ECLI:CY:AD:2022:A236

ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ

 

(Πολιτική Έφεση Αρ. 203/2013)

 

 

7 Ιουνίου, 2022

 

 

[ΓΙΑΣΕΜΗΣ, ΜΑΛΑΧΤΟΣ, ΣΑΝΤΗΣ, Δ/στές]

 

 

STEFANO BONFA,

 

                  Εφεσείων,

v.

 

ΛΕΩΝΙΔΑ ΗΛΙΑ,

 

                                                 Εφεσίβλητος.

………….

 

Α. Λαζαρή (κα), για Ανδρέας Χρ. Δημητριάδης ΔΕΠΕ, για τον Εφεσείοντα.

Ρ. Μαππουρίδης, για Ρίκκος Μαππουρίδης και Συνεργάτες, για τον Εφεσίβλητο.

 

 

ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.: Η ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί

από τον Σάντη, Δ.

 

Α Π Ο Φ Α Σ Η

        ΣΑΝΤΗΣ, Δ.: O Αιτητής/Εναγόμενος («ο Εφεσείων») προσβάλλει απόφαση του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου («το Πρωτόδικο Δικαστήριο») ημερομηνίας 29.5.13 («η Πρωτόδικη Απόφαση») στην Αγωγή 1622/08 («η αγωγή»), με την οποία απορρίφθηκε αίτηση παραμερισμού που καταχώρισε την 21.12.11 εν σχέσει προς απόφαση τού ίδιου Δικαστηρίου που είχε εκδόθηκε εναντίον του και στην απουσία του την 2.11.11 («η απόφαση στην αγωγή»), ύστερα που δόθηκε άδεια από το Δικαστήριο στην δικηγόρο του τη μέρα εκείνη να αποσυρθεί από την εκπροσώπηση του μεσούσης της δίκης («η αίτηση παραμερισμού»).

        Συνιστά παράπονο του Εφεσείοντα - όπως και πρωτοδίκως στην αίτηση παραμερισμού - ότι η δικηγόρος του δεν τον είχε ενημερώσει «… για το γεγονός ότι θα αποσύρονταν και για τις συνέπειες της απόσυρσης … επί της υπόθεσης …». Είναι θέση του πως ενώ ταξίδευε από το Λονδίνο στην Κύπρο «… κατά ή περί την 26.10.11 …» για να παραβρεθεί στη (συνεχιζόμενη) ακρόαση της αγωγής και να δώσει μαρτυρία, αντιμετώπισε καρδιακά προβλήματα, με αποτέλεσμα, κατόπιν ιατρικής σύστασης για «… ανάπαυση στο σπίτι και αποφυγή σωματικής και πνευματικής εργασίας μέχρι την 06/11/2011 …», να μην παραστεί στο Δικαστήριο, και ότι η εξέλιξη αυτή ήταν σε γνώση της δικηγόρου του.

        Ο Καθ’ ου η Αίτηση /Ενάγων («ο Εφεσίβλητος»), εναντιώθηκε.

        Προέταξε πως δεν συνέτρεχαν τα επί τούτω απαραίτητα.

        Διεξήχθη ακροαματική διαδικασία επί της αίτησης παραμερισμού.

        Το Πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε ότι η αίτηση παραμερισμού δεν μπορούσε να πετύχει διότι υπολειπόταν κανονιστικής, νομολογιακής και πραγματικής υποστήριξης και θεμελίου.

        Ο Εφεσείων προτάσσει, διά δύο λόγων έφεσης, πως το Πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα απέρριψε την αίτηση παραμερισμού καθότι η απόληξη επίδρασε στο δικαίωμα του για δίκαιη δίκη και ελεύθερη πρόσβαση στο Δικαστήριο και ότι ο πρωτόδικος Δικαστής παρερμήνευσε την Δ.26Θ.14 και Δ.33Θ.5 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών (λόγος έφεσης 1). Περαιτέρω, ο Εφεσείων υποβάλλει ότι κακώς η εκκαλούμενη απόφαση εκδόθηκε πριν από τον κατάλληλο προς τούτο χρόνο χωρίς το Πρωτόδικο Δικαστήριο να ερευνήσει αν ο Εφεσείων είχε ενημερωθεί για την απόσυρση της δικηγόρου, παραλείποντας συνάμα να την διατάξει όπως ειδοποιήσει τον Εφεσείοντα για τα καθέκαστα, πόσω μάλλον να παράσχει και λογικό χρόνο προς αυτόν προκειμένου να διορίσει άλλο/η δικηγόρο (λόγος έφεσης 2).

        Θα εξετάσουμε αμφότερους τους λόγους έφεσης σωρευτικώς.

        Αυτό, δικαιολογείται ως εκ της σύζευξης των θεμάτων που εγείρουν.

        Η αίτηση παραμερισμού, ως σωστά έκρινε το Πρωτόδικο Δικαστήριο, στηρίχθηκε λανθασμένως στην Δ.26Θ.14 αντί στην Δ.33Θ.5 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών.

        Ο Εφεσείων παρέλειψε εν προκειμένω να εμφανιστεί για συνέχιση της ακρόασης, και έτσι εφαρμογής τύγχανε η Δ.33.Θ.5 και όχι η Δ.26Θ.14 των Περί Πολιτικής Δικονομίας Θεσμών (FN & AG Developers Ltd v. Kermia Properties & Investments Ltd και Άλλων, Π.Ε. 31/12, ημ. 11.6.18, Chr. Morfou Trading Ltd v. Mr Waterproof Limited (2007) 1(B) A.A.Δ. 697, 700, Παναγίδης και Άλλης ν. Κουρούσιη (2001) 1(Γ) Α.Α.Δ. 1583, 1584-1585).

        Το Πρωτόδικο Δικαστήριο ανέφερε και τα εξής για το ζήτημα:

«……………………………………………………………………………….Είναι επίσης προφανές ότι η απόφαση, ημερ. 02.11.2011, είναι απόφαση, εν τη εννοία της Δ.33 Θ.5, και ότι δεν είναι απόφαση πού εκδόθηκε λόγω παράλειψης καταχώρησης δικογράφου, σύμφωνα με τις πρόνοιες της Δ.26 Θ.14, η οποία δεν τυγχάνει εφαρμογής στην προκείμενη περίπτωση.

 

Συναφώς αφ’ ης στιγμής καταχωρήθηκε μετά την εκπνοή των δεκαπέντε ημερών από την έκδοσή της είναι αυτόδηλα εκπρόθεσμη.

 

Θέμα εφαρμογής της Δ.64, ούτε τέθηκε από τον ευπαίδευτο δικηγόρο του Αιτητή, ούτε και θα μπορούσε να επιτύχει συμφωνώ και σε αυτό το ζήτημα με την επιχειρηματολογία του ευπαίδευτου δικηγόρου των Καθ’ ων η Αίτηση.

…..…………………………………………………………………………..».

 

        Στην Ann-Clair Developments Ltd v. Κυριακίδου (1999) 1(Α) Α.Α.Δ. 537, 541, υπογραμμίστηκαν από το Εφετείο και τούτα:

        «……………………………………………………………………………….

Η Δ.33 θ. 3 περιέχει την ειδική ρύθμιση σε σχέση με τις επιπτώσεις και, ακολούθως, τις δυνατότητες όταν κατά την ημέρα της δίκης δεν εμφανίζεται ο εναγόμενος. Η εμπλοκή της Δ.26 θ. 14 στην περίπτωση, δεν είναι ορθή. Η αντίληψη πως η Εvagorou[1] παρέχει έρεισμα για την αντίθετη άποψη, είναι λανθασμένη. Δεν αφορούσε απόφαση λόγω παράλειψης εμφάνισης κατά την ημέρα της δίκης αλλά απόρριψη αγωγής, λόγω μή προώθησης της, κατά το μηχανισμό της Δ.17 θ. 14. Κρίθηκε πως η πρόνοια της Δ.17 θ. 14(2) πως τέτοια απόρριψη δεν επηρεάζει την έγερση νέας αγωγής, δεν απέκλειε την εφαρμογή της Δ.26 θ. 14. Στην προκείμενη περίπτωση, η Δ.33 θ. 5 είναι σαφής. Η απόφαση που εκδίδεται όταν ένας από τους διαδίκους δεν εμφανιστεί κατά τη δίκη, μπορεί να παραμεριστεί μετά από αίτηση υποβαλλόμενη μέσα σε 15 μέρες από τη δίκη. Δεν παρέχεται περιθώριο για εφαρμογή άλλης δικονομικής διάταξης στην περίπτωση. Το αντίθετο θα σήμαινε πως για το ίδιο θέμα ένας θεσμός προβλέπει προθεσμία και άλλος όχι.

………………………………………………………………………………».

 

        Όλα αυτά απαντούν στα υπό συζήτησιν παράπονα του Εφεσείοντα.

        Τα οποία και κρίνουμε ως ανυπόστατα.

        Περιπλέον, έγινε λόγος από τον Εφεσείοντα για το ότι το Πρωτόδικο Δικαστήριο είχε αρχικώς εγκρίνει αίτημα αναβολής της δικηγόρου του και ακολούθως, έπειτα από την παροχή άδειας για απόσυρση της, προχώρησε το Πρωτόδικο Δικαστήριο, την ίδια μέρα, με τη συνέχιση της ακρόασης στην αγωγή εκδίδοντας αμέσως μετά τη συμπλήρωση της και την απόφαση στην αγωγή.

        Δεν προκύπτει κάτι το μεμπτό από τον δικαστικό χειρισμό.

        Το Πρωτόδικο Δικαστήριο ενήργησε νομίμως και στο πλαίσιο της δικονομικής λογικής, προσαρμόζοντας τις επί τούτω εξουσίες του στις επί του εδάφους ανάγκες της περίπτωσης (Παπακόκκινου και Άλλης ν. Makaza Construction Limited, Π.Ε. 27/14, ημ. 22.7.21).

        Δεν ανέκυψε οτιδήποτε από τη μεθοδολογία που υιοθέτησε το Πρωτόδικο Δικαστήριο που να υποδηλώνει υπό τις περιστάσεις επηρεασμό των νομοθετικών ή και συνταγματικών δικαιωμάτων του Εφεσείοντα, δοσμένου κιόλας ότι αυτός είχε ειδοποιηθεί προσηκόντως με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο από την δικηγόρο την 1.11.11 (Τεκμήριο Α), ότι επειδή είχαν γίνει επανειλημμένες προσπάθειες επικοινωνίας μαζί του και αφού δεν προσήλθε στην καθορισθείσα μεταξύ τους συνάντηση την 1.11.11 (για συζήτηση της υπόθεσης και πληρωμή των δικηγορικών εξόδων), η δικηγόρος σκόπευε να αποσυρθεί από την υπόθεση και την εκπροσώπηση του Εφεσείοντα στο Δικαστήριο την επομένη (2.11.11 και ώρα 10:30 π.μ.), οπότε και ήταν ορισμένη η υπόθεση για συνέχιση της ακρόασης.

        Το Πρωτόδικο Δικαστήριο διαχειρίστηκε τα πράγματα, λέγοντας:

        «……………………………………………………………………………….

H ακρόαση ξεκίνησε στις 10.10.2011, συνεχίσθηκε στις 12.10.2011 και ορίσθηκε για συνέχιση στις 02.11.2011, μετά από αίτημα των δικηγόρων τον Αιτητή, προκειμένου να έρθει στην Κύπρο και να είναι παρών στο δικαστήριο.

…………………………………………………………………………………

Αναμφίβολα στις 02.11.2011 η υπόθεση ήταν ορισμένη για συνέχιση της ακρόασης και η απόφαση εκδόθηκε μετά από ακρόαση.

 

H αρχική έγκριση τον αιτήματος αναβολής της δικηγόρου τον Αιτητή δεν διαφοροποιεί τα δεδομένα, εφόσον η ίδια αμέσως μετά επανήλθε και ζήτησε άδεια να αποσυρθεί, διαφοροποιώντας με αυτόν τον τρόπο το αρχικό αίτημά της.

Ο λόγος που ενήργησε έτσι είναι θέμα που αφορά αποκλειστικά την ίδια και τον Αιτητή και σε καμιά περίπτωση δεν θα απασχολήσει το δικαστήριο στην παρούσα απόφαση.

Είναι προφανές ότι το δικαστήριο, μετά από την απόσυρση της δικηγόρου του Αιτητή και εφόσον η ίδια είχε δηλώσει ότι ο Αιτητής είχε ενημερωθεί για την ημερομηνία, καταθέτοντας προς επιβεβαίωση το Τεκ., A, δεν είχε άλλη επιλογή από τη συνέχιση της ακρόασης, στη βάση της Δ.33 0.3, με την ολοκλήρωση της απόδειξης της απαίτησης τον Καθ' ον η Αίτηση, πράγμα το οποίο και έπραξε […]».

 

 

        Δεν έχουμε κάτι να προσθέσουμε που θα μπορούσε λελογισμένως να οδηγήσει σε εφετειακή ανατροπή.

        Εξηγήσαμε γιατί.

        Οι λόγοι έφεσης 1 και 2 απορρίπτονται.

        Η έφεση απορρίπτεται.

 

        Επιδικάζουμε υπέρ του Εφεσίβλητου και εναντίον του Εφεσείοντα  έξοδα ύψους €2.000,00 (πλέον ΦΠΑ αν υπάρχει).

 

 

 

 

                                                                   Γ.Ν. ΓΙΑΣΕΜΗΣ, Δ.

                                                                   Χ. ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.

                                                                   Ν.Γ. ΣΑΝΤΗΣ, Δ.

/κβπ