(2000) 2 ΑΑΔ 279
[*279]27 Απριλίου, 2000
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΗΛΙΑΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΕΤΤΗ,
Εφεσείων,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6844)
Ποινή ― Κατοχή πιστολιού ― Κατοχή εκρηκτικών υλών ― Μεταφορά αντικειμένου κατασκευασμένου προς εκτόξευση επιβλαβούς υγρού ― Μεταφορά μάχαιρας ― Λευκό ποινικό μητρώο ― Παραδοχή του αδικήματος ― Εφεσείων κρατούσε το πιστόλι ως εφόδιο για την εκτέλεση της εργασίας του σε νυκτερινό κέντρο ― Επιβολή συντρέχουσων ποινών φυλάκισης τεσσάρων ετών στην πρώτη κατηγορία, τριών ετών στη δεύτερη, δύο ετών στην τρίτη και τεσσάρων μηνών στην τέταρτη κατηγορία ― Επικυρώθηκαν από το Εφετείο.
Ποινή ― Αποτρεπτική ποινή ― Πρέπει να επιβάλλεται σε αδικήματα κατοχής και μεταφοράς όπλων, γενικά, και, ιδιαίτερα, στη Λεμεσό όπου τα αδικήματα αυτά βρίσκονται σε έξαρση.
Ο εφεσείων μετέφερε το πιστόλι στο νυκτερινό κέντρο όπου υπηρετούσε ως φρουρός. Αποκάλυψε την κατοχή του πιστολιού όταν τα αστυνομικά όργανα τον πληροφόρησαν ότι θα τον υπέβαλλαν σε σωματική έρευνα, εξηγώντας ότι το μετέφερε για δική του προστασία. Ισχυρίστηκε ότι ανεύρε το πιστόλι τυχαία και το κράτησε.
Ο δικηγόρος του εφεσείοντος υποστήριξε κατ’ έφεση ότι η ποινή της τετραετούς φυλάκισης που είχε επιβληθεί στον εφεσείοντα για την κατοχή του πιστολιού, ήταν, ενόψει του λευκού ποινικού του μητρώου, έκδηλα υπερβολική.
Αποφασίστηκε ότι:
Η μεταφορά όπλου, είναι κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες σοβαρό [*280]έγκλημα, καθίσταται δε σοβαρότερο όταν συνοδεύεται με την κατοχή πυρομαχικών που καθιστούν δυνατή τη χρήση του. Τα αδικήματα του εφεσείοντος, προσλαμβάνουν ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις από το γεγονός ότι μετέφερε το όπλο ως εφόδιο της εργασίας του σε νυκτερινό κέντρο, συμπεριφορά που εγκυμονεί ιδιαίτερα σοβαρούς κινδύνους σε τρίτα πρόσωπα.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Vouniotis v. Republic (1971) 2 C.L.R. 203,
Tsielepos v. Republic (1976) 2 C.L.R. 111,
Kyta v. Republic (1984) 2 C.L.R. 468,
Gasteratos v. Republic (1986) 2 C.L.R. 170,
Λαζάρου ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 129,
Θεοδούλου ν. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 206,
Σιδηρόπουλος ν. Αστυνομίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 15,
Athinis v. Republic (1982) 2 C.L.R. 145,
Philippou v. Republic (1983) 2 C.L.R. 245,
Τσίκκου ν. Δημοκρατίας (1989) 2 Α.Α.Δ. 305,
Σωκράτους ν. Δημοκρατίας (1994) 2 Α.Α.Δ. 132,
Πισκόπου ν. Δημοκρατίας (1999) 2 Α.Α.Δ. 342.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από τον κατηγορούμενο εναντίον της απόφασης του Κακουργιοδικείου Λεμεσού (Φωτίου, Π.Ε.Δ., Μιχαηλίδου Α.Ε.Δ., Οικονόμου, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 21630/99), ημερομηνίας 30/11/99, με την οποία του επεβλήθηκαν συντρέχουσες ποινές τεσσάρων, τριών, δύο ετών και τεσσάρων μηνών σε τέσσερις κατηγορίες στις οποίες βρέθηκε ένοχος για αδικήματα τα [*281]οποία αφορούσαν την κατοχή και μεταφορά όπλων και εκρηκτικών υλών.
Π. Παύλου με Σ. Σαμψών, για τον Εφεσείοντα.
Α. Κανναουρίδης με Ρ. Βραχίμη, Δικηγόροι της Δημοκρατίας και Χ. Ιακωβίδης, Ασκούμενος Δικηγόρος, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Γ. Μ. Πικής, Π..
ΠΙΚΗΣ, Π.: Το Κακουργιοδικείο έκρινε, βάσει της δικής του παραδοχής, τον εφεσείοντα ένοχο στις ακόλουθες τέσσερις κατηγορίες:
(α) Κατοχή πιστολιού, αδίκημα τιμωρητέο με 15ετή φυλάκιση,
(β) Κατοχή εκρηκτικών υλών, ήτοι επτά φυσιγγίων με τα οποία το πιστόλι ήταν οπλισμένο, αδίκημα τιμωρητέο με 15ετή φυλάκιση.
(γ) Μεταφορά αντικειμένου κατασκευασμένου προς εκτόξευση επιβλαβούς υγρού, αδίκημα τιμωρητέο με επταετή φυλάκιση, και
(δ) Μεταφορά μάχαιρας, αδίκημα τιμωρητέο με μονοετή φυλάκιση.
Στον εφεσείοντα επιβλήθηκαν οι ακόλουθες συντρέχουσες ποινές: Τέσσερα χρόνια στην πρώτη κατηγορία, τρία χρόνια στη δεύτερη, δύο χρόνια στην τρίτη και τέσσερις μήνες στην τέταρτη κατηγορία. Υπέρ του εφεσείοντος λήφθηκαν υπόψη και προσμέτρησαν ως ελαφρυντικά, το λευκό ποινικό του μητρώο, η παραδοχή του στο Δικαστήριο, και το γεγονός ότι είναι αρραβωνιασμένος με ευοίωνες προοπτικές για ευτυχή γάμο.
Η ποινή προσβάλλεται ως καταφανώς υπερβολική λόγω:
(α) Της απόκλισής της από το μέτρο της τιμωρίας που διαγράφεται από τη νομολογία για την τιμωρία παρόμοιων αδικημάτων. Προς τούτο έγινε αναφορά σε σειρά αποφάσεων του Ανωτάτου Δι-
καστηρίου*.
(β) Της παράλειψης του Δικαστηρίου να αποδώσει την πρέπουσα βαρύτητα στην παραδοχή των αδικημάτων (από τον εφεσείοντα) στις Αστυνομικές αρχές, γεγονός το οποίο αλλοιώνει τις παραμέτρους της ποινής σε συνάρτηση πάντα με την εξατομίκευσή της. Και,
(γ) Της υποτίμησης της σημασίας του γεγονότος ότι μερικά από τα φυσίγγια δεν ήταν σε χρησιμοποιήσιμη κατάσταση.
Το Κακουργιοδικείο επεσήμανε ότι περιορισμένη ήταν η επιλογή του εφεσείοντος να αρνηθεί κατοχή του πιστολιού και των πυρομαχικών εφόσον μετέφερε το πιστόλι και η κατοχή του θα αποκαλυπτόταν στη σωματική έρευνα στην οποία τα αστυνομικά όργανα του γνωστοποίησαν ότι θα προέβαιναν. Ο εφεσείων μετέφερε το πιστόλι στο νυκτερινό κέντρο όπου υπηρετούσε ως φρουρός. Στην αρχική ερώτηση των αστυνομικών οργάνων εάν μετέφερε ο,τιδήποτε παράνομο, η απάντησή του ήταν αρνητική. Αποκάλυψε την κατοχή του πιστολιού όταν τον πληροφόρησαν ότι θα τον υπέβαλλαν σε σωματική έρευνα, που αναπόδραστα θα αποκάλυπτε την κατοχή του. Ο εφεσείων μετέφερε το πιστόλι για τη δική του προστασία, όπως εξήγησε στους αστυνομικούς που το συνέλαβαν. Όπως το έθεσε με τά δικά του λόγια, ήταν «για προστασία μου, απειλούμαστε συνέχεια». Σημασία δεν έδωσε επίσης το Κακουργιοδικείο στις συνθήκες κάτω από τις οποίες περιήλθε το όπλο στα χέρια του εφεσείοντος για τις οποίες ο λόγος του ήταν και η μόνη πηγή πληροφόρησης. Ισχυρίστηκε ότι ανεύρε το πιστόλι τυχαία και το κράτησε. Όπως υποδεικνύει το Κακουργιοδικείο βαρυσήμαντο είναι το γεγονός ότι μετέφερε το πιστόλι και οι λόγοι για τους οποίους το κρατούσε, ως εφόδιο για την εκτέλεση της εργασίας του.
Στην απόφασή του το Δικαστήριο υπογράμμισε ότι αδικήματα κατοχής και μεταφοράς όπλων βρίσκονται σε έξαρση ιδιαίτερα στην επαρχία της Λεμεσού, γεγονός που υπεισέρχεται στον καθορισμό της ποινής και επαυξάνει το στοιχείο της αποτρεπτικότητας που πρέπει να τη χαρακτηρίζει.
Σύμφωνα με το δικηγόρο του εφεσείοντος, το μέτρο της τιμωρίας προσώπων καλού χαρακτήρα, που δεν βαρύνονται με προηγούμενες καταδίκες, για αδικήματα της κατηγορίας τα οποία διέπραξε ο εφεσείων (μεταφορά και κατοχή όπλων και πυρομαχικών), είναι ουσιωδώς χαμηλότερο από εκείνη της τετραετούς φυλάκισης, πλησιέστερο προς φυλάκιση δύο ετών.
Η ποινή υποστηρίζεται από τη Δημοκρατία ως ορθή και απόλυτα δικαιολογημένη από τα γεγονότα που συνθέτουν τα αδικήματα και περιβάλλουν τη διάπραξή τους. Όντως η μεταφορά ένσφαιρου όπλου ως εφόδιου για την εκτέλεση της εργασίας προσώπου και δη σε νυκτερινό κέντρο, συνιστά σοβαρό έγκλημα. Αναφορά έγινε και από το δικηγόρο της Δημοκρατίας σε σειρά αποφάσεων* αποκαλυπτικών των αρχών που διέπουν τον καθορισμό της ποινής και το πλαίσιο μέσα στο οποίο αποτιμούνται.
Η μεταφορά όπλου είναι, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες σοβαρό έγκλημα· καθίσταται δε σοβαρότερο όταν συνοδεύται με την κατοχή πυρομαχικών που καθιστούν δυνατή τη χρήση του. Ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις προσλαμβάνουν τα αδικήματα που διέπραξε ο εφεσείων, όταν αναλογισθούμε ότι μετέφερε το όπλο ως εφόδιο της εργασίας του σε νυκτερινό κέντρο, συμπεριφορά που εγκυμονεί ιδιαίτερα σοβαρούς κινδύνους για τρίτα πρόσωπα.
Η έξαρση εγκλημάτων οπλοφορίας, γενικά, και, ιδιαίτερα, στη Λεμεσό καθιστά το καθήκον αποτροπής τους μέσω της τιμωρίας των παραβατών πλέον επιβεβλημένο.
Δεν διακρίνουμε λόγο αρχής, ή στοιχείο έκδηλης υπερβολής στην επιβληθείσα ποινή που να δικαιολογεί την επέμβασή μας.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο