(1998) 2 ΑΑΔ 189
[*189]14 Ιουλίου, 1998
[ΝΙΚΗΤΑΣ, ΚΑΛΛΗΣ, ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ/στές]
VALI BAGHER POUR CHOKAMI,
Εφεσείων,
ν.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6357)
Ποινή — Ναρκωτικά — Εισαγωγή, κατοχή με σκοπό τη διάθεση και προσφορά προς πώληση οπίου (1665 γραμμαρίων) — Εφεσείων, ηλικίας 57 χρόνων, μέλος σπείρας διακίνησης και διάθεσης ναρκωτικών στην Κυπριακή αγορά με στόχο την πραγματοποίηση τεράστιου κέρδους — Παραδοχή — Επιβολή συντρέχουσων ποινών φυλάκισης 5 χρόνων — Το Εφετείο, με μεγάλη δυσκολία, δεν άσκησε την εξουσία του για αύξησή τους.
Ποινή — Επιμέτρηση — Ελαφρυντικοί παράγοντες — Επιδείνωση της υγείας του εφεσείοντα μετά την καταδίκη του σε φυλάκιση για κατοχή και εμπορία ναρκωτικών — Δε συνιστούσε εξαιρετικές περιστάσεις για μείωση της ποινής, κατ’ έφεση, για καθαρά ανθρωπιστικούς λόγους.
Ποινή — Αποτρεπτική ποινή — Πρέπει να επιβάλλεται σε υποθέσεις διακίνησης και εμπορίας ναρκωτικών όχι μόνο λόγω της οικουμενικότητας τέτοιων εγκλημάτων αλλά και για την προστασία του τόπου μας από τoυς κινδύνους διαρροής τους.
Ο εφεσείων, ο οποίος κατάγεται από την Περσία, μετά από παραδοχή, βρέθηκε ένοχος από το Μόνιμο Κακουργιοδικείο σε κατηγορίες εισαγωγής, κατοχής με σκοπό τη διάθεση και προσφοράς προς πώληση ποσότητας οπίου. Του επιβλήθηκε ποινή πενταετούς φυλάκισης σε κάθε κατηγορία με πρόνοια οι ποινές να συντρέχουν.
Στην έφεση, που καταχώρησε εναντίον της ποινής, πρόβαλε σαν λόγο το ότι από το χρόνο της καταδίκης του και ενόσω ήταν στις φυλακές, εκτίοντας την ποινή του, η υγεία του παρουσίασε επιδείνωση.
[*190]Το Ανώτατο Δικαστήριο απέρριψε την έφεση και αποφάνθηκε ότι:
1. Σοβαρά θέματα υγείας δυνατό να επηρεάσουν το μέγεθος της ποινής. Όμως εξόφθαλμα δεν είναι αυτή η περίπτωση. Όπως προκύπτει από την ιατρική έκθεση, η κατάσταση του εφεσείοντα δεν εμπνέει καμιά ανησυχία. Ούτε προβλέπεται οποιαδήποτε χειροτέρευση. Η υπόθεση Costas Pittas v. The Police, την οποία επικαλέσθηκε ο εφεσείων, διακρίνεται από την παρούσα υπόθεση.
2. Το πιο σημαντικό είναι όμως ότι, για τη διάπραξη αδικημάτων, όπως αυτά που εκδικάζονται, οι προσωπικές περιστάσεις και ακόμη η ηλικία των ενόχων, δεν μπορούν να έχουν ουσιαστική σημασία. Διαφορετικά τα δικαστήρια θα έστελλαν λανθασμένα μηνύματα σε όσους διακινούν ναρκωτικά.
3. Η φυλάκιση 5 χρόνων ήταν, για τις περιστάσεις της παρούσας υπόθεσης, εξαιρετικά επιεικής και το Εφετείο είναι με πολλή δυσκολία που δεν θα ασκήσει την εξουσία του για αύξησή της.
Η έφεση απορρίπτεται.
Aναφερόμενες Yποθέσεις:
Malta v. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 443,
Atallah v. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 94,
Sfeir v. Δημοκρατίας (1993) 2 Α.Α.Δ. 143,
Zewar v. Δημοκρατίας (1990) 2 Α.Α.Δ. 384,
El-Beyrouty and Another v. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 543,
Λαζάρου v. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 129,
Κουφού v. Δημοκρατίας (1993) 2 Α.Α.Δ. 95,
Celik και Άλλοι v. Δημοκρατίας (1993) 2 Α.Α.Δ. 391,
Pittas v. Police (1968) 2 C.L.R. 137.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση εναντίον της ποινής από τον Vali Bagher Pour Chokami, ο οποίος βρέθηκε ένοχος στις 27 Iουνίου, 1997, από το [*191]Kακουργιοδικείο Λεμεσού (Ποινική Yπόθεση Aρ. 9688/97) στις κατηγορίες εισαγωγής, παράνομης κατοχής, κατοχής με σκοπό την προμήθεια και προσφορά προς πώληση 1.665 γραμμαρίων οπίου, κατά παράβαση των Άρθρων 4(1)(α), 6(1), 6(3) και 5(1)(β) του περί Nαρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Oυσιών Nόμου του 1977 και καταδικάστηκε από X”Xαμπή, Π.E.Δ., Nαθαναήλ, A.E.Δ. και Γεωργίου, E.Δ., σε ποινή φυλάκισης 5 ετών στην 1η κατηγορία, 5 ετών στην 3η κατηγορία, 5 ετών στην 4η κατηγορία. Oι ποινές συντρέχουν από 6.3.97.
Σ. Δράκος, για τον Eφεσείοντα.
A. Mαππουρίδης, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Eφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΔIKAΣTHPIO: Η απόφαση δόθηκε αυθημερόν από το δικαστή Σ. Νικήτα.
ΝΙΚΗΤΑΣ, Δ.: Aποτελεί κοινοτοπία πως το όπιο είναι από τα σκληρότερα ναρκωτικά. Γιαυτό και ο νόμος το κατατάσσει στην τάξη Α για την οποία επιφυλάσσει τις βαρύτερες ποινές. Η εισαγωγή, κατοχή με σκοπό τη διάθεση και η προσφορά προς πώληση, αδικήματα για τα οποία ο εφεσείων παραδέχθηκε ενοχή σε Μόνιμο Κακουργιοδικείο, τιμωρούνται με ισόβια φυλάκιση. Ωστόσο, ύστερα από συστάθμιση όλων των στοιχείων, καταδικάστηκε σε 5ετή μόνο φυλάκιση σε κάθε κατηγορία. Με πρόνοια οι ποινές να συντρέχουν. Η ίδια ποινή επιβλήθηκε και σε συνεργάτη του, που είχε επίσης υποβάλει έφεση, αλλά την απέσυρε. Σε τρίτο μέλος της σπείρας, για τους λόγους που εξήγησε το δικάσαν δικαστήριο, η τιμωρία ήταν ηπιότερη: τριετής φυλάκιση. Ας σημειωθεί ότι ο εφεσείων είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία. Άγει το 57ο έτος της ηλικίας του.
Ο λόγος της έφεσης είναι ουσιασικά ένας: ότι από το χρόνο της καταδίκης του και ενόσω ήταν στις φυλακές, εκτίοντας την ποινή του, η υγεία του εφεσείοντα παρουσίασε επιδείνωση. Για να αποσαφηνιστεί το θέμα, αναβάλαμε σε δύο περιπτώσεις την υπόθεση, ύστερα από αίτημα του συνηγόρου του, για να υποβληθεί σε ιατρικές εξετάσεις. Ας σημειωθεί ότι στο πρωτόδικο δικαστήριο λέχθηκε ότι ο εφεσείων έπασχε από ρευματισμούς, με αποτέλεσμα το στοιχείο αυτό να προσμετρήσει ως ελαφρυντική περίσταση. Σήμερα, παρουσιάστηκε ενώπιόν μας ως τεκμήριο το πιστοποιητικό του γιατρού των φυλακών Δρα. Χρ. Παπανεάρ[*192]χου, που εξέτασε τον εφεσείοντα.
Προτού όμως ασχοληθούμε με αυτό, θα ήταν σωστό να έχουμε υπόψη τα βασικά της υπόθεσης, διότι είναι σε αυτό το πλαίσιο που μπορεί να γίνει συσχετισμός με την κατάσταση της υγείας του, όπως εξελίχθηκε. Ενώ ακόμη ο εφεσείων ήταν στην Περσία, από την οποία κατάγεται, αγόρασε με πρώην συγκατηγορούμενό του ποσότητα οπίου σε χαμηλή τιμή. Παράλληλα είχαν συλλάβει την ιδέα να την πωλήσουν στην Κύπρο, πραγματοποιώντας έτσι τεράστιο κέρδος. Πρέπει να σταθούμε εδώ για να επισημάνουμε τρεις παράγοντες επίτασης της ποινής. Πρώτα η ποσότητα. Πρόκειται για 1665 γραμμάρια. Ο σχεδιασμός είναι το άλλο. Πάνω απ’ όλα όμως είναι η κυνικότητα της απόφασης και η αναλγησία που συνεπάγεται. Στο πρωτόδικο δικαστήριο είχαν προβάλει οικονομικές ανάγκες για την πράξη τους. Αλλά δεν είναι δυνατό, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, να γίνει δεκτό ότι ένας μπορεί να κτίζει τη δική του ευημερία, ερειπώνοντας τη ζωή των άλλων ανθρώπων. Στην Κύπρο βρήκαν όντως αγοραστή. Αλλά η επιχείρηση της σπείρας, να του παραδώσουν την παράνομη ουσία, δεν τελεσφόρησε.
Η Κύπρος ήταν ενδιάμεσος σταθμός διακίνησης ναρκωτικών. Τα δικαστήρια επέβαλλαν αυστηρές ποινές λόγω της οικουμενικότητας τέτοιων εγκλημάτων. Όχι μόνο γιαυτό. Αλλά και γιατί υπήρχαν πάντοτε οι κίνδυνοι διαρροής των ναρκωτικών στον τόπο μας, κάτι που δυστυχώς έχει γίνει πραγματικότητα σε σημείο που άνθρωποι, όπως τον εφεσείοντα, να το αντιμετωπίζουν σαν χρυσοφόρα επιχείρηση.
Ο κ. Μαππουρίδης στην αγόρευσή του έχει αναφερθεί σε νομολογία που δείχνει ότι η συνήθης ποινή για τέτοιου είδους αδικήματα είναι η φυλάκιση των 7-8 ετών. Στην πραγματικότητα και το Κακουργιοδικείο στην απόφασή του αναφέρεται σε τέτοια νομολογία: βλ. Malta v. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 443, Atallah v. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 94 και Sfeir v. Δημοκρατίας (1993) 2 Α.Α.Δ. 143. Οι εγκληματούντες σε αυτό τον τομέα δε μας αφήνουν άλλα περιθώρια παρά να επικροτήσουμε την αυξητική τάση των αυστηρών ποινών στις οποίες ήδη προσφεύγουν τα δικαστήρια.
Έχουμε ενώπιόν μας το πιστοποιητικό από το οποίο προκύπτουν τα εξής: ο εφεσείων πάσχει από έλκος του δωδεκαδακτύλου για το οποίο του παρέχεται θεραπευτική αγωγή. Έχει αυξημένη χοληστερίνη και ως εκ τούτου βρίσκεται υπό ειδική δίαιτα. [*193]Περαιτέρω, παρουσίασε συμπτώματα ιλίγγου τα οποία αντιμετωπίστηκαν. Τα παράπονά του για ρευματισμούς έχουν ελεγχθεί αλλά κρίθηκε ότι δεν ευσταθούν. Επίσης το πιστοποιητικό αναφέρει ότι, το Γενάρη του 1998, είχε διαγνωσθεί ένα ελαφρό εγκεφαλικό επεισόδιο. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι υπέστη 3 καρδιακές προσβολές, αλλά δεν είναι δυνατό, ελλείψει ιατρικής υποστήριξης, να γίνει δεκτή η δική του άποψη. Το πιστοποιητικό καταλήγει ότι είναι υπό παρακολούθηση, από τότε που του είχε συμβεί αυτό το επεισόδιο, χωρίς να έχει άλλα ιδιαίτερα προβλήματα.
Σοβαρά θέματα υγείας δυνατό να επηρεάσουν το μέγεθος της ποινής. Όμως εξόφθαλμα δεν είναι αυτή η περίπτωση. Όπως προκύπτει από την ιατρική έκθεση, η κατάστασή του δεν εμπνέει καμιά ανησυχία. Ούτε προβλέπεται οποιαδήποτε χειροτέρευση. Για περιπτώσεις που προβλήθηκαν θέματα υγείας φυλακισθέντων και τον τρόπο αντιμετώπισής τους βλέπε, μεταξύ άλλων, και τις παρακάτω υποθέσεις: Zewar v. Δημοκρατίας (1990) 2 Α.Α.Δ. 384, El-Beyrouty & Others v. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 543, Λαζάρου ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 129, Κουφού ν. Δημοκρατίας (1993) 2 Α.Α.Δ. 95 και Celik & others v. Δημοκρατίας (1993) 2 Α.Α.Δ. 391.
Αναφορικά με τον παράγοντα της ηλικίας, που έχει τονίσει ιδιαίτερα ο συνήγορος του εφεσείοντα, παρατηρούμε ότι η υπόθεση Costas Pittas v. The Police (1968) 2 C.L.R. 137, στην οποία στηρίχθηκε, διακρίνεται. Ο εφεσείων ήταν 68 ετών. Στην ηλικία αποδόθηκε σημασία λόγω των ιδιαίτερων περιστατικών της υπόθεσης, που είναι εντελώς ανόμοια με την παρούσα. Το πιο σημαντικό είναι, όμως, ότι για τη διάπραξη τέτοιων αδικημάτων οι προσωπικές περιστάσεις και ακόμη η ηλικία δεν μπορούν να έχουν ουσιαστική σημασία. Διαφορετικά τα δικαστήρια θα έστελλαν λανθασμένα μηνύματα σε όσους διακινούν ναρκωτικά. Και δεν είναι μέσα στις προθέσεις μας να το πράξουμε.
Η φυλάκιση 5 ετών ήταν, για τις περιστάσεις αυτής της υπόθεσης, εξαιρετικά επιεικής μεταχείριση. Με πολλή δυσκολία δε θα ασκήσουμε τις σχετικές μας εξουσίες να την αυξήσουμε.
Η έφεση απορρίπτεται.
H έφεση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο