ECLI:CY:DOD:2023:5
ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΟ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ
(΄Εφεση Αρ. 25/2022)
26 Iανουαρίου, 2023
[Τ. ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Χ.ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ. ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ/ΣΤΕΣ]
S. A. H.
Εφεσείων
και
S.-M. B.
Eφεσίβλητη
-----------
Καλ.Θεοχαρίδου, (κα), για τον Εφεσείοντα
Στ.Παπαθεοδώρου, για την Εφεσίβλητη
_ _ _ _ _
Η απόφαση είναι ομόφωνη και θα δοθεί από τη Δικαστή
Ψαρά-Μιλτιάδου.
-----------------
Α Π Ο Φ Α Σ Η
(Ex tempore)
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.: Ο Εφεσείων υπήρξε ο Καθ΄ου η αίτηση στην πρωτόδικη διαδικασία με βάση την οποία η Εφεσίβλητη, ως Αιτήτρια, ζητούσε την έκδοση διατάγματος με το οποίο να διατάσσετο ο Εφεσείων στην καταβολή του ποσού των €350 μηνιαίως ως συνεισφορά για τη διατροφή και συντήρηση του ανήλικου τέκνου τους. Στη διαδικασία υπήρξε εκ συμφώνου έκδοση προσωρινού διατάγματος διατροφής για το ποσό των €200 μηνιαίως.
Το Δικαστήριο κατόπιν ακροαματικής διαδικασίας κατέληξε στην έκδοση διατάγματος με το οποίο διατάσσεται ο Εφεσείων όπως από 1.7.2022 και την πρώτη ημέρα κάθε επόμενου μήνα καταβάλλει στην Εφεσίβλητη το ποσό των €200 ως συνεισφορά για τη διατροφή και συντήρηση του ανηλίκου τέκνου τους.
΄Οσον αφορά τα έξοδα της διαδικασίας αποφάσισε τα εξής:
«…λαμβάνοντας υπόψη ότι ο καθ΄ου η αίτηση ήδη καταβάλλει στην Αιτήτρια το πιο πάνω ποσό δυνάμει του προσωρινού εκ συμφώνου διατάγματος διατροφής αλλά και ότι επανειλημμένως εισηγήθηκε την έκδοση τελικού διατάγματος για το ίδιο ποσό, θεωρώ ότι η πιο ορθή και δίκαια στην παρούσα περίπτωση είναι όπως κάθε πλευρά επωμιστεί τα έξοδα της.»
Ο Εφεσείων καταχώρησε την παρούσα έφεση προβάλλοντας τρεις λόγους, ότι το πρωτόδικο Δικαστήριο άσκησε λανθασμένα τη διακριτική του ευχέρεια σε σχέση με τα έξοδα λαμβάνοντας υπόψη πως η θέση του καθ΄ου η αίτηση Εφεσείοντα εντέλει είχε επιτυχή κατάληξη. Κατά τον Εφεσείοντα εφόσον το αποτέλεσμα της δίκης κατόπιν ακροαματικής διαδικασίας ήταν προς όφελος του το πρωτόδικο Δικαστήριο θα έπρεπε να διατάξει όπως τα έξοδα καταβληθούν από την Εφεσίβλητη (1ος λόγος έφεσης), το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν είχε λόγους και ή δεν αποκαλύφθησαν τέτοιοι λόγοι που να του επέτρεπαν να ασκήσει τη διακριτική του ευχέρεια σε σχέση με τα έξοδα με τον τρόπο που αποφάσισε και έτσι ο δικαιωθείς διάδικος αισθάνεται πικρία καθότι επωμίστηκε ουσιαστικά τα έξοδα του αποτυχόντος διαδίκου (2ος λόγος έφεσης), το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν αιτιολόγησε επαρκώς τη διαταγή σε σχέση με τα έξοδα και δεν υπήρχε λόγος που θα μπορούσε να δικαιολογήσει αυτή τη διαταγή (3ος λόγος έφεσης).
Η πλευρά της Εφεσίβλητης έθεσε προδικαστική ένσταση ότι η παρούσα έφεση δεν μπορεί να προχωρήσει και θα πρέπει να απορριφθεί καθότι έφεση που αφορά μόνο τα έξοδα δεν επιτρέπεται να καταχωρηθεί χωρίς την προηγούμενη σχετική άδεια του Δικαστηρίου. Η πλευρά του Εφεσείοντα θεωρεί ότι το όλο ζήτημα είναι τυπικό κώλυμα και άρα μπορεί να υπερπηδηθεί, καθότι δεν επηρεάζει την ουσία της υπόθεσης.
Κατά τη θέση της πλευράς του Εφεσείοντα οι λόγοι έφεσης δεν αφορούν μόνο το θέμα των εξόδων, αλλά γενικότερα την πλημμελή άσκηση της εξουσίας του Δικαστηρίου που έρχεται σε αντίθεση με τους λόγους που έλαβε υπόψη για να οριστικοποιήσει το διάταγμα των €200. Συνεπώς αφορά το δικαίωμα της αποτελεσματικότητας της δίκαιης δίκης.
Σκόπιμο είναι να παραθέσουμε το λεκτικό της σχετικής διαταγής που αφορά στο δικαίωμα έφεσης επί του θέματος των εξόδων. Είναι η Δ.35 θ.20 των Θεσμών Πολιτικής Δικονομίας και έχει ως εξής:
“An appeal from a decision solely on the ground of a wrong direction in regard to costs, or from an order made on taxation or review of taxation, shall not be entertained except with the leave of the Court of Appeal or a Judge thereof, which shall not be given unless it is made to appear that the direction or order is contrary to the provisions of any law or Rule, or is based on a misconception of fact, or directs any party to pay costs incurred or occasioned, without sufficient reason, by another party”.
Βλ. επίσης τα ΄Αρθρα 10 και 11 του περί Οικογενειακών Δικαστηρίων Διαδικαστικού Κανονισμού του 1990 (2/1990).
Εν πρώτοις θα πρέπει να αναφέρουμε πως δεν συμφωνούμε με την πλευρά του Εφεσείοντα ότι η έφεση αφορά λόγους άλλους από το θέμα των εξόδων. Η παράθεση των πιο πάνω λόγων δεικνύει πως το περιεχόμενο τους αφορά αποκλειστικά και μόνο το θέμα των εξόδων. Επ΄αυτού δεν υπάρχει αμφιβολία.
΄Εχοντας δε υπόψη την επιτακτική διατύπωση της Δ.35 θ.20 στην οποία αναφέρονται οι λέξεις “shall not be entertained except with the leave of the Court of Appeal”, θεωρούμε ότι πρόκειται για απαραίτητη προϋπόθεση, δηλαδή είναι επιτακτικής φύσεως η ανάγκη να εξασφαλιστεί πριν την καταχώρηση της έφεσης που αφορά έξοδα, σχετική άδεια του Εφετείου.
Χρήσιμη αναφορά μπορεί να γίνει στην υπόθεση Διγενής Ακρίτας Μόρφου ν. Τυπογραφεία K. Γιαλλουρής & Yιοί Λτδ, Πολ.έφ.36/19, 31.5.2019, ECLI:CY:AD:2019:B209 όπου αναφέρθηκαν τα ακόλουθα:
«Τα πλαίσια της Δ.35 θ.20 είναι περιορισμένα.
Το θεσμικό πλαίσιο παροχής άδειας εξηγήθηκε στην υπόθεση Αναφορικά με την Αίτηση του Μάριου Ρούσου και της Τασούλλας Χριστοφή (1999) 1 ΑΑΔ 360, με αναφορά σε προηγούμενη νομολογία. Η εξουσία του Δικαστηρίου να επιτρέψει έφεση αποκλειστικά σε σχέση με τα έξοδα είναι περιορισμένη.
Η παροχή άδειας δικαιολογείται, όπως προκύπτει από το κείμενο της Δ.35 θ.20, μόνο εφόσον καθίσταται εμφανές ότι η απόφαση για τα έξοδα (α) αντίκειται προς το νόμο ή διαδικαστικό κανονισμό, (β) βασίζεται σε παρανόηση των γεγονότων ή (γ) όπου διατάσσεται ένας διάδικος να καταβάλει τα έξοδα του άλλου, χωρίς επαρκή λόγο (βλ., επίσης, Αναφορικά με την Αίτηση της Ελένης Στεφάνου – Μετζίτη (2010) 1 ΑΑΔ 891).
Η παροχή άδειας δεν αφίεται στη διακριτική ευχέρεια του Δικαστηρίου, αλλά συναρτάται με τη στοιχειοθέτηση από τον αιτητή τουλάχιστον μιας των προϋποθέσεων που καθορίζει η Δ.35 θ.20».
Επίσης στην υπόθεση Χρίστος Χατζηγεωργίου & Υιοί Λτδ ν. Ονούφριου Παπασάββα, Πολ. Έφ. 313/2012, 24.11.2017, ECLI:CY:AD:2017:A417 κρίθηκε πως έφεση που καταχωρήθηκε χωρίς την προηγούμενη εξασφάλιση άδειας πλήττει την ίδια την εγκυρότητα της έφεσης και θα πρέπει να απορριφθεί άνευ ετέρου.
Ως εκ τούτου η έφεση απορρίπτεται χωρίς να είναι ανάγκη να υπεισέλθουμε στην ουσία των λόγων. ΄Εξοδα €500 πλέον ΦΠΑ, εάν υπάρχει, υπέρ της Εφεσίβλητης.
ΨΑΡΑ-ΜΙΛΤΙΑΔΟΥ, Δ.
ΜΑΛΑΧΤΟΣ, Δ.
ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, Δ.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο