ECLI:CY:AD:2022:D90
ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ
ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ
(Πολιτική Αίτηση αρ. 251/2021)
3 Μαρτίου, 2022
[Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.]
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΟΥ XXX XXX KAZAKOV, ΕΚ ΜΟΝΑΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI
ΚΑΙ
ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 2.11.2021 ΠΟΥ ΕΞΕΔΟΘΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΑΙΤΗΣΗΣ ΑΡ. 815/2021 ΓΙΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΕΓΓΡΑΦΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ AD COLLIGENDA BONA ΣΤΟΝ κ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗ
---------------------------
Α. K. Αιμιλιανίδης με Κ. Ηλία (κα) και Α. Παπαμιχαήλ (κα) για Α. & Α. Κ. Αιμιλιανίδης, Κ. Κατσαρός και Συνεργάτες ΔΕΠΕ, για τον Αιτητή.
Α. Ζ. Γεωργίου με Ρ. Λοϊζίδη για Γ. Ζ. Γεωργίου & Συνεργάτες ΔΕΠΕ, για τις Καθ΄ ων η Αίτηση L.B., V.B. και E.B..
Α. Ερωτοκρίτου με Α. Κουάλη για A. G. Erotocritou LLC, για τα Ε/Μ S. και N.S..
----------------------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.: Ο O.B. φέρεται να ήταν πολίτης της Ρωσίας, της Ουκρανίας και του Καναδά. Φέρεται ακόμη να είχε περιουσία αμύθητης αξίας σε όλον τον κόσμο. Δυστυχώς, αυτός απεβίωσε ξαφνικά στις XX.6.2021 στη Ρωσία. Κατά τον χρόνο του θανάτου του φέρεται να είχε εν διαστάσει σύζυγο και δύο ενήλικες θυγατέρες, τις οποίες απέκτησε εντός του γάμου τους. Τέλος, φέρεται να είχε και μια σύντροφο με την οποία φέρεται να απέκτησε μια ανήλικη θυγατέρα.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας, στα πλαίσια Μονομερούς Γενικής Αίτησης (αρ. 815/21), που καταχώρισαν στη Δικαιοδοσία Διαχειρίσεων στις 26.10.2021, η L.B., η V.B. και η E.B. (δηλαδή η εν διαστάσει σύζυγος και οι δύο ενήλικες θυγατέρες του αποβιώσαντος), χορήγησε στις 2.11.2021, στο δικηγόρο κ. Αλέξανδρο Γαβριηλίδη, περιορισμένο παραχωρητήριο «αd colligenda bona», σε σχέση με περιουσία του πιο πάνω αποβιώσαντος. Σύμφωνα με το περιεχόμενο του χορηγηθέντος παραχωρητηρίου, ο διορισθείς κ. Αλέξανδρος Γαβριηλίδης, έχει εξουσία να μεριμνήσει για:
«1. Τη συλλογή, διατήρηση και διαφύλαξη, του ωφέλιμου συμφέροντος του αποβιώσαντα O.B. επί των μετοχών της εταιρείας Silver Angel Yachting Limited (HE378428), οι οποίες είναι εγγεγραμμένες στο όνομα της εταιρείας Cypcoserve Limited (HE213814), μέχρι την έκδοση του γενικού παραχωρητηρίου της περιουσίας του αποβιώσαντα.
2. Τη συλλογή, διατήρηση και διαφύλαξη, του ωφέλιμου συμφέροντος του αποβιώσαντα O.B. επί των μετοχών της εταιρείας Captain Vrungel Yachting Limited (HE373666), οι οποίες είναι εγγεγραμμένες στο όνομα της εταιρείας Calmco Holdings Limited (HE333834), μέχρι την έκδοση του γενικού παραχωρητηρίου της περιουσίας του αποβιώσαντα.»
Σημειώνεται από τώρα, πως στο πιο πάνω χορηγηθέν παραχωρητήριο δεν καθορίζονται οι εξουσίες και τα καθήκοντα του κ. Αλέξανδρου Γαβριηλίδη, παρόλο που στην υποβληθείσα Γενική Αίτηση οι Αιτήτριες αξίωναν και διάταγμα του Δικαστηρίου, στη βάση του οποίου ζητούσαν, με ιδιαίτερη μάλιστα λεπτομέρεια, συγκεκριμένες εξουσίες και καθήκοντα που θα είχε ο κ. Αλέξανδρος Γαβριηλίδης για να μπορέσει έτσι να εφαρμόσει το χορηγηθέν παραχωρητήριο. Ενδεικτικά και μόνο, αναφέρω πως οι Αιτήτριες ζητούσαν όπως ο διαχειριστής έχει:
«ii. Εξουσία όπως λάβει την κατοχή και/ή τον έλεγχο και/ή τη διατήρηση των μετοχών και/ή όπως ασκεί όλα τα δικαιώματα ψήφου των μετοχών:
(α) της εταιρείας Silver Angel Yachting Ltd, οι οποίες είναι εγγεγραμμένες στο όνομα της εταιρείας Cyproserve Limited και οι οποίες κατέχονται προς όφελος του αποβιώσαντα O.B.
και/ή
(β) της εταιρείας Captain Vrungel Yachting Limited, οι οποίες είναι εγγεγραμμένες στο όνομα της εταιρείας Calmco Holdings Limited και οι οποίες κατέχονται προς όφελος του αποβιώσαντα O.B..
…………………………………………………………………………………
iv. Εξουσία όπως εμποδίσει και/ή απαγορεύσει στους Διευθυντές της Silver Angel Yachting Ltd από του να διαθέσουν και/ή αποξενώσουν και/ή διακινήσουν και/ή μετακινήσουν και/ή διαχειριστούν (deal with) ή μειώσουν την αξία οποιωνδήποτε περιουσιακών στοιχείων, είτε αυτά βρίσκονται εντός της Κυπριακής Δημοκρατίας είτε όχι, συμπεριλαμβανομένου, μεταξύ άλλων, του γιοτ «BLACK PEARL» εγγεγραμμένου υπό τη σημαία των Νήσων Κέιμαν, χωρίς την προηγούμενη γραπτή συγκατάθεση του.
…………………………………………………………………………………»
Οι συγκεκριμένες αυτές εξουσίες, όπως και πολλές άλλες, δεν είχαν τελικά χορηγηθεί από το Κατώτερο Δικαστήριο. Δεν έχουν τεθεί ενώπιον μου οι λόγοι για τους οποίους αυτές δεν χορηγήθηκαν, και αν μπορεί να εφαρμοσθεί το εκδοθέν παραχωρητήριο και λειτουργήσει ως «ad colligenda bona», χωρίς αυτές.
Ο xxx xxx Kazakov, από το Μονακό (Αιτητής στην παρούσα διαδικασία), θεωρεί ότι στη βάση διαθήκης του αποβιώσαντος ημερ. 21.10.2019 εγγεγραμένης στο First Instance Tribunal του Μονακό, είναι κληρονόμος όλης της περιουσίας του, και κληροδόχος του σκάφους «Black Pearl Yacht» για το οποίο καταγράφονται τα εξής στην εν λόγω διαθήκη: «The yacht ‘Black Pearl’ is to be passed on to the Kazakovs, xxx xxx and xxx Leonidovna». Η τελευταία είναι σύζυγος του Αιτητή και αδελφή του αποβιώσαντος. Το εν λόγω σκάφος ανήκει ιδιοκτησιακά στην εταιρεία Silver Angel Yachting Limited, της οποίας μοναδικό περιουσιακό στοιχείο είναι το εν λόγω σκάφος. Ιδιοκτήτης του ωφέλιμου συμφέροντος των μετοχών της εν λόγω εταιρείας, ήταν ο αποβιώσας. Κατ΄ επέκταση, θεωρεί πως θίγονται τα συμφέροντα του από την έκδοση του παραχωρητηρίου, το οποίο εξεδόθη χωρίς αυτός να ενημερωθεί και προβάλει τις δικές του θέσεις, τόσο σε σχέση με το περιεχόμενο του όσο και σε σχέση με το πρόσωπο που διορίστηκε. Μόλις αυτός πληροφορήθηκε, μέσω επιστολών του κ. Αλέξανδρου Γαβριηλίδη προς τρίτα πρόσωπα, για την ύπαρξη του εκδοθέντος από το Κατώτερο Δικαστήριο παραχωρητηρίου, αντέδρασε με την καταχώριση της μονομερούς αίτησης με αρ. 244/21 ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, με την οποία αξίωνε τις ακόλουθες θεραπείες:
«(A) Άδεια του Δικαστηρίου για μεταφορά της υπόθεσης ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου για καταχώρηση Αίτησης με Κλήση για την έκδοση Προνομιακού Εντάλματος Certiorari για ακύρωση του διατάγματος για περιορισμένη παραχώρηση εγγράφων Διαχείρισης Ad Colligenda Bona στον κ. Αλέξανδρο Γαβριηλίδη που εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας την 2.11.2021 στο πλαίσιο της αίτησης 815/2021 και όπως δοθούν όλες οι απαραίτητες οδηγίες για εξέταση της Αίτησης.
(Β) Διάταγμα του Δικαστηρίου, με το οποίο να διατάσσεται η αναστολή της ισχύος του διατάγματος ημερ. 2.11.2021 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας στο πλαίσιο της αίτησης 815/2021 μέχρι την τελική εκδίκαση της Αίτησης δια Κλήσεως της Αιτήτριας για την έκδοση Προνομιακού Εντάλματος φύσεως Certiorari ως η Παράγραφος (Α) ή/και μέχρι άλλης νεότερης οδηγίας από το Δικαστήριο.»
Το Ανώτατο Δικαστήριο στα πλαίσια της πιο πάνω Μονομερούς Αίτησης, βρήκε πως συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις για χορήγηση της αιτούμενης άδειας, αφού εκ πρώτης όψεως βρήκε ότι υπήρχε παράβαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης. Παραθέτω το σχετικό απόσπασμα από την απόφαση που εξέδωσα στις 22.12.2021:
«Ως γνωστό, ανάμεσα στους λόγους για τους οποίους δικαιολογείται η έκδοση προνομιακού εντάλματος, είναι η παράβαση των Κανόνων της Φυσικής Δικαιοσύνης (Κωνσταντινίδης (2003) 1(Β) ΑΑΔ, 1298).
Στην Παναγίδη (1991) 1 ΑΑΔ, 591, λέχθηκαν τα ακόλουθα από τον Κωνσταντινίδη, Δ., όταν διαπιστώνεται παράβαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης:
‘Είναι αρκετό να σημειώσω πως αποτελεί κλασσική περίπτωση τέτοιας παράβασης η μη παροχή στον επηρεαζόμενο της ευκαιρίας να ακουστεί, όταν από τη φύση της διαδικασίας του αναγνωρίζεται αυτό το δικαίωμα (Βλ. μεταξύ άλλων In Re Panaretou (1972) 1 CLR, 165, In Re Mouskos (1977) 1 CLR, 100, In Re Philippou (1986) 1 CLR, 568, In Re Georghiou (1986) 1 CLR, 413, In Re L.P. Loucaides Ltd (1986) 1 CLR, 154)’
Στη Zhigachov κ.α. (Αρ. 3) (2013) 1(Β) ΑΑΔ, 1318, επαναλαμβάνεται για άλλη μια φορά, η θεμελιακή υποχρέωση των Δικαστηρίων να ενεργούν σε συμφωνία με τις αρχές της φυσικής δικαιοσύνης ως προς την ακρόαση όλων των ενδιαφερομένων. Κάτι τέτοιο καθιστά το Δικαστήριο «…. και πιο πληροφορημένο ως προς το αν δικαιολογείται η έκδοση του διατάγματος».
Στην Filgate Credit Enterprises Ltd (2014) 1(A) ΑΑΔ, 512, στην οποία παρέπεμψε ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή, το Εφετείο σε διαφωνία με την πρωτόδικη κρίση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, βρήκε ότι η έκδοση διατάγματος με μονομερή αίτηση δικαιολογούσε την παραχώρηση άδειας αφού υπήρχε «εκ πρώτης όψεως παραβίαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης».
Ουσιαστικά η θέση του Αιτητή είναι ότι με τον τρόπο που ενήργησε το Κατώτερο Δικαστήριο, του στέρησε το δικαίωμα να ακουστεί σε υπόθεση που τον αφορά. Εδώ εστιάστηκε, με αναφορά σε Νομολογία, και η αγόρευση του ευπαίδευτου συνηγόρου του Αιτητή, ο οποίος, για να του χορηγηθεί η αιτούμενη άδεια, θα πρέπει να ικανοποιήσει το Ανώτατο Δικαστήριο ότι έχει «εκ πρώτης όψεως» υπόθεση και/ή ότι υπάρχει «συζητήσιμο ζήτημα» (Ανθίμου (1991) 1 ΑΑΔ, 41). Στην Κωνσταντινίδης (πιο πάνω) καταγράφονται τα ακόλουθα, σε σχέση με το εν λόγω θέμα:
‘Στο παρόν στάδιο το δικαστήριο κατά την ενάσκηση της διακριτικής του εξουσίας εξετάζει κατά πόσον υπάρχει συζητήσιμη εκ πρώτης όψεως υπόθεση που να δικαιολογεί επαρκώς την παραχώρηση της αιτούμενης άδειας. Δεν χρειάζεται να εμβαθύνει περισσότερο στην υπόθεση. Είναι αρκετό σε αυτό το στάδιο με βάση το υλικό που βρίσκεται ενώπιον του δικαστηρίου να δικαιολογείται η παραχώρηση τέτοιας άδειας: Γενικός Εισαγγελέας ν. Π. Χρίστου (1962) C.L.R. 129, Εξ πάρτε Νίνα Παναρέτου (1972) 1 C.L.R. 165, Kακος (1985) 1 C.L.R. 250, Αργυρίδης (1987) 1 C.L.R. 23, A.L.S. Aircraft Leasing System Ltd. (2000) 1 Α.Α.Δ. 51).’
Εδώ, ουδέποτε η Γενική Αίτηση γνωστοποιήθηκε στον Αιτητή. Μάλιστα αυτός ουδέποτε είχε τη δυνατότητα να εμφανιστεί στο εκδοθέν διάταγμα και να προβάλει τις θέσεις του (Δες κατ΄ αναλογίαν The κ.α. (Αρ. 1) (2010) 1(Β) ΑΑΔ, 766). Η Γενική Αίτηση στα πλαίσια της οποίας εξεδόθη το διάταγμα, έχει ουσιαστικά αποπερατωθεί και δεν εκκρεμεί οτιδήποτε.»
Η υπό εκδίκαση αίτηση δια κλήσεως καταχωρίστηκε σύμφωνα με τις οδηγίες του Δικαστηρίου. Η εν διαστάσει σύζυγος και οι δύο θυγατέρες του αποβιώσαντος εμφανίστηκαν, και στις 10.1.2022 καταχώρισαν κοινή ένσταση η οποία βασίζεται σε 12 λόγους το περιεχόμενο των οποίων έχω θέσει ενώπιον μου. Η ένσταση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση του δικηγόρου κ. Κωνσταντίνου Μάρκου Πασιαρδή. Στην ένορκη δήλωση επισυνάπτονται και αρκετά έγγραφα το περιεχόμενο των οποίων επίσης έχω θέσει ενώπιον μου.
Ένσταση καταχώρισαν στις 21.1.2022 και οι κ. S. και N. S., η οποία βασίζεται σε πέντε λόγους το περιεχόμενο των οποίων επίσης έχω θέσει ενώπιον μου. Η ένσταση υποστηρίζεται από ένορκη δήλωση της δικηγόρου κας Χριστίνας-Ιωάννας Τζαλαβρέτα. Σύμφωνα με το περιεχόμενο αυτής, η S. είναι μητέρα της ανήλικης N.. Η S. ήταν η σύντροφος του αποβιώσαντος μέχρι και τον ξαφνικό θάνατο του τον Ιούνιο του 2021, ενώ η N. είναι θυγατέρα του αποβιώσαντος και της S. η οποία γεννήθηκε στις 8.11.2020. Το παιδί δεν αναγνωρίστηκε από τον αποβιώσαντα ως θυγατέρα του, καταγράφεται όμως στην ένορκη δήλωση, πως υπάρχει συντριπτική μαρτυρία πως η N. είναι δικό του παιδί [xxx xxx xxx xxx xxx xxx xxx xxx xxx xxx xxx). Καταγράφεται επίσης στην εν λόγω ένορκη δήλωση ότι ο αποβιώσας, η S. και η N. έμεναν μαζί ως οικογένεια. Το ζευγάρι δεν νυμφεύθηκε καθώς η διαδικασία διαζυγίου μεταξύ του O. και της L. δεν πρόλαβε να ολοκληρωθεί. Ουσιαστικά η θέση της είναι ότι «τα Μέρη επέλεξαν να προωθήσουν τη διαμάχη στην Κύπρο χωρίς να εμπλέξουν τη S. ή τη N., παρόλο που γνώριζαν πολύ καλά για το συμφέρον τους στην κληρονομιά του O.». Είναι ακόμη η θέση της ότι παρόλο που η S. και η N. δεν ειδοποιήθηκαν για τη δικαστική διαδικασία έκδοσης του παραχωρητηρίου, σε σχέση με την οποία επιφυλάσσουν πλήρως τα δικαιώματα τους, εντούτοις θεωρούν ότι υπάρχει ανάγκη προστασίας τους σκάφους «Black Pearl», για να καταλήξει ότι η αίτηση θα πρέπει να απορριφθεί.
Αναφέρω από τώρα ότι έχω θέσει ενώπιον μου και το περιεχόμενο των εμπεριστατωμένων αγορεύσεων και των τριών ευπαίδευτων συνηγόρων, καθώς και τη Νομολογία στην οποία με παρέπεμψαν. Θα αναφερθώ σ΄ αυτά όπου ήθελε κριθεί αναγκαίο.
Το παραχωρητήριο «ad colligenda bona» (λατινικά), «to collect the goods» (αγγλικά), «για να συλλέξει κάποιος τα αγαθά» (ελληνικά), εκδίδεται εφόσον συντρέχουν εξαιρετικές ή ιδιάζουσες περιστάσεις με απώτερο στόχο να προστατευθεί αμέσως κληρονομιαία περιουσία που κινδυνεύει λόγω καθυστέρησης. Γι΄ αυτό και κάποτε το εν λόγω παραχωρητήριο είναι γνωστό και ως «preservation grant». Σκοπός του είναι η συλλογή, διατήρηση ακόμη και διάθεση κληρονομιαίας περιουσίας, η οποία κινδυνεύει να εξανεμιστεί ή καταστραφεί χωρίς την έκδοση του.
Εκ προοιμίου δεν μπορούν να απαριθμηθούν ή καταγραφούν οι περιπτώσεις κάτω από τις οποίες είναι δυνατό να εκδοθεί ένα τέτοιο παραχωρητήριο αφού είναι θέμα των ιδιαίτερων γεγονότων και περιστάσεων της κάθε υπόθεσης. Εάν τα πράγματα είναι τόσο επείγοντα και τόσο πιεστικά, ενδεχομένως να επιβάλλεται η έκδοση του κατόπιν υποβολής μονομερούς αίτησης. Ωστόσο, άκαμπτος κανών ότι η αίτηση για χορήγηση παραχωρητηρίου «ad colligenda bona» πρέπει πάντα να υποβάλλεται μονομερώς ή δια κλήσεως δεν υπάρχει. Και τούτο γιατί είναι αρκετοί οι παράγοντες που πρέπει να σταθμιστούν και ισοζυγιστούν πριν αποφασιστεί ότι επιβάλλεται η έκδοση παραχωρητηρίου με μονομερή ή δια κλήσεως αίτηση. Ενδεικτικά και μόνο να αναφέρω πως ανάμεσα σ΄ αυτούς περιλαμβάνεται και η τυχόν έντονη αντιδικία που αφορά στο ποιοι κληρονομούν και τι. Θα παραθέσω ένα απόσπασμα από την υπόθεση Ghaffor and others v. Cliff and others (2006) 2 All E.R. 1079, στην οποία παρέπεμψε ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή:
«The third ground on which the claimants submit that they were entitled to a revocation of the grand and to their costs against the defendants it that no notice was given to them either of the application or of the grant itself.
In my judgment the grant of letters of administration in this case should not have been made without notice to the claimants. My reasons are as follows:
First, it was clear to Mr Cliff from his instructions, and it was clear to the Registrar form Mr Cliffs affidavit and letters, that this was a highly contentious matter. Secondly, Mr Cliff was making very serious allegations of dishonesty and misappropriation. Thirdly, the claimants were three out of the four executors and the grant, if made, would interfere with any steps being taken by them to deal with the estate. Fourthly, it was not a case in which notice would frustrate the application, in contrast, for example, to many applications for freezing and search orders, Fifthly, the urgency was not such as to preclude notice.
………………………………………………………………………………….
However, I am of the clear view that notice of the application in this case should have been given to the claimants in view of the particular circumstances of this case.
………………………………………………………………………………….
It will be apparent that in my view the application for the grant in this case went wrong in a number of ways. The most important were that the application and the order were made without notice. If notice had been given to the claimants, they would have had the opportunity of putting their evidence before the registrar. Their evidence would have disputed every relevant aspect of the applicant’s evidence.
…………………………………………………………………………………..
I consider it very unlikely that in comparable High Court proceeding, a judge would have regarded this as a case in which an order should be made without notice. If the urgency required it, a judge would abridge the time for notice. If the urgency were so great that not even informal notice could be given, any order would be subject to a further hearing on notice within a short time. The applicant would be required to give immediate notice of the order to the executors and to supply copies of all material relied on to obtain that order and a note of hearing.»
(Η υπογράμμιση γίνεται από το παρόν Δικαστήριο)
Το πιο κάτω απόσπασμα από την γραπτή αγόρευση του ευπαίδευτου συνηγόρου των Καθ΄ ων η αίτηση, είναι επίσης διαφωτιστικό και το παραθέτω αυτολεξεί:
«Καθοδηγητικές θεωρούμε και τις αναφορές των συγγραμμάτων Williams, Mortimer & Sunnucks: Executors, Administrators & Probate 21η έκδοση (2018) καθώς και Tristram and Coote's Probate Practice 32η έκδοση (2021), από τα οποία αντλείται καθοδήγηση για τον απώτερο σκοπό για τον οποίο εκδίδεται το παραχωρητήριο τύπου ad colligenda bona:
i.Williams, Mortimer & Sunnucks: Executors, Administrators & Probate
O. GRANTS AD COLLIGENDA BONA (PRESERVATION GRANTS)
19-47
The court has a general power to make a limited grant of administration in order to preserve assets of the deceased within the jurisdiction without waiting until those entitled to a grant have applied. Such grants are grants ad colligenda bona defuncti, usually known as ad colligenda grants.
Such a grant is often useful where the person entitled to a full grant is abroad or temporary incapacitated and where some urgent step needs to be taken (e.g. the removal of valuables from an empty house or more commonly the sale of a house which is in danger of deteriorating or being vandalised and so losing value or stocks and shares). Application may be made for a limited grant to allow the deceased’s business to be run or for any urgent purpose. It is also common where the full facts or details to allow a full grant to issue cannot be immediately ascertained. However, ad colligenda grants should not be viewed as simply an expedient means of achieving a quick sale of property. Their purpose is to preserve the estate.
ii.Tristram and Coote's Probate Practice
Administration 'ad colligenda bona' ('collection grant')
11.384
When the estate of a deceased person may be endangered by delay in administering it, the court is not bound to wait for an application by the person entitled to a grant under the rules, but may grant letters of administration ad colligenda bona for the purpose of preserving the property (Re Clore [1982] Ch 456, [1982] 3 All ER 419, CA) [……………………………………………….]
25.188
The necessity for an ad colligenda grant usually involves a degree of urgency to safeguard and protect the estate from waste. However, at the time of publication of this work the current arrangement for workflow in the probate registries does not always lend itself to a timely and expeditious disposal of all applications. It is therefore incumbent upon the practitioner to follow up the application by telephone or email contact with the registry.»
Εδώ ο O. B. απεβίωσε στις XX.6.2021 και η μονομερής Γενική Αίτηση με αρ. 815/21, στο πλαίσιο της οποίας εξασφαλίστηκε το παραχωρητήριο, καταχωρίστηκε στις 26.10.2021 (το παραχωρητήριο εξεδόθη 2.11.2021). Σ΄ αυτό το χρονικό διάστημα δεν είχε εξανεμιστεί κληρονομιαία περιουσία. ΄Εχοντας ενώπιον μου το σύνολο του μαρτυρικού υλικού, δεν διαπιστώνω ότι τα πράγματα εδώ ήταν τόσο επείγοντα και τόσο πιεστικά, 4 μήνες μετά το θάνατο του αποβιώσαντος για να χορηγηθεί, με μονομερή αίτηση, το συγκεκριμένο παραχωρητήριο. Ούτε έχει φανεί πως με την επίδοση/γνωστοποίηση της Αίτησης θα καταστρατηγούνταν οι σκοποί τους οποίους επεδίωκε να εξυπηρετήσει το αιτούμενο παραχωρητήριο «ad colligenda bona». Οι Αιτήτριες όταν αποτάθηκαν στο Κατώτερο Δικαστήριο γνώριζαν για την ύπαρξη της διαθήκης ημερ. 21.10.2019 στη βάση της οποίας ο Αιτητής xxx xxx Kazakov φέρεται να είναι κληρονόμος και δικαιούχος του σκάφους «Black Pearl». Συνεπώς, θα μπορούσαν να είχαν γνωστοποιήσει την αίτηση τους και σ΄ αυτόν, για να του εδίδετο έτσι η δυνατότητα να προβάλει τις θέσεις του τόσο σε σχέση με την έκδοση του συγκεκριμένου παραχωρητηρίου όσο και σε σχέση με την επιλογή του προσώπου που θα διοριζόταν. Δυσκολία στον εντοπισμό του δεν υπήρχε. Δεν το έπραξαν, όχι γιατί υπήρχε δυσκολία ή εξαιρετικά στενά χρονικά περιθώρια, αλλά γιατί δεν τον αναγνώριζαν και συνεχίζουν να μην τον αναγνωρίζουν ως κληρονόμο/κληροδόχο της περιουσίας. Όπως χαρακτηριστικά είχε τότε αναφέρει ο δικηγόρος κ. Κωνσταντίνος Μάρκος Πασιαρδής στην ένορκη δήλωση του που υποστήριζε την Γενική Αίτηση 815/21, «οι Αιτήτριες στην εν λόγω αίτηση έχουν πληροφορηθεί για την ύπαρξη μιας υποτιθέμενης ολογραφικής διαθήκης του Αποβιώσαντα ημερομηνίας 21.10.2019. Η εν λόγω διαθήκη είχε κατατεθεί, μετά το θάνατο του αποβιώσαντα από την αδελφή του αποβιώσαντα και το σύζυγο της κ. xxx Kazakov μέσω συμβολαιογράφου στο Μονακό και συγκεκριμένα στις 13.7.2021. Σημειώνω ότι οι Αιτήτριες σκοπεύουν να αμφισβητήσουν την εγκυρότητα και την ισχύ της υποτιθέμενης ολογραφικής διαθήκης ενώπιον των Δικαστηρίων του Μονακό και οπουδήποτε αλλού επιχειρείται να εγγραφεί και να γίνει επίκληση της».
Ως ελέχθη, το παραχωρητήριο, το οποίο εξεδόθη μονομερώς, δεν καθορίζει ποιες συγκεκριμένες εξουσίες και καθήκοντα θα έχει ο διορισθείς για να μπορέσει έτσι να συλλέξει, διατηρήσει και διαφυλάξει το ωφέλιμο συμφέρον του αποβιώσαντος επί των μετοχών των εταιρειών Silver Angel Yachting Limited και Captain Vrungel Yachting Limited. Περαιτέρω, η διάρκεια της ισχύος του εκδοθέντος στις 2.11.2021 παραχωρητηρίου, φαίνεται ότι θα είναι μακρά, αφού αυτό εξεδόθη μέχρι την έκδοση του γενικού παραχωρητήριου. Όπως οι ίδιες οι Αιτήτριες αναφέρουν, η έκδοση γενικού παραχωρητηρίου είναι δυνατόν να διαρκέσει «αρκετούς μήνες, αρκετά χρόνια ή και δεκαετίες». Με άλλα λόγια, το συγκεκριμένο παραχωρητήριο είναι δυνατό να διαρκέσει αρκετά χρόνια, χωρίς ο Αιτητής xxx xxx Kazakov να έχει τη δυνατότητα να ακουστεί. Για ό,τι αξίζει να αναφέρω πως στο παραχωρητήριο δεν γίνεται αναφορά ότι αυτό είναι δυνατό να παύσει να ισχύει σε περίπτωση που το Κατώτερο Δικαστήριο εκδώσει άλλη διαταγή αφού ακούσει τυχόν άλλα επηρεαζόμενα πρόσωπα. Αυτό που ρητά αναφέρει είναι ότι θα ισχύει μέχρι να εκδοθεί το γενικό παραχωρητήριο, το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, δεν φαίνεται ότι θα εκδοθεί, όποτε αυτό εκδοθεί, στην Κύπρο. Για το τελευταίο αυτό θέμα δεν χρειάζεται να επεκταθώ.
Ούτε το ωφέλιμο συμφέρον επί των μετοχών των εταιρειών διευκρινίζεται στο εκδοθέν με την μονομερή αίτηση παραχωρητήριο. Τι συγκεκριμένο θα συλλέξει, τι συγκεκριμένο θα διατηρήσει και τι συγκεκριμένο θα διαφυλάξει ο Διαχειριστής κ. Γαβριηλίδης, και μάλιστα με τη διαδικασία του κατεπείγοντος, δεν καθορίζεται στο παραχωρητήριο. Επαναλαμβάνω πως οι Αιτήτριες κατά την έκδοση του παραχωρητηρίου αξίωναν, ανάμεσα σ΄ άλλα, όπως ο διαχειριστής πάρει από τους Διευθυντές της εταιρείας Silver Angel Yacthing Limited εξουσίες που αυτοί έχουν σε σχέση με το συγκεκριμένο σκάφος. Αυτές όμως δεν είχαν δοθεί από το Κατώτερο Δικαστήριο. Οι Καθ΄ ων η Αίτηση όμως θεωρούν πως στη βάση του χορηγηθέντος παραχωρητηρίου, ο διορισθείς κ. Γαβριηλίδης έχει τέτοιες εξουσίες.
Να σημειώσω ακόμη πως στη βάση του προσαχθέντος μαρτυρικού υλικού, δεν είχε διαφανεί ότι οι μετοχές στις εν λόγω εταιρείες θα εξανεμίζονταν χωρίς την ύπαρξη του παραχωρητηρίου ή, εν πάση περιπτώσει, ότι τα πράγματα ήταν τόσο επείγοντα που επιβαλλόταν η έκδοση του παραχωρητηρίου μονομερώς για να προστατευθούν αμέσως οι μετοχές. Οι εταιρείες για τις οποίες γίνεται αναφορά στο παραχωρητήριο, και οι οποίες είναι ανεξάρτητα νομικά πρόσωπα, εκπροσωπήθηκαν από δικηγόρους στην παρούσα διαδικασία, και ούτε λίγο ούτε πολύ ανέφεραν ενώπιον του Δικαστηρίου το αυτονόητο, πως θα συνεχίσουν να λειτουργούν όπως λειτουργούσαν και πριν από την έκδοση του παραχωρητηρίου, και ότι θα σεβαστούν την όποια απόφαση των όποιων δικαστηρίων σε σχέση με το ιδιοκτησιακό καθεστώς των περιουσιακών στοιχείων του αποβιώσαντος. Επαναλαμβάνω, πως με το εκδοθέν παραχωρητήριο δεν τους έχουν αφαιρεθεί οποιεσδήποτε εξουσίες ή αρμοδιότητες. Ούτε βεβαίως με το παραχωρητήριο διατάσσονται να προβούν σε συγκεκριμένη ενέργεια ή πράξη ούτε τους απαγορεύεται να πράξουν οτιδήποτε, κάτι που ορθά παραδέχθηκε και ο ευπαίδευτος συνήγορος των Καθ΄ ων η Αίτηση (Πετράκη ν. Petraki (2002) 1(Β) ΑΑΔ, 911). Κατ΄ επέκταση θεωρώ ατυχή την καταγραφή στο χορηγηθέν παραχωρητήριο της οπισθογράφησης ότι εάν οι εταιρείες για τις οποίες γίνεται αναφορά στο παραχωρητήριο δεν συμμορφωθούν με το «διάταγμα», τότε «οι κατά νόμο υπεύθυνοι από την επίδοση του παρόντος διατάγματος θα υπόκεινται σε σύλληψη η δε περιουσία τους σε κατάσχεση». Η εν λόγω οπισθογράφηση προβλήματα και σύγχυση μόνο μπορεί να προκαλέσει.
Όσον αφορά στη θέση των Καθ΄ ων η Αίτηση ότι ο Αιτητής δεν είναι κληροδόχος του αποβιώσαντος, δεν είναι δικαιούχος του σκάφους και δεν έχει ιδιοκτησιακό δικαίωμα επί της περιουσίας του αποβιώσαντος, θα πω μόνο πως στο στάδιο αυτό, όπως ορθά ανέφερε και ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή, δεν αποφασίζονται και δεν καθορίζονται τελεσίδικα τα κληρονομικά δικαιώματα των μερών. Ούτε τίθεται τώρα θέμα ερμηνείας της διαθήκης ημερ. 21.10.2019 για να αποφασιστεί στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας κατά πόσο ο Αιτητής νομιμοποιείται ή όχι προσωπικά να διεκδικεί κληρονομιαία περιουσία, και ειδικότερα το σκάφος «Black Pearl». Αυτό θα γίνει στο πλαίσιο άλλων δικαστικών διαδικασιών, και μάλιστα στην Αλλοδαπή.
Η ύπαρξη της ολογραφικής διαθήκης προς όφελος του Αιτητή είναι δεδομένη. Το ίδιο και το περιεχόμενο αυτής. Αναφέρεται στη διαθήκη, ανάμεσα σ΄ άλλα, πως το γιοτ «Black Pearl» θα πρέπει να μεταφερθεί (passed on) στους Kazakovs (xxx xxx και xxx Leonidovna). Κατά πόσο η συγκεκριμένη διαθήκη είναι ή όχι ισχυρή και σε ποια έκταση, δεν αποφασίζεται τώρα. Ούτε βεβαίως χρειαζόταν, για τους σκοπούς της παρούσας διαδικασίας, η έκδοση πιστοποιητικού «acte de notoriete» με το οποίο να επιβεβαιώνεται η ιδιότητα του Αιτητή ως κληρονόμου του αποβιώσαντος, κάτι για το οποίο κάνει αναφορά στην παράγραφο 43 της γραπτής του αγόρευσης ο ευπαίδευτος συνήγορος των Καθ΄ ων η Αίτηση. Ούτε με βρίσκει σύμφωνο η θέση του ότι ο Αιτητής με τα όσα ανέφερε στο στάδιο της αίτησης για άδεια, παρουσίασε μια «κύβδηλη εικόνα». Συμφωνώ με τα όσα ανέφερε ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή, χωρίς να χρειάζεται να τα επαναλάβω. Θα υπενθυμίσω απλώς ότι προνομιακό ένταλμα Certiorari είναι δυνατό να εκδοθεί εκεί όπου θίγονται δικαιώματα ή εκεί όπου υπάρχει κίνδυνος να θιγούν (Καρατζαφέρης (1993) 1 ΑΑΔ, 607 και Γενικός Εισαγγελέας (Αρ. 1) (2009) 1(Α) ΑΑΔ, 248).
Ούτε βεβαίως χρειάζεται να εξεταστεί στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας κατά πόσο κατά το χρόνο έκδοσης του παραχωρητηρίου, ίσχυαν τα Non-Contentious Probate Rules του 1987, ως η θέση του ευπαίδευτου συνηγόρου των Καθ΄ ων η Αίτηση. Ορθά όμως ο ευπαίδευτος συνήγορος του Αιτητή υπέδειξε πως η Γενική Αίτηση, στο πλαίσιο της οποίας εξεδόθη το παραχωρητήριο, δεν κάνει αναφορά στους εν λόγω Κανονισμούς. Τουναντίον, βασίζεται, μεταξύ άλλων, «στους Κανονισμούς Non-Contentious Probate Rules του 1954 του Ηνωμένου Βασιλείου».
Εν κατακλείδι, εξεδόθη ένα παραχωρητήριο, με το οποίο επηρεάζονται ή ενδεχομένως να επηρεάζονται τα δικαιώματα/συμφέροντα του Αιτητή ως κληρονόμου/κληροδόχου. Το παραχωρητήριο εξεδόθη στα πλαίσια μιας δικαστικής διαδικασίας (Γενική Αίτηση) στην οποία ο Αιτητής δεν ήταν ούτε διάδικος ούτε ενδιαφερόμενο μέρος, και τούτο κατ΄ επιλογή των προσώπων που το εξασφάλισαν αφού δεν τον αναγνώριζαν και δεν τον αναγνωρίζουν ως κληρονόμο ή κληροδόχο του αποβιώσαντος, παρόλο που γνώριζαν για την ύπαρξη και το περιεχόμενο διαθήκης που φέρεται να έχει συντάξει ο αποβιώσας στις 21.10.2019, στη βάση της οποίας ο Αιτητής αντλεί τα δικαιώματα/συμφέροντα του. Η εν λόγω διαδικασία (Γενική Αίτηση) αποπερατώθηκε και σήμερα δεν εκκρεμεί οτιδήποτε. Στο εκδοθέν παραχωρητήριο δεν καθορίστηκε συγκεκριμένη ημερομηνία κατά την οποία αυτό θα παύσει να έχει ισχύ, ούτε καθορίστηκε η τέλεση συγκεκριμένων πράξεων εκ μέρους του διαχειριστή, και ότι με την τέλεση των εν λόγω πράξεων το παραχωρητήριο θα παύει να ισχύει. Γίνεται βεβαίως αναφορά ότι αυτό θα ισχύει μέχρι την έκδοση του γενικού παραχωρητηρίου. Πότε όμως αυτό θα εκδοθεί, ουδείς γνωρίζει. Το δεδομένο είναι ότι κατά το χρόνο που αυτό εξεδόθη, δεν εκκρεμούσε οποιαδήποτε διαδικασία έκδοσης γενικού παραχωρητηρίου στην Κύπρο, και απ΄ ότι φαίνεται δεν θα επιδιωχθεί η έκδοση γενικού παραχωρητηρίου στην Κύπρο. Εκείνο που είναι σίγουρο είναι ότι η αντιδικία μεταξύ του Αιτητή και των άλλων Μερών σε σχέση με την κληρονομιαία περιουσία, θα είναι μακρά. Αν σε όλα αυτά προστεθεί και το γεγονός ότι στο εκδοθέν παραχωρητήριο δεν γίνεται αναφορά σε συγκεκριμένες εξουσίες και καθήκοντα του διορισθέντος διαχειριστή, τότε καταλήγω πως η συγκεκριμένη περίπτωση περιβάλλεται από εξαιρετικές περιστάσεις. Ως εκ τούτου, δεν τίθεται θέμα εναλλακτικού ένδικου μέσου και ειδικότερα εφαρμογής της Δ.48 θ. 8(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας. Να σημειώσω εδώ, για ό,τι αξίζει, πως η Νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε σχέση με την εφαρμογή της πιο πάνω Διαταγής παρουσιάζει συγκρουόμενες θέσεις κάτι που εντοπίστηκε από τον αείμνηστο Αρτέμη, Π. στην Μινέρβα Ασφαλιστική Εταιρεία (Δημόσια ) Λτδ ν. Λόντου (2012) 1(Α) ΑΑΔ, 738, με αναφορά στην υπόθεση Έλληνας ν. Χριστοδούλου κ.α. (1995) 1 (Α) ΑΑΔ, 438 και με αναφορά στην υπόθεση Τάσου (2000) 1(Β) ΑΑΔ, 1372.
Η δε απόφαση Base Metal Trading Ltd v. Fastact Developments Ltd κ.α. (2004) 1(Γ) ΑΑΔ, 1535, στην οποία παρέπεμψε ο ευπαίδευτος συνήγορος των Καθ΄ ων η Αίτηση, ουδόλως εφαρμόζεται εδώ. Εκεί εξεδόθη προσωρινό διάταγμα με συγκεκριμένη ημερομηνία επιστροφής. Οι επηρεαζόμενες από αυτό εταιρείες εμφανίστηκαν κατά την ημερομηνία που αυτό ήταν επιστρεπτέο και δήλωσαν ότι θα καταχωρούσαν ένσταση. Εντούτοις, στη συνέχεια άλλαξαν πορεία και προσέφυγαν στο Ανώτατο Δικαστήριο αξιώνοντας τη θεραπεία του προνομιακού εντάλματος Certiorari για ακύρωση του εκδοθέντος προσωρινού διατάγματος. Με άλλα λόγια, τα πράγματα εκεί όχι μόνο ήταν καθαρά αλλά οι Εφεσίβλητοι, στους οποίους δόθηκε το δικαίωμα να εμφανιστούν και να ενστούν στο εκδοθέν προσωρινό διάταγμα, δήλωσαν ενώπιον του Κατώτερου Δικαστηρίου πως θα ασκούσαν το ένδικο μέσο της ένστασης που είχαν στη διάθεση τους, κάτι που στη συνέχεια δεν έπραξαν. Συνεπώς ουδεμία ομοιότητα γεγονότων υπάρχει.
Στη Θεοφάνους (2010) 1 (Α) ΑΑΔ, 234, ακυρώθηκε με προνομιακό ένταλμα Certiorari προσωρινό διάταγμα που εξεδόθη κατόπιν μονομερούς αίτησης. Και εκεί είχε προβληθεί η θέση ότι υπήρχε άλλο ένδικο μέσο για την ανατροπή του διατάγματος. Το Ανώτατο Δικαστήριο ανέφερε, ανάμεσα σ΄ άλλα, και τα ακόλουθα:
«Αυτό που βεβαίως προκύπτει ως το κρίσιμο ερώτημα στην αίτηση είναι κατά πόσο το ex parte δοθέν διάταγμα ορίσθηκε για αναθεώρηση για σκοπούς επίδοσης στην άλλη πλευρά εντός τέτοιου χρoνικού διαστήματος που να υπερβαίνει το εύλογο υπό τις περιστάσεις ώστε να καθίσταται παράνομο. Και είναι ακριβώς στη βάση της έκδηλης παρανομίας που κρίνεται το θέμα. Δεν πιστεύω δε ότι η οποιαδήποτε αναφορά του ευπαίδευτου δικηγόρου για τον Καθ' ου η Αίτηση για οποιοδήποτε άλλο ένδικο μέτρο για την ανατροπή του διατάγματος θα επηρέαζε τη διαδικασία του Δικαστηρίου σήμερα να εκδικάσει αυτό το θέμα ειδικά το οποίο μόνο εδώ θα μπορέσει να κριθεί εξ άλλου.»
Για να καταλήξει ότι «… πρόκειται για κλασσική περίπτωση στην οποία θα πρέπει να εκδοθεί διάταγμα Certiorari, και εκδίδεται διάταγμα Certiorari με το οποίο ακυρώνεται το εκδοθέν διάταγμα του Οικογενειακού Δικαστηρίου».
Στην Τάσου (πιο πάνω), ακυρώθηκε με προνομιακό ένταλμα Certiorari διαταγή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λάρνακας, αφού το Ανώτατο Δικαστήριο βρήκε πως παραβιάστηκαν οι κανόνες της φυσικής δικαιοσύνης. Καταγράφεται στην απόφαση πως:
«Αναλήφθηκε δικαιοδοσία και δόθηκε άδεια καθοριστικής φύσης και, χωρίς να θέλω να διατυπώσω άποψη αναφορικά με επί μέρους δικονομικά ζητήματα, ενστερνίζομαι την άποψη πως η Αιτήτρια είχε δικαίωμα να ακουστεί. Η παροχή δυνατότητας άσκησης αυτού του δικαιώματος, όπου αυτό υπάρχει, αποτελεί θεμέλιο χωρίς το οποίο δεν μπορεί να υποστηλωθεί νόμιμη διαδικασία και δεν μπορώ να συμφωνήσω με την εισήγηση πως ενδεχομένως εδώ είχαμε απλή παρατυπία».
Στην Τράπεζα Κύπρου Λτδ (2009) 1(Β) ΑΑΔ, 1010 ακυρώθηκε με προνομιακό ένταλμα Certiorari προσωρινό διάταγμα εφόσον ο χρόνος των τριών εβδομάδων που το προσωρινό διάταγμα ορίστηκε επιστρεπτέο, κρίθηκε ότι υπερέβαινε τον αναγκαίο χρόνο για επίδοση του. Στην πιο πάνω απόφαση γίνεται αναφορά στην υπόθεση In re Philippou (1986) 1 CLR, 568 όπου και εκεί ακυρώθηκε με προνομιακό ένταλμα Certiorari προσωρινό διάταγμα το οποίο εξεδόθη κατόπιν μονομερούς αίτησης και το οποίο δεν ορίστηκε επιστρεπτέο. Καταγράφεται στην εν λόγω απόφαση πως «… It is an error of substance as it affects the right of a party to be heard».
Οι πιο πάνω αποφάσεις απαντούν στις θέσεις του ευπαίδευτου συνηγόρου των Καθ΄ ων η Αίτηση ότι ο Αιτητής θα έπρεπε να είχε ακολουθήσει το ένδικο μέσο της Δ.48 θ.8(4). Προς τούτο παρέπεμψε στην Κωνσταντινίδη (1992) 1(Β) ΑΑΔ, 853, όπου εκεί η κυρίως διαδικασία στο πλαίσιο της οποίας χορηγήθηκε η προσωρινή θεραπεία, παρέμεινε ζωντανή ενώ το πρόσωπο που επηρεαζόταν από την προσωρινή θεραπεία ήταν διάδικος στην κυρίως διαδικασία. Αυτά δεν υπάρχουν στη δική μας υπόθεση. Εν πάση περιπτώσει, η απόφαση Κωνσταντινίδη (πιο πάνω) δεν καθιέρωσε κανόνα ότι όταν ένα μονομερώς εκδοθέν διάταγμα που επηρεάζει τα συμφέροντα τρίτου προσώπου δεν ορίζεται επιστρεπτέο, τότε η ενδεικνυόμενη θεραπεία είναι μόνο αυτή που προσφέρεται από τη Δ.48 Θ. 8(4).
Τέλος, δεν με βρίσκει σύμφωνο ούτε η θέση του ευπαίδευτου συνηγόρου των Καθ΄ ων η Αίτηση ότι ο Αιτητής είχε στη διάθεση του τις πρόνοιες του άρθρου 53(1) του περί Διαχειρίσεως Κληρονομιών Αποθανόντων Νόμου, Κεφ. 189. Η θεραπεία που εδώ ο Αιτητής επιδιώκει, ουδόλως υπάγεται στις πρόνοιες του πιο πάνω άρθρου (Πολιτική Έφεση αρ. 21/13, Mikis + Markos Sideris Holdings Limited v. Χρίστου Τριανταφυλλίδη, Διαχειριστή της περιουσίας της αποβιωσάσης Σιδέρη κ.α., απόφαση ημερομηνίας 23.1.2019).
Έχει ήδη λεχθεί ότι η Γενική Αίτηση ουδέποτε γνωστοποιήθηκε στον Αιτητή. Περαιτέρω αυτός ουδέποτε είχε τη δυνατότητα να εμφανιστεί στο εκδοθέν παραχωρητήριο και να προβάλει τις θέσεις του (Δες κατ΄ αναλογίαν The κ.α. (Αρ. 1) (2010) 1(Β) ΑΑΔ, 766). Η Γενική Αίτηση στα πλαίσια της οποίας αυτό εξεδόθη, έχει αποπερατωθεί και δεν εκκρεμεί οτιδήποτε στην Κύπρο. Δεν συμφωνώ, με κάθε σεβασμό, με τη θέση του ευπαίδευτου συνηγόρου των Καθ΄ ων η Αίτηση ότι εδώ έχουμε μια «διαδικασία διαχείρισης in rem ανοικτή και συνεχιζόμενη και ότι ο Αιτητής έχει κάθε δικαίωμα να ακουστεί». Δεν καταγράφεται κάτι τέτοιο στο εκδοθέν παραχωρητήριο. Επείγον ή ιδιάζουσες περιστάσεις που να καθιστούσαν επιβεβλημένη την έκδοση του παραχωρητηρίου με μονομερή αίτηση, δεν υπήρχαν.
Βρίσκω ότι ο Αιτητής, στα ιδιαίτερα γεγονότα της υπόθεσης, είχε δικαίωμα να ακουστεί και ότι το δικαίωμα του αυτό έχει παραβιαστεί. Το εκδοθέν εν τη απουσία του παραχωρητήριο δεν ήταν στην ουσία «ad colligenda bona» αλλά αποσκοπούσε στο να αποκλείσει τον Αιτητή, και τον απέκλεισε, από του να έχει λόγο, μέχρι την εκδίκαση γενικού παραχωρητηρίου, στην κληρονομιαία περιουσία και ειδικότερα στη διαχείριση του σκάφους «Black Pearl», για το οποίο η διαθήκη ημερομηνίας 21.10.2019 κάνει ειδική αναφορά, και για το οποίο ο Αιτητής ισχυρίζεται ότι καταβάλλει το κόστος συντήρησης του.
Εν κατακλείδι, βρίσκω ότι υπήρξε παράβαση των κανόνων της φυσικής δικαιοσύνης, η οποία θα πρέπει να οδηγήσει και οδηγεί στην έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari με το οποίο ακυρώνεται το εκδοθέν από το Κατώτερο Δικαστήριο παραχωρητήριο. Εκδίδεται απόφαση ως ανωτέρω.
Επιδικάζονται προς όφελος του Αιτητή και εναντίον των Καθ΄ ων η Αίτηση τα έξοδα της διαδικασίας, όπως αυτά θα υπολογισθούν από τον Πρωτοκολλητή και εγκριθούν από το Δικαστήριο.
Ι. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, Δ.
/ΕΑΠ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο