(1998) 2 ΑΑΔ 137
[*137]12 Ιουνίου, 1998
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΚΑΛΛΗΣ, ΚΡΑΜΒΗΣ, Δ/στές]
1. ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΕΪΤΑΝΗΣ,
2. ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΥ,
Εφεσείοντες,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινικές Eφέσεις Αρ. 6529 και 6530)
Διάταγμα προσωποκράτησης — Έκδοση διατάγματος προσωποκράτησης κατηγορουμένων μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσής τους από το Κακουργιοδικείο — Το εύρημα του πρωτόδικου Δικαστηρίου για ύπαρξη πιθανότητας επηρεασμού μαρτύρων από τους εφεσείοντες, δεν είχε νόμιμο έρεισμα — Ακύρωση του επίδικου διατάγματος.
Οι εφεσείοντες παραπέμφθηκαν στις 29/5/98 από το Επαρχιακό Δικαστήριο στο Μόνιμο Κακουργιοδικείο με κατηγορίες μαστρωπείας και άλλες κατηγορίες για αδικήματα κατά των ηθών. Επίσης διατάχθηκε η κράτηση των εφεσειόντων μέχρι τις 19/6/98 που ήταν ορισμένη η δίκη. Ο κύριος λόγος για τον οποίο παρέμειναν υπό κράτηση ήταν ότι υπήρχε μαρτυρία από τον ανακριτή της υπόθεσης ότι έγινε προσπάθεια, μέσω τρίτων προσώπων, επηρεασμού μαρτύρων. Οι λόγοι έφεσης στρέφονται γύρω από το πιο πάνω εύρημα του Δικαστηρίου.
Το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ότι το εύρημα αυτό του Δικαστηρίου πάσχει ανεπανόρθωτα και ως εκ τούτου επέτρεψε την έφεση ακυρώνοντας το διάταγμα κράτησης.
Οι εφέσεις επιτρέπονται.
Eφέσεις.
Eφέσεις από τους Γιάννη Mεϊτανή και Στέλιο Σωτηρίου, εναντίον της απόφασης Δικαστή του Eπαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, (Ματθαίου, Πρ. E.Δ.) ημερομηνίας 29.5.98 (Ποινική Yπόθεση Aρ. 12973/98) με την οποία διατάχθηκε η κράτησή τους [*138]μέχρι τη διεξαγωγή της δίκης από το μόνιμο Kακουργιοδικείο Λευκωσίας σε σχέση με αδικήματα μαστρωπείας και αδικήματα κατά των ηθών.
Δ. Παυλίδης, για τον Εφεσείοντα στην Π.Ε. 6529.
Μιχ. Κυπριανού και Α. Μερακλής, για τον Eφεσείοντα στην Π.Ε. 6530.
Γ. Κυριακίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Eφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Η απόφαση δόθηκε αυθημερόν από το Δικαστή Σ. Νικήτα.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Οι εφεσείοντες έχουν παραπεμφθεί από δικαστή του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας σε Μόνιμο Κακουργιοδικείο με κατηγορίες μαστροπείας και άλλες κατηγορίες για αδικήματα κατά των ηθών, που αφορούν επίσης τη γενετήσια ζωή.
Η παραπομπή της υπόθεσης έγινε στις 29/5/98. Η δίκη ορίστηκε στις 19 τρέχοντος μήνα. Στο μεσοδιάστημα έχει διαταχθεί η κράτηση των εφεσειόντων, παρά τις ενστάσεις που πρόβαλαν μέσω των δικηγόρων τους. Πρέπει να λεχθεί ότι ο κύριος λόγος για τον οποίο παρέμειναν υπό κράτηση, όπως προκύπτει από την πρωτόδικη απόφαση, είναι ότι υπάρχει μαρτυρία, από τον ανακριτή της υπόθεσης, ότι έγινε προσπάθεια, μέσω τρίτων προσώπων (που τελικά δεν επιβεβαιώθηκε), επηρεασμού μαρτύρων. Και συγκεκριμένα των παραπονούμενων κυριών.
Οι λόγοι έφεσης και η επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε προς υποστήριξή τους ενώπιόν μας, αλλά και πρωτόδικα, στρέφονται κυρίως γύρω από το κεντρικό αυτό εύρημα του δικαστηρίου. Πάσχει εντούτοις ανεπανόρθωτα. Στηρίζεται σε σαθρή βάση. Ο πρωτόδικος δικαστής παρόλο που είπε πρώτα ότι δεν έχει εντυπωσιαστεί από το μάρτυρα της Κατηγορίας, εντούτοις δέχθηκε ότι έλεγε την αλήθεια. Στη συνέχεια αναιρεί την κρίση αυτή, προσθέτοντας ότι “δικαιολογείται η υποψία ότι η Εισαγγελεία προσπάθησε να υποστηρίξει συγκεκριμένα κριτήρια τα οποία έχουν καθιερωθεί βάσει της νομολογίας”. Η αντιφατικότητα είναι εξόφθαλμη.
Η όλη αντινομία του κρίσιμου ευρήματος έχει συνέχεια. Αμέσως παρακάτω, μετά τη διατύπωση των υποψιών του, ο πρωτό[*139]δικος δικαστής φτάνει σε αντίθετο συμπέρασμα. Είναι όμως καλύτερα να μεταφέρουμε τα δικά του λόγια:
“Όμως σε σχέση με αυτήν την εισήγηση αναφορικά με την πιθανότητα επηρεασμού μαρτύρων το γεγονός ότι έχει ήδη αναφερθεί ότι υπάρχει καταγγελία σχετική, σε σχέση και με την εισήγηση του κ. Παυλίδη ότι οι κατηγορούμενοι είναι υπό κράτηση και είναι αδύνατη αυτή η προσπάθεια επηρεασμού μαρτύρων, το ανάλογο ερώτημα που δημιουργείται στο μυαλό του δικαστηρίου είναι ότι εάν ήδη υπάρχει προσπάθεια επηρεασμού μαρτύρων κατά την κράτησή τους πόσο μάλλον εάν αφεθούν ελεύθεροι οι κατηγορούμενοι.”
Για να ενισχύσει το συμπέρασμά του, ο πρωτόδικος δικαστής καταφεύγει ανεπίτρεπτα στη μαρτυρία των παραπονούμενων, δηλαδή, στις καταθέσεις τους προς την Αστυνομία, το περιεχόμενο των οποίων εξέλαβε σαν δεδομένο. Τούτο συνάγεται από την εξής περικοπή:
“Με αυτό το συμπέρασμα λαμβάνω υπόψη μου σαν δικαστήριο τη μαρτυρία η οποία υπάρχει ενώπιόν μου αναφορικά με τον τρόπο με το οποίο οι κατηγορούμενοι ουσιαστικά επηρέασαν τις παραπονούμενες στο να εξωθούν στην πορνεία. Αυτός ο επηρεασμός υπάρχει στη μαρτυρία της κάθε παραπονούμενης.”
Για τον ίδιο σκοπό, ο πρωτόδικος δικαστής θεώρησε εκ προοιμίου ότι το γεγονός ότι οι παραπονούμενες είναι αλλοδαπές τις καθιστά ευάλωτες σε επηρεασμό γιατί, όπως ο ίδιος συμπέρανε, δε γνωρίζουν τα δικαιώματά τους. Η ιδιότητά τους αυτή σε συνδυασμό με τις υποθέσεις που έκαμε και που απορρέουν από τη θέση τους, λήφθηκαν υπόψη και συνέτειναν στη λήψη της απόφασης για κράτηση των εφεσειόντων. Ωστόσο τέτοιο κριτήριο είναι εντελώς άγνωστο στη νομολογία.
Η δικηγόρος της Δημοκρατίας υπέβαλε ότι ο κίνδυνος επηρεασμού μαρτύρων δεν ήταν ο μοναδικός λόγος για τον οποίο διατάχθηκε η κράτηση. Το δικαστήριο έλαβε υπόψη τη σοβαρότητα των αδικημάτων, όπως και την πιθανότητα καταδίκης που δημιούργησε η προσαχθείσα μαρτυρία. Όμως οι λόγοι αυτοί συσχετίστηκαν άμεσα με το κύριο εύρημα. Επομένως η επίδικη απόφαση παρέμεινε χωρίς κανένα νόμιμο έρεισμα. Δε θα προχωρήσουμε σε κρίση κατά πόσον, ενόψει του σφάλματος του πρωτόδικου δικαστηρίου, ήταν δυνατό να ευσταθήσει από μόνος του οποιοσδήποτε άλλος παράγων, που θα μπορούσε να δικαιολογήσει την κράτηση.
[*140]Αναπόφευκτα οι εφέσεις επιτρέπονται. Το επίδικο διάταγμα κράτησης ακυρώνεται. Ασκώντας τη διακριτική εξουσία που μας παρέχει το άρθρο 25(3) του περί Δικαστηρίων Νόμου του 1960, διατάσσουμε την απόλυση των κρατουμένων, αφού συμμορφωθούν με τους εξής όρους: (1) υπογράψουν εγγύηση £5.000 ο καθένας με αξιόχρεο εγγυητή, τον οποίο θα εγκρίνει ο Πρωτοκολλητής· (2) παραδώσουν στην Αστυνομία το διαβατήριο ή οποιοδήποτε άλλο ταξιδιωτικό έγγραφό τους· και (3) παρουσιάζονται μέχρι την ημερομηνία της δίκης στον αστυνομικό σταθμό Αγ. Δομετίου 1 φορά την ημέρα μεταξύ των ωρών 12.00-14.00.
Οι εφέσεις επιτρέπονται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο