(1993) 2 ΑΑΔ 402
[*402] 13 Δεκεμβρίου, 1993
[ΣΤΎΛΙΑΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, Δ/στές]
MUSTAPHA KEMAL FIRAT,
Εφεσείων,
ν. ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 5743).
Κατοχή ρητίνης καννάβεως (1232 κιλών) και κατοχή της ποσότητας αυτής με πρόθεση την προμήθειά της σε τρίτους κατά παράβαση των σχετικών διατάξεων του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου αρ. 29 του 1977 όπως τελικά διαμορφώθηκε με τον τροποποιητικό νόμο 20(1) του 1992 — Ομολογία και παραδοχή — Πολυμελής οικογένεια — Επιδείνωση της κατάστασης της υγείας της συζύγου του εφεσείοντα — Ο εφεσείων ήταν ο πλοίαρχος του σκάφους που ανέλαβε τη μεταφορά των ναρκωτικών τα οποία δεν επρόκειτο να διατεθούν στην Κύπρο — Επιβολή ποινής φυλάκισης έξη χρόνων —Η ίδια ποινή επιβλήθηκε επίσης και στα μέλη του πληρώματος —Επικυρώθηκε από το Εφετείο.
Ποινή — Επιμέτρηση — Παραδοχή — Δεν πρέπει να υπερεκτιμάται στις υποθέσεις κατοχής και εμπορίας ναρκωτικών.
Ποινή — Εξατομίκευση της ποινής λόγω περιστάσεων συνυφασμένων με την προσωπικότητα και τις οικογενειακές συνθήκες του δράστη.
Ο εφεσείων με τους συνεργάτες του επισημάνθηκαν στα χωρικά ύδατα της Κύπρου και θεάθηκαν να πετούν στη θάλασσα ποσότητα ναρκωτικών που ήταν συσκευασμένα σε ελαστικά αυτοκινήτων και που τελικά ανέσυραν στο πλοίο πάνω στο οποίο βρισκόταν η υπόλοιπη ποσότητα συσκευασμένη κατά τον ίδιο τρόπο.
Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την έφεση εναντίον της ποινής σαν έκδηλα υπερβολικής και αποφάνθηκε ότι:
1. Η εφαρμογή των ελαφρυντικών περιστάσεων επέφερε κάποια εξισορρόπηση μεταξύ της προβλεπομένης από τον νομοθέτη ποινής δηλαδή της ισόβιας φυλάκισης και του συγκεκριμένου εγκλήματος.
2. Οι υποθέσεις ναρκωτικών δεν τίθενται στο ίδιο επίπεδο με [*403] άλλες υποθέσεις παράνομης συμπεριφοράς και γι' αυτό η παραδοχή είτε στην αστυνομία είτε στο Δικαστήριο κάθε άλλο παρά καταλυτική είναι για το ύψος της ποινής.
3. Το γεγονός ότι ο προορισμός των ναρκωτικών δεν ήταν η Κύπρος είναι άσχετο. Η εκστρατεία κατά των ναρκωτικών γίνεται μέσα στο πνεύμα της παγκόσμιας δικαιοσύνης γιατί πρόκειται για εγκλήματα που στρέφονται κατά της ανθρωπότητας.
4. Παρόλο που η ευθύνη του εφεσείοντα ήταν βαρύτερη αυτός τέθηκε στην ίδια μοίρα από το Κακουργιοδικείο με τα μέλη του πληρώματος αναφορικά με την ποινή λόγω της ασθένειας της συζύγου του.
Η έφεση απορρίπτεται.
'Εφεση εναντίον Καταδίκης και Ποινής.
Έφεση εναντίον της καταδίκης και της ποινής από τον Moustapha Kemal Firat ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 12 Φεβρουαρίου, 1993 από το Κακουργιοδικείο Λεμεσού (Αριθμός Ποινικής Υπόθεσης 21082/92) στην κατηγορία κατοχής ελεγχομένου φαρμάκου κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 6 (1) (2), 30, 31 και 31Α του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου, 1977 (Νόμος 29/77) και στην κατηγορία κατοχής ελεγχομένου φαρμάκου με πρόθεση να το προμηθεύσει σε τρίτους κατά παράβαση των άρθρων 2, 3, 6 (1) (3), 30, 31 και 31Α του πιο πάνω Νόμου και καταδικάστηκε από Καλλή, Π.Ε.Δ. Κραμβή, Α.Ε.Δ. και Πασχαλίδη, Ε.Δ. σε φυλάκιση έξη ετών στη δεύτερη κατηγορία χωρίς να επιβληθεί ποινή στην πρώτη κατηγορία.
Μ. Κυπριανού, για τον εφεσείοντα.
Ε. Ρωσσίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την εφεσίβλητη.
ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗΣ, Δ: Την απόφαση του δικαστηρίου θα δώσει ο δικαστής Σ. Νικήτας.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ: Ο εφεσείων καταδικάστηκε σε φυλάκιση 6 ετών. Παραδέχθηκε ενοχή σε δύο κατηγορίες για κατοχή [*404] 1232 κιλών ρητίνης καννάβεως και κατοχή της ποσότητας αυτής με πρόθεση να την προμηθεύσει σε τρίτους ενάντια στις σχετικές διατάξεις της περί Ναρκωτικών και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νομοθεσίας, όπως τελικά διαμορφώθηκε με τον τροποποιητικό νόμο 20(1) του 1992. Ο εφεσείων αμφισβητεί τώρα την ποινή του σαν έκδηλα υπερβολική.
Ο δικηγόρος του εφεσείοντα ανέπτυξε ενώπιόν μας ουσιαστικά τρία σημεία τα οποία, κατά την εισήγησή του, δεν αξιολόγησε πλήρως το Κακουργιοδικείο που επέβαλε την ποινή και που δικαιολογούν επιεικέστερη τιμωρία (1) την ομολογία των αδικημάτων από τον εφεσείοντα πρώτα σε κατάθεση που έδωσε στην αστυνομία και αργότερα όταν κατηγορήθηκε μπροστά στο πρωτόδικο δικαστήριο· (2) την κακή κατάσταση της υγείας της συζύγου του εφεσείοντα, που σημείωσε επιδείνωση, στοιχείο που σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο εφεσείων έχει 7 ανήλικα παιδιά συναποτελούν φιλανθρωπικούς λόγους, που διευρύνουν τα περιθώρια της επιείκειας· και (3) το γεγονός που τονίστηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο ότι η Κύπρος δεν ήταν η τελική κατεύθυνση των ναρκωτικών.
Είναι εν τούτοις ορθό να λεχθεί ότι στην απόφασή του το Κακουργιοδικείο μνημονεύει ρητά ότι, επιμετρώντας την ποινή, έλαβε υπόψη, εκτός άλλων, την παραδοχή του εφεσείοντα καθώς και την κατάσταση της υγείας της γυναίκας του και τις άλλες οικογενειακές του περιστάσεις.
Ας σημειωθεί ότι ο αιτητής ήταν ο πλοίαρχος του σκάφους που ανέλαβε τη μεταφορά μίας τεράστιας, ομολογουμένως, ποσότητας ναρκωτικών. Και λογικά μπορεί να υποτεθεί πως ήταν επικεφαλής της επιχείρησης μεταφοράς. Κανονικά ο ρόλος του αυτός ήταν παράγοντας επίτασης της ποινής. Παρόλο που το Κακουργιοδικείο υπογραμμίζει τη βαρύτερη ευθύνη του εν τούτοις, δείχνοντας αρκετά επιεική διάθεση απέναντι στον εφεσείοντα, τον έθεσε στην ίδια μοίρα με το πλήρωμα, που τα μέλη του καταδικάστηκαν επίσης σε 6ετή φυλάκιση. Η μεταχείριση αυτή οφειλόταν ακριβώς στην ασθένεια της συζύγου του εφεσείοντα, όπως ρητά αναφέρει η απόφαση. Παρεμπιπτόντως, η στάση αυτή του δικάσαντος δικαστηρίου φανερώ[*405]νει τη μεγαλύτερη ανεκτή εξατομίκευση της ποινής γιατί επρόκειτο για περιστάσεις συνυφασμένες με την προσωπικότητα και τις οικογενειακές συνθήκες του δράστη.
Σε τέτοιες υποθέσεις δεν πρέπει να υπερτιμάται το στοιχείο της παραδοχής. Οι υποθέσεις ναρκωτικών δεν τίθενται στο ίδιο επίπεδο με άλλες περιπτώσεις παράνομης συμπεριφοράς. Έχει τονισθεί ότι κάθε άλλο παρά καταλυτική είναι για το ύψος της ποινής η παραδοχή είτε στην αστυνομία είτε στο δικαστήριο. Ιδιαίτερα στην παρούσα περίπτωση, που ο εφεσείων με τους συνεργάτες του επισημάνθηκαν στα χωρικά ύδατα της Κύπρου και θεάθηκαν να πετούν στη θάλασσα ποσότητα ναρκωτικών που ήταν συσκευασμένα σε ελαστικά αυτοκινήτων και που τελικά ανέσυραν στο πλοίο πάνω στο οποίο βρισκόταν η υπόλοιπη ποσότητα συσκευασμένη κατά τον ίδιο τρόπο. Συνεπώς η εφαρμογή των ελαφρυντικών περιστάσεων επέφερε κάποια εξισορρόπηση μεταξύ της ποινής που προβλέπει ο νομοθέτης (ισόβια φυλάκιση) και του συγκεκριμένου εγκλήματος. Η επίκληση φιλανθρωπικών λόγων ηχεί κάπως παράξενα προερχόμενη από τον εφεσείοντα. Είναι νομικά και ηθικά απαράδεκτος ο προσπορισμός κέρδους από δραστηριότητες που είναι βέβαιο ότι επιφέρουν την εξαθλίωση και τον αφανισμό συνανθρώπων μας.
Αναφορικά με το τρίτο θέμα που έθιξε ο εφεσείων ότι τα ναρκωτικά δεν επρόκειτο να διατεθούν στην Κύπρο, το θεωρούμε άσχετο. Η εκστρατεία εναντίον των ναρκωτικών γίνεται μέσα στο πνεύμα της παγκόσμιας δικαιοσύνης γιατί πρόκειται για εγκλήματα που στρέφονται κατά της ανθρωπότητας.
Ως κατακλείδα επαναλαμβάνουμε ότι το δικαστήριο δεν παρέλειψε να εκτιμήσει κανένα από τα ελαφρυντικά που αναπτύχθηκαν ενώπιόν του. Αντίθετα αντιμετώπισε τον εφεσείοντα με κάθε δυνατή επιείκεια. Παρά τη γενναία προσπάθεια του κ. Κυπριανού δεν βλέπουμε λόγο επέμβασης.
Η έφεση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο