ECLI:CY:AD:2021:A559

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Πολιτική ΄Εφεση Αρ. 210/2013)

 

29 Νοεμβρίου, 2021

 

[ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΠΟΥΓΙΟΥΡΟΥ, ΣΑΝΤΗΣ, Δ/στές]

 

 

PREMIER SHUKUROGLOU CYPRUS LTD,

 

Εφεσείουσα-Καθ’ ης η Αίτηση,

ν.

 

 

xxx ΑΔΑΜΟΥ,

 

Εφεσίβλητου-Αιτητή.

____________________

 

Ζένιος Νικολάου, για Ζένιος Νικολάου Δ.Ε.Π.Ε., για την Εφεσείουσα.

Νατάσα Χαραλαμπίδου (κα), για τον Εφεσίβλητο.

Ανδρέας Χριστοφόρου, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού, εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα.

 

____________________

 

Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί

από το Δικαστή Γ.Ν. Γιασεμή.

____________________

 

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

 

 

ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.:  Η εφεσείουσα, εργοδότρια εταιρεία, προσβάλλει την ορθότητα της απόφασης του Δικαστηρίου Εργατικών Διαφορών, (το Δικαστήριο), με την οποία ο εφεσίβλητος κρίθηκε ως παρανόμως απολυθείς από την υπηρεσία της.  Η απόλυση του εφεσίβλητου διενεργήθηκε με επιστολή της εφεσείουσας ημερομηνίας 23.8.2010.  Με αυτήν, ο εφεσίβλητος πληροφορείτο ότι τερματιζόταν η εργοδότησή του, λόγω κατάργησης της θέσης του «... εξ αιτίας της αναδιοργάνωσης/αναδιάρθρωσης ...», η οποία γινόταν στο εργοστάσιο της εφεσείουσας, στα Λατσιά, τον Αύγουστο και το Σεπτέμβριο του 2010. 

 

Η εφεσείουσα, στη βάση της θέσης της, ανωτέρω, θεώρησε ότι απέλυσε τον εφεσίβλητο ως πλεονάζον προσωπικό, κατ’ επίκληση των προνοιών του άρθρου 18(γ) του περί Τερματισμού Απασχολήσεως Νόμου του 1967, (Ν. 24/1967), όπως αυτός έχει τροποποιηθεί, (ο «Νόμος»).  Σημειώνεται πως δεν επικαλέστηκε, ειδικά, οποιοδήποτε από τους επτά λόγους, οι οποίοι προβλέπονται στο πιο πάνω άρθρο.  Εν πάση περιπτώσει, ο εφεσίβλητος, μη αποδεχόμενος ως νόμιμο το λόγο απόλυσής του, καταχώρισε ενώπιον του Δικαστηρίου την αίτηση αρ. 741/2011, με την οποία αξίωνε από την εφεσείουσα αποζημιώσεις για παράνομη απόλυση.  Διαζευκτικά, αξίωνε πληρωμή από το Ταμείο Πλεονάζοντος Προσωπικού.  Μετά από ακρόαση, το Δικαστήριο έκανε δεκτό το αίτημα του εφεσίβλητου για παράνομη απόλυσή του και επιδίκασε προς όφελός του και εναντίον της εφεσείουσας ποσό €8.837,98, πλέον νόμιμο τόκο.  Σχετικά προς τα ανωτέρω, σημειώνεται πως τα καθήκοντα του εφεσίβλητου, κατά τα τελευταία δέκα χρόνια, περίπου, πριν από την απόλυσή του, ήταν ως γενικός εργάτης στο εργοστάσιο της εφεσείουσας στα Λατσιά. 

 

Η εφεσείουσα, με τον πρώτο και κυριότερο λόγο έφεσης, εισηγείται πως το Δικαστήριο «... λανθασμένα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι από τη μαρτυρία δεν υπήρξε οποιαδήποτε αναδιοργάνωση/αναδιάρθρωση που επέφερε αλλαγή ή κατάργηση των καθηκόντων που εκτελούσε ο αιτητής», δηλαδή ο εφεσίβλητος.  Αιτιολογεί την πιο πάνω εισήγησή της, παραπέμποντας στην επιστολή απόλυσης και επισημαίνοντας, ειδικά, την πληροφόρηση, μέσω αυτής, του εφεσίβλητου ότι «... οι υπηρεσίες σας τερματίζονται λόγω κατάργησης της θέσης σας εξ αιτίας της αναδιοργάνωσης/αναδιάρθρωσης που γίνονται στο εργοστάσιο Λατσιών ...».  Επιπρόσθετα, η εφεσείουσα επεσήμανε ότι ο τερματισμός της απασχόλησης του εφεσίβλητου δεν έγινε λόγω μείωσης του κύκλου ή του όγκου εργασιών της. 

 

Είναι σημαντικό να γίνει αναφορά, στο στάδιο αυτό, στα γεγονότα που διαπίστωσε το Δικαστήριο στο πλαίσιο της δίκης, αναφορικά με το πιο πάνω θέμα.  Κατ’ αρχάς, να λεχθεί ότι, κατά τους ουσιώδεις με την παρούσα υπόθεση χρόνους, η εφεσείουσα ασχολείτο με την παραγωγή και την πώληση φυτοφαρμάκων και άλλων γεωργικών ειδών.  Για τους σκοπούς αυτούς, διατηρούσε εργοστάσιο και αποθήκες στη βιομηχανική περιοχή Λατσιών.  Ο εφεσίβλητος, εργαζόμενος εκεί ως γενικός εργάτης, ασχολείτο με την παραγωγή και τη μεταφορά προϊόντων, αναλόγως των αναγκών του εργοστασίου.

 

Το Δικαστήριο, με αναφορά στα πιο πάνω καθήκοντα του εφεσίβλητου, παρατήρησε ότι, από τη μαρτυρία η οποία τέθηκε ενώπιόν του εκ μέρους της εφεσείουσας, στην πραγματικότητα, προβλήθηκε η θέση ότι η απόλυση του εφεσίβλητου οφειλόταν στη μείωση, γενικά, του όγκου εργασιών της και των παραγομένων από αυτήν προϊόντων κατά τα έτη μεταξύ 2004 και 2010.  Ο λόγος τούτος, όμως, όπως επεσήμανε, δεν αναφερόταν στην επιστολή απόλυσης του εφεσίβλητου, αλλά ούτε και δικογραφείτο στο δικόγραφο της εφεσείουσας.  Τόνισε δε πως, τελικώς, αυτή δεν προσέφερε οποιαδήποτε μαρτυρία, προς υποστήριξη του πραγματικού λόγου που είχε επικαλεστεί προς αιτιολόγηση της απόλυσης του εφεσίβλητου. 

 

Υπενθυμίζεται ότι η εφεσείουσα, στην επιστολή της προς τον εφεσίβλητο, τον πληροφορούσε ότι η απόλυσή του οφειλόταν στην κατάργηση της θέσης του ως γενικός εργάτης, εξαιτίας  «της αναδιοργάνωσης/αναδιάρθρωσης» του εργοστασίου της στα Λατσιά, που διενεργείτο τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 2010.  Παρατηρείται, συναφώς, ότι ο εργοδότης δεν έχει υποχρέωση να προσδιορίσει, επ’ ακριβώς, στην επιστολή απόλυσης προς τον εργοδοτούμενό του το λόγο προς τούτο, όπως αυτός προβλέπεται στο άρθρο 18 του Νόμου.  Ο λόγος απόλυσης, όμως, πρέπει να είναι δυνατό να προσδιοριστεί από τα γεγονότα τα οποία ο εργοδότης επικαλείται στην εν λόγω επιστολή του.  Αν δε η περίπτωση προχωρήσει δικαστικά, τα ίδια γεγονότα πρέπει να τα επικαλεστεί και στο δικόγραφό του και, στη συνέχεια, να τα αποδείξει κατά τη δίκη.  Τούτο, προκειμένου να αποδείξει, προς ικανοποίηση του δικαστηρίου, ότι η απόλυση του εργοδοτουμένου οφείλεται σε πλεονασμό, (βλ. Φ. Φωτιάδης Ζυθοβιομ. Λτδ ν. Αντωνιάδη κ.ά. (2002) 1 Α.Α.Δ. 1490, στη σελίδα 1495).                     

 

Εν προκειμένω, η εφεσείουσα, στη μαρτυρία της, ουσιαστικά, ισχυρίστηκε περιορισμό του κύκλου εργασιών της στο εργοστάσιό της στα Λατσιά.  Το γεγονός αυτό, κατά την ίδια, οδήγησε στην κατάργηση της θέσης του εφεσίβλητου ως γενικός εργάτης.  Το Δικαστήριο παρατήρησε πως τα γεγονότα, και έτσι να είχαν, δεν καταδείκνυαν ότι, στη βάση αυτών, έγινε οποιαδήποτε αναδιοργάνωση/αναδιάρθρωση του εν λόγω εργοστασίου της.

Οι συγκεκριμένες λέξεις[1] έχουν, η κάθε μια, τη δική της σημασία.  Εντασσόμενες δε στο άρθρο 18(γ) του Νόμου, δυνατό να αποτελούν αυτόνομη αιτία για απόλυση, λόγω πλεονασμού, (βλ. United Hotels (Lordos) Ltd κ.ά. ν Σταύρου κ.ά. (2003) 1 Α.Α.Δ. 515, στη σελίδα 523).  Σε κάθε περίπτωση, η εφεσείουσα, με τη μαρτυρία της, δεν επικαλέστηκε οποιαδήποτε γεγονότα, τα οποία να συνάδουν με την εν λόγω σημασία και να θέτουν, συγχρόνως, κάποιο περιεχόμενο σε αυτήν.  ΄Οπως το Δικαστήριο ορθώς παρατήρησε, η εφεσείουσα δεν ανέφερε σε τι συνίστατο η αναδιοργάνωση ή και η αναδιάρθρωση, στην οποία αυτή είχε προβεί κατά τον εν λόγω χρόνο, που οδήγησε στην κατάργηση της θέσης του εφεσίβλητου.   Πάντως, σύμφωνα με την προαναφερθείσα θέση της, στην αιτιολογία του πρώτου λόγου έφεσης, η κατάργηση της θέσης του εφεσίβλητου δεν οφειλόταν σε μείωση του κύκλου εργασιών της. 

 

Η διαπίστωση, ανωτέρω, του Δικαστηρίου ήταν σαφής και το οδήγησε στην απόφαση ότι, εκ του λόγου αυτού και μόνο, ο οποίος εξετάστηκε πιο πάνω, η απόλυση του εφεσίβλητου ήταν παράνομη.  ΄Ο,τι άλλο το Δικαστήριο ανέφερε και, δη, ότι η εφεσείουσα δεν προσέφερε στον εφεσίβλητο θέση γενικού εργάτη στο νέο εργοστάσιό της στο Γέρι, με τις ίδιες απολαβές, εμφανώς, ήταν εκ του περισσού.  Η διαπίστωση αυτή καθιστά μη αναγκαία την εξέταση των άλλων δύο λόγων έφεσης, οι οποίοι ασχολούνται με την πιο πάνω πτυχή. 

 

Για τους πιο πάνω λόγους, η έφεση αποτυγχάνει και απορρίπτεται.  Επιδικάζονται έξοδα υπέρ του εφεσίβλητου και εναντίον της εφεσείουσας, τα οποία καθορίζονται στο ποσό των €3.000,00, πλέον Φ.Π.Α. 

 

                                                     Γ.Ν. Γιασεμής, Δ.

 

 

                                                     Α. Πούγιουρου, Δ.

 

 

                                                     Ν. Σάντης, Δ.

    

/ΜΠ