθεση απόκρυψης ή παραπλάνησης του δικαστηρίου. Οδηγός είναι πάντοτε τα ιδιαίτερα περιστατικά της υπόθεσης στο πλαίσιο της αντιδικίας των διαδίκων.
Βέβαια δεν είναι κάθε παράλειψη αποκάλυψης που οδηγεί σε ακύρωση. Αν το δικαστήριο ασκώντας τη διακριτική του ευχέρεια κρίνει ότι η παράλειψη αφορούσε σε ουσιώδες γεγονός, τότε κατά κανόνα ακυρώνει το διάταγμα, προσπαθώντας με αυτό τον τρόπο να αφαιρέσει κάθε όφελος που απεκόμισε ο αιτητής. Στην αγγλική υπόθεση Bank Mellat v. Nikpour (Mohammad Ebrahaim) (1985) F.S.R. 87 CA, αναφέρθηκε ότι το δικαστήριο ασκώντας τη διακριτική του ευχέρεια, σύμφωνα με την αρχή του locus poenitentiae (ευκαιρία για μεταμέλεια ή διόρθωση), μπορεί, σε εξαιρετικές περιπτώσεις, ιδιαίτερα όταν η μη αποκάλυψη είναι αθώα, να ακυρώσει το προηγούμενο διάταγμα και να εκδώσει νέο, υπό όρους (βλ. επίσης Recnex Trading Ltd κ.α. v. Tράπεζας Πειραιώς (Κύπρου) Λτδ, ECLI:CY:AD:2014:A269, Πολιτική Έφεση Αρ. 71/11, ημερ. 16.4.2014, ECLI:CY:AD:2014:A269). Όμως αυτή η διακριτική ευχέρεια θα πρέπει να ασκείται με αρκετή περισυλλογή, ώστε να μην εξουδετερώνει το μοναδικό κόστος ή «τιμωρία» για μη αποκάλυψη, που δεν είναι άλλο από την ακύρωση του διατάγματος. Στην υπόθεση Brink´s-Mat Ltd v. Elcombe and others [1988] 3 All ER 188 o δικαστής Balcombe LJ επεξηγώντας την ευρεία διακριτική ευχέρεια του δικαστηρίου, ανέφερε τα εξής:-
«The rule that an ex parte injunction will be discharged if it was obtained without full disclosure has a two-fold purpose. It will deprive the wrongdoer of an advantage improperly obtained: see R v Kensington Income Tax Commissioners, Ex parte Princess Edmond de Polignac [1917] 1 K.B. 486, 509. But it also serves as a deterrent to ensure that persons who make ex parte applications realise that they have this duty of disclosure and of the consequences (which may include a liability in costs) if they fail in that duty. Nevertheless, this judge-made rule cannot be allowed itself to become an instrument of injustice. It is for this reason that there must be a discretion in the court to continue the injunction, or to grant a fresh injunction in its place, notwithstanding that there may have been non-disclosure when the original ex parte injunction was obtained: see in general Bank Mellat v Nikpour (Mohammad Ebrahaim) [1985] F.S.R. 87, 90 and Lloyds Bowmaker Ltd v Britannia Arrow Holdings Plc., ante p. 1337, a recent decision of this court in which the authorities are fully reviewed. I make two comments on the exercise of this discretion. (1) Whilst, having regard to the purpose of the rule, the discretion is one to be exercised sparingly, I would not wish to define or limit the circumstances in which it may be exercised. (2) I agree with the views of Dillon L.J. in the Lloyds Bowmaker case, at. P. 1349C-D, that if there is jurisdiction to grant a fresh injunction, then there must also be a discretion to refuse, in an appropriate case, to discharge the original injunction.»
(η υπογράμμιση είναι δική μου)
Χρήσιμη ανάλυση της νομολογίας για τον τρόπο άσκησης της διακριτικής ευχέρειας του δικαστηρίου, δίδεται επίσης στην αγγλική υπόθεση Arena Corporation Ltd (In Provisional Liquidations) v. Schroeder (2003) All ER (D) 199.»
Η σχετική παράγρ. (αρ.3) στην Ένορκη Δήλωση Χρυσοστόμου που υποστηρίζει την αίτηση έχει ως ακολούθως:
«3. Στις 10.7.2014 οι Αιτητές ενέγραψαν το ΜΕΜΟ ΕΒ 1508/2014 του Επαρχιακού Κτηματολογίου Λάρνακας, επί του ακινήτου με Αρ. Εγγραφής 5/304, Φ/Σχ. 40/560603, Τεμάχιο 6 στην περιοχή Λάρνακα – Χρυσοπολίτισσα, ιδιοκτησίας της εταιρείας Tois Constructions Ltd. Επισυνάπτω ως Τεκμήριο 2 αντίγραφα των αποδείξεων του κτηματολογίου. Επισυνάπτω επίσης ως Τεκμήριο 3 αντίγραφο έρευνας στο Κτηματολόγιο, στην οποία φαίνεται ότι κατά το χρόνο εγγραφής της ως άνω επιβάρυνσης, το επίδικο ακίνητο ήταν ελεύθερο παντός εμπράγματου βάρους ή άλλης επιβάρυνσης.»
Το Τεκμ. 2 πιστοποιεί την εγγραφή του ΜΕΜΟ στις 10.7.2014. Για το πιστοποιητικό έρευνας Ακίνητης Ιδιοκτησίας ημερ. 19.1.2016 δεν γίνεται αναφορά στην άνω Ένορκη Δήλωση στον χρόνο εγγραφής της επιβάρυνσης ΕΒ1508/2014, δηλ. το 2014. Πιστεύω ότι δεν έγινε αντιληπτό το περιεχόμενο της παραγράφου αυτής. Ορθή, βεβαίως, είναι η παρατήρηση ότι δεν φαίνεται ούτε το ΜΕΜΟ της Αιτήτριας. Αυτό όμως δεν παρουσιάζει κανένα πρόβλημα καθότι η Καθ’ ης η Αίτηση δεν αρνείται ότι κατά τον χρόνο εγγραφής του ΕΒ1508/2014 στις 10.7.2014 το επίδικο ακίνητο τεμάχιο 6 ήτο ελεύθερο παντός εμπράγματου βάρους ή άλλης επιβάρυνσης.
Με τα πιο πάνω δεδομένα ο λόγος ένστασης δεν μπορεί να επιτύχει όπως δεν μπορεί να επιτύχει και ο λόγος περί παράτυπης αίτησης για τους λόγους που αναφέρω στην απόφαση μου ημερ. 7.6.2021 και τους οποίους επαναλαμβάνω.
Η εγγραφή Δικαστικής Απόφασης γενομένη δυνάμει των διατάξεων του Άρθρου 53 του Περί Πολιτικής Δικονομίας Νόμου ΚΕΦ. 6 (βλ. Πρώτον Παράρτημα και Άρθρο 12(6) του Περί Μεταβιβάσεως και Υποθηκεύσεως Ακινήτου Νόμου του 1965 έως 1981, Ν.9/1965 όπως τροποποιήθηκε) συνιστά εμπράγματο βάρος.
Η Ειδοποίηση «ΤΥΠΟΣ ‘ΙΕ’» που δόθηκε στην Αιτήτρια πληροφορούσε την Αιτήτρια τα ακόλουθα:
«………. σας πληροφορώ ότι προτίθεμαι να προχωρήσω στη μεταβίβαση του ακινήτου από την εταιρεία TOIS CONSTRUCTION LIMITED A/E108760 επ’ ονόματι της εταιρείας CHRISTODOULO INVESTMENTS LTD A/E156611 δυνάμει σύμβασης, η οποία έχει κατατεθεί στο Τμήμα Κτηματολογίου και Χωρομετρίας με αρ. ΠΩΕ 236/2018 στις 02/03/2018 (ημερ. Συμφωνίας 16/9/2011) μετά από διάταγμα δικαστηρίου με αρ. Αίτησης 13/2018.
Με βάση τις διατάξεις του Νόμου σας πληροφορώ ότι έχετε το δικαίωμα όπως εντός σαράντα πέντε (45) ημερών από την παραλαβή της παρούσας υποβάλετε ένσταση εναντίον της πρόθεσης του Διευθυντή να προχωρήσει στη μεταβίβαση του ακινήτου ή αίτηση για μεταφορά του εμπράγματου βάρους σε άλλη ακίνητη ιδιοκτησία.
Με την υποβολή της ένστασης ή της αίτησης μεταφοράς είναι απαραίτητη και η προσκόμιση όλων των απαραίτητων αποδεικτικών στοιχείων προς τεκμηρίωση τους σύμφωνα με τις διατάξεις του Νόμου.
Σε περίπτωση μη υποβολής ένστασης ή αιτιολογημένης ένστασης ή αίτησης μεταφοράς εντός της πιο πάνω αναφερόμενης προθεσμίας, το Τμήμα θα προχωρήσει στην ακύρωση του εμπράγματου βάρους και στη μεταβίβαση του ακινήτου επ’ ονόματι της πιο πάνω αναφερόμενης αγοράστριας εταιρείας.»
Η ειδοποίηση, ως άνω, δόθηκε όπως στην ίδια αναφέρεται, συμφώνως του Άρθρου 44ΚΒ του Ν.9/1965 το οποίο έχει ως ακολούθως:
«Ειδοποίηση πρόθεσης μεταβίβασης
44ΚΒ.-(1) Τηρουμένων των διατάξεων του άρθρου 44ΚΑ, σε περίπτωση κατά την οποία πληρούνται οι προϋποθέσεις, ο Διευθυντής μετά την πάροδο των τριάντα (30) ημερών και αφού έχει εξετάσει οποιαδήποτε στοιχεία ενδεχομένως να έχουν τεθεί ενώπιόν του από τον αγοραστή, τον πωλητή, τον ενυπόθηκο δανειστή και/ή οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο προς όφελος του οποίου επενεργεί εμπράγματο βάρος ή/και απαγόρευση, γνωστοποιεί στον εν λόγω αγοραστή, πωλητή, ενυπόθηκο δανειστή και/ή σε οποιοδήποτε πρόσωπο προς όφελος του οποίου επενεργεί εμπράγματο βάρος ή/και απαγόρευση με έγγραφη ειδοποίηση κατά τον τύπο "ΙΕ", την πρόθεσή του να προβεί σε μεταβίβαση του ακινήτου επ' ονόματι του αγοραστή μετά την παρέλευση χρονικού διαστήματος σαράντα πέντε (45) ημερών από την ημερομηνία της γνωστοποίησης.
(2) Με την ειδοποίηση ενημερώνεται ο αγοραστής, ο πωλητής, ο ενυπόθηκος δανειστής και οποιοδήποτε πρόσωπο προς όφελος του οποίου επενεργεί εμπράγματο βάρος ή απαγόρευση ότι, σε περίπτωση μη υποβολής ένστασης σύμφωνα με τις διατάξεις του εδαφίου (3), ο Διευθυντής θα προβεί σε απαλλαγή, εξάλειψη ή ακύρωση της υποθήκης, του εμπράγματου βάρους ή της απαγόρευσης και σε μεταβίβαση του ακινήτου επ’ ονόματι του αγοραστή σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος άρθρου.
(3) Ο αγοραστής, ο πωλητής ή ο ενυπόθηκος δανειστής, καθώς και οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο προς όφελος του οποίου επενεργεί εμπράγματο βάρος ή απαγόρευση δύναται εντός σαράντα πέντε (45) ημερών από την ημερομηνία παραλαβής της ειδοποίησης, σύμφωνα με το εδάφιο (1), να υποβάλει ένσταση στο Διευθυντή για τους ακόλουθους λόγους:
(α) Ότι δεν εκπληρώθηκαν πλήρως οι συμβατικές υποχρεώσεις του αγοραστή έναντι του πωλητή, ή
(β) ότι η σύμβαση μεταξύ του πωλητή και του αγοραστή είναι άκυρη ή/και έχει τερματιστεί δυνάμει διατάγματος Δικαστηρίου:
Νοείται ότι, ο Διευθυντής σε περίπτωση τεκμηρίωσης της ένστασης δεν προβαίνει σε μεταβίβαση του τίτλου ιδιοκτησίας επ’ ονόματι του αγοραστή:
Νοείται περαιτέρω ότι, ο Διευθυντής σε περίπτωση μη τεκμηρίωσης της ένστασης προχωρεί σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται από τις διατάξεις του εδαφίου (2).
(4) Τηρουμένων των διατάξεων του εδαφίου (2), ο πωλητής, ο ενυπόθηκος δανειστής και οποιοδήποτε πρόσωπο προς όφελος του οποίου επενεργεί εμπράγματο βάρος ή απαγόρευση δύναται να αιτηθεί όπως η υποθήκη, το εμπράγματο βάρος ή η απαγόρευση μεταφερθεί σε άλλη ακίνητη ιδιοκτησία του ίδιου πωλητή, αντί της απαλλαγής, εξάλειψης ή ακύρωσης της υποθήκης, του εμπράγματου βάρους ή της απαγόρευσης:
Νοείται ότι, ο Διευθυντής προβαίνει στην εξέταση της αίτησης και νοουμένου ότι τεκμηριώνεται ότι ο πωλητής είναι ο εγγεγραμμένος ιδιοκτήτης άλλης ακίνητης ιδιοκτησίας, σύμφωνα με τα πιο πάνω, προχωρεί σε μεταφορά της υποθήκης, του εμπράγματου βάρους ή της απαγόρευσης στην ιδιοκτησία αυτή:
Νοείται περαιτέρω ότι, ο Διευθυντής σε περίπτωση αίτησης για μεταφορά προβαίνει στη μεταφορά σύμφωνα με τις υποδείξεις του ενυπόθηκου δανειστή και οποιουδήποτε προσώπου προς όφελος του οποίου επενεργεί εμπράγματο βάρος ή απαγόρευση:
Νοείται έτι περαιτέρω ότι, σε περίπτωση μη τεκμηρίωσης της αίτησης για μεταφορά σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος εδαφίου, ο Διευθυντής προχωρεί σύμφωνα με τη διαδικασία που προβλέπεται από τις διατάξεις του εδαφίου (2).
(5) Τηρουμένων των διατάξεων των εδαφίων (3) και (4), ο αγοραστής, ο πωλητής, ο ενυπόθηκος δανειστής και οποιοδήποτε πρόσωπο προς όφελος του οποίου επενεργεί εμπράγματο βάρος ή απαγόρευση υποχρεούνται όπως προσκομίσουν τα απαραίτητα αποδεικτικά στοιχεία σύμφωνα με Κανονισμούς για την τεκμηρίωση της ένστασής τους ή της μεταφοράς της υποθήκης, του εμπράγματου βάρους ή της απαγόρευσης επί άλλης ακίνητης ιδιοκτησίας του ίδιου πωλητή.
(6) Ο Διευθυντής, μετά την πάροδο των σαράντα πέντε (45) ημερών, δύναται να προβεί σε μεταφορά της υποθήκης, του εμπράγματου βάρους ή της απαγόρευσης επί άλλης ακίνητης ιδιοκτησίας του πωλητή, σύμφωνα με διαδικασία η οποία καθορίζεται σε Κανονισμούς.
(7) Ο Διευθυντής σε περίπτωση κατά την οποία ο πωλητής δεν είναι ιδιοκτήτης άλλης ακίνητης ιδιοκτησίας, αποδέχεται αίτηση μεταφοράς της υποθήκης, του εμπράγματου βάρους ή της απαγόρευσης από τον ενυπόθηκο δανειστή ή από οποιοδήποτε πρόσωπο προς όφελος του οποίου επενεργεί εμπράγματο βάρος ή απαγόρευση, σύμφωνα με Κανονισμούς, στην ακίνητη ιδιοκτησία-
(α) Νομικών προσώπων τα οποία έχουν εγγυηθεί τις υποχρεώσεις του πωλητή σε σχέση με την ακίνητη ιδιοκτησία, ή
(β) φυσικών προσώπων τα οποία έχουν εγγυηθεί τις υποχρεώσεις του πωλητή σε σχέση με την ακίνητη ιδιοκτησία και κατά το χρόνο της υπογραφής της σύμβασης ενεργούσαν ως διοικητικοί σύμβουλοι του πωλητή ή κατείχαν ποσοστό πέραν του δέκα τοις εκατόν (10%) του μετοχικού κεφαλαίου του πωλητή, στην περίπτωση κατά την οποία δεν υφίσταται ακίνητη ιδιοκτησία εγγεγραμμένη στο όνομα των νομικών προσώπων σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στην παράγραφο (α) και στην περίπτωση κατά την οποία ο ίδιος ο πωλητής είναι νομικό πρόσωπο:
Νοείται ότι, σε περίπτωση μεταφοράς της υποθήκης, του εμπράγματου βάρους ή της απαγόρευσης σε ακίνητη ιδιοκτησία προσώπου σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στις παραγράφους (α) και (β), το εν λόγω πρόσωπο αποκτά για τους σκοπούς του παρόντος Νόμου την ιδιότητα του ενυπόθηκου οφειλέτη και η ευθύνη του περιορίζεται στο ποσό το οποίο αντιστοιχεί στην ευθύνη που απορρέει από τη σχετική σύμβαση εγγύησης.
(8) Σε περίπτωση μη τεκμηρίωσης της υποβληθείσας δυνάμει των διατάξεων του παρόντος άρθρου ένστασης, ο Διευθυντής προχωρεί σε έκδοση αιτιολογημένης απόφασης, την οποία κοινοποιεί στο ενιστάμενο πρόσωπο και στον αγοραστή, με την οποία πληροφορεί τον ενιστάμενο για τους λόγους απόρριψης της ένστασής του, καθώς και για την απόφασή του να προχωρήσει στη διαδικασία μεταβίβασης του ακινήτου, εκτός εάν, εντός χρονικού διαστήματος τριάντα (30) ημερών από την κοινοποίηση της εν λόγω απόφασης προσκομίσει εκδοθέν δικαστικό διάταγμα που να απογορεύει τη μεταβίβαση του ακινήτου.»
Από τα πιο πάνω φαίνεται επηρεασμός δικαιούχου εμπράγματου βάρους ΜΕΜΟ όπως η Αιτήτρια. Επίσης, παρατηρείται ότι η Ειδοποίησης ευρίσκεται και σε αντίθεση με το προσβαλλόμενο Διάταγμα στο οποίο ρητά αναφέρεται ότι δεν θα επηρεάζετο οποιοδήποτε δικαίωμα ή επιβάρυνση η οποία υφίστατο πριν την κατάθεση της σύμβασης. Πέραν όμως αυτών, από το προσβαλλόμενο διάταγμα ημερ. 20.2.2018, τεκμ 10 και πρακτικά του Δικαστηρίου ημερ. 20.2.2018 φαίνεται ότι η Αιτήτρια δεν ειδοποιήθηκε/δεν της επιδόθηκε η Αίτηση ημερ. 20.2.2018. Ούτε και οποιαδήποτε άλλη ειδοποίηση της δόθηκε ώστε να λάβει μέρος στη διαδικασία ούτε ακόμη και το προσβαλλόμενο Διάταγμα.
Στο σύγγραμμα Προνομιακά Εντάλματα του κ. Π. Αρτέμη, σελ. 137, παράγρ. 4.41, αναφέρονται τα ακόλουθα:
"4.41 Πρέπει να τονισθεί ότι στις περιπτώσεις που διαφαίνεται παραβίαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης ή συνταγματικών δικαιωμάτων του διάδικου μέρους, όπως τα δικαιώματα που προστατεύονται από το άρθρο 30.3 του Συντάγματος για παρουσίαση της υπόθεσης του στο δικαστήριο, χωρεί επέμβαση με Certiorari: In re Georghiou (1986) 1 C.L.R. 413, In re Loucaides (1986) 1 C.L.R. 458 και In re Philippou (1986) 1 C.L.R. 568. Βλέπε επίσης Basu's Commentary on the Constitution of India, 5η Έκδοση, σελ. 584 και 609 και Halsbury's Laws of England, 3η Έκδοση, 11ος Τόμος, παράγραφος 122, σελ. 64-65. Στην Ινδία η παραβίαση συνταγματικής αρχής θεωρείται σαν μια μορφή έλλειψης δικαιοδοσίας. Διαβάζουμε τα εξής στις σελ. 608 και 609:
"Constitution, enforcement of. It has been stated earlier (pp.499, 530, ante) that in India, certiorari or prohibition is available on the additional ground that the decision of a quasi-judicial authority offends the Constitution. It is, in fact, a species of absence of jurisdiction for, if the Constitution constitutes the supreme law of the ladn, any action which transgresses the Constitution cannot be said to be within the jurisdiction or "legal authority" of the person or body of persons empowered to make such decision."
Η ύπαρξη άλλου ένδικου μέσου στη διάθεση του αιτητή και ειδικά στην προκείμενη περίπτωση ένσταση στο Κτηματολόγιο δεν αποκλείει πάντοτε την έκδοση εντάλματος certiorari. Σε σπάνιες περιπτώσεις όπου η αίτηση βασίζεται στην έλλειψη δικαιοδοσίας ή σε νομικό σφάλμα που είναι εμφανές στο πρακτικό τότε η περίπτωση θεωρείται εξαιρετική περίσταση που καθιστά δυνατή την έκδοση τέτοιου εντάλματος (βλ. Ανθίμου (1991) 1 Α.Α.Δ. 41, R. v. chief Constable of Merseyside (1986) 1 All E.R. 256, R. v. Epping and Harlow General Commissioners (1983) 3 All E.R. 257, Γενικός Εισαγγελέας και άλλος ν. Σαββίδης (1979) 1 Α.Α.Δ. 323.)
Στην Αίτηση της Bank of Cyprus Public Company Ltd Π.Ε. αρ. 68/2019 ημερ. 8.5.2020 (απόφαση πλειοψηφίας) το Ανώτατο Δικαστήριο αντιμετώπισε παρόμοιο ζήτημα και έκρινε ως ακολούθως:
«Έχουμε εξετάσει την πρωτόδικη απόφαση υπό το πρίσμα της επιχειρηματολογίας που ανέπτυξε ενώπιον μας η ευπαίδευτος συνήγορος της Τράπεζας. Διαμορφώσαμε την άποψη ότι, υπό τα περιστατικά της υπόθεσης η κατάληξη του πρωτόδικου Δικαστηρίου πως η Τράπεζα δεν απέδειξε εκ πρώτης όψεως συζητήσιμη υπόθεση δεν μας βρίσκει σύμφωνους. Τούτο γιατί, ναι μεν το άρθρο 12[1] του Νόμου αποβλέπει στην προστασία αγοραστή ακινήτου και ναι μεν στις πρόνοιες του εν λόγω άρθρου απουσιάζει ρητή πρόνοια για επίδοση της αίτησης για κατάθεση στο Κτηματολόγιο σύμβασης «σε οποιοδήποτε χρόνο» σε καθορισμένα πρόσωπα, αλλά δεν μπορεί κατά την άποψή μας να αγνοηθεί το γεγονός ότι η διαδικασία που προνοείται στο υπό αναφορά άρθρο έχει ως αντικείμενο ακίνητη περιουσία. Με αυτό ως δεδομένο θεωρούμε ότι θα έπρεπε να απασχολήσει το πρωτόδικο Δικαστήριο κατά πόσο η μη συνένωση στην αίτηση της Τράπεζας - η οποία είχε εγγράψει στα επίδικα κτήματα πρώτη υποθήκη σε χρόνο που αυτά ήταν ελεύθερα παντός εμπράγματου βάρους ή άλλης επιβάρυνσης - ενδεχομένως να καθιστούσε τη διαδικασία θνησιγενή και άκυρη λόγω του ότι η ίδια δεν είχε συνενωθεί ως διάδικος στη διαδικασία. Υπενθυμίζουμε επί του προκειμένου ότι κατά πάγια νομολογία (Hadjipetrou v. Petsoloukas (1965) 1 CLR 83, HjiSavva and Others v. Loizou (1982) 1 CLR 218, Tιτινίδου ν. Ρεσιάντ (1993) 1 Α.Α.Δ. 429, Γεωργιάδου ν. Γεωργιάδη (1999) 1 Α.Α.Δ. 1210 και Κωνσταντίνου κ.α. ν. Διευθυντή Κτηματολογίου (2012) 1 Α.Α.Δ. 1990), σε διαδικασίες που έχουν ως αντικείμενο ακίνητη ιδιοκτησία επιβάλλεται να συνενώνονται ως διάδικοι όλα τα ενδιαφερόμενα πρόσωπα, κάτι που στην υπό εξέταση περίπτωση δεν έγινε. Και αυτό παρά το γεγονός ότι το κατώτερο Δικαστήριο επέτρεψε την εκπρόθεσμη κατά 26 χρόνια κατάθεση του πωλητηρίου ημερ. 31.10.1991, χωρίς να προβληματιστεί κατά πόσο στο μεσολαβήσαν υπέρμετρα μεγάλο χρονικό διάστημα ενδεχομένως η νομική κατάσταση των επίδικων κτημάτων να είχε διαφοροποιηθεί. Κατά συνέπεια θεωρούμε ότι το κατώτερο Δικαστήριο, εκδίδοντας το διάταγμα ημερ. 27.11.2017 χωρίς να βεβαιωθεί ότι στα επίδικα ακίνητα δεν υπήρχαν εγγεγραμμένα εμπράγματα δικαιώματα άλλων προσώπων, φαίνεται να ενήργησε καθ΄ υπέρβαση δικαιοδοσίας και περαιτέρω φαίνεται να παραβίασε το δικαίωμα της φυσικής δικαιοσύνης τρίτων προσώπων - εδώ της Τράπεζας - να ακουστούν ως προς το όλο ζήτημα.»
Όπως αναφέρεται στο σύγγραμμα του κ. Π. Αρτέμη, άνω, το προνομιακό Ένταλμα Prohibition έχει ως αντικείμενο την παρεμπόδιση άσκησης δικαιοδοσίας σώματος που ασκεί δικαστική ή οιονεί δικαστική εξουσία έξω ή καθ’ υπέρβαση των όρων της δικαιοδοσίας του (βλ. Halsbury’s Laws of England, 3rd Ed., Vol. II, p. 113 et seq και Frangos v. Medical Disciplinary Board (1983) 1 C.L.R. 256 και Φιλίππου ν. Στυλιανού (1992) 1 Α.Α.Δ. 448). Στην Frangos (άνω) κρίθηκε ότι οι εξουσίες του Διευθυντή του Κτηματολογίου, βάσει του Άρθρου 61 του περί Ακινήτου Ιδιοκτησίας (Διακατοχή, Εγγραφή και Εκτίμηση) Νόμου, ΚΕΦ. 224 ανάγονται στο πεδίο του Ιδιωτικού Δικαίου και επομένως δεν χωρεί αναθεώρηση της λειτουργίας με βάση το προνομιακό ένταλμα Prohibition.
Ο ευπαίδευτος συνήγορος για την Αιτήτρια εισηγείται ότι στην παρούσα υπόθεση ο Διευθυντής του Κτηματολογίου «….εξέτασε την απόφαση του Δικαστηρίου και εξήγαγε συμπέρασμα από μόνος του για την ερμηνεία της. Η απόφαση ανέγραφε επ’ αυτής ότι η επιτραπείσα εγγραφή δεν θα επηρεάσει οποιαδήποτε δικαιώματα ή επιβαρύνσεις υφίσταντο πριν την κατάθεση της σύμβασης. Αυτό, όμως, δεν σκοπεύει να το πράξει σύμφωνα με την απόφαση την οποία έχει λάβει. Η απόφαση του Διευθυντή είναι ότι ήδη προτίθεται να προχωρήσει στην μεταβίβαση του ακινήτου και παρέχει δικαίωμα ένστασης στους αιτητές. Με άλλα λόγια, ήδη έχει αποφασίσει ότι η απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου αφ’ εαυτής μεν δεν ακυρώνει την επιβάρυνση των αιτητών, αλλά συγκρινόμενη με το αγοραπωλητήριο έγγραφο που κατεχώρησαν ο αγοραστής και ο πωλητής, υποχωρεί διότι το πωλητήριο έχει προηγούμενη ημερομηνία. Με αυτό τον τρόπο καταδεικνύεται ήδη ότι με την παρούσα αίτηση και την υποβολή και εξέταση της ένστασης ασκεί δικαστική εξουσία, αφού αποφασίζει ποιο από τα δύο δικαιώματα είναι υπέρτερο. Ως εκ τούτου, η περίπτωση εμπίπτει στις προϋποθέσεις που απαιτούνται για χορήγηση άδειας για καταχώρηση αίτησης για prohibition εναντίον της.»
Συμφωνώ με την πιο πάνω προσέγγιση. Έχοντας υπόψιν όλα τα πιο πάνω, κρίνω ότι η αίτηση της Αιτήτριας θα πρέπει να πετύχει. Όλα τα υπόλοιπα θέματα που έχει εγείρει η Αιτήτρια ή η Καθ’ ης η Αίτηση είναι θέματα ουσίας τα οποία θα εξεταστούν από το πρωτόδικο Δικαστήριο στα πλαίσια της διαδικασίας βάσει του Περί Πώλησης Ακινήτων (Ειδική Εκτέλεση) Νόμου, Ν.81(Ι)/2011.
Ως εκ τούτου εκδίδονται τα αιτούμενα προνομιακά εντάλματα ως υπό (α) και (β) της Αίτησης.
Τα έξοδα, τόσο της Αίτησης ημερ. 26.5.2021 για Άδεια όσο και της παρούσας αίτησης, να είναι υπέρ της Αιτήτριας και εναντίον της Καθ’ ης η Αίτηση όπως θα υπολογιστούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Ουδεμία διαταγή για έξοδα εναντίον του Κτηματολογίου και Γενικού Εισαγγελέα, Καθ΄ ων η Αίτηση 3 και 4.
Λ. ΠΑΡΠΑΡΙΝΟΣ, Δ.
/γκ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο