(2000) 2 ΑΑΔ 583
[*583]17 Νοεμβρίου, 2000
[ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΥ, ΧΑΤΖΗΧΑΜΠΗΣ, Δ/στές]
ΧΑΡAΛΑΜΠΟΣ ΣΙΑΚΑΛΛH,
Εφεσείων,
v.
ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ,
Εφεσίβλητης.
(Ποινική Έφεση Αρ. 7014)
Διάταγμα προσωποκράτησης ― Έκδοση διατάγματος προσωποκράτησης υπόπτου προς διευκόλυνση ανακρίσεων σε σχέση με διερευνόμενο αδίκημα επειδή υπήρχε πιθανότητα επηρεασμού μαρτύρων ή καταστροφής τεκμηρίων ― Επικύρωση του επίδικου διατάγματος από το Εφετείο.
Διάταγμα προσωποκράτησης ― Εκδίδεται μόνο αναφορικά με τις περιπτώσεις για τις οποίες υποβάλλεται η σχετική αίτηση.
Το διάταγμα προσωποκράτησης εκδόθηκε από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού για προσωποκράτηση του εφεσείοντος προς διευκόλυνση των ανακρίσεων σε σχέση με διερευνόμενα αδικήματα παράνομης κατοχής, προμήθειας και χρήσης ναρκωτικών και απόδρασης από νόμιμη σύλληψη. Το Δικαστήριο ανέφερε ότι υπήρχε κίνδυνος ο εφεσείων να επηρεάσει μάρτυρες ή να καταστρέψει τεκμήρια, ήτοι, τα επιπρόσθετα ναρκωτικά που πιθανόν να υπήρχαν.
Υποστηρίχθηκε κατ’ έφεση ότι ενόψει των περιστάσεων δεν απέμεινε ανακριτικό έργο για το οποίο θα μπορούσε να διαταχθεί η κράτηση.
Αποφασίστηκε ότι:
1. Η υπόθεση σε σχέση με τα αδικήματα για ναρκωτικά έχρηζε περαιτέρω διερεύνησης. Το αδίκημα της απόδρασης είχε ήδη εξιχνιαστεί. Το πρωτόδικο Δικαστήριο εσφαλμένα το συνυπολόγισε για σκοπούς κράτησης. Αυτό όμως δεν επηρεάζει την εγκυρότητα του διατάγματος.
[*584]2. Τα στοιχεία που υπήρχαν ενώπιον του Δικαστηρίου δικαιολογούσαν τη διερεύνηση για τα άλλα αδικήματα της αίτησης αλλά μόνο σε σχέση με την εξασφάλιση μαρτυρίας από άλλα πρόσωπα. Το Δικαστήριο διέπραξε σφάλμα όταν επεκτάθηκε σε ενδεχόμενη διάπραξη άλλων παρόμοιων αδικημάτων που αφορούσαν πρόσθετη ποσότητα ναρκωτικών. Δεν θα μπορούσε να διαταχθεί η κράτηση του εφεσείοντος για παρεμπόδιση καταστροφής τεκμηρίων που δεν αφορούσαν τις περιπτώσεις που κάλυπτε η αίτηση. Όμως αυτό δεν μειώνει την ανάγκη κράτησης του εφεσείοντος σχετικά με την άλλη πτυχή.
Η έφεση απορρίφθηκε.
Έφεση εναντίον Διατάγματος Προσωποκράτησης.
Έφεση από το Χαράλαμπο Σιακαλλή εναντίον της απόφασης του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λεμεσού (Σταύρου, Προσ. Ε.Δ.), ημερομηνίας 11/11/2000, με την οποία εγκρίθηκε αίτηση της κατηγορούσας αρχής για την οκταήμερη κράτηση του εφεσείοντα για να συνεχίσει η αστυνομία τις έρευνες της σε υπόθεση ναρκωτικών.
Ε. Πουργουρίδης, για τον Εφεσείοντα.
Ν. Ταλαρίδου, Δικηγόρος της Δημοκρατίας, για την Εφεσίβλητη.
Cur. adv. vult.
ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ, Δ.: Την απόφαση του Δικαστηρίου θα δώσει ο Νικολάου, Δ..
ΝΙΚΟΛΑΟΥ, Δ.: Με την εκκαλούμενη απόφαση το Επαρχιακό Δικαστήριο Λεμεσού ενέκρινε αίτηση για την οκταήμερη προσωποκράτηση του εφεσείοντος ώστε να μπορέσει η αστυνομία να συνεχίσει απρόσκοπτα τις έρευνες της σε υπόθεση ναρκωτικών. Στην αίτηση δηλωνόταν μόνο η φύση των υπό διερεύνηση αδικημάτων, χωρίς λεπτομέρειες. Επρόκειτο για:
(α) Παράνομη κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α΄ και Β΄·
(β) παράνομη κατοχή ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α΄ και Β΄με σκοπό την προμήθεια σε άλλο πρόσωπο·
(γ) παράνομη προμήθεια ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α΄ και [*585]Β΄σε άλλο πρόσωπο·
(δ) παράνομη χρήση ελεγχόμενου φαρμάκου τάξεως Α΄ και Β΄·
(ε) απόδραση από νόμιμη σύλληψη.
Όμως ο εξεταστής της υπόθεσης τα συγκεκριμενοποίησε στη μαρτυρία του με προσδιορισμούς για το είδος και το βάρος των ναρκωτικών.
Παρουσιάστηκε η ακόλουθη εικόνα. Αστυνομικός της Υπηρεσίας Δίωξης Ναρκωτικών συνέλαβε τον εφεσείοντα για αυτόφωρο αδίκημα πώλησης σε τρίτο πρόσωπο ποσότητος κάνναβης η οποία, όπως διαπιστώθηκε εκ των υστέρων, ήταν βάρους 28.5 γρ. Ο εφεσείων κατάφερε να αποδράσει. Εν συνεχεία ερευνήθηκε η οικία του με δικαστικό ένταλμα. Βρέθηκε εκεί ξηρή φυτική ύλη κάνναβης βάρους περίπου 1.5 γρ.· άσπρη σκόνη, που εθεωρείτο κοκαΐνη, βάρους περίπου 2 γρ.· μια ηλεκτρονική ζυγαριά ακριβείας· και χρηματικό ποσό ύψους £660.=. Επιπλέον, σε τσάντα την οποία ο εφεσείων είχε ενωρίτερα θεαθεί να αφήνει έξω από την οικία του, βρέθηκε ξηρή φυτική ύλη κάνναβης βάρους περίπου 77 γρ. Ο εφεσείων, ο οποίος επέστρεψε στην οικία του κατά τη διάρκεια της έρευνας, συνελήφθη αργότερα με δικαστικό ένταλμα. Σε γραπτή ανακριτική κατάθεση, η απάντησή του σε όλες τις ερωτήσεις ήταν: “Ό,τι έχω να πω θα το πω στο Δικαστήριο”.
Ο αστυνομικός μάρτυρας εξήγησε στο Δικαστήριο ότι απέμενε ανακριτικό έργο. Είχαν ληφθεί καταθέσεις από τρία άτομα και αναμενόταν η λήψη καταθέσεων από άλλα περίπου είκοσι και πλέον, εκτός των αστυνομικών, σε σχέση με όλα τα αδικήματα ναρκωτικών περιλαμβανομένου και εκείνου για χρήση. Δόθηκαν σε σχέση με τα εν λόγω άτομα κάποιες πληροφορίες αλλά υπήρχε γενικά δυσκολία διακρίβωσης της ταυτότητας και εντοπισμού τους. Αναζητείτο ο προμηθευτής, αγοραστές και συνεργάτες· και εάν αφηνόταν ο εφεσείων ελεύθερος, πιθανώς να επηρέαζε τα πρόσωπα από τα οποία αναμενόταν η λήψη καταθέσεων και να κατέστρεφε τεκμήρια. Σε σχέση με το τελευταίο ο εξεταστής κατέθεσε ότι υπήρχαν πληροφορίες πως ο εφεσείων κατείχε και άλλη ποσότητα ναρκωτικών για την οποία έψαχνε η αστυνομία. Τέλος, ο μάρτυρας διευκρίνησε πως το αδίκημα της απόδρασης από νόμιμη κράτηση είχε “εξιχνιαστεί”.
Το Δικαστήριο κατέληξε ότι η μαρτυρία έδειχνε πρώτο, πως εί[*586]χαν διαπραχθεί τουλάχιστον τέσσερα από τα πέντε αδικήματα για τα οποία εζητείτο η κράτηση· δεύτερο, πως ο εφεσείων συνδεόταν με αυτά· και τρίτο, πως η κράτηση του ήταν αναγκαία για την απρόσκοπτη συνέχιση των ανακρίσεων. Σε σχέση με το τρίτο, το Δικαστήριο ανέφερε ότι: “.... η αναγκαιότητα προκύπτει από την αναντίλεκτη σε μεγάλο βαθμό μαρτυρία του μάρτυρα ότι υπάρχει κίνδυνος ο ύποπτος να επηρεάσει μάρτυρες ή να καταστρέψει τεκμήρια, ήτοι, τα επιπρόσθετα ναρκωτικά που πιθανόν να υπάρχουν.”
Με τον ένα και μόνο λόγο έφεσης, όπως αυτός εν τέλει διαμορφώθηκε περιοριστικά με δήλωση του ευπαίδευτου συνηγόρου του εφεσείοντος κατά την ακρόαση, προβάλλεται ότι ενόψει των περιστάσεων δεν απέμεινε ανακριτικό έργο για το οποίο θα μπορούσε να διαταχθεί η κράτηση· ότι αν σε κάποιο βαθμό απέμεινε, ήταν αόριστο, ασαφές και δεν δικαιολογούσε την κράτηση· και ότι το Δικαστήριο δεν διέκρινε μεταξύ των υπό διερεύνηση αδικημάτων και άλλων - που αφορούσαν πρόσθετη ποσότητα ναρκωτικών - για τα οποία έγινε λόγος.
Δεν συμμεριζόμαστε την άποψη ότι δεν συνέτρεχε λόγος για την περαιτέρω διερεύνηση της υπόθεσης σε σχέση με τα αδικήματα για ναρκωτικά στα οποία αφορούσε η αίτηση. Το αδίκημα της απόδρασης είχε ήδη εξιχνιαστεί. Το Δικαστήριο πρωτόδικα δεν φαίνεται όμως να είδε ακριβώς έτσι το ζήτημα. Αναφέρθηκε στη διάπραξη τουλάχιστον τεσσάρων από τα πέντε αδικήματα και στη σύνδεση του εφεσείοντος με τα τέσσερα, χωρίς να διευκρινίζει ποιο από τα πέντε έμενε εκτός. Ο συνήγορος του εφεσείοντος εισηγήθηκε ότι το Δικαστήριο θα πρέπει να εννοούσε το αδίκημα χρήσης ναρκωτικών. Και πράγματι δεν νομίζουμε πως μπορούσε να εννοούσε κάτι άλλο. Αυτό σήμαινε πως το Δικαστήριο συνυπολόγισε το αδίκημα της απόδρασης για σκοπούς της κράτησης. Εσφαλμένα αφού, σύμφωνα με τη μαρτυρία, αυτό είχε εξιχνιασθεί. Εντούτοις για τα άλλα αδικήματα, στα οποία αφορούσε η αίτηση, μας φαίνεται πως υπήρχαν ενώπιον του Δικαστηρίου στοιχεία που δικαιολογούσαν τη διερεύνηση αλλά μόνο σε σχέση με την εξασφάλιση μαρτυρίας από άλλα πρόσωπα. Το αδίκημα της χρήσης το οποίο, καθώς προκύπτει, δεν αποτέλεσε έρεισμα για την κράτηση δεν είναι ανάγκη να μας απασχολήσει περαιτέρω. Προσθέτουμε ωστόσο την παρατήρηση πως παρά την έλλειψη σε εκείνο το στάδιο απ’ ευθείας μαρτυρίας για διάπραξή του, η διερεύνησή του, ενόψει των περιστάσεων, δεν ήταν άτοπη. Η κατοχή ναρκωτικών δεν είναι αυτοσκοπός· κατέχονται είτε για προσωπική χρήση είτε για να διατεθούν σε άλλους [*587]είτε και για τα δύο. Ως προς τα υπόλοιπα τρία αδικήματα, κατοχής, κατοχής με σκοπό την προμήθεια και προμήθειας σε άλλο πρόσωπο, η αστυνομία είχε ευθύνη να περισυλλέξει όλο το εως τότε διαθέσιμο υλικό για τη στοιχειοθέτηση των κατηγοριών που θα αποφάσιζε να προσάψει. Αυτό ίσχυε και για την περίπτωση του αυτόφωρου αδικήματος, όπως θα ίσχυε και για την περίπτωση παραδοχής σε εκείνο το στάδιο: δεν τίθεται κατ’ ανάγκην τέρμα στο ανακριτικό έργο της αστυνομίας. Όμως, όπως ήδη αναφέραμε, το Δικαστήριο δεν περιορίστηκε σε μόνο τον κίνδυνο επηρεασμού μαρτύρων. Έλαβε υπόψη και τις ανάγκες επέκτασης της διερεύνησης σε ενδεχόμενη διάπραξη άλλων παρόμοιων αδικημάτων που αφορούσαν πρόσθετη ποσότητα ναρκωτικών. Αυτό ήταν σφάλμα. Δεν θα μπορούσε να διαταχθεί η κράτηση του εφεσείοντος για παρεμπόδιση καταστροφής τεκμηρίων που αφορούσαν περιπτώσεις άλλες από εκείνες για τις οποίες είχε υποβληθεί η αίτηση. Ωστόσο, κατά την κρίση μας, το εν λόγω σφάλμα δεν επέδρασε ώστε να μειώνει την προδήλως προκύπτουσα ανάγκη κράτησης του εφεσείοντος σε σχέση με την άλλη πτυχή.
Η έφεση απορρίπτεται.
Η έφεση απορρίπτεται.
cylaw.org: Από το ΚΙΝOΠ/CyLii για τον Παγκύπριο Δικηγορικό Σύλλογο