ECLI:CY:AD:2021:A500
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 187/2015)
21 Οκτωβρίου, 2021
[ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, ΣΑΝΤΗΣ, Δ/στές]
xxx xxx ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ,
Εφεσείων-Ενάγων,
ν.
1. xxx ΛΟΪΖΙΔΟΥ,
2. xxx ALEXANDRU RUDI,
Εφεσιβλήτων-Εναγομένων.
____________________
Ο Εφεσείων εμφανίζεται προσωπικά.
Καμιά εμφάνιση για τους Εφεσίβλητους.
____________________
Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί
από το Δικαστή Γ.Ν. Γιασεμή.
____________________
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Με την παρούσα έφεση, προσβάλλεται η ορθότητα απόφασης Δικαστού του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας στην αγωγή αρ. 4228/2014. Με αυτήν, η Δικαστής απέρριψε μονομερή αίτηση του εφεσείοντος, με την οποία ζητείτο η έκδοση απόφασης, ερήμην, εναντίον των εφεσιβλήτων, λόγω μη καταχώρισης σημειώματος εμφάνισης. Ο εφεσείων επαγγέλλεται το δικηγόρο και η απαίτησή του στην πιο πάνω αγωγή αφορούσε αμοιβή για υπηρεσίες τις οποίες προσέφερε στους εφεσίβλητους στην αγωγή αρ. 7071/2012 του ιδίου Επαρχιακού Δικαστηρίου. Για την ακρίβεια, η εν λόγω αμοιβή αφορούσε υπηρεσίες υπεράσπισης των εφεσιβλήτων για περιορισμένη περίοδο.
Το Δικαστήριο, κατά την εξέταση της προαναφερθείσας μονομερούς αίτησης, προβληματίστηκε, κατ’ αρχάς, κατά πόσο ο εφεσείων, ως δικηγόρος που προωθούσε, μέσω αγωγής, προσωπική απαίτηση, δικαιούτο σε έξοδα, πέραν των πραγματικών εξόδων. Προς τούτο, ζήτησε τη θέση του. Εν τέλει, σε συμφωνία με τον εφεσείοντα, κατέληξε πως αυτός δικαιούτο σε δικηγορική αμοιβή για υπηρεσίες που προσέφερε στον εαυτό του, ως ενάγων στην αγωγή. Διαπίστωσε πως υπάρχει ειδική πρόνοια, προς τούτο, στον Κ. 3 της Δ. 59 των Κανονισμών Πολιτικής Δικονομίας, ο οποίος, επί του προκειμένου, προβλέπει ότι: “... advocates as between themselves and their clients shall, subject to the provisions of these Rules and any special order of the Court, be entitled to charge and shall be allowed such fees set forth in Appendix B as are appropriate to the case; ...”
Το Δικαστήριο διαπίστωσε, συγχρόνως, ότι αυτό δεν είχε εξουσία να επιληφθεί της αγωγής, δεδομένου ότι τα έξοδα τα οποία ο εφεσείων απαιτούσε, ως δικηγορική αμοιβή, από τους εφεσίβλητους, πελάτες του, τα είχε υπολογίσει ο ίδιος. Δεν ήταν, δηλαδή, προϊόν ψήφισης στην οποία είχε προβεί Πρωτοκολλητής του Δικαστηρίου. ΄Οπως το έθεσε: «Δυνάμει των όσων προβλέπονται από την Δ.59 Θ.3, ο Ενάγοντας όφειλε να προχωρήσει με την καταχώρηση καταλόγου εξόδων εναντίον των δικών του πελατών για υπολογισμό από τον Πρωτοκολλητή στα πλαίσια της αγωγής με αρ. 7071/12. Αντί τούτου, επέλεξε να καταχωρήσει νέα αγωγή, και να αξιοί μάλιστα την επιδίκαση επιπλέον δικηγορικών εξόδων κατά των Εναγομένων για την εκπροσώπηση του εαυτού του ως δικηγόρου.»
Ο εφεσείων, με τους δύο λόγους έφεσης που παραθέτει στη σχετική ειδοποίηση, όπως έχει ήδη αναφερθεί, διαφωνεί με την πιο πάνω απόφαση του Δικαστηρίου. Ουσιαστικά, εισηγείται ότι αυτό έπρεπε να είχε αποφασίσει το ίδιο, στο πλαίσιο της αγωγής, το εύλογο της αμοιβής του για τις δικαστηριακής φύσεως υπηρεσίες που προσέφερε στους εφεσίβλητους, στη βάση της μαρτυρίας που είχε θέσει ενώπιόν του με τη μονομερή αίτηση. Τούτο δε, καταλήγει, δικαιολογούσε την καταχώριση, από μέρους του, της αγωγής.
Η πιο πάνω εισήγηση του εφεσείοντος δε βρίσκει σύμφωνο το Εφετείο. Τα δικαστηριακά έξοδα δικηγόρου εναντίον πελάτη του ψηφίζονται από Πρωτοκολλητή του δικαστηρίου, στη βάση σχετικού αιτήματος, συνοδευομένου από κατάλογο εξόδων, τον οποίο ο δικηγόρος υποβάλλει για το σκοπό τούτο, δυνάμει της Δ.59, Κ. 3. Δεν υπάρχει, κατά το νόμο, δυνατότητα υπολογισμού τέτοιων εξόδων από τον ίδιο το δικηγόρο, τα οποία, στη συνεχεία, να διεκδικούνται από αυτό μέσω αγωγής. Ως εκ τούτου, στην προκειμένη περίπτωση, το Δικαστήριο δεν είχε εξουσία να επιληφθεί της συγκεκριμένης αίτησης και, ορθώς, την απέρριψε. Τούτο κρίνει και την τύχη της παρούσας έφεσης.
Για τους πιο πάνω λόγους, η έφεση απορρίπτεται. Δεν εκδίδεται οποιαδήποτε διαταγή για έξοδα.
Γ.Ν. Γιασεμής, Δ.
Α. Πούγιουρου, Δ.
Ν. Σάντης, Δ.
/ΜΠ
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο