(1974) 2 CLR 72
1974 November 26
[*72]
[ΔΙΚΑΣΤΑΙ: ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ, Πρόεδρος,
ΣΤΑΥΡΙΝΙΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ,Δικασταί]
ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ
Εφεσείων
κατά
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσιβλήτου
(Ποινική Έφεσις υπ’αρ. 3602)
Στρατιωτικά Αδικήματα – Ποινή τετραμήνου φυλακίσεως δι’ ανυπακοήν – Άρθρον 49(β) του Περί Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικος και Δικονομίας Νόμου, 1964 (40 του 1964) – Ισχυρισμός εφεσείοντος περί ασθενείας ότε διέπραξε το αδίκημα απερίφθη υπό Στρατιωτκού Δικαστηρίου – Γεγονότα τεθέντα ενώπιον Στρατιωτικού Δικαστηρίου αποτελούν ισχυροτάτην ένδειξιν περί ασθενείας – Εάν ετίθεντο ενωπίον Στρατιωτικού Δικαστηρίου τούτο θα ήτο επιεικέστερον κατά την επιμέτρησιν της ποινής - Ελάττωσις ποινής.
Έφεσις κατά της ποινής.
Έφεσις υπό του Χριστάκη Γεωργίου κατά της τετραμήνου ποινής φυλακίσεως της επιβληθείσης υπό του Στρατιωτικού Δικαστηρίου διά το αδίκημα της ανυπακοής, κατά παράβασιν του άρθρου 49(β) του περί Στρατιωτικού Ποινηκού Κώδικος και Δικονομίας Νόμου του 1964 (Νόμος 40/64).
ΑΠΟΦΑΣΙΣ
Α. Ευτυχίου, δια τον εφεσείοντα.
Γλ. Μιχαηλίδης , δια την Δημοκρατίαν.
ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗΣ, ΠΡ: Ο εφεσείων κατεδικάσθη υπό του Στρατιωτικού Δικαστηρίου εις τετράμηνον φυλάκισιν από της 11ης Οκτωβρίου 1974, παραδεχθείς κατηγορίαν διά το αδίκημα της ανυπακοής, κατά παράβασιν του άρθρου 49(β) του περί Στρατιωτικού Ποινικού Κώδικος και Δικονομίας Νόμου του 1964 (Νόμος 40/64)
*An English translation of this judgment appears at pp. 74-75 post.
[*73]
Το αδίκημα διεπράχθη κατά τας νυκτερινάς ώρας της 21ης Μαΐου 1974 ότε ο εφεσείων ηρνήθη να εκτελέση υπηρεσίαν σκοπού, παρά το γεγονός ότι διετάχθη να πράξη τούτο υπό ανωτέρου του. Ως προκύπτει εκ της δικογραφίας ο εφεσείων προέβαλεν ως διακιολογίαν διά την άρνησίν του το γεγονός ότι έπασχεν εκ νευρικού κλονισμού.
Ενωπίον του Στρατιωτικού Δικαστηρίου ο εφεσείων ενεφανίσθη άνευ συνηγόρου, και ούτω όταν εκλήθη να εκθέση οιαδήποτε τυχόν ελαφρυντικά στοιχεία περιωρίσθη εις το να δηλώσει μεταμέλειαν δια την ανυπακοήν του, χωρίς να αναφερθή επίσης και εις το θέμα της ασθενείας του. Ως δε προκύπτει εκ του κειμένου της ενώπιόν μας αποφάσεως, το Στρατιωτικόν Δικαστήριον όχι μόνον δεν έλαβεν υπ’ όψιν του προς μετριασμός της ποινής ότι ο εφεσείων ήτο ασθενής ότε διέπραξε το αδίκημα, αλλ’ αντιθέτως εθεώρησε τον περί ασθενείας ισχυρισμό του ως πρόσχημα.
Κατά την διάρκειαν της ακροάσεως της παρούσης εφέσεως, και κατόπιν ερεύνης εις τα αρχεία του Ψυχιατρικού Τμήματος του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας, εξηκριβώθη ότι την 21ην Μαΐου 1974, αμέσως μετά την διάπραξιν του εν λόγω αδικήματος, ο εφεσείων εξητάσθη υπό ιατρού και του εχορηγήθη αναρρωτική άδεια διά δεκαπενθήμερου, εν συνδυασμώ μετά φαρμακευτικής θεραπείας.
Τούτο, κατά την γνώμην μας, αποτελεί ισχυροτάτην ένδειξιν ότι ο εφεσείων ήτο πράγματι ασθενής ότε διέπραξε το περί ου ο λόγος αδίκημα. Είμεθα δε βέβαιοι ότι εάν το Στρατιωτικόν Δικαστήριον είχε ενώπιόν του τα ως άνω γεγονότα δεν θα εθεώρει ως πρόσχημα τον ισχυρισμόν του εφεσείοντος περί ασθενείας και θα ήτο επιεικέστερον κατά την επιμέτρησιν της ποινής την αποίαν του επέβαλεν.
Ο συνήγορος του εφεσείοντος εισηγήθη να ακυρώσωμεν εξ ολοκλήρου την ποινήν της φυλακίσεως. Δεν δυνάμεθα να αποδεχθώμεν την τοιαύτην εισήγησιν διότι το αδίκημα της ανυπακοής στρατιωτικού, υφ’ οιασδήποτε περιστάσεις, είναι σοβαρόν, ως έχον άμεσον σχέσιν μετά βασικωτάτων προϋποθέσεων διά την διατήρησιν της πειθαρχίας.
Ως εκ τούτου θεωρούμεν ότι, υπό τας περιστάσεις, έδει μεν να επιβληθή φυλάκισις εις τον εφεσείοντα, αλλά αυτή δέον αν υποβιβασθή εις περίοδον δύο μηνών από της ημερομηνίας από της αποίας ούτος κατεδικάσθη.
[*74]
This is an English translation of the judgment in Greek appearing at pp. 72-73 ante.
Military offences-Disobedience contrary to section 49 (b) of the Military Criminal Code and Procedure Law, 1964 (Law. 40 of 1964)-Appellant’s allegation of being ill at commission of offence rejected by trial Court-Facts placed before Court of Appeal constituting strong indication of such illness-Had they been before Court below it would have been more lenient-Sentence reduced.
Appeal against sentence.
Appeal against sentence by Christakis Georghiou who was convicted on the 11th October, 1974 at the Military Court sitting at Nicosia (Case No. 101/74) on one count of the offence of disobedience contrary to section 49 (b) of the Military Criminal Code and Procedure Law, 1964 (Law 40/64) and was sentenced to four months’ imprisonment.
A. Eftychiou, for the Appellant.
GL Michaelides, for the Respondent.
The following judgment was delivered by:-
TRIANTAFYLLIDES, P.: The Appellant was sentenced, on October 11, 1974, by the Military Court, to four months’ imprisonment, after he had pleaded guilty to the offence of disobedience, contrary to section 49(b) of the Military Criminal Code and Procedure Law, 1964 (Law 40/64).
The offence was committed during the night of May 21, 1974, when the Appellant refused to carry out his duty as a sentry, despite the fact that he was ordered to do so by a superior of his. As it appears from the record before us the Appellant put forward as an excuse for his refusal the fact that he was suffering from nervous shock.
Before the Military Court the Appellant appeared in person, and so when he was called upon to place before such court any mitigating factors he confined himself to expressing his repentance for his disobedience, without referring to his illness.
As it appears from the text of its judgment the Military Court not only did not take into account in mitigation of sentence the fact that the Appellant had been ill when he committed [*75] the offence, but, on the contrary, it considered his excuse in this respect as a mere pretext.
During the hearing of the present appeal, and after a search in the records of the Psychiatric Department of the Nicosia General Hospital, it was found out that on May 21, 1974, immediately after the commission of the offence in question, the Appellant was examined by a doctor and he was given fifteen days’ sick leave while being under treatment.
This, in our opinion, is a strong indication that the Appellant was really ill when he committed the offence.
We are sure that if the Military Court had before it the above facts it would not have considered the Appellant’s excuse of being ill as a pretext, and it would have been more lenient in imposing sentence on him.
Counsel for the Appellant submitted that the whole sentence of imprisonment should be set aside. We cannot uphold this submission as the offence of disobedience by a soldier, under any circumstances, is a serious one, being directly related to basic requirements for the preservation of discipline.
For this reason we are of the view that, in the circumstances, a sentence of imprisonment should be imposed on the Appellant, but it must be reduced to a period of two months from the date on which he was convicted.
Appeal allowed.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο