(1997) 2 ΑΑΔ 85
[*85] 2 Απριλίου, 1997
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΑΡΤΕΜΙΔΗΣ, ΚΑΛΛΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,
Εφεσείων,
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6205)
Ποινή — Διάρρηξη κατοικίας με σκοπό τη διάπραξη κακουργήματος και πρόκληση βαριάς σωματικής βλάβης στον ένοικό της κατά παράβαση των Άρθρων 292(a) και 231 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 — Λήφθηκε υπόψη μία κατηγορία για διάρρηξη εκκλησίας και κλοπής και δεκατρείς άλλες υποθέσεις διαρρήξεων και κλοπών που παραδέχθηκε ο εφεσείων — Δύσκολα παιδικά χρόνια — Καθυστέρηση και διαταραγμένη προσωπικότητα — Επιβολή συντρεχουσών ποινών φυλάκισης τριών χρόνων στην πρώτη κατηγορία και τεσσάρων στη δεύτερη — Επικυρώθηκαν.
Κρατικές Υπηρεσίες — Γραφείο Ευημερίας — Συνέχιση παροχής φροντίδας στην οικογένεια του εφεσείοντα και παροχή ψυχιατρικής φροντίδας και περίθαλψης σ' αυτόν κατά την έκτιση της ποινής του.
Ο εφεσείων κατά τις πρωινές ώρες διέρρηξε το σπίτι της παραπονουμένης, γιαγιάς της συζύγου του, 72 χρόνων από τα Λειβάδια Λάρνακας. Στη συνέχεια άρχισε να τη γρονθοκοπά ενώ κοιμόταν, την έσυρε κάτω από το κρεβάτι και κτυπούσε το κεφάλι της στο πάτωμα με αποτέλεσμα να προκαλέσει σ' αυτή τραύματα ένα από τα οποία, στην περιοχή του ματιού, είναι μόνιμο. Δικαιολόγησε τη συμπεριφορά του ισχυριζόμενος ότι η παραπονουμένη τον κακολογούσε και ήθελε να το χωρίσει από την εγγονή της. Παραδέχθηκε την πράξη του όταν η γυναίκα του αντέκρουσε το άλλοθι που πρόβαλε.
Το πρωτόδικο Δικαστήριο έλαβε σοβαρά υπόψη τους μετριαστικούς παράγοντες που πρόβαλε ο εφεσείων προτού επιβάλει την κα-ταγνωσθείσα ποινή, ο σοβαρότερος από τους οποίους ήταν κάποια [*86] μορφή καθυστέρησης και διαταραχές στην προσωπικότητα του.
Το Εφετείο απέρριψε την έφεση κατά της ποινής σαν έκδηλα υπερβολικής και αποφάνθηκε ότι αυτή είναι νομικά ορθή, λαμβανομένου υπόψη του βεβαρυμένου ποινικού μητρώου του εφεσείοντα και της εγκληματικής του συμπεριφοράς απέναντι σε μια ανυπεράσπιστη ηλικιωμένη γυναίκα, την οποία τρομοκράτησε και κακοποίησε βάναυσα χωρίς οίκτο.
Η έφεση απορρίπτεται.
Έφεση εναντίον της Ποινής.
Έφεση εναντίον της ποινής από τον Ανδρέα Θεοδούλου ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 12 Ιουλίου, 1996 από το Κακουργιοδικείο Λάρνακας (Ποινική Υπόθεση Αρ. 7143/96) στις κατηγορίες της διάρρηξης κατοικίας και της πρόκλησης βαριάς σωματικής βλάβης κατά παράβαση των Άρθρων 4, 292(a) και 231 του Ποινικού Κώδικα Κεφ. 154 και καταδικάστηκε από Ηλιάδη, Π.Ε.Δ., Ερωτοκρίτου, Α.Ε.Δ. και Γεωργίου, Ε.Δ., σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 3 χρόνων στην πρώτη κατηγορία και 4 χρόνων στη δεύτερη κατηγορία.
Μ Πισσάς, για τον Εφεσείοντα.
Π. Κληρίδης, Ανώτερος Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Η απόφαση του δικαστηρίου θα δοθεί από το δικαστή Σ. Νικήτα.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Ο εφεσείων, ηλικίας 31 ετών, καταδικάστηκε από το Μόνιμο Κακουργιοδικείο, ύστερα από παραδοχή του, σε δύο κατηγορίες ότι (α) διέρρηξε κατοικία με σκοπό τη διάπραξη κακουργήματος και (β) προκάλεσε βαριά σωματική βλάβη στην ένοικό της. Τη συμπεριφορά αυτή ποινικοποιούν τα άρθρα 292(α) και 231 του Ποινικού Κώδικα και την τιμωρούν με φυλάκιση μέχρι 10 και 7 χρόνια αντίστοιχα. Το δικαστήριο διέταξε τη φυλάκισή του για 3 χρόνια στην πρώτη κατηγορία και 4 στη δεύτερη με πρόνοια να συντρέχουν. Η τιμωρία δεν αφορούσε μόνο τις κατηγορίες αυτές. Παράλληλα λήφθηκε υπόψη μια κατηγορία για διάρρηξη εκκλησίας και κλοπής, που εκκρεμούσε για εκδίκαση από το ίδιο δικαστήριο. Και 13 ακόμη υποθέσεις διαρρήξεων και κλοπών που παραδέχθηκε και οι οποίες δεν είχαν ακόμη αχθεί στο δικαστήριο. [*87]
Θύμα της βιαιότητας του Εφεσείοντα ήταν η Δέσποινα Θεοφίλου, 72 χρονών, από τα Λειβάδια Λάρνακας, γιαγιά της συζύγου του. Ο εφεσείων δικαιολόγησε τη συμπεριφορά του ισχυριζόμενος ότι αυτή τον κακολογούσε και ήθελε να το χωρίσει από την εγγονή της. Ο ισχυρισμός όμως αντιφάσκει με άλλη δικαιολογία του (που φαίνεται πως δέχθηκε το Κακουργιοδικείο παρόλο που κάμνει εύρημα και για εκδικητική πρόθεση του εφεσείοντα) ότι δεν ενήργησε προσχεδιασμένα. Περαιτέρω ελέχθη ότι ο εφεσείων κατά το χρόνο διάπραξης των αδικημάτων τελούσε ως ένα βαθμό, υπό την επήρεια οινοπνευματωδών ποτών, που κατανάλωσε προηγουμένως με φίλους του σε κέντρο αναψυχής.
Τις συνθήκες τέλεσης των αδικημάτων περιγράφει με λεπτομέρειες το Κακουργιοδικείο στην απόφασή του. Είναι συγκλονιστικές. Και προκαλούν τον αποτροπιασμό. Ο εφεσείων πήγε στο σπίτι της παραπονούμενης, στο οποίο ζούσε μόνη, κατά τις πρωινές ώρες και το διέρρηξε. Ενώ κοιμόταν στην κρεβατοκάμαρά της άρχισε να την γρονθοκοπεί. Την έσυρε στη συνέχεια κάτω από το κρεβάτι και κτυπούσε το κεφάλι της στο πάτωμα. Έφυγε, αφήνοντάς την μισολιπόθυμη και αιμόφυρτη. Από τα τραύματα που της προκάλεσε παρέμεινε σοβαρή μόνιμη βλάβη στο ένα μάτι.
Η μεταμέλεια του εφεσείοντα τέθηκε ως ελαφρυντικό. Πρέπει όμως να παρατηρήσουμε ότι η συμπεριφορά του μετά το έγκλημα κάθε άλλο παρά μετανοημένο άνθρωπο έδειχνε. Είχε αρνηθεί, ανα-κρινόμενος από την αστυνομία, οποιαδήποτε ανάμειξη. Και μόνο όταν η γυναίκα του αντέκρουσε το άλλοθι που πρόβαλε παραδέχθηκε την πράξη του. Συγκεκριμένα αυτή είπε ότι ο άντρας της πήγε σπίτι τις πρωινές ώρες και τον είδε που έπλενε τα ματωμένα ρούχα του.
Ένα άλλο σημείο που έθιξε ο δικηγόρος του εφεσείοντα είναι η ψυχοπνευματική κατάσταση του εφεσείοντα, που αναλύει έκθεση ψυχιάτρου που είχε στη διάθεσή του το δικαστήριο που δίκασε. Επίσης αναφέρθηκε στο οικογενειακό και ατομικό ιστορικό του εφεσείοντα που κατοπτρίζεται στην έκθεση του Γραφείου Ευημερίας, που ζήτησε το δικαστήριο. Είναι γεγονός - και αποτελεί ελαφρυντικό - ότι ο εφεσείων έχει κάποια καθυστέρηση και παρουσιάζει διαταραχές προσωπικότητας που, κατά τον ψυχίατρο που τον εξέτασε, οφείλεται στη δομή της προσωπικότητας και τη συναισθηματική ανωριμότητά του. Το ίδιο μπορεί να λεχθεί και για τις δυσμενείς συνθήκες κάτω από τις οποίες ανδρώθηκε.
Οι ελαφρυντικές αυτές περιστάσεις αξιολογήθηκαν με προσο[*88]χή από το δικαστήριο και είναι φανερό πως είχαν ευεργετική επίδραση στην καταγνωσθείσα ποινή. Έγινε ορθολογική επιμέτρηση και αναφέρθηκαν οι λόγοι που προσδιορίζουν τη βαρύτητα της πράξης χωρίς να παραλειφθεί η εκτίμηση της προσωπικότητας του δράστη. Πράγματι ο κ. Πίσσας αναγνώρισε πως το Δικαστήριο δεν μπορούσε να δείξει μεγαλύτερη επιείκια. Ουσιαστικά ο συνήγορος έκαμε έκκληση, επικαλούμενος και τα δύσκολα παιδικά χρόνια του εφεσείοντα, να του δοθεί μια ευκαιρία για νέα εκκίνηση στη ζωή του προς όφελος της οικογένειάς του.
Πρέπει όμως να επισημανθεί ότι ο κατηγορούμενος έχει βεβαρυμένο ποινικό μητρώο. Πέραν τούτου δεν είναι δυνατό, χωρίς καμιά μεταστροφή του εφεσείοντα, έμπρακτου χαρακτήρα, να παραγνωρίσουμε την εγκληματική συμπεριφορά του απέναντι σε μία ανυπεράσπιστη ηλικιωμένη γυναίκα, που τρομοκράτησε και κακοποίησε βάναυσα, χωρίς οίκτο. Δεν μπορούμε να ενεργήσουμε χωρίς αντικειμενικό έρεισμα, που στην προκείμενη περίπτωση ελλείπει ολότελα.
Η έφεση απορρίπτεται. Προτρέπουμε τις κρατικές υπηρεσίες να εξακολουθήσουν να φροντίζουν την οικογένεια του εφεσείοντα. Και να του παράσχουν ψυχιατρική φροντίδα και περίθαλψη κατά την έκτιση της ποινής του.
Η έφεση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο