(1992) 2 ΑΑΔ 36
[*36] 17 Ιανουαρίου 1992
[Α. Ν. ΛΟΙΖΟΥ, Π., ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ, Χ"ΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, Δ/στές]
BERNARD HOGG,
Εφεσείων,
ν.
ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 5436.)
Ιδιωτικές ποινικές υποθέσεις — Δικαίωμα έγερσης από ιδιώτες υπάρχει όταν σημειωθεί άμεση παρέμβαση στα δικαιώματά τους — Αυτό ισχύει και στην περίπτωση παραβίασης ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων του ενός εκ των συνιδιοκτητών από τον άλλον.
Ο περί Οδών και Οικοδομών Νόμος Κεφ. 96 — Δικαιώματα συνιδιοκτητών που υπήρξαν θύματα ποινικού αδικήματος κάτω από το Κεφ. 96.
Ο εφεσείων κατήγορος σε ποινική υπόθεση και η εφεσίβλητη ήταν συνιδιοκτήται εξ αδιαιρέτου. Η εφεσίβλητη ανέγειρε οικοδομή χωρίς έγκριση της αρμόδιας Αρχής δυνάμει του περί Οδών και Οικοδομών Νόμου Κεφ. 96 και χωρίς την έγκριση του εφεσείοντα.
Το Επαρχιακό Δικαστήριο απεφάσισε ότι ο εφεσείων δεν είχε νόμιμο δικαίωμα να καταχωρήσει την υπόθεση.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου και απεφάνθηκε ότι:
1. Ο πολίτης μπορεί να καταχωρήσει ιδιωτική ποινική υπόθεση όταν υπάρχει άμεση παρέμβαση στα δικαιώματά του.
2. Η συνιδιοκτησία νομιμοποιεί οποιονδήποτε των συνιδιοκτητών να εγείρει ιδιωτική ποινική υπόθεση εφόσον υπάρχει παρέμβαση στα δικαιώματά του που απορρέουν από την συνιδιοκτησία.
3. Οι παράνομες πράξεις της εφεσίβλητης επί της συνιδιοκτήτης περιουσίας θίγουν άμεσα τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα του εφεσείοντα.
[*37]
4. Η υπόθεση παραπέμπεται στο ίδιο Δικαστήριο για εκδίκαση από τον ίδιο Δικαστή.
Η έφεση επιτρέπεται χωρίς διαταγή για έξοδα.
Υπόθεση που αναφέρθηκε:
Ttofinis v Theocharides & Another (1983) 2 C.L.R. 363
Έφεση.
Έφεση από τον Bernard Hogg εναντίον της ενδιάμεσης απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Παρπαρίνος Ε.Δ.) στην Ποινική Υπόθεση Αρ. 32113/90 με την οποία απαλλάγηκε από την κατηγορία παρακοής διατάγματος κατά παράβαση των άρθρων 2, 3 (1) (β) (στ) και 20 (2) και (13) (α) του περί Ρυθμίσεως Οδών και Οικοδομών Νόμου, Κεφ. 96.
Χρ. Μελίδης, για τον εφεσείοντα.
Π. Ονουφρίου, για την εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
Α. Ν. ΛΟΙΖΟΥ, Π., ανάγνωσε την απόφαση του Δικαστηρίου. Με την παρούσα έφεση αμφισβητείται η ορθότητα της απόφασης του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι ο εφεσείων/κατήγορος στην Ποινική Υπόθεση αρ. 32113/90, του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού, δεν νομιμοποιείτο στην καταχώρηση της ποινικής υπόθεσης εναντίον της κατηγορουμένης για διάπραξη αδικήματος κάτω από τον περί Οδών και Οικοδομών Νόμο, Κεφ. 96.
Η εφεσίβλητη κατηγορήθηκε ενώπιον του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού ότι κατά ή περί την 30 Νοεμβρίου 1986, παράκουσε διάταγμα του Δικαστηρίου που εκδόθηκε στην ποινική υπόθεση αρ. 21050/86, με το οποίο διατάσσετο να κατεδαφίσει την οικοδομή που αναφέρεται στο κατηγορητήριο εντός δύο μηνών εκτός εάν στο μεταξύ εξασφάλιζε την αναγκαία άδεια οικοδομής από την αρμόδια Αρχή. [*38]
Ο εφεσείων με την εφεσίβλητη είναι συνιδιοκτήτες εξ αδιαιρέτου κτήματος στη Λεμεσό επί του οποίου βρίσκεται η επίδικη οικοδομή.
Είναι η εισήγηση του εφεσείοντα ότι τα δικαιώματα των ιδιοκτητών, εφόσον υπήρξαν θύματα ποινικού αδικήματος και ιδιαίτερα ποινικού αδικήματος που στοιχειοθετείται από το Κεφ. 96 ή τους σχετικούς Κανονισμούς μπορούν να αποτελέσουν θέμα ιδιωτικής ποινικής υπόθεσης, σύμφωνα με την απόφαση του Δικαστηρίου στην Ttofinis v. Theocharides and Another (1983)2 C.L.R. 363.
Η θέση του εφεσείοντα είναι ότι η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι δεν νομιμοποιείται στην καταχώρηση της ποινικής υπόθεσης επειδή δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις που έθεσε το Ανώτατο Δικαστήριο στην Ttofinis, είναι εσφαλμένη γιατί από το γεγονός και μόνο ότι είναι συνιδιοκτήτης επηρεάζονται τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα του γεγονός που του προσδίδει το απαραίτητο δικαίωμα να προσφύγει στο Δικαστήριο.
Η θέση της εφεσίβλητης είναι ότι σύμφωνα με τη Ttofinis (πιο πάνω), για να δικαιούται ένας ιδιώτης να καταχωρήσει στο Δικαστήριο ιδιωτική ποινική υπόθεση θα πρέπει να επηρεάζονται άμεσα τα δικαιώματα του και στην προκειμένη περίπτωση ότι ο παραπονούμενος δεν έδωσε ουδεμία εξήγηση σχετικά με το πως επηρεάζονται τα δικαιώματα του αυτά.
Το σχετικό απόσπασμα από την υπόθεση Ttofinis (πιο πάνω), στις σελ. 369-70, έχει ως ακολούθως:
"By allowing the appeal it must not be assumed that we decide that a citizen, however affected by the violations of the provisions of Cap. 96 or regulations made thereunder, has a right to prosecute the offender. On the contrary, as explained in this judgment, the right to prosecute vests only in the victim of crime. Only where the rights of an individual are directly affected, as in this case where, allegedly, the illegal structure was [*39] erected upon his land, a right to prosecute accrues. In other words, there must be direct encroachment upon one's rights in order to sustain a private prosecution. In every other case the body entrusted by law for its enforcement, is the appropriate authority."
Από αυτό εξάγεται το συμπέρασμα ότι πρέπει να υπάρχει άμεση παρέμβαση στα δικαιώματα του πολίτη ώστε αυτός να μπορεί να καταχωρήσει ιδιωτική ποινική υπόθεση.
Στην προκειμένη περίπτωση δεν χωρεί αμφιβολία ότι το γεγονός και μόνο ότι υπάρχει συνιδιοκτησία νομιμοποιεί οποιοδήποτε των συνιδιοκτητών να εγείρει ιδιωτική ποινική υπόθεση εναντίον του άλλου συνιδιοκτήτη εφόσον υπάρχει παρέμβαση στα δικαιώματα των συνιδιοκτητών τα οποία απορρέουν από την τέτοια συνιδιοκτησία.
Στην παρούσα υπόθεση δεν αμφισβητείται ότι η εφεσίβλητη προέβηκε στην ανέγερση οικοδομημάτων χωρίς την έγκριση της αρμοδίας Αρχής και χωρίς τη συγκατάθεση του εφεσείοντα. Οι παράνομες πράξεις της εφεσίβλητης επί της συνιδιόκτητης περιουσίας θίγει άμεσα τα ιδιοκτησιακά του δικαιώματα.
Για τον πιο πάνω λόγο η έφεση επιτυγχάνει και ενόψει των ευρημάτων του πρωτόδικου Δικαστηρίου ότι έχει αποδεχτεί εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον της κατηγορουμένης, η υπόθεση παραπέμπεται πίσω στο Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού για συνέχιση της εκδικάσεως της υποθέσεως ενώπιον του ιδίου Δικαστή. Δεν δίδεται διαταγή για έξοδα.
Η έφεση επιτυγχάνει.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο