(2000) 2 ΑΑΔ 359
[*359]30 Ιουνίου, 2000
[ΠΙΚΗΣ, Π., ΗΛΙΑΔΗΣ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
KAYVANDOKHT HADAVAND,
Εφεσείουσα,
v.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 6890)
Ποινή ― Κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου (1.867,2 γραμμάρια σκευάσματος που περιείχε ηρωίνη) με σκοπό την προμήθεια του σε άλλα πρόσωπα κατά παράβαση των Άρθρων 5(1), 6(3), 30 και 31 του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου 29/77, όπως τροποποιήθηκε ― Επιβολή ποινής φυλάκισης 6½ ετών για το αδίκημα της κατοχής με σκοπό την προμήθεια των ναρκωτικών ― Επικυρώθηκε κατ’ έφεση.
Ποινή ― Μετριαστικοί παράγοντες ― Ναρκωτικά ― Εκβιαστικές συνθήκες ― Συνεργασία με την Αστυνομία και παροχή πληροφοριών για αποκάλυψη κυκλώματος ― Παραδοχή ― Προβλήματα υγείας ― Είναι παράγοντες που πρέπει να σταθμίζονται από το Δικαστήριο στην επιμέτρηση της ποινής.
Ποινή ― Υπερβολική ποινή ― Το στοιχείο της υπερβολής της ποινής πρέπει να έχει αντικειμενικό έρεισμα, για να παρέχεται η δυνατότητα επέμβασης του Εφετείου, για μείωσή της.
Ποινή ― Αποτρεπτική ποινή ― Πρέπει να επιβάλλεται σε υποθέσεις κατοχής και εμπορίας ναρκωτικών λόγω της σοβαρότητας και της έξαρσης των εγκλημάτων αυτών.
Ποινή ― Ναρκωτικά ― Παράγοντες που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη από το Δικαστήριο στον καθορισμό της ποινής.
Η εφεσείουσα, Ιρανή, κάτοικος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερι[*360]κής, κατόπιν πιέσεως δύο συμπατριωτών της, δέχθηκε να ταξιδέψει στην Κύπρο μέσω Τορόντο και Λονδίνου για να μεταφέρει ναρκωτικά από τη Λάρνακα στο Τορόντο. Τα ναρκωτικά βρέθηκαν τοποθετημένα κάτω από τέσσερις κορσέδες στο σώμα της όταν ερευνήθηκε από την Αστυνομία κατά την αναχώρηση της από το αεροδρόμιο Λάρνακας. Παραδέχθηκε ενοχή τόσο στην Αστυνομία όσο και ενώπιον του Κακουργιοδικείου, το οποίο της επέβαλε ποινή φυλάκισης 6½ ετών.
Με την παρούσα έφεση η εφεσείουσα αμφισβητεί την ποινή που της επιβλήθηκε ως έκδηλα υπερβολική, ενόψει της συνεργασίας της με την Αστυνομία και των προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Το είδος, η ποσότητα των ναρκωτικών και ο σκοπός για τον οποίο κατέχονται είναι, όπως φαίνεται από τη σχετική νομολογία, μεταξύ των σοβαρών παραγόντων που πρέπει να λαμβάνει υπόψη το Δικαστήριο στον καθορισμό της ποινής.
2. Ένας από τους λόγους που μπορεί να οδηγήσουν στη θεώρηση της ποινής ως υπερβολικής είναι και η εσφαλμένη καθοδήγηση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ως προς τα γεγονότα που οδήγησαν στη διάπραξη του αδικήματος.
3. Στην παρούσα υπόθεση το Κακουργιοδικείο εξισορρόπησε τα προσωπικά περιστατικά της εφεσείουσας και τα γεγονότα που οδήγησαν στη διάπραξη του αδικήματος με προσοχή και ορθώς κατέληξε στην απόφαση να επιβάλει αποτρεπτική ποινή.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Αναφερόμενες υποθέσεις:
Γεωργίου ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 525,
Azzeh v. Republic (1989) 2 C.L.R. 14,
Χαραλάμπους ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 222,
Kablawi a.o. v. Δημοκρατίας (1990) 2 Α.Α.Δ. 494,
Esper v. Δημοκρατίας (1972) 2 C.L.R. 73,
[*361]Hassan v. Δημοκρατίας (1971) 2 C.L.R. 210,
Abdullah v. Δημοκρατίας (1971) 2 C.L.R. 223,
Moussa v. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 320,
Voudaskas v. Republic (1967) 2 C.L.R. 109,
Λεμής ν. Δημοκρατίας (1969) 2 Α.Α.Δ. 340.
Έφεση εναντίον Ποινής.
Έφεση από την κατηγορούμενη εναντίον της απόφασης του Κακουργιοδικείου Λάρνακας (Αρέστης, Π.Ε.Δ., Παναγή, Α.Ε.Δ. και Δημητριάδου,�Ε.Δ.), (Ποινική Υπόθεση Αρ. 18368/99), ημερομηνίας 22/2/00, με την οποία της επιβλήθηκε ποινή 6 1/2 χρόνων φυλάκισης για το αδίκημα της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α΄ με σκοπό την προμήθεια του σε άλλα πρόσωπα, ως έκδηλα υπερβολικής.
Γ. Γεωργίου, για την Εφεσείουσα.
Γ. Παπαϊωάννου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας Α΄, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΠΙΚΗΣ, Π.: Η απόφαση του Δικαστηρίου θα δοθεί από το Δικαστή Τ. Ηλιάδη.
ΗΛΙΑΔΗΣ, Δ.: Η εφεσείουσα, που κατάγεται από το Ιράν, ζει με τη 16χρονη κόρη της στην πολιτεία Βιρτζίνια των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Κατόπιν πιέσεων των συμπατριωτών της Αρζάκι και Σεπεχράρα δέχθηκε να ταξιδέψει στην Κύπρο μέσω Τορόντο και Λονδίνου για να μεταφέρει ναρκωτικά από τη Λάρνακα στο Τορόντο. Και τούτο για να σταματήσει να την πιέζει ο Σεπεχράρα για την επιστροφή χρημάτων που του χρωστούσε. Στο αεροδρόμιο Λάρνακας την παρέλαβε ένας άνδρας ονόματι Τζαφέρ, ο οποίος της έδωσε οδηγίες να μεταβεί στο ξενοδοχείο Flamingo στη Λάρνακα. Τις επόμενες μέρες αφίχθηκαν στην Κύπρο οι Αρζάκι και Σεπεχράρα. Στις 13/12/99 την επισκέφθηκε ο Σεπεχράρα στο ξενοδοχείο Άδωνης (στο οποίο είχε εν τω μεταξύ μετακινηθεί κατόπιν οδηγιών που της είχαν δοθεί). Ο Σεπεχράρα της παρέδωσε τέσσερα [*362]σακκουλάκια (που περιείχαν ηρωΐνη 1.867,2 γρ.) και της έδωσε οδηγίες πώς να τα κρύψει στο σώμα της. Η εφεσείουσα τοποθέτησε τα τέσσερα σακκουλάκια που περιείχαν την ηρωΐνη κάτω από τέσσερις κορσέδες στο σώμα της και ακολούθως ο Σεπεχράρα την μετέφερε με ταξί στο αεροδρόμιο Λάρνακας για να αναχωρήσει για το Τορόντο. Στο σημείο όπου διεξάγεται αστυνομικός έλεγχος επιβατών, η εφεσείουσα κλήθηκε για σωματική έρευνα οπόταν και ανακαλύφθηκαν τα ναρκωτικά που μετέφερε. Οταν της επιστήθηκε η προσοχή στο Νόμο η άμεση αντίδραση της ήταν “Ιts heroin, I am sorry” και αργότερα όταν πληροφορήθηκε ότι θα συλλαμβανόταν απάντησε “ΟΚ”. Μετά τέσσερις μέρες έδωσε κατάθεση στην αστυνομία με την οποία παραδέχθηκε ενοχή.
Τη διάπραξη των αδικημάτων παραδέχθηκε και ενώπιον του Κακουργιοδικείου το οποίο της επέβαλε ποινή φυλάκισης 6½ χρόνων για το αδίκημα της κατοχής ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α με σκοπό την προμήθεια του σε άλλα πρόσωπα (κατά παράβαση των άρθρων 5(1), 6(3), 30 και 31 του Περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμου αρ. 29/77 (όπως έχει τροποποιηθεί με τους Νόμους 67/83 και 20(Ι)/92). Για το αδίκημα της απλής κατοχής δεν της επιβλήθηκε οποιαδήποτε ποινή.
Με την παρούσα έφεση η εφεσείουσα αμφισβητεί την ποινή που της επιβλήθηκε που προσβάλλεται ως υπερβολική. Κατά την εισήγηση της το Κακουργιοδικείο δεν απέδωσε τη δέουσα σημασία και βαρύτητα:
(α) Στη συνεργασία και τις πληροφορίες που έδωσε στην Αστυνομία για το κύκλωμα των ναρκωτικών, και
(β) Στα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει.
Αναφορικά με τον α΄ λόγο πιο πάνω ο ευπαίδευτος συνήγορος της εφεσείουσας υπέβαλε ότι το Κακουργιοδικείο δεν προσέδωσε τη δέουσα σημασία στο ότι η εφεσείουσα είχε δώσει πληροφορίες που οδήγησαν στη σύλληψη του Αρζάκι και ότι ήταν πρόθυμη να καταθέσει αν χρειαζόταν και ως μάρτυρας κατηγορίας εναντίον του. Επιπρόσθετα υποβλήθηκε ότι η εφεσείουσα απεκάλυψε στους Αστυνομικούς ανακριτές και τη μέθοδο εισαγωγής ναρκωτικών μέσα σε χαλιά, γεγονός που οδήγησε αργότερα στον εντοπισμό ναρκωτικών όταν είχε γίνει προσπάθεια εισαγωγής τους στην Κύπρο με τον τρόπο αυτό.
[*363]
Σχετικά με το β΄ λόγο πιο πάνω τονίστηκε ότι η εφεσείουσα αντιμετωπίζει σοβαρό καρδιακό πρόβλημα αφού το μισό μέρος της καρδιάς είχε απονεκρωθεί με αποτέλεσμα να υπάρχει πάντα η πιθανότητα να επέλθει ο θάνατος.
Η πρωταρχική ευθύνη για τον καθορισμό του είδους και της έκτασης της ποινής ανήκει στο πρωτόδικο Δικαστήριο. Το Εφετείο επεμβαίνει μόνο όταν διαπιστωθεί σφάλμα αρχής ή όταν η ποινή είναι έκδηλα υπερβολική. Το ερώτημα αν μια ποινή περιέχει το στοιχείο της υπερβολής απαντάται αντικειμενικά. Όπως έχει τονιστεί στην απόφαση Γεωργίου ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 525, η υπερβολή θα πρέπει να διαφαίνεται από την έλλειψη σύνδεσης μεταξύ της σοβαρότητας του εγκλήματος και της ποινής ή από ουσιώδη εκτροπή από τα πλαίσια που καθορίζει η νομολογία του Ανωτάτου Δικαστηρίου. (Βλέπε επίσης Azzeh v. Republic (1989) 2 C.L.R. 14 και Χαραλάμπους ν. Αστυνομίας (1991) 2 Α.Α.Δ. 222.
Αναμφισβήτητα η ηρωΐνη αποτελεί ένα από τα σκληρότερα ναρκωτικά και οι δυσμενείς επιπτώσεις που μπορεί να επιφέρει η χρήση της οδήγησαν τη Νομοθετική Εξουσία να κατατάξει την ηρωΐνη στην κατηγορία Α΄ που προνοεί σοβαρότατες ποινές. Το Ανώτατο Δικαστήριο έχει τονίσει επανειλημμένα την ανάγκη επιβολής αυστηρών ποινών σε υποθέσεις ναρκωτικών σε μια προσπάθεια περιορισμού ή εξάλειψης παρόμοιων αδικημάτων και προστασίας του κοινού. Μάλιστα έχει τονισθεί ότι είναι καιρός όπως οι επιβαλλόμενες ποινές καταστούν αυστηρότερες για να δείχνουν τόσο την αποδοκιμασία όσο και την ενεργό συμμετοχή της Δικαιοσύνης στον αγώνα που διεξάγεται σε παγκόσμια κλίμακα για την καταπολέμηση της χρήσης και εμπορίας ναρκωτικών. (Ίδε Kablawi & Others v. Δημοκρατίας (1990) 2 Α.Α.Δ. 494). Το είδος, η ποσότητα των ναρκωτικών και ο σκοπός για τον οποίο κατέχονται είναι, όπως φαίνεται από τη σχετική νομολογία, μεταξύ των σοβαρών παραγόντων που πρέπει το Δικαστήριο να λαμβάνει υπόψη στον καθορισμό της ποινής. Η επιβολή ιδιαίτερα σοβαρών ποινών ενδείκνυται σε περιπτώσεις όπου η κατοχή συνοδεύεται με πρόθεση εμπορίας των ναρκωτικών. (Ίδε μεταξύ άλλων Esper v. Δημοκρατίας (1972) 2 C.L.R. 73, Hassan v. Δημοκρατίας (1971) 2 Α.Α.Δ. 210 και Abdullah v. Δημοκρατίας (1971) 2 C.L.R. 223 και Moussa v. Δημοκρατίας (1992) 2 Α.Α.Δ. 320.
Η χρήση και διάδοση των ναρκωτικών έχει επανειλημμένα χα[*364]ρακτηρισθεί ως κοινωνική μάστιγα που υπονομεύει το θεμέλιο της κοινωνίας. Η έξαρση που παρατηρείται στη διάπραξη αδικημάτων αυτής της κατηγορίας δεν μπορεί παρά να καταστήσει το στοιχείο της αποτροπής στον καθορισμό της τιμωρίας των παραβατών εντονότερο.
Η συνεργασία της εφεσείουσας με την Αστυνομία και τα προσωπικά της περιστατικά, ιδιαίτερα το θέμα της υγείας της είναι παράγοντες που πρέπει να σταθμίζονται από το πρωτόδικο Δικαστήριο στην επιμέτρηση της ποινής. (Ίδε Voudaskas v. Republic (1967) 2 C.L.R. 109 και Λεμής ν. Δημοκρατίας (1969) 2 C.L.R. 340). Όμως ταυτόχρονα το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν πρέπει να παραγνωρίζει τη σοβαρότητα των αδικημάτων που έχουν διαπραχθεί.
Ένας από τους λόγους που μπορεί να οδηγήσει στη θεώρηση της ποινής ως υπερβολικής είναι και η εσφαλμένη καθοδήγηση του πρωτόδικου Δικαστηρίου ως προς τα γεγονότα που οδήγησαν στη διάπραξη του αδικήματος. (Ίδε Philippou v. Republic (1983) 2 C.L.R. 245).
Στην παρούσα περίπτωση το Κακουργιοδικείο εξισορρόπησε τα προσωπικά περιστατικά της εφεσείουσας και τα γεγονότα που οδήγησαν στη διάπραξη του αδικήματος με προσοχή. Έλαβε υπόψη τη σοβαρότητα του αδικήματος της κατοχής με σκοπό την προμήθεια σε άλλα πρόσωπα, όπως επίσης και τα ελαφρυντικά που προβλήθηκαν εκ μέρους της εφεσείουσας. Στη σχετική απόφαση του Κακουργιοδικείου υπάρχει μια εκτεταμένη αναφορά στη σχετική νομολογία και η προσέγγιση του ότι οι προσωπικές περιστάσεις της εφεσείουσας δεν μπορούσαν να οδηγήσουν παρά σε ποινή που πρέπει να έχει αποτρεπτικό χαρακτήρα, είναι απόλυτα ορθή.
Από τα όσα έχουν προβληθεί ενώπιον μας δεν έχουμε ικανοποιηθεί ότι η ποινή που επιβλήθηκε ήταν έκδηλα υπερβολική σε βαθμό που να δικαιολογείται η επέμβαση μας.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο