(1999) 2 ΑΑΔ 21
[*21]22 Ιανουαρίου, 1999
[ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ/στές]
ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΝΤΕΛΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ,
Αιτητής,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Καθ’ ης η αίτηση.
(Ποινική Aίτηση Aρ. 3/98)
Έφεση — Ποινή — Παράταση άσκησης προθεσμίας για υποβολή έφεσης — Διακριτική εξουσία — Εφαρμοστέες αρχές.
Ο εφεσείων, δύο και πλέον μήνες μετά την επιβολή ποινής, υπέβαλε αίτηση για παράταση της προθεσμίας προς άσκηση έφεσης. Στην ένορκη δήλωση που συνόδευε την αίτησή του υποστήριξε ότι έπασχε από ελαφρά διανοητική καθυστέρηση, η οποία επηρέασε δυσμενώς τη ψυχολογική του κατάσταση μετά την ποινή της τριετούς φυλάκισης, για διαρρήξεις και κλοπές, που του επιβλήθηκε, με αποτέλεσμα να μην αντιλαμβάνεται τα δικαιώματά του.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η παράταση δικαιολογείται εφόσον συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις, αποκαλύπτουσες ουσιαστική αδυναμία άσκησης της έφεσης μέσα στην προθεσμία που τάσσεται.
2. Στην υπό έφεση υπόθεση, εκλείπει το πραγματικό υπόβαθρο που θα δικαιολογούσε έγκριση της αίτησης.
Η αίτηση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Michaelidou v. District Officer Larnaca (1984) 2 C.L.R. 1,
Michael a.o. v. Police (1987) 2 C.L.R. 78,
[*22]Loizides v. Republic (1987) 2 C.L.R. 254,
Α/φοί Λαμπριανίδη κ.ά. v. Συμβουλίου Βελτιώσεως Γερίου (1989) 2 Α.Α.Δ. 374,
Λάππας v. Αστυνομίας (1990) 2 Α.Α.Δ. 228,
Menwer (1990) 2 A.A.Δ. 245,
Komurgu a.o. v. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 83,
Ford κ.ά. v. Δημοκρατίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 85.
Aίτηση.
Aίτηση για παράταση της προθεσμίας για καταχώρηση έφεσης.
Ν. Α. Τσιαπαλής, για τον Aιτητή.
Χ. Χαραλάμπους, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Kαθ’ ης η αίτηση.
Cur. adv. vult.
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, Δ.: Δυο και πλέον μήνες μετά την επιβολή ποινής, υποβάλλεται αίτηση για παράταση της προθεσμίας προς άσκηση έφεσης.
Ο αιτητής είχε εκπροσωπηθεί στο Κακουργιοδικείο από δικηγόρο, παραδέχθηκε ενοχή και του επιβλήθηκε ποινή τριετούς φυλάκισης για διαρρήξεις και κλοπές. Η αίτησή του συνοδεύεται από ένορκη δήλωση υπογραμμένη από τον πατέρα του. Η ουσία της είναι πως πάσχει από ελαφρά διανοητική καθυστέρηση και πως, με το άκουσμα της ποινής, περιέπεσε σε ψυχολογική κατάσταση και μελαγχολία τέτοιες που δεν επέτρεπαν να αντιληφθεί τα δικαιώματά του. Ειδικά, το δικαίωμα του να ασκήσει έφεση.
Οι αρχές στη βάση των οποίων ασκείται η διακριτική εξουσία του Δικαστηρίου εξηγήθηκαν επανειλημμένα και είναι σταθερές. Οι ευπαίδευτοι συνήγοροι αναφέρθηκαν στις υποθέσεις Michaelidou v. The District Officer L’ca (1984) 2 C.L.R. 1, Michael and Others v. Police (1987) 2 C.L.R. 78, Loizides v. Republic (1987) 2 C.L.R. 254, Αφοί Λαμπριανίδη και Άλλοι ν. Συμβ. Βελτ. Γερίου (1989) 2 Α.Α.Δ. 374, Λάππας ν. Αστυνομίας (1990) 2 Α.Α.Δ. 228, Menwer (1990) 2 A.A.Δ. 245 και Κomurgu [*23]and Another v. Δημοκρατίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 83. Έχουμε επίσης υπόψη και την πιο πρόσφατη Ford κ.ά. ν. Δημοκρατίας (1996) 2 Α.Α.Δ. 85. Δικαιολογείται η παράταση εφόσον συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις, αποκαλύπτουσες ουσιαστική αδυναμία άσκησης της έφεσης μέσα στην προθεσμία που τάσσεται.
Είναι ορθή η θέση του κ. Χαραλάμπους πως ελλείπει το πραγματικό υπόβαθρο που θα δικαιολογούσε έγκριση της αίτησης. Αυτή καθ΄εαυτή η ελαφρά διανοητική καθυστέρηση από την οποία πάσχει ο αιτητής, είναι παράγων ουδέτερος. Υπήρχε κατά το χρόνο της δίκης του από το Κακουργιοδικείο και δεν είναι η θέση του ότι έχει μεταβληθεί. Εάν δε η ψυχολογική κατάσταση και η μελαγχολία που αναφέρθηκε θα επρόκειτο να θεμελιώσουν την ακραία θέση πως δεν είχε καν τη δυνατότητα να συνειδητοποιήσει πως είχε δικαίωμα να ασκήσει έφεση, όταν μάλιστα εκπροσωπείτο εξ αρχής από δικηγόρο, θα χρειαζόταν μαρτυρία ως προς τη φύση και τις πράγματι επιπτώσεις τους. Οι εντυπώσεις και η εκτίμηση του πατέρα του αιτητή, δεν αρκούν. Η αίτηση απορρίπτεται.
H αίτηση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο