ECLI:CY:AD:2022:D206

iJustice

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Αίτηση Aρ. 72/2022)

 

 

24 Μαΐου 2022

 

 

[Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ/τής]

 

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 155.4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΡΘΡΑ 3 ΚΑΙ 9 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΑΠΟΝΟΜΗΣ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ (ΠΟΙΚΙΛΑΙ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ 1964

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΡΙ ΑΝΩΤΑΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ ΕΚΔΟΣΗΣ ΕΝΤΑΛΜΑΤΩΝ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ) ΔΙΑΔΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟ ΤΟΥ 2018

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΣ TRICOR LIMITED, ΥΠΟ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ (ΔΙΑ ΤΟΥ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΤΗΣ [  ] ΝΕΟΦΥΤΟΥ) ΑΠΟ ΤΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ ΓΙΑ ΑΔΕΙΑ ΚΑΤΑΧΩΡΗΣΕΩΣ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΓΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΕΝΤΑΛΜΑΤΟΣ CERTIORARI

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΔΙΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 10/05/2022 ΤΟΥ ΕΠΑΡΧΙΑΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟ ΑΙΤΗΣΗΣ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗΣ 310/13

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 24/09/2019 ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΚΔΟΘΗΚΕ ΚΑΤΟΠΙΝ ΜΟΝΟΜΕΡΟΥΣ ΑΙΤΗΣΕΩΣ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΣ 13/08/2019, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΟΡΙΣΤΕΙ ΕΠΙΣΤΡΕΠΤΕΟ

 

ΚΑΙ

 

ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 30 ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 6.1 ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 220 ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΝΟΜΟΥ, ΤΟ ΑΡΘΡΟ 9(3)ΤΟΥ ΠΕΡΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΘΕΣΜΟ 8(4) ΤΗΣ ΔΙΑΤΑΓΗΣ 48 ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΔΙΚΟΝΟΜΙΑΣ

____________________

 

Χρ. Νεοφύτου για Νεοφύτου & Νεοφύτου Δ.Ε.Π.Ε., για την Αιτήτρια.

____________________

 

ΑΠΟΦΑΣΗ

 

ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.:  Ο Αιτητής ζητά άδεια για την καταχώριση αίτησης με κλήση για την έκδοση προνομιακού εντάλματος Certiorari για ακύρωση του διατάγματος ημερ.24.9.2019 που εκδόθηκε από Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας στα πλαίσια της Αίτησης Εκκαθάρισης Αρ.310/2013 και της μεταγενέστερης Ενδιάμεσης Απόφασης ημερ.10.5.2022 στην ίδια διαδικασία.

 

Το διάταγμα είχε εκδοθεί στη βάση αίτησης του Εφόρου Φορολογίας ημερ.13.8.2019, κατ΄επίκληση του Άρθρου 220 του περί Εταιρειών Νόμου, Κεφ.113.  Με αυτό επιτράπηκε στον Έφορο να καταχωρήσει ποινική υπόθεση εναντίον της υπό εκκαθάριση εταιρείας Tricor Ltd.  Η αίτηση του Εφόρου ήταν μονομερής, δεν επιδόθηκε στον Αιτητή, εκκαθαριστή της εταιρείας, και αφότου εκδόθηκε το διάταγμα, δεν ορίστηκε επιστρεπτέο.

 

Είναι η θέση του Αιτητή ότι η μη επίδοση της αίτησης του Εφόρου σε αυτόν και ότι το εκδοθέν διάταγμα δεν ορίστηκε επιστρεπτέο, είχε ως αποτέλεσμα να μην του δοθεί η ευκαιρία να ακουστεί και έτσι παραβιάστηκαν οι αρχές της φυσικής δικαιοσύνης. 

 

Στη συνέχεια και αφού ο Αιτητής ενημερώθηκε για το εκδοθέν διάταγμα, καταχώρισε αίτηση ημερ.30.9.2020 για τον παραμερισμό του, δυνάμει της Δ.48, θ.8(4) των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας, που εκδικάστηκε και εκδόθηκε η πιο πάνω Ενδιάμεση Απόφαση με την οποία η αίτηση απορρίφθηκε.

Στην Unibrand Secretarial Services Limited, Πολ. Έφ Αρ.214/2016, ημερ.2.10.2017, που επικαλείται ο Αιτητής εξετάστηκε η απόρριψη από Δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου αίτησης για άδεια για καταχώριση αίτησης certiorari για την ακύρωση διατάγματος δυνάμει του Άρθρου 220 του Κεφ.113 για συνέχιση αγωγής, που είχε εκδοθεί χωρίς να ακουστεί η πιστώτρια της εταιρείας, που ήταν και η αιτήτρια στη διαδικασία που οδήγησε στο διάταγμα εκκαθάρισης.[1]  Η πιστωτής ήταν ενώπιον του Δικαστηρίου που εξέταζε διάφορες αιτήσεις που είχαν καταχωριστεί.  Δεν απαιτείται για σκοπούς της παρούσας να περιγραφεί η διαδικασία όπως είχε εξελιχτεί ενώπιον του κατώτερου Δικαστηρίου. Η πλειοψηφία αποφάνθηκε ότι: «αναδεικνυόταν «εκ πρώτης όψεως», «συζητήσιμο θέμα» παραβίασης του δικαιώματος της εφεσείουσας να ακουστεί, όπως προσδιορίζεται στη νομολογία».[2]  Για την περίπτωση του Αιτητή, πιο σχετική θα ήταν η αναφορά στην απόφαση της πλειοψηφίας ότι: «Τέτοια άδεια μπορεί να δοθεί κατόπιν αίτησης δια κλήσεως μεταξύ του πιστωτή της εταιρείας που επιδιώκει την έναρξη ή τη συνέχιση αγωγής εναντίον της και του εκκαθαριστή της εταιρείας (βλ. Hagell v. Currie, Re Breech-Loading Armoury [1867] W.N. 75, Western and Brazilian Telegraph Company v. Bibby [1880] W.N. 145, [1880] L.T. 821).».

 

Ωστόσο, το ζήτημα εδώ είναι ότι οι περιστάσεις κάτω από τις οποίες εκδόθηκε το διάταγμαημερ.24.9.2019 δεν μπορούν να εξεταστούν, γιατί ο χρόνος μέσα στον οποίο θα μπορούσε το διάταγμα να ελεγχθεί με προνομιακό ένταλμα έχει παρέλθει προ πολλού. Περαιτέρω, η καταχώριση από τον Αιτητή, αφότου έλαβε γνώση της έκδοσης του, της αίτησης για τον παραμερισμό του στο κατώτερο Δικαστήριο, επιβεβαιώνει έμπρακτα την ύπαρξη εναλλακτικής θεραπείας.  Δεν είναι ζήτημα προς εξέταση κατά πόσο εάν έγκαιρα επικαλείτο την προνομιακή εξουσία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, θα μπορούσε να διαφανεί ότι συνέτρεχαν εξαιρετικές περιστάσεις για να του διδόταν η άδεια, παρά την ύπαρξη εναλλακτικής θεραπείας.  Αναμφίβολα όμως, η αποτυχία του διαβήματος που είχε ληφθεί για τον παραμερισμό του διατάγματος, δεν επιτρέπει στο χρονικό αυτό στάδιο, και χωρίς άλλο, επίκληση της προνομιακής εξουσίας του Ανωτάτου Δικαστηρίου σε σχέση με το διάταγμα ημερ.24.9.2019.

 

Στη διαδικασία της εκδίκασης της αίτησης του για τον παραμερισμό του διατάγματος, ο Αιτητής συμμετείχε. Τα όσα επικαλείται στην Αίτηση του αναφορικά με την παραβίαση των αρχών της φυσικής δικαιοσύνης, δεν αφορούν στη διαδικασία αυτή και δεν υπάρχει υπόβαθρο για την ακύρωση με προνομιακό ένταλμα της Ενδιάμεσης Απόφασης της 10.5.2022.  Εφόσον ο Αιτητής θεωρεί την απόφαση αυτή εσφαλμένη, μπορεί να την προσβάλει με έφεση.  Άλλωστε η ακύρωση μιας απορριπτικής απόφασης όπως ήταν η Ενδιάμεση Απόφαση της 10.5.2022 δεν θα επέφερε το αποτέλεσμα που επιδιώκει ο Αιτητής.

 

Η Αίτηση απορρίπτεται.

 

 

 

                                                                   Χ. Μαλαχτός, Δ.