(1997) 2 ΑΑΔ 156
[*156]4 Iουνίου, 1997
[ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΚΡΟΝΙΔΗΣ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ,
Εφεσείων,
ν.
ΧΡΙΣΤΑΚΗ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ,
Eφεσιβλήτου.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6244)
Πρακτική — Έγκριση υπό του Γενικού Εισαγγελέα άσκησης έφεσης κατά αθωωτικής απόφασης σε ιδιωτική ποινική υπόθεση — Ο περί Ποινικής Δικονομίας Νόμος, Κεφ. 155, Άρθρο 137(1) και 137(3) — Εφαρμοστέες αρχές.
Ο εφεσίβλητος-κατηγορούμενος, που αντιμετώπιζε κατηγορία σε ιδιωτική ποινική υπόθεση για έκδοση επιταγής χωρίς αντίκρυσμα, αθωώθηκε από το Δικαστήριο μετά από υποβολή για μη απόδειξη εκ πρώτης όψεως υπόθεσης. Ο εφεσείων ζήτησε την έγκριση του Γενικού Εισαγγελέα για καταχώρηση έφεσης, σύμφωνα με το Άρθρο 137(1)(α) της Ποινικής Δικονομίας, Κεφ. 155 και την απόφαση του Εφετείου στην υπόθεση Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημοσίας Υγείας v. Σταύρου Πίττα. Το αίτημα του εφεσείοντα εγκρίθηκε.
Κατά την ακρόαση της έφεσης προβλήθηκε προδικαστικά, εκ μέρους του εφεσίβλητου ο ισχυρισμός, ότι η έγκριση του Γενικού Εισαγγελέα, κάλυπτε μόνο το θέμα της καταχώρησης, όχι όμως και την υπογραφή της Ειδοποίησης Έφεσης, όπως προνοείται στο Άρθρο 137(3) του Κεφ. 155.
Το Εφετείο απέρριψε την προδικαστική ένσταση και αποφάνθηκε ότι:
H παρούσα υπόθεση διακρίνεται από την υπόθεση Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημοσίας Υγείας (ανωτέρω), στην οποία το Εφετείο απέρριψε έφεση η οποία καταχωρήθηκε χωρίς την εξασφάλιση της έγκρισης του Γενικού Εισαγγελέα, όπως προνοείται στο Άρθρο [*157]137(1) του Κεφ. 155.
Το αίτημα στην παρούσα υπόθεση, βασίζεται στις πρόνοιες του Άρθρου 137(1), για έγκριση καταχώρησης της έφεσης. Εν τούτοις, η χρησιμοποίηση, από τους δικηγόρους του εφεσείοντα, της φράσης “όπως παραχωρήσετε την απαιτούμενη έγκριση για τα περαιτέρω”, δήλωνε καθαρά ότι αφορούσε και την έγκριση εξουσιοδότησης για υπογραφή της Ειδοποίησης Έφεσης από αυτούς.
Η προδικαστική ένσταση απορρίπτεται.
Aναφερόμενη υπόθεση:
Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας v. Πίττα (1995) 2 Α.Α.Δ. 261.
Έφεση - Προδικαστική Ένσταση Eφεσίβλητου.
Έγερση προδικαστικής ένστασης από τον εφεσίβλητο - κατηγορούμενο ότι η έγκριση του Γενικού Eισαγγελέα κάλυπτε μόνο το θέμα καταχώρησης της έφεσης και όχι της υπογραφής της ειδοποίησης έφεσης κατά την εκδίκαση της έφεσης που καταχωρήθηκε από τον Aνδρέα Σταυρίδη εναντίον της απόφασης, ημερομηνίας 20 Nοεμβρίου, 1996 του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας (Iδιωτική Ποινική Yπόθεση Aρ. 48807/95) με την οποία ο Mαλαχτός, E.Δ. αποφάνθηκε ότι δεν αποδείχθηκε εκ πρώτης όψεως υπόθεση και αθώωσε και απάλλαξε τον εφεσίβλητο-κατηγορούμενο από την κατηγορία της έκδοσης επιταγής χωρίς αντίκρυσμα κατά παράβαση του Άρθρου 305(A)(1) του Ποινικού Kώδικα, Kεφ. 154, όπως έχει τροποποιηθεί.
Κ. Δημητριάδης, για τον Eφεσείοντα.
Σ. Δράκος με Ε. Πουργουρίδη, για τον Eφεσίβλητο.
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων με ιδιωτική ποινική δίωξη αρ. 48807/95 του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, προσήψε εναντίον του εφεσίβλητου την κατηγορία της έκδοσης επιταγής χωρίς αντίκρυσμα κατά παράβαση του άρθρου 305(Α)(1) του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154, ως έχει τροποποιηθεί.
Κατά την ακροαματική διαδικασία και συγκεκριμένα όταν έκλεισε η υπόθεση του εφεσείοντα-κατήγορου, το Δικαστήριο, μετά από εισήγηση της υπεράσπισης, απεφάνθη ότι δεν απεδείχθη εκ πρώτης όψεως υπόθεση εναντίον του εφεσίβλητου-κατηγορούμενου και τον [*158]αθώωσε και τον απάλλαξε από την προαναφερθείσα κατηγορία. Σαν αποτέλεσμα ο εφεσείων καταχώρησε την παρούσα έφεση, η οποία στρέφεται εναντίον της αθωωτικής απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου.
Πριν από την καταχώρηση της έφεσης, ο εφεσείων, ιδιώτης κατήγορος, με επιστολή μέσον των δικηγόρων του, ημερ. 29.11.96, ζήτησε την έγκριση του Γενικού Εισαγγελέα για καταχώρηση της έφεσης, σύμφωνα με το άρθρο 137(1)(α) της Ποινικής Δικονομίας, Κεφ. 155 και την απόφαση του Εφετείου στην υπόθεση Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημοσίας Υγείας ν. Σταύρου Πίττα (1995) 2 Α.Α.Δ. 261.
Η επιστολή/αίτηση των δικηγόρων του εφεσείοντα καταλήγει με τις φράσεις: “... παρακαλείσθε όπως μας παραχωρήσετε την απαιτούμενη έγκριση για τα περαιτέρω”.
Αυθημερόν ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας ενέκρινε το αίτημα με το να αναγράψει επί της αιτήσεως του εφεσείοντα τη λέξη “Εγκρίνεται”.
Κατά την ακρόαση της έφεσης ο δικηγόρος του εφεσίβλητου ήγειρε προδικαστική ένσταση ισχυριζόμενος ότι η έφεση ενώπιον μας δεν είναι έγκυρη, δεδομένου ότι η Ειδοποίηση Έφεσης υπογράφεται από κάποιο Φ. Νικολαΐδη, που δεν είχε εξουσιοδότηση από το Γενικό Εισαγγελέα να την υπογράψει, όπως προνοεί το άρθρο 137(3) του Κεφ. 155.
Διευκρινίζοντας, ανάφερε ότι η έγκριση του Γενικού Εισαγγελέα κάλυπτε μόνο το θέμα της καταχώρησης, όχι όμως και την υπογραφή της Ειδοποίησης Έφεσης.
Ο δικηγόρος του εφεσείοντα αντικρούοντας τους ισχυρισμούς του δικηγόρου του εφεσίβλητου, ανάφερε πως η έγκριση του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα εξουσιοδοτούσε τόσο την καταχώρηση της έφεσης όσο και την υπογραφή της Ειδοποίησης Έφεσης. Επίσης αρνήθηκε ότι με το αίτημα του εφεσείοντα προς το Γενικό Εισαγγελέα εζητείτο μόνο η έγκρισή του για καταχώρηση της έφεσης αλλά και η έγκρισή του για υπογραφή της Ειδοποίησης Έφεσης, δεδομένου ότι η φράση “για τα περαιτέρω” εκάλυπτε αυτή την ενέργεια.
Το άρθρο 137(1) του περί Ποινικής Δικονομίας Νόμου Κεφ. 155 προνοεί ότι έφεση, μεταξύ άλλων, από αθωωτική απόφαση Επαρχιακού Δικαστηρίου, μπορεί να ασκηθεί μόνο από το Γενικό Εισαγ[*159]γελέα ή με την έγκρισή του. Πέραν αυτού όμως, υπάρχουν και οι πρόνοιες του άρθρου 137(3) που προνοούν ότι η Ειδοποίηση Έφεσης “υπογράφεται από το Γενικό Εισαγγελέα ή από τέτοιο πρόσωπο ως αυτός ήθελε εξουσιοδοτήσει για το σκοπό αυτό......”.
Το θέμα που εγείρεται ενώπιον μας, σ’ αυτό το στάδιο, περιορίζεται στο αν και κατά πόσο το πρόσωπο που υπέγραψε την Ειδοποίηση Έφεσης ήταν εξουσιοδοτημένο να το πράξει, με βάση την έγκριση που δόθηκε από το Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα στο αίτημα του εφεσείοντα. Δεν είναι η περίπτωση μη εξασφάλισης έγκρισης για καταχώρηση της έφεσης, όπως ήταν στην υπόθεση Ιατρικές Υπηρεσίες και Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας ν. Σταύρου Πίττα (ανωτέρω), όπου το Εφετείο αποφάνθηκε ότι οι εφεσείοντες, μη έχοντας εξασφαλίσει την έγκριση του Γενικού Εισαγγελέα, όπως προνοείται από το άρθρο 137(1), δεν είχαν το δικαίωμα να καταχωρήσουν την έφεση, η οποία κρίθηκε απαράδεκτη.
Όμως, οι αρχές που διέπουν την εγερθείσα προδικαστική ένσταση, είναι οι ίδιες με αυτές που διατυπώθηκαν στην υπόθεση των Ιατρικών Υπηρεσιών (ανωτέρω). Κατά συνέπεια, αν διαφανεί ότι δεν δόθηκε εξουσιοδότηση υπογραφής της Ειδοποίησης Έφεσης, τότε και η παρούσα έφεση θα πρέπει να κριθεί και αυτή απαράδεκτη.
Όμως τα πράγματα δεν είναι έτσι. Ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας έδωσε την έγκρισή του και παρ’ όλο που το αίτημα βασιζόταν στις πρόνοιες του άρθρου 137(1), για έγκριση καταχώρησης της έφεσης, εντούτοις η έγκριση που στην ουσία επιδιωκόταν ήταν φανερό, με τη χρησιμοποίηση της φράσης “όπως παραχωρήσετε την απαιτούμενη έγκριση για τα περαιτέρω”, ότι αφορούσε και την έγκριση εξουσιοδότησης υπογραφής της Ειδοποίησης Έφεσης από τους δικηγόρους του εφεσείοντα. H έγκριση άσκησης έφεσης κάτω από τις συνθήκες της παρούσας υπόθεσης, εξυπακούεται ότι κάλυπτε και την εξουσιοδότηση υπογραφής της από άλλο πρόσωπο, συγκεκριμένα από τους δικηγόρους του εφεσείοντα.
Για τους πιο πάνω λόγους, η προδικαστική ένσταση απορρίπτεται.
H προδικαστική ένσταση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο