(1997) 2 ΑΑΔ 30
[*30] 30 Ιανουαρίου, 1997
[ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, ΧΑΤΖΗΤΣΑΓΓΑΡΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στές]
ZAHRA ALI GHOLI,
Εφεσείουσα,
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6223)
Ποινή — Παράνομη εισαγωγή ρητίνης κάνναβης (1.623,85 γραμμάρια) και παράνομη κατοχή του ιδίου φαρμάκου κατά παράβαση των διατάξεων του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου του 1977 (Ν. 29/77), όπως τροποποιήθηκε από τους Ν. 67/83 και 20(Ι)/92—Λευκό ποινικό μητρώο — Επιβολή συντρεχουσών ποινών φυλάκισης πέντε και τεσσάρων χρόνων αντίστοιχα — Επικυρώθηκαν.
Ποινή — Επιμέτρηση — Προσωπικές περιστάσεις — Δεν πρέπει να εξουδετερώνουν την αποτελεσματική εφαρμογή του νόμου στις υποθέσεις κατοχής και εμπορίας ναρκωτικών.
Τα ναρκωτικά βρέθηκαν στις αποσκευές της εφεσείουσας, συγκεκριμένα σε τσάντα την οποία προσπάθησε να εγκαταλείψει μπροστά στον αναπόφευκτο τελωνειακό έλεγχο, κατά την άφιξή της στον αερολιμένα Λάρνακας. Αρνήθηκε ότι η τσάντα ήταν δική της ή ότι γνώριζε το περιεχόμενο. Κατά τη διερεύνηση της υπόθεσης προέβαλε δύο διαφορετικές εκδοχές και κατά τη δίκη μία τρίτη, σε μια προσπάθεια να απαλλαγεί της ευθύνης.
Η εφεσείουσα είναι Περσίδα ηλικίας 53 ετών, παντρεμένη και μητέρα εννέα παιδιών. Ακολουθούσε φαρμακευτική αγωγή εξ αιτίας καρδιακού προβλήματος.
Το Εφετίο απέρριψε την έφεση εναντίον της ποινής σαν έκδηλα υπερβολικής, αφού τόνισε την ανάγκη για επιβολή αποτρεπτικών ποινών σε υποθέσεις κατοχής και διάθεσης ναρκωτικών λόγω των [*31] ανεπανόρθωτων επιπτώσεών τους στην υλική και ηθική ευημερία του ανθρώπου.
Η έφεση απορρίπτεται.
Αναφερόμενη υπόθεση:
Παυλίδης και Άλλος ν. Αστυνομίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 220.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση εναντίον της ποινής από τη Zahra Ali Gholi η οποία στις 27 Σεπτεμβρίου, 1996 βρέθηκε ένοχη από το Κακουργιοδικείο Λάρνακας (Ποινική Υπόθεση Αρ. 633/96) στις κατηγορίες της παράνομης εισαγωγής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξης 'Β' και της παράνομης κατοχής του ιδίου φαρμάκου, κατά παράβαση των Άρθρων 19 και 10Α του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου του 1977 (Ν. 29/77) όπως τροποποιήθηκε από τους Ν. 67/83 και 20(Ι)/92 και καταδικάστηκε από Τ. Ηλιάδη, Π.Ε.Δ., Γ. Ερωτοκρίτου, Α.Ε.Δ. και Μ. Γεωργίου, Ε.Δ. σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης, 5 ετών στην πρώτη κατηγορία και 4 ετών στη δεύτερη κατηγορία.
Μ. Πισσάς, για την Εφεσείουσα.
Γ. Παπαϊωάννου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάου, Δ.
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Η εφεσείουσα βρέθηκε από το Κακουργιοδικείο, κατόπιν δίκης, ένοχη σε κατηγορία για παράνομη εισαγωγή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξης 'Β', ήτοι, ρητίνης κάνναβης - η 1η κατηγορία - όπως και σε κατηγορία για παράνομη κατοχή του ίδιου φαρμάκου - η 2η κατηγορία - κατά παράβαση των αντίστοιχων σχετικών διατάξεων του περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου του 1977 (Ν. 29/77) όπως τροποποιήθηκε από τους Ν. 67/83 και 20(Ι)/92. Της επιβλήθηκε, στην 1η κατηγορία, ποινή φυλάκισης πέντε ετών και, στη 2η κατηγορία, συντρέχουσα ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών.
Τα γεγονότα της υπόθεσης ήταν απλά και, δυστυχώς, συχνά εμφανιζόμενα στην Κύπρο με τη μια ή την άλλη παραλλαγή. Η εφε[*32]σείουσα, που είναι Περσίδα, ταξίδευσε από τη χώρα της και αφίχθη στον αερολιμένα Λάρνακας το πρωί της 10 Ιανουαρίου 1996. Δήλωσε πως σκοπός της επίσκεψης της ήταν να δει ένα γιο της που τότε βρισκόταν εδώ. Εν συνεχεία, ενώ η εφεσείουσα προχωρούσε για τελωνειακό έλεγχο, κίνησαν την υποψία οι κινήσεις της που αφορούσαν μέρος των αποσκευών της, ήτοι, μια τσάντα σε σχέση με την οποία, μπροστά στον αναπόφευκτο πλέον έλεγχο, φάνηκε να εκδηλώνει πρόθεση εγκατάλειψης. Η τσάντα ερευνήθηκε και, καθώς διαπιστώθηκε, περιείχε 1623.85 γρ. ρητίνη κάνναβης συσκευασμένη με τρόπο ώστε να επιτυγχάνεται η απόκρυψη. Η εφεσείουσα αρνήθηκε ότι η τσάντα ήταν δική της ή ότι γνώριζε το περιεχόμενο. Κατά τη διερεύνηση της υπόθεσης προέβαλε δύο διαφορετικές εκδοχές και κατά τη δίκη προέβαλε και μια τρίτη, προσπαθώντας αδέξια να απαλλαγεί από ευθύνη.
Οι προσωπικές περιστάσεις της εφεσείουσας τέθηκαν ενώπιον του Κακουργιοδικείου με έκθεση κοινωνικής έρευνας και με την αγόρευση του συνηγόρου της για μετριασμό της ποινής. Τις συνοψίζουμε. Η εφεσείουσα είναι οικοκυρά, ηλικίας πενήντα τριών χρόνων, παντρεμένη και μητέρα εννέα παιδιών το πιο μικρό από τα οποία είναι δεκαεπτά χρόνων. Τέσσερα είναι άγαμα και διαμένουν στην πατρική κατοικία στην Τεχεράνη. Εκτός από τη φροντίδα της οικογένειας της, η εφεσείουσα βοηθά και το σύζυγο της στο κατάστημα του, παρόλον που η υγεία της εμφανίζεται κλονισμένη εξαιτίας καρδιακού προβλήματος για το οποίο ακολουθεί φαρμακευτική αγωγή.
Ο συνήγορόος της, αγορεύοντας ενώπιον μας, τόνισε ιδιαίτερα ότι επρόκειτο για αμόρφωτη γυναίκα χωρίς πρωτοβουλία και κρίση και ότι ενεπλάκη στην υπόθεση εξ αιτίας της υπέρτερης βούλησης άλλων, των οποίων υπήρξε θύμα. Επεσήμανε επίσης ότι η εφεσείουσα δε βαρύνεται με προηγούμενη καταδίκη και ότι είχε εν τέλει εκφράσει μεταμέλεια. Η οποία όμως, καθώς είναι πρόδηλο, δεν ήταν παρά μόνο φραστική.
Το Κακουργιοδικείο κατά την επιμέτρηση της ποινής έλαβε το καθετί υπόψη και στάθμισε τα πάντα με μεγάλη προσοχή. Επανέλαβε την ανησυχία για την παρατηρούμενη αύξηση στη διάπραξη αδικημάτων που σχετίζονται με ναρκωτικά, τόνισε την αναγκαιότητα για την επιβολή αποτρεπτικών ποινών και εξήγησε ότι οι συνθήκες εμπλοκής στη διάπραξη τέτοιων αδικημάτων και οι προσωπικές περιστάσεις, όσο και αν μπορούσαν να προκαλέσουν συμπάθεια, δεν μπορούσαν να αναχαιτίσουν την αποτελεσματική εφαρμογή του νόμου. Συμφωνούμε. [*33]
Τα δικαστήρια της Κύπρου, όπως και σχεδόν κάθε πολιτισμένης χώρας, επιβάλλουν ποινές προορισμένες να αποθαρρύνουν την εισαγωγή, κατοχή και διάθεση ναρκωτικών. Τα ναρκωτικά πλήττουν και συχνά ανεπανόρθωτα είναι μάλιστα που πλήττουν την υλική και ηθική ευημερία του ανθρώπου. Ο αποτρεπτικός χαρακτήρας των ποινών, ο οποίος πρέπει να αντανακλάται και από το ύψος τους, αποτελεί το κύριο γνώρισμα τους. Οι προσωπικές περιστάσεις και τα ιδιαίτερα προβλήματα αδικοπραγούντων σε αυτού του είδους των υποθέσεων λαμβάνονται βέβαια σε κάποιο βαθμό υπόψη. Και η εξατομίκευση έχει τη θέση της. Αλλά δεν μπορεί να εξουδετερώσει ή να αποδυναμώσει τη μέριμνα για προστασία της κοινωνίας: βλ. Παυλίδης και Άλλος ν. Αστυνομίας Ποινικές Εφέσεις 6161 και 6162, ημερομηνίας 15 Ιουλίου 1996. Η πείρα καταδείχνει ότι οι έμποροι ναρκωτικών συχνά επιλέγουν άτομα αδύναμα ή άτομα με ειδικά προβλήματα για τη μεταφορά ναρκωτικών. Η κατανόηση αυτών των αδυναμιών και προβλημάτων δεν μπορεί να επιδράσει κατά τρόπο που να εξασθενίζει την αποτελεσματική εφαρμογή του νόμου.
Οι επιβληθείσες ποινές δεν είναι υπερβολικές. Εναρμονίζονται πλήρως με ό,τι, καθώς καταδείχνει η νομολογία, απαιτούσε η περίπτωση.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο