(2000) 2 ΑΑΔ 331
[*331]23 Ιουνίου, 2000
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΗΛΙΑΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΘΕΟΚΛΕΙΤΟΣ ΚΩΣΤΑ ΚΚΟΥΤΑ,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6923)
Ποινή ― Παράνομη είσοδος κατά παράβαση του Άρθρου 280 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 ― Κλοπή κατά παράβαση του Άρθρου 255 του ίδιου Κώδικα ― Τέσσερις προηγούμενες καταδίκες ― Επιβολή συντρέχουσων ποινών φυλάκισης 3 μηνών για την παράνομη είσοδο και 4 μηνών για την κλοπή ― Μειώθηκαν κατ’ έφεση σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 45 ημερών και 2½ μηνών αντίστοιχα, ενόψει των προσωπικών συνθηκών του εφεσείοντος και των περιστατικών της υπόθεσης.
Ποινή ― Υπερβολική ποινή ― Το στοιχείο της υπερβολής της ποινής πρέπει να έχει αντικειμενικό έρεισμα, για να παρέχεται η δυνατότητα επέμβασης του Εφετείου, για μείωση της.
Ο εφεσείων, κατά τη διάρκεια διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος, επενέβη στο κεντρικό σύστημα διανομής ρεύματος παρακείμενου συγκροτήματος διαμερισμάτων και αποκατέστησε την παροχή ρεύματος στα υποστατικά του ενώνοντας τα σύρματα του με το σύστημα παροχής ρεύματος σε διαμέρισμα που δεν του ανήκε. Η παράνομη παροχή ρεύματος συνεχίσθηκε για τρεις ημέρες, όταν και ανακαλύφθηκε από υπάλληλο της Αρχής Ηλεκτρισμού, ο οποίος ειδοποίησε σχετικά τον ιδιοκτήτη του.
Ο εφεσείων παραδέχθηκε τη διάπραξη του αδικήματος και διαβεβαίωσε τον παραπονούμενο ότι ήταν πρόθυμος να του καταβάλει οποιοδήποτε λογαριασμό του παρουσιαζόταν.
[*332]Το Δικαστήριο επέβαλε στον εφεσείοντα τις πιο πάνω ποινές τις οποίες εφεσίβαλε ως έκδηλα υπερβολικές.
Αποφασίστηκε ότι:
Η απόφαση του πρωτόδικου Δικαστηρίου αναφορικά με το είδος της ποινής είναι η ενδεδειγμένη. Όμως, ενόψει των προσωπικών περιστατικών του εφεσείοντος, των γεγονότων που συνθέτουν τη διάπραξη των αδικημάτων και τους λόγους που έχουν προβληθεί από τον εφεσείοντα, οι επιβληθείσες ποινές είναι αυστηρές.
Οι ποινές μειώνονται σε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 45 ημερών και 2½ μηνών αντίστοιχα.
Η έφεση επιτράπηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Μενελάου ν. Αστυνομίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 232,
Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας (2000) 2 Α.Α.Δ. 1,
Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατίας (1994) 2 Α.Α.Δ. 179.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από τον κατηγορούμενο εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Πάφου (Σωκράτους, Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 722/2000), ημερομηνίας 29/3/2000, με την οποία του επιβλήθηκαν συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 3 μηνών, για το αδίκημα της παράνομης εισόδου, κατά παράβαση του Άρθρου 280 του Ποινικού Κώδικα, Κεφ. 154 και 4 μηνών για το αδίκημα της κλοπής, κατά παράβαση του Άρθρου 255 του Ποινικού Κώδικα.
Λ. Κληρίδης, για τον Εφεσείοντα.
Χαρ. Χαραλάμπους, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Τ. Ηλιάδη.
[*333]ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων, που διατηρούσε περίπτερο και ενοικίαζε κρεβατάκια σε τουρίστες στην παραλιακή περιοχή του Φάρου στην Πάφο, προμηθευόταν ηλεκτρικό ρεύμα για τις ανάγκες του περιπτέρου του από το διαμέρισμα του αρ. 15 που αποτελούσε μέρος του παρακείμενου συγκροτήματος διαμερισμάτων Venus Village. Όταν για κάποιο άγνωστο λόγο υπήρξε διακοπή του ρεύματος, ο εφεσείων επενέβη στο κεντρικό σύστημα διανομής ρεύματος και απεκατέστησε την παροχή ρεύματος στα υποστατικά του ενώνοντας τα σύρματα του με το σύστημα που παρείχε ρεύμα στο γειτονικό του διαμέρισμα αρ. 14. Απώτερος σκοπός της πιο πάνω παράνομης ενέργειας του εφεσείοντος ήταν η διαφύλαξη των παγωτών που διατηρούσε στο ψυγείο του περιπτέρου του. Η πιο πάνω παράνομη παροχή ρεύματος άρχισε στις 17/9/99 και συνεχίστηκε μέχρι τις 20/9/99, όταν και ανακαλύφθηκε από υπάλληλο της Αρχής Ηλεκτρισμού ο οποίος ειδοποίησε σχετικά τον ιδιοκτήτη του διαμερίσματος.
Ο εφεσείων παραδέχθηκε τη διάπραξη του αδικήματος και διαβεβαίωσε τον παραπονούμενο ότι ήταν πρόθυμος να του καταβάλει οποιοδήποτε λογαριασμό του παρουσιαζόταν.
Το Δικαστήριο επέβαλε συντρέχουσες ποινές φυλάκισης 3 μηνών για το αδίκημα της παράνομης εισόδου (κατά παράβαση του άρθρου 280 του Ποινικού Κώδικα) και 4 μηνών για το αδίκημα της κλοπής (κατά παράβαση του άρθρου 255 του Ποινικού Κώδικα).
Είναι η θέση του ευπαίδευτου συνήγορου του κατηγορουμένου ότι η πιο πάνω ποινή είναι υπερβολική αφού
(α) Δεν υπήρξε καθορισμός της αξίας του ρεύματος που έχει κλαπεί, ένα στοιχείο που έχει ιδιάζουσα σημασία στο αδίκημα της κλοπής,
(β) Η δήλωση του εφεσείοντος ότι θα αποζημίωνε τον παραπονούμενο με την αξία του ρεύματος που κλάπηκε δεν λήφθηκε σοβαρά υπόψη από το πρωτόδικο Δικαστήριο· και
(γ) Η επιχείρηση του εφεσείοντος ήταν εποχιακή και λειτουργούσε μόνο κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών. Τούτο σε συνάρτηση με το γεγονός ότι ο εφεσείων συντηρεί την αδελφή του (που είναι χήρα με τρία παιδιά) καθιστά την ποινή ως υπερ[*334]βολική.
Η ποινή υποστηρίχθηκε από τη Δημοκρατία ως ορθή και δικαιολογημένη σύμφωνα με τα γεγονότα όπως έχουν παρουσιαστεί και έχουν γίνει αποδεκτά από τον εφεσείοντα.
Ο εφεσείων βαρύνεται με τέσσερις προηγούμενες καταδίκες που αναφέρονται σε παράνομη κατοχή εκρηκτικών υλών (3 χρόνια φυλάκιση), σε χρήση μεγαφώνων χωρίς άδεια (£60 πρόστιμο), σε συμπλοκή (£120 πρόστιμο και εγγύηση £500 για ένα χρόνο) και παράλειψη λήψης προφυλάξεων κινδύνου από ζώο (πρόστιμο £100).
Το ερώτημα αν μια ποινή είναι έκδηλα υπερβολική σε βαθμό που δικαιολογεί την επέμβαση του Εφετείου εξετάστηκε σε αριθμό υποθέσεων. Πρόσφατα ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου Γ. Πικής, είχε την ευκαιρία να διατυπώσει τις περιπτώσεις που θα μπορούσαν να δώσουν έρεισμα επέμβασης του Εφετείου στην υπόθεση Μενελάου ν. Αστυνομίας (1998) 2 Α.Α.Δ. 232 τονίζοντας ότι,
“Το κριτήριο για τη διαπίστωση υπερβολής στην ποινή είναι αντικειμενικό, όπως έχει επανειλημμένα αποφασιστεί - (βλ., μεταξύ άλλων, Philippou v. Republic (1983) 2 C.L.R. 245· Σαρίδης v. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 465).
Όπως υποδεικνύεται στη Γεωργίου ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 525, το στοιχείο της υπερβολής στην ποινή πρέπει να έχει αντικειμενικό έρεισμα. Μπορεί δε να τεκμηριωθεί με αναφορά σε ένα από τους δύο πιο κάτω αναφερόμενους παράγοντες ή/και σε συνδυασμό των δύο:- (σελ. 531)
“(1) Πασιφανή έλλειψη αντιστοιχίας μεταξύ της σοβαρότητας του εγκλήματος και της ποινής που επιβάλλεται, και
(2) Ουσιώδη απόκλιση της ποινής που επιβάλλεται από το πλαίσιο που οριοθετεί η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου, νοουμένου ότι οι δικαστικές αποφάσεις παρέχουν σταθερές ενδείξεις για την ύπαρξη τέτοιου πλαισίου.”
Η ίδια αρχή υιοθετήθηκε αρκετά πρόσφατα στην υπόθεση Χαραλάμπους ν. Δημοκρατίας ((2000) 2 Α.Α.Δ. 1), όπου γίνεται αναφορά στην απόφαση Παπαδόπουλος ν. Δημοκρατίας ((1994) 2 Α.Α.Δ. 179), όπου επαναλήφθηκε από το Δικαστή Πική (όπως ήταν [*335]τότε) ότι η δυνατότητα επέμβασης
“Παρέχεται μόνο όπου το στοιχείο της υπερβολής στην ποινή βρίσκει αντικειμενικό έρεισμα μετά από το συσχετισμό της με το σύνολο των περιστατικών της υπόθεσης, περιλαμβανομένου του ατόμου του κατηγορουμένου.”
Έχουμε εξετάσει προσεκτικά τα όσα έχουν προβληθεί εκ μέρους του εφεσείοντος και έχουμε καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ορθά το πρωτόδικο Δικαστήριο κατέληξε στην απόφαση ότι η ποινή της φυλάκισης ήταν ενδεδειγμένη. Όμως, έχοντας υπόψη τα προσωπικά περιστατικά του εφεσείοντος, τα γεγονότα που συνθέτουν τη διάπραξη των αδικημάτων και τους λόγους που έχουν προβληθεί εκ μέρους του εφεσείοντος, κρίνουμε ότι οι ποινές φυλάκισης που έχουν επιβληθεί είναι αυστηρές.
Οι ποινές μειώνονται σε
(α) 45 μέρες φυλάκιση στην κατηγορία της παράνομης εισόδου κατά παράβαση του άρθρου 280 του Κεφ. 154 και
(β) Σε 2½ μήνες φυλάκιση στην κατηγορία της κλοπής κατά παράβαση του άρθρου 255 του Κεφ. 154.
Οι ποινές θα συντρέχουν.
Η έφεση επιτρέπεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο